quote:hoe bedoel je dat laatste? hoezo kan ze niet tegen die jongen zeggen dat ze een vriendje heeft? das toch niet zo moeilijk?
Op maandag 20 januari 2003 20:37 schreef da_morpheus het volgende:
Mijn vriendin en ik zijn al 9 maanden en 20 dagen samen, en we zijn ontzettend gelukkig met elkaar. Het enige nadeel in onze relatie is dat we door de week 4,5u treinen uit elkaar zijn, en even langsgaan kan niet, niet alleen vanwege de afstand, maar ook omdat ze intern zit bij de marine. dus moeten we het voorlopig hebben van het weekend. het is natuurlijk minder dat je elkaar niet zoveel ziet, maar dit ging tot nu toe heel goed. maar afgelopen weekend vertelde ze me dat er in haar klas een jongen zat die verliefd was op haar. afgelopen week had ze 't erg moeilijk omdat ze mij miste. nu doet die jongen haar aan mij denken en ze zegt dat ze zich toch wel enigszins tot die jongen aangetrokken voelt. ze wist niet omdat het kwam omdat ze mij gewoon miste, of dat ze hem gewoon echt leuk vond. ze was er erg van overstuur, en ik schrok ook enorm van dat bericht. ze zegt dat ze mij niet kwijt wil, en ze wil dat moois wat wij al heel lang hebben niet zomaar opgeven, zegt ze. ook ben ik zogezegd alles voor haar. dat is natuurlijk goed nieuws. maar ze kon me niet beloven dat ze tegen zichzelf en die jongen zou zeggen dat ze niks van hem wilde, maar voor de 100% voor mij ging, en dat ik altijd alles voor haar zou blijven. wat moet ik hiermee?
quote:
Op maandag 20 januari 2003 20:39 schreef seriewoordenaar het volgende:
Hoe zou jij zijn op een boot vol bronstige meiden?
pretty fucked up > gewoon ook bij de marine gaan 
quote:Mijn halve familie zit/zat in de Marine, en ik heb heel wat relaties op de klippen zien lopen. Je moet een bijzonder sterke band hebben met je geliefde, aangezien de band met je collega's zo mogelijk nóg sterker is.
Op maandag 20 januari 2003 20:37 schreef da_morpheus het volgende:
Mijn vriendin en ik zijn al 9 maanden en 20 dagen samen, en we zijn ontzettend gelukkig met elkaar. Het enige nadeel in onze relatie is dat we door de week 4,5u treinen uit elkaar zijn, en even langsgaan kan niet, niet alleen vanwege de afstand, maar ook omdat ze intern zit bij de marine. dus moeten we het voorlopig hebben van het weekend. het is natuurlijk minder dat je elkaar niet zoveel ziet, maar dit ging tot nu toe heel goed. maar afgelopen weekend vertelde ze me dat er in haar klas een jongen zat die verliefd was op haar. afgelopen week had ze 't erg moeilijk omdat ze mij miste. nu doet die jongen haar aan mij denken en ze zegt dat ze zich toch wel enigszins tot die jongen aangetrokken voelt. ze wist niet omdat het kwam omdat ze mij gewoon miste, of dat ze hem gewoon echt leuk vond. ze was er erg van overstuur, en ik schrok ook enorm van dat bericht. ze zegt dat ze mij niet kwijt wil, en ze wil dat moois wat wij al heel lang hebben niet zomaar opgeven, zegt ze. ook ben ik zogezegd alles voor haar. dat is natuurlijk goed nieuws. maar ze kon me niet beloven dat ze tegen zichzelf en die jongen zou zeggen dat ze niks van hem wilde, maar voor de 100% voor mij ging, en dat ik altijd alles voor haar zou blijven. wat moet ik hiermee?
Eerlijk zijn en communiceren, niet alleen met elkaar maar ook met anderen, is heel belangrijk.
Zorg dus dat ze heel goed beseft wat je voor haar voelt.
Sterker nog, zorg dat zij weet wat ze voor jou voelt.
Waarom ze iets voor hem voelde wist ze niet, hij leek op mij. En ze dacht dat het ook (ik citeer haar) "een soort aantrekkingskracht was, een soort spanning. hem kende ze nog niet, en mij wel".
