| jameshond7 | maandag 28 september 2020 @ 18:49 |
Waarom wordt er een onderscheid gemaakt tussen 'jij' en 'u'? Waarom niet altijd van jij spreken? In welke gevallen zeggen jullie u? Ik merk dat ik het soms wel lastig vind. Aan de ene kant is het beleefd om u te zeggen, maar aan de andere kant kan je daarmee ook iemand het idee geven dat je diegene oud vindt en creeer je mogelijk het idee dat er sprake is van twee partijen waarvan er een minderwaardig is. De oudste die aangesproken wordt met u verdient meer respect dan (en staat niet op gelijke hoogte als) diegene die met jij wordt aangesproken.
Hoe kijken jullie hier tegen aan? |
| Boca_Raton | maandag 28 september 2020 @ 18:57 |
| ‘U’ vind ik altijd een teken van respect. |
| jameshond7 | maandag 28 september 2020 @ 19:02 |
quote:
En wanneer gebruik je het? Ook als je met iemand van jouw leeftijd praat? |
| Boca_Raton | maandag 28 september 2020 @ 19:06 |
quote:
Oh ja, als ik iemand niet ken, zeker. Ik gebruik het bij volwassenen die ik niet (goed) ken. |
| 111210 | maandag 28 september 2020 @ 19:06 |
| Gebruik het eigenlijk steeds minder, vrijwel alleen als ik oudere mensen die ik niet ken tegen kom. Vond het vroeger altijd zo kansloos als mn vriendjes hun ouders met U moesten aanspreken. |
| Heph844 | maandag 28 september 2020 @ 20:00 |
Op mijn werk zegt iedereen je en jij tegen elkaar, ongeacht rang of hiėrarchie.
In informele situaties (praatje naast het sportveld) zeg ik ook altijd je en jij.
Ik gebruik alleen u tegen (flink) oudere mensen en in formele situaties. Zelf heb ik in geen enkele situatie behoefte om aangesproken te worden met u. |
| Fugue | maandag 28 september 2020 @ 22:34 |
| Tegen iemand die ouder is zeg ik altijd u, totdat ze zelf aangeven dat ik mag tutoyeren. |
| stavromulabeta | dinsdag 29 september 2020 @ 22:40 |
Ik gebruik zelden u, behalve voor oudere mensen die ik niet ken en waar ik maar oppervlakkig contact mee heb ('sorry, u heeft iets laten vallen', 'verkoopt u ook mantelbuizen?').
Verder gebruik ik het alleen als ik een onbekend iemand (zakelijk) voor het eerst bel, dan begin ik de eerste zin met 'u' en schakel daarna subtiel over naar 'je' om er eventueel nog hier en daar een 'u' doorheen te gooien, afhankelijk van hoe het gesprek gaat. Tenzij het iemand is die ik via-via ken, dan begin ik gelijk met 'je'.
Als iemand mij met 'u' aanspreekt (tenzij in een onpersoonlijke setting als bij een kassa, bij een receptiebalie o.i.d.) voelt dat voor mij eerder als een traumatische ervaring dan als een teken van respect. |
Op maandag 28 september 2020 18:57 schreef Boca_Raton het volgende:
Op maandag 28 september 2020 19:02 schreef jameshond7 het volgende: