Is jouw toekomst verpest?

Je spreekt wel eens van terug gaan naar je thuisland. Is dat iets wat je vooruit zou kunnen helpen? Hoe zijn de voorzieningen daar en zou je toekomst daar makkelijker zijn?

Is zie een mooie toekomst voor me.

Wat schiet je er mee op om zo te denken?
We krijgen allemaal gelijke kansen, maar hebben niet gelijke competenties.

Trouwen en kinderen krijgen zijn geen recht en ook niet een weg naar gegarandeerd geluk.

Geluk zit hem in het accepteren van je positie en van daaruit het beste er van te maken. Wees blij dat er medicijnen zijn, dat je ouders hebt die voor je zorgen, dat je toch een opleiding hebt kunnen afmaken etc

Ik heb ook psychoses gehad en merk dat het leven een stuk gemakkelijker is met hulp dan alles alleen te moeten uitdokteren.

Waarom niet focussen op de tijd die je nog wel hebt en hier proberen iets van te maken wat binnen je mogelijkheden ligt, ipv jezelf continu te vertellen wat je anders had willen doen. Dit laatste is namelijk een illusie, want als je het over zou moeten doen, zou je namelijk weer exact dezelfde keuzes maken en op dezelfde plek terecht komen, aangezien je ook dan last zou hebben van je huidige beperkingen!?

Vraag is dus niet of het anders zou gaan als je het opnieuw mocht doen, maar wat kan je in de resterende tijd wel kan doen om er toch iets van te maken. Kies ervoor om een winnaar te zijn, en geen slachtoffer.

En boos zijn op God.. Ik geloof niet, maar als jij wel gelooft en er voor kiest om dat geloof te gebruiken om alle verantwoordelijkheid buiten jezelf te leggen is dat een recept voor een pover leven. Waar kan je zelf de verantwoording voor nemen? Welk onderdelen van je leven kan je wel sturen en optimaliseren?

Kies voor geluk, ondanks de omstandigheden. Het kan altijd erger!

Ik heb echt met je te doen TS. Sterkte met alles iig!

Wat merk je dan exact van je aandoening?

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2020 09:18 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Hoe oud ben je nu? Slik je medicatie voor je psychoses, functioneer je goed?

Boven de 40 en nee, slik geen medicijnen.

Goed functioneren is een keuze. En ja, ik kies ervoor om te vinden dat ik prima functioneer met de mogelijkheden die er zijn! De ene dag is dat “wakker worden”, de andere dag is dat “gewoon” werken en waarde toevoegen.

Maar nooit zal ik mezelf zielig vinden, god de schuld geven of klagen over mn positie. Niet omdat het niet mag, maar omdat dat mijn leven onnodig gecompliceerd zou maken.

Ik leef met je mee. Ik heb het met je te doen.
Maar als je terug gaat, de problemen neem je met je mee, ook al kun je er niets aan doen.
Maar ik snap het wel. Als ik sterf, wil ik daar begraven worden, dat weet mijn familie ook. Het is mijn land waar mijn hart ligt.

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2020 09:29 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Waar kom je vandaan? Wat is jouw land?

De Antillen. Helaas bestaat dat land niet meer door gekonkel van poitici, maar de mooiste momenten zijn voor mij alleen zijn tussen cactussen, pica's, pikritchi's onder een staalblauwe hemel.

Ze zeiden eens een keer: op Bonaire is het zo stil, daar kun je je bloed horen stromen. Dat wilde ik meemaken. Dus ik nam de ALM en ging daar een weekje zitten.
In de mondi aan de zuidkant van het eiland ben ik gaan liggen. En ze hadden gelijk!!!!
Ik kwam totaal tot rust.

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2020 09:32 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Ik wou dat ik die kracht had, misschien komt het nog. Ik heb wel medelijden met mezelf en dat is niet goed.

Wat brengt het je? Heb je enig voordeel van de zelfmedelijden?

Het enige wat het doet is er voor zorgen dat je het gevoel krijgt dat je er niets aan kan doen.
Als je als topsporter je benen verliest, kan je zielig thuis gaan zitten om alles wat niet kan of je gaat je best doen om bijvoorbeeld de paralympics te gaan winnen.