Vandaag zie ik haar op msn. Vandaag krijgt ze een mooie rode roos bezorgd. Ook heb ik haar een brief gestuurd, waarin ik mijn gevoelens voor haar voor de zoveelste keer duidelijk maak. Dit weekend ga ik heerlijk voor haar koken, dat wat ze het leifste eet. En we gaan samen een mooie film kijken. Alles wat ze graag doet, en we gaan erover praten. Ze vind me nog altijd het BESTE wat ze ooit gehad heeft, en ik ga zorgen dat dat zo blijft ook.
Als ze het hem niet zegt, wat stelt jullie relatie dan voor?
Dan gaat ze niet voor de volle 100% voor jullie relatie.
Jammer van die 9 maand, maar ik denk dat het wel duidelijk is dat ze niet voor de 100% voor jullie relatie gaat.
Kan er niet meer van maken, sorry.
Praat nog eens goed met haar en vertel dat je voelt dat ze niet 100% achter jullie relatie staat, als jij dat ook voelt he.
Want als zij dat die jongen niet kan zeggen, dan kun je beter iemand zoeken die wel blij met je is.
Wel lief dat je allemaal leuke dingen gaat regelen!
Veel sterkte en succes!
quote:Als ze zegt dat het dr niks uitmaakt zegt ze dat alleen omdat het nou eenmaal niet andersom het geval is.
Op dinsdag 21 januari 2003 12:28 schreef sabientje het volgende:
Vraag haar wat ze ervan zou vinden als het andersom was. Als iemand jou leuk vond en jij wilde niet tegen haar zeggen dat je haar niet wil. Kijken hoe ze reageert. Zegt ze dat haar dat niks uit zou maken.... sorry, maar dan is ze je niet waard en betekend dat dat ze de keuze eigenlijk al gemaakt heeft!
Wel lief dat je allemaal leuke dingen gaat regelen!
Veel sterkte en succes!
het probleem is echter dat ik nu in een zware examenperiode zit die nog 3 weken duurt. als ik die examens wil halen moet ik me volledig geven. maar na die 3 weken heeft mijn vriendin de opleiding af, en kan het zijn dat ze geplaatst wordt en dat ze moet gaan varen. dus waar het op neer komt is dat ik in de komende 3 weekenden moet zorgen dat ze die "aantrekkingskracht" weer terugvind in mij. ik moet wel wat afstand houden, als ze wil knuffelen of zoenen moet het van haar kant komen. het kan zijn dat ze merkt dat ze me ontzettend mist en dat ze niks liever wil dan bij mij zijn. maar misschien ook niet.
met die andere jongen gaat ze puur vriendschappelijk om voorlopig. misschien wordt ze bij hem op een boot geplaatst, misschien ook niet. hoe dan ook. ik moet ervoor zorgen dat de komende 3 weekenden helemaal perfect voor haar worden. ik ga zaterdagavond haar lievelingsgerecht maken, een heerlijk romantisch diner voor twee, en daarna gaan we een romantische film kijken. ze is gek op film kijken.
Hebben jullie nog SERIEUZE tips? Hoe kan ik haar hartje weer helemaal heroveren? Dames hier, wat zouden jullie in zo'n geval willen?
Alsjeblieft help me, ik wil haar echt niet kwijt!
Suc6 ermee!!
Ik ken een jongen die ook bij de marine is geweest. En ermee gestopt is omdat hij de vrouw van zijn leven heeft gevonden. Het werkt gewoon niet (voor hem) als je elkaar zelden ziet geeft hij zelf aan. En ik kan het me goed voorstellen. "uit het oog = uit het hart" en als dat bij jullie blijft zal dat ook gebeuren.
Ik zal hier velen niet blij mee maken, maar ik denk dat je eens moet vragen wat zij eigenlijk met haar en jullie toekomst wilt en of ze bereid is om die e.v.t. te veranderen.
Je kunt beter weten waar je aan toe bent dan dat je alleen maar meer gestresst wordt.
Succes.
