R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Een aantal jaar geleden ben ik een meid tegen het lijf gelopen op een festival. Zij is ruim tien jaar jonger dan ik ben.
De eerste vier jaar hebben wij voortdurend af en aan heel erg veel app-contact gehad. Van dagelijks heel veel tot enkele weken stilte tot weer dagelijks heel veel. Dit hebben wij heel lang vol gehouden en het voelde heel natuurlijk.
Wij hebben nooit iets met elkaar afgesproken. Soms kwam het wel eens ter sprake maar werd er van beide kanten niet op ingegaan. In het vijfde jaar hebben wij toegewerkt naar een moment dat het leuk zou zijn als wij eens zouden gaan afspreken na de zomer en wij zijn hier ook naartoe gaan leven.
Uiteindelijk ben ik degene geweest die daar niet meer op is ingegaan, ik heb mijn telefoon in de hoek gesmeten en ben haar gaan negeren. Redenen zijn er maar die doen er niet toe.
Zij heeft zich in de steek gelaten gevoeld en ik heb daar spijt van gehad. Wij hebben nooit meer iets afgesproken.
Wat wel is gebleven is het contact. Wij hebben nog vaak veel met elkaar gepraat, hoewel dat later ook steeds minder is geworden.
Een jaar geleden heb ik heel erg met mijzelf in de knoop gezeten. Veel geld kwijt geraakt, vader doodziek en intensief behandeld, het was de meest zwarte periode in mijn leven en heb mij heel depressief gevoeld.
Ik heb toen voor ruim een half jaar mijn telefoon uit gezet en ben daardoor een aantal vrienden kwijt geraakt. Wat mij echter verbaasde is dat zij destijds veel moeite heeft gestoken mij te bereiken, door mijn vrienden te benaderen en te bellen en zo voorts. Het voelde heel speciaal dat ondanks dat ik haar in de steek heb gelaten, zij het contact met mij nog altijd belangrijk vond.
Wij hebben dit jaar nog wel contact gehad, op een laag pitje, tot een paar weken geleden.
Ik vroeg mij af hoe het met haar ging en ze vond dat wij een keer wat moesten gaan drinken een keer binnenkort.
Het begon mij te dagen dat ik het aanbod super leuk vond en dat ik ook echt kriebels in mijn buik kreeg, omdat ik het oprecht heel erg fijn zou vinden als wij eens wat vaker met elkaar zouden afspreken om te kijken wat voor band daaruit zou kunnen ontstaan.
Dat wij de mogelijkheid zouden hebben een echt gesprek te voeren en elkaar stem te horen en zo voorts.
Deze korte manische periode werd overschaduwd door haar nieuwe profielfoto waarin ik haar vriendje in het plaatje zag. Voor mijn gevoel werd het hele beeld kapot geslagen dat wij als stelletje een lange wandelingen zouden maken en blij zouden kunnen zijn van het feit dat wij elkaar zo lang kennen. Dat terwijl ik daar op voorhand niet eens rekening mee heb gehouden dat ik mij er überhaupt zo over heb kunnen voelen. Ik vroeg haar wat zij er van zou vinden als wij elkaar eens in het echt zagen en ze zei iets in de strekking van "Ik vind het niet spannend, wel dat als wij elkaar niet aardig vinden wij elkaar dan als penvrienden kwijt raken"
Ik heb hier veel over nagedacht en ben uiteindelijk aan de zuip in de pen geklommen om voor mijzelf op te schrijven hoe ik mij moest voelen. Wij hebben ruim zeven (!) jaar contact met elkaar gehad. Op sommige momenten heel intens en langdurig. Het voelde soms als of wij allerbeste vrienden waren en ik kan niet ontkennen dat er soms een verliefdheidswaan overheen is gegaan. Ik kan houden van haar, of van het idee dat wij bestaan en dat zij niet weg te denken is in mijn leven. Dat ik blij ben dat dit bestaat en dat ik het heel erg kan waarderen dat wij zo goed met elkaar contact hebben (gehad) . Dat zij heel veel voor mij heeft betekend en dat ik mij afvraag wat wij voor elkaar kunnen betekenen.
Het is een epos geworden waarin ik min of meer de liefde verklaar. Ik was niet geheel ontevreden vond het kennelijk ook echt een super goed idee dit naar haar op te sturen. Juist dat dit dan zo een tekst is dat geheel onderhevig is aan de interpretatie van de ontvanger en dat daarbij context en intonatie misschien heel erg van belang zijn, boeide mij kennelijk niet zo veel. Het was er uit.
Na een aantal dagen kreeg ik een reactie, met dat ze het super lief vond, maar of ik dan niet meer verliefd was op het idee van het beeld dat is ontstaan. Dat zij zich zou afvragen of vriendschap überhaupt zou werken tussen ons en dat daarom 'daten' sowieso een stap te ver zou zijn. Etc. En dat ook al zou het beeld kloppen met wat ik van haar heb, dat zij dan als nog in een relatie zit en daar heel blij mee is.
Klare taal, duidelijk en helder. Niet waar ik op had gehoopt maar soit. Nu komt het volgende:
WAT ALS
Ik vraag mij soms af wat het is dat wij al die tijd zo veel moeite hebben gestoken in het onderhouden van wat op dat moment een eenvoudige internet-relatie leek te zijn. Dat het contact altijd wel belangrijk is geweest en ook ondanks tegenslagen dit altijd wel gebleven is en wij daar moeite voor hebben gedaan dat te houden. Dat ik nu begin te beseffen dat zij volledig de interesse is kwijt geraakt en dat dat waarschijnlijk nooit meer terug gaat komen.
Dat ik echt oprecht met het idee leef dat wij wel echt goede vrienden zouden kunnen zijn als wij eens de moeite zouden nemen wat vaker met elkaar af te spreken, net als echte mensen dat doen. Maar dat ik het idee heb dat het voor haar niet niet meer leeft zoals het ooit heeft geleefd.
En dat ik nu dus echt met mijn ziel onder mijn arm de afgelopen zeven jaar aan het samenvatten ben, schrale hoop heb dat ze nog eens wat van zich laat horen, maar ik eigenlijk op het punt sta haar nummer te verwijderen.
Het is echt heel absurd en onwerkelijk wat er is gebeurd. Ik weet dat ik destijds een lul ben geweest. En dat angst denk ik de grootste oorzaak is geweest om maar niet af te spreken. Angst om elkaar als penvriendjes kwijt te raken, terwijl er wel eens een heel goede band zou kunnen ontstaan.
Dus... De vraag of mensen zich hier in herkennen.
De eerste vier jaar hebben wij voortdurend af en aan heel erg veel app-contact gehad. Van dagelijks heel veel tot enkele weken stilte tot weer dagelijks heel veel. Dit hebben wij heel lang vol gehouden en het voelde heel natuurlijk.
Wij hebben nooit iets met elkaar afgesproken. Soms kwam het wel eens ter sprake maar werd er van beide kanten niet op ingegaan. In het vijfde jaar hebben wij toegewerkt naar een moment dat het leuk zou zijn als wij eens zouden gaan afspreken na de zomer en wij zijn hier ook naartoe gaan leven.
Uiteindelijk ben ik degene geweest die daar niet meer op is ingegaan, ik heb mijn telefoon in de hoek gesmeten en ben haar gaan negeren. Redenen zijn er maar die doen er niet toe.
Zij heeft zich in de steek gelaten gevoeld en ik heb daar spijt van gehad. Wij hebben nooit meer iets afgesproken.
Wat wel is gebleven is het contact. Wij hebben nog vaak veel met elkaar gepraat, hoewel dat later ook steeds minder is geworden.
Een jaar geleden heb ik heel erg met mijzelf in de knoop gezeten. Veel geld kwijt geraakt, vader doodziek en intensief behandeld, het was de meest zwarte periode in mijn leven en heb mij heel depressief gevoeld.
Ik heb toen voor ruim een half jaar mijn telefoon uit gezet en ben daardoor een aantal vrienden kwijt geraakt. Wat mij echter verbaasde is dat zij destijds veel moeite heeft gestoken mij te bereiken, door mijn vrienden te benaderen en te bellen en zo voorts. Het voelde heel speciaal dat ondanks dat ik haar in de steek heb gelaten, zij het contact met mij nog altijd belangrijk vond.
Wij hebben dit jaar nog wel contact gehad, op een laag pitje, tot een paar weken geleden.
Ik vroeg mij af hoe het met haar ging en ze vond dat wij een keer wat moesten gaan drinken een keer binnenkort.
Het begon mij te dagen dat ik het aanbod super leuk vond en dat ik ook echt kriebels in mijn buik kreeg, omdat ik het oprecht heel erg fijn zou vinden als wij eens wat vaker met elkaar zouden afspreken om te kijken wat voor band daaruit zou kunnen ontstaan.
Dat wij de mogelijkheid zouden hebben een echt gesprek te voeren en elkaar stem te horen en zo voorts.
Deze korte manische periode werd overschaduwd door haar nieuwe profielfoto waarin ik haar vriendje in het plaatje zag. Voor mijn gevoel werd het hele beeld kapot geslagen dat wij als stelletje een lange wandelingen zouden maken en blij zouden kunnen zijn van het feit dat wij elkaar zo lang kennen. Dat terwijl ik daar op voorhand niet eens rekening mee heb gehouden dat ik mij er überhaupt zo over heb kunnen voelen. Ik vroeg haar wat zij er van zou vinden als wij elkaar eens in het echt zagen en ze zei iets in de strekking van "Ik vind het niet spannend, wel dat als wij elkaar niet aardig vinden wij elkaar dan als penvrienden kwijt raken"
Ik heb hier veel over nagedacht en ben uiteindelijk aan de zuip in de pen geklommen om voor mijzelf op te schrijven hoe ik mij moest voelen. Wij hebben ruim zeven (!) jaar contact met elkaar gehad. Op sommige momenten heel intens en langdurig. Het voelde soms als of wij allerbeste vrienden waren en ik kan niet ontkennen dat er soms een verliefdheidswaan overheen is gegaan. Ik kan houden van haar, of van het idee dat wij bestaan en dat zij niet weg te denken is in mijn leven. Dat ik blij ben dat dit bestaat en dat ik het heel erg kan waarderen dat wij zo goed met elkaar contact hebben (gehad) . Dat zij heel veel voor mij heeft betekend en dat ik mij afvraag wat wij voor elkaar kunnen betekenen.
