GC General Chat
Hier kun je praten over van alles en nog wat. Eigenlijk alles wat niet in een van de andere rubrieken thuishoort.
Geen excuses!quote:Op woensdag 18 november 2020 02:41 schreef Ze7eN het volgende:
[..]
Ik ben niet de TS uiteraard. Wel heb ik 8 jaar in de zorg gewerkt waarvan merendeel als groepstherapeut in de OGH te Zetten, waar jongeren wonen met allerlei crimineel verleden, waaronder veel daden, die een volwassene jarenlang in de gevangenis laten belanden.
Uiteraard is seksualiteit een enorm actueel item en een veelbesproken onderwerp onderling tussen de bewoners en in therapie met begeleiders, psychologen, psychiaters en zelfs OvJ.
Zo heb ik 2 jaar volledig op een groep gewerkt met jongens tussen de 12-17 jaar die seksuele vergrijpen hadden gepleegd. Meest voorkomend met leeftijdsgenoten, soms volwassenen, ouderen, maar ook enkelen met kleine kinderen.
Het was allereerst sowieso een enorme eye-opener voor mijzelf. Gezien je zelfs met levenservaring en boekkennis die wereld instapt, maar toch met eigen vooroordelen te maken hebt. Wat mij opviel is, dat ik te maken had met jonge mensen met dezelfde interesses, verhalen en humor als ieder ander. Een grote gemene deler was wel vaak dat ze op een bepaalde wijze waren misbruikt, mishandeld, of eigenlijk vaker genegeerd. Vaak kom je levensverhalen tegen, die je niemand toewenst. Na de eerste kennismakingen, gesprekken en dagen samen, ga je toch ook de jongeren vertrouwen en respecteren.
Omtrent de woordverschillen tussen pedofiel & pedoseksueel;
- ik kan mij uitstekend vinden in een zekere classificering van geaardheid en gedrag, al was het puur om in een gesprek de juiste boodschap over te kunnen brengen.
- echter wordt in de Nederlandse taal vaak een nadruk gelegd op het verschil tussen de woorden, zo ze eindigen op -filie, of -seksueel, als dat ze daarmee iets anders zouden zeggen over de activiteiten van mensen.
- het ligt gecompliceerder denk ik; filie betekent "verwantschap aan" of "liefde voor"; seksueel betekent dus erotisch aangetrokken voelen tot; daarin betekenen de woorden pedofiel en pedoseksueel maar 1 begrip, hetzelfde begrip.
- in geval van heterofiel/heteroseksueel, wordt een persoon nooit het ene bestempeld omdat hij/zij een celibaat leven leidt of een (modern begrip) incel is, maar pas het andere als hij het in een relatie of tijdens dating het in de praktijk brengt. Een persoon die de ene sekse is en zich aangetrokken voelt tot de andere sekse, met of zonder activiteiten is zowel een heterofiel (voorliefde voor de andere sekse, impliciet een seksuele voorkeur) als een heteroseksueel.
- in geval van homofiel/homoseksueel, maken we dit onderscheid in het dagelijks leven ook niet; een persoon wordt dan ook nooit het ene bestempeld omdat hij/zij een celibaat leven leidt of een (modern begrip) incel is, maar pas het andere als hij het in een relatie of tijdens dating het in de praktijk brengt. Een persoon die de ene sekse is en zich aangetrokken voelt tot dezelfde sekse, met of zonder activiteiten is zowel een homofiel als een homoseksueel.
- Tegenwoordig is er meer vrijheid gelukkig, maar nog steeds komt het voor dat iemand zich geneert voor homoseksuele verlangens en daarom trouwt of samenleeft met een persoon van de andere sekse, maar ook met deze persoon een seksuele relatie aangaat. Is een dergelijke persoon dan een homofiel-heteroseksueel? Ik denk dat de typeringen dan nodeloos ingewikkeld worden.
- Een persoon met romantische danwel seksuele verlangens naar erg jonge mensen, heeft deze verlangens evengoed. Deze persoon heeft mogelijk de eigen acties en aandacht goed onder controle en besteedt weinig of geen aandacht aan kinderen in het dagelijks leven, of op forums, chatpagina's, pornografie, omdat deze persoon ten eerste mogelijk sterke ethische overtuigingen heeft en niet de kat op het spel wil binden, ofwel nodeloos aandacht besteden aan een onhaalbaar doel; een relatie met een minderjarige.
- Iemand weet in de regel, met uitzonderingen, waar de seksuele verlangens liggen. De sterkste verlangens definieren de geaardheid. Wat een persoon doet zijn activiteiten. Activiteiten definieren niet de verlangens en vice versa.
- Overigens is pedoseksualiteit zeer lastig samen te vatten. Een persoon kan van iedere sekse zijn en iedere leeftijd hebben, inclusief dat van een kind of tiener en onder de noemer vallen. Ikzelf werkte met tieners, waarvan enkelen zich hadden vergrepen aan een jongere tiener of kind. Het vervolgen van deze daden zijn zeer lastig, als zowel de dader als slachtoffer onder de 18 zijn. Overigens is leeftijd maar een nummer. Ik ken mensen die al druk seksueel actief waren met een vriendje/vriendinnetje op 12-jarige leeftijd en genoten beiden van iedere seconde. Ook zijn er voorbeelden van minderjarige stelletjes van een 13-jarige met een 16-jarige. Is een slachtoffer veel jonger gaat het als beoordelaar steeds enger en gevaarlijker aanvoelen. Maar waar ligt de absolute grens, is dat bij 13, 16, of 18? Dit is moeilijker te bepalen in de praktijk.
