R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
En als het gevolg daar is dat de vader er aan onderdoor gaat of in elk geval het 'n stuk minder goed met hem gaat?quote:Op donderdag 19 november 2020 11:23 schreef CoolGuy het volgende:
[..]
Dat laatste kan niet, want ze gaan hun vader (veel) minder zien, en dat kun je niet oplossen, behalve door daar te blijven.
Geen idee of en in welke mate dat gebeurt, maar het zou wel kunnen en zo voel ik me op dit moment wel.
Ja, je neemt een 'what if' om het daar blijven af te schieten zodat de enige logische optie die overblijft is dat je naar Nederland gaat, maar wil het vervolgens wel zo regelen dat je kinderen daar geen hinder van ondervinden. Dat laatste kan gewoon niet.quote:
[..]
En als het gevolg daar is dat de vader er aan onderdoor gaat of in elk geval het 'n stuk minder goed met hem gaat?
Geen idee of en in welke mate dat gebeurt, maar het zou wel kunnen en zo voel ik me op dit moment wel.
Kinderen snappen niet papa doet dit voor ons (Wat niet zo is, je doet het voor jezelf), die snappen alleen wie er is, en wie er niet is, en jij bent er niet.
Breitling - Instruments for Professionals
Nou ja, een "what if"... Het is het gevoel dat op dit moment overheerst.quote:
[..]
Ja, je neemt een 'what if' om het daar blijven af te schieten zodat de enige logische optie die overblijft is dat je naar Nederland gaat, maar wil het vervolgens wel zo regelen dat je kinderen daar geen hinder van ondervinden. Dat laatste kan gewoon niet.
Kinderen snappen niet papa doet dit voor ons (Wat niet zo is, je doet het voor jezelf), die snappen alleen wie er is, en wie er niet is, en jij bent er niet.
Kinderen snappen dat nu niet inderdaad. Hoe ze er later over denken, dat weet ik nu niet en dat is gissen.
In het bredere plaatje voelt het ook aan alsof enkel (rationeel betere) optie af wordt geschoten en dat de enige optie dan maar is dat de kinderen hier blijven en ik hier ook maar blijf verrotten.
Ze zijn niet beter af zonder hem, dat is niet de conclusie. Ze zijn absoluut slechter af zonder hem.quote:Op donderdag 19 november 2020 11:02 schreef Seven. het volgende:
Hoi TS, alle werkbare opties die van jou vragen dat je je verantwoordelijkheid als vader neemt, schiet je af. Je hebt je keus allang gemaakt, maar je probeert je geweten te sussen met dit topic.
Van mij krijg je absoluut geen duimpje omhoog, je laat je jonge kinderen in de steek terwijl ze je hard nodig hebben. Ze zijn beter af zonder jou.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Als ze beter af zouden zijn zonder mij, dan was het ook niet zo moeilijk geweest. En het is ook niet zoquote:
[..]
Ze zijn niet beter af zonder hem, dat is niet de conclusie. Ze zijn absoluut slechter af zonder hem.
dat ze me helemaal niet meer gaan zien. Als ik het besluit neem, dan zien ze me een stuk vader dan
dat veel kinderen van gescheiden ouders hun vader zien.
Nee. Dat is absoluut niet waar. Het is steeds meer gangbaar om een 50-50 verdeling te hebben na een scheiding. Het aantal vaders dat hun kind(eren) veel minder zien na de scheiding is echt heel erg gedaald. En dat is goed. Beide ouders zjin nodig voor een kind.quote:Op donderdag 19 november 2020 12:17 schreef Johan_de_1e het volgende:
[..]
Als ze beter af zouden zijn zonder mij, dan was het ook niet zo moeilijk geweest. En het is ook niet zo
dat ze me helemaal niet meer gaan zien. Als ik het besluit neem, dan zien ze me een stuk vader dan
dat veel kinderen van gescheiden ouders hun vader zien.
Bovendien vind ik het een k*targument. Andere kinderen zien hun vader nog minder, dus van mij is het ook niet erg. Bullshit. Het is alleen nog veel erger als ze de andere ouder nog veel minder zien.
Bovendien zijn het van jou nog maar plannen. De uitwerking zou nog wel eens behoorlijk tegen kunnen vallen. Want net zoals je alle andere opties afschiet, zie je je eigen oplossing echt veel te rooskleurig.