Het is een epos geworden waarin ik min of meer de liefde verklaar. Ik was niet geheel ontevreden vond het kennelijk ook echt een super goed idee dit naar haar op te sturen. Juist dat dit dan zo een tekst is dat geheel onderhevig is aan de interpretatie van de ontvanger en dat daarbij context en intonatie misschien heel erg van belang zijn, boeide mij kennelijk niet zo veel. Het was er uit.
Na een aantal dagen kreeg ik een reactie, met dat ze het super lief vond, maar of ik dan niet meer verliefd was op het idee van het beeld dat is ontstaan. Dat zij zich zou afvragen of vriendschap überhaupt zou werken tussen ons en dat daarom 'daten' sowieso een stap te ver zou zijn. Etc. En dat ook al zou het beeld kloppen met wat ik van haar heb, dat zij dan als nog in een relatie zit en daar heel blij mee is.
Klare taal, duidelijk en helder. Niet waar ik op had gehoopt maar soit. Nu komt het volgende:
WAT ALS
Ik vraag mij soms af wat het is dat wij al die tijd zo veel moeite hebben gestoken in het onderhouden van wat op dat moment een eenvoudige internet-relatie leek te zijn. Dat het contact altijd wel belangrijk is geweest en ook ondanks tegenslagen dit altijd wel gebleven is en wij daar moeite voor hebben gedaan dat te houden. Dat ik nu begin te beseffen dat zij volledig de interesse is kwijt geraakt en dat dat waarschijnlijk nooit meer terug gaat komen.
Dat ik echt oprecht met het idee leef dat wij wel echt goede vrienden zouden kunnen zijn als wij eens de moeite zouden nemen wat vaker met elkaar af te spreken, net als echte mensen dat doen. Maar dat ik het idee heb dat het voor haar niet niet meer leeft zoals het ooit heeft geleefd.
En dat ik nu dus echt met mijn ziel onder mijn arm de afgelopen zeven jaar aan het samenvatten ben, schrale hoop heb dat ze nog eens wat van zich laat horen, maar ik eigenlijk op het punt sta haar nummer te verwijderen.
Het is echt heel absurd en onwerkelijk wat er is gebeurd. Ik weet dat ik destijds een lul ben geweest. En dat angst denk ik de grootste oorzaak is geweest om maar niet af te spreken. Angst om elkaar als penvriendjes kwijt te raken, terwijl er wel eens een heel goede band zou kunnen ontstaan.
Dus... De vraag of mensen zich hier in herkennen.
Nee, herken ik niet, als in dit, een geval specifiek als dit.
Het hele 'wat als' wel, maar ja, 'wat als' is geen werkelijkheid, en gaat dat ook (voorlopig) niet worden. Ik snap niet precies waar je heen wil?
Het hele 'wat als' wel, maar ja, 'wat als' is geen werkelijkheid, en gaat dat ook (voorlopig) niet worden. Ik snap niet precies waar je heen wil?
Breitling - Instruments for Professionals
Herken me niet specifiek in het verhaal. Maar dat je wou dat je dingen anders had aangepakt en blijft denken ‘wat als ik.. dit en dit.. zus en zo had gedaan’, ja daar herken ik me wel in. Wel is het ook zo, in mijn ervaring, dat online contact heel anders kan zijn dan real life contact. Zelfs videobellen kan heel anders uitpakken dan een reallife ontmoeting. Dus ik snap je keuzes wel degelijk. Maar als ik jou was zou ik je er bij neerleggen en niet alles gaan kapot analyseren.
Het verschil tussen wat werkelijkheid zou kunnen zijn en waar we al die tijd mee bezig zijn geweest. In het begin is het nog te overzien, maar na zeven jaar alleen maar internetcontact is het niet meer voor te stellen wat wij voor elkaar zouden kunnen betekenen, hoe het contact in het echt zou zijn.
Maar dat de hunkering, anticipatie of het vooruitzicht om elkaar te ontmoeten zo enorm is gegroeid door de jaren, dat het gewoon niet gebeurd en waarschijnlijk nooit gaat gebeuren. En als het dan gebeurd, dat het dan heel erg gaat tegenvallen
Het is echt heel absurd deze situatie.
Maar dat de hunkering, anticipatie of het vooruitzicht om elkaar te ontmoeten zo enorm is gegroeid door de jaren, dat het gewoon niet gebeurd en waarschijnlijk nooit gaat gebeuren. En als het dan gebeurd, dat het dan heel erg gaat tegenvallen
Het is echt heel absurd deze situatie.
Ik snap niet wat hier 'heel absurd' aan is. Je hebt iemand waarbij het op 1x na in die 7 jaar niet interessant genoeg was om elkaar te ontmoeten, en keuzes hebben consequenties. Die ondervindt je nu.
Ik snap echt niet wat er nou zo absurd is?
Ik snap echt niet wat er nou zo absurd is?
Breitling - Instruments for Professionals
Dit, helemaal als je het al 7 jaar loopt te romantiseren heb je zo ongeveer 100% kans dat het beeld dat je in je hoofd gecreëerd hebt niet klopt.quote:Op vrijdag 30 oktober 2020 14:44 schreef warp995 het volgende:
Wel is het ook zo, in mijn ervaring, dat online contact heel anders kan zijn dan real life contact.
Misschien juist het feit dat het nooit is voorgekomen dat wij elkaar hebben opgezocht ondanks dat we zo vurig contact hebben gehad. Dat het nu dus steekt dat alles naar de klote is gegaan. We stonden op het punt hoi te zeggen. Het voelt raar.quote:Op vrijdag 30 oktober 2020 14:55 schreef CoolGuy het volgende:
Ik snap niet wat hier 'heel absurd' aan is. Je hebt iemand waarbij het op 1x na in die 7 jaar niet interessant genoeg was om elkaar te ontmoeten, en keuzes hebben consequenties. Die ondervindt je nu.
Ik snap echt niet wat er nou zo absurd is?
Maar misschien heeft zij zich ook wel heel raar gevoeld.
Dit is nou precies het punt dat dikwijls er bij is gehaald door beide. Niet willen afspreken omdat we bang zijn voor het resultaat maar wel intens veel gesprekken voeren. Het klopt niet met de logica. Maar misschien is het wel beter zo. Los laten.quote:
[..]
Dit, helemaal als je het al 7 jaar loopt te romantiseren heb je zo ongeveer 100% kans dat het beeld dat je in je hoofd gecreëerd hebt niet klopt.
Maar dit is niet heel recent mis gegaan, dit is al veel eerder mis gegaan. Wat jij nu ervaart is dat zij altijd 'een optie' was in jouw ogen, en dat is ze nu niet meer omdat zij nu een relatie heeft. Die deur is dicht, en dat wat je niet kunt krijgen is vaak alleen maar interessanter.quote:
[..]
Misschien juist het feit dat het nooit is voorgekomen dat wij elkaar hebben opgezocht ondanks dat we zo vurig contact hebben gehad. Dat het nu dus steekt dat alles naar de klote is gegaan. We stonden op het punt hoi te zeggen. Het voelt raar.
Maar misschien heeft zij zich ook wel heel raar gevoeld.
Maar in al die jaren hoefde het niet voor jou. Nu ineens wel, maar het kan niet meer. Dat is geen 'hele bizarre' situatie, dat is een 13 in een dozijn situatie. Dat maakt het niet minder vervelend voor jou, maar je moet het ook niet groter maken dan wat dit in de kern is.
Breitling - Instruments for Professionals
Goede kans dat het zo voelt maar de werkelijkheid ligt iets genuanceerder. Ik ben eerlijk gezegd nooit romantisch geïnteresseerd in haar geweest. Dat kwam pas vooral naar voren toen ik in de pen klom en dat de logische conclusie zou zijn, een paar weken geleden. Wij schelen heel veel in leeftijd. Maar een goede vriendschap heb ik wel oren naar. Vooral omdat het contact altijd is gebleven, geloofde ik hier wel in.quote:
[..]
Maar dit is niet heel recent mis gegaan, dit is al veel eerder mis gegaan. Wat jij nu ervaart is dat zij altijd 'een optie' was in jouw ogen, en dat is ze nu niet meer omdat zij nu een relatie heeft. Die deur is dicht, en dat wat je niet kunt krijgen is vaak alleen maar interessanter.
Maar in al die jaren hoefde het niet voor jou. Nu ineens wel, maar het kan niet meer. Dat is geen 'hele bizarre' situatie, dat is een 13 in een dozijn situatie. Dat maakt het niet minder vervelend voor jou, maar je moet het ook niet groter maken dan wat dit in de kern is.
Dus ik zou het kunnen stellen dat ik misschien een grens ben over gegaan door te zeggen dat ik haar zou daten, ipv de optie open houden om eens te kijken wat het contact in het echte leven überhaupt teweeg zou brengen. Er is nog al een verschil.
Ik herken dit wel van vroeger van mijn pen vrienden.
Ik kwam er alleen al snel achter dat het "gevoel" bij mij meer weg kwam dat ze bereikbaar waren
Het was altijd fijn dat ik bij ze terecht kon als ik het even moeilijk had en ze me weer de positieve kant op duwden.
Het gevoel dat er iemand om je geeft en voor je klaar staat bood in mijn beleving ook een soort van geborgenheid, waardoor ik ook dingen begon te creëerenin me hoofd die er niet waren.
Misschien dat het gevoel daar bij jou ook wegkomt? Dat ze altijd bereikbaar voor je was en je dat nu kwijt denkt te raken je verder gaat denken richting afspreken/relatie?
Inmiddels met geen enkele internetvriend/penvriend nog contact helaas.
Ik kwam er alleen al snel achter dat het "gevoel" bij mij meer weg kwam dat ze bereikbaar waren
Het was altijd fijn dat ik bij ze terecht kon als ik het even moeilijk had en ze me weer de positieve kant op duwden.
Het gevoel dat er iemand om je geeft en voor je klaar staat bood in mijn beleving ook een soort van geborgenheid, waardoor ik ook dingen begon te creëerenin me hoofd die er niet waren.
Misschien dat het gevoel daar bij jou ook wegkomt? Dat ze altijd bereikbaar voor je was en je dat nu kwijt denkt te raken je verder gaat denken richting afspreken/relatie?
Inmiddels met geen enkele internetvriend/penvriend nog contact helaas.
Be yourself, there are enough humans walking around this planet allready!
Het klinkt wel herkenbaar hoe jij het omschrijft ja. Het was altijd wel een beetje steun / toeverlaat. Maar dat was ook tijdens de leuke periodes dat wij elkaars oren van de kop praatte. Niet alleen om elkaar uit het slik te trekken.quote:
Misschien dat het gevoel daar bij jou ook wegkomt? Dat ze altijd bereikbaar voor je was en je dat nu kwijt denkt te raken je verder gaat denken richting afspreken/relatie?
Ik heb me vaak tijdens feestjes afgevraagd hoe het zou zijn als ze er bij was. Of ze zou matchen met mijn vrienden of dat soort dingen.
Ik weet totaal niet wat ik bij haar moet verwachten als wij elkaar zouden tegenkomen en dat ik daar heel benieuwd naar ben. En als het niet klikt is het ook goed, ik denk juist dat het hartstikke leuk gaat worden, tenminste, in de verwachting dat zij zelf ook enthousiast is om mij te zien.
Echter, de manier hoe zij zegt dat wij elkaar misschien niet aardig vinden, klinkt niet al te enthousiast, waardoor ik het idee heb dat zij al reeds de interesse is verloren. Mijn boodschap naar haar toe was super persoonlijk en ik voelde mij heel kwetsbaar. Haar reactie er op was eerder formeel en rationeel, ipv dat ik een persoonlijke noot zou ontvangen.
Ik zou eigenlijk gewoon verwachten dat als de situatie wordt voorgesteld om elkaar te ontmoeten dat wij beide dan als zenuwachtig en enthousiast zouden zijn en blij en feest en die dingen.
Ik denk dat ik het maar moet los laten en dat ik niet hoef te verwachten dat ik nog wat van haar ga horen. Als een meisje om welke reden dan ook haar interesse verliest is het vaak gewoon klaar. Ik ben heel erg benieuwd.
Hier vul je wel veel voor haar in, misschien staat zij er helemaal niet zo in. Voor jou betekenen die 7 jaar misschien wel veel meer dan voor haar.quote:
[..]
Ik zou eigenlijk gewoon verwachten dat als de situatie wordt voorgesteld om elkaar te ontmoeten dat wij beide dan als zenuwachtig en enthousiast zouden zijn en blij en feest en die dingen.
Could/should have-, spijt- en verlies zijn lastige gevoelens om mee om te gaan. Je raakt iets kwijt, een gevoel, een droom, een persoon... En je zult moeten accepteren dat het nooit zal terugkeren. Dat is helaas iets wat je vaak in het leven zult meemaken. Een stevig potje janken kan daar bij helpen. Erkennen, voelen, accepteren, van leren en weer verder. Vergankelijkheid is inherent aan het leven.
Zo had ik ooit een date met iemand waar ik heel veel met apptequote:
[..]
Dit is nou precies het punt dat dikwijls er bij is gehaald door beide. Niet willen afspreken omdat we bang zijn voor het resultaat maar wel intens veel gesprekken voeren. Het klopt niet met de logica. Maar misschien is het wel beter zo. Los laten.
De date was verschrikkelijk
Maar ruim een jaar later appen we nog steeds/alweer bijna dagelijks.
En ja we gaan nog weleens afspreken. Gewoon voor koffie ofzo
Shit happens.. en je kunt het maar beter uit je systeem hebben denk ik dan.
En het kan ook juist goed gaan... je weet het niet tot je het probeert.
Wachten tot die ander een relatie heeft... is dan weer niet zo handig. Ze gaat natuurlijk geen 7 jaar vrijgezel blijven voor het geval jij je ooit bedenkt
Dat klinkt als iets dat ik voor ogen had. Ik zie het niet echt als daten, meer dat ik denk dat er een bijzondere vriendschap kan ontstaan. Maar goed. Er zijn legio kansen geweest, nooit aangegrepen, nu verwaterd het en ben ik in paniek.quote:
[..]
Zo had ik ooit een date met iemand waar ik heel veel met appte
De date was verschrikkelijk
Maar ruim een jaar later appen we nog steeds/alweer bijna dagelijks.