Denk dat je een stuk blijer wordt als je niet langer jezelf gek maakt met “wat als”. Dat is namelijk een niet bestaande realiteit, die op geen enkele manier tot stand was gekomen.

Je hebt hbo diploma, hebt een boek uitgebracht, hebt een woning, te eten, mensen die van je houden.. Kortom je hebt al meer bereikt dan 70% van de gehele mensheid en je blijft maar mauwen over wat er niet is. Waarom doe je jezelf zo tekort? Wat is je “ziektewinst”? (Deze houding moet iets voor je doen, anders zou je wel een andere houding aannemen.)

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2020 09:05 schreef Keep_Walking het volgende:
Dit is een vraag voor de mensen hier die een moeilijke toekomst verwachten.

Zelf verwacht ik een moeilijke eenzame toekomst. Ik ben psychosegevoelig, oftewel ik heb een serieuze chronische mentale aandoening (schizofrenie). Ik ben nu 32 jaar oud en ik loop achter op veel gebieden.

Ik kan amper voor mezelf zorgen en heb geen werk. Mijn moeder helpt me met veel dingen en zonder haar zou ik echt een probleem hebben. Mijn aandoening en de medicijnen die ik ervoor krijg maken me zwak en kwetsbaar, ik ben altijd moe en weinig energie, kan me niet concentreren en functioneer niet zoals een volwassen man van 32 hoort te functioneren. Geen relatie of vriendin, heb veel kansen verspild in mijn twintigste jaren vanwege mijn aandoening. Toen had ik nog leuke dates en relaties, maar vanwege de aandoening en problemen daaromheen heb ik veel leuke meisjes laten gaan omdat ik het op dat moment niet aankon. Nu ben ik alleen en eenzaam, en geen leuke dates meer.

Ik verwacht mijn toekomst heel moeilijk zal zijn. Mijn moeder wordt ouder en kan niet altijd voor me zorgen. Ik zal werk moeten vinden, maar denk niet dat ik het aankan. Verwacht van mezelf dat ik in armoede zal komen en moet overleven van mijn uitkering. Eigenlijk heb ik een doodswens, maar mag dat hier niet bespreken. Vriendschappen verwateren als je ouder wordt, iedereen is bezig met hun eigen leven. Ik zou graag een vrouw en kinderen willen, en een goede baan waarmee ik mezelf kan onderhouden. Ik wou dat ik beter functioneerde en zelfstandig kon zijn, goede beslissing kon maken over mijn leven. In plaats van de hele tijd thuis zitten en tijd verspillen.

Zijn er meer mensen hier die zo’n luthersen hebben? Verwacht jij een moeilijke toekomst? Als kind kwam ik niks te kort, mijn moeder verdiende genoeg geld en we konden altijd eten en op vakantie gaan. Ik verwacht dat dat niet zal kunnen als ik ouder word en dat ik elke maand zal worstelen met geld. Ik ben boos op God dat ik dit leven heb gekregen, hiervoor heb ik niet gevraagd. Leven zou een stuk makkelijker zijn als ik mijn aandoening niet had. Ik zou alles geven om mijn leven overnieuw te kunnen doen, en dan zonder allerlei ziektes en beperkingen.

Goed topic. Ik herken deels wat jij schrijft. Qua opvoeding/situatie erg goede jeugd gehad maar vanwege aangeboren of aangeleerde psychologische problemen veel verpest. Op de middelbare school was ik veel afgeleid door verliefdheid. Deels daardoor en deels omdat ik een vastgestelde leerbeperking heb deed ik erg lang over de middelbare school. Over mijn vervolgopleiding deed ik al niet korter. Deels door mislukte stormachtige relaties die mijn psychische gezondheid dusdanig in de weg zaten dat ik ze ook nooit meer aan wil gaan. Helaas heeft het verwijderen van dit probleem niet voor meer succes gezorgd. Hoewel ik gelukkig geen psychoses heb zoals jij ben ik wel iedere dag moe en is concentratie op veel dagen ook een uitdaging. Ik ben ook werkloos, en heb de boot gemist qua carriere waardoor ik veel vaardigheden mis. Heb echt het gevoel bij 15 te zijn blijven hangen geestelijk en veel idd niet aan te kunnen.
Vroeger dacht ik altijd dat ik op straat zou belanden als er niemand was om me te helpen, nu heb ik zoiets van ik zie het wel want wat er aan rekeningen binnenkomt betaal ik gelijk en ik spaar zo veel mogelijk. Dat is het belangrijkste denk ik... geef zo min mogelijk uit tenzij het echt dringend nodig is voor je fysieke of psychische gezondheid.
Het is wel triest dat met alle kennis die ze over psychoses hebben ze jou nog steeds niet fatsoenlijk kunnen helpen. Hoeveel verschillende medicijnen heb je al geprobeerd? En krijg je ook extra medicijnen tegen de vermoeidheid die ze veroorzaken?