- Er is zoiets als klaar zijn voor seksuele omgang en er niet klaar voor zijn, dit heeft meer te maken met een psychische rijping wat waarschijnlijk hand-in-hand gaat met een lichamelijke rijping, maar wat vrijwel onmogelijk in het echte leven te definieren is met een getal zoals 16 of 18. We zijn er zeer waarschijnlijk allen over eens dat er niet klaar voor zijn en gedwongen worden gelijkstaat aan misbruik.
- Ikzelf was absoluut niet met seksualiteit bezig totdat ik al ruim en breed studeerde en op kamers woonde in de grote stad. Voor die tijd speelde ik sport, muziek, computerspelletjes met vrienden en vond meisjes (ik ben een man) eng en raar en spannend, maar niet interessant. Anderen zullen mij een enge gek vinden, maar ik was 21 toen ik met een meisje uit was, wat voor mij geen date was (maar voor haar kennelijk wel). Ze was een studiegenote en na samen voor school te werken, eindigden we zoenend bij haar thuis op de bank. Dit was een eye-opener. Ik denk oprecht, dat ik nooit enig risico liep als jongere, maar ik was er zelfs als 18-jarige gewoon niet eens klaar voor, laat staan toen ik 13 of 16 was. Echter heb ik altijd al geweten, zelfs als kleine jongen, dat als ik ooit in een romantische verwikkeling terecht zou komen dat dit met een meisje/vrouw zou zijn. Ik was altijd al heteroseksueel.
Een goede vriend van me is homoseksueel en heeft nooit seks gehad met een man, Hij is vrij kritisch en ziet liefde als te mooi om te delen met iedereen in de kroeg. Hij was totaal niet ongelukkig, zeer actief sociaal leven enzo. Hij is duidelijk bezig met mannen in de romantische context, maar heeft niet de juiste kerel gevonden. Hij is wel degelijk klaar om keihard een relatie in te springen als je juiste man zich aandient.Hij heeft een voorliefde voor mannen, is daarom homofiel, maar wil ook alleen seksueel actief gaan worden, waneer het zover is, met een speciale man, is daarom homoseksueel.
Door gesprekken en kennen van mensen, is pedoseksualtiet eigenlijk op een bepaalde manier hetzelfde, maar is natuurlijk ook om enkele duidelijke redenen verwerpelijk (en strafbaar). Seksualiteit heeft te maken met bewondering voor esthetiek, activiteit en machtsverhoudingen. De esthetiek is wat je mooi vind, lichamelijk aan een andere persoon. De activiteit is dus wat je lichamelijk doen wilt, gericht op erogene zones om een prettige ervaring te creeeren (voor jezelf, en hopelijk de ander). De machtsverhoudingen zijn het meest interessante, gezien dit denk ik ten grondslag ligt aan waar het fout kan gaan bij mensen. Bij pedoseksuelen, wordt dit duidelijk zichtbaar in gedrag dat onmiddellijk zal worden afgekeurd door de samenleving.
Als een mens te veel of te weinig is geknuffeld, om het even simpel te zeggen, kan dat beiden problemen opleveren. Te weinig, ofwel genegeerd worden, kan onherstelbare schade aanbrengen aan een persoon. Teveel worden geknuffeld, ofwel misbruik in alle soorten en maten, kan dat ook. Een persoon dat beschadigd is, heeft niet kunnen leren waar de grenzen van anderen en de eigen grenzen liggen. Ook kan een persoon ten onrechte hebben geleerd dat een persoon op zeer jonge leeftijd seksueel kan zijn, omdat de persoon dit zelf ook was. Daarbij heb je gevoelens van macht uit willen oefenen en wraak willen nemen (op zichzelf via zichzelf te spiegelen in een kind, of een ander door te doen aan een ander waartegen de persoon zich nooit kon verdedigen).
De ideale liefde is een liefde die in gelijke mate wordt gegeven en genomen. De partner is de gelijke en de ene persoon is zeer aantrekkelijk voor de andere persoon en vice versa.
Ik heb een vriend, die zichzelf het belangrijkste vind in de relaties die hij had. De andere persoon was vooral heel mooi. Maar het gerief was heel eenzijdig. Zodra hij wilde vrijen was hij snel ook weer klaar. Zodra zij iets terug wilde, haalde hij zijn schouders op. Zijn vader wilde letterlijk niks met hem te maken hebben. Hij groeide op met een hele lieve moeder als enig kind. Hij was een hele actieve jongen die goed voor zijn uiterlijk, hygiene, baan en woning zorgde. Hij snapte meestal zelf niet waarom die meiden die eerste natuurlijk voor zijn knappe kop en levenslust bezweken en met hem gingen samenwonen een paar maanden later weer hun koffer pakten. Ik sprak hier openhartig over met hem. Ik legde hem uit dat hij haar moest geven wat hij nam van haar. Maar hij deed dit nooit. In sommige opzichten een hele normale jongen. Maar heel ongelukkig in de liefde.
Een pedoseksueel ziet niet in alle gevallen een slachtoffer voor zich, maar vaak simpelweg wat bijvoorbeeld een lesbienne ziet wanneer ze een mooie vrouw tegenkomt op een feestje. Echter is er zeer vaak iets stukgemaakt bij een persoon die een onevenwichtige relatie wilt. Het is duidelijk dat een 3-jarig kind niet kan bieden wat een normale 40-jarige man nodig heeft. Dat een persoon dit tock op zoekt is dus een gebrek.
