LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Post hier alle spoilers, rotte tomaten en reviews
Het boek van de maand september - De avond is ongemak, Marieke Lucas Rijneveld
1. Welke van de hoofdpersonages spreekt je het meeste aan en waarom?
2. Kun je de titel van het boek verklaren? Dekt de titel de inhoud van het verhaal?
3. Wat vind je van de schrijfstijl? Is deze anders dan je (van deze auteur) gewend bent?
4. Wat vind je van de opbouw van het verhaal? Hoe ontwikkelt de plot zich?
5. Wat is volgens jou het mooiste gedeelte in dit verhaal en waarom?
6. Heeft de auteur je kunnen raken? En op welke manier? In positieve of in negatieve zin?
7. Denk je dat de auteur de lezer met het verhaal een boodschap heeft willen meegeven? Zo ja, welke is dat dan?
8. Welke verwachtingen had je vooraf en over dit boek en zijn die wel of niet uitgekomen?
[ Bericht 43% gewijzigd door #ANONIEM op 08-09-2020 20:44:57 ]
Het boek van de maand september - De avond is ongemak, Marieke Lucas Rijneveld
Met dank aan @Adrian4 hebben we nu een lijstje vragen over het boek. Mag gebruikt worden, hoeft niet.quote:"De avond is ongemak' van Marieke Lucas Rijneveld is het schrijnende verhaal van een gereformeerd boerengezin dat wordt getroffen door de dood van een kind. Door de ogen van Jas, die zich ophoudt in het niemandsland tussen kindertijd en volwassenheid, zien we hoe de familieleden elk op hun eigen manier omgaan met het verlies. Vader en moeder zijn volledig verlamd door verdriet en zien niet hoe Jas en haar zusje Hanna en haar broer Obbe ondertussen langzaam ontsporen.
Het is een verbluffend romandebuut dat is doortrokken van seksualiteit, geloof en de smerigheid van het bestaan.
1. Welke van de hoofdpersonages spreekt je het meeste aan en waarom?
2. Kun je de titel van het boek verklaren? Dekt de titel de inhoud van het verhaal?
3. Wat vind je van de schrijfstijl? Is deze anders dan je (van deze auteur) gewend bent?
4. Wat vind je van de opbouw van het verhaal? Hoe ontwikkelt de plot zich?
5. Wat is volgens jou het mooiste gedeelte in dit verhaal en waarom?
6. Heeft de auteur je kunnen raken? En op welke manier? In positieve of in negatieve zin?
7. Denk je dat de auteur de lezer met het verhaal een boodschap heeft willen meegeven? Zo ja, welke is dat dan?
8. Welke verwachtingen had je vooraf en over dit boek en zijn die wel of niet uitgekomen?
[ Bericht 43% gewijzigd door #ANONIEM op 08-09-2020 20:44:57 ]
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Zit op 1/3de van het boek en het blijft boeien. Iemand merkte al op dat ze de tomeloze stijlfiguren en woordspelingen zat begon te worden maar ik vind het echt zo pakkend. Dat de vader zijn melk nog altijd over laat koken laat staan dat hij zijn kinderen op temperatuur kan houden 
“And forget not that the earth delights to feel your bare feet and the winds long to play with your hair.”
Het is eigenlijk best grappig. 😅
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Er zitten aardig wat autobiografische elementen in het boek.
https://www.trouw.nl/nieu(...)%2Fwww.google.com%2F
https://www.trouw.nl/nieu(...)%2Fwww.google.com%2F
Uit.
Zou hem niet nog eens lezen en ook niet aanbevelen. De schrijfstijl pakt me niet, te veel metaforen.
Het verhaal op zich is interessant maar de vertelling van de beleving van Jas te oppervlakkig. Ik had het interessanter gevonden als de schrijfster ook de beleving vanuit bijvoorbeeld Hanna of Obbe had verteld zodat de hoofdpersoon Jas meer vorm krijgt.