Bovendien, zoals nu met corona: hoe ga je dat doen met reizen? Telkens op en neer in quarantaine? Of gaat je nieuwe regelijk pas werkelijk in wanneer de crisis achter de rug is en vrij reizen weer normaal wordt? Wat doe je als jij of je kinderen ineens in quarantaine moeten wegens contact met een besmet persoon of als jij of je kinderen zelf ziek worden? Er gaan zoveel gelegenheden komen dat het toch niet goed uitkomt om naar ze toe te reizen, dat je effectief echt veel minder dan die schaarse 20% die je in gedachten hebt, bij ze zult zijn.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik begin me te irriteren aan je.quote:
[..]
Als ze beter af zouden zijn zonder mij, dan was het ook niet zo moeilijk geweest. En het is ook niet zo
dat ze me helemaal niet meer gaan zien. Als ik het besluit neem, dan zien ze me een stuk vader dan
dat veel kinderen van gescheiden ouders hun vader zien.
HET BOEIT HUN GEEN ENE FLIKKER OF ZE JOU EEN STUK VAKER ZIEN DAN VEEL KINDEREN VAN GESCHEIDEN OUDERS.
Je probeert te rationaliseren waarom het voor hun beter zou zijn, maar zij denken niet zo. Jij wil iets, dan handel daar naar, maar doe dan niet hier alsof je het zo wil doen dat het voor hen geen nadelige gevolgen gaat hebben, want dat is bullshit.
Ik heb net beide topics doorgelezen.
Hoe zij het later zien weet jij niet en dát is dan gissen, maar dat jij nu een 'what if' gebruikt om je zin door te drijven, dat is niet gissen? Kom op zeg.
Breitling - Instruments for Professionals
Moeilijk hoor, ts.
Ik ben het wel eens dat je inderdaad verantwoordelijk bent voor je kinderen maar een schijnbaar uitzichtloze situatie is niet zo goed voor je mentale stabiliteit en die is óók belangrijk. Als jij een serieuze depressie krijgt hierdoor, kun je er ook niet voor ze zijn op de manier die ze nodig hebben.
Ik zou er denk ik op inzetten eraan te werken de kinderen en wellicht ook hun moeder, naar Nederland te krijgen. Ook al duurt dat 2 à 3 jaar, dat is beter dan 13.
Zijn er geen deskundigen in NL waar je je verhaal kunt voorleggen?
Ik ben het wel eens dat je inderdaad verantwoordelijk bent voor je kinderen maar een schijnbaar uitzichtloze situatie is niet zo goed voor je mentale stabiliteit en die is óók belangrijk. Als jij een serieuze depressie krijgt hierdoor, kun je er ook niet voor ze zijn op de manier die ze nodig hebben.
Ik zou er denk ik op inzetten eraan te werken de kinderen en wellicht ook hun moeder, naar Nederland te krijgen. Ook al duurt dat 2 à 3 jaar, dat is beter dan 13.
Zijn er geen deskundigen in NL waar je je verhaal kunt voorleggen?
Het zal vaker voorkomen dan voorheen, maar nog altijd in veel gevallen niet. Je moet er als vader ook maar de tijd voor hebben natuurlijk. Als iemand van maandag tot vrijdag van 9 tot 17 naar kantoor moet... Geen idee hoe iemand dat dan gaat organiseren. Of de kinderen moeten hele middagen bij de kinderopvang doorbrengen.quote:
[..]
Nee. Dat is absoluut niet waar. Het is steeds meer gangbaar om een 50-50 verdeling te hebben na een scheiding. Het aantal vaders dat hun kind(eren) veel minder zien na de scheiding is echt heel erg gedaald. En dat is goed. Beide ouders zjin nodig voor een kind.
Bovendien vind ik het een k*targument. Andere kinderen zien hun vader nog minder, dus van mij is het ook niet erg. Bullshit. Het is alleen nog veel erger als ze de andere ouder nog veel minder zien.
Bovendien zijn het van jou nog maar plannen. De uitwerking zou nog wel eens behoorlijk tegen kunnen vallen. Want net zoals je alle andere opties afschiet, zie je je eigen oplossing echt veel te rooskleurig.
Bovendien, zoals nu met corona: hoe ga je dat doen met reizen? Telkens op en neer in quarantaine? Of gaat je nieuwe regelijk pas werkelijk in wanneer de crisis achter de rug is en vrij reizen weer normaal wordt? Wat doe je als jij of je kinderen ineens in quarantaine moeten wegens contact met een besmet persoon of als jij of je kinderen zelf ziek worden? Er gaan zoveel gelegenheden komen dat het toch niet goed uitkomt om naar ze toe te reizen, dat je effectief echt veel minder dan die schaarse 20% die je in gedachten hebt, bij ze zult zijn.
