Wie bel je wanneer?

Na mijn (hypo)mane episode nog veel te lang doorgegaan (nalatenschap regelen). Nu áltijd in het weekend komt de vraag bij mij op, wie bel ik en wanneer:

Normaal bel je je behandelaars, fijn, weekend vrij, maar óók op maandag.

Dan heb je het algemene nummer van de lokale ggz, wel eens mee gebeld, die vond het geen probleem als ik de
dosis van een bepaald middel een keer overschreed. Maar goed, dat is natuurlijk geen oplossing.

Dan heb je het landelijke nummer, wat daar gebeurd dat weet ik niet, dat heb ik nog niet geprobeerd.

Officieel moet je de huisartsenpost bellen en dan vragen naar de crisisdienst, zoiets in ieder geval.
MAAR. Wat mijn grote vraag is, wat gebeurd er dan als ik die lui aan de lijn krijg.

Ik sta op de wachtlijst van de dochteronderneming, maar wanneer bepaal je nu "genoeg is genoeg" En dan met name in bijvoorbeeld het weekend.

Kan iemand mij vertellen wat er gebeurd als ik de crisisdienst bel en ze mij zielig genoeg vinden bijvoorbeeld? Kom ik dan op de afdeling waar ik normaal terecht zou komen (daar kom ik normaal elk jaar) of gebeuren er dan in eens andere dingen? Ik heb echt geen flauw idee wat die 'crisisdienst' doet en waar ze überhaupt bij horen. Ik woon in plaat x en daar is de huisartsenpost ook, maar opname is altijd in plaats y.

Zo heb ik ook nog het nummer van de afdeling zelf, maar geen idee wat daar de bedoeling van was, behalve dat iemand de deur opendeed als je te laat was.

Laatste telling stond ik op plaats 10 en moet er echt niet aan denken nog minstens een week te wachten.
Ik slaap maar uren per nacht (nu ja, soms wat meer) dus tijd bijhouden sowieso al lastig, maar "'s morgens" en "'s avonds" is er niemand om tegen te praten omdat ze allemaal slapen (of het ze gewoon niet interesseert).

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Maar wanneer ben ik erg genoeg om 1 diedienst (geen idee meer wat ik wilde tikken, moest even wat doen).
Maar wanneer moet ik dus wie bellen, en vooral, wanneer moet ik die crisisdienst bellen, en wát gebeurd er dan, als er al wat gebeurd. "Ze" hebben al eens bijna bij me aan de deur gestaan, maar m'n behandelaar vond het beter als hij alleen zou gaan.
Ik ben bang dat het weer een lang weekend gaat worden.

M'n quotes zijn even mislukt, maar ik sta in de wachtrij op positie 10+, kans dat er pas na volgende week ruimte is.
Ik heb net een mailtje naar m'n behandelaars gestuurd, die er dus pas dinsdag weer zijn :/, maar iater reageert in het weekend vaak ook nog wel. wat er gebeurd als ik huisartsenpost bel en naar crisisdienst vraag.

Verder sta ik alleen, óf met mensen valt niet over zulke onderwerpen te praten, óf ze willen niet praten, en dan in het algemeen omdat ze onterecht boos zijn. M'n moeder wilde niet bellen dit weekend, m'n vader neemt al de hele dag niet op, beste vriend op vakantie, andere vriend werkt ploegendienst en weer een andere daar heb ik niet zo'n soort relatie mee. En een na beste vriend heb je al helemaal niets aan, die gaat gewoon zitten chatten terwijl je aan het praten bent en dan wacht je op antwoord en heeft hij niet geluisterd.

Vaak heb ik er ook gewoon geen zin meer in, het is chronisch. Het was me nu 1.5 jaar gelukt stabiel te blijven tot een nogal stressvolle gebeurtenis. En dan begint het weer. Toch wel benieuwd hoe lang ik ander stabiel was gebleven.

Als ik binnen niet al te lange tijd geen reactie krijg dan bel ik wel eerst de lokale afdeling, daar moet volgens mij ook iemand dienst hebben, of doorverwezen naar landelijke, iig dan steeds een stapje hoger. Als ik durf.

