[Vuelta] Etappe 6: Biescas - Aramón Formigal #1

Etapa 6: Biescas - Aramón Formigal, 146,4 km

Terwijl we allemaal naar de Giro aan het kijken waren werd er ook nog een rit in de Vuelta verreden. Een beetje een merkwaardige rit, uiteindelijk. Heel veel renners wilden in de vroege vlucht zitten, want het zou een rit voor de vluchters worden. Een groepje van een man of 14 reed weg, maar het peloton nam daar nooit genoegen mee. Ploegen die de slag gemist hebben bleven rijden, waardoor we na 70 kilometer weer opnieuw konden beginnen. In de eerste kopgroep van betekenis zat Fernando Barcelo, de lokale jongen. Had een prachtige dag voor hem moeten worden, maar het eindigde in mineur. Toen de tweede vlucht vertrok was hij niet mee, later bleek dat hij tijdens de rit last kreeg van tachycardie. Daarom moet hij de strijd staken, met mogelijke hartproblemen neemt men liever geen risico. Kan zomaar einde carrière zijn voor de buitengewoon sympathieke Barcelo, ik vind het toch een beetje verdrietig. De tweede vlucht die ontstond was een beetje gek, onder meer Kuss was mee. Daar zat het peloton dan weer niet echt op te wachten, dus begon Ineos te rijden. We trokken naar het heuvelachtige deel van de rit, waar flink geklommen moest worden in de kloof van Añisclo. De kopgroep spatte hier uiteen. Voorop reden Wellens en Arensman, daarachter deed Guillaume Martin z'n best om aan te sluiten terwijl de andere achtervolgers het op leken te geven. Ineos haalde die groep uiteindelijk terug, het gevaar Kuss werd zodoende geneutraliseerd. Daarna had Ineos geen reden meer om te rijden, dus nam de voorsprong van de koplopers toe. Guillaume Martin had de aansluiting gevonden, we reden met z'n drieën naar de finish in Sabiñánigo. In het peloton deed alleen Total nog een poging om het gat dicht te rijden, nog steeds geen idee waarom. Nee, de vluchters kwamen niet meer in de problemen. Een gezapige rit daardoor, vooral omdat de drie vooraan er ook niet echt een spannende strijd van konden maken. Arensman probeerde een keer aan te vallen, vlak voor we aan de laatste kilometer begonnen. Hij werd weer ingerekend door Wellens, die deze zege niet wilde laten ontsnappen. Hij kwam in de steile slotstroken niet in de problemen, ook al leek te camera te insinueren van wel. Gezichtsbedrog, er was geen sprake van Martin. Een overwinning voor Wellens, mooi voor hem na een vrij matig jaar. Even later kwam het peloton binnen, waar Roglic de sprint won. Ruim, al werd die sprint wel ontsierd door een valpartij. Roglic ging misschien net niet ideaal door de bocht, waardoor Rojas zijn achterwiel aantikte. Die ging onderuit en nam Gorka Izagirre, David Gaudu en vooral Dan Martin mee. Kan zuur zijn voor Martin, als het fysieke gevolgen heeft. Goed bezig, zou wel zonde zijn als dat op zo'n manier ophoudt. De achterstand die hij opliep is in ieder geval kwijtgescholden, dat scheelt dan weer. Sowieso werd iedereen in dezelfde tijd gezet, ook de jongens die op waarde werden geklopt door Roglic. Al waren de verschillen sowieso klein geweest, de Vuelta is nog lang niet gereden. Hoe het met Dan Martin en de rest is kunnen we nu misschien wel mee gaan maken, we sluiten de korte eerste week af met een bergrit. Een andere bergrit dan oorspronkelijk de bedoeling was, maar toch, een bergrit.