Om aan te geven dat er situaties zijn waar kinderen 'n ouder minder vaak zien dan 20-25%. Omdat sommigen hier lijken te doen alsof ik helemaal geen contact meer wil of extreem weinig contact. Dat is niet zo. Minder? Ja, daar draait het dan wel op uit. Maar dat is iets anders dan 'niet' of 'bijna niet'.
Het zijn nog maar plannen. En die kunnen meevallen of tegenvallen. En dat weet je natuurlijk pas als het zo ver is en dan ook nog eens pas na een tijdje. Dat geldt overigens voor elk scenario.
Ik ben vrijgesteld van quarantaine. Voor alle zekerheid laat ik me wel elke keer testen. Tot nu toe nog geen corona gehad. Als ik corona krijg, dan zal ik wel in quarantaine moeten. Maar dat geldt natuurlijk ook voor de situatie dat ik hier corona krijg, in contact kom met iemand die corona heeft, etc. Natuurlijk kan er ooit weer 'n pandemie uitbreken, een gevaarlijkere nog zelfs, maar dat is overmacht waar je je amper op kunt baseren natuurlijk.
Dat mag uiteraard.quote:
[..]
Ik begin me te irriteren aan je.
HET BOEIT HUN GEEN ENE FLIKKER OF ZE JOU EEN STUK VAKER ZIEN DAN VEEL KINDEREN VAN GESCHEIDEN OUDERS.
Je probeert te rationaliseren waarom het voor hun beter zou zijn, maar zij denken niet zo. Jij wil iets, dan handel daar naar, maar doe dan niet hier alsof je het zo wil doen dat het voor hen geen nadelige gevolgen gaat hebben, want dat is bullshit.
Ik heb net beide topics doorgelezen.
Hoe zij het later zien weet jij niet en dát is dan gissen, maar dat jij nu een 'what if' gebruikt om je zin door te drijven, dat is niet gissen? Kom op zeg.
Nee, ik probeer duidelijk te maken dat het geen situatie wordt van dat ik ze helemaal niet meer of bijna niet meer ga zien. Zoals sommigen hier lijken te denken of zelfs voorstellen.
Ja, het heeft nadelige gevolgen, maar ben er zeker van dat de huidige situatie van "pappen en nathouden" dat ook heeft. Er wordt gedaan alsof tijd en mentale gesteldheid ongelimiteerd beschikbaar zijn. Dat is het niet. Het is kunst- en vliegwerk nu.
Iets inschatten wat anderen (de kinderen in dit geval) denken over 'n jaar of 10-15 is natuurlijk 'n stuk lastiger dan een 'what if' inschatten waarin je zelf het middelpunt bent en dan ook nog eens op 'n veel kortere termijn.
Bovendien is de tijdspanne waarin dat is beperkt, als ik ze naar Nederland krijg op een leeftijd dat ze zelf mogen (mede-)beslissen. Mediation heb ik in het eerste topic als tip meegekregen en dat vind ik een goeie tip. Dat ga ik proberen. Baat het niet, dan schaadt het niet.
Dat laatste is nog wel een goeie inderdaad. Daar ga ik achteraan. Kan nooit kwaad om m'n oren te luister te leggen.quote:Op donderdag 19 november 2020 12:25 schreef Samhain het volgende:
Moeilijk hoor, ts.
Ik ben het wel eens dat je inderdaad verantwoordelijk bent voor je kinderen maar een schijnbaar uitzichtloze situatie is niet zo goed voor je mentale stabiliteit en die is óók belangrijk. Als jij een serieuze depressie krijgt hierdoor, kun je er ook niet voor ze zijn op de manier die ze nodig hebben.
Ik zou er denk ik op inzetten eraan te werken de kinderen en wellicht ook hun moeder, naar Nederland te krijgen. Ook al duurt dat 2 à 3 jaar, dat is beter dan 13.
Zijn er geen deskundigen in NL waar je je verhaal kunt voorleggen?
Het is overigens simpel zat. Als ik de moeder niet onderhoud, heeft ze geen inkomen en zal ze sowieso iets moeten. Iets anders dan maar blijven zitten. De echtscheiding is in grote mate haar schuld geweest en dat heeft 'n rechter ook vastgesteld.
Voor mijn gevoel is het nu pappen en nathouden. Door daar mee door te gaan komt Nederland niet dichterbij. Integendeel.
En ja, de situatie ziet er uitzichtloos uit en is frustrerend. Ik kan tegen een stootje, maar heel erg lekker in mijn vel zit ik niet meer. Nooit te maken gehad met een depressie en hoop er uit te blijven natuurlijk, dus geen idee of ik er vatbaar voor ben, hoe dat is, etc.
