Thanks! Ik zit er nu eigenlijk al volledig doorheen. Zit ook ziek thuis vanwege dit en de lichamelijke klachten die ik in m'n andere topic heb uitgelegd.quote:Op woensdag 23 september 2020 21:14 schreef faf het volgende:
Wees trots dat dingen ook goed gaan, (je baan) is al heel wat.
Zorg dat je klachten niet erger worden (lijkt nu misschien raar), maar als er ineens 2 a 3 dingen bijkomen kan het ineens erg opstapelen.
Heb je al een periode voor verplichte rust, verwerking en zelfcompassie ingeschakeld. (dus echt even niets doen, blij zijn met de zaken die je hebt, je zwakke punten vergeven voor jezelf en zeggen je bent goed genoeg zo). Ook je eigen verleden voor vol aanzien (dit is van jou en moet je niet voor schamen). Dit kan soms lastig zijn, maar oh zo belangrijk om weer verder te kunnen.
Anders kan het helpen om inderdaad bij de huisarts even door te spreken wat er is. Ook kan een lange tijd van stress, verminderde darmen, spierspanningen, slecht slapen etc. een aanslag op je mentale gezondheid hebben.
Betreft je angstklachten.. is niet fijn en klinkt alsof een specialist je misschien hier beter een richting op kan sturen.
Wat je ook nog kan doen is de voortekenen van depressie lezen (hier hoort o.a. bij rusteloosheid, verminderde beslissingsradar en zoekend). Goed dat je dit al aanvoelt.
Ja dat klopt. Je hebt zelf ook ervaring hiermee?quote:Op woensdag 23 september 2020 21:35 schreef BasEnAad het volgende:
Je bent niet de enige. Je hoofd zal wel overuren draaien op deze manier.
Dan moet je zo snel mogelijk naar de huisarts...quote:Op woensdag 23 september 2020 21:32 schreef Uizichtloos het volgende:
[..]
Thanks! Ik zit er nu eigenlijk al volledig doorheen. Zit ook ziek thuis vanwege dit en de lichamelijke klachten die ik in m'n andere topic heb uitgelegd.
Ik slaap redelijk slecht de laatste tijd. Nu is dat niks nieuws voor me.
Natuurlijk zou ik heel graag de positieve kanten willen inzien, maar dat gaat op dit moment niet. Je slaat wel de spijker op z'n kop trouwens, ik schaam me dood voor mezelf en durf niks meer te doen. Dit naast de opgebouwde agressie.
Het beste plan lijkt me om een doorverwijzing naar o.a. een psycholoog te vragen.
Wel een beetje herkenbaar is het voor mij. Zoiets had ik een jaar of 5 geleden ook. Gewoon geen rust in mijn hoofd en vaak boos op alles. Er speelden ook nog wel wat andere problemen in mijn leven toen. Het waren te veel prikkels over de tijd, waardoor ik niet meer van een afstandje naar mezelf kon kijken en het overzicht verloor. Dat veroorzaakt stress.quote:Op woensdag 23 september 2020 21:38 schreef Uizichtloos het volgende:
[..]
Ja dat klopt. Je hebt zelf ook ervaring hiermee?
Uit actuele ervaring (eerder dit jaar een ernstige depressie ontwikkeld en uitgevallen) kan ik je aantal dingen meegeven. Het zal niet allemaal even makkelijk gaan, maar zijn allemaal dingen die je samen weer op weg kunnen helpen naar herstel:quote:Op woensdag 23 september 2020 21:32 schreef Uizichtloos het volgende:
[..]
Thanks! Ik zit er nu eigenlijk al volledig doorheen. Zit ook ziek thuis vanwege dit en de lichamelijke klachten die ik in m'n andere topic heb uitgelegd.
Ik slaap redelijk slecht de laatste tijd. Nu is dat niks nieuws voor me.
Natuurlijk zou ik heel graag de positieve kanten willen inzien, maar dat gaat op dit moment niet. Je slaat wel de spijker op z'n kop trouwens, ik schaam me dood voor mezelf en durf niks meer te doen. Dit naast de opgebouwde agressie.