Verhaallijnen worden niet uitgewerkt, wat is er met de kippen van haar broer gebeurd? Hoe verging het Bella na het gebeuren met Obbe op de kunstkoe. De insinuerende opmerkingen van de veearts, hoe ontwikkelt dat verder. Hoe loopt het af met de colablik-lipjes in Hanna. Die punaise in haar navel.
Wat ik ergerlijk vind zijn de niet kloppende gebeurtenissen. Het boek begint vlak voor kerst in het jaar 2000. Jas is dan 10, ze is op 20 april jarig. In deel 2 is ze 12, dus dat zou dan 2002 moeten zijn. De MKZ was in 2001. Ook wordt er aan het begin van deel 2 geschreven dat ze 2 euro krijgen, en pas later in het boek komt de MKZ. Ten tijde van de MKZ was de euro er nog niet.
Ik mis ook de beschrijvingen van de omgeving, ik heb geen idee hoe de boerderij en de omgeving eruitzien, hoe haar kamer eruitziet, er wordt af en toe wel wat beschreven maar aan het einde van het boek is het beeld nog niet compleet.
Hopelijk is het boek van volgende maand beter.
Zou hem niet nog eens lezen en ook niet aanbevelen. De schrijfstijl pakt me niet, te veel metaforen.
Het verhaal op zich is interessant maar de vertelling van de beleving van Jas te oppervlakkig. Ik had het interessanter gevonden als de schrijfster ook de beleving vanuit bijvoorbeeld Hanna of Obbe had verteld zodat de hoofdpersoon Jas meer vorm krijgt.
Verhaallijnen worden niet uitgewerkt, wat is er met de kippen van haar broer gebeurd? Hoe verging het Bella na het gebeuren met Obbe op de kunstkoe. De insinuerende opmerkingen van de veearts, hoe ontwikkelt dat verder. Hoe loopt het af met de colablik-lipjes in Hanna. Die punaise in haar navel.
Wat ik ergerlijk vind zijn de niet kloppende gebeurtenissen. Het boek begint vlak voor kerst in het jaar 2000. Jas is dan 10, ze is op 20 april jarig. In deel 2 is ze 12, dus dat zou dan 2002 moeten zijn. De MKZ was in 2001. Ook wordt er aan het begin van deel 2 geschreven dat ze 2 euro krijgen, en pas later in het boek komt de MKZ. Ten tijde van de MKZ was de euro er nog niet.
Ik mis ook de beschrijvingen van de omgeving, ik heb geen idee hoe de boerderij en de omgeving eruitzien, hoe haar kamer eruitziet, er wordt af en toe wel wat beschreven maar aan het einde van het boek is het beeld nog niet compleet.
Hopelijk is het boek van volgende maand beter.
Ik heb het boek dus ook gelezen. Ik kende het boek en de schrijfster niet, had er verder niets over gelezen, dus ben compleet blanco gaan lezen. Dat is ook wel eens fijn, voor de verandering.
Via de bieb heb ik dit boek als E-book geleend en ik las het op de iPad. Ik vind dit niet de fijnste manier van lezen, ik heb liever het boek in handen. Maar een onbekend boek schaf ik niet graag aan. Via de bieb het echte boek lenen, gaat geloof ik niet, want ik leen met het pasje van mijn kleuter. Ik meen dat ik 10 E-books per jaar mag lenen.
Wat me in het begin verwarde, is dat ik lastig kon opmaken waar het verhaal speelde en wanneer. Ik ben erg visueel ingesteld en wil het voor me kunnen zien, maar dat duurde best lang met dit boek.
De schrijfstijl vond ik mwoh, heel veel wollig taalgebruik waar ik eigenlijk het liefst overheen las. Door die delen over te slaan, kreeg ik het plezier wat terug in het boek.
De meeste situaties vind ik oppervlakkig beschreven. Wellicht is dat omdat ik het wollige oversloeg. Misschien is het omdat het geschreven is vanuit het oogpunt van een 10/12-jarige. Ik kon me er steeds te moeilijk een voorstelling van maken en dan ging het alweer door naar het volgende stuk. Het leken ook wel losse stukken van elkaar, in plaats van een verhaal van a tot z.
Wat ik wel tof vind, is dat ik dankzij onze boekenclub
een boek heb gelezen wat ik normaal nooit zou kiezen. Dus de volgende boeken ga ik ook zeker lezen. Lekker ‘s avonds op de bank, want de avond is ongemak.
Via de bieb heb ik dit boek als E-book geleend en ik las het op de iPad. Ik vind dit niet de fijnste manier van lezen, ik heb liever het boek in handen. Maar een onbekend boek schaf ik niet graag aan. Via de bieb het echte boek lenen, gaat geloof ik niet, want ik leen met het pasje van mijn kleuter. Ik meen dat ik 10 E-books per jaar mag lenen.
Wat me in het begin verwarde, is dat ik lastig kon opmaken waar het verhaal speelde en wanneer. Ik ben erg visueel ingesteld en wil het voor me kunnen zien, maar dat duurde best lang met dit boek.
De schrijfstijl vond ik mwoh, heel veel wollig taalgebruik waar ik eigenlijk het liefst overheen las. Door die delen over te slaan, kreeg ik het plezier wat terug in het boek.
De meeste situaties vind ik oppervlakkig beschreven. Wellicht is dat omdat ik het wollige oversloeg. Misschien is het omdat het geschreven is vanuit het oogpunt van een 10/12-jarige. Ik kon me er steeds te moeilijk een voorstelling van maken en dan ging het alweer door naar het volgende stuk. Het leken ook wel losse stukken van elkaar, in plaats van een verhaal van a tot z.
Wat ik wel tof vind, is dat ik dankzij onze boekenclub
een boek heb gelezen wat ik normaal nooit zou kiezen. Dus de volgende boeken ga ik ook zeker lezen. Lekker ‘s avonds op de bank, want de avond is ongemak.
Zo, fok!boekenclub was voor mij begonnen met een leuke start.
Over naar de vragen:
Je kan niet om Jas heen, maar ik vond haar hersenscheten dan ook wel leuk. En hier en daar ook wel meeleven omdat er een paar soortgelijke dingen (in heel wat minder sombere omstandigheden dan) gebeuren die ik zelf herken.
Voor mij is zo religieus opgroeien al ongemak zat, dus zelfs zonder het grote verlies dat het gezin in een neerwaartse spiraal trekt, dekt de titel de lading voor mij. (Gelukkig ben ik zelf niet zo moeten opgroeien)
Ik hoopte dat Jas toch nog hoop had, waar het soms wel op leek met haar soms wel leuke hersenspinsels, maar het einde van het boek verraadt dan echt hoe groot het ongemak is. Wat te begrijpen is met zo’n afglijdende familie.
Ik bleef maar hopen dat de overkant ook een echte plek kon zijn (of in haar hoofd) en ze daar dan verlost van haar lasten een leuk leven kon hebben. En niet die andere overkant...
Kende de auteur niet, was ook al 10 - 15 jaar geleden dat ik een roman/boek gelezen heb (buiten documentaire boeken) maar vond het wel leuk lezen. Er zijn er die zich storen bij het niet echt beschrijven van de omgeving, plaatsen, plekken, ... dat had ik niet zo. Ik had zelf in mijn hoofd zo een beetje (vage) beelden van de plekken opgemaakt. Misschien deed de schrijfster dat om het ‘ongemak’ te benadrukken en meer een soort van claustrofobisch effect te creeeren in het hoofd van Jas, dat je als lezer een beetje ongemakkelijk in haar hoofd zit en niet afgeleid raakt door de omgeving? Wie weet... (waarschijnlijk niet
)
Ook de chronologie/historie die niet perfect is, daar stoorde ik me in dit boek niet aan. Misschien verandert dat nog als,ik terug wat boeken gelezen heb.
Opbouw stoorde me niet. Elke dag zag ik er wel naar uit om weer een stukje te lezen.