Hoe andere mensen dat doen die gescheiden zijn? Die delen hun leven anders in om te zorgen dat ze voor hun kinderen kunnen zorgen. Want hoe moet een moeder dat doen die fulltime werkt? Bij ouders die beide bijna fulltime werken (32-40 uur) moet er ook een oplossing gevonden worden die voor beide werkt als ze gaan scheiden.quote:
[..]
Het zal vaker voorkomen dan voorheen, maar nog altijd in veel gevallen niet. Je moet er als vader ook maar de tijd voor hebben natuurlijk. Als iemand van maandag tot vrijdag van 9 tot 17 naar kantoor moet... Geen idee hoe iemand dat dan gaat organiseren. Of de kinderen moeten hele middagen bij de kinderopvang doorbrengen.
Om aan te geven dat er situaties zijn waar kinderen 'n ouder minder vaak zien dan 20-25%. Omdat sommigen hier lijken te doen alsof ik helemaal geen contact meer wil of extreem weinig contact. Dat is niet zo. Minder? Ja, daar draait het dan wel op uit. Maar dat is iets anders dan 'niet' of 'bijna niet'.
Misschien wordt het tijd dat jij je realiseert dat het niet alleen om jou draait, en om jouw werk en om jouw mentale en geestelijke gezondheid. Voor de kinderen doet het er ook niks toe of jij, hun moeder, of beiden in even grote mate verantwoordelijk zijn voor de scheiding.
Het kan dat een relatie misloopt, ook als je kinderen hebt. Dat is heel erg rot, maar zo kan het lopen in het leven. Dat is echter een beslissing van de twee belangrijkste volwassen in het leven van kinderen. En van die volwassenen hoop je dan toch dat er minstens 1 is die het welzijn van de kinderen in brede zin voorop heeft staan. En dat stappen terug doen en teleurstellingen slikken daar dan bij horen, is erg jammer, maar dat is het gevolg van de keuzes van de volwassenen. Dus die dienen zo min mogelijk door te druppelen naar de kinderen. Zoals jij je ex hier voorstelt (ik ga er even vanuit dat dat een correct beeld is) is zij niet de volwassenen die het welzijn van de kinderen voorop zal stellen en goed voor hun emotionele, mentale en coginitieve welzijn zal zorgen. Het is dan extra triest dat de andere volwassene waarvan zij afhankelijk zijn (ze zijn 5 en 6! zo vreselijk jong nog) de handdoek ook maar in de ring gooit en ze nog meer overlevert aan de ouder waar ze niet bij gebaat zijn.
Jij als vader bent bovendien een rolmodel, zowel voor een zoon als een dochter. Voor beide kinderen ben je een man die laat zien hoe je met problemen omgaat. Je bent de man waar ze veilig moeten kunnen zijn. Je bent de man die ze onvoorwaardelijke liefde zou moeten geven. Je bent tevens de man die laat zien hoe mannen met vrouwen omgaan. Je dochter zal dat als voorbeeld zien, en leren dat mannen gewoon weggaan als het niet gaat zoals ze willen. Want he, als ze zelfs niet voor hun eigen dochter blijven, waarom zouden ze dat dan wel doen voor een geliefde als de liefde wat minder is, of als er een appetijtelijker exemplaar langskomt.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Dat hoop je. Volgens mij moet moeder iedere vakantie je toestemming geven de kinderen mee te nemen het land uit.quote:
Plus dat de kinderen in vakanties dan ook naar Nederland kunnen, wat op termijn sowieso de beste oplossing voor ze is.
Als ze het tegen die tijd op haar heupen heeft en die toesteming niet geeft vier je wellicht alleen de vakanties daar.
Weet ze dat je een nieuwe vriendin hebt?
I 'm not sure about an inner child, but I do have an inner idiot who surfaces every now and then.
Dat moeten mensen ook maar kunnen natuurlijk. Niet iedereen zal in de praktijk maar even part-time kunnen gaan werken en toch de boel financieel draaiende kunnen houden.quote:
[..]
Hoe andere mensen dat doen die gescheiden zijn? Die delen hun leven anders in om te zorgen dat ze voor hun kinderen kunnen zorgen. Want hoe moet een moeder dat doen die fulltime werkt? Bij ouders die beide bijna fulltime werken (32-40 uur) moet er ook een oplossing gevonden worden die voor beide werkt als ze gaan scheiden.
Misschien wordt het tijd dat jij je realiseert dat het niet alleen om jou draait, en om jouw werk en om jouw mentale en geestelijke gezondheid. Voor de kinderen doet het er ook niks toe of jij, hun moeder, of beiden in even grote mate verantwoordelijk zijn voor de scheiding.