Achteraf was ze in eerste instantie kwaad op zichzelf. Ze wilde dit weekend afstand nemen, en wat deed ze, ze kon zich niet beheersen en kroop weer meteen boven op me zei ze. Ze gaf toe dat ze vanaf dat ze me vrijdag zag, ze zich weer helemaal tot me aangetrokken voelde. Zaterdagmiddag zijn we samen naar de stad geweest om de boodschappen te doen voor het romantisch diner, dat ik voor haar zou verzorgen die avond. Daarna samen de middag doorgebracht. Ze kwam nog een foto tegen van ons tweetjes samen, van de oud en nieuw minicruise die we gemaakt hebben. Die wilde ze meenemen als ze deze week weer terug ging naar Den Helder. 's Avonds. Ze vond het etentje echt helemaal geweldig, alles wat ze het liefst at zat er zo ongeveer in. 's avonds lekker samen op de bank gezeten, wat TV gekeken, en daarna een videootje dat we gehuurd hadden. Toen we samen gingen slapen hebben we nog even gepraat. In eerste instantie wilde ze slapen, maar ik vond toch dat we er even over moesten praten hoe het verder ging als we de volgende dag weer afscheid moesten nemen. Ze vond het weekend echt super en wilde dat niet kwijtraken, maar ze kon me nog steeds niet beloven dat ze deze week dat ook definitief zou zeggen tegen die jongen bij de marine die op haar verliefd is. Zondagmorgen was weer geweldig. Samen ontbeten en toen moest ik naar huis, en zij moest ook nog vanalles doen.Conclusie van dit alles is dat ze me echt nog helemaal geweldig vind. Ze wilde afstand van me nemen dit weekend maar kon dat niet. Dit weekend was ik alles voor haar, die andere jongen was ze helemaal vergeten.
Toen ik in de trein terug zat naar mijn kamer in Gent, waar ik doord e week studeer, vroeg ik haar nogmaals waarom ze niet tegen die jongen kon zeggen dat ze echt verder wilde met mij. Ik heb toen misschien wat veel berichten verstuurd waarin haar schreef hoe geweldig het altijd was tussen ons, en hoeg eweldig het kan blijven, als ik toch alles voor haar ben. Die jongen wil al niet voor haar stoppen met roken, of af en toe een baardje laten staan, waar ze zo verzot op is. Toen heb ik misschien iets te vaak gevraagd waarom zie niet gewoon voor mij kon kiezen, waarom ze me niet de zekerheid kon geven dat ze me trouw bleef. Een beetje geprikkeld door mijn vele berichten schreef ze dat als ze me nu zekerheid moest geven, ze het uit moest maken. Niet omdat ze me niet wilde, maar omdat ze me geen trouw kon beloven. Maar uit is het nog niet. 's Avonds stuurde ze me nog een smsje dat ze aan me dacht, dat ze die foto van ons tweetjes boven haar bed had gehangen.
Vandaag zou ze met die jongen gaan praten. Ik ben zo benieuwd/gespannen wat er gaat gebeuren.
Ik wil haar absoluut niet kwijt. De bijna 10 maanden dat we samen zijn, waren echt de meest geweldige uit mijn leven. Dat wil ik echt niet kwijt. Maar ik kan ook niet iedere week in onzekerheid hier zitten afwachten of ze me wel die week trouw blijft. Wat moet ik toch? Zal ik haar nog even de tijd geven om zich te bedenken wat ze wil? Ik zou zo graag willen dat ze tot de conclusie komt dat ze echt met mij verder wil, en door de week die gedachte ook kan vasthouden, en dat tegen anderen ook kan zeggen.
17 februari vertrekt ze voor 2,5 maand met de marine naar Amerika. Zonder mij, maar ook zonder die andere jongen. Misschien dat ze in die tijd rustig kan bedenken wat ze nou wil? Als ik het nu uitmaak omdat ze me geen trouw kan beloven ben ik de komende maanden toch compleet radeloos/verdrietig/overstuur omdat ik het mooiste wat ik heb kwijt ben. Dan kan ik toch ook die tijd proberen door te komen, wetende dat ze niet vreemd kan gaan, en dat ze zich misschien wel voor altijd bedenkt...en definitief voor mij kiest!(?)
Wat denken jullie, ik weet het allemaal niet meer zo. Ik weet dat ik haar absoluut niet kwijt wil, maar ik kan ook niet voor altijd in onzekerheid blijven leven. Alleen echt serieuze reacties a.u.b.
Bedankt voor jullie tijd
Als ze je niet de zeker heid kan geven(met alle respect >>) Wat is dat voor vriendin dan?
en daarbij, ze vind die andere jongen ook leuk en zo.