En ja we gaan nog weleens afspreken. Gewoon voor koffie ofzo
Shit happens.. en je kunt het maar beter uit je systeem hebben denk ik dan.
En het kan ook juist goed gaan... je weet het niet tot je het probeert.
Wachten tot die ander een relatie heeft... is dan weer niet zo handig. Ze gaat natuurlijk geen 7 jaar vrijgezel blijven voor het geval jij je ooit bedenkt
Ik had ook geen liefdesverklaring hoeven sturen. Ik heb haar afgeschrikt daarmee.
Tja.. een complete liefdesverklaring is toch wat anders dan bijzondere vriendschap denk ik.
Is het geen optie om er met haar over te praten.
Dat je eigenlijk heel blij bent met de bijzondere vriendschap en dat je de foto met het vriendje zag...
En dat je daardoor in paniek raakte en daarom dat hele verhaal stuurde.
Zegmaar eigenlijk... zoals het is gebeurd.
Na 7 jaar intensief appen moet dat kunnen lijkt me. Gewoon eerlijk er voor uit komen dat je schrok en dat je bang was dat je dr kwijt zou raken.
Geschrokken is ze toch al... erger zal het niet worden denk ik.
Maar liefdesverklaringen als je al een partner hebben... zijn altijd ongemakkelijk.
Zeker als je diegene verder wel graag spreekt zegmaar
Is het geen optie om er met haar over te praten.
Dat je eigenlijk heel blij bent met de bijzondere vriendschap en dat je de foto met het vriendje zag...
En dat je daardoor in paniek raakte en daarom dat hele verhaal stuurde.
Zegmaar eigenlijk... zoals het is gebeurd.
Na 7 jaar intensief appen moet dat kunnen lijkt me. Gewoon eerlijk er voor uit komen dat je schrok en dat je bang was dat je dr kwijt zou raken.
Geschrokken is ze toch al... erger zal het niet worden denk ik.
Maar liefdesverklaringen als je al een partner hebben... zijn altijd ongemakkelijk.
Zeker als je diegene verder wel graag spreekt zegmaar
Dat klinkt 'n beetje als iemand die je "lastig valt" als het jou uitkomt. Soort van reservewiel. Mja, die monteer je alleen in geval van nood, maar verder ook niet.
Als je voor 'n relatie met zo iemand wil gaan, kun je daar het beste meteen werk van maken. Nu is het 'n oppervlakking app-contact, iemand wiens leven ook gewoon doorgaat.
Je kunt de tijd niet terugdraaien, dus het heeft verder ook geen zin om er over te piekeren. Get over it.
Als je voor 'n relatie met zo iemand wil gaan, kun je daar het beste meteen werk van maken. Nu is het 'n oppervlakking app-contact, iemand wiens leven ook gewoon doorgaat.
Je kunt de tijd niet terugdraaien, dus het heeft verder ook geen zin om er over te piekeren. Get over it.
Ja dat herken ik heel erg, nu nog vooral in mn fantasie.quote:
Het verschil tussen wat werkelijkheid zou kunnen zijn en waar we al die tijd mee bezig zijn geweest. In het begin is het nog te overzien, maar na zeven jaar alleen maar internetcontact is het niet meer voor te stellen wat wij voor elkaar zouden kunnen betekenen, hoe het contact in het echt zou zijn.
Maar dat de hunkering, anticipatie of het vooruitzicht om elkaar te ontmoeten zo enorm is gegroeid door de jaren, dat het gewoon niet gebeurd en waarschijnlijk nooit gaat gebeuren. En als het dan gebeurd, dat het dan heel erg gaat tegenvallen
Het is echt heel absurd deze situatie.
wat er in theorie zou kunndn zijn is wat liefde betreft gewoon altijd beter dan wat er echt is voor sommige mensen.
Hoe ouder je wordt, hoe groter die kans wordt. En op gegeven moment is zelfs wat er in theorie zou kunnen zijn niet meer zo interessant als in het begin.
Andere bezigheden zoeken.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Fout gelezen, weg.
Toen het kon wilde je niet. Nu je het wil kan het niet meer.
Je had geen stilte moeten vallen voor zo'n lange tijd. Als iemand niks meer van zich laat horen (jij), ga je je vanzelf afzonderen van die persoon (zij). Zij is geen speelpop. Pech voor jou, terecht dat zij is doorgegaan met leven.
[ Bericht 18% gewijzigd door Gruj0 op 01-11-2020 12:20:15 ]
Toen het kon wilde je niet. Nu je het wil kan het niet meer.
Je had geen stilte moeten vallen voor zo'n lange tijd. Als iemand niks meer van zich laat horen (jij), ga je je vanzelf afzonderen van die persoon (zij). Zij is geen speelpop. Pech voor jou, terecht dat zij is doorgegaan met leven.
[ Bericht 18% gewijzigd door Gruj0 op 01-11-2020 12:20:15 ]
Puzzie
C'est La Fucking Vie
Je hebt haar als optie behandeld , en nu ben je haar kwijt.
Leer ervan.
Leer ervan.
My age is very
Inappropriate
for my behavior
Inappropriate
for my behavior
En hoe zit het met goede vrienden die je een jaar niet spreekt en dan als je die dan weer tegenkomt?quote:Op zondag 1 november 2020 11:58 schreef Gruj0 het volgende:
Fout gelezen, weg.
Toen het kon wilde je niet. Nu je het wil kan het niet meer.
Je had geen stilte moeten vallen voor zo'n lange tijd. Als iemand niks meer van zich laat horen (jij), ga je je vanzelf afzonderen van die persoon (zij). Zij is geen speelpop. Pech voor jou, terecht dat zij is doorgegaan met leven.
Mag ik vragen of de term 'optie' alleen geldt zodra er sprake is van romantische intenties? Wanneer heeft volgens jou iemand het label 'optie' en wanneer niet? Kunnen fuckbuddies ook opties zijn? En hoe zit dat met iemand die je 'als je zusje' beschouwt?quote:Op zondag 1 november 2020 12:06 schreef puzziepie het volgende:
Je hebt haar als optie behandeld , en nu ben je haar kwijt.
Leer ervan.
Puzzie
C'est La Fucking Vie
Je beschouwde haar niet als een zusje toch?quote:
[..]
Mag ik vragen of de term 'optie' alleen geldt zodra er sprake is van romantische intenties? Wanneer heeft volgens jou iemand het label 'optie' en wanneer niet? Kunnen fuckbuddies ook opties zijn? En hoe zit dat met iemand die je 'als je zusje' beschouwt?
My age is very
Inappropriate
for my behavior
Inappropriate
for my behavior
Ik heb nooit de intentie gehad haar te zien als evt. relatie-materiaal, als iemand die ik zou daten, zeg maar. Nooit bewust in ieder geval. Omdat zij gewoon veel te jong was. Dat het misschien in de loop der jaren wel zo is gegroeid, onbewust, of zo. Maar dat ik daar nooit rekening mee heb gehouden.quote:
[..]
Je beschouwde haar niet als een zusje toch?
Ik begrijp namelijk niet waarom het mij zoveel doet dat ik haar met die vriend van haar zag. Wij hebben beide verschillende relaties gehad in de tijd dat wij met elkaar praatte en het was vaak ook waar onze gesprekken over gingen. Maar nooit dat ik in de realisatie leefde dat wij een match zouden zijn. En toch ineens voelt het als een klap in het gezicht.
Het zit mij totaal niet lekker wat er is gebeurd, met wat ik haar geschreven heb veel te ver is gegaan. En dat ik haar daarmee heb weggejaagd. Het voelt niet goed.
Maar ja. Misschien is het dan maar dikke vette pech.
Puzzie
C'est La Fucking Vie
Ik denk dat het goed is om het een tijdje te laten , de tijd nemen om je gevoelens en gedachten een soort van 'plek' te geven en haar los te laten.quote:
[..]
Ik heb nooit de intentie gehad haar te zien als evt. relatie-materiaal, als iemand die ik zou daten, zeg maar. Nooit bewust in ieder geval. Omdat zij gewoon veel te jong was. Dat het misschien in de loop der jaren wel zo is gegroeid, onbewust, of zo. Maar dat ik daar nooit rekening mee heb gehouden.
Ik begrijp namelijk niet waarom het mij zoveel doet dat ik haar met die vriend van haar zag. Wij hebben beide verschillende relaties gehad in de tijd dat wij met elkaar praatte en het was vaak ook waar onze gesprekken over gingen. Maar nooit dat ik in de realisatie leefde dat wij een match zouden zijn. En toch ineens voelt het als een klap in het gezicht.
Het zit mij totaal niet lekker wat er is gebeurd, met wat ik haar geschreven heb veel te ver is gegaan. En dat ik haar daarmee heb weggejaagd. Het voelt niet goed.
Maar ja. Misschien is het dan maar dikke vette pech.
Sommige dingen die je zegt begrijp ik wel ,maar ik denk dat het te laat is.
Of nou ja ..... iig ik denk dat je het nu even helemaal los moet laten, zeker omdat je zelf aangeeft het gevoel te hebben dat je haar hebt weggejaagd
Als het een vriendschap is dan komt het wel weer goed(hoop/denk ik) Een vriendschap kan wel tegen een stootje. Je bent iig eerlijk geweest over je gevoelens , en dat kan soms ook betekenen dat iets ophoudt of over is. . Probeer dat te accepteren.
My age is very
Inappropriate
for my behavior
Inappropriate
for my behavior
quote:Op zondag 1 november 2020 14:08 schreef Faazz het volgende:
[..]
En hoe zit het met goede vrienden die je een jaar niet spreekt en dan als je die dan weer tegenkomt?
Vrienden, dat is wat anders dan 'n relatie met iemand.quote:
[..]
En hoe zit het met goede vrienden die je een jaar niet spreekt en dan als je die dan weer tegenkomt?
Maar goed, ligt aan de manier waarop. Als iemand opeens al het contact verbreekt en 'n jaar later weer vrienden wil zijn, dan ben ik ook wel huiverig.