Ik realiseer me dat zeker wel. Maar het is breder dan de discussie waar het hier over gaat. Het is nu vanzelfsprekend dat de kinderen maar hier blijven, omdat de moeder dat wil. Ook is het vanzelfsprekend dat ze niets uitvoert, omdat ik haar onderhoud. Het is natuurlijk wel makkelijk om niks te willen, niks te kunnen en niks te doen, maar ondertussen wel drie andere mensen te gijzelen.
En ook dat ik alle ballen maar in de lucht moet houden. En op het moment dat ik dat niet meer kan of in mindere mate kan? Wat dan? Alsof ik een of andere robot ben die alles draaiende kan houden en ongeacht de omstandigheden maar door blijft hobbelen.
Als ik van mening zou zijn dat het alleen maar om mij zou draaien, dan zou ik echt allang vertrokken zijn.
Qua werk pas ik me aan aan de tijd dat de kinderen wel/niet bij mij zijn en dat ze slapen. Kunst- en vliegwerk natuurlijk. Deel van het werk kan ik doen wanneer ik wil, maar overleggen met mensen of 'n call, dat komt anderen natuurlijk niet altijd uit om 11 uur 's avonds of zo.
Kinderen kunnen inderdaad niets aan een scheiding doen, maar zijn over het algemeen wel het zwaarst gedupeerd.quote:Het kan dat een relatie misloopt, ook als je kinderen hebt. Dat is heel erg rot, maar zo kan het lopen in het leven. Dat is echter een beslissing van de twee belangrijkste volwassen in het leven van kinderen. En van die volwassenen hoop je dan toch dat er minstens 1 is die het welzijn van de kinderen in brede zin voorop heeft staan. En dat stappen terug doen en teleurstellingen slikken daar dan bij horen, is erg jammer, maar dat is het gevolg van de keuzes van de volwassenen. Dus die dienen zo min mogelijk door te druppelen naar de kinderen. Zoals jij je ex hier voorstelt (ik ga er even vanuit dat dat een correct beeld is) is zij niet de volwassenen die het welzijn van de kinderen voorop zal stellen en goed voor hun emotionele, mentale en coginitieve welzijn zal zorgen. Het is dan extra triest dat de andere volwassene waarvan zij afhankelijk zijn (ze zijn 5 en 6! zo vreselijk jong nog) de handdoek ook maar in de ring gooit en ze nog meer overlevert aan de ouder waar ze niet bij gebaat zijn.
Jij als vader bent bovendien een rolmodel, zowel voor een zoon als een dochter. Voor beide kinderen ben je een man die laat zien hoe je met problemen omgaat. Je bent de man waar ze veilig moeten kunnen zijn. Je bent de man die ze onvoorwaardelijke liefde zou moeten geven. Je bent tevens de man die laat zien hoe mannen met vrouwen omgaan. Je dochter zal dat als voorbeeld zien, en leren dat mannen gewoon weggaan als het niet gaat zoals ze willen. Want he, als ze zelfs niet voor hun eigen dochter blijven, waarom zouden ze dat dan wel doen voor een geliefde als de liefde wat minder is, of als er een appetijtelijker exemplaar langskomt.
Verder is wat mij betreft de situatie van 20-25% tijdelijk. Natuurlijk is het alles behalve ideaal. Maar het doel is uiteindelijk wel om - als de kinderen mogen meebeslissen en/of kiezen - ze naar Nederland komen. Als ze dat willen natuurlijk. Lijkt me dan ook wel handig als ze weten waar ze voor kiezen.
Verder is wat je zegt wel juist natuurlijk. Maar dan ga je er wel vanuit dat ik mentaal in topvorm blijf. En da's natuurlijk maar de vraag. Kan echt wel tegen een stootje, maar het lijkt wel van kwaad tot erger te gaan.
Je kunt ook toestemming geven voor een langere periode en dat heeft ze gedaan. Als ze ooit geen toestemming zou geven, kan ik dat via een soort van kort geding afdwingen.quote:
[..]
Dat hoop je. Volgens mij moet moeder iedere vakantie je toestemming geven de kinderen mee te nemen het land uit.
Als ze het tegen die tijd op haar heupen heeft en die toesteming niet geeft vier je wellicht alleen de vakanties daar.
Weet ze dat je een nieuwe vriendin hebt?
Het is natuurlijk alles behalve in het belang van de kinderen om ze een vakantie te ontzeggen puur en alleen omdat je dwars wil zitten.
Ja, dat weet ze.