Mooiste gedeelte kan ik me niet meer herinneren (heb geen piekfijn geheugen) maar heb wel verschillende keren moeten lachen.
Misschien wanneer Jas mijmert over hoe ze uit deze omgeving/situatie gaat ontsnappen. Ik heb er meer een goed gevoel bij dat ik dit boek heb gelezen.
Ik leefde wel met Jas mee, ik hoopte op een goede afloop voor haar, helaas…
Misschien de boodschap dat iedereen zijn eigen kruis meedraagt? Echt een boodschap? Dat zij die zelfmoord gaan plegen het niet echt aankondigen zoals haar moeder eigenlijk wel deed, je kan alleen maar hopen dat je het op tijd ziet. Natuurlijk hielpen die ouders ook niet echt, dus toekomstige ouders, denk goed na. Een ouder ben je ook in slechte tijden.
Had helemaal geen verwachtingen aangezien het zo lang geleden was dat ik nog een boek gelezen had.
Ik vond het erg leuk, kijk uit naar het volgende boek.
Omdat ik na jaren eigenlijk gewoon terug een newbie ben in het lezen geef ik dit boek een 4/5. Was een leuke ervaring.
[ Bericht 1% gewijzigd door kl1172 op 11-09-2020 20:46:37 ]
Over naar de vragen:
Je kan niet om Jas heen, maar ik vond haar hersenscheten dan ook wel leuk. En hier en daar ook wel meeleven omdat er een paar soortgelijke dingen (in heel wat minder sombere omstandigheden dan) gebeuren die ik zelf herken.
Voor mij is zo religieus opgroeien al ongemak zat, dus zelfs zonder het grote verlies dat het gezin in een neerwaartse spiraal trekt, dekt de titel de lading voor mij. (Gelukkig ben ik zelf niet zo moeten opgroeien)
Ik hoopte dat Jas toch nog hoop had, waar het soms wel op leek met haar soms wel leuke hersenspinsels, maar het einde van het boek verraadt dan echt hoe groot het ongemak is. Wat te begrijpen is met zo’n afglijdende familie.
Ik bleef maar hopen dat de overkant ook een echte plek kon zijn (of in haar hoofd) en ze daar dan verlost van haar lasten een leuk leven kon hebben. En niet die andere overkant...
Kende de auteur niet, was ook al 10 - 15 jaar geleden dat ik een roman/boek gelezen heb (buiten documentaire boeken) maar vond het wel leuk lezen. Er zijn er die zich storen bij het niet echt beschrijven van de omgeving, plaatsen, plekken, ... dat had ik niet zo. Ik had zelf in mijn hoofd zo een beetje (vage) beelden van de plekken opgemaakt. Misschien deed de schrijfster dat om het ‘ongemak’ te benadrukken en meer een soort van claustrofobisch effect te creeeren in het hoofd van Jas, dat je als lezer een beetje ongemakkelijk in haar hoofd zit en niet afgeleid raakt door de omgeving? Wie weet... (waarschijnlijk niet
)Ook de chronologie/historie die niet perfect is, daar stoorde ik me in dit boek niet aan. Misschien verandert dat nog als,ik terug wat boeken gelezen heb.
Opbouw stoorde me niet. Elke dag zag ik er wel naar uit om weer een stukje te lezen.
Mooiste gedeelte kan ik me niet meer herinneren (heb geen piekfijn geheugen) maar heb wel verschillende keren moeten lachen.
Misschien wanneer Jas mijmert over hoe ze uit deze omgeving/situatie gaat ontsnappen. Ik heb er meer een goed gevoel bij dat ik dit boek heb gelezen.
Ik leefde wel met Jas mee, ik hoopte op een goede afloop voor haar, helaas…
Misschien de boodschap dat iedereen zijn eigen kruis meedraagt? Echt een boodschap? Dat zij die zelfmoord gaan plegen het niet echt aankondigen zoals haar moeder eigenlijk wel deed, je kan alleen maar hopen dat je het op tijd ziet. Natuurlijk hielpen die ouders ook niet echt, dus toekomstige ouders, denk goed na. Een ouder ben je ook in slechte tijden.
