Zo'n kleine 2 jaar ben ik nu bevriend geraakt met een goede collega.
Ik merk aan hem dat hij erg passief is in zijn manier van communiceren en een gesprek voeren.
Regelmatig wanneer ik hem iets vertel of vraag krijg ik een simpel mompeltje als antwoord.
Een bevestigend toontje dat hij heeft gehoord / begrepen wat ik heb gezegd. Net alsof ik tegen de muur aan het praten ben. Soms moet ik dan doorvragen of hij het snapt wat ik hem zeg of dat ik moet doorvragen in de zin van 'wat vind jij er van'?
Dit vind ik super kut om telkens te moeten ervaren. Hij kan geïnteresseerd zijn maar tot zekere hoogte. Ik moet vaak echt aan hem trekken als ik een vloeiend gesprek wil voeren. Ik kan gewoon geen hoogte krijgen van hem.
Het irriteert mij zo erg dat ik het bij hem heb aangekaart wat mijn frustraties zijn al die tijd. Hij snapt het wel en vindt het goed dat ik het heb gezegd. Hij belooft meer open te zijn en sociaal. Het was een zeer gevoelig onderwerp merkte ik toen ik er over begon.
Nu inmiddels 2 maanden later merk ik weinig verbetering. Een vriendschap moet ook natuurlijk gaan vind ik ipv om de tijd een soort functioneringsgesprek aan te moeten gaan. De irritaties zijn steeds meer aanwezig vanuit mijn kant en ik merk dat ik een drempel over ga wanneer ik het nogmaals moet gaan aankaarten.
Zit er aan te denken het contact te verbreken aangezien het veelal 1richtingsverkeer is en zijn inlevingsvermogen minimaal is.
Wat denken jullie?
Ik heb een soortgelijke ervaring op collegiaal gebied, niet vriendschappelijk. Ik werkte samen met een collega en daar kwam weinig uit. Ik deed zo'n beetje alles en ik was degene die met ideeën kwam. Meestal antwoorde hij met stilzwijgen of onverstaanbaar gemompel. Ik keek dat een tijdje aan, maar er was geen verbetering.
Toen werd ik een keer pissig, ik telde wel tot 10 en heb hem toen rustig gezegd dat ik echt last had van zijn passitiveit en het missen van ondernemingslust om dingen uit te zoeken.
Hij reageerde als door een wesp gestoken en er volgde een onplezierig gesprek. Waarbij ik ook zei dat ik wel graag door wilde gaan met samenwerken.
En daarna was alles goed. Ik had hem letterlijk wakker geschud, en de samenwerking is stukken beter.
Ik had ook naar de baas kunnen gaan en zeggen: met hem wil ik niet meer samenwerken. Dan was er echt gedonder gekomen. Dat is nu gelukkig niet gebeurd.
Je kunt ook het contact minimaliseren, dus alleen als collega's een gesprek voeren.quote:Op woensdag 21 oktober 2020 15:30 schreef sigurrosz het volgende:
Hi all,
Zo'n kleine 2 jaar ben ik nu bevriend geraakt met een goede collega.
Ik merk aan hem dat hij erg passief is in zijn manier van communiceren en een gesprek voeren.
Regelmatig wanneer ik hem iets vertel of vraag krijg ik een simpel mompeltje als antwoord.
Een bevestigend toontje dat hij heeft gehoord / begrepen wat ik heb gezegd. Net alsof ik tegen de muur aan het praten ben. Soms moet ik dan doorvragen of hij het snapt wat ik hem zeg of dat ik moet doorvragen in de zin van 'wat vind jij er van'?
Dit vind ik super kut om telkens te moeten ervaren. Hij kan geïnteresseerd zijn maar tot zekere hoogte. Ik moet vaak echt aan hem trekken als ik een vloeiend gesprek wil voeren. Ik kan gewoon geen hoogte krijgen van hem.
Het irriteert mij zo erg dat ik het bij hem heb aangekaart wat mijn frustraties zijn al die tijd. Hij snapt het wel en vindt het goed dat ik het heb gezegd. Hij belooft meer open te zijn en sociaal. Het was een zeer gevoelig onderwerp merkte ik toen ik er over begon.
Nu inmiddels 2 maanden later merk ik weinig verbetering. Een vriendschap moet ook natuurlijk gaan vind ik ipv om de tijd een soort functioneringsgesprek aan te moeten gaan. De irritaties zijn steeds meer aanwezig vanuit mijn kant en ik merk dat ik een drempel over ga wanneer ik het nogmaals moet gaan aankaarten.
Zit er aan te denken het contact te verbreken aangezien het veelal 1richtingsverkeer is en zijn inlevingsvermogen minimaal is.
Wat denken jullie?
Maar het is wel jammer, want jij van jouw kant hebt er je best voor gedaan en er energie in gestoken.
Tis vaak geen kwade wil, maar voor jou, als vriend, zeer frustrerend.
Tegelijkertijd zijn verwachtingen, (de jouwe dus) waarvan hij zich wellicht niet eens bewust is, ook een soort eenrichtingsverkeer.
Succes met je moves!
Mooi dat het goed heeft uitgepakt en het kwartje direct is gevallen bij hemquote:
Praat er eerst eens over op een ontspannen manier.
Ik heb een soortgelijke ervaring op collegiaal gebied, niet vriendschappelijk. Ik werkte samen met een collega en daar kwam weinig uit. Ik deed zo'n beetje alles en ik was degene die met ideeën kwam. Meestal antwoorde hij met stilzwijgen of onverstaanbaar gemompel. Ik keek dat een tijdje aan, maar er was geen verbetering.
Toen werd ik een keer pissig, ik telde wel tot 10 en heb hem toen rustig gezegd dat ik echt last had van zijn passitiveit en het missen van ondernemingslust om dingen uit te zoeken.
Hij reageerde als door een wesp gestoken en er volgde een onplezierig gesprek. Waarbij ik ook zei dat ik wel graag door wilde gaan met samenwerken.
En daarna was alles goed. Ik had hem letterlijk wakker geschud, en de samenwerking is stukken beter.
Ik had ook naar de baas kunnen gaan en zeggen: met hem wil ik niet meer samenwerken. Dan was er echt gedonder gekomen. Dat is nu gelukkig niet gebeurd.
Dat ben ik helaas wel aan het overwegen. Wellicht maar beter ookquote:
[..]
Je kunt ook het contact minimaliseren, dus alleen als collega's een gesprek voeren.
Maar het is wel jammer, want jij van jouw kant hebt er je best voor gedaan en er energie in gestoken.
Als hij van jou moet veranderen ben je geen goede vriend.quote:
Hi all,
Zo'n kleine 2 jaar ben ik nu bevriend geraakt met een goede collega.
Ik merk aan hem dat hij erg passief is in zijn manier van communiceren en een gesprek voeren.
Regelmatig wanneer ik hem iets vertel of vraag krijg ik een simpel mompeltje als antwoord.
Een bevestigend toontje dat hij heeft gehoord / begrepen wat ik heb gezegd. Net alsof ik tegen de muur aan het praten ben. Soms moet ik dan doorvragen of hij het snapt wat ik hem zeg of dat ik moet doorvragen in de zin van 'wat vind jij er van'?
Dit vind ik super kut om telkens te moeten ervaren. Hij kan geïnteresseerd zijn maar tot zekere hoogte. Ik moet vaak echt aan hem trekken als ik een vloeiend gesprek wil voeren. Ik kan gewoon geen hoogte krijgen van hem.
Het irriteert mij zo erg dat ik het bij hem heb aangekaart wat mijn frustraties zijn al die tijd. Hij snapt het wel en vindt het goed dat ik het heb gezegd. Hij belooft meer open te zijn en sociaal. Het was een zeer gevoelig onderwerp merkte ik toen ik er over begon.
Nu inmiddels 2 maanden later merk ik weinig verbetering. Een vriendschap moet ook natuurlijk gaan vind ik ipv om de tijd een soort functioneringsgesprek aan te moeten gaan. De irritaties zijn steeds meer aanwezig vanuit mijn kant en ik merk dat ik een drempel over ga wanneer ik het nogmaals moet gaan aankaarten.
Zit er aan te denken het contact te verbreken aangezien het veelal 1richtingsverkeer is en zijn inlevingsvermogen minimaal is.
Wat denken jullie?
Gewoon geen aandacht meer geven, het verwatert vanzelf wel.
Als ik zou willen dat hij niet veranderd en gewoon zichzelf blijft had ik de vriendschap al beëindigd.quote:
[..]
Als hij van jou moet veranderen ben je geen goede vriend.
Gewoon geen aandacht meer geven, het verwatert vanzelf wel.
Ik vond de vriendschap te waardevol om het vanuit mijn kant te stuk te laten lopen door zijn gewoontes en hoopte met deze move het te veranderen.
Maar ja wat je zegt. Het verwatert wel
Zelf heb ik een situatie gehad met iemand waarbij ik me op den duur steeds meer aan het lijntje gehouden voelde.
Als ik eens wilde afspreken had hij vaak 'geen tijd', maar ineens dan wel voor anderen.
Op den duur kreeg ik eens een reactie in de trant van 'Jij bent degene die altijd wil afspreken'.
Dat kwam eigenlijk best wel raar op me over.
Heb dit contact vorig jaar laten verwateren.
En heb er geen spijt van om heel eerlijk te zijn.
[ Bericht 0% gewijzigd door Aurelio76 op 21-10-2020 16:39:36 ]
Die vriend is gewoon niet de 'yang' van jouw 'yin'.quote:
Sommige mensen zijn niet zo veel met hun gevoel bezig als anderen dat doen. En ja, dat botst.
Anyway, als je teveel aan iemand moet trekken, ondanks dat je erover gepraat hebt, eventueel zijn redenen hebt aangehoord voor zijn gedrag en er na maanden nog niks veranderd is, zou ik die persoon in de kennis 'box' plaatsen. Af en toe eens afspreken, en er verder niet teveel van verwachten.
Oftewel, verwacht jij ineens andere dingen van hem, of is hij zich anders gaan gedragen?
Veelal door het omgaan met elkaar op werk omdat we nogal een klein clubje zijn, zijn we al snel op elkaar aangewezen. In het begin heb ik zijn trekjes maar aangekeken maar die irritatie wordt nu steeds groterquote:
Ik vraag me af hoe jullie vrienden zijn geworden, want blijkbaar haal je er nu niks uit. Is er iets veranderd wat er nu niet meer is?
Oftewel, verwacht jij ineens andere dingen van hem, of is hij zich anders gaan gedragen?
Kijk, ik snap prima hoe je het ziet hoor, maar volgens mij is het gewoon weg gegooide moeite, want hij is nou eenmaal hoe hij is, en wil je dan echt dat ie vraagjes gaat stellen aan je omdat jij dat wil, en niet omdat het hem oprecht interesseert?
Jullie zijn gewoon niet compatible. Dat heb je soms, je bent niet met de hele wereld vrienden. Wat is er mis met dat accepteren en het verder laten voor wat het is?
je hebt gesprokenquote:
Ik snap dit niet zo goed. Jullie zijn qua vriendschap niet compatible. Dan kun jij wel kwaad worden en vinden dat het moet en dan jouw zienswijze aan hem...ja...opdringen, maar ik snap niet waarom hij zich moet aanpassen omdat jij dat liever ziet.
Kijk, ik snap prima hoe je het ziet hoor, maar volgens mij is het gewoon weg gegooide moeite, want hij is nou eenmaal hoe hij is, en wil je dan echt dat ie vraagjes gaat stellen aan je omdat jij dat wil, en niet omdat het hem oprecht interesseert?
Jullie zijn gewoon niet compatible. Dat heb je soms, je bent niet met de hele wereld vrienden. Wat is er mis met dat accepteren en het verder laten voor wat het is?
Het enige wat dus veranderd is, is jouw verwachting naar hem toe.quote:
[..]
Veelal door het omgaan met elkaar op werk omdat we nogal een klein clubje zijn, zijn we al snel op elkaar aangewezen. In het begin heb ik zijn trekjes maar aangekeken maar die irritatie wordt nu steeds groter
Hij is gewoon dezelfde persoon gebleven op basis waarvan jullie vrienden zijn geworden. Dus hij gaat er van uit dat dat goed genoeg is. Jij wil echter dat hij verandert. Het probleem ligt dus ook bij jou. Je hebt volgens mij twee opties: accepteren dat hij zo is, of het contact achter je laten.
Bevriend geraakt.quote:
Hi all,
Zo'n kleine 2 jaar ben ik nu bevriend geraakt met een goede collega.
Ik merk aan hem dat hij erg passief is in zijn manier van communiceren en een gesprek voeren.
Regelmatig wanneer ik hem iets vertel of vraag krijg ik een simpel mompeltje als antwoord.
Een bevestigend toontje dat hij heeft gehoord / begrepen wat ik heb gezegd. Net alsof ik tegen de muur aan het praten ben. Soms moet ik dan doorvragen of hij het snapt wat ik hem zeg of dat ik moet doorvragen in de zin van 'wat vind jij er van'?
Dit vind ik super kut om telkens te moeten ervaren. Hij kan geïnteresseerd zijn maar tot zekere hoogte. Ik moet vaak echt aan hem trekken als ik een vloeiend gesprek wil voeren. Ik kan gewoon geen hoogte krijgen van hem.
Het irriteert mij zo erg dat ik het bij hem heb aangekaart wat mijn frustraties zijn al die tijd. Hij snapt het wel en vindt het goed dat ik het heb gezegd. Hij belooft meer open te zijn en sociaal. Het was een zeer gevoelig onderwerp merkte ik toen ik er over begon.
Nu inmiddels 2 maanden later merk ik weinig verbetering. Een vriendschap moet ook natuurlijk gaan vind ik ipv om de tijd een soort functioneringsgesprek aan te moeten gaan. De irritaties zijn steeds meer aanwezig vanuit mijn kant en ik merk dat ik een drempel over ga wanneer ik het nogmaals moet gaan aankaarten.
Zit er aan te denken het contact te verbreken aangezien het veelal 1richtingsverkeer is en zijn inlevingsvermogen minimaal is.
Wat denken jullie?
Waar zit de vriendschap hem dan in? Dat lees ik niet echt.
Gaan jullie een biertje pakken na werktijd? Of andere dingen met elkaar ondernemen (sport/hobby)? En praten jullie veel buiten werk met elkaar, al dan niet digitaal via app?