De dropping

quote:

Op zondag 27 september 2020 12:28 schreef Marsenal het volgende:
Kort vraagje, gewoon even nieuwsgierig. Stel, je kinderen zijn in de leeftijd 10-13 jaar, en zij worden in een groepje van 6 leeftijdsgenootjes in een bos in de winter in de Veluwe gedropt om 1 uur 's nachts, en moeten ongeveer 3-4 uur lopen om op een afgesproken plek te zijn. Ze hebben geen mobieltje ofzo, alleen een snackje, that's it. Er is verder geen toezicht, de volwassenen wachten ze op.

Zou je dat als ouder oke vinden?

Waarom zou je pas om 1 uur beginnen als het toch winter is? Dan kun je net zo goed om 22 uur beginnen, is het ook al helemaal donker. En max 2 uur ofzo, het begin vond ik altijd tof en spannend maar langer dan dat was gewoon kut.

Maar ja dat zou ik als ouder wel oké vinden.

quote:

Op dinsdag 29 september 2020 23:10 schreef jameshond7 het volgende:
Ik vind zo'n dropping flauwekul. Die kids van 10-13 hebben waarschijnlijk niets met wandelen in de natuur. Dat het dan snachts opeens wel geweldig is, slaat natuurlijk nergens op. Alsof je op die leeftijd nog bang bent in het donker en het daarom opeens spannend is. Leuker misschien als een kennis ofzo van de leidinggevende de kinderen tijdens de dropping laat schrikken oid.

Dat is vossenjacht en dat is een heel ander ding, met andere bedoelingen. De dropping draait niet om spanning of wandelen, het draait om zelfredzaamheid.

Ik zou denk ik een vreselijke ouder zijn alles wat ik vroeger deed zouden ze niet mogen

quote:

Op woensdag 30 september 2020 11:51 schreef Jordy-B het volgende:
De dropping draait niet om spanning of wandelen, het draait om zelfredzaamheid.

Ik denk dat het voor kinderen wel draait om spanning. Over een vossenjacht had ik het trouwens niet. Bij een vossenjacht is vaak duidelijk wie bij het spel horen en wie niet.

quote:

Op woensdag 30 september 2020 07:51 schreef Basp1 het volgende:

[..]

Nou kunnen wilde zwijnen met jonkies nog best agressief zijn.

En misschien loopt er ook nog wel een verdwaalde wolf.

Wilde zwijnen hebben denk ik geen jonkies in de winter... (zoals in het voorbeeld genoemd werd).

Voor mij zou het heel erg afhangen van wat en hoe het georganiseerd is.
Ik vind in de winter, midden in de nacht 3 a 4 uur lopen zonder eventueel mobieltje voor noodgevallen niet echt een prettig idee.

Ik krijg van dit topic toch zo'n zin om mijn koter naar de scouting te schoppen! Over krap tweeënhalf jaar mag -ie bij de bevers

En ik hoop van harte dat de dude tzt voldoende zelfredzaam is dat ik geen moment twijfel of zo'n dropping een goed idee is

Nee, nope, nada, njet. Ik laat mijn zoon echt niet droppen. Hij is nu negen, maar ook niet als ie ouder is. Mag ie doen als ie volwassen is, eerder niet.
Zelf 2x gedropt. Eerste keer was ik 12, was met schoolkamp ergens bij de Duitse grens. We mochten de grens niet over, maar we raakten verdwaald. Zijn we stiekem teruggelift met een Duitser die ons ongezien teruggedropt heeft in de buurt van waar we vandaan kwamen.
2e keer was ik 15, ook met schoolkamp. Toen lag ik halverwege met hyperventilatie langs de kant van een zandpad.
Dus nee, met de ervaringen die ik heb, gaat het voor zoonlief geen dropping worden.

quote:

Op zondag 27 september 2020 12:41 schreef Hyaenidae het volgende:
Ligt eraan of Jos Brech ook meegaat.