Het beste plan lijkt me om een doorverwijzing naar o.a. een psycholoog te vragen.
Ja, het kan genetisch bepaald zijn. Heb je ook moeite met sociale contacten? Hoe was jouw jeugd? Had je veel vrienden?quote:Op vrijdag 25 september 2020 08:56 schreef Uizichtloos het volgende:
Nog even een random vraag tussendoor, maar kan het ook genetisch bepaald zijn? M'n vader heeft al jarenlang depressies. Ik ben volgens mij m'n hele leven al depressief en onzeker. Elke dag vraag ik me weer af waarom ik nog doorga. En nee, ik maak er geen eind aan. Ook daar heb ik het lef niet voor. Ik probeer het nog een keer via de huisarts en verder.
Daar heb ik inderdaad moeite mee. M'n jeugd was klote. Altijd het buitenbeentje, hele middelbare school gepest.quote:Op vrijdag 25 september 2020 10:25 schreef Keep_Walking het volgende:
[..]
Ja, het kan genetisch bepaald zijn. Heb je ook moeite met sociale contacten? Hoe was jouw jeugd? Had je veel vrienden?
quote:Op vrijdag 25 september 2020 15:39 schreef Uizichtloos het volgende:
Yess, ik heb een afspraak voor komende maandag 😎 Ben zelfs fucking trots op mezelf dat ik heb durven bellen.
Goed bezig! Dit geeft weer enige hoop Ik zal mezelf niet opgeven. Heb vandaag ook best een goeie dag. Slaaptekort lijkt op korte termijn te helpen om de depressieve gevoelens te onderdrukken.quote:Op woensdag 23 september 2020 21:55 schreef Document1 het volgende:
Dit leest alsof je mij bent op m'n 32ste. Hou vol, ik heb een leuke baan, een leuke vriendin en een fantastisch huis. Pak je problemen aan IPV ermee te blijven rondlopen. Je kan het!
Hier heb ik zeker iets aan, super dat het jou gelukt is! Studeren kan natuurlijk altijd nog, ook thuisstudie naast werk. Ik moet meer in mogelijkheden gaan denken, in plaats van onmogelijkheden. Socializen kan ik ook aan werken uiteraard, misschien in combinatie met een sport. Sporten zou ook moeten helpen bij depressie. Wat voor soort werk doe je nu?quote:Op woensdag 23 september 2020 21:56 schreef BasEnAad het volgende:
[..]
Wel een beetje herkenbaar is het voor mij. Zoiets had ik een jaar of 5 geleden ook. Gewoon geen rust in mijn hoofd en vaak boos op alles. Er speelden ook nog wel wat andere problemen in mijn leven toen. Het waren te veel prikkels over de tijd, waardoor ik niet meer van een afstandje naar mezelf kon kijken en het overzicht verloor. Dat veroorzaakt stress.
Ik werd bij mijn studie ook opgeleid tot iemand die uiteindelijk op kantoor zou belanden, maar na twee stages van een half jaar op een kantoor werd ik doodongelukkig. Ik ben toen toch wat anders gaan doen, ondanks dat 'het niet de bedoeling was' na mijn studie. Ik ben werk gaan doen wat ik wel leuk vond en heb daar ook leuke mensen ontmoet, ook ervaar ik daar geen sleur.
Ik weet niet of je hier iets aan hebt, maar het is een voorbeeld.
Zeker, ik ga er niet vanuit dat er een wondermiddel beschikbaar is en ik wil het eerst gewoon proberen met therapie zonder medicijnen. Daarnaast goed proberen te slapen en zoveel mogelijk gezond eten. Hopelijk binnenkort de moed bij elkaar rapen om weer te gaan fitnessen.quote:Op donderdag 24 september 2020 07:27 schreef Twiitch het volgende:
Goed dat je in ieder geval al naar de huisarts gaat. Veel mensen blijven maar rondlopen met dit soort klachten. Focus je eerst op je gezondheid en daarna de rest. Besef dat het best een lang traject zal zijn, je krijgt geen pilletje waarmee je ineens een gezonde en sociale jongen wordt. Succes.
quote:Op donderdag 24 september 2020 08:58 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Ja, herkenbaar. Heb zelfs sociale angst bij goede vriendinnen, en ben nonstop geirriteerd door vreemde mensen op straat. Precies dit heb ik dus ook! De laatste tijd zelfs door zangers/zangeressen op de radio, dan ga ik uit irritatie in gedachten of echt tegen ze praten zo van houd je mond slijmerd enz.