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2020 09:38 schreef _I het volgende:
Wat brengt het je? Heb je enig voordeel van de zelfmedelijden?

Het enige wat het doet is er voor zorgen dat je het gevoel krijgt dat je er niets aan kan doen.
Als je als topsporter je benen verliest, kan je zielig thuis gaan zitten om alles wat niet kan of je gaat je best doen om bijvoorbeeld de paralympics te gaan winnen.

Denk dat je een stuk blijer wordt als je niet langer jezelf gek maakt met “wat als”. Dat is namelijk een niet bestaande realiteit, die op geen enkele manier tot stand was gekomen.

Je hebt hbo diploma, hebt een boek uitgebracht, hebt een woning, te eten, mensen die van je houden.. Kortom je hebt al meer bereikt dan 70% van de gehele mensheid en je blijft maar mauwen over wat er niet is. Waarom doe je jezelf zo tekort? Wat is je “ziektewinst”? (Deze houding moet iets voor je doen, anders zou je wel een andere houding aannemen.)

Deels mee eens, maar de dingen die jij noemt zijn dingen om dankbaar voor te zijn. Niet dingen die te maken hebben met dagelijks goed functioneren. Misschien is hij wel iedere dag dankbaar waar jij niets van afweet behalve dan tijdens het plaatsen van deze post (maar zelf ben jij waarschijnlijk 24/7 dankbaar?) maar voelt ts zich toch een last voor zijn omgeving omdat hij niet het werk kan doen wat er van hem gevraagd wordt en anderen niets aan hem hebben terwijl het motto in deze gejaagde samenleving nu eenmaal DOEn DOEN DOEN is. Ik las ergens dat dit vaak een reden is dat mensen depressief worden. Wat ook logisch is, want je wilt niet dat anderen altijd alleen maar hun tijd en energie opofferen voor jou en het andersom helemaal geen resultaat oplevert.
Natuurlijk is hulp fijn en iets om dankbaar te zijn. Maar daardoor kun je je tegelijkertijd nog wel schuldig voelen als je zelf altijd afhankelijk bent en nooit zelf hulp kunt bieden.

[ Bericht 9% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 02-10-2020 10:13:12 ]

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2020 09:59 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

Deels mee eens, maar de dingen die jij noemt zijn dingen om dankbaar voor te zijn. Niet dingen die te maken hebben met dagelijks goed functioneren. Misschien is hij wel iedere dag dankbaar waar jij niets van afweet behalve dan tijdens het plaatsen van deze post (maar zelf ben jij waarschijnlijk 24/7 dankbaar?) maar voelt ts zich toch een last voor zijn omgeving omdat hij niet het werk kan doen wat er van hem gevraagd wordt en anderen niets aan hem hebben terwijl het motto in deze gejaagde samenleving nu eenmaal DOEn DOEN DOEN is. Ik las ergens dat dit vaak een reden is dat mensen depressief worden. Wat ook logisch is, want je wilt niet dat anderen altijd alleen maar hun tijd en energie opofferen voor jou en het andersom helemaal geen resultaat oplevert.
Natuurlijk is hulp fijn en iets om dankbaar te zijn. Maar daardoor kun je je tegelijkertijd nog wel schuldig voelen als je zelf altijd afhankelijk bent en nooit zelf hulp kunt bieden.

Je kan alles voelen op een dag en ook bij mij komen alle emoties in meer en mindere mate voor.

