[Giro] Etappe 17: Bassano del Grappa - Madonna di Campiglio #1

Tappa 17: Bassano del Grappa - Madonna di Campiglio, 203 km

De eerste dag na de rustdag was niet zo spannend. Een grote kopgroep van liefst 28 man kreeg vrij spel. In het peloton reed Deceunick-Quick Step de hele dag heel sloom op kop. Pas in de laatste meters van de rit gebeurde er iets. In de steile straten van San Daniele del Friuli perste Almeida er een ferm sprintje uit, hij liep daardoor toch maar mooi twee seconden uit op Kelderman en de rest. Wielco zag er niet echt fris uit, is het grote choken begonnen? Dit alles gebeurde overigens een kwartier nadat Jan Tratnik als winnaar over de streep was gekomen. Jan zat in de kopgroep en begon in de finale aan een solo. Op de laatste beklimming van de steile Monte di Ragogna wist Ben O'Connor nog bij hem aan te sluiten, maar daar bleek Ben toch iets teveel met zijn krachten gesmeten te hebben. In de laatste kilometer zette Tratnik aan en Ben zag hem na de finish pas terug. Weer een overwinning voor Slovenië, het is toch ook fascinerend hè Jeroen. Als zelfs Tratnik begint te winnen loopt het wel heel erg uit de hand. Roglic en Tratnik op dezelfde dag, vraag me echt af hoe ze in Slovenië momenteel naar de koers kijken. Maar goed, vrij nutteloze rit dus uiteindelijk. De strijd tussen Visconti en Guerreiro om de bergtrui was ook nog wel lachen, verder was het eigenlijk gewoon, ja, matig. Misschien dat de volgende dag beter wordt. Een zware bergrit. Vier beklimmingen, 200 kilometer, dit wordt pittig.




Bassano del Grappa is een stad in de Italiaanse regio Veneto. De stad behoort tot de provincie Vicenza. De stad ligt aan de voet van de Vicentijnse Vooralpen nabij de opening van het Valsugana. Dwars door de stad stroomt de rivier de Brenta waarover de monumentale Ponte Vecchio is gebouwd. Bassano del Grappa ligt natuurlijk ook aan de voet van de Monte Grappa, maar daar doen we mooi niets mee vandaag. Bassano del Grappa is de stad van Andrea Pasqualon, Manuele Boaro en Marco Frigo. Die laatste is helaas geen familie van. Boaro is nu in koers, goh, wat leuk Jeroen. Twee maanden geleden werd Ganna hier Italiaans kampioen tijdrijden, ook leuk. In 2014 startte hier een klimtijdrit naar de Monte Grappa, gewonnen door Nairo Quintana. In een verder verleden wisten onder meer Godefroot, Merckx en Bontempi een rit te winnen in Bassano del Grappa. Als je meer over de stad wil weten ga je maar lekker zelf op zoek.



Twee grote rondes combineren blijkt geen optie te zijn. Deze jongen gooit de handdoek in de ring. Zo kort mogelijk: de eerste 40 kilometer rijden we over vlakke wegen. In het begin van de rit rijden we door Marostica, de stad van de Battaglins. Enrico en Giovanni, geen familie. Na het lange vlakke stuk gaan we klimmen, de Forcella Valbona. Eerste categorie, 22 kilometer lang aan 6,6% gemiddeld. Lastig, duh. Redelijk onregelmatig ook wel, uiteindelijk. Paar steilere stroken erbij, paar vlakkere stroken. Nu ben ik net zo oppervlakkig als Karsten Kroon, yes!



Nou, daarna een lange afdaling. Ziet er vrij bochtig uit. Verder, geen idee. Eenmaal beneden is het een paar kilometer vlak in de vallei, daarna beginnen we aan de Monte Bondone. Dan denkt iedereen natuurlijk meteen aan de Giro van 2006. Basso verpulverde hier de tegenstand. Gezien de plaatsing halverwege de rit zal er nu waarschijnlijk niet veel gebeuren, terwijl het wel een topklim is. Met 20 kilometer aan 6,8% lijkt ie vergelijkbaar met de vorige klim, maar deze is nog een stuk onregelmatiger. Heel steil in het begin, vlakker middenstuk en daarna een kilometer of zes aan 9%. Zwaar, jammer van de plaatsing in de rit. Eerste categorie, overigens.



Nou, daarna een kilometer of 20 dalen, en dan nog wat. Bochtig verhaal, zonder meer. Verder, geen idee. Beneden in Sarche hebben ze nog een klein klimmetje verstopt, het gaat iets meer dan twee kilometer aan 7% omhoog. Daarna is het een tijdje vrij vlak, voordat we na de tussensprint in Ponte Arche aan de volgende klim beginnen. Al 155 kilometer gehad, gaat snel zo. De volgende klim is de Passo Durone, ook een lastige. Derde categorie slechts, terwijl ik 10 kilometer aan 6% nu ook weer niet simpel vind ofzo. Weer onregelmatig, laatste stuk richting de top is het lastigst.



Korte afdaling richting Tione del Trento, niet echt heel erg bochtig. Daarna een lang stuk vals plat omhoog. In 20 kilometer komen we 200 meter hoger uit, dat soort werk dus. Na 186 volgt de tweede tussensprint van de dag, in Caderzone Terme. Een paar kilometer later beginnen we aan de slotklim, we gaan naar Madonna di Campiglio. Eerste categorie, 12,5 kilometer aan 5,7% gemiddeld. De minste van de dag, maar na zo'n lange dag met zoveel lastige beklimmingen kun je hier vast alsnog wat voor elkaar krijgen. Het begin is nog wel enigszins lastig, toch een aantal kilometer aan 6,5%. In de slotkilometers is het bijna vlak, beetje vals plat omhoog. Nou, daarna zijn we klaar. Leuk.