Met Jos is alles veilig, die kan bushcraften

quote:

Op dinsdag 29 september 2020 23:00 schreef FlyingFish het volgende:
Maar in hoeverre is jouw herinnering waarheidsgetrouw Marsenal? Ik ben een heel aantal jaar meegeweest op kamp als leiding en daar deden we vrijwel elk jaar een dropping. En daarvoor plukten we de kinderen (11-14jr) s nachts uit hun tent dachten ze. In werkelijkheid was dat zodra het donker was, want die avond gingen ze altijd veel eerder naar bed. De te lopen afstand was altijd max 5 km, maar met de auto reden we daar een half uur voor om, om ze het idee te geven dat we lang onderweg waren. En ze kregen een ‘noodenvelop’ mee (in mijn jeugd met telefoonnummer + kwartje, tegenwoordig een telefoon). En dit was eind van de week, als ze al meerdere keren overdag in de omgeving van het terrein geweest waren.

Meestal zijn de kinderen rond 1 uur uiterlijk weer op het terrein, ik heb maar één keer meegemaakt dat het 3 uur werd (met die leeftijdsgroep). En ik heb ook meegemaakt dat ze eerder bij het terrein terug waren dan wij met de auto :’) Plus dat de dropping-groepjes meestal heel bewust samengesteld worden. Per groepje altijd iemand met richtingsgevoel, jonkies worden goed verdeeld en lastige kinderen juist bij oudere kinderen die daar wat mee kunnen (en te lastig mogen ze niet mee, maar dat zijn uitzonderingen).

Maar als je de verhalen daarna hoort waren ze midden in de nacht pas thuis, hebben ze úren gelopen en dan ook nog eens helemaal verkeerd.

Kortom, mijn kinderen zouden dit gewoon mogen. Tenminste, zolang ik vertrouwen heb in de leiding en mijn eigen kinderen dat dit goed gaat. Ik zou het jammer voor ze vinden als ze die ervaring niet krijgen.

Wat hierboven geschreven wordt is ook mijn ervaring. In de beleving is het vaak veel spannender geweest dan in werkelijkheid was.
En vertrouw je de groep niet in het donker? Dan kun je op die leeftijd prima overdag droppen.
Een dropping met "ervaren" scouts waarbij het ook om draait om de ervaring en kennis onderling door te geven en voor elkaar te zorgen is een andere opzet dan een dropping op school of sportbalkamp.

In het verleden zijn idd helaas een aantal keer ongelukken gebeurd, waarbij scouts slachtoffers waren. En ik kan heel goed begrijpen dat dit een diepe indruk en littekens geeft binnen de groep. En dat het heel lastig is om weer terug af te tasten wat goed voelt om te doen en wat niet. Heel logische beweging om (even) af te zien van droppen/hiken in het donker.

[ Bericht 0% gewijzigd door Roosgeluk op 01-10-2020 22:10:32 (oops) ]

Ik ken beide kanten van de droppings bij ons. Eerst als kind 11-14 jaar, later zelf als begeleider de droppings georganiseerd. Het lijkt als kind immens, diep in de nacht, gevaarlijk, spannend etc. Zeker de eerste keer dat je mee mag.

Het is koud, door het late tijdstip ben je moe, voor je gevoel duurt het bijna de hele nacht, loop je tientallen keuzes en je denkt wanneer je verdwaald dat de leiding geen flauw idee heeft waar je ergens zou kunnen zijn.

Later wanneer je meedraait als begeleider en uiteindelijk het hele gebeuren zelf organiseert, leer je dat (in elk geval bij ons) het toch wat genuanceerder ligt.

'midden in de nacht' was rond 19.00 op het clubhuis verzamelen met volle maag en slaapplaatsen inrichten, rond 20.00 met auto's vertrekken en rond 21.00 uur gedropt worden. Onze droppings waren meer nachtelijke hikes met tussenstops waar de leiding postte en de kinderen werden voorzien van iets te eten en drinken. Bij de winterdropping was dat eten en drinken altijd iets warms. Thee, soep, broodjes knakworst.. Ook werd er op zo'n post meestal een spelopdracht gedaan. En de begeleiding had er altijd even een onderonsje met de 'leider' van het groepje kinderen (een van de oudste en meest ervaren kinderen), om te horen of het met de jongere kinderen allemaal nog goed ging.

De totale afstand was altijd maar een kilometer of 7a 8. Maar met de verstrekte aanwijzingen in een donker bos de juiste route vinden, dat kost nu eenmaal wat tijd. En een stukje verkeerd lopen kost nog meer tijd.

Dan het verdwalen.. Dat kan gebeuren. Maar er waren duidelijke afspraken: geen spoorlijnen en doorgaande wegen oversteken. Ook niet bij een veilige oversteekplaats. Want dan zat je sowieso fout. In praktijk wist de leiding dus precies in welk bosperceel het groepje kinderen liep. Mocht een groepje wel heel lang onderweg zijn, dan was het zoekgebied dus beperkt en afgebakend. Omgekeerd wisten de oudere kinderen uit hun eerdere ervaring dat de post met leiding altijd op zichtafstand van de doorgaande weg lag. En dat ze, nadat ze verdwaald uiteindelijk langs een doorgaande weg uit kwamen, ze alleen maar de doorgaande weg hoefden te volgen. De gok zat hem dan in welke kant op. Bij verkeerde gok werd het een lange tocht, rond een groot deel van het betreffende bosperceel. Bij een goede gok vonden ze een klein stukje verderop de begeleiding met wat lekkers.

Toen ik de eerste keer als kind mee ging waren mobieltjes nog schaars en kregen we een telefoonkaart mee voor een telefooncel, waarmee we de leiding op een mobiele telefoon konden bellen. Toen ik bij de begeleiding hoorde, kregen de kinderen een 'domme' telefoon met wat beltegoed mee. Maar zo'n telefoon is eigenlijk zinloos. Wanneer de kinderen in het donkeee bos lopen, kunnen ze immers toch niet nauwkeurig aangeven waar ze zijn. Tegen de tijd dat ze langs de rand van het bosperceel lopen, zijn ze doorgaans al door surveillerende begeleiding gezien voordat ze zelf kunnen uitleggen langs welke weg ze lopen. Want ja, er was altijd een extra auto mee die niet bekend was bij de kinderen (en dus ook niet herkend werd).

En geloof me: zo'n tocht is voor de begeleiding die een groot deel van de tijd 'stil' staat te wachten veel meer afzien dan voor de kinderen, die wel warm blijven als ze lekker aan de wandel zijn. Dus als het echt te koud wordt, dan blazen ze het wel af!

quote:

Op woensdag 30 september 2020 21:44 schreef Mushanga71 het volgende:
Nee, nope, nada, njet. Ik laat mijn zoon echt niet droppen. Hij is nu negen, maar ook niet als ie ouder is. Mag ie doen als ie volwassen is, eerder niet.
Zelf 2x gedropt. Eerste keer was ik 12, was met schoolkamp ergens bij de Duitse grens. We mochten de grens niet over, maar we raakten verdwaald. Zijn we stiekem teruggelift met een Duitser die ons ongezien teruggedropt heeft in de buurt van waar we vandaan kwamen.
2e keer was ik 15, ook met schoolkamp. Toen lag ik halverwege met hyperventilatie langs de kant van een zandpad.
Dus nee, met de ervaringen die ik heb, gaat het voor zoonlief geen dropping worden.

Schoolkampen zijn hier niet zo geschikt voor. Daar zijn de kinderen niet voorbereid op de vaardigheden die nodig zijn om in een donker bos de weg te vinden.
Een beetje kaartlezen bij daglicht is voor velen al een grote uitdaging.

quote:

Op zaterdag 17 oktober 2020 22:05 schreef Ivo1985 het volgende:

[..]

Schoolkampen zijn hier niet zo geschikt voor. Daar zijn de kinderen niet voorbereid op de vaardigheden die nodig zijn om in een donker bos de weg te vinden.
Een beetje kaartlezen bij daglicht is voor velen al een grote uitdaging.

Nee, dat blijkt wel als ik jouw post zo lees

Wel een goede titel voor een spannend boek