Heb zelf ook geen relatie en vooral ervaring met werk waarvoor geen opleiding benodigd is, maar dat is ook deels mijn eigen schuld. Exact dit dus... Ik heb als gevolg van mijn belabberde algemene kennis dan ook zo goed als niks te melden net als jij wat mijn sociale angst alleen maar erger maakt.
Maar ik heb het gevoel dat mijn irritatie naar vreemden daar ook vandaan komt. Dat ik jaloers op ze ben omdat zij beter ontwikkeld zijn dan ik. Dit kan bij mij ook heel goed de reden zijn denk ik.
Volg jij op dit moment een thuisstudie ofzo? Ik plan op het moment dat het lukt om mijn fokverslaving te beheersen mijn dag strak in met alleen maar nuttige activiteiten om mijn kennisachterstand in te halen: maar die is zo groot en ik leer zo langzaam dat ik betwijfel of dat ooit zal lukken. Ik ben ook al maanden FOK!- en Youtube verslaafd. Dat is ook waarom ik boos ben op anderen, ook al kunnen zij er niets aan doen dat ze begaafder zijn gemaakt dan ik. Maar ze zouden in dat opzicht ook niet met me willen ruilen en het maakt me boos als ze dan ook nog neerbuigend/aso gedrag vertonen. Weet je, je hele post is precies mijn leven. Ongelofelijk!
Goed verhaal, mooi om te lezen dat je op de goede weg zit. Hoelang duurt het bij jou al?quote:Op donderdag 24 september 2020 21:02 schreef GrumpyOldMan het volgende:
[..]
Uit actuele ervaring (eerder dit jaar een ernstige depressie ontwikkeld en uitgevallen) kan ik je aantal dingen meegeven. Het zal niet allemaal even makkelijk gaan, maar zijn allemaal dingen die je samen weer op weg kunnen helpen naar herstel:
- als je er doorheen zit, helpt maar 1 ding, (uit)rusten. Ik ben een paar stappen op weg in het herstel, maar heb toevallig morgen mn werkagenda leeg gepoetst omdat ik voel dat het nodig is na teveel workload deze week. Leuk nee, had ik niet tijdens de week mn grenzen moeten bewaken ja,maar voor nu is de 1e stap mezelf even een rustdag toestaan;
- zoek hulp. Ik denk dat je het nodig hebt om spiraal/patronen te doorbreken dat je zelf nu niet lukt en dat is niets om voor te schamen, erger voorkomen is beter dan het laten oplopen, zo heb ik deze week ook aangegeven dat ik bepaalde hulp nodig heb en wil om niet opnieuw depressie te ontwikkelen (het lijkt erop dat die kans deels biologisch ook aanwezig/groter is bij mij, das eng maar ook een enorme motivatie om hier echt voorgoed uit te willen komen:
- sta jezelf toe niet alles tegelijk te doen. Zo lukt werk en fietsen als sport mij nu o.a. door medicatie redelijk, waardoor ik nu meer energie heb om prive oorzaken en ellende met hulp (in mijn geval groep) een plek te gaan geven.
- haal zelfrespect uit hele kleine dingen. Het klinkt belachelijk, ik weet het, maar ben trots op jezelf dat je toch weer een keer de deur uit gaat, en sociale contacten aangaat ook al volgt daarna de angst. Zoals ik laatst las: opkrabbelen is net alsof je aan het bergbeklimmen bent, het begint met kleine stapjes maar uiteindelijk kom je er wel.