Had helemaal geen verwachtingen aangezien het zo lang geleden was dat ik nog een boek gelezen had.
Ik vond het erg leuk, kijk uit naar het volgende boek.
Omdat ik na jaren eigenlijk gewoon terug een newbie ben in het lezen geef ik dit boek een 4/5. Was een leuke ervaring.
[ Bericht 1% gewijzigd door kl1172 op 11-09-2020 20:46:37 ]
Uit.
Ik weet niet helemaal of ik dit boek nou zou aanraden of afraden.
Waar veel mensen de vele metaforen storend vinden vond ik dit juist wel leuk lezen eigenlijk. Het is wel duidelijk dat Marieke Lucas Rijneveld een woordkunstenares is en om haar stijl zou je haar kunnen prijzen. Ook om het feit dat het boek je dus ook op momenten letterlijk ongemak bezorgd. Kunst mag ook voor ongemak zorgen, shockeren, ontluisteren.
Zelf ben ik totaal tegenovergesteld opgegroeid als Jas en haar broer /zus: Stads ipv platteland, atheïstisch ipv gelovig. Open en warm ipv gesloten en koel wat er voor zorgde dat het soms allemaal net wat intenser binnenkomt. Ik kan me niet voorstellen dat ouders op zo'n manier reageren na een even tragische ervaring voor kind als ouder. Het feit dat je eigen verdriet er voor zorgt dat je het verdriet van je kinderen niet meer ziet vind ik onbegrijpelijk.
Waar ik vooral moeite mee had was zoals eerder al vermeldt de warrige tijdslijn. Je krijgt geen goed beeld hoe oud iedereen is en wanneer het zich afspeelt, dat is jammer. En ik had het einde me anders voorgesteld. Wanneer ze volwassen zouden zijn, misschien hun ouders hadden kunnen confronteren, dat was wel mooi geweest.
Ik geef hem net aan een voldoende ***
Ik weet niet helemaal of ik dit boek nou zou aanraden of afraden.
Waar veel mensen de vele metaforen storend vinden vond ik dit juist wel leuk lezen eigenlijk. Het is wel duidelijk dat Marieke Lucas Rijneveld een woordkunstenares is en om haar stijl zou je haar kunnen prijzen. Ook om het feit dat het boek je dus ook op momenten letterlijk ongemak bezorgd. Kunst mag ook voor ongemak zorgen, shockeren, ontluisteren.
Zelf ben ik totaal tegenovergesteld opgegroeid als Jas en haar broer /zus: Stads ipv platteland, atheïstisch ipv gelovig. Open en warm ipv gesloten en koel wat er voor zorgde dat het soms allemaal net wat intenser binnenkomt. Ik kan me niet voorstellen dat ouders op zo'n manier reageren na een even tragische ervaring voor kind als ouder. Het feit dat je eigen verdriet er voor zorgt dat je het verdriet van je kinderen niet meer ziet vind ik onbegrijpelijk.
Waar ik vooral moeite mee had was zoals eerder al vermeldt de warrige tijdslijn. Je krijgt geen goed beeld hoe oud iedereen is en wanneer het zich afspeelt, dat is jammer. En ik had het einde me anders voorgesteld. Wanneer ze volwassen zouden zijn, misschien hun ouders hadden kunnen confronteren, dat was wel mooi geweest.
Ik geef hem net aan een voldoende ***
“And forget not that the earth delights to feel your bare feet and the winds long to play with your hair.”
Nu bij H4 van deel 2. Jammer dat de uitvaart van Matthies niet is uitgewerkt, daar hadden veel leidmotieven in kunnen worden gestopt, die het verhaal meer body hadden kunnen geven. Daarmee hoeft het nog niet zwaar te worden, gewoon een aantal opmerkingen van aanwezigen met iets betekenisvols erin.
