Natuurlijk zijn dit natuurlijke processen en hoort bij het leven. Alleen ik heb het erg moeilijk mee. Voor de behandelaar doe ik enthousiast. Alleen ik vertrouw haar blind en heb te vaak met slechte hulpverleners te maken gehad dat ik erg zenuwachtig ben voor de veranderingen.
Ik weet niet hoe ik hiermee om met gaan
Ik voel me verlaten en bang... Ons als dat dit natuurlijk gestoord is. Ze is mijn hulpverleners. Punt. Alleen het zijn erg veel veranderingen. Zeker omdat ik sinds net gesprekken heb met een nieuwe ervaringsdeskundige en die wordt ook vervangen
En een nieuwe psycholoog. Alle vier mensen die ik vertrouw gaan weg...
Heeft iemand advies hoe hiermee te dealen ?
Ik wil je in ieder geval veel succes wensen!quote:Op vrijdag 27 november 2020 17:09 schreef ChildoftheStars het volgende:
Heeft iemand advies hoe hiermee te dealen ?
Verder: geen persoonlijke ervaring, maar ik zou niet louter doen "alsof" je enthousiast bent. Wees juist ook open over je zorgen!
Verder is het misschien een levenslijn voor je, dat je nooit aan een behandelaar 100% vast hoeft te zitten. Je kan, wanneer het niet klikt, dat kenbaar maken en dan zou er een alternatief moeten zijn. Verder wil ik je ook graag meegeven vertrouwen te hebben in het vakgebied, want er zijn echt veel goede hulpverleners.
Probeer misschien ook oog te hebben voor eventuele positieve kanten aan het verhaal. Een nieuwe hulpverlener kan misschien andere inzichten verschaffen. Bovendien kan het ergens ook goed voor je ontwikkeling zijn om open en eerlijk te zijn tegenover een nieuw iemand, zodat je opnieuw kan leren iemand in vertrouwen te nemen en dat dit ook kan.
Verder geef jezelf vooral de ruimte om te voelen wat je voelt en bespreek het met de mensen om je heen (eventuele familie of vrienden die je vertrouwt), je huidige behandelaar (die je nog 1 keer ging spreken als ik het goed heb begrepen) en ook straks met je nieuwe behandelaar. Daar kan je misschien ook de bevestiging vinden dat het helemaal geen onzin is dat je je zo voelt. Sterkte!
Kwaad ben ik zeker niet. Door psychoses hoor ik het laat en dat is wel lastig.
Alleen ik zit net in een kwetsbare fase
Naja... Voor haar is het heel fijn. En dan voel ik me schuldig als ik dit uitspreek...
Daar hoef je je echt niet schuldig over te voelen hoor, het siert je wel dat je dit doet (maar ook wel weer zonde, want het rotgevoel wat er mee gepaard gaat is dan onnodig). Goede kans dat ze het fijn zal vinden dat je haar zal missen. Dat ze misschien op bepaalde punten vooruit zal gaan wat haar nieuwe werk betreft, wil ook helemaal niet zeggen dat ze haar cliënten of oude werkplek in het algemeen zelf ook niet zal missen. Zijn net mensen, die behandelaren.quote:Op vrijdag 27 november 2020 17:19 schreef ChildoftheStars het volgende:
Dank jullie
Kwaad ben ik zeker niet. Door psychoses hoor ik het laat en dat is wel lastig.
Alleen ik zit net in een kwetsbare fase
Naja... Voor haar is het heel fijn. En dan voel ik me schuldig als ik dit uitspreek...
Dank je welquote:
Ik weet niet of ik echt advies kan geven, want het is gewoon heel moeilijk wanneer je je behandelaar verliest. Misschien is dat dan het eerste "advies", oordeel niet over jezelf dat je hier last van hebt en besef je dat het normaal is om je zo te voelen als zoiets gebeurd. Toevallig is recent mijn huisarts gestopt en vorige week hoorde ik dat mijn tandarts er ook mee stopt. Dat vind ik al moeilijk en de band met een tandarts is heel anders....
Verder is het misschien een levenslijn voor je, dat je nooit aan een behandelaar 100% vast hoeft te zitten. Je kan, wanneer het niet klikt, dat kenbaar maken en dan zou er een alternatief moeten zijn. Verder wil ik je ook graag meegeven vertrouwen te hebben in het vakgebied, want er zijn echt veel goede hulpverleners.
Probeer misschien ook oog te hebben voor eventuele positieve kanten aan het verhaal. Een nieuwe hulpverlener kan misschien andere inzichten verschaffen. Bovendien kan het ergens ook goed voor je ontwikkeling zijn om open en eerlijk te zijn tegenover een nieuw iemand, zodat je opnieuw kan leren iemand in vertrouwen te nemen en dat dit ook kan.
Verder geef jezelf vooral de ruimte om te voelen wat je voelt en bespreek het met de mensen om je heen (eventuele familie of vrienden die je vertrouwt), je huidige behandelaar (die je nog 1 keer ging spreken als ik het goed heb begrepen) en ook straks met je nieuwe behandelaar. Daar kan je misschien ook de bevestiging vinden dat het helemaal geen onzin is dat je je zo voelt. Sterkte!
Het is zeker leerzaam en het sluit aan bij mijn schema's. En ik weet wel dat een hulpverlener op den duur weggaat... Alleen tja... Alles nieuw straks
Naja...ik moet er even over nadenken. Ik merk dat ik nu erg emotioneel begin te worden
Even douchen en rustig worden
Je niet schuldig voelen! Voor jou voelt het heeeel anders dan voor haar. En dat mag!quote:
Dank jullie
Kwaad ben ik zeker niet. Door psychoses hoor ik het laat en dat is wel lastig.
Alleen ik zit net in een kwetsbare fase
Naja... Voor haar is het heel fijn. En dan voel ik me schuldig als ik dit uitspreek...
Dat klopt welquote:
[..]
Daar hoef je je echt niet schuldig over te voelen hoor, het siert je wel dat je dit doet (maar ook wel weer zonde, want het rotgevoel wat er mee gepaard gaat is dan onnodig). Goede kans dat ze het fijn zal vinden dat je haar zal missen. Dat ze misschien op bepaalde punten vooruit zal gaan wat haar nieuwe werk betreft, wil ook helemaal niet zeggen dat ze haar cliënten of oude werkplek in het algemeen zelf ook niet zal missen. Zijn net mensen, die behandelaren.
alleen voelt het gewoon verkeerd. Het is een lastige situatieDank je welquote:
[..]
Je niet schuldig voelen! Voor jou voelt het heeeel anders dan voor haar. En dat mag!
en jep... Ze heeft me extreem goed geholpenKlopt en ik weet dat dit soort dingen gebeuren en bij het leven horen.quote:
Alles is aan verandering onderhevig, als je je daartegen verzet dan is er leiden. Als je je eraan weet over te geven dan is er vrede. Ik wens je toe dat je de gevoelens die deze verandering oproepen kunt toelaten en omarmen. Het betekend ook dat je wat hulpverleners betreft geen muurtje om je heen hebt gebouwd en ze dicht bij je hebt gehad.
Dank je wel en ja, ik ben heel erg open naar ze. Deel alles, want ze zijn goed voor me
Word maar eens kwaad, ipv altijd zo nederig en dankbaar. Je hebt alle recht om kwaad te zijn en je in de steek gelaten te voelen.quote:
[..]
Klopt en ik weet dat dit soort dingen gebeuren en bij het leven horen.
Dank je wel en ja, ik ben heel erg open naar ze. Deel alles, want ze zijn goed voor me
Ook al is het niemands schuld, jij hebt er niet om gevraagd en zit er absoluut niet op te wachten dat dit allemaal gebeurt terwijl je afhankelijk van ze bent. Dat je aan haar gehecht bent en bang bent voor wat er nu komt is niet jouw schuld, het is logisch en maakt je een mens.
Ik wens je alle kracht en wijsheid om ook hier weer je weg in te vinden.
Ze wordt wel erg kwaad maar dan op zichzelf en dat is juist niet de bedoeling. Kwaad worden moet niet destructief worden. Maar een klein beetje en dan juist richting anderen om alleen voor zichzelf op te komen zou misschien goed zijn. Maar niet te erg.quote:
Word maar eens kwaad, ipv altijd zo nederig en dankbaar. Je hebt alle recht om kwaad te zijn en je in de steek gelaten te voelen.
Ook al is het niemands schuld, jij hebt er niet om gevraagd en zit er absoluut niet op te wachten dat dit allemaal gebeurt terwijl je afhankelijk van ze bent. Dat je aan haar gehecht bent en bang bent voor wat er nu komt is niet jouw schuld, het is logisch en maakt je een mens.
Ik wens je alle kracht en wijsheid om ook hier weer je weg in te vinden.
Daarnaast is haar houding ook wel gewoon een vereiste voor het krijgen van positieve reacties op dit forum; iedereen die niet nederig en dankbaar overkomt ten opzichte van hulpverlening wordt uitgekotst, dat heb ik zelf wel ervaren.
Je slaat hier de plank mis over mijn emoties en houding. Nederig vind ik mezelf niet en dankbaar wel. En daar is niks mis mee. Het is gewoon zoals ik ben. En ik ben niet boos op mezelf of destructiefquote:
[..]
Ze wordt wel erg kwaad maar dan op zichzelf en dat is juist niet de bedoeling. Kwaad worden moet niet destructief worden. Maar een klein beetje en dan juist richting anderen om alleen voor zichzelf op te komen zou misschien goed zijn. Maar niet te erg.
Daarnaast is haar houding ook wel gewoon een vereiste voor het krijgen van positieve reacties op dit forum; iedereen die niet nederig en dankbaar overkomt ten opzichte van hulpverlening wordt uitgekotst, dat heb ik zelf wel ervaren.
In de steek gelaten, weet ik niet. Wel verlaten. Klinkt als goochelen met woorden, maar het is voor mij een verschilquote:
[..]
Word maar eens kwaad, ipv altijd zo nederig en dankbaar. Je hebt alle recht om kwaad te zijn en je in de steek gelaten te voelen.
Ook al is het niemands schuld, jij hebt er niet om gevraagd en zit er absoluut niet op te wachten dat dit allemaal gebeurt terwijl je afhankelijk van ze bent. Dat je aan haar gehecht bent en bang bent voor wat er nu komt is niet jouw schuld, het is logisch en maakt je een mens.
Ik wens je alle kracht en wijsheid om ook hier weer je weg in te vinden.
Misschien word ik boos zodra het laatste bezoek heeft plaatsgevonden. Misschien ook niet. Op dit moment ben ik vooral het bang en verdrietig. Het is moeilijk om iemand te vertrouwen. En ik moet mezelf dan weer forceren tot openheid tegen een vreemde, terwijl ik iemand heb nu waarbij het vanzelf gaat.
Maar op dit moment is het even crisis en dat kleurt mijn emoties behoorlijk.
Ik doelde op je eerdere posts in het topic hoe voel ik mijzelf en ik schreef het juist met de intentie om je te helpen. Maar ik zal het reageren voortaan overlaten aan mensen die de plank wel goed slaan.quote:
Je slaat hier de plank mis over mijn emoties en houding. Nederig vind ik mezelf niet en dankbaar wel. En daar is niks mis mee. Het is gewoon zoals ik ben. En ik ben niet boos op mezelf of destructief
In de steek gelaten, weet ik niet. Wel verlaten. Klinkt als goochelen met woorden, maar het is voor mij een verschil
Misschien word ik boos zodra het laatste bezoek heeft plaatsgevonden. Misschien ook niet. Op dit moment ben ik vooral het bang en verdrietig. Het is moeilijk om iemand te vertrouwen. En ik moet mezelf dan weer forceren tot openheid tegen een vreemde, terwijl ik iemand heb nu waarbij het vanzelf gaat.
Maar op dit moment is het even crisis en dat kleurt mijn emoties behoorlijk.
Omdat ik 18/11 boos was maakt niet dat ik nu boos ben. En laat staan dat je kan oordelen over die situatie, want de informatie is erg summier. En, om andere topics aan te halen, omdat ik nu te hyper/energiek en blij ben maakt niet dat ik nooit normaal gelukkig kan zijn; je doet allerlei aannames over mij, maar je kent me niet en je kan niet in mijn hoofd kijken. Zo allerlei aannames over mij doen terwijl je me helemaal niet kent vind ik vervelend En als je geen gelijk hebt word je boos. Dat kan botsen met anderen, in dit geval met mij, en ja, nu ben ik boos. Gepast en niet destructief en niet op mezelfquote:
[..]
Ik doelde op je eerdere posts in het topic hoe voel ik mijzelf en ik schreef het juist met de intentie om je te helpen. Maar ik zal het reageren voortaan overlaten aan mensen die de plank wel goed slaan.
Verlaten klinkt voor mij ook heel anders dan in de steek gelaten.quote:
[..]
Je slaat hier de plank mis over mijn emoties en houding. Nederig vind ik mezelf niet en dankbaar wel. En daar is niks mis mee. Het is gewoon zoals ik ben. En ik ben niet boos op mezelf of destructief
[..]
In de steek gelaten, weet ik niet. Wel verlaten. Klinkt als goochelen met woorden, maar het is voor mij een verschil
Misschien word ik boos zodra het laatste bezoek heeft plaatsgevonden. Misschien ook niet. Op dit moment ben ik vooral het bang en verdrietig. Het is moeilijk om iemand te vertrouwen. En ik moet mezelf dan weer forceren tot openheid tegen een vreemde, terwijl ik iemand heb nu waarbij het vanzelf gaat.
Maar op dit moment is het even crisis en dat kleurt mijn emoties behoorlijk.
Het doet mij iig goed om wat boosheid te zien in een topic van jou, maakt eigenlijk niet uit waar over. Geeft me op 1 of andere manier vertrouwen dat je nog altijd zelf regie hebt ondanks alles. Ik vind je hier vaak wel nederig overkomen, al ben je dat dan misschien niet in het echt.
Nu alles overhoop ligt zal het vooral overleven zijn maar als de storm weer wat gaat liggen vind je ergens jezelf wel weer. Volgens mij heb je best wat stappen gezet de laatste tijd om je leven in te richten (maar corrigeer me als ik dat verkeerd zie) en dat pakt niemand je meer af.
Dan is het niet meer dan normaal dat je er bang voor bent en dat je een gevoel van verlatenheid ervaart he.quote:
[..]
Dank je wel
Veel nieuwe dingen ineens zijn dan ook nog eens eng, zeker als het oude goed werkte voor je.
Misschien is het leuk om iets te maken voor je oude begeleidster? Iets knutselen? Dan ben je zelf al fysiek bezig met een soort van afsluiten. Het is ook leuk voor haar: ze gaat dan toch met een mooi gevoel op pensioen. Ik denk dat ze zelf ook vast wel zal weten dat het flinke stappen zijn voor jou, dus praat daar over met haar.
En wie weet is de nieuwe ook gewoon helemaal leuk en ben je weer op weg!
Maar dat je het nou eng vindt en spannend is alleen maar normaal.
Ik weet niet of nederig het goede woord is. Eerder heel erg dankbaar met alles wat ik heb, ondanks dat het een hobbelige pad is. Scheutje onzekerheid erbij... Dus tjaquote:
[..]
Verlaten klinkt voor mij ook heel anders dan in de steek gelaten.