Het is voor de kinderen 'uiteindelijk het doel om naar Nederland te komen'. Dus het is maar tijdelijk en dat moeten de kinderen dan maar een jaar of 6-13 trekken. Voor jezelf vind je dat 'tijdelijke' van 6-13 jaar onoverkomelijk lang. Dat wringt. Hoe kun jij als volwassene niet opbrengen wat je wel van je kinderen vraagt?quote:
[..]
Dat moeten mensen ook maar kunnen natuurlijk. Niet iedereen zal in de praktijk maar even part-time kunnen gaan werken en toch de boel financieel draaiende kunnen houden.
Ik realiseer me dat zeker wel. Maar het is breder dan de discussie waar het hier over gaat. Het is nu vanzelfsprekend dat de kinderen maar hier blijven, omdat de moeder dat wil. Ook is het vanzelfsprekend dat ze niets uitvoert, omdat ik haar onderhoud. Het is natuurlijk wel makkelijk om niks te willen, niks te kunnen en niks te doen, maar ondertussen wel drie andere mensen te gijzelen.
En ook dat ik alle ballen maar in de lucht moet houden. En op het moment dat ik dat niet meer kan of in mindere mate kan? Wat dan? Alsof ik een of andere robot ben die alles draaiende kan houden en ongeacht de omstandigheden maar door blijft hobbelen.
Als ik van mening zou zijn dat het alleen maar om mij zou draaien, dan zou ik echt allang vertrokken zijn.
Qua werk pas ik me aan aan de tijd dat de kinderen wel/niet bij mij zijn en dat ze slapen. Kunst- en vliegwerk natuurlijk. Deel van het werk kan ik doen wanneer ik wil, maar overleggen met mensen of 'n call, dat komt anderen natuurlijk niet altijd uit om 11 uur 's avonds of zo.
[..]
Kinderen kunnen inderdaad niets aan een scheiding doen, maar zijn over het algemeen wel het zwaarst gedupeerd.
Verder is wat mij betreft de situatie van 20-25% tijdelijk. Natuurlijk is het alles behalve ideaal. Maar het doel is uiteindelijk wel om - als de kinderen mogen meebeslissen en/of kiezen - ze naar Nederland komen. Als ze dat willen natuurlijk. Lijkt me dan ook wel handig als ze weten waar ze voor kiezen.
Verder is wat je zegt wel juist natuurlijk. Maar dan ga je er wel vanuit dat ik mentaal in topvorm blijf. En da's natuurlijk maar de vraag. Kan echt wel tegen een stootje, maar het lijkt wel van kwaad tot erger te gaan.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Jaar of 4 tot 6. Als de moeder eerder bij zinnen komt, eerder. Daarnaast zijn ze wel bij hun moeder en deels bij hun vader. Ze zitten niet bij 'n wildvreemde ergens in 'n omgeving die ze niet kennen.quote:
[..]
Het is voor de kinderen 'uiteindelijk het doel om naar Nederland te komen'. Dus het is maar tijdelijk en dat moeten de kinderen dan maar een jaar of 6-13 trekken. Voor jezelf vind je dat 'tijdelijke' van 6-13 jaar onoverkomelijk lang. Dat wringt. Hoe kun jij als volwassene niet opbrengen wat je wel van je kinderen vraagt?
Het is nu allemaal wel erg makkelijk voor de moeder natuurlijk. Ik werk, betaal alles, zorg de helft van de tijd voor de kinderen, waarbij gevoelsmatig de opvoeding meer bij mij ligt.
Het gaat om kinderen natuurlijk en niet om voorwerpen, maar het steekt wel de hele situatie dat in feite iedereen wordt gegijzeld door iemand die geen enkele van de balletjes in de lucht houdt.
Aangezien ze ook niet in het belang van de kinderen kennelijk terug naar Nederland komt en je kennelijk voor de 50/50 regeling heb moeten procederen hecht ik daar niet zo heel veel waarde aan. En toestemming kan ook weer ingetrokken worden (ik weet van iemand die daar pas achter kwam toen ze door de politie opgepakt werd ivm het Haags Kinderondervoeringsverdag).quote:
[..]
Je kunt ook toestemming geven voor een langere periode en dat heeft ze gedaan. Als ze ooit geen toestemming zou geven, kan ik dat via een soort van kort geding afdwingen.
Het is natuurlijk alles behalve in het belang van de kinderen om ze een vakantie te ontzeggen puur en alleen omdat je dwars wil zitten.
Ja, dat weet ze.
Maar goed ik zou zeggen hou er een spaarpotje vast voor achter de hand.
I 'm not sure about an inner child, but I do have an inner idiot who surfaces every now and then.