In de jaren in de zorg met slachtoffers en ook jonge daders van wat ik classificeer als pedoseksualiteit, ben ik geen personen tegengekomen die een gebalanceerde jeugd hadden met veel positeve aandacht, en ineens op een zoldertje werden gevonden met een te jong kind.
Pedofiel en pedoseksueel beiden impliceert de wakkere seksuele drift die iemand voelt en niet of wel omzet tot actie.
Excuses voor het enorme verhaal.
Ik vind het fijn dat je zo intensief meedoet en heb je verhaal (hoewel ik het met een paar dingen niet geheel met je eens ben) zodoende dan ook aandachtig gelezen.
Dit verschilt.quote:Op woensdag 18 november 2020 09:12 schreef Brybry het volgende:
Hoe vaak zie/spreek je een gemiddelde TBS patiënt?
En is er overleg met het verplegend personeel en hoe vaak?
Soms vinden we dat iemand meer gesprekken nodig heeft en volgt er een periode waarin dit vaker voorkomt.
Het gebeurt ook dat iemand juist even minder gesprekken nodig heeft en meer bezig is met dingen als arbeid en sport.
Er wordt dagelijks geëvalueerd tussen personeel.
Vaak ook met het hele team, maar dit kan verschillen en heeft meestal te maken met bepaalde ontwikkelingen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Bracha020 op 18-11-2020 18:53:10 ]
Dankjewel dat je nogmaals een vwjw wil doen! 
Heb je wel eens een consult stil moeten leggen omdat iets je té erg raakte?
Krijgen jullie als medewerkers structureel hulp voor de afschuwelijke dingen die je misschien soms te horen krijgt?
Neem je je werk mee naar huis?
Heb je wel eens een consult stil moeten leggen omdat iets je té erg raakte?
Krijgen jullie als medewerkers structureel hulp voor de afschuwelijke dingen die je misschien soms te horen krijgt?
Neem je je werk mee naar huis?
De zienswijze dat sociale omringing compleet met als intrinsiek gemotiveerde (oprecht belangstellende) sociale contacten vermomde opgeleide observatoren een end all be all is, een (beschaafd) antwoord op het pedofielen probleem, is precies dat: een zienswijze. Eventueel zou je kunnen stellen (als dit al zo zou zijn) dat effectiviteit van deze aanpak bij bekende pedofielen onderzocht is en dit gunstig afsteekt bij alternatieve aanpakken. Om te doen alsof mensen die een andere zienswijze hebben (bijvoorbeeld dat stenen muren, metalen tralies/hekken en voltijd bewaking foolproof zijn) niet zouden weten waarover zij het hebben, hun mond moeten houden en het hebben van meningen hieromtrent over moeten laten aan deskundige academici met hun ongetwijfeld zeer hoogstaande zienswijzen vind ik wat bevreemdend.quote:
Waar het mij als forensisch behandelaar vooral om te doen is zijn de huidige maatschappelijke ontwikkelingen.
Mensen bemoeien zich met dingen waar ze totaal geen weet van hebben.
Roepen van alles, de meest vreselijke dingen, zonder enige kennis van zaken.
Los van de complete loonies die in hun hoofd zo maar eens een daadwerkelijk liefdescontact met een kind zouden kunnen hebben en die je met wat fantasie en een klein loopje met de werkelijkheid haast goedaardig zou kunnen noemen, heb je ook de geniepige, manipulatieve en zelfs sadistische pedoseksuelen die naar het schijnt online ervaringen en methodieken/handleidingen uitwisselen aangaande grooming, misbruik en het voorkomen/wissen van sporen.
Denk jij dat pedoseksuelen van deze tweede soort zich ooit zullen lenen voor sociale omringing? Mij lijkt het zeer onwaarschijnlijk. Sterker nog, ik denk dat zelfs de goedbedoelende pedofielen die nooit een kind willen misbruiken maar net genoeg vooruitziend vermogen hebben om zich te realiseren dat relatief liberale opvattingen van vandaag er morgen of overmorgen niet per se ook nog zullen zijn wel twee keer na zullen denken voor ze zichzelf waar dan ook als pedofiel laten aanmerken, goed mogelijk veronderstellend dat zij ook zelf hun verlangens wel in bedwang zullen kunnen houden.
Naast bijzonder onoprecht komt de notie van sociale omringing, zeker als een oplossing voor het pedofilieprobleem op mij over als bijzonder naief. Ook vind ik de focus die hier minstens zozeer ligt bij ondersteuning van de pedofiel als bij het beschermen van de samenleving (of liever weerloze kinderen) tegen hem en zijn verlangens en geneigdheden pervers en moreel onjuist.
Heb je het dan puur over het uiterlijk/de verschijning van iemand of echt over de persoon? En in dat laatste geval: is wat je weet van het verleden en/of het ziektebeeld van zo iemand daar dan niet van invloed op?quote:
Wat je andere vraag betreft: ik ben ook gewoon mens, een jonge vrouw van begin 30, dus ook ik vind iemand wel eens aantrekkelijk.
Ook wel eens iemand waar ik mee werk.
Dit wil niet zeggen dat ik daar iets mee doe, en ook niet dat het dagelijks voorkomt.
Krijg je de gruwelijke details te horen die de personen bij de kinderen hebben gedaan? Mag je daar naar vragen?
[quote][img]https://fokstatic.nl/p/1s.gif[/img] Op zaterdag 22 mei 2021 10:44 schreef Catkiller het volgende:
Dat je gestoord bent was al duidelijk.
[/quote]
Dat je gestoord bent was al duidelijk.