Je kan wel denken dat je leven over is en dat je toekomst verpest is, maar dat is altijd tov een beeld dat je in je hoofd hebt en gebruikt ter vergelijking.

Er is ook niets mis als je soms schuldig voelt, of niet dankbaar. Feit blijft wel dat als je in het verleden het voor elkaar hebt gekregen om te studeren (en andere zaken die eerder genoemd zijn), dat je leven niet verwoest is of voorbij is.

Je kan ook hulp zoeken om te leren omgaan met de zaken die voor jou niet haalbaar zijn. Je zal lang niet de enige zijn die geen relatie heeft, geen kinderen zal krijgen, niet directeur is van de Nederlandse bank etc.

Elk mens heeft wel eens redenen om thuis te gaan zitten huilen. Jij doet nu net alsof het bij sommigen gerechtvaardigd is dat ze depressief zijn. Ik zeg alleen dat je zelf de verantwoordelijkheid hebt om ook als je in die situatie zit, er toch voor te zorgen dat je er nog iets van maakt.

Falen is altijd tov iets anders. Als je accepteert dat dat andere voor jou nooit haalbaar was, faal je ook niet.

Het gaat erom dat je andere gesprekken met jezelf gaat voeren die bijdragen aan een beter gevoel over jezelf. Dat is de keuze die je hebt. Niemand hoeft van mij 24/7 dankbaar te zijn. 24/7 zelfmedelijden hebben is net zo zinloos.

Zie licht ipv duisternis en het leven wordt vanzelf lichter en beter te handelen.

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2020 10:37 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Precies. Ik ben afhankelijk en zwak. Kwetsbaar en daar kan ik niet tegen. De rest van mijn leven zal ik afhankelijk zijn.

Dit is wat ik bedoel.
Elk mens is zwak en afhankelijk. Daarom wonen de meeste mensen samen, omdat het gemakkelijker is om het leven samen aan te vliegen.

Ook de CEO van bedrijf x met een inkomen van een half miljoen heeft anderen nodig en is kwetsbaar.

Er is niets ergs aan om kwetsbaar te zijn en hulp nodig te hebben. Behalve als je jezelf steeds vertelt dat je daarom zielig bent, dan wordt het ineens een harde en ware realiteit. Keuzes!

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2020 09:05 schreef Keep_Walking het volgende:
Ik ben boos op God dat ik dit leven heb gekregen, hiervoor heb ik niet gevraagd.

Geen excuus. Wat moet deze verlamde jongen dan niet zeggen?

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2020 09:15 schreef _I het volgende:
We krijgen allemaal gelijke kansen, maar hebben niet gelijke competenties.

Van wie krijgen we gelijke kansen?

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2020 17:46 schreef Shaggy_2000 het volgende:

[..]

Van wie krijgen we gelijke kansen?

Mocht jij niet naar school!? Moet je achter in de bus zitten?

Waar zijn de kansen ongelijk?

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2020 17:49 schreef _I het volgende:

[..]

Mocht jij niet naar school!? Moet je achter in de bus zitten?

Waar zijn de kansen ongelijk?

Ik mocht zeker naar school, een pauperschool in het ghetto.

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2020 10:53 schreef _I het volgende:
Je kan alles voelen op een dag en ook bij mij komen alle emoties in meer en mindere mate voor.

Je kan wel denken dat je leven over is en dat je toekomst verpest is, maar dat is altijd tov een beeld dat je in je hoofd hebt en gebruikt ter vergelijking.

Er is ook niets mis als je soms schuldig voelt, of niet dankbaar. Feit blijft wel dat als je in het verleden het voor elkaar hebt gekregen om te studeren (en andere zaken die eerder genoemd zijn), dat je leven niet verwoest is of voorbij is.

Je kan ook hulp zoeken om te leren omgaan met de zaken die voor jou niet haalbaar zijn. Je zal lang niet de enige zijn die geen relatie heeft, geen kinderen zal krijgen, niet directeur is van de Nederlandse bank etc.