In Madonna di Campiglio zijn we twee keer eerder geweest. In 2015, toen won Mikel Landa. Hoera! Dat was wel een andere rit én een andere finale, want we reden toen nog wat verder omhoog in Madonna di Campiglio, richting Patascoss ofzo. Dat waren de twee gekke dagen van Landa, eigenlijk zijn ontbolstering als klimtalent. Hij won eerst in Madonna di Campiglio, waar hij die dekselse Yuri Trofimov net te snel af was, en een dag later wist hij de overwinning te pakken in Aprica. Landa werd daarmee de opvolger van zijn grote voorbeeld, Marco Pantani. Da's 'm dus al twee keer gelukt, nu ik er zo over nadenk, in Piancavallo was het hetzelfde verhaal. Maar goed, Madonna di Campiglio is eigenlijk een beetje een trauma voor de Italiaantjes. Daarover heb ik nog wel een beetje tekst uit 2015, om het geheel toch van wat cachet te voorzien.

quote:

Het wordt de derde keer dat er een rit aankomt in Madonna di Campiglio. Dat heeft een reden. Madonna di Campiglio is een soort van trauma voor veel Italianen en wielerliefhebbers in het algemeen. De eerste keer dat het peloton hier aankwam was in 1999. 1999 was de Giro van Marco Pantani. Hij had al drie ritten gewonnen en reed in de roze trui rond. Onbedreigd ging hij af op de eindoverwinning. Dit onderstreepte hij nog maar eens op deze klim. De dag voor de rit naar Madonna di Campiglio had Pantani al gewonnen op Alpe di Pampeago met een minuut voorsprong op de rest. Hij deed het dunnetjes over, de nummer twee kwam nu na één minuut en zeven seconden pas boven. Er was eigenlijk helemaal geen tegenstand. Alleen tegenstand van de dopingcontroles. Zijn hematocrietwaarde bleek bij een test te hoog te zijn en daarom werd Marco Pantani de dag nadat hij won op Madonna di Campiglio uit koers genomen.

Die dag, 5 juni 1999, stierf Il Pirata eigenlijk al. Hij zou nog een comeback maken, in 2000 zou hij bijvoorbeeld nog twee ritten winnen in de Tour, maar het ging niet meer zoals Pantani het wilde. Hij kreeg van Armstrong de overwinning op de Mont Ventoux, dat deed hem pijn. Zo wilde hij niet winnen. Hij wilde laten zien dat hij het op eigen kracht kon en zocht de dagen daarna de aanval. Dat leverde hem nog een overwinning op, maar toen hij het een paar dagen later nog een keer probeerde met een kamikazeaanval lukte het niet. Teleurgesteld, gedesillusioneerd stapte hij uit de Tour. De uitsluiting in de Giro van 1999 had hem al een depressie bezorgd, maar de mislukking in de Tour van 2000 kon hij er helemaal niet bij hebben. Het was gedaan met Pantani. Hij vereenzaamde, trok zich terug en zocht zijn heil in verdovende middelen. Enkele jaren later, in 2004, kwam hij te overlijden. Eigenlijk als gevolg van die ene dag in 1999. Een zwarte dag voor het Italiaanse wielrennen. Een beklimming die heel veel mensen graag nooit meer hadden gezien, maar die we nu blijkbaar weer om de haverklap krijgen.

Lekker melodramatisch.

Wiki heeft ook weer goede teksten joh:
De plaats ligt op 1522 meter hoogte in de Dolomieten. Het is bij toeristen internationaal vooral bekend vanwege de wintersportgelegenheden die zich in de plaats bevinden. Diverse liften brengen de toeristen boven de 2000 meter grens. In 2007 vond er het Wereldkampioenschap freestyle skiën 2007 plaats. In de zomer trekt het veel wandelaars aan. De belangrijkste economische activiteit in de plaats is toerisme.



In Bassano del Grappa 18 graden, weinig kans op regen en weinig wind. In Pinzolo, in de buurt van de slotklim, 12 graden, weinig kans op regen en niet veel wind. Beetje wind uit het zuiden, dan staat ie mooi in de rug op de slotklim. Vliegen, vliegen. In Madonna di Campiglio zelf houden we 8 graden over, frisjes. De boel begint om 10:20, na een neutralisatie van tien minuten schieten we echt op gang. UNINTERRUPTED begint weer om 12:25, we missen de eerste twee uur, joe. Tegelijkertijd gaat ook het Eurosport 1 schakelkanaal weer open, dat wordt genieten van Jan, Bobbie en de rest. De rit eindigt tussen 16:06 en 16:55. Hieronder een leuke, sfeervolle foto.



Ik hoop klassementsrenners, maar ik sluit ook niet uit dat het weer voor de vluchters gaat zijn. Misschien dat mensen toch wat krachten willen sparen voor de rit naar de Stelvio, ik weet het niet. Mag ik gewoon vijf vluchters noemen en dan naar bed? Dankje.
1. Dennis. Lukte voor de rustdag niet, nu wel.
2. Valter. Ja, hallo, kom op man.
3. Hanninen. Waar ben je Jaakkkoooo?
4. Gebreigzabhier. Ik wil hem toch minstens één keer in actie zien. De valpartij in de eerste week hielp niet mee, maar dat moet nu toch wel verholpen zijn.
5. Geoghegan Hart. Verft z'n haar zwart, doet een snor op en sluipt mee in de vlucht. Om niet op te vallen wordt hij gewoon vijfde. Komt daarna in het roze terecht. Weer geen zege voor Kelderman. Wat een drama misschien.