Ik sta gelukkig niet in jouw schoenen, maar eigenlijk vind ik EXIT!!
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
quote:hier sluit ik me bij aan.
Op maandag 27 januari 2003 08:29 schreef EggsTC het volgende:
Sorrie hoor maar :
Als ze je niet de zeker heid kan geven(met alle respect >>) Wat is dat voor vriendin dan?
jij bent haar vriend en zij moet jou gewoon kunnen garanderen dat ze je trouw blijft, want als ze dat nu al niet kan, wat heb je dan in godsnaam aan een toekomst met haar.
op deze manier heb je niks aan haar, want je kwelt jezelf helemaal terwijl zij je eigenlijk gewoon het idee geeft dat ze 2 keuzes heeft en het haar niet uitmaakt wat het word.
quote:het klinkt heel erg alsof ze zich nu alvast aan het indekken is, mocht er wat gebeuren......dan heeft ze je iig van tevoren gewaarschuwd.
Op maandag 27 januari 2003 12:46 schreef da_morpheus het volgende:
Reken maar dat ik daar ook aan twijfel. Maar ik weet niet of je het gevoel kent. Maar al het moois dat we de afgelopen 10 maanden hadden en wat we nog kunnen krijgen wil ik niet zomaar weggooien. Ondanks dit wil ik haar echt niet kwijt. De hoop dat ze toch voor mij blijft gaan en dat we samen nog ontzettend gelukkig kunnen zijn. Ze is het mooiste wat ik ooit heb gehad.
Ik neem aan dat jullie aan het begin van de relatie exclusiviteit hebben afgesproken.....dan mag je haar daar toch aan houden.....en als zij niet kan (lees: wil) beloven dat ze van die andere gozer afblijft, wat voor een relatie heb je dan.....ik zou op deze voorwaarden geen relatie met mijn vriendin willen.....
Voor mij persoonlijk vind ik het belangrijk dat mijn vriendin voor mij kiest......en het niet in het midden laat.
Zou voor mij reden zijn om zowieso de relatie te verbreken
quote:idd, een vriendin die echt even veel van jou houd, als jij van haar, zal echt niet twijfelen tussen een keuze van 2. Je zegt duidelijk(indirect) dat ze twijfelt. Een relatie is toch gebaseerd op liefde voor elkaar.
Op maandag 27 januari 2003 13:11 schreef dJ-Zcore het volgende:[..]
hier sluit ik me bij aan.
jij bent haar vriend en zij moet jou gewoon kunnen garanderen dat ze je trouw blijft, want als ze dat nu al niet kan, wat heb je dan in godsnaam aan een toekomst met haar.
op deze manier heb je niks aan haar, want je kwelt jezelf helemaal terwijl zij je eigenlijk gewoon het idee geeft dat ze 2 keuzes heeft en het haar niet uitmaakt wat het word.
met je handje. ik zou inderdaad even wat verder doorvragen en anders even dit topic lezenZou je iemand kunnen vermoorden??
ik denk dat je je mentaal moet voorbereiden op het ergste.
Het word tijd dat je haar eens voor het blok zet en haar laat kiezen.
Als ze niet kan (en inderdaad "wil") kiezen, dan is ze echt niet je ware.
Als schrale troost kan ik je meegeven: je komt vroeg of laat de ware tegen die wel alleen voor jou kiest.
Wij kijken er op een afstand naar en het is heel bekend en jij zit er middenin, maar alle adviezen zijn hetzelfde. Laat je niet gekmaken, een goede basis voor deze relatie is er niet (meer).
Nu wil ze dus weer voor mij gaan. In feite voel ik me nog steeds zeer gekwetst door dit alles, en ik voel me ook gebruikt. Ik was een soort tweede keus de afgelopen tijd. En je kunt geen tweede keus zijn als vriendje t.o.v. andere jongens. De vraag blijft ook wat er was gebeurd als die jongen wel verder wilde, zou ze dan ook voor mij gekozen hebben? Ik weet het niet.
Ze heeft gezegd dat het haar ontzettend spijt. Ze zou dit weekend niet naar huis komen vanwege familiefeest en feestje van vriendinnen, maar dat gaat niet door en komt toch naar huis om erover te praten. Ze wil alles proberen uit te leggen.