Toestemming kun je inderdaad intrekken. En ja, kan zijn dat ik er voor moet procederen. Heb wel 'n aantal keren laten kijken of die toestemming ingetrokken is en dat bleek tot en met de laatste keer in elk geval niet het geval te zijn.quote:
[..]
Aangezien ze ook niet in het belang van de kinderen kennelijk terug naar Nederland komt en je kennelijk voor de 50/50 regeling heb moeten procederen hecht ik daar niet zo heel veel waarde aan. En toestemming kan ook weer ingetrokken worden (ik weet van iemand die daar pas achter kwam toen ze door de politie opgepakt werd ivm het Haags Kinderondervoeringsverdag).
Maar goed ik zou zeggen hou er een spaarpotje vast voor achter de hand.
Voor iemand die zo zeker weet dat hij daar niet zal blijven blijf je toch het topic volgen vol met adviezen om te blijven. Eigenlijk zeg je alleen maar ‘nee’ steeds... Wat is het waar je op wacht..?
Zo nu en dan staan er tussen alle verwijten wel wat dingen waar ik wat mee kan en wil, zoals bijvoorbeeld mediation of advies inwinnen in Nederland.quote:
Voor iemand die zo zeker weet dat hij daar niet zal blijven blijf je toch het topic volgen vol met adviezen om te blijven. Eigenlijk zeg je alleen maar ‘nee’ steeds... Wat is het waar je op wacht..?
En bij de verwijten staan ook wel overwegingen waar ik iets mee kan.
Ik zou het eerder raar vinden als iemand iets voorlegt en dan als een dief in de nacht verdwijnt.
[ Bericht 10% gewijzigd door Johan_de_1e op 19-11-2020 14:26:35 ]
Ik blijf de focus in dit topic bizar vinden. Niet alleen ts zelf.
Dat gezegd hebbende, inzetten op naar Nederland gaan kan ook samen vallen met het aanpassen van je werk- en thuissituatie. Zijn je ouders met pensioen? Misschien kunnen zij dan vaker langs komen, zodat jij beter door kan werken. Zij kunnen dan in Nederlands de kinderen zorg verlenen en een betere band opbouwen. Iets waar je in de rechtszaal wel wat aan kan hebben als het gaat om hard maken dat je ze significante verbetering in Nl kan bieden op vlakken die ze in Roemenië missen. Het huiswerk in Roemeens doe je zelf met ze.
Je vriendin zal het met uitzicht op naar Nederland komen, inclusief dus het zetten van concrete stappen daar toe, misschien nog wel te overzien vinden om haar vrije dagen bij jou te komen spenderen? Dan kan zij ook een betere band opbouwen met je kinderen, Nederlands oefenen, etc. Lijkt me sowieso een handige testdrive, afgezien van juridisch nut.
Je kan ook kijken naar een Nederlandse au pair in huis nemen. Dan heb je een structurele oplossing, die ook niet superduur hoeft te zijn. Een jongere zal wellicht ook makkelijker huishoudelijke taken over kunnen nemen, wat jou weer ontziet om je naast werk op je kinderen te richten. Dan blijft wederom het huiswerk in het Roemeens over, maar de rest kunnen ze in het Nederlands af. Niet optimaal ter versterking van de familiaire band, maar wel een stabiel thuisfront en de band met Nederland actief aanhalen.
Dat gezegd hebbende, inzetten op naar Nederland gaan kan ook samen vallen met het aanpassen van je werk- en thuissituatie. Zijn je ouders met pensioen? Misschien kunnen zij dan vaker langs komen, zodat jij beter door kan werken. Zij kunnen dan in Nederlands de kinderen zorg verlenen en een betere band opbouwen. Iets waar je in de rechtszaal wel wat aan kan hebben als het gaat om hard maken dat je ze significante verbetering in Nl kan bieden op vlakken die ze in Roemenië missen. Het huiswerk in Roemeens doe je zelf met ze.
Je vriendin zal het met uitzicht op naar Nederland komen, inclusief dus het zetten van concrete stappen daar toe, misschien nog wel te overzien vinden om haar vrije dagen bij jou te komen spenderen? Dan kan zij ook een betere band opbouwen met je kinderen, Nederlands oefenen, etc. Lijkt me sowieso een handige testdrive, afgezien van juridisch nut.
Je kan ook kijken naar een Nederlandse au pair in huis nemen. Dan heb je een structurele oplossing, die ook niet superduur hoeft te zijn. Een jongere zal wellicht ook makkelijker huishoudelijke taken over kunnen nemen, wat jou weer ontziet om je naast werk op je kinderen te richten. Dan blijft wederom het huiswerk in het Roemeens over, maar de rest kunnen ze in het Nederlands af. Niet optimaal ter versterking van de familiaire band, maar wel een stabiel thuisfront en de band met Nederland actief aanhalen.