Elk mens heeft wel eens redenen om thuis te gaan zitten huilen. Jij doet nu net alsof het bij sommigen gerechtvaardigd is dat ze depressief zijn. Ik zeg alleen dat je zelf de verantwoordelijkheid hebt om ook als je in die situatie zit, er toch voor te zorgen dat je er nog iets van maakt.

Falen is altijd tov iets anders. Als je accepteert dat dat andere voor jou nooit haalbaar was, faal je ook niet.

Het gaat erom dat je andere gesprekken met jezelf gaat voeren die bijdragen aan een beter gevoel over jezelf. Dat is de keuze die je hebt. Niemand hoeft van mij 24/7 dankbaar te zijn. 24/7 zelfmedelijden hebben is net zo zinloos.

Zie licht ipv duisternis en het leven wordt vanzelf lichter en beter te handelen.

Mee eens dat denken dat je toekomst verpest is misschien niet heel zinvol is, maar jij probeert volgens mij een onrealistisch beeld te schetsen.
Een opleiding is tegenwoordig haast niets meer waard als ze ontdekken dat je toch niet de benodigde vaardigheden hebt. Ts was vroeger in staat om een opleiding af te ronden maar is nu iedere dag moe en kan zich niet meer concentreren. Daarnaast, bijna iedereen heeft tegenwoordig een opleiding, het is eerder dat het je kansloos maakt als je het niet hebt dan dat het wat extra toevoegt als je het wel hebt.
Sterker nog mijn studie deden sommigen er voor de leuk bij, meerdere studies plus buitenlandervaring is met die “leven lang leren” shit haast de norm.
Je zegt wel dat mensen volgens jou niet 24/7 dankbaar hoeven te zijn maar je vindt wel dat ts iets fout doet als hij schrijft op een moment waarin hij niet dankbaar is.
Kun je ff opsommen wat er allemaal voor jou niet inzat wat je graag wilde? Dan is de vergelijking met de ts wat beter te maken, waardoor je laatste zin ook wat meer zeggingskracht krijgt.

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2020 09:27 schreef Scheepskok het volgende:
Ik leef met je mee. Ik heb het met je te doen.
Als ik sterf, wil ik daar begraven worden, dat weet mijn familie ook. Het is mijn land waar mijn hart ligt.

Je hart ligt bij dat land, maar je wilt er alleen dood gevonden worden.

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2020 17:53 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Mee eens dat denken dat je toekomst verpest is misschien niet heel zinvol is, maar jij probeert volgens mij een onrealistisch beeld te schetsen.
Een opleiding is tegenwoordig haast niets meer waard als ze ontdekken dat je toch niet de benodigde vaardigheden hebt. Ts was vroeger in staat om een opleiding af te ronden maar is nu iedere dag moe en kan zich niet meer concentreren. Daarnaast, bijna iedereen heeft tegenwoordig een opleiding, het is eerder dat het je kansloos maakt als je het niet hebt dan dat het wat extra toevoegt als je het wel hebt.
Sterker nog mijn studie deden sommigen er voor de leuk bij, meerdere studies plus buitenlandervaring is met die “leven lang leren” shit haast de norm.
Je zegt wel dat mensen volgens jou niet 24/7 dankbaar hoeven te zijn maar je vindt wel dat ts iets fout doet als hij schrijft op een moment waarin hij niet dankbaar is.
Kun je ff opsommen wat er allemaal voor jou niet inzat wat je graag wilde? Dan is de vergelijking met de ts wat beter te maken, waardoor je laatste zin ook wat meer zeggingskracht krijgt.

Zei niet fout, vroeg wat zijn winst was van zijn gedrag.

En nee, het heeft geen zin om twee individuen met elkaar te vergelijken. Het is geen wedstrijd.

Heb ook nergens gezegd dat hij dat hij dankbaar moest zijn. Wees hem slechts op al het positieve dat al gebeurd is in zijn leven, waar hij op voort kan borduren.

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2020 17:53 schreef Shaggy_2000 het volgende:

[..]

Je hart ligt bij dat land, maar je wilt er alleen dood gevonden worden.

Haha, tja, wat zal ik zeggen. Het eiland is prachtig, maar politici en machthebbende bedrijven verpesten het. Toen de PAR in de jaren 90 een campagne begon met "Ruime op de boel" (geen spelfout), en de partij met overmacht de lands- en eilandsverkiezingen won om een einde te maken aan corruptie en vriendjespolitiek, werd de partij daarna bijna de nek omgedraaid. En verloren ze weer macht. Zo jammer, want het was onze hoop,

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2020 18:56 schreef Scheepskok het volgende:

[..]

Haha, tja, wat zal ik zeggen. Het eiland is prachtig, maar politici en machthebbende bedrijven verpesten het. Toen de PAR in de jaren 90 een campagne begon met "Ruime op de boel" (geen spelfout), en de partij met overmacht de lands- en eilandsverkiezingen won om een einde te maken aan corruptie en vriendjespolitiek, werd de partij daarna bijna de nek omgedraaid. En verloren ze weer macht. Zo jammer, want het was onze hoop,

Kortom, het land zelf is prachtig, maar de politici verpesten het weer, duidelijk.

Toekomst, lange termijn wensen, daar heb ik me ook op blind gestaard. Hard werken om iets te bereiken, en het viel nog tegen. Sommige andere mensen die ik ken leven van dag tot dag. Genoeg te eten, een paar liefdevolle mensen om hun heen. Ze hebben het beter gedaan dan ik. Ze zijn niet van de hoge pieken, en hebben nauwelijks diepe dalen.

Misschien dat de situatie van TS lastiger is, maar staat je niet blind op je toekomst. Koester elke dag. Het zijn de kleine dagelijkse dingen die je glas halfvol maken. Zet hem op

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2020 09:05 schreef Keep_Walking het volgende:

Wat zou je in je thuisland dan willen doen?

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2020 19:08 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Sterven.

Interessante gedachte. Dat heb ik nou ook met mijn thuis provincie.

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2020 19:14 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Ik ben in principe ook slachtoffer van mijn situatie. Vooral door mijn ernstige psychiatrische problemen.

Ja je bent slachtoffer van die ziekte. En het is een hele zware en moeilijke ziekte en de medicatie is ronduit shit te noemen.. Ze werkt wel maar de nevenwerkingen zijn zwaar.
Maar je kan er wel voor kiezen om geen slachtoffer te blijven en het beste te maken met wat je wel hebt!
En je hebt idd al erg veel bereikt! Heb je geen zin om een nieuw boek te schrijven bv?

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2020 19:08 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Sterven.

Je gaat toch niet van de brug springen, hoop ik?

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2020 19:14 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Ik ben in principe ook slachtoffer van mijn situatie. Vooral door mijn ernstige psychiatrische problemen.

Hou vol!! Hou vol!!

Sterkte TS.
Ik denk, hoe moeilijk ook, jouw eerste stap moet zijn om positief (of positiever) in het leven proberen te staan en vrienden proberen te maken.

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2020 19:14 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Ik ben in principe ook slachtoffer van mijn situatie. Vooral door mijn ernstige psychiatrische problemen.

Wat is daar de oorzaak van ?

quote:

Op zaterdag 3 oktober 2020 08:06 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Slecht geluk. Hersenvliesontsteking gehad in mijn jeugd.

Ik weet dat je wel een psychose kan krijgen door een hersenvliesontsteking maar zo ver ik weet krijg je er geen schizofrenie van (die gevoeligheid is er namelijk al vanaf je geboorte en eerder). Dus het is misschien je trigger geweest, maar het was er helaas al.
Mensen met expertise mogen mij zeker corrigeren hier! Dit is de info die ik heb vanuit mijn studie.

quote:

Op zaterdag 3 oktober 2020 14:17 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Eigenlijk heb ik geen schizofrenie. Mijn geval is heel uniek, ook mijn psychoses zien er anders uit dan mensen met schizofrenie. Mijn officiële diagnose is psychose NAO.

Ah ok. Je hebt hier altijd verteld dat je schizofrenie had, dus ging ik daar vanuit.
En in dat geval kan ik ook niets nuttigs meer zeggen

Dat is dan wel extra moeilijk, ook qua medicatie: mochten er andere systemen verstoord zijn!

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2020 19:14 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Ik ben in principe ook slachtoffer van mijn situatie. Vooral door mijn ernstige psychiatrische problemen.