Bedankt voor alle reacties. Deze avond ben ik in ieder geval doorgekomen. Een uur met een vriendin aan de lijn gehangen en verder een beetje foto's zitten kijken.
En moest even een droog bed regelen omdat ik gisteren KO was gegaan met een open fles in m'n hand blijkbaar. En alsnog minder dan vijf uur geslapen..

Afhankelijk hoe de nacht gaat en overdag ga ik wel de huisartsenpost bellen, bij de GGZ is geen arts aanwezig volgens mij, al draaien die wel weekenddiensten in de klinieken, en zo'n middel dat ik gebruik is op. Of het wat doet geen idee, maar is er iig geen commentaar op wiet of/en alcoholgebruik. Maar kan dan wel doorvragen hoe en wat. Dreigen sowieso niet doen, geen zin in een RM

Juist nu het beter ging qua relatie met m'n vader is hij weer ziek zwak en misselijk en sta ik er dus weer alleen voor (moeder woont aan de andere kant van het land en de rest van de familie haat me, op m'n zusje na maar die woont ook aan een andere kant van het land).
Ik houd me als afleiding nu vooral bezig met alles "opname klaar" maken. Niet omdat ik per se vandaag of morgen opgenomen zou worden, maar het gaat toch gebeuren en heb wel eens een telefoontje gehad van "kun je hier voor twee uur zijn?", terwijl ik nog niets gepakt had of wist waar ik überhaupt moest zijn. En tig verschillende dingen verzinnen om te doen voor als je in wat anders geen zin hebt.
Maar dat onbekende weerhoudt me ook om te bellen of überhaupt erom vragen.

OMG,
Wat heb ik gedaan.
Ik heb ze gebeld!
Eerst huisartsenpost gesproken, die doorgedingest naar crisisdienst, en nu komen die over een half uur ofzo naar mij toe HELP!

Dat moest geen gaap smiley zijn btw.

Ik ben nu opgenomen. De kamer tegenover die van vorige keer.
Opzich wel erg als de verpleging je kent.
Maar aan het eind van de gang, dus rustig.
Alleen wel meteen badkamerdeur die op slot zit grr.
Arts komt voor of rond 12u, kijken of ik dat volhoud na zoveel stress.

Volgens mij oplader vergeten.

Net eindelijk een arts gesproken.

Voor anderen met dezelfde vraag: Het is prima om de huisartsenpost te bellen.
Zij stellen een hoop vragen en gaan daarna overleggen met de crisisdienst. Dat kan soms even duren ivm. drukte. De vraag was nog of ik makkelijk naar hen kon komen, uiteindelijk zijn ze bij mij thuis geweest.
Ik ben daarna met m'n opnametas met hen naar de kliniek gereden. Voor hun even onhandig omdat er iemand belde.
Zelf die man naar de 'buiten openingstijden'ingang geleid hehe.

Toen die arts er was gewoon het standaard opnamegesprek riedeltje.

Nu proberen een paar uren te pakken, kwart over zeven is de wekronde alweer.

P.S. telefoon laad ik nu via laptop.
P.P.S. wat ga ik ooit mijn familie vertellen.

Bij het loopje naar de super viel pas echt het besef dat ik hier weer zit. Het is wel heel autist onvriendelijk door dat corona gedoe. Overigens zijn de meeste van m'n meeste favoriete verpleegkundigen weg.

Alweer een "tijd" thuis, maar het gaat weer mis. Heb uiteindelijk een beetje geblowed en een beetje meer medicatie genomen dan voorgeschreven (maar gewoon verantwoorde hoeveelheid!) Het enige wat ik mij eigenlijk kan herinneren is dat ik tegen mezelf begon te praten. Nu zeg ik wel vaker wat tegen mezelf, maar geen hele gesprekken.
Uiteraard is het wéér weekend. Maar omdat ik in zo'n gigantische rot bui was ben ik gaan doen waar ik de grootste hekel aan heb, de was en opruimen, onder het mom van erger kan het toch niet worden.
Het begon eigenlijk gisteren, maar toen was het nog handelbaar met normale hoeveelheid medicatie. Vandaag echter draaide ik compleet door.

De laatste opname was een complete hel, maar ja het is de enige plek waar ik terecht kan. Maar aangezien het weekend is is de enige manier om er te komen de crisisdienst en dat voelt ook zo vreemd.
Plus dat ál m'n was nog nat is en dergelijke.

Nu weet ik écht niet wie ik moet bellen, niet in welke volgorde niet wie niet wie niet etc. Alles duizelt iig. Opname wil ik ene kant wel andere kant niet, laatste keer was een hel en wel trauma's of hoe het ook heet opgelopen.
Lastige maakt dat ik niet weet wat er aan de hand is, en zo ook een klein trauma opgelopen tijdens opname. Het ging heel slecht met me, wat geen idee, ik liep dwangmatig heen en weer op rookbalkon en kon niets horen of zeggen zonder compleet in de slappe lach te schieten. Dat zal vast raar overkomen, maar als die verpleger (een broekie, juli afgestudeerd) in plaats van vliegtuigje spelen naar links/rechts had gekeken had hij gezien dat het niet goed gaat, als ik om maximale medicatie vraag, als ik om een ervarener verpleegkundige vraag, en ook zeg dat het niet goed gaat tegen de ervarenere verpleegkundige, dat zijn toch genoeg tekenen zou je zeggen.

Ik loop spreekhok binnen en schiet uiteraard meteen in de lach, maar voor ik een woord kan afmaken schiet ik alweer in de slappe lach, zegt die eikel: "Repelsteeltje ik heb het druk en ik heb het idee dat je mijn tijd zit te verdoen". Als hij had gevraagd of het wel goed ging dan had ik ja of nee kunnen schudden en hadden we dit allemaal niet gehad. Mijn vertrouwen is echt wel geschaad, vooral in hem uiteraard, maar ook in een andere verpleegkundige aan wie ik het verhaal vertelde. Maar die lui staan allemaal achter elkaar.
Wat ik wel weet is dat ik e Geen idee mee wat ik wist.

Nu is een 'simpele' vraag een heel verhaal geworden, maar de vraag blijft staan. Ik heb werkelijk geen idee waar ik terecht kan zonder direct evt opgenomen te worden.
Wat ik wel weet is dat ik een dag zoals vandaag niet veel vaker kan hebben. Ik had vroeger anti-psychotica, dan kom ik m'n dagen wel door compleet verdoofd, maar dat is op.
En bijkomend probleem is dat mijn "slaap"medicatie op is.

Ik zou me wel fijner voelen als ik wist wat het was, "gewoon" depressie of (hypo)manie ben ik bekend mee, psychotische meuk ook, maar wat dit moet voorstellen geen flauw idee.
Beetje off-topic alleen allemaal.

Kut, bij elkaar opgeteld kan het best wel een (lichte) psychose zijn.

[ Bericht 1% gewijzigd door dedodo op 26-09-2020 18:33:11 ]

quote:

Op zondag 27 september 2020 12:31 schreef Lienekien het volgende:
Je hebt hulp nodig om te zorgen dat je niet zonder je noodzakelijke medicatie komt te zitten.

Ik weet niet hoe de reguliere zorg voor je is geregeld, maar trek ergens aan de bel met dit probleem van zonder medicatie zitten, desnoods bij huisarts of huisartsenpost.

Faen i helvete, elk nummer kan niets voor me doen.
Volgens mij had dat mens van de huisartsenpost een pestdag ofzo zoals ze me benaderde. Voor levensbedreigende situatie drukt u op één, voor de rest wachten tot een triagist of wat dan ook aan de lijn komt.
Dus ik vertel zo, komt ze met: Wij zijn enkel voor levensbedreigende situatie's, hallo.. ik heb niet op nummer één gedrukt.
Volgens de website:

quote:

U belt de Huisartsenpost alleen voor medische problemen die niet kunnen wachten tot de volgende werkdag.

Voor levensbedreigende situaties bel ik wel 112, niet die flapdrollen.
Geen puf om nog een keer te bellen. Gisteren heeft me compleet uitgeput en daarom ben ik er zo bang voor, uitputting is onder andere een trigger en stress.
Maar 1 medicatie die op is van van de andere enkel mini dosissen (welke ik gebruik om te kunnen slapen, niet tegen deze verschijnselen)
Kijken of ik voldoende voorraad heb daarvan en dan speel ik zelf wel dokter, jaren geleden voor het laatst gebruikt, ik was er eindelijk vanaf. Maar die dosis ga ik niet nemen, dan herken je mij echt niet meer terug (zombie). Toch liever een zombie dan die hel van gisteren.

Overigens flikker je van dat spul ook zo in slaap, dus dan maakt dat andere spul ook niet meer uit.

Oh en dank voor de reacties!

quote:

Op zondag 27 september 2020 14:32 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Dan bel je morgen direct met je eigen huisarts.

Zolang je maar beter gaat regelen dat je de medicatie hebt die je nodig hebt.

Dat zei de verpleegkundige van de afdeling waar ik altijd word opgenomen volgens mij ook, of iemand anders.

quote:

Op zondag 27 september 2020 14:35 schreef Lenny77 het volgende:
Je zou eigenlijk echt niet zelf medicatie mogen bijnemen en al helemaal niet blowen, dit laat alles ontploffen!
Blijf van de drugs af en bel toch maar terug naar de huisarts zoals je de vorige keer hebt gedaan.
Ga nou niet zelf met oude medicatie rommelen want er is iets actief aan de hand in je hoofd nu, je kan het zo veel erger maken.
Bespreek als je bij de juiste arts zit (psychiater/psycholoog) dat je het vroeger goed deed op ani-psychotica maar dat dit je erg suf maakte. Er zijn de laatste jaren veel nieuwe soorten bij gekomen die veel minder bijwerkingen hebben.

Ik had twee hijsjes genomen en toen wist ik nog niet dat het weer zo ver was hé, het is jaren geleden dat ik dit gezeik had.
Het is geen oude medicatie, het is hetzelfde als wat ik voorheen nam en gewoon vers van de pers omdat ik dat in lage dosis nog steeds slik.
En dit spul ga ik niet weer 'permanent' slikken, weet niet meer waarom, maar ben overgegaan naar een klassieke AP. Echter met die ga ik niet "spelen", die gaat in stapjes van 0,5 mg en überhaupt geen idee wat mijn maximale dosis ooit geweest is.
Wat ik nu neem is het dubbele van m'n slaapdosis (en deze hoeveelheid was eerst mijn slaapdosis). Ik ga niet met hoge dosissen spelen.
Ik gebruik het middel sowieso wel vaker (en dat mag gewoon) om te kalmeren, ben niet zo'n fan van benzodiazepines.

M'n vader heeft vanavond de huisartsenpost nogmaals gebeld, daarna moest die persoon mij weer spreken. Die vond het overigens nogal vreemd van haar collega. Maar goed, uiteindelijk crisisdienst aan de lijn, bla bla bla etc en omdat ik er nu geen last van heb geen opname, er is ook geen ruimte oid, beetje vreemd maar goed.

Áls ik er wel last van heb dan kán ik ze niet bellen. Nu ja, had ik het over 100mg quetiapine innemen, eerst wat vertwijfelt/nee, toen werd hij voor de tweede maal gebeld en gesprek dus afgebroken. Daarna was het wel ok. En dus genomen en verder zombiën tot een psychiater me maandag belt.
"Als je het weer hebt kun je nogmaals bellen/moet je, weet z;n precieze woorden niet meer" Ja dat kan dus niet.

Het is ook lastig uit te leggen hoe het voelt.
Ik kan ook geen gedachten herinneren, enkel een derde persoonsbeeld
Een beetje dit idee:

En dan denk je wel even te gaan slapen, niet dus. Middel natuurlijk jaren niet gebruikt dus bijwerkingen. M'n spieren spannen zich steeds compleet samen tot krampniveau.
Hopelijk belt die psychiater vroeg. Zijn normaal om 8u aanwezig, maar overleg is pas klaar om 9u.
tussen 7u en 10u is er in ieder geval een halfwaarde tijd voorbij.

IRC is tegenwoordig ook zo dood als een pier, tenminste waar ik zit.
Maar heb een bril gevonden dus ga maar proberen te lezen.

Wat wel apart is is dat ik vanmiddag zo stoned als een gerookte makreel was, maar vanavond met dezelfde dosis vrijwel compleet helder.

Spijtig dat m'n eigen psychiater morgen niet aanwezig is, deze persoon ken ik niet. M'n bedoeling was (is) om twee psychofarmaca over te houden (stemmingsstabilisatoren), nu ja we zien wel hoe het morgen loopt. Ik neem dan overigens niet uit mezelf wat meer dan hoor, ik merk wel wat zijn idee is.

Nu gaan we naar het land van Oz als dat lukt.

Nou, blijkbaar ben ik niet belangrijk genoeg voor ze. Kunnen de schijt krijgen.
Liefst zou ik nu gewoon op het vliegtuig stappen naar m'n favo land, maar daar heb ik ivm medicatie allemaal formulieren voor nodig En zonder iig twee ga ik niet weg. Niet dat dat een realistisch idee is, moet eerst 10 dagen op m'n verblijf opgesloten zitten geld te verbranden of opeten, want daar (waar ik ga iig) heb je geen AH bezorgservice en dergelijke.

Tig (+1) keer bedacht hoe ik het zou schrijven, maar geen idee dus doe maar wat. Edit maar als het niet OK is.

Ik zou dus de dag na m'n belletje naar de crisisdienst gebeld worden door dienstdoende psychiater. Niet gebeurd. Afgelopen donderdag zou m'n eigen psychiater bellen, niet gebeurd.

Ben de (g)gz wel zat nu.
Heel lief overigens maakte een vriend m'n medicatiedoosjes klaar tot ik m'n Baxter had. Niet per se omdat ik dat zelf niet zou kunnen, maar ik zou het gewoon niet doen, ik ken mezelf. Helaas is zoals te verwachten de inhoud niet correct.

Hoe nu verder is alleen de vraag, slaap nog steeds te weinig en te slecht. Gelukkig kom ik normaal wel snel in slaap tegenwoordig, ook al heb ik geen slaap. Als ik te laat probeer te slapen kost het wel meer moeite. Wat het omslagpunt is weet ik niet precies. Soms overigens heb ik wel een soort slaap.
Na m'n "trek" is nu ook m'n "honger" zo goed als weg. Dus met nóg meer weerzin eten.

Ik weet echter niet of ik nog een keer de crisisdienst zou bellen, of de gewone ggz. Eerst die kut opname, dan afgescheept worden, dan afgescheept worden2+niet gebeld worden, dan nogmaals niet gebeld worden.
Wat wel pijnlijk is is dat m'n moeder het zou begrijpen als ik mij, grof gezegd, van kant zou maken.

Dat gare gedoe van zaterdag heeft mooi genoeg wel een zooitje angsten weggehaald, al had ik liever dat een dwanggedachte weg zou zijn denk ik. Nu probeer ik als ik wat energie heb en de gedachtes zijn niet te erg wat op te ruimen in huis. En als het weer wat droger wordt sporten. Maakt me niet uit of het nu een klein stukje is of niet. Eten begint wel echt een probleem te worden, met moeite lukt het me vaak om tweemaal per dag wat te eten.
Supermarkt wel vaak moeite mee, zeker nu met dat gezeik met maximaal aantal bezoekers weer, maar die vriend die mijn medicatie deed is recent geopereerd en nu doe ik af en toe boodschappen voor hem. En meteen voor mezelf.

Nu ja, moraal van het verhaal is dus mocht er in het weekend wat gebeuren dan ben je al snel fucked.