Het geklei met lichaamsstoffen valt me nog mee. Was eerst bang dat het hele verhaal zou draaien om eigen uitwerpselen die zo gedetailleerd worden beschreven, dat je snapt waarom je vroeger van je ouders niet mocht lezen onder het eten.
Ik lees later verder.
Het geklei met lichaamsstoffen valt me nog mee. Was eerst bang dat het hele verhaal zou draaien om eigen uitwerpselen die zo gedetailleerd worden beschreven, dat je snapt waarom je vroeger van je ouders niet mocht lezen onder het eten.
Ik lees later verder.
Ik heb precies hetzelfde.quote:Op dinsdag 15 september 2020 13:18 schreef Magica het volgende:
Heb het boek al een week in huis, lees elke keer paar blz maar kom nog niet veel verder
Op 
Ik vind het geen opgave om het boek te lezen of zo, word alleen niet heel erg in het verhaal gezogen op een manier waarop ik erg graag wil weten wat er gaat komen; het is niet vervelend geschreven of zo.quote:Op dinsdag 15 september 2020 13:39 schreef Viv het volgende:
[..]
Ik moet het boek nog steeds regelen, maar jullie weten het wel te verkopen zo.
I think that it’s extraordinarily important that we in computer science keep fun in computing
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
Haha, ik zal een dezer dagen eens een serieuze poging doenquote:
[..]
Ik moet het boek nog steeds regelen, maar jullie weten het wel te verkopen zo.
.
Ik heb het boek gelezen en vond het redelijk. Laat ik vooropstellen dat het natuurlijk een tragisch verhaal is, en dat had van mij nog wel wat meer uitgediept mogen worden. Ik had graag meer geweten over de religieuze achtergrond, wellicht wat meer inzicht in wat er speelde bij de andere kinderen en bij de ouders, en ook had ik graag meer willen weten over hoe het gezin vóór dit verlies met elkaar omging. Het is jammer dat sommige dingen niet wat meer zijn omschreven, zoals bijvoorbeeld de uitvaart, maar ook simpele dingen zoals de omgeving of het huis waar ze in wonen.
Het verhaal op zich is natuurlijk triest. Het verlies van een kind of broer/zus werkt ontwrichtend op een gezin en dat is op een mooie en pijnlijke manier omschreven. Ik had medelijden met de kinderen, maar evengoed met de ouders. Het perspectief van de hoofdpersoon is het perspectief van een kind dat aan het begin staat van de puberteit. Misschien dat daarom ook het verhaal wat aan de oppervlakte bleef, omdat een kind in die leeftijd wellicht nog een bepaalde mate van diepgang mist?
Het boek heeft mij niet geraakt omdat het teveel aan de oppervlakte bleef. Het pakte me niet. Het is overduidelijk bedoeld om te shockeren en je een gevoel van ongemak te geven en dat lukt in zekere mate. Ik moet wel zeggen dat ik na de zoveelste uitspatting er een beetje klaar mee was, het was wat mij betreft een beetje overkill en dat dat maakte het ook wat langdradig.
Omdat de schrijfster de booker prize heeft gewonnen dacht ik (of hoopte ik) dat het verhaal op zich interessanter zou zijn om te lezen, maar als je alle metaforen en lange zinnen weglaat vind ik het persoonlijk een oppervlakkig verhaal. Ik had overigens nooit eerder iets van deze schrijfster gelezen dus dit was een eerste kennismaking. Wellicht dat ik in de toekomst nog eens een ander boek van haar ga lezen, maar van deze ben ik niet zo gecharmeerd.
Het verhaal op zich is natuurlijk triest. Het verlies van een kind of broer/zus werkt ontwrichtend op een gezin en dat is op een mooie en pijnlijke manier omschreven. Ik had medelijden met de kinderen, maar evengoed met de ouders. Het perspectief van de hoofdpersoon is het perspectief van een kind dat aan het begin staat van de puberteit. Misschien dat daarom ook het verhaal wat aan de oppervlakte bleef, omdat een kind in die leeftijd wellicht nog een bepaalde mate van diepgang mist?