Mijn ouders zijn niet met pensioen. Ze zijn hier wel een aantal keren geweest. Hartstikke lieve mensen en goed bedoeld, maar leverde me toen meer werk op dan het me uit handen nam. Beetje met de kinderen spelen, dat kan natuurlijk wel. Met de kinderen praten ook.quote:
Ik blijf de focus in dit topic bizar vinden. Niet alleen ts zelf.
Dat gezegd hebbende, inzetten op naar Nederland gaan kan ook samen vallen met het aanpassen van je werk- en thuissituatie. Zijn je ouders met pensioen? Misschien kunnen zij dan vaker langs komen, zodat jij beter door kan werken. Zij kunnen dan in Nederlands de kinderen zorg verlenen en een betere band opbouwen. Iets waar je in de rechtszaal wel wat aan kan hebben als het gaat om hard maken dat je ze significante verbetering in Nl kan bieden op vlakken die ze in Roemenië missen. Het huiswerk in Roemeens doe je zelf met ze.
Je vriendin zal het met uitzicht op naar Nederland komen, inclusief dus het zetten van concrete stappen daar toe, misschien nog wel te overzien vinden om haar vrije dagen bij jou te komen spenderen? Dan kan zij ook een betere band opbouwen met je kinderen, Nederlands oefenen, etc. Lijkt me sowieso een handige testdrive, afgezien van juridisch nut.
Je kan ook kijken naar een Nederlandse au pair in huis nemen. Dan heb je een structurele oplossing, die ook niet superduur hoeft te zijn. Een jongere zal wellicht ook makkelijker huishoudelijke taken over kunnen nemen, wat jou weer ontziet om je naast werk op je kinderen te richten. Dan blijft wederom het huiswerk in het Roemeens over, maar de rest kunnen ze in het Nederlands af. Niet optimaal ter versterking van de familiaire band, maar wel een stabiel thuisfront en de band met Nederland actief aanhalen.
Vriendin werkt en is aan schoolvakanties gebonden. Ze wil best komen, maar als je afhankelijk bent van schoolvakanties en vrije dagen is dat 'n gezellige vakantie, maar niet echt 'n structurele oplossing.
Een au-pair dat zou kunnen, als ik er een gevonden krijg. Voordeel is dan de taal. Huishoudelijk werk uit handen nemen zou dan betekenen dat ik afscheid kan nemen van degene die dat nu doet (en aan wie ik me mateloos irriteer). Filipijnse au-pair heb ik ooit overwogen, maar op afgehaakt toen, omdat je dan 'n derde taal introduceert. Met 'n Nederlandse au-pair zou dat zijn opgelost. Misschien dat 'n jong iemand zich niet meteen voor jaren vast wil pinnen op hier (je bent het zo beu), maar al is het voor een paar maanden. Dan zijn we toch weer een paar maanden verder. Iets om over na te denken. Aan de situatie an sich verandert het weinig, maar kan dan in elk geval iets meer werken. Zou dan ook weer niet alles uit handen willen geven namelijk.
Ik vraag me wel steeds meer af waar je ergens in Oost-Europa zit. Ik heb in verschillende landen gewerkt voor langere periodes; en in de grotere steden is het echt niet zo rampzalig als je hier af en toe schetst.
Als je een stap wil maken is het geen optie om zelf naar een van die steden te verhuizen?
Als je een stap wil maken is het geen optie om zelf naar een van die steden te verhuizen?
In Roemenië en niet in 'n grotere stad.quote:Op donderdag 19 november 2020 14:48 schreef Citizen.Erased het volgende:
Ik vraag me wel steeds meer af waar je ergens in Oost-Europa zit. Ik heb in verschillende landen gewerkt voor langere periodes; en in de grotere steden is het echt niet zo rampzalig als je hier af en toe schetst.
Als je een stap wil maken is het geen optie om zelf naar een van die steden te verhuizen?
Naar zo'n stad verhuizen zou kunnen, maar dan zit ik ook op uren afstand van de kinderen natuurlijk. Als ze er zijn, kan ik daar dan niet zitten, omdat ze naar school moeten en dat dus uren rijden is. Dat is voor jonge kinderen niet zo praktisch. Twee verschillende scholen, geen idee of dat mag en of dat wenselijk is. En aangezien ik de tijd dat ze er niet zijn toch vertrek, zou die stad dan dienst doen als 'n soort van vliegveldhotel.
|
|