[/quote]
Je zegt dat tbs niet bedoeld is voor genezing.
Is het dan zo dat mensen met stoornissen weer met die stoornissen kunnen terugkeren in de maatschappij?
Ik begrijp dat dus niet echt.
En in post 9 schreef iemand over dat jij zegt dat je je niet richt op het welzijn van de patiënt en zijn klachten ook niet centraal stelt.
Begrijp je dat dit voor mij als leek nogal vreemd klinkt?
Hoe kun je zo’n iemand dan behandelen?
Is het dan zo dat mensen met stoornissen weer met die stoornissen kunnen terugkeren in de maatschappij?
Ik begrijp dat dus niet echt.
En in post 9 schreef iemand over dat jij zegt dat je je niet richt op het welzijn van de patiënt en zijn klachten ook niet centraal stelt.
Begrijp je dat dit voor mij als leek nogal vreemd klinkt?
Hoe kun je zo’n iemand dan behandelen?
Zijn de mensen die iemand vermoord hebben en bij jullie terecht komen meestal man of vrouw en verblijven er bij jullie ook seriemoordenaars?
En wanneer is iemand eigenlijk een seriemoordenaar?
En zie je veel verschil tussen mannelijke en vrouwelijke patiënten?
En wanneer is iemand eigenlijk een seriemoordenaar?
En zie je veel verschil tussen mannelijke en vrouwelijke patiënten?
Het lijkt mij juist logisch (al klinkt het wat gek als je enkel dat leestquote:
En in post 9 schreef iemand over dat jij zegt dat je je niet richt op het welzijn van de patiënt en zijn klachten ook niet centraal stelt.
Begrijp je dat dit voor mij als leek nogal vreemd klinkt?
Hoe kun je zo’n iemand dan behandelen?
) dat diens klachten en welzijn niet bovenaan staan. Zoals TS zelf schreef, de klacht van de samenleving staat centraal. Het gaat hier niet om een psychisch probleem wat met wat therapie verholpen kan worden, en de patiënt kan goed het probleem (de klacht van de samenleving) helemaal niet als probleem zien. Het welzijn van de samenleving staat hier ook boven het welzijn van de patiënt.TS, interessant weer, bedankt voor deze topics!
Een pleger van kindermisbruik noem je (ik let nu echt goed op mijn woordkeuzequote:
[..]
Bedankt voor je antwoord.
Als ik het goed begrijp, bestaan er grofweg 4 categorieën mensen op dit gebied:
1. Mensen met pedofiele gevoelens/stoornis, die zich niet vergrijpen aan kinderen.
2. Mensen met pedofiele gevoelens/stoornis, die zich wel vergrijpen aan kinderen.
3. Mensen zonder pedofiele gevoelens/stoornis, die zich niet vergrijpen aan kinderen.
4. Mensen zonder pedofiele gevoelens/stoornis, die zich wel vergrijpen aan kinderen.
Worden alleen mensen uit categorie 2 pedoseksueel genoemd? Zo ja: bestaat er dan een aparte term voor mensen uit categorie 4? Ik wil dit graag goed opslaan in mijn hoofd.
) een pedoseksueel, ja.En er zijn inderdaad pedoseksuelen met en zonder pedofiele gevoelens, en pedoseksuelen met en zonder stoornis.
Veruit de meeste pedoseksuelen hebben geen gevoelens voor kinderen (bij hun is er dus geen sprake van pedofilie).
Omdat ze geen pedofiel zijn hebben ze dus ook geen pedofiele stoornis.
Pedofilie (het pedofiel zijn) is geen stoornis.
Helder.quote:
[..]
Een pleger van kindermisbruik noem je (ik let nu echt goed op mijn woordkeuze
En er zijn inderdaad pedoseksuelen met en zonder pedofiele gevoelens, en pedoseksuelen met en zonder stoornis.
Veruit de meeste pedoseksuelen hebben geen gevoelens voor kinderen (bij hun is er dus geen sprake van pedofilie).
Omdat ze geen pedofiel zijn hebben ze dus ook geen pedofiele stoornis.
Pedofilie (het pedofiel zijn) is geen stoornis.
De term pedoseksueel zegt dus iets over de daden, maar niets over de manier waarop iemand tot die daden gekomen is. Wat is het onderscheid tussen pedofiel zijn en een pedofiele stoornis hebben?
Eigenlijk zou het wel geclassificeerd moeten worden als een stoornis. Waarom valt pedofilie niet onder stoornissen?quote:
[..]
Een pleger van kindermisbruik noem je (ik let nu echt goed op mijn woordkeuze
En er zijn inderdaad pedoseksuelen met en zonder pedofiele gevoelens, en pedoseksuelen met en zonder stoornis.
Veruit de meeste pedoseksuelen hebben geen gevoelens voor kinderen (bij hun is er dus geen sprake van pedofilie).
Omdat ze geen pedofiel zijn hebben ze dus ook geen pedofiele stoornis.
Pedofilie (het pedofiel zijn) is geen stoornis.
In de forensische psychiatrie hebben we verschillende specialismen die zich allemaal richten op bepaalde doelgroepen.quote:Op woensdag 18 november 2020 11:25 schreef murp het volgende:
Wat is het grote verschil tussen FOBA patiënten en TBS klanten?
FOBA patiënten (en ook longstay patiënten) worden over het algemeen op een andere manier benaderd en behandeld dan de patiënten waar ik mee werk.
Ik zou graag overal een duidelijk antwoord op geven maar omdat ik zelf weinig of niet te maken heb met deze groep, en er dus weinig of geen ervaring mee heb, kan en wil ik hier zodoende nu geen verdere uitspraken over doen.
Ik vertrouw op de vakbekwaamheid en kennis van mijn collega’s.quote:
[..]
Snap ik. Maar hoe ga je daarmee om? Ga je toch proberen 'je gelijk' te krijgen? Accepteer je het?
Uit welk oogpunt? Uit eergevoel? Het beste voor de patient?
TBS-patiënten zijn psychisch vaak zeer kwetsbaar, er is meestal sprake van comorbiditeit.
Iemand heeft dan last van (vaak zeer ingewikkelde) meervoudige psychiatrische stoornissen.
En er treden regelmatig veranderingen op in die stoornissen.
Deze mensen zitten vaak eerst in detentie (waar eigenlijk weinig voor en met zo’n iemand gedaan kan worden), en komen vervolgens bij ons terecht.
Vooral na een lange detentie zien we regelmatig dat er veranderingen zijn opgetreden.
Zelf ben ik vaak dan ook kritisch wat een opgelegde maatregel TBS plus gevangenisstraf betreft.
Het komt voor dat wanneer een patiënt bij ons in de instelling wordt opgenomen, het (Pro Justitia onderzoek) al jaren (soms wel tien jaar) oud is.
Vaak is er dan ook opnieuw uitgebreid onderzoek nodig.
Ten eerste wil ik je bedanken voor je compliment.quote:
Dankjewel dat je nogmaals een vwjw wil doen!
Heb je wel eens een consult stil moeten leggen omdat iets je té erg raakte?
Krijgen jullie als medewerkers structureel hulp voor de afschuwelijke dingen die je misschien soms te horen krijgt?
Neem je je werk mee naar huis?
Nee, ik heb nog nooit iets stil moeten leggen omdat iets me raakte.
Wat niet wil zeggen dat dingen me niet raken.
Als wij de behoefte hebben om te praten, en met dingen zitten, dan kunnen we dit aangeven en dan is er hulp en ondersteuning.
Ik neem dingen soms mee naar huis ja, ik ben ervan overtuigd dat iedere hulpverlener dit doet.
Wel kan ik het daar loslaten, wij zijn hier ook voor getraind.
Als ik dit niet zou kunnen dan zou ik mijn werk niet meer kunnen uitvoeren.
We hebben geleerd hoe we op een juiste manier met dingen om moeten gaan om het een plekje te kunnen geven.
Ik denk dat je het niet helemaal goed begrijpt.quote:Op woensdag 18 november 2020 22:38 schreef van_Lamehuizen het volgende:
[..]
De zienswijze dat sociale omringing compleet met als intrinsiek gemotiveerde (oprecht belangstellende) sociale contacten vermomde opgeleide observatoren een end all be all is, een (beschaafd) antwoord op het pedofielen probleem, is precies dat: een zienswijze. Eventueel zou je kunnen stellen (als dit al zo zou zijn) dat effectiviteit van deze aanpak bij bekende pedofielen onderzocht is en dit gunstig afsteekt bij alternatieve aanpakken. Om te doen alsof mensen die een andere zienswijze hebben (bijvoorbeeld dat stenen muren, metalen tralies/hekken en voltijd bewaking foolproof zijn) niet zouden weten waarover zij het hebben, hun mond moeten houden en het hebben van meningen hieromtrent over moeten laten aan deskundige academici met hun ongetwijfeld zeer hoogstaande zienswijzen vind ik wat bevreemdend.
Los van de complete loonies die in hun hoofd zo maar eens een daadwerkelijk liefdescontact met een kind zouden kunnen hebben en die je met wat fantasie en een klein loopje met de werkelijkheid haast goedaardig zou kunnen noemen, heb je ook de geniepige, manipulatieve en zelfs sadistische pedoseksuelen die naar het schijnt online ervaringen en methodieken/handleidingen uitwisselen aangaande grooming, misbruik en het voorkomen/wissen van sporen.
Denk jij dat pedoseksuelen van deze tweede soort zich ooit zullen lenen voor sociale omringing? Mij lijkt het zeer onwaarschijnlijk. Sterker nog, ik denk dat zelfs de goedbedoelende pedofielen die nooit een kind willen misbruiken maar net genoeg vooruitziend vermogen hebben om zich te realiseren dat relatief liberale opvattingen van vandaag er morgen of overmorgen niet per se ook nog zullen zijn wel twee keer na zullen denken voor ze zichzelf waar dan ook als pedofiel laten aanmerken, goed mogelijk veronderstellend dat zij ook zelf hun verlangens wel in bedwang zullen kunnen houden.
Naast bijzonder onoprecht komt de notie van sociale omringing, zeker als een oplossing voor het pedofilieprobleem op mij over als bijzonder naief. Ook vind ik de focus die hier minstens zozeer ligt bij ondersteuning van de pedofiel als bij het beschermen van de samenleving (of liever weerloze kinderen) tegen hem en zijn verlangens en geneigdheden pervers en moreel onjuist.
[..]
Heb je het dan puur over het uiterlijk/de verschijning van iemand of echt over de persoon? En in dat laatste geval: is wat je weet van het verleden en/of het ziektebeeld van zo iemand daar dan niet van invloed op?
Uit onderzoek en ervaring weten we (met de nadruk op ’weten’) veel over wat plegers beschermt om te gaan handelen naar hun verlangen.
Zo weten we dat sociaal isolement en emotionele eenzaamheid de bron (voedingsbodem) is van seksueel delictgedrag.
En dat één van de dingen die deze mensen juist helpt is om die sociale cirkel om ze heen te vormen, ze niet kwijt te raken.
Het is niet zo dat wij psychologen en psychiaters 'denken' dat deze aanpak wel eens zou kunnen werken, de cijfers laten zien dat het werkt, het is de realiteit.
Ook voor 'pedoseksuelen van deze tweede soort' is deze aanpak altijd essentieel.
Deze dingen gaan vaak ook niet geheel vrijwillig en zonder slag of stoot.
Daar komt bij dat wanneer meer mensen hun gezond verstand eens zouden gebruiken, dingen een stuk minder 'onoprecht' (jouw woordkeuze) zouden zijn, en instanties als COSA veel minder hard nodig.
Wat je laatste vraag betreft: ja, dan heb ik het over uiterlijk en iemands voorkomen.
Ik ben mens, weet je nog?
Dus ook ik denk wel eens: ‘die persoon ziet er leuk uit’.
Ik weet niet waar je naartoe wilt en waarom je eindigt met die emoticon, maar ik ben daar professioneel als therapeut aan het werk en heb zodoende helemaal geen tijd of intenties om met zulke dingen bezig te zijn en/of zulke dingen toe te laten.
Ik weet waarom iemand tegenover me zit, ik ken het dossier en weet waar diegene voor veroordeeld is.quote:
Krijg je de gruwelijke details te horen die de personen bij de kinderen hebben gedaan? Mag je daar naar vragen?
Zoals ik al vaker heb geschreven wil dat niet zeggen dat ik er met 100% zekerheid van uit kan gaan dat iemand iets ook daadwerkelijk heeft gedaan of op een bepaalde manier heeft gedaan.
Ook niet wanneer de persoon in kwestie heeft bekend.
Wij weten niet wat we in onze schoot geworpen krijgen en in het begin is het altijd aftasten.
Iedere patiënt neemt zijn of haar eigen karakter mee.
In de loop van een traject wordt er veel duidelijk en zien we wat er mogelijk is.
In het begin van een traject zijn delict en vonnis meestal nog niet aan de orde.
Soms is het later handig of nodig de patiënt naar details van een gepleegd delict te vragen, soms ook niet.
Toch zijn er ook plegers met voor de buitenwereld een rijk sociaal en familieleven, het enige waarin die zogenaamde eenzaamheid zich dan zou uiten zijn de geheime seksuele verlangens; wat je hier dan dus eigenlijk stelt is dat juist die pedofiele geaardheid hen eenzaam en zielig zou maken en dat het enige mogelijke antwoord daarop sociale acceptatie en controle zou zijn.quote:
[..]
Ik denk dat je het niet helemaal goed begrijpt.
Uit onderzoek en ervaring weten we (met de nadruk op ’weten’) veel over wat plegers beschermt om te gaan handelen naar hun verlangen.
Zo weten we dat sociaal isolement en emotionele eenzaamheid de bron (voedingsbodem) is van seksueel delictgedrag.
En dat één van de dingen die deze mensen juist helpt is om die sociale cirkel om ze heen te vormen, ze niet kwijt te raken.
Het is niet zo dat wij psychologen en psychiaters 'denken' dat deze aanpak wel eens zou kunnen werken, de cijfers laten zien dat het werkt, het is de realiteit.
Zijn lustmoordenaars ook slachtoffers van hun bizarre, monsterlijke parafilie? Verdienen of behoeven die ook vooral maar begrip en warmte?
Nou, de reden dat ik de vraag stel is dat er vanuit dergelijke instellingen wel vaker berichten komen over behandelend personeel dat seksueel en/of romantisch contact heeft met patienten, vrij recentelijk nog één die zelfs bezwangerd was door Michael Panhuis, die natuurlijk voordat hij Anne Faber verkrachtte en vermoordde vanuit een dergelijke instelling al veroordeeld was voor het op gruwelijke wijze langdurig seksueel misbruiken van twee minderjarige meiden onder bedreiging van een vuurwapen, op ik meen koninginnedag.quote:Ook voor 'pedoseksuelen van deze tweede soort' is deze aanpak altijd essentieel.
Deze dingen gaan vaak ook niet geheel vrijwillig en zonder slag of stoot.
Daar komt bij dat wanneer meer mensen hun gezond verstand eens zouden gebruiken, dingen een stuk minder 'onoprecht' (jouw woordkeuze) zouden zijn, en instanties als COSA veel minder hard nodig.
Wat je laatste vraag betreft: ja, dan heb ik het over uiterlijk en iemands voorkomen.
Ik ben mens, weet je nog?
Dus ook ik denk wel eens: ‘die persoon ziet er leuk uit’.
Ik weet niet waar je naartoe wilt en waarom je eindigt met die emoticon, maar ik ben daar professioneel als therapeut aan het werk en heb zodoende helemaal geen tijd of intenties om met zulke dingen bezig te zijn en/of zulke dingen toe te laten.
Zoiets komt op mij als buitenstaander altijd héél gek over.
[ Bericht 0% gewijzigd door van_Lamehuizen op 19-11-2020 20:08:57 ]
Bij veel stoornissen gaan we er niet vanuit dat de patiënt geneest.quote:
Je zegt dat tbs niet bedoeld is voor genezing.
Is het dan zo dat mensen met stoornissen weer met die stoornissen kunnen terugkeren in de maatschappij?
Ik begrijp dat dus niet echt.
En in post 9 schreef iemand over dat jij zegt dat je je niet richt op het welzijn van de patiënt en zijn klachten ook niet centraal stelt.