Het doet mij iig goed om wat boosheid te zien in een topic van jou, maakt eigenlijk niet uit waar over. Geeft me op 1 of andere manier vertrouwen dat je nog altijd zelf regie hebt ondanks alles. Ik vind je hier vaak wel nederig overkomen, al ben je dat dan misschien niet in het echt.
Nu alles overhoop ligt zal het vooral overleven zijn maar als de storm weer wat gaat liggen vind je ergens jezelf wel weer. Volgens mij heb je best wat stappen gezet de laatste tijd om je leven in te richten (maar corrigeer me als ik dat verkeerd zie) en dat pakt niemand je meer af.
Er wordt heel erg goed opgelet of ik zelf de regie houd, maar daar let ik zelf ook op. Wat ik echt niet wil geef ik wel aan. Om een voorbeeld te geven; groepstherapie. Dat heb ik ongeveer tien keer gehad en elke keer kwam ik er kapotter uit dan in erin ging. Dus ik heb mezelf beloofd dat nooit meer te doen
En boos, moeilijk, maar het gebeurt soms. En dan probeer ik alles wat ik geleerd heb in de agressie management trainingen. Want geloof me, ondanks dat boosheid nu heel zeldzaam is bij mij, heb ik wel agressieve periodes gehad (als ik geen medicatie slik en bang kan ik best fel zijn).
Het komt allemaal goed. Alleen soms is het leven even pittig, maar ik houd wel hoop
Er staat al iets voor alledrie op de pennen. Want ik ben nog nooit zo goed geholpen als door hen...quote:
[..]
Dan is het niet meer dan normaal dat je er bang voor bent en dat je een gevoel van verlatenheid ervaart he.
Veel nieuwe dingen ineens zijn dan ook nog eens eng, zeker als het oude goed werkte voor je.
Misschien is het leuk om iets te maken voor je oude begeleidster? Iets knutselen? Dan ben je zelf al fysiek bezig met een soort van afsluiten. Het is ook leuk voor haar: ze gaat dan toch met een mooi gevoel op pensioen. Ik denk dat ze zelf ook vast wel zal weten dat het flinke stappen zijn voor jou, dus praat daar over met haar.
En wie weet is de nieuwe ook gewoon helemaal leuk en ben je weer op weg!
Maar dat je het nou eng vindt en spannend is alleen maar normaal.
Ze laten me voelen dat ik niet hoef te veranderen. En dat heb ik nog niet eerder meegemaakt met therapie. Officieel uitbehandeld en krijg verder "alleen" begeleiding. En daar bloei ik van op.
En ja... Het is heel eng. Zeker als je je bedenkt dat ik nog geen flauw idee heb over wanneer ik in behandeling ga. Wachten bij de brievenbus. Hoort er allemaal bij
Er is een warme overdracht die gedaan wordt door de stagiair. Hij gaat mee, komt met het eerste huisbezoek mee, heb gesprekken met hem alleen. Langzaam afbouwen hier en rustig opbouwen daar.quote:
Worden je oude begeleiders betrokken bij het kennismaken van je nieuwe begeleiders ? Vier nieuwe personen is nogal een hele verandering en het zou oneerlijk zijn om van jou te verwachten dat je het maar allemaal zelf moet uitzoeken wat betreft de nieuwe begeleiding. Ik zou vragen of dat een mogelijkheid is of op zijn minst dat de stagaire wordt betrokken bij de nieuwe begeleiding.
Baby steps, baby steps. Jij bepaald je leven.quote:
Wat er ook eng aan is trouwens is dat iedereen terecht vreest voor een crisis. Zeker nu ik tegen een manie aanhang. Ik ben gewoon niet goed met veranderen
Jawelquote:
[..]
Baby steps, baby steps. Jij bepaald je leven.
Maar dat betekent niet dat het gemakkelijk is
Absoluut. Mensen moeten niet te licht denken over manies en depressies.quote:
[..]
Jawel
Maar dat betekent niet dat het gemakkelijk is