De rit gaat wel van start op dezelfde plaats als altijd al de bedoeling was. We bevinden ons in Biescas, een piepklein dorpje met amper 1500 inwoners. Hoezo zijn we in een dorpje met 1500 inwoners? Nou, daar is een enorm duidelijke reden voor. We bevinden ons in de geboorteplaats van Fernando Escartin. Voormalig prof, wegens zijn afzichtelijk lelijke stijl stond hij bekend als de krab. Hij zat zo scheef op z'n fiets dat hij eerder op een bakkenist leek, geen gezicht. Escartin was wel een goede renner, vooral een klimmer. Hij werd twee keer tweede in de Vuelta, één keer derde in de Tour. Hij won ook een rit in de Tour, maar een veelwinnaar was hij allerminst. Na zijn carrière bleef hij betrokken bij de sport, hij gaat nu al een aantal jaar door het leven als parcoursbouwer van de Vuelta. Sinds 2013 is hij bij de Vuelta betrokken, zijn invloed wordt met het jaar duidelijker. We gaan vaker naar Aragón, da's alvast een duidelijke conclusie. Nu starten we voor het eerst in Biescas, de belangenverstrengeling is op een buitensporige manier aanwezig. Escartin heeft zijn geboortegrond nooit verlaten, hij woont nu nog steeds in Biescas. De enige reden dat we hier zijn is dat simpele feit. Veel valt er verder niet te vertellen over dit dorp. Het ligt aan de Rio Gallego, dat levert nog wel wat aardige plaatjes op. We bevinden ons hier in de bergen, Biescas is een van de noordelijkste dorpjes van Spanje. Mede daardoor is het wel een populaire toeristische plaats, je struikelt hier over de hotels, appartementen en andere overnachtingsplekken. Bovendien heb je hier allerlei restaurantjes en barretjes, zoals de Taberna Holandesa Gouda. Biescas is dus ook een beetje van ONS. Ze organiseren hier hun eigen fietstochtje, de 100 van Biescas. Er is ook een kerkje, allicht.



Deze rit is Plan C. Het eerste plan was natuurlijk de aankomst in Frankrijk, boven op de Tourmalet. Er was ook een Plan B, aankomst boven op de Puerto de Larrea. Die berg ligt op de grens van Frankrijk en Spanje, dat had net gekund. Ligt alleen wel in de regio Navarra, waar strengere regels zijn gaan gelden sinds de passage van de Vuelta. Oftewel, dat kon ook al niet meer doorgaan. Dus zijn we uitgekomen bij Plan C, een bijna exacte kopie van een rit uit 2016. Een van de meest memorabele ritten in de moderne wielergeschiedenis, dat gaan we nog wel even bespreken. Af en toe een stukje tekst toevoegen aan de voorbeschouwing van 2016, want als de rit toch bijna volledig hetzelfde is ga ik gewoon kopiëren. Alleen het begin van de rit is anders, in 2016 gingen we van start in de buurt van Sabiñánigo en nu vertrekken we dus vanuit Escartinland. Tijdens de eerste tien kilometer van de rit rijden de renners rechtdoor over een brede en vooral vlakke weg. Het gaat een iets andere aanvangsfase zijn dan in 2016, toen ging het na een minuut of 10 al los zo ongeveer. Extreem korte rit toen, 118 kilometer slechts. Nu een kleine 30 kilometer langer. In 2016 begon de koers al toen de uitzending net op het punt van beginnen stond, we misten net het moment dat de boel uit elkaar werd gereden maar kregen daarna wel een kleine drie uur fantastische koers cadeau. Aan het eind van de rechte weg komen we uit in Sabiñánigo, waar gisteren Wellens won. Een plaats die de Belgen gunstig gezind is, Wellens werd de opvolger van Van Avermaet. We zijn al een aantal kilometer bezig aan het lokale rondje dat ook in 2016 werd afgewerkt, en waar het dus meteen koers was. De gemeente Sabiñánigo heeft in ieder dorpje een mooie kerk, de mooiste staat in Larrede. Dit dorpje gaan we net als vier jaar geleden tijdens het lokale rondje passeren.



In 2016 vond ik het wel vermeldenswaardig dat je vanuit Sabiñánigo direct rechtdoor naar het noorden zou kunnen fietsen om snel in Aramon Formigal te zijn, nu we vanuit Biescas vertrekken is dat helemaal het geval. We gaan later op de dag terugkeren in Biescas, de sprinters zouden op zich net zo goed meteen naar boven kunnen rijden. Dat was de vorige keer dat we naar Formigal gingen ook wel een goed idee geweest, maar ook daarover later meer. Goed, na een paar bochten in en rond Sabiñánigo beginnen we met het eerste klimwerk van de dag. Het gaat twee kilometer lang omhoog aan 5%. Na een korte afdaling gaat het daarna weer een kilometer omhoog. Misschien wel het verhaal van deze rit, heel veel vlakke kilometers gaan we niet zien. We rijden dan door Larrede, waar dat kerkje staat en dan is het wel even een paar kilometer wat vlakker. Een paar kilometer na Larrede slaan de renners linksaf en gaan ze weer terug richting Sabiñánigo, want het was daar zo gezellig. Brede wegen, dus dat is allemaal makkelijk. Na 11 kilometer reden we voor het eerst door Sabiñánigo, na 31 kilometer zijn we weer terug. Een lokaal rondje van 20 kilometer dus, dat we nóg eens gaan doen. Weten we ook ineens waarom deze rit 30 kilometer langer is, extra rondje van 20 kilometer plus het stuk tussen Biescas en Sabiñánigo. Een ander begin, wel een begin dat extra aandacht behoeft. Het was meteen op dat klimmetje naar Larrede dat we in 2016 al begonnen, of beter gezegd in de afdaling daarvan. Tinkoff en Movistar begonnen meteen op kop te beuken voor Contador en Quintana. Froome zat wat verder van achter omdat hij geen rekening hield met een furieus begin en het kwaad was geschot. Een achtervolging die meer dan 100 kilometer zou duren begon.



Na twee rondjes in en rond Sabiñágo verlaten we dit dorp nu aan de oostkant en gaan op weg naar de eerste klim van de dag. Officieel begint die klim na 63 kilometer, maar eigenlijk begint het een paar kilometer daarvoor al. Het loopt al drie kilometer lichtjes omhoog, waarna er ineens een strook van een meter of 500 aan 10% is, gevolgd door weer wat vlakker werk. Dan begint volgens de organisatie de Alto de Petralba echt. De klim die we gisteren langs de andere kant hebben beklommen is van deze kant 6,3 kilometer, 5% gemiddeld. Dat was althans het verhaal in 2016, tegenwoordig hebben we het over 6,5 kilometer aan 5,1%! Het was toen ook een beklimming van de tweede categorie, nu derde categorie. Van de andere kant van de klim zijn profielen genoeg te vinden, maar deze kant lijkt wat minder populair te zijn. De weg op deze klim is in ieder geval enorm breed, waardoor allemaal wat makkelijker lijkt. Met vijf procent gemiddeld kan het ook nooit heel zwaar zijn, hoewel we in 2016 zagen dat je ook op zo'n klim prima kunt koersen. De renners maken de koers, nog nooit werd het beter bewezen dan toen. Voor de rit begon het hele parcours af lopen te zeiken, stelt geen reet voor, gaat niets gebeuren. Daar dachten Contador en Quintana dus duidelijk anders over. Het kan hier wel, maar dan moet je de tegenstand zien te verrassen. Dat zoiets vier jaar later nog eens gaat gebeuren lijkt vrij onwaarschijnlijk, maar een mens mag hopen. Na 69,5 kilometer komen de renners boven en duiken ze de tunnel van Petralba in. Een lange tunnel, van 2600 meter. In deze tunnel gaat het licht naar beneden. Goed verlicht overigens. Gisteren zijn we die tunnel ook goed doorgekomen, zal nu eveneens moeten lukken.




Na de tunnel gaat het nog een kilometer of vijf naar beneden richting Fiscas. De renners komen nog een ander tunneltje tegen, maar die is slechts 160 meter lang. Er zijn een paar stroken die wat steiler naar beneden lopen, maar weinig lastige bochten en daarnaast is de weg ook nog eens 20 meter breed. Bovendien kennen we deze weg van gisteren, al zullen de renners vast niet in het achterhoofd hebben gehad dat ze hier nu naar beneden moeten, maar toch. In Fiscal slaan de renners linksaf en komen ze langs de Rio Ara te fietsen. We gaan door de vallei op weg naar Broto, waar de volgende klim begint. Het is een aantal kilometer behoorlijk vlak, hoewel het nergens helemaal vlak is. Richting Broto begint het al omhoog te lopen, een kilometer of vier vals plat met af en toe een wat lastigere strook. Na 92 kilometer begint bij het buitenrijden van Broto de volgende klim van de dag, de Alto de Cotefablo. Deze beklimming van de tweede categorie is 12,5 kilometer lang en 4,3% gemiddeld. Wel lang, maar niet echt enorm zwaar. Kilometer langer geworden sinds 2016, we spreken nu over 13,5 kilometer aan 4,1%. De weg is hier ook weer best breed. De eerste vier kilometer van de klim zijn nog wel acceptabel, tussen de vijf en zes procent. Daarna twee wat minder zware kilometers aan 4%, gevolgd door een tussenstuk dat bijna helemaal vlak is. Twee kilometer vals plat en zelfs een kilometer in licht dalende lijn. Richting de top gaat het nog wel drie kilometer omhoog aan 5%, maar al met al is dit een behoorlijke flopklim. Ook op de top van deze klim is er weer een tunneltje, deze is 680 meter lang en goed verlicht. In 2016 vond ik dit een flopklim, op papier had ik gelijk. In de praktijk was het volle bak koers. Vooraan Contador en Quintana, met wat knechten en een aantal verstekelingen. Daarachter onder meer Froome, Valverde en Chaves die de slag hadden gemist. Allerlei ploegen op kop om de schade te beperken, maar de voorsprong ging al snel naar een minuut en werd niet snel kleiner. Orica, Astana, Sky, allemaal op kop. Op die klimmetjes probeerden de Movistars die de slag gemist hadden dan weer de boel te ontregelen, even tempo maken om de boel uit te dunnen en iedereen zonder knechten aan z'n lot over te laten. Het kan best leuk zijn, wielrennen.




De afdaling van de Cotefablo is dertien kilometer lang. Behoorlijk bochtige afdaling, maar de weg is behoorlijk breed, waardoor het allemaal goed te doen is. Erg steil gaat het ook niet echt naar beneden, alleen in het begin een aantal kilometer aan 7%. Na een tijdje moet er tijdens de afdaling ook nog geklommen worden, het gaat tussendoor nog even een kilometer omhoog. Daarna wordt er weer een kilometer gedaald, gevolgd door een vlakke kilometer. Het is op dat moment nog vier kilometer tot de renners beneden in Biescas uitkomen. Van die vier is ook maar één kilometer een beetje lastig, daarna is het redelijk simpel tot Biescas. De meeste bochten kondigen zich aan, dus dat zou toch geen problemen moeten opleveren. Na 120 kilometer zijn de renners terug in Biescas. Net als in 2016 volgt hier de tussensprint van de dag. We zitten op ongeveer 30 kilometer van de streep, net iets minder. Toch gaat de slotklim nu al bijna meteen beginnen. Voor het zover is dus nog even sprinten en als het niet zo hard gaat als in 2016 kunnen we ook nog wat genieten van de omgeving. In de buurt liggen nog wat stuwmeertjes, weinig mis mee.



Ja, goed, officieel begint de slotklim pas 12 kilometer na de tussensprint in Biescas, maar in die 12 kilometer zit er ook al wel wat klimwerk, dus we maken het geheel wat langer. Na Biescas gaat het zes kilometer omhoog. Zes makkelijke kilometers, hoewel de laatste van die zes met 7% toch wat minder makkelijk is. De rest is aan amper 3%, dus dat schiet niet echt op. De renners fietsen over een enorm brede weg, door een mooie omgeving langs de Rio Gállego omhoog. Na deze eerste klimmende kilometers is het vervolgens zes kilometer volledig vlak. De renners komen langs het Embalse de Búbal te fietsen, wat best een mooi meertje is. De omgeving van het meer mag er ook zijn, alleen is de weg net even iets te vlak. Voorbij dit meer begint de slotklim dan echt, volgens de organisatie. Het gaat nog 14,5 kilometer omhoog aan 4,6% gemiddeld. Niet echt cijfers om heel erg vrolijk van te worden. Daarom is het in 2020 14,4 kilometer aan 4,7% geworden, dat klinkt een stuk beter! Vooral veel kilometers aan 3 à 4%, met af en toe een wat lastigere kilometer aan 6%. Tussendoor ook nog een stuk vals plat aan 2%, in principe stelt het eigenlijk niet veel voor. De weg blijft breed en de renners komen langs het volgende meer, Embalse de Lanuza. Prachtig uitzicht, maar een tegenvallende klim, die niet per definitie hoeft tegen te vallen. Pas in de laatste vier kilometer wordt het interessant. De renners zijn ondertussen het skiresort Formigal gepasseerd en verlaten de grote weg. Het gaat een kilometer omhoog aan 5%, gevolgd door twee kilometer aan 7%. Het enige interessante deel van de klim, helemaal aan het eind. In de slotkilometer is het dan vervolgens maar weer een procentje of vijf. Na 146 kilometer is de eerste week van deze merkwaardige Vuelta in het bijzondere jaar 2020 gedaan.




Ik heb het geloof ik al een aantal keer over 2016 gehad, ik hoop dat jullie me de herhaling vergeven. Ik moet wel, er zijn twee bijzonder goede redenen voor te bedenken. Ten eerste is deze rit bijna een exacte kopie, ten tweede was die rit ook gewoon heel erg vet. Een rit zoals je 'm eigenlijk alleen in de Vuelta zit. De grote ronde die vaak het minst gecontroleerd is, waardoor dit soort epische ondernemingen ook daadwerkelijk kunnen ontstaan en ergens toe kunnen leiden. Fuente De is natuurlijk een bekend voorbeeld, maar Aramon Formigal in 2016 mocht er ook zijn. Nairo Quintana legde er de basis voor zijn eindzege. De voorsprong bleef maar groeien in aanloop naar de slotklim richting Aramon Formigal. Op die klim werd het een gevecht van man tegen man. De knechten waren ondertussen verdwenen. Contador en Quintana deden al het werk vooraan, daarachter zagen we Chaves en Valverde wegspringen. Froome had een bijzonder slechte dag, buiten het feit dat hij niet aan het opletten was aan het begin van de rit kon hij überhaupt niet veel harder. Was pas als 18e binnen, op bijna drie minuten van de winnaar. Die winnaar was overigens niet Nairo Quintana. De Colombiaan nam al het werk op zich in de laatste kilometers, terwijl er één irritant ventje in het wiel bleef hangen. Niet Contador, nee, die kwam zichzelf tegen na alle inspanningen. Moest lossen en verloor nog een halve minuut. Het was Brambilla, die een van de betere dagen uit zijn carrière beleefde. De hele dag in het wiel van Quintana, in de laatste meters sprintte hij er voorbij en zodoende won hij de rit. Een net iets minder einde, blijft een beetje een lelijke zege. Maar goed, alsnog een memorabele etappe natuurlijk. Ook omdat de bus buiten tijd werd gereden. Op 118 kilometer tijd verloren 90 renners bijna 54 minuten. De hele dag koers zorgde voor waanzinnige verschillen. Omdat de organisatie het niet zag zitten om met 70 renners verder te gaan werd de tijdslimiet opgerekt en de bus zodoende opgevist, eigenlijk wel jammer. In 2013 waren we overigens ook al eens in Aramon Formigal, ook die rit leek erg op de huidige rit. Korte rit, met de Cotefablo, dalen richting Biescas en dan klimmen naar Aramon Formigal. Die rit zou naar de vluchters gaan. Warren Barguil, die zijn debuut maakte in een grote ronde, had al een rit op zak en ging maar weer eens in de aanval. Hij ging solo op de slotklim en leek op weg naar de overwinning, tot hij dan ineens weer leek in te storten. Uran kwam bij hem aansluiten en leek op rozen te zitten. Dat viel alleen een beetje tegen, want in de laatste meters perste Barguil er toch nog een sprintje uit en daar reageerde Uran niet echt goed op. Uran reageert sowieso niet zo goed op sprintjes, maar dat geheel terzijde. Barguil pakte er in ieder geval zijn tweede rit. Formigal is wel vaker vereerd met een bezoekje, in 1972 bijvoorbeeld. De overwinning ging toen naar José Manuel Fuenta, een befaamde Spaanse klimmer. Aramon Formigal is overigens het skigebied hier. Formigal is het skiresort voor de top, Aramon is dan weer een groep van meerdere skigebieden. Sallent de Gállego wordt ook nog genoemd, dat is dan weer een dorpje nog verder van de top. Moet blijkbaar ook nog reclame voor worden gemaakt. Aramón Formigal-Panticosa schijnt wel het grootste skigebied van Spanje te zijn. Meer dan 180 kilometer aan pistes en dat soort dingen. Daar hebben we nu niet veel aan, maar in de zomer kan je dan weer goed mountainbiken en door de bergen wandelen in deze omgeving. Altijd wat te doen in het bruisende Formigal.



In Biescas wordt het overdag 13 graden, met gedurende de hele middag een grote kans op regen. Eigenlijk zelfs 100% kans op regen in de middag, dat voegt weer een extra dimensie toe aan het geheel. Een beetje wind vanuit het zuiden, dan staat ie in de aanloop naar Aramon Formigal in de rug, in de allerlaatste kilometers is het dan weer vooral tegenwind. Boven in Formigal houden we blijkbaar 3 graden over, ook daar 100% kans op regen en zelfs wat meer wind dan beneden in Biescas. Redelijk straf briesje uit he zuiden, verhaal blijft hetzelfde. Lang in de rug, tot de slotkilometers. Voor de koers kan dat vrij nadelig uitpakken. Terrein is ook zo open als wat, dus daar gaan we last van hebben. Overigens mogen de renners blij zijn dat ze hier vandaag zijn, morgen en overmorgen gaat het hier vriezen en sneeuwen, oei. Deze aangepaste rit begint om 13:18, ik weet niet precies wanneer de uitzending begint. Sporza is er om 13:30 bij, maar die willen de zondaguitzending nog wel eens beginnen met basketbal of wat voor non-sport dan ook. Laten we hopen dat ze meteen met de koers beginnen, laten we vervolgens hopen dat we een herhaling van 2016 krijgen. Eurosport 2 en de PLAYER zijn sowieso meteen live vanaf de start. Hoera. Aankomst verwachten we tussen 17:03 en 17:28. Weer een hele dag koers, en dan te bedenken dat we eigenlijk ook nog van 's ochtends vroeg af naar Parijs-Roubaix hadden moeten kijken. Kans op regen daar en veel wind, we zijn bestolen.



Het is natuurlijk hopen op net zo'n topshow als een aantal jaar geleden, al lijkt die kans me nu wat kleiner. Het weer zal afschrikken, wellicht. In 2016 gingen we ook al richting het eind van de ronde, nu zitten we nog steeds pas in de eerste week. Op papier stellen die klimmetjes weinig voor, als je hier niet hard koerst blijven de verschillen klein. Kan daarom zomaar een rit voor de vluchters zijn. Omdat ik geen zin heb om vijf namen te bedenken ga ik daarom toch maar voor de klassementsrenners. Lekker makkelijk, lekker snel. Overigens zit ik nog steeds een beetje in dubio. Ik had eigenlijk helemaal niet zoveel zin in de Tourmalet. Heb je die klim een keer een jaar niet in de Tour, krijg je 'm in de Vuelta. Nu het feest niet doorgaat mis je de klim stiekem wel een beetje, omdat we daardoor wel een echte aankomst bergop mislopen. Zonder gekke taferelen blijven de verschillen hier nu beperkt. Hoewel, als het rond het vriespunt is en een dag lang in de regen, dan kan het ook nog wat worden. Maar dan is de tegenwind aan het eind weer kut, dat gaat de mensen niet motiveren. Een sprintje bergop derhalve.
1. Roglic. Laat zo'n sprintje bergop maar aan hem over.
2. Carapaz. In Ecuador kunnen ze wel tegen regen en kou, dat gaat geen enkel probleem zijn. Lijkt me na Roglic ook wel de beste in koers. Martin doet het ook leuk, maar de eerste valpartij is achter de rug, vaak het begin van het eind.
3. Poels. Regen, koud? Wij denken natuurlijk meteen aan Wouter Poels! Altijd grappig hoe die jongen uit het niets ineens weer goed kan zijn. Dat wordt genieten de komende weken. We noteren alvast een ritzege op de Angliru.
4. Mas. O menos.
5. Vlasov. Lijkt langzaam zijn benen te vinden. Daar zit ik me dus echt op te verheugen, een optimaal lollerende Vlasov. Vanaf de tweede week zal het raak zijn, als we die tweede week halen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Rellende_Rotscholier op 25-10-2020 11:31:13 ]

Eurosport is al live jongens.

Gorka en Ion in de kopgroep, dat vind ik dan wel weer grappig.

quote:

Op zondag 25 oktober 2020 13:40 schreef showtimer het volgende:

[..]

I-on

Renaat is nog niet echt in vorm.

Pol Martens is de boel meteen strak aan het controleren. Jongens toch.

Rui Costa in laatste wiel, een beeld dat we vaker gaan zien vandaag.

Ik hoop vandaag dat iedereen in de kopgroep een lekke band krijgt, op Oscar Cabedo na.

We noteren een regenbui.

quote:

Op zondag 25 oktober 2020 14:51 schreef Bill_Hillie het volgende:
Die Astana-figuur daalt als een malle

Gorka.

Formidabele beelden ja.

Je zou voor minder.

Israel gaat rijden, lol.

quote:

Op zondag 25 oktober 2020 15:08 schreef wimderon het volgende:

[..]

Zou het wat uitmaken?

De voorsprong loopt op!

Meesterdaler Gorka.

quote:

Op zondag 25 oktober 2020 15:49 schreef Faraday01 het volgende:

[..]

ik mis het vlaggetje

De finish is nog ver.

Ineos zet de boel aardig onder druk, overigens.

Roglic zit dik in de shit.

Moet in z'n eentje een gat overbruggen.

Briljante regie wel. Ik dacht hem al een tijd te missen, maar met zekerheid viel het niet te zeggen aangezien de helikopter nog nooit van inzoomen heeft gehoord.

quote:

Op zondag 25 oktober 2020 16:08 schreef showtimer het volgende:

[..]

Rode truitje hadden ze wel weggehaald bovenaan

Ook pas vrij laat.

Regenjasjes helpen ook niet mee natuurlijk.

Gorka ploegt voort.

Movistar heeft er zin in.

Mader. Oke Renaat.

De la Fuente, oh nee, Wuyts is er niet.

quote:

Op zondag 25 oktober 2020 16:35 schreef DeeBee het volgende:
Wat een kutklim...

Zonder Contador heb je niets aan zo'n rit, blijkt maar weer.

quote:

Op zondag 25 oktober 2020 16:37 schreef showtimer het volgende:

[..]

I-on wordt ook een blijvertje?

Wat is er met hem aan de hand?

Ion

Geen touw aan vast te knopen.

Roglic zit toch tussen de mensen.

Ion gaat zich voegen bij het selecte gezelschap dat in iedere grote ronde een rit heeft gewonnen.

Einde tijdperk Jumbo-Visma.

Roglic moest wel in z'n eentje in de achtervolging, daar heeft hij al met krachten moeten smijten. Benieuwd naar het verhaal achteraf. Zitten slapen of toch iets van pech?

Toch geen flopklim uiteindelijk.

quote:

Op zondag 25 oktober 2020 16:50 schreef capuchon_jongen het volgende:

[..]

Komt dit door het weer?

Dan is een Vuelta in oktober/november wel cool

Dit komt door het weer ja. Peloton werd uit elkaar gereden in een natte afdaling, als het droog is rijden ze waarschijnlijk met z'n allen naar de slotklim.

Toch knap van Ion, snel hersteld na de val in de Tour.

Goed gespeeld van Astana ook, terwijl je op voorhand zou denken dat Gorka de betere van de twee was.

quote:

Op zondag 25 oktober 2020 16:53 schreef Dale__Cooper het volgende:
Is Kobe Goossens de nieuwe Francis de Greef?

Voormalig veldrijder!

quote:

Op zondag 25 oktober 2020 16:55 schreef Ambrosius het volgende:
Flinke verschillen al na een week.

Zou gek zijn als het anders was met het parcours tot nu toe.

Goede beelden van Roglic.

quote:

Op zondag 25 oktober 2020 16:57 schreef El-Stinho het volgende:
Dinsdag

[ afbeelding ]

quote:

Op zondag 25 oktober 2020 17:23 schreef Marcoss het volgende:
Roglic dus problemen met z'n jasje en had het daardoor flink koud..

Broddelwerken van Jumbo dus.

Mag niet gebeuren.

Nee, ja, dat zijn wel statements altijd.