Diep van binnen wil ik nog steeds dat het goed komt tussen ons, maar de zekerheid, het vertrouwen is weg. Uiteraard. Maar diep van binnen vraag ik me af wat ik zou dan als ze nu haar uiterste best gaat doen mijn vertrouwen terug te winnen, me echt duidelijk maakt dat ik het toch voor haar ben. Dat ik het misschien voor één keer kan vergeven (niet vergeten). Dat ik haar nog één keer de kans geef om helemaal voor mij, en alleen voor mij te gaan. Als ze me misschien die zekerheid kan geven ben ik misschien wel te zacht om er toch een einde aan te maken. Want ondanks dat ik ontzettend kwaad ben, me misbruikt voel, als ik terugdenk aan al ons moois zou ik dat toch voort willen zetten.
Nu speelt er ook dat ze eerst voor 2,5 maand naar Amerika zou gaan met de marine. Maar dat gaat niet door, de plaatsen voor vrouwen op die boot zijn ingenomen door een vrouwelijke tandartsassistente e.d. Mijn vriendin moet nu de komende tijd op een klein bootje dat de zeebodem van de noordzee gaat onderzoeken. Ze zal dan niet lang weg zijn. Soms een paar dagen, dan een week, maar steeds een paar dagen vrij ertussen. Dus tijd voor ons tweetjes. Dat bied perspectieven. Maar van de andere kant, elkaar enkel in het weekend zien leverde nu ook al problemen op. Wie weet wat voor jongen op dat kleine bootje ziet. Nu kent ze daar niemand, maar dat zal wel komen. Kan ze me dan wél trouw beloven? Ik weet het niet zeker.
Ik twijfel nog zo ontzettend. Ik wil haar niet kwijt, maar de vraag is of er vanaf nu wel zekerheid komt. En zonder zekerheid kan ik niet leven.
De meeste mensen zeggen me het gewoon op te geven. Dat klinkt 't verstandigst, de argumenten kennen we allemaal wel. Maar mijn gevoelens zijn het er nog niet helemaal mee eens...
Blijven jullie er ook bij dat het zo niet verder kan, of zouden jullie haar ook een tweede en laatste kans geven. Als ik haar kwijt ben ben ik toch doodongelukkig. Als we samenblijven en ze me trouw beloofd zal het voorlopig zeker weer helemaal geweldig zijn. Misschien ook wel voor altijd. Je kunt toch niet vantevoren zeggen dat je elkaar voor eeuwig trouw kunt zijn, dat zie je wel aan het aantal echtscheidingen. Wat als ze het nu echt wil proberen? Maar 't zal misschien toch een beetje wankeler zijn dan normaal. Sowieso de afstand en dat je elkaar niet al te veel ziet...
quote:Een relatie die geen goede basis heeft (vertrouwen) gaat niet werken. En daarbij komt (net zoals je zelf zegt), je bent tweede keus. Je laat haar nu (weer) bepalen hoe het verder loopt tussen jullie. Je loopt grote kans op deze manier je zelfrespect te verliezen, ze kan je voor de 2e keer kwetsen. Laat het niet toe!!!
Op dinsdag 28 januari 2003 10:06 schreef da_morpheus het volgende:
Diep van binnen wil ik nog steeds dat het goed komt tussen ons, maar de zekerheid, het vertrouwen is weg.
Let her blow away. Als ze uit zichzelf terugkomt, is er misschien nog wat. Maar laat haar in ieder geval al het initiatief nemen.
Niks van aantrekken en gewoon iets beters zoeken!
Success
quote:(even wat m.i. relevante quotes)
Op dinsdag 28 januari 2003 10:06 schreef da_morpheus het volgende:
In feite voel ik me nog steeds zeer gekwetst door dit alles, en ik voel me ook gebruikt. Ik was een soort tweede keus de afgelopen tijd. En je kunt geen tweede keus zijn als vriendje t.o.v. andere jongens. De vraag blijft ook wat er was gebeurd als die jongen wel verder wilde, zou ze dan ook voor mij gekozen hebben? Ik weet het niet.
[..]
Diep van binnen wil ik nog steeds dat het goed komt tussen ons, maar de zekerheid, het vertrouwen is weg.
[..]
Wie weet wat voor jongen op dat kleine bootje ziet. Nu kent ze daar niemand, maar dat zal wel komen. Kan ze me dan wél trouw beloven? Ik weet het niet zeker.