Begrijp je dat dit voor mij als leek nogal vreemd klinkt?
Hoe kun je zo’n iemand dan behandelen?
Het is ook maar de vraag of er wel iets te genezen valt.
Hoofddoel is dat de patiënt zijn of haar gedrag onder controle krijgt en voortaan dingen kan laten.
De patiënt moet leren weerstand te bieden bij nieuwe verleidingen.
We kijken of de patiënt tot dit doel gemotiveerd is.
Als deze motivatie aanwezig is dan zoeken we samen naar een weg om dit doel te bereiken.
Wanneer de motivatie er niet is dan werken we eraan dat hij of zij de noodzaak van dit doel gaat inzien.
Dat TBS niet spreekt van behandeling en zich niet richt op het welzijn van de patiënt wil natuurlijk niet zeggen dat wij niet met deze dingen bezig zijn.
Iedere patiënt wordt met alle nodige zorg en aandacht verpleegd en indien mogelijk behandeld.
Het blijft echter zo dat de klacht van de samenleving centraal staat.
De meeste mensen die in Nederland veroordeeld zijn voor een levensdelict en in een TBS-traject terecht komen zijn man.quote:
Zijn de mensen die iemand vermoord hebben en bij jullie terecht komen meestal man of vrouw en verblijven er bij jullie ook seriemoordenaars?
En wanneer is iemand eigenlijk een seriemoordenaar?
En zie je veel verschil tussen mannelijke en vrouwelijke patiënten?
Maar er zijn ook veel vrouwen.
Van mannen gaat in een instelling vaak veel meer fysieke en verbale dreiging uit.
Vrouwen zijn veel vaardiger in het manipuleren en op je gevoel werken, ze zijn veel meer geneigd om over hun leven en persoonlijke dingen te vertellen.
Bij vrouwen zie je heel veel levensdelicten in de relationele sfeer (wraak, jaloezie).
We noemen iemand een seriemoordenaar wanneer er minimaal twee levensdelicten zijn gepleegd.
Die moeten dan op afzonderlijke momenten van elkaar zijn gepleegd, dus niet tegelijkertijd.
Er moet een ‘afkoelperiode’ tussen zitten.
Daarnaast moet de dader echt psychologisch intrinsiek gemotiveerd zijn om de moorden te plegen (hij of zij moet het bijvoorbeeld niet uit geldgebrek doen).
[ Bericht 0% gewijzigd door Viv op 22-11-2020 16:48:46 (Typo verbeterd op verzoek van TS.) ]
Om dit goed te kunnen begrijpen moet je weten dat er onderscheid gemaakt wordt tussen een parafilie en een parafiele stoornis.quote:
[..]
Helder.
Wat is het onderscheid tussen pedofiel zijn en een pedofiele stoornis hebben?
Een parafilie (pedofilie is een parafilie) wordt gedefineerd als een van de norm afwijkende, intense en aanhoudende seksuele opwinding gedurende ten minste zes maanden.
Voor een parafiele stoornis geldt dat ook, maar dan is er ook naar de opwinding gehandeld met een niet-instemmende persoon ofwel lijdt men onder de voorkeur ofwel wordt men erdoor belemmerd in het sociaal of beroepsmatig functioneren.
Van pedofilie is sprake wanneer er een intense en recidiverende seksuele opwinding is met betrekking tot seksuele handelingen met een prepuberaal kind (meestal tot 13 jaar oud) gedurende zes maanden.
De betrokkene moet dan wel minimaal zestien jaar oud zijn en minstens vijf jaar ouder.
Het hoeft bij een pedofiele stoornis niet altijd om strafbaar gedrag te gaan dat altijd verbonden is aan handelen (denk aan het bezitten van kinderporno).
Pedofilie is dus geen stoornis, het gedragen ernaar wel.
Iemand die kinderen seksueel misbruikt (pedoseksualiteit dus) kan al dan niet ook pedofiel zijn.
Ongeveer 80% van alle mannen die zich hieraan schuldig maakt is dit niet en heeft dus geen pedofiele gevoelens.
Mannen plegen misbruik vanuit allerlei motieven: eenzaamheid, alcohol of drugs, stress en depressie, minderwaardigheidsgevoelens, seksverslaving, angst voor vrouwen etc.
Dit zijn dus niet-pedofiele plegers van seksueel misbruik.
Dit was ooit wel zo.quote:
[..]
Eigenlijk zou het wel geclassificeerd moeten worden als een stoornis. Waarom valt pedofilie niet onder stoornissen?
In de DSM-IV werd geen onderscheid gemaakt tussen een seksuele interesse en het zich al dan niet gedragen naar die interesse.
In DSM-5 werden voorkeur en gedrag gescheiden.
De plegers die jij schetst, en die dus dat ‘rijke en sociale familieleven’ leiden, zullen nooit voor hun gevoelens en gedachten uitkomen, en zodoende ook een leven in emotionele eenzaamheid leven.quote:Op donderdag 19 november 2020 20:01 schreef van_Lamehuizen het volgende:
[..]
Toch zijn er ook plegers met voor de buitenwereld een rijk sociaal en familieleven, het enige waarin die zogenaamde eenzaamheid zich dan zou uiten zijn de geheime seksuele verlangens; wat je hier dan dus eigenlijk stelt is dat juist die pedofiele geaardheid hen eenzaam en zielig zou maken en dat het enige mogelijke antwoord daarop sociale acceptatie en controle zou zijn.
Zijn lustmoordenaars ook slachtoffers van hun bizarre, monsterlijke parafilie? Verdienen of behoeven die ook vooral maar begrip en warmte?