Bijna iedereen is slachtoffer van zijn (of haar) situatie.
Het leven is beslist niet eerlijk. Enkelen hebben de hoofdprijs, sommigen hebben een troostprijsje, en anderen, velen, hebben helemaal geen prijsje gewonnen.

Probeer iedere dag iets te doen, te beleven, iets dat je prettig vindt.
Ken jezelf en accepteer jezelf.Hou !! van jezelf. Als mens.
Maak je niet gek, en laat je zeker niet gek maken. Niet door anderen, maar ook niet door reclame, geschreven en ongeschreven regels van wat zou moeten, niet door de social media waarin je ziet hoe onvoorstelbaar fantastisch iemand is of het heeft.

Ik weet eigenlijk niet eens wat psychose is, maar heb wel meerdere malen meegemaakt hoe de samenleving, kennis, kunde verandert. En ... steeds sneller. Wat in mijn jeugd science fiction was, is nu al achterhaald.
Wat heeft dat met jou, met andere zieken te maken. Ik las dat de medische wetenschap iedere twee jaren zijn kennis verdubbelt. Beetje vaag, niet? Maar ik heb het ook aan den lijve ondervonden.
Neem diabetes, niet meer vingerprikken, als je wilt iedere minuut je suikers meten (sensor in je bovenarm), en dus pijnloos invloed er op kunnen nemen door een keur van medicijnen en insulines en apparatuur. Maw als diabeet kan men tegenwoordig heel normaal leven.
Depressiviteit, hoe lang bestaat Prozac? De wat men noemt de "gelukspil" Hoeveel mensen kunnen nu gewoon leven, door een pilletje per dag.
Problemen met de erectie? Viagra, kamagra, weet ik wat.
Op elk gebied doet men nieuwe ontdekkingen, komen er nieuwe medicijnen en behandelmethodes.

Ik kan me voorstellen dat je dat niets zegt op de leeftijd van 33 maar met dit tempo van ontwikkeling kan het goed zijn dat in een paar jaar ook voor jou een medicijn is. En misschien zie je dat zelf niet zo, maar je bent nog zo jong.
Is men niet al bezig met persoonlijke medicijnen, speciaal ontwikkeld of afgesteld op die ene persoon, patiënt?

Doe wat je zelf in de hand hebt, probeer de positieve dingen te zien in je leven, zelfs of ondanks je situatie. Je lieve moeder, de zorg die je van haar krijgt. Vriendelijke mensen om je heen, hulpverleners, doktoren,
Af en toe je gal spuwen hier op dit forum, en mensen die jou welwillend en begaan tegemoet treden. Zo eenzaam ben je niet, het is niet allemaal zwart-wit. Streef ernaar om je contacten uit te breiden, hobby, eetclubje, praatgroep, patiënten bijeenkomst. Is het er niet, organiseer zelf wat! Begin klein, en zoek medestanders, hulp, bij het uitvoeren van je ideeën.

En heel klote voor je dat je 3 maanden opgenomen bent geweest, maar wat was er anders met jou gebeurd, in bijvoorbeeld een of ander derde wereld land? Heb het gezien in Azië. Ook, zelfs in jouw situatie, count your blessings !!

Ik heb een zelf ontdekte tip voor je, verschillende mensen waren er blij mee. Voel je je rot, al een tijdje, de hele dag, spreek met jezelf af, van 12 tot 1 's nachts, of wat langer, of ander tijdstip of dagdeel, geef je helemaal toe aan zelfmedelijden en negatieve gedachten. Zet de wekker en laat je gaan. Kaarsje, verder donker, melodramatische muziek en dwepen met en in je zelfmedelijden. En dan loopt de wekker af en dan is het over. Zo doe je dat, JIJ besluit dat ZELF, van tevoren. Werkte goed bij mij en dus sommige anderen. Vaak verveelde mij dat zelfmedelijden, dat toegeven eraan, al voor dat het uur om was.

Misschien heb jij, of iemand anders, iets aan deze bijdrage. In ieder geval, wens ik jou, jullie dat het alsmaar beter gaat!



[ Bericht 0% gewijzigd door LeesFoknl op 04-10-2020 20:04:57 ]