[..]
Ik twijfel nog zo ontzettend. Ik wil haar niet kwijt, maar de vraag is of er vanaf nu wel zekerheid komt. En zonder zekerheid kan ik niet leven.
[..]
Als ik haar kwijt ben ben ik toch doodongelukkig.
Ik vrees als ik dit zo lees dat dit niet de laatste keer zal zijn dat een struikelblok als dit op jullie pad terecht komt. Juist als je zo ver van elkaar verwijderd bent moet je rotsvast op elkaar kunnen vertrouwen. Ik heb makkelijk praten want ik zit nu niet in een relatie, maar er is geen haar op mijn hoofd die er over zou denken ik zou er niet over peinzen om wat te gaan rotzooien met een collega als ik een vriendin thuis zou hebben zitten. Uitgesloten. Als ze denkt dat ze jou kan inruilen voor iets beters moet ze dat van te voren zeggen. Dan kan ze eerst es zonder je doen in plaats van een soepele overstap te maken, jou daarbij met de scherven achterlatend.
slechte beeldspraak maar even vervangen...
quote:Hier spreekt mij iets te veel de wens als vader van de gedachte
Als we samenblijven en ze me trouw beloofd zal het voorlopig zeker weer helemaal geweldig zijn. Misschien ook wel voor altijd. Je kunt toch niet vantevoren zeggen dat je elkaar voor eeuwig trouw kunt zijn, dat zie je wel aan het aantal echtscheidingen. Wat als ze het nu echt wil proberen? Maar 't zal misschien toch een beetje wankeler zijn dan normaal. Sowieso de afstand en dat je elkaar niet al te veel ziet...
Crevice is... but security isn't.
Maar: als je het niet probeert of blijft proberen, kom je er nooit achter. Het risico gekwetst te worden is iets wat je toch altijd zal moeten nemen in een relatie denk ik. Je kunt niemand volledig vertrouwen. Hoogstens zo naief zijn om te denken dat het mogelijk is.. (kijk maar naar je vriendin: ze wou afstand van je nemen, maar toen ze bij je was, kroop ze weer zo bovenop je -> gevoel vs ratio -> gevoel wint vaak -> gevoelens zijn niet logisch -> mensen ook niet)
Conclusie van al dat overgeanalyseer: niet teveel nadenken, maar genieten van wat je nu hebt
en zij geeft jou het gevoel alsof jij er iets aan kunt doen. dat is niet zo. als zij er niet 100% voor wil gaan, wat hebben jullie dan voor basis over?
ik heb het zelf een maandje geleden uitgemaakt en mijn ex van wie ik zielsveel hou wil heel graag door. zij heeft opgebiecht dat ze 2,5 jaar geleden tot 2 keer toe is vreemdgegaan. geloof mij maar als ik zeg dat ik 0 vertrouwen over heb, zeker aangezien ik het uit haar moest trekken. op het moment heb ik die 100% inzet gewoon niet en dan vind ik het zo eerlijk om het uit te maken. hoe moeilijk dat ook is voor beide partijen. wellicht dat ik er over een paar maanden weer aan toe ben. vraag is of we allebei dan nog willen, maar goed....
hieruit blijkt alleen maar dat het soms beter is om het uit te maken, hoe kut dat ook is. ik hoop in jouw geval dat de komende tijd dat jullie elkaar wat vaker zien meer duidelijkheid zal brengen. anders zal je haar toch voor het blok moeten zetten....
succes!
quote:Geen dame hier, maar denk dat ik mijn visie beter sowieso voor mezelf kan houden want denk niet dat je het wil lezen.