[..]
Nou, de reden dat ik de vraag stel is dat er vanuit dergelijke instellingen wel vaker berichten komen over behandelend personeel dat seksueel en/of romantisch contact heeft met patienten, vrij recentelijk nog één die zelfs bezwangerd was door Michael Panhuis, die natuurlijk voordat hij Anne Faber verkrachtte en vermoordde vanuit een dergelijke instelling al veroordeeld was voor het op gruwelijke wijze langdurig seksueel misbruiken van twee minderjarige meiden onder bedreiging van een vuurwapen, op ik meen koninginnedag.
Zoiets komt op mij als buitenstaander altijd héél gek over.
Het woord zielig is hier niet op zijn plaats, het woord bescherming wel.
Berichten in de media over dergelijke ‘seksuele’ of ‘romantische’ contacten gaan meestal aan mij voorbij.
Als dingen relevant zijn, en het dus belangrijk is dat ik ze weet, dan hoor ik dat via mijn werkgever en weet ik gelijk wat ervan klopt.
Ik weet niet waarom je Michael P. noemt maar de instelling waar hij verbleef kun je totaal niet vergelijken met een instelling als waar ik werk.
Ik werk in een TBS instelling, een FPC.
Bij Michael P. is geen sprake geweest van TBS.
Michael P. heeft in detentie gezeten met als afsluiting een korte tijd FPA.
Bescherming van wie precies en waartegen?quote:
De plegers die jij schetst, en die dus dat ‘rijke en sociale familieleven’ leiden, zullen nooit voor hun gevoelens en gedachten uitkomen, en zodoende ook een leven in emotionele eenzaamheid leven.
Het woord zielig is hier niet op zijn plaats, het woord bescherming wel.
Moet ik hieruit opmaken dat jouw ideale samenleving er één is waarin dit soort (potentiele) plegers zich volkomen vrij en veilig voelt uit te komen voor hun seksuele verlangens/geneigdheden? Een samenleving waarin daarover dus geheel niet geoordeeld wordt?
Dat lijkt mij gezien de moeite die zelfs homoseksuelen (en met homoseksualiteit tussen twee gelijkgestemde volwassenen is natuurlijk niets mis) uit beklemmende religieuze millieus dikwijls steken in het ophouden van de schijn naar hun sociale omgeving nogal een utopie, los van alle voor de hand liggende morele bezwaren hiertegen.
Denk jij dat het mogelijk is pedofiel te zijn zonder een levensgroot gevaar te vormen voor (het welzijn/de ontwikkeling van) kinderen? Ik persoonlijk niet en ik vind het ook zeer onredelijk te verwachten dat daarvan niets gevonden en daarover niets gezegd wordt. Wereldvreemd bijna.
Je eerste zin zegt al genoeg.quote:
[..]
Bescherming van wie precies en waartegen?
Moet ik hieruit opmaken dat jouw ideale samenleving er één is waarin dit soort (potentiele) plegers zich volkomen vrij en veilig voelt uit te komen voor hun seksuele verlangens/geneigdheden? Een samenleving waarin daarover dus geheel niet geoordeeld wordt?
Dat lijkt mij gezien de moeite die zelfs homoseksuelen (en met homoseksualiteit tussen twee gelijkgestemde volwassenen is natuurlijk niets mis) uit beklemmende religieuze millieus dikwijls steken in het ophouden van de schijn naar hun sociale omgeving nogal een utopie, los van alle voor de hand liggende morele bezwaren hiertegen.
Denk jij dat het mogelijk is pedofiel te zijn zonder een levensgroot gevaar te vormen voor (het welzijn/de ontwikkeling van) kinderen? Ik persoonlijk niet en ik vind het ook zeer onredelijk te verwachten dat daarvan niets gevonden en daarover niets gezegd wordt. Wereldvreemd bijna.
Je begrijpt blijkbaar helaas nog steeds niet waar het om gaat en je legt me ook woorden in de mond.
Ik raad je aan om alles nog eens goed door te nemen.
Ik heb het eerste deel van dit topic ook goed gelezen.quote:
[..]
De meeste mensen die in Nederland veroordeeld zijn voor een levensdelict en in een TBS-traject terecht komen zijn man.
Maar er zijn ook veel vrouwen.
Van mannen gaat in een instelling vaak veel meer fysieke en verbale dreiging uit.
Vrouwen zijn veel vaardiger in het manipuleren en op je gevoel werken, ze zijn veel meer geneigd om over hun leven en persoonlijke dingen te vertellen.
Bij vrouwen zie je heel veel levensdelicten in de rationele sfeer (wraak, jaloezie).
We noemen iemand een seriemoordenaar wanneer er minimaal twee levensdelicten zijn gepleegd.
Die moeten dan op afzonderlijke momenten van elkaar zijn gepleegd, dus niet tegelijkertijd.
Er moet een ‘afkoelperiode’ tussen zitten.
Daarnaast moet de dader echt psychologisch intrinsiek gemotiveerd zijn om de moorden te plegen (hij of zij moet het bijvoorbeeld niet uit geldgebrek doen).
Wat vind je ervan dat veruit de meeste vragen die je kant opkomen gaan over kindermisbruikers terwijl je binnen de muren van je instelling met zoveel meer bezig bent?
En heb je een mening over de uitspraak in de zaak Nicky Verstappen?
Wat vind jij als forensische psycholoog van de opgelegde straf en wat vind je van het feit dat er geen tbs is opgelegd?
Denk je dat het hoger beroep kans van slagen heeft?