Je had toch chatcontact met haar? Dus altijd onder handbereik. Wat voor vriendschap is dat als zo'n vriend(in) opeens tijdenlang niks van zich laat horen?quote:
[..]
En hoe zit het met goede vrienden die je een jaar niet spreekt en dan als je die dan weer tegenkomt?
[ Bericht 0% gewijzigd door Gruj0 op 01-11-2020 16:11:48 ]
Stinkt idd naar gebruik.quote:
[..]
[..]
Vrienden, dat is wat anders dan 'n relatie met iemand.
Maar goed, ligt aan de manier waarop. Als iemand opeens al het contact verbreekt en 'n jaar later weer vrienden wil zijn, dan ben ik ook wel huiverig.
Je hebt geen 7 dagen of 7 weken de tijd gehad, maar wel 7(!) jaar.
Daar dan nu over teleurgesteld zijn dat ze met iemand is, vind ik behoorlijk overtrokken.
Als je er kennelijk zolang voor nodig hebt om haar leuk te vinden, vind je haar niet echt leuk. Even los van dat je haar eigenlijk niet eens kent.
Waarom heb je zelf al die tijd geen relaties gehad?
Ik denk dat daar meer de kern van het probleem zit.
Daar dan nu over teleurgesteld zijn dat ze met iemand is, vind ik behoorlijk overtrokken.
Als je er kennelijk zolang voor nodig hebt om haar leuk te vinden, vind je haar niet echt leuk. Even los van dat je haar eigenlijk niet eens kent.
Waarom heb je zelf al die tijd geen relaties gehad?
Ik denk dat daar meer de kern van het probleem zit.
Je hebt wel een beetje een waan gecreëerd, je zit teveel in je eigen wereld.quote:
[..]
Ik heb nooit de intentie gehad haar te zien als evt. relatie-materiaal, als iemand die ik zou daten, zeg maar. Nooit bewust in ieder geval. Omdat zij gewoon veel te jong was. Dat het misschien in de loop der jaren wel zo is gegroeid, onbewust, of zo. Maar dat ik daar nooit rekening mee heb gehouden.
Ik begrijp namelijk niet waarom het mij zoveel doet dat ik haar met die vriend van haar zag. Wij hebben beide verschillende relaties gehad in de tijd dat wij met elkaar praatte en het was vaak ook waar onze gesprekken over gingen. Maar nooit dat ik in de realisatie leefde dat wij een match zouden zijn. En toch ineens voelt het als een klap in het gezicht.
Het zit mij totaal niet lekker wat er is gebeurd, met wat ik haar geschreven heb veel te ver is gegaan. En dat ik haar daarmee heb weggejaagd. Het voelt niet goed.
Maar ja. Misschien is het dan maar dikke vette pech.
Jullie hadden zo elkaar jullie eigen dingen. Ik weet ook niet of jullie tijdens het mailen en chatten ook foto's stuurden. Zo niet, dan zou je haar ondertussen mogelijk ook niet meer herkennen.
Waarschijnlijk vond ze jou prettig om er mee contact te hebben, je zat in haar penpal friendzone. De toeverlaat als haar relatie tegen zat, jeuk aan haar kont had of een afwijzing voor een sollicitatie te verwerken had. Misschien vond ze jouw blik daarop fijn en als dat opeens stopt maakte ze zich zorgen: leeft hij nog wel, gaat het wel goed met hem? Niet uit liefde maar als het missen van iets vertrouwds.
Een goede band is leuk, en dat ze trouw is doet blijkbaar iets met jou. Maar andersom hoeft dat niet: haar leven gaat door, ze komt mensen tegen die letterlijk dichter bij haar staan dan jij. Dat heeft sowieso al meer zin om daar iets serieus mee op te bouwen dan een figuur kilometers ver die je nooit ziet.
Je moet het ijzer smeden als het heet is, dus dan hadden jullie elkaar eerder moeten daten. Dat is niet gebeurd. Het had later kunnen gebeuren, maar dat is niet gebeurd. Het is wel geinig om er over te fantaseren "Wat als het wel wat was gebeurd" maar dat moet je niet te vaak doen. Want dat is nutteloos.
Wat als je vader je moeder niet had geneukt? Wat als je geen FOK account had gemaakt, was je dan beter of slechter af geweest? Wat als je niet naar Spanje op vakantie was geweest? Wat als je als Siamese tweeling was geboren, had je je dan minder eenzaam gevoeld? Etc.
Allemaal dingen die niet in je leven zijn gebeurd (alleen van Spanje weet ik bij jou niet) en waarbij "Wat als" weinig zin heeft, hoogstens om soms van te leren, als dat iets is wat in de toekomst je nog een keer kan overkomen: Kom je nog een keer in zo'n situatie met een vrouw, ga dan eerder daten met een dergelijke vrouw. Of geef geen liefdes verklaringen af als later liefdes gevoelens bij je groeien. Dan kan je altijd peilen hoe een ontmoeting verloopt en van daaruit verder kijken.
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
|
|