Op dinsdag 21 januari 2003 19:22 schreef da_morpheus het volgende:
Ik heb net een uur met haar op msn gesproken. ze zegt dat ze nog steeds heel veel voor me voelt. ik doe niks fout. ik ben het perfecte vriendje, dat ieder meisje zou willen hebben. het ligt aan haar, aanh aar gevoelens. ze mist de "aantrekkingskracht". ze wil proberen of ze die terug kan vinden.
het probleem is echter dat ik nu in een zware examenperiode zit die nog 3 weken duurt. als ik die examens wil halen moet ik me volledig geven. maar na die 3 weken heeft mijn vriendin de opleiding af, en kan het zijn dat ze geplaatst wordt en dat ze moet gaan varen. dus waar het op neer komt is dat ik in de komende 3 weekenden moet zorgen dat ze die "aantrekkingskracht" weer terugvind in mij. ik moet wel wat afstand houden, als ze wil knuffelen of zoenen moet het van haar kant komen. het kan zijn dat ze merkt dat ze me ontzettend mist en dat ze niks liever wil dan bij mij zijn. maar misschien ook niet.
met die andere jongen gaat ze puur vriendschappelijk om voorlopig. misschien wordt ze bij hem op een boot geplaatst, misschien ook niet. hoe dan ook. ik moet ervoor zorgen dat de komende 3 weekenden helemaal perfect voor haar worden. ik ga zaterdagavond haar lievelingsgerecht maken, een heerlijk romantisch diner voor twee, en daarna gaan we een romantische film kijken. ze is gek op film kijken.
Hebben jullie nog SERIEUZE tips? Hoe kan ik haar hartje weer helemaal heroveren? Dames hier, wat zouden jullie in zo'n geval willen?
Alsjeblieft help me, ik wil haar echt niet kwijt!
en dat het 'niet aan jou ligt' is geen garantie dat et niet zal uitgaan. (dat heb ik nou al zovaak meegemaakt
)maargoed niemand hier kan daar beter op antwoorden dan jijzelf, niemand hier kent jouw vriendin, jullie situatie en alles erbij dus mijn melangolische instelling moet je je niet al teveel door laten beinvloeden.
|o-0
~~~`
quote:Kijk iedereen kan natuurlijk commentaar geven op wat zij gezegt heeft, maar uiteindelijk wees blij dat ze zo eerlijk is. Dit is voor diegenen bedoelt die die commentaar leverden.
Op dinsdag 21 januari 2003 19:22 schreef da_morpheus het volgende:
Alsjeblieft help me, ik wil haar echt niet kwijt!
Ik denk inderdaad dat jij alleen maar je best kunt doen met haar laten zien op jouw manier hoeveel je van haar houd. Niet te overdadig reageren op wat ze je allemaal verteld heeft, want zo voelt zij zich ook ongemakkelijk. Maar ja een beetje extra geven kan natuurlijk geen kwaad.
En ja tips, het is natuurlijk moeilijk want wij kennen haar niet. En als het uiteindelijk toch uitgaat, dan kun je nooit zeggen dat je best niet gedaan hebt.
Ik moet wel zeggen dat ik het lief vind van je om zo je best te doen om haar te houden. 
quote:[rechtlijnige boer modus]
Op dinsdag 28 januari 2003 16:39 schreef Lewis.de.boxer het volgende:[..]
Kijk iedereen kan natuurlijk commentaar geven op wat zij gezegt heeft, maar uiteindelijk wees blij dat ze zo eerlijk is. Dit is voor diegenen bedoelt die die commentaar leverden.
Ik denk inderdaad dat jij alleen maar je best kunt doen met haar laten zien op jouw manier hoeveel je van haar houd. Niet te overdadig reageren op wat ze je allemaal verteld heeft, want zo voelt zij zich ook ongemakkelijk. Maar ja een beetje extra geven kan natuurlijk geen kwaad.
En ja tips, het is natuurlijk moeilijk want wij kennen haar niet. En als het uiteindelijk toch uitgaat, dan kun je nooit zeggen dat je best niet gedaan hebt.
Ik moet wel zeggen dat ik het lief vind van je om zo je best te doen om haar te houden.
Ja wie moet hier nu eigenlijk zijn/haar best doen? Waarom mag zij zich niet ongemakkelijk voelen na wat ze geflikt heeft? Het is wat Twilightzone al zegt: je moet niet je zelfrespect verliezen... Het is al erg genoeg als je de rebound guy wordt, nog vervelender is het als je het in een relatie bent...
Crevice is... but security isn't.
quote:Dat zijn natuurlijk mooie woorden, maar die laatste, de reden waarom ik me geen tweede keus moet voelen, die slaat natuurlijk op niks. Of zijn er mensen die dat wel snappen?
Ben wel blij dat ik niet meer hoef te kiezen.En daar wilde ik het meteen over hebben. Ik zei gister dat ik besloten had wat ik wilde en dat kwam er even heel lullig uit over de telefoon.Maarten en ik hebben gepraat zoals je weet.Hij zei dat hij het wel met me wilde proberen maar dat hij niet wist of het lang zou duren als we gingen varen.Toen werd het me duidelijk dat het niet eens de moeite waard was om te proberenWe hebben toen afgesproken dat we alleen vrienden blijven.En om eerlijk te zijn was ik best verdrietig ja, ik had het gevoel dat hij me gewoon iets moois voor ogen had gehouden terwijl het nooit zo was.Nu, nu ik niks van je hoor begin ik je onwijs te missen en te beseffen hoeveel je van mijn leven bent.Ik snap heel goed dat je liever even niet wil zien,tenslotte heb ik je veel pijn gedaan. En zal ook niet van je verlangen dat het meteen vergeten en vergeven gaat worden. Bij mij heeft het ook veel stof tot nadenken gegeven.Ik wil ook niet als een verslagen lammetje terug in je armen kruipen als je dat al toelaat.Ik wil niet dat je je voelt als de tweede keus,waar ik bij terug kom als de eerste keus niet kan.Waarschijnlijk heb je dat gevoel wel, maar ik heb altijd het gevoel gehad en nog steeds dat ik bij je hoor.
Als ze toch afstand van mij wilde nemen (vorig weekend), berichtjes naar die jongen stuurde dat ze over hém droomde (dat weet ik aangezien ze een berichtje terughad waarin stond "schatje ik ga ook over jou dromen"), dat ze verdrietig is dat het niks tussen haar en die andere jongen kon worden, dan blijkt toch uit alles dat ik tweede keus ben??!? En wat zal die Maarten nou zei dat hij het wél helemaal zag zitten, wat had ze dan gedaan?
Die vragen heb ik haar ook gestuurd gisteravond, maar heb nog steeds geen antwoord terug. Waarom moet ze zolang denken over de waarheid? Die kan ze me toch zo zeggen. Of neemt ze zich nu de tijd om een mooi verhaal te verzinnen waar ze mooi uitkomt?
quote:Ze wilde het dus wel proberen met die kerel, en schoof ze je dus aan de kant... Toen die kerel niet genoeg intresse toonde in haar, dacht ze dus dat ze bij jouw beter kans maakte voor een langere relatie. Ik vind dit geen stijl. Ik zou dr dumpen, je kan er nooit van op aan dat dit geen 2e keer gebeurd en dat die kerel dan dus wel genoeg intresse in haar toond... dan ben je haar dus kwijt, wat ook deze keer al had kunnen gebeuren. Het is uitstel van executie.
Op woensdag 29 januari 2003 10:25 schreef da_morpheus het volgende:
Daar ben ik weer. Heb gisteravond nog een mail gekregen van mijn virendin. Ik zal even een stukje quoten:
[..]Dat zijn natuurlijk mooie woorden, maar die laatste, de reden waarom ik me geen tweede keus moet voelen, die slaat natuurlijk op niks. Of zijn er mensen die dat wel snappen?
Als ze toch afstand van mij wilde nemen (vorig weekend), berichtjes naar die jongen stuurde dat ze over hém droomde (dat weet ik aangezien ze een berichtje terughad waarin stond "schatje ik ga ook over jou dromen"), dat ze verdrietig is dat het niks tussen haar en die andere jongen kon worden, dan blijkt toch uit alles dat ik tweede keus ben??!? En wat zal die Maarten nou zei dat hij het wél helemaal zag zitten, wat had ze dan gedaan?
Die vragen heb ik haar ook gestuurd gisteravond, maar heb nog steeds geen antwoord terug. Waarom moet ze zolang denken over de waarheid? Die kan ze me toch zo zeggen. Of neemt ze zich nu de tijd om een mooi verhaal te verzinnen waar ze mooi uitkomt?
Typisch verhaal van : Eerst nieuwe schoenen hebben, voordat je de oude weggooit
) Nu ben je tweede keus, weg wezen, dit verdien je niet!!
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
Zelfs die maarten twijfelt eraan of het wat zal worden als ze gaan varen en dan heeft zij zoiets van: shit gaat niet lukken, ik ga maar lekker terug. 
Ik zou zeggen: jij ben degene die de keuze heeft, zij heeft haar keuzes verspeeld.
|
|