Veel sterkte,je bent dus duidelijk niet alleen. En lees het voorbeeld van mensen die de beperkingen zoals jij die nu voelt ontgroeid zijn,het kan. Ik had ook niet gedacht een stabiele relatie te kunnen houden (ander verhaal), maar mij is het ook gelukt. Er is altijd hoop:)
heel goed gedaan! En daar mag je inderdaad trots op zijnquote:Op vrijdag 25 september 2020 15:39 schreef Uizichtloos het volgende:
Yess, ik heb een afspraak voor komende maandag 😎 Ben zelfs fucking trots op mezelf dat ik heb durven bellen.
Ben half maart naar huis gestuurd op het werk in overleg met huisarts. Nu dus een half jaar. Was fysiek totaal op...Die eerste weken waren echt mijn lowpoint, zo zwart,heb nog steeds het idee dat ik dat niet nog een keer trek. Sinds half april antidepressiva aan het opbouwen, sinds juli lijkt de dosis goed en kon ik weer wat beginnen met werken. Sinds augustus ook wat individuele gesprekken en als het goed is vanaf november eindelijk lotgenoten groep. Energie komt wel weer terug. Voor mij is het lastige deel het afsluiten van bepaalde dingen en een manier vinden om anders er mee om te gaan. Ben in bepaalde ontwikkeling ook negatief beïnvloed door jeugd, pleeggezin ed, en kom daar maar niet los van. Merk dat ik ook niet volledig vader en partner ben zoals ik wil zijn. Mn zoontje heeft t bijvoorbeeld moeilijk op school door concentratieproblemen en ik weet gewoon niet hoe ik m daar in kan helpen en het voorbeeld/geduld/zelfvertrouwen op moet brengen om hem verder te helpen en soms ook beter te laten luisteren. Mijn rol op het werk kan ik wel weer redelijk spelen, maar daarbuiten vlot het nog niet zoals ik wil.quote:Op vrijdag 25 september 2020 18:07 schreef Uizichtloos het volgende:
[..]
Goed bezig! Dit geeft weer enige hoop Ik zal mezelf niet opgeven. Heb vandaag ook best een goeie dag. Slaaptekort lijkt op korte termijn te helpen om de depressieve gevoelens te onderdrukken.
[..]
Hier heb ik zeker iets aan, super dat het jou gelukt is! Studeren kan natuurlijk altijd nog, ook thuisstudie naast werk. Ik moet meer in mogelijkheden gaan denken, in plaats van onmogelijkheden. Socializen kan ik ook aan werken uiteraard, misschien in combinatie met een sport. Sporten zou ook moeten helpen bij depressie. Wat voor soort werk doe je nu?
Wat je zegt klopt precies, ik heb pure chaos in m'n hoofd en ben het overzicht compleet kwijt. Vandaag even een goeie dag gelukkig.
[..]
Zeker, ik ga er niet vanuit dat er een wondermiddel beschikbaar is en ik wil het eerst gewoon proberen met therapie zonder medicijnen. Daarnaast goed proberen te slapen en zoveel mogelijk gezond eten. Hopelijk binnenkort de moed bij elkaar rapen om weer te gaan fitnessen.
[..]
[..]
Goed verhaal, mooi om te lezen dat je op de goede weg zit. Hoelang duurt het bij jou al?
Ik ga nu dus inderdaad hulp zoeken. Hier ga ik zelf niet uitkomen. Met een professional schaam ik me hier ook niet voor. Bij mij zit het dus ook in m'n genen, door m'n vader en zijn moeder.
Ik ga zeker niet te veel hooi op m'n vork nemen, alles lekker rustig aan.
Het zelfrespect is nog wat ver te zoeken, maar ik heb de hoop dat het weer terugkomt ja. Ben vandaag bij familie langs geweest, was al maanden geleden. Leuk om ze weer eens te zien, ben er met een goed gevoel en zonder paranoia vertrokken. Maar die paranoia kan zomaar vanavond komen, ook al is er geen reden voor.
Thanks, we gaan er samen voor! Ik hou m'n dagboek hier wel bij, voor wie het interesseert.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |