32 en boven

quote:

Op zondag 13 september 2020 18:09 schreef Lenny77 het volgende:

[..]

Als je dak kapot gaat, de voegen uit je huis vallen, de kelder onder water loopt, de hele Electra ofzo vervangen moet worden, kom je er niet.

Idd
Misschien 130 per maand

quote:

Op zondag 13 september 2020 19:54 schreef hoechst het volgende:

[..]

Idd
Misschien 130 per maand

Ja dat tientje extra gaat echt het verschil maken,,

Ik zie het verschil niet, 30 is het nieuwe 20 tegenwoordig

Het leven is dan juist prachtig! Ik ben zelf al heel wat jaren boven de 32.


Centimeter uiteraard.

quote:

Op maandag 14 september 2020 06:56 schreef osodevo het volgende:
Ik zie het verschil niet, 30 is het nieuwe 20 tegenwoordig

Idd
De mensen leven nu gemiddeld 10 jaar langer

quote:

Op maandag 14 september 2020 06:56 schreef osodevo het volgende:
Ik zie het verschil niet, 30 is het nieuwe 20 tegenwoordig

Ja, en 20 het nieuwe 10 voor jou

Leven wordt alleen maar beter, zeker niet slechter. Vooral door stabiliteit. Meer bestedingsruimte, baanzekerheid, eigen woning, meer rust in je leven. Als (jonge) twintiger kon je je over vanalles nog druk maken (bijv. hoe je overkomt op anderen) en had je al last van FOMO als je een keer niet ging stappen of iets dergelijks. Als dertiger wordt alles chiller. Waar eind twintig sommige vriendschappen rap verwaterden doordat de interesses uit elkaar groeien, ervaar ik als dertiger weer sneller een klik met anderen.

Nadeel is dat de omgeving ook zo snel mee is veranderd. Mensen in de omgeving met forse chronische gezondheidsproblemen en meer sterfgevallen. Sommigen van onze leeftijd (34 jr) lijken hun leven niet echt op de rit te krijgen, anderen kampen weer met typische (naar mijn mening) millennial-generatie problemen, zichzelf veel te veel opleggen met torenhoge verwachtingen, het leven nog te serieus nemen, niet genoegen nemen met wat je hebt, parttimers in een burnouts of mensen die geen verantwoordelijkheid nemen. Tja.

Ik heb wel wat moeite met 30+ zijn. Natuurlijk, er zijn vele dingen beter geworden, waaronder mijn zelfvertrouwen. Het boeit me werkelijk helemaal niks meer wat anderen van mij vinden of hoe ze over mij denken. Als puber/twintiger was ik daar veel meer mee bezig. Eigen woning, gezinnetje, ook allemaal prima.

Maarrrr....wat ik echt ontzettend mis (en waar ik ook soms met weemoed aan terug denk) is het ongegeneerd onnozel en dom doen; lekker chillen met vrienden, jonko's klappen, gamen tot diep in de nacht. Tegenwoordig wil ik altijd wel een game opstarten, maar zodra ik dat gedaan heb, ben ik het vaak na max. een halfuur alweer zat. Het trekt me niet meer, terwijl ik altijd wel in mijn hoofd heb van "zo, vanavond ga ik er eens even lekker voor zitten." Geen idee wat ik hier aan kan doen...

Niet dat ik dit elke avond wil doen, integendeel, ik heb wat meer volwassen vermaak gevonden zal ik maar zeggen, maar de avondjes die mijn vrienden en ik vroeger hebben meegemaakt....tsja, ik heb er soms wel wat moeite mee (lees: een downgevoel) dat die eigenlijk niet meer plaatsvinden; gewoon lekker dom doen haha

Ik mis de spontane sociale dingen doen. Die zijn echt schaars.
Het lijkt erop alsof je nu met iedereen een maand van tevoren iets moet afspreken, wil je samen iets leuks kunnen doen. Want druk met werk, want kinderen en oppas regelen en dat soort dingen. Daarin loop ik zelf dan een beetje achter; ik kan wel gewoon nog steeds spontaan afspreken, gezien ik weinig verplichtingen heb.

Nu weet ik niet zeker of dat aan de leeftijd ligt, of gewoonweg aan mijn vrienden .
Maar het is wel toevallig zo begonnen toen we +- 30 werden en iedereen een beetje begon te settelen.

En ikzelf denk nu wat meer na over (grote) beslissingen die ik neem in mijn leven. Alsof de beslissingen die ik nu neem, de rest van mijn toekomst bepalen. Daar dacht ik vroeger minder (of zelfs helemaal niet) bij na.

quote:

Op dinsdag 15 september 2020 09:59 schreef Anne het volgende:
Ik mis de spontane sociale dingen doen. Die zijn echt schaars.
Het lijkt erop alsof je nu met iedereen een maand van tevoren iets moet afspreken, wil je samen iets leuks kunnen doen.

Inderdaad

En dan op de dag zelf weer afbellen.

quote:

Op zondag 13 september 2020 11:03 schreef Keep_Walking het volgende:
Ik ervaar de dertiger jaren als eng en stressvol. Hoe ervaren jullie het?

Ik had een behoorlijke dertigers dip, die had ik op mijn 30ste. Ik was toen net gepromoveerd, en moest ineens aan het werk enzo. Inmiddels ben ik 39 en wacht ik op mijn 40igers dip Eén ding heb ik wel gemerkt dingen worden alleen maar enger en moeilijker maar vooral ook onlogischer. Zaken als het kopen van een huis of nadenken over een carriere, zijn vaak volledig onlogisch ingericht zodat er geen touw aan vast te knopen is. Daar heb ik me inmiddels wel een beetje bij neergelegd dat ik waarschijnlijk nooit van mijn leven ga begrijpen waarom systemen waar vrijwel iedereen mee te maken krijgt zo zijn ingericht als ze zijn ingericht. De grap is dat eigenlijk niemand dat begrijpt want als je om uitleg vraagt zegt iedereen op een gegeven moment "omdat het zo is". Wat dat betreft is het leven een aaneenschakeling van onlogische onbegrijpelijke onvoorspelbare momenten, ik probeer er maar gewoon een beetje plezier bij te hebben dat is het enige wat je kunt doen eigenlijk.

Ik moet ook zeggen dat het idee dat ik nooit meer wat ga bereiken met mijn leven ook wel een relaxed gevoel is.

quote:

Op dinsdag 15 september 2020 10:46 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Inderdaad

En dan op de dag zelf weer afbellen.

QFT

quote:

Op zondag 13 september 2020 11:13 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Ik huur een appartement. Wat me dwarszit is dat ik geen vaste partner heb en al mijn vriendschappen zijn verwaterd. In mijn studententijd had ik veel vrienden en bijna elke dag was er iets te doen. Mooie vrouwen, leuke dates en seks, en er was altijd wat te beleven.

Nu is het de hele dag thuis zitten totdat ik met een nieuwe baan begin, en ook werken is niet bedoeld om leuk te zijn.

Maar dat doe je zelf. Ik was ook helemaal ingekakt op mijn 35e. Vriendschappen verwaterd, beetje kansloos op de datingsites en vooral veel online gamen om de tijd te verbranden.

Toen eens goed naar mezelf gekeken, van baan verwisseld, verhuisd naar een andere stad, gebroken met de paar vrienden die ik nog over had en niet echt vrienden meer waren, nieuwe vrienden aangeboord op de nieuwe sportclub & activiteitenclub en mijn leven is beter dan ooit. Onlangs verhuisd naar het centrum met de kroegjes om de hoek. Zelfvertrouwen verbeterd, dus ook ineens meer dates/vriendinnetjes. En nu alweer maandenlang een nieuwe vriendin. Allebei 40+, geen kinderen noch kinderwens en we hebben het prima naar onze zin

quote:

Op zondag 13 september 2020 11:03 schreef Keep_Walking het volgende:
Ik ben nu 32 jaar oud en zit een beetje in een zwarte gat. Meeste van mijn vriendschappen zijn verwaterd, iedereen is doorgegaan met hun leven. Mensen zijn verhuisd, wonen ver weg, druk met eigen leven, enz.

Aankomende dinsdag begin in met een rustige baantje om iets te doen en ik hoop in de nabije toekomst een betere baan te vinden.

Ik heb geen relatie, vanwege een vervelende aandoening is het nooit gelukt om iets vast op te bouwen. Misschien komt dit nog, eigenlijk wil ik over een paar jaar naar Curaçao om een nieuwe leven te beginnen. Ik kom oorspronkelijk uit Curaçao en woon hier nu zo’n 11 jaar.

Hoe ervaren fokkers hun leven boven de dertig? Missen jullie je jeugd, had je dingen anders gedaan? Ben je nu gelukkig en verwacht je een mooie toekomst of heb je juist het idee dat het is misgegaan en dat je achter loopt?

Ik heb wel een hbo diploma maar nog niet veel werkervaring. Ik heb mijn moeder die ik regelmatig zie, verder niet echt vaste mensen meer. Ik hoop toch een wat rooskleuriger toekomst te hebben en misschien een relatie te beginnen. Lijkt me leuk om een eigen familie te hebben, maar dan op Curaçao.

Ik ervaar de dertiger jaren als eng en stressvol. Hoe ervaren jullie het?

Toen ik 30 werd keek ik er eigenlijk tegen op. Het leek alsof je een volgende fase in ging. Ik heb alles voor elkaar behalve een vriendin en kinderen (die ik heel graag zou willen). Vanaf mijn 31e heb ik wel geaccepteerd dat ik alleen ga blijven. Daarom probeer ik elke dag te doen wat ik wil doen. Een beetje van de vrijheid genieten die ik amper heb vanwege mijn ambt.

Met deze gedachte zou ik het geen probleem vinden om á la Interstellar de ruimte in te gaan o.i.d. Mijn ouders die redden het op hun manier wel. Familie zie ik amper dus dat is geen probleem

Ik ben heel erg toe aan huisje boompje beestje, maar zoek gek genoeg mensen van midden 20 op, omdat die niet zo saai stug zijn als alle andere 30rs om mij heen..

On topic:
N vriend van mij zat al redelijk lang te verpieteren in Nederland. Nadat hij 4 jaar geleden in het buitenland is gaan wonen, is hij helemaal opgebloeid. (Maar we willen je niet weghebben TS )

quote:

Op zondag 13 september 2020 11:33 schreef Lunaste het volgende:

[..]

Ik wil nu ook een huis kopen. Huren is zo duur. Welke andere stress komt er dan bij? Had het idee dat dan de meeste stress dan wel wegvalt

On topic: ik heb niet het idee dat ik wat mis. Ik kan nog steeds dezelfde dingen doen als toen ik 20 was en ja, mensen komen en gaan. Dat is gewoon een vaststaand feit (dit kan komen doordat je uit elkaar groeit/andere levensfases/verhuizingen). Dat is ook de charme van het leven. Alles in iedereens leven is over 10 jaar altijd anders, bijna op elk vlak.

En over vrienden. Nieuwe mensen kan je overal leren kennen en daar wat mee doen als het klikt.

stress: dat je ontslagen wordt, hypotheek niet meer kan betalen, huis verkopen met mogelijk verlies, schulden, in een achterbuurtje moeten wonen in een vies flatje....

En je kan inderdaad altijd vrienden maken bij sportclub, taalcursus, werk.

quote:

Op maandag 21 september 2020 08:50 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Waarom ben je zo zeker dat je alleen gaat blijven?

Ik hou de deur wel open voor het geval ik ooit iemand ontmoet en er meer van komt maar ik merk dat dit niet gemakkelijk gaat. Want waar kom je ze tegen? Zeker in deze tijden.

Ik denk dat je jezelf niet zo moet vergelijken met anderen. Op Instagram en Facebook zie je natuurlijk alleen de mooie foto's en verhalen voorbijkomen. Het leven van anderen is achter de voordeur heus niet zo rooskleurig als het lijkt. Als je al een gezin had gehad, had je nu misschien te maken gehad met een bedriegende partner, jankende kinderen, geen vrije tijd, stress. Als je een goed betalende baan had gehad, had je misschien wel een burn-out gehad. Dus: count your blessings.

Ik ben het wel met je eens dat je 30er jaren interessant zijn ... het zijn wel echt de jaren waarin je je plekje in het leven een beetje moet vinden. Dan komt misschien ook vanzelf de rust. Ik merk bij mezelf dat ik, omdat ik relaties heb gehad en geen kinderen wil, op dat vlak wel redelijk veel rust heb. Ik heb niet echt de drang naar een gezin meer. Het is wel soms moeilijk dat anderen in mijn omgeving in toenemende mate kinderen krijgen en trouwen, waardoor mijn vrienden soms toch wel heel andere levens hebben dan ik. Verder werk ik alleen thuis, waardoor ik ook weinig nieuwe vrienden maak via bijvoorbeeld werk. Dat betekent dat mijn contacten ook wel echt verminderd zijn in de laatste vijf jaar. Soms vind ik dat wel verdrietig, maar anderzijds is dat nou eenmaal zo in het leven.

Ik heb heel lang het gevoel dat ik achterliep op leeftijdsgenoten, omdat ik om me heen mensen zag met een huwelijk, kinderen, vaste baan en koophuis; maar inmiddels denk ik dat niet meer. Ik heb enorm veel vrijheid in mijn leven en kan morgen bij wijze van spreken met een backpack vertrekken en 3 jaar lang reizen als ik zou willen. Uiteindelijk krijg je toch meestal het leven dat je wil hebben en ook wel een beetje het leven dat je verdient.

quote:

Op dinsdag 15 september 2020 21:50 schreef Halveprijs het volgende:
Ik ben heel erg toe aan huisje boompje beestje, maar zoek gek genoeg mensen van midden 20 op, omdat die niet zo saai stug zijn als alle andere 30rs om mij heen..

On topic:
N vriend van mij zat al redelijk lang te verpieteren in Nederland. Nadat hij 4 jaar geleden in het buitenland is gaan wonen, is hij helemaal opgebloeid. (Maar we willen je niet weghebben TS )

is die vriend van je in een heel ander land met andere mogelijkheden gaan wonen? (veel zon, bergen, ruimte, etc.?) of gewoon in België of Duitsland ofzo?

quote:

Op maandag 21 september 2020 13:48 schreef JohnDDD het volgende:
is die vriend van je in een heel ander land met andere mogelijkheden gaan wonen? (veel zon, bergen, ruimte, etc.?) of gewoon in België of Duitsland ofzo?

Aziatisch land. Andere taal leren. Andere cultuur. Wel net zo modern, zo niet moderner dan Nederland.

Nadeel is dat je aardig moet verdienen om de zelfde zorg te krijgen als in de Nederlandse verzorgingsstaat. En wanneer je lang genoeg in het buitenland woont bouw je geen pensioen op etc.

Ik heb 33 cm en boven.

quote:

Op maandag 21 september 2020 19:09 schreef Halveprijs het volgende:

[..]

Aziatisch land. Andere taal leren. Andere cultuur. Wel net zo modern, zo niet moderner dan Nederland.

Nadeel is dat je aardig moet verdienen om de zelfde zorg te krijgen als in de Nederlandse verzorgingsstaat. En wanneer je lang genoeg in het buitenland woont bouw je geen pensioen op etc.

Ik heb zelf ook wel eens zitten denken om naar Azië te gaan omdat ik me afvroeg of mijn ontevredenheid daar zou verdwijnen, aangezien ik me daar altijd heel gelukkig voel. Maar uiteindelijk ben ik daar natuurlijk op vakantie, terwijl ik hier moet werken en leven. Als ik hier op vakantie ben, voel ik me ook prima. Naar het buitenland gaan geeft ook altijd een kortstondige impuls aan je energieniveau. Ik heb drie keer in het buitenland gewoond (wel telkens Europa). Telkens voelde ik me kort beter: er is veel te ontdekken, je ziet alle voordelen van het nieuwe land, en ga zomaar door. Maar op termijn miste ik dan toch Nederland weer om verschillende redenen en zag ik meer de nadelen van het nieuwe land.