Weet niet of dit normaal is naarmate men ouder wordt maar de laatste tijd valt me op dat melancholische gevoelens me steeds vaker bekruipen. O.a. vaak terug denkend aan m'n eigen jeugd, toen het leven nog lekker ongecompliceerd was, bepaalde mensen nog wel in het leven waren etc...
Maar ook bij het zien van beelden of muziek van (soms ver) voor mijn tijd bekruipt dit gevoel me weleens. Hierbij valt te denken aan tekenfilms of series uit vroegere jaren. Maar ook bijvoorbeeld dit soort filmpjes:
Eeigenlijk nog niet eens zo heel lang geleden maar toch al wel meer dan een eeuw..... wat is er toch een hoop veranderd. Toen was het leven nog lekker overzichtelijk.
Ook mijn muzieksmaak gaat veelal terug naar de 70's/80's, want ja toen werd er nou eenmaal echt goede muziek gemaakt. De muziek is er (gelukkig) nog maar de hele cultuur en tijd dat het 'mainstream' was niet meer....
Soms heerlijk om bij weg te dromen maar het geeft vaak ook een gevoel van dit komt nooit meer terug.... Herkennen mensen zich hierin?
Als iedereen aan zichzelf denkt wordt er aan iedereen gedacht.
Op 't randje en erover.
Op fietsen zonder bende kwam'm zie schooieren um spek