Het boek heeft mij niet geraakt omdat het teveel aan de oppervlakte bleef. Het pakte me niet. Het is overduidelijk bedoeld om te shockeren en je een gevoel van ongemak te geven en dat lukt in zekere mate. Ik moet wel zeggen dat ik na de zoveelste uitspatting er een beetje klaar mee was, het was wat mij betreft een beetje overkill en dat dat maakte het ook wat langdradig.
Omdat de schrijfster de booker prize heeft gewonnen dacht ik (of hoopte ik) dat het verhaal op zich interessanter zou zijn om te lezen, maar als je alle metaforen en lange zinnen weglaat vind ik het persoonlijk een oppervlakkig verhaal. Ik had overigens nooit eerder iets van deze schrijfster gelezen dus dit was een eerste kennismaking. Wellicht dat ik in de toekomst nog eens een ander boek van haar ga lezen, maar van deze ben ik niet zo gecharmeerd.
Dat stuk met Belle in de schuur vond ik ziek.quote:
[..]
Nou ziek.. Dan ben je wel heel weinig gewend
Dat stuk heb ik maar half gelezen, was zo extreem. Wat ik nog wel miste (of gemist heb, kan ook) is het waarom die jas nog zo belangrijk was. Of was de jas van de overleden broer? De hoofdpersoon was steeds bezig over ‘samen naar de overkant’, dat het einde toch wat vreemd voelde. Zonder het zusje.quote:
[..]
Dat stuk met Belle in de schuur vond ik ziek.
De omgeving waarin ze opgroeien, dat beklemmende, dat heb je hier in de buurt veel, dus dat was in die zin wel duidelijk genoeg. Zie zo meerdere boerderijen voor me waar dit verhaal verfilmd kan worden.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Dat mag je vinden. Maar waarom zou je dan de auteur ziek noemen?quote:
[..]
Dat stuk met Belle in de schuur vond ik ziek.
“And forget not that the earth delights to feel your bare feet and the winds long to play with your hair.”
Ik kom er helaas niet doorheen. Ik vind het warrig. Het blijft hangen op flarden. Mist echte diepgang. Ik vind die Jas ook eigenlijk geen geloofwaardig meisje van 10 of 11.
Na 5 keer proberen haak ik af.
Na 5 keer proberen haak ik af.
Niets van dit alles is een wezensvreemde ontmoeting tussen een jij en een ik, zodat we nooit of te nimmer zullen weten wie die jij is en wie die ik.
Dat je zoiets überhaupt bedacht krijgt.quote:
[..]
Dat mag je vinden. Maar waarom zou je dan de auteur ziek noemen?
Ja, dat kan je ook over J.K Rowling en J.R.R Tolkien zeggenquote:
[..]
Dat je zoiets überhaupt bedacht krijgt.
Dus nogmaals, wat maakt de auteur dan ziek?
“And forget not that the earth delights to feel your bare feet and the winds long to play with your hair.”
Oke, gelezen.
Het boek leest makkelijk weg maar ik had elk deel wel een (paar keer) iets van holy shit, wat gebeurt hier.
Het verhaal vond ik niet boeiend genoeg om snel verder te willen lezen, ik moest me er echt toe aanzetten. Als het niet was gekozen hier had ik het waarschijnlijk halverwege weggelegd.
Weinig diepgang, eindeloze metaforen (een halve pagina over de handen van de veearts). Veel extreme stukjes om de lezer te shockeren. Gewoon niet echt mijn boek.
Het boek leest makkelijk weg maar ik had elk deel wel een (paar keer) iets van holy shit, wat gebeurt hier.
Het verhaal vond ik niet boeiend genoeg om snel verder te willen lezen, ik moest me er echt toe aanzetten. Als het niet was gekozen hier had ik het waarschijnlijk halverwege weggelegd.
Weinig diepgang, eindeloze metaforen (een halve pagina over de handen van de veearts). Veel extreme stukjes om de lezer te shockeren. Gewoon niet echt mijn boek.
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |