Boek schrijven? Ouders en broer een beperking, kinderhuis, k

Voor dat je er al jouw tijd in steekt; wie zal een boek over jouw ellende willen lezen? Weinig mensen die graag een autobiografie lezen van iemand die ze niet kennen. De meesten hebben al genoeg aan hun eigen problemen. Met alle respect verder. Ik weet niet hoe je nu in jouw situatie staat, maar een verleden van je af schrijven, kan voor jezelf natuurlijk wel helpen om er vrede mee te krijgen. Vraag is dus eigenlijk voor wie je het doet.

Wil je het echt als een autobiografie schrijven of wil je er een roman van maken gebaseerd op de dingen die jij zelf hebt meegemaakt?

De enige manier om over deze ellende een boek, voor anderen, te schrijven, is wanneer je je eroverheen gezet hebt.
Met een frisse blik, met inzicht en/of (zelf-)spot en relativeringsvermogen.
Maar schrijven is sowieso goed, dus schrijf! Al is het maar om een begin te maken!

quote:

Op vrijdag 28 augustus 2020 21:47 schreef Rugzak87 het volgende:

[..]

Denk dan eerder een roman

Heb je weleens eerder een verhaal geschreven? Heb je gevoel voor taal?

Autobiografie werkt niet.

Slimste keuze is een semi-fictief boek (roman), een hoofdpersonage in grote mate gebaseerd op jezelf, waarin jouw ervaringen terugkomen.

Lees bijvoorbeeld eens de Jacobsladder van Maarten 't Hart, dan snap je wellicht beter wat ik bedoel.

ik schrijf sosm verhaaltjes maar je moet gewoon beginnen paar honderd woorden per dag en gewoon schrijven.

Disclaimer: je hebt vreselijke dingen meegemaakt, daar doe ik niks aan af.

Harde werkelijkheid: vreselijke dingen meegemaakt hebben maakt nog geen boek dat andere mensen willen lezen. Het komt erop aan of je in staat bent daar een interessant verhaal van te maken. Sommige mensen hebben commercieel succes met een verhaal over hun kat. Omdat ze er een verhaal over kunnen maken dat mensen wíllen lezen.
Schrijven voor jezelf kan sowieso nuttig en goed zijn. Schrijven om uitgegeven te worden vergt dat de uitgever er commercieel succes in ziet, en dat hangt niet af van de hoeveelheid ellende. Het hangt af van je vermogen anderen ermee te boeien.

Heftig verhaal, blij te lezen dat je het verleden achter je hebt gelaten en iets hebt opgebouwd waarop je trots kunt zijn.

Niet om je te ontmoedigen/negatief te doen maar je schrijfstijl in de OP nodigt (mij in ieder geval) niet heel erg uit tot lezen. Ik zou proberen daar eerst aan te werken. Misschien dat daar cursussen/clubs/fora voor zijn of dat je kunt beginnen met korte verhalen en daar dan feedback op vragen.

Heel eerlijk.. ik heb je openingspost niet eens voor de helft gelezen. Wat mij betreft was je schrijfstijl en je samenvatting niet pakkend genoeg. Maar dat wil niet zeggen dat je het niet kunt. Wat dacht je van een schrijfcursus?

quote:

Op zaterdag 29 augustus 2020 00:11 schreef DonnaNoble het volgende:
Disclaimer: je hebt vreselijke dingen meegemaakt, daar doe ik niks aan af.

Harde werkelijkheid: vreselijke dingen meegemaakt hebben maakt nog geen boek dat andere mensen willen lezen. Het komt erop aan of je in staat bent daar een interessant verhaal van te maken. Sommige mensen hebben commercieel succes met een verhaal over hun kat. Omdat ze er een verhaal over kunnen maken dat mensen wíllen lezen.
Schrijven voor jezelf kan sowieso nuttig en goed zijn. Schrijven om uitgegeven te worden vergt dat de uitgever er commercieel succes in ziet, en dat hangt niet af van de hoeveelheid ellende. Het hangt af van je vermogen anderen ermee te boeien.

Is commercieel succes echter wel waar TS op zint of wil hij zijn verhaal gewoon met de wereld delen? Los van allerhande kleine 'uitgevers' en drukkerijen waar je op eigen kosten je boek kunt laten drukken leven we natuurlijk in 2020 en zijn diverse nu (commercieel) succesvolle auteurs begonnen zonder fysieke uitgaven met ebooks op platforms als amazon/kindle.

quote:

Op vrijdag 28 augustus 2020 21:32 schreef jameshond7 het volgende:
Voor dat je er al jouw tijd in steekt; wie zal een boek over jouw ellende willen lezen? Weinig mensen die graag een autobiografie lezen van iemand die ze niet kennen. De meesten hebben al genoeg aan hun eigen problemen. Met alle respect verder. Ik weet niet hoe je nu in jouw situatie staat, maar een verleden van je af schrijven, kan voor jezelf natuurlijk wel helpen om er vrede mee te krijgen. Vraag is dus eigenlijk voor wie je het doet.

Voor jeugdzorg & de ggz, maar dan denken ze waarschijnlijk niet hoe kunnen we deze mensen in de toekomst beter helpen maar eerder: ja ok zielig maar heb burnout, check wel de samenvatting op fok zodat ik antwoord heb als men vraagt of ik het heb gelezen. Of mss dat niet eens

quote:

Op zaterdag 29 augustus 2020 00:31 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Voor jeugdzorg & de ggz, maar dan denken ze waarschijnlijk niet hoe kunnen we deze mensen in de toekomst beter helpen maar eerder: ja ok zielig maar heb burnout, check wel de samenvatting op fok zodat ik antwoord heb als men vraagt of ik het heb gelezen. Of mss dat niet eens

Sorry, maar ik begrijp niets van wat je zegt.

quote:

Op zaterdag 29 augustus 2020 00:31 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Voor jeugdzorg & de ggz, maar dan denken ze waarschijnlijk niet hoe kunnen we deze mensen in de toekomst beter helpen maar eerder: ja ok zielig maar heb burnout, check wel de samenvatting op fok zodat ik antwoord heb als men vraagt of ik het heb gelezen. Of mss dat niet eens

geeninspiratie1235 post
meer facebook.com/anti-jeugdzorg en facebook.com/anti-ggz dan r/Misantrophy

quote:

Op zaterdag 29 augustus 2020 00:32 schreef jameshond7 het volgende:
Sorry, maar ik begrijp niets van wat je zegt.

Waarom wil je het begrijpen dan? Jij bent niet Rugzak87.

quote:

Op zaterdag 29 augustus 2020 00:14 schreef van_Lamehuizen het volgende:
Heftig verhaal, blij te lezen dat je het verleden achter je hebt gelaten en iets hebt opgebouwd waarop je trots kunt zijn.

Niet om je te ontmoedigen/negatief te doen maar je schrijfstijl in de OP nodigt (mij in ieder geval) niet heel erg uit tot lezen. Ik zou proberen daar eerst aan te werken. Misschien dat daar cursussen/clubs/fora voor zijn of dat je kunt beginnen met korte verhalen en daar dan feedback op vragen.

Ik vraag het mij af. Als je het achter je hebt gelaten en vooruit wilt kijken, dan kan ik mij niet voorstellen dat je er een heel boek over wilt schrijven.

quote:

Op zaterdag 29 augustus 2020 00:35 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Waarom wil je het begrijpen dan? Jij bent niet Rugzak87.

Omdat je mijn bericht quote. Dan ga er ik van uit dat jij mij iets probeert te vertellen.

quote:

Op zaterdag 29 augustus 2020 00:36 schreef jameshond7 het volgende:

[..]

Ik vraag het mij af. Als je het achter je hebt gelaten en vooruit wilt kijken, dan kan ik mij niet voorstellen dat je er een heel boek over wilt schrijven.

Dat is best een goed punt.

Laat deze man eerst zijn pogingen doen voordat jullie het allemaal afkraken. Echt, deze samenleving is er op gebouwd om anders dromen te slopen voordat er ook maar een baksteen gelegd is.

Mijn tips:
Ga lezen. Vooral de (Nederlandse) literaire klassiekers.
Volg een schrijfcursus en verdiep je in narratie.
Begin met het schrijven van korte verhalen.
Maak het fijn voor jezelf, een knus of sfeervolle zithoek, speciaal voor het schrijven, waar je weinig last hebt van moderne afleidingen (tv, smartphones, computers etc).

quote:

Op zaterdag 29 augustus 2020 00:44 schreef Rugzak87 het volgende:

[..]

Waarom niet?

Omdat het een emotioneel zwaar proces kan zijn dat erg veel tijd in beslag neemt. Schrijvers zijn niet alleen bezig met schrijven, maar ook erg veel met herlezen en herschrijven. Ga je een boek over jouw problemen schrijven, dan sta je bij alles wat je hebt meegemaakt uitgebreid stil. Dit moet je niet onderschatten.
Daarnaast moet je er voor oppassen dat het geen boek wordt waarin je alles en iedereen de schuld geeft van dat wat er in jouw leven niet volgens plan is verlopen.
Je kan voorbeelden geven van situaties en de lezer vertellen hoe jij met die situaties bent omgegaan. In dat geval deel jij als ervaringsdeskundige jouw eigen ervaring.
Waar je mee moet oppassen is dat je schrijft over hoe verschrikkelijk jouw eigen leven is geweest en hoe goed je het nu doet met jouw gezin en huurwoning en leuke baan. Voor sommigen kan dit motiverend werken, maar voor velen kan dit ook verkeerd vallen. Alsof je ze wilt vertellen dat hun problemen niets voorstellen, omdat jij het erger mee hebt gemaakt in het leven, maar uiteindelijk toch gelukkig bent geworden.
Je moet er dus mee oppassen dat jij met jouw problemen die van een ander bagatelliseert. Daarnaast willen anderen waarschijnlijk van je weten hoe zij door hun problemen heenkomen, meer dan dat ze van je willen weten hoe slecht die band die tussen jou en jouw vader wel niet is geweest.
Denk dus heel goed na wat het doel is van jouw verhaal; voor wie precies schrijf je het en wat wil je er precies mee bereiken.

Ik denk dat een boek schrijven over je ervaring heel opluchtend kan werken. Dan ia de oplage misschien 100 er worden er 10 verkocht. Who cares,jij kunt je ei erin kwijt en hebt dan toch maar mooi een boek geschreven.

Go for it!

quote:

Op zaterdag 29 augustus 2020 01:11 schreef soeverein het volgende:
Ik denk dat een boek schrijven over je ervaring heel opluchtend kan werken. Dan ia de oplage misschien 100 er worden er 10 verkocht. Who cares,jij kunt je ei erin kwijt en hebt dan toch maar mooi een boek geschreven.

Go for it!

Hier zou ik mee oppassen. Voor de een werkt het opluchtend, maar de ander kan zijn verleden beter achter zich laten. Dat ligt er maar net aan hoeveel oude wonden je er mee kan openhalen. Wij kennen TS niet dus hij zou zelf moeten gaan bepalen of hij het echt ziet zitten. Ik wil hem er alleen voor waarschuwen dat hij het niet moet onderschatten. Als TS voor zijn problemen (nog) bij een psycholoog rondloopt, is het erg verstandig om met deze te bespreken of het een goed idee is of niet.

quote:

Op zaterdag 29 augustus 2020 00:36 schreef jameshond7 het volgende:
Omdat je mijn bericht quote. Dan ga er ik van uit dat jij mij iets probeert te vertellen.

Sorry wat ik bedoelde was dat jij vroeg voor wie hij het kon schrijven. Dus ik gaf daarvan een suggestie.

quote:

Op zaterdag 29 augustus 2020 01:23 schreef jameshond7 het volgende:
Hier zou ik mee oppassen. Voor de een werkt het opluchtend, maar de ander kan zijn verleden beter achter zich laten. Dat ligt er maar net aan hoeveel oude wonden je er mee kan openhalen. Wij kennen TS niet dus hij zou zelf moeten gaan bepalen of hij het echt ziet zitten. Ik wil hem er alleen voor waarschuwen dat hij het niet moet onderschatten. Als TS voor zijn problemen (nog) bij een psycholoog rondloopt, is het erg verstandig om met deze te bespreken of het een goed idee is of niet.

En op basis waarvan voorspelt de psycholoog dan of het een goed idee is of niet?

quote:

Op zaterdag 29 augustus 2020 10:36 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]

En op basis waarvan voorspelt de psycholoog dan of het een goed idee is of niet?

Het lijkt mij dat een therapeut met je op onderzoek uit gaat wat de voor- en nadelen zijn van het aangaan van zo een schrijfproces en je zo helpt een weloverwogen beslissing te nemen.

quote:

Op zaterdag 29 augustus 2020 00:17 schreef van_Lamehuizen het volgende:

[..]

Is commercieel succes echter wel waar TS op zint of wil hij zijn verhaal gewoon met de wereld delen? Los van allerhande kleine 'uitgevers' en drukkerijen waar je op eigen kosten je boek kunt laten drukken leven we natuurlijk in 2020 en zijn diverse nu (commercieel) succesvolle auteurs begonnen zonder fysieke uitgaven met ebooks op platforms als amazon/kindle.

Goede vraag om over het doel na te denken. Niets weerhoudt TS ervan het op te schrijven en te publiceren op een blog of als ebook. Dat kost vrijwel niks. Zelf laten drukken kan ook, dat kost wel wat.
Alleen als TS ook gelezen wil worden, is de kans niet groot dat dat op die manier lukt. Een uitgever helpt ook om het boek te redigeren en onder de aandacht te brengen. En dat doen ze alleen als er kans is op succes.

Er zijn vast wel mensen te vinden wier verhaal zonder enige ondersteuning bekend is geworden, maar daar tegenover staan talloze mensen wier verhaal ergens in cyberspace staat met de teller op drie lezers.

Als TS gelezen wil worden, gaat het helpen om schrijfcursussen te volgen, zodat het verhaal goed op papier komt.

quote:

Op zaterdag 29 augustus 2020 10:43 schreef Scary_Mary het volgende:
Het lijkt mij dat een therapeut met je op onderzoek uit gaat wat de voor- en nadelen zijn van het aangaan van zo een schrijfproces en je zo helpt een weloverwogen beslissing te nemen.

En dat kan hij zelf niet? Zie je hem als achterlijk of zo?

quote:

Op zaterdag 29 augustus 2020 14:32 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

En dat kan hij zelf niet? Zie je hem als achterlijk of zo?

Je kan jezelf ondersteunen ja, maar ik denk dat we bijna allemaal weleens behoefte hebben aan klankborden. Anders zou dit forum bijvoorbeeld ook niet bestaan lijkt me.

De meerwaarde van een professional kan 'm zitten in de kennis die zowel in theorie als de praktijk is opgedaan. Door bijvoorbeeld na de algemene opleiding zich verder te specialiseren in verwerking/rouw en trauma. Als je door de jaren heen tig patiënten succesvol hebt bijgestaan daarin, dan kun je wellicht een ander licht laten schijnen op iemands situatie dan een bff.

Zie je mij als zo een denigrerende en negatieve trut?

quote:

Op zaterdag 29 augustus 2020 14:39 schreef Scary_Mary het volgende:
Je kan jezelf ondersteunen ja, maar ik denk dat we bijna allemaal weleens behoefte hebben aan klankborden. Anders zou dit forum bijvoorbeeld ook niet bestaan lijkt me.

De meerwaarde van een professional kan 'm zitten in de kennis die zowel in theorie als de praktijk is opgedaan. Door bijvoorbeeld na de algemene opleiding zich verder te specialiseren in verwerking/rouw en trauma. Als je door de jaren heen tig patiënten succesvol hebt bijgestaan daarin, dan kun je wellicht een ander licht laten schijnen op iemands situatie dan een bff.

Zie je mij als zo een denigrerende en negatieve trut?

Maar komen al die andere clienten dan ook wel voldoende overeen met ts? Als het heel ander soort mensen zijn met heel ander soort trauma’s die een heel ander soort boek wilden gaan schrijven en ook nog eens over een heel ander soort schrijftalent beschikten dan lijkt de vergelijking mij niet heel erg zinvol.of zie jij dat anders?
Nee, ik zie jou niet als denigrerende trut, maar ik zou die post zelf zo over vinden komen als ik de ts was geweest, ook al bedoelde je het anders. Maar goed ik ben de ts niet.

Gewoon doen, ik ben ook met een boek bezig. Complete fictie maar met een paar dingen er in verwerkt die ik zelf heb meegemaakt.

Het helpt ook heel veel met verwerking.

Serieuze vraag: waarom durf je het woord 'kanker' niet te noemen? Waarom noemen mensen dat 'k' of 'de grote K'? Ik snap dat het een nare periode in je leven was en waarschijnlijk denk je er niet graag aan terug, maar zo'n afkorting verandert toch niets?

(sorry off-topic)

quote:

Op zaterdag 29 augustus 2020 15:16 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Maar komen al die andere clienten dan ook wel voldoende overeen met ts? Als het heel ander soort mensen zijn met heel ander soort trauma’s die een heel ander soort boek wilden gaan schrijven en ook nog eens over een heel ander soort schrijftalent beschikten dan lijkt de vergelijking mij niet heel erg zinvol.of zie jij dat anders?
Nee, ik zie jou niet als denigrerende trut, maar ik zou die post zelf zo over vinden komen als ik de ts was geweest, ook al bedoelde je het anders. Maar goed ik ben de ts niet.

Ik zie de overeenkomst in de thema's van verwerking, rouw en trauma en niet zozeer in de cliënten of het boek zelf. Misschien dat ts het boek of succes als doel ziet, maar de behandelaar zal zich denk ik meer richten op het bijgaande emotionele proces en in hoeverre iemand ideeën heeft daarover. Het lijkt me dat gesprekken over wat het schrijven cq herleven met je zou kunnen doen vooraf en wat het echt met je doet tijdens en eventueel ook daarna dus meer leidend zullen zijn.

Overigens is therapeutisch schrijven al langer in gebruik. Je kan natuurlijk fijn alles letterlijk en figuurlijk op een rijtje zetten, maar je kan bijvoorbeeld ook dingen leren herschrijven. Kijk maar eens naar een rescripting, wat tegenwoordig ook wel ingezet bij emdr.

Gelukkig maar..

quote:

Op vrijdag 28 augustus 2020 21:32 schreef jameshond7 het volgende:
Voor dat je er al jouw tijd in steekt; wie zal een boek over jouw ellende willen lezen? Weinig mensen die graag een autobiografie lezen van iemand die ze niet kennen. De meesten hebben al genoeg aan hun eigen problemen. Met alle respect verder. Ik weet niet hoe je nu in jouw situatie staat, maar een verleden van je af schrijven, kan voor jezelf natuurlijk wel helpen om er vrede mee te krijgen. Vraag is dus eigenlijk voor wie je het doet.

Dit dus

quote:

Op zaterdag 29 augustus 2020 21:09 schreef Scary_Mary het volgende:
Ik zie de overeenkomst in de thema's van verwerking, rouw en trauma en niet zozeer in de cliënten of het boek zelf. Misschien dat ts het boek of succes als doel ziet, maar de behandelaar zal zich denk ik meer richten op het bijgaande emotionele proces en in hoeverre iemand ideeën heeft daarover. Het lijkt me dat gesprekken over wat het schrijven cq herleven met je zou kunnen doen vooraf en wat het echt met je doet tijdens en eventueel ook daarna dus meer leidend zullen zijn.

Overigens is therapeutisch schrijven al langer in gebruik. Je kan natuurlijk fijn alles letterlijk en figuurlijk op een rijtje zetten, maar je kan bijvoorbeeld ook dingen leren herschrijven. Kijk maar eens naar een rescripting, wat tegenwoordig ook wel ingezet bij emdr.

Gelukkig maar..

Nou ja, goed om te weten dat dit kan,dan ben ik vanaf nu namelijk een expert in mensen met stukgelopen relaties want iedereen die dat meemaakte is uiteindelijk hetzelfde toch? het lijkt me sterk dat de ts niet over het emotionele proces heeft nagedacht. Dan heeft hij ideeën... en dan? De therapeut gaat niet zeggen of die goed of fout zijn. De therapeut kan niet in de toekomst kijken om te zien of ze kloppen. Wat het met hem doet weet hij pas zeker als hij het ervaart. Maargoed, misschien heeft hij behoefte aan een luisterend oor.
Ja, therapeutisch schrijven is al langer in gebruik, door clienten die daar zelf op zijn gekomen zonder hulp van de GGZ en rescripting is iets anders dan een heel boek.

[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 30-08-2020 00:57:41 ]

Ik zou gek genoeg een boek van @geeninspiratie1235 best willen lezen, denk dat zij juist veel eigenzinnige inspiratie heeft.

quote:

Op zondag 30 augustus 2020 01:08 schreef van_Lamehuizen het volgende:
Ik zou gek genoeg een boek van @:geeninspiratie1235 best willen lezen, denk dat zij juist veel eigenzinnige inspiratie heeft.

Dat heb ik altijd al willen horen, helaas vond men het altijd geen ruk aan als ik mijn verhalen deelde, ja op mannen die ook uit waren op seks na. Er is gewoon teveel concurrentie voor de eenvoudige ziel.

quote:

Op zondag 30 augustus 2020 01:30 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Dat heb ik altijd al willen horen, helaas vond men het altijd geen ruk aan als ik mijn verhalen deelde, ja op mannen die ook uit waren op seks na. Er is gewoon teveel concurrentie voor de eenvoudige ziel.

Was dat op Fok!?

quote:

Op zondag 30 augustus 2020 01:30 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Dat heb ik altijd al willen horen, helaas vond men het altijd geen ruk aan als ik mijn verhalen deelde, ja op mannen die ook uit waren op seks na. Er is gewoon teveel concurrentie voor de eenvoudige ziel.

Schrijven is zo gevoelig, zeker met de media tegenwoordig. Misschien kan het wel maar zonder SM of iemand (mod) die je beschermd. Sowieso zou je je verhaal moeten kunnen doen.

quote:

Op zondag 30 augustus 2020 01:36 schreef van_Lamehuizen het volgende:
Was dat op Fok!?

Nee op andere sites, maar nu ik erover nadenk heb ik het ook eigenlijk nooit heel erg serieus geprobeerd omdat ik dus wel inspiratie miste. Ik had altijd wel wat inspiratie, maar helaas net iets meer dan niks, dus niet goed genoeg om een verhaal met een fatsoenlijk plot te schrijven.

quote:

Op zondag 30 augustus 2020 01:37 schreef Stray_cat het volgende:
Schrijven is zo gevoelig, zeker met de media tegenwoordig. Misschien kan het wel maar zonder SM of iemand (mod) die je beschermd. Sowieso zou je je verhaal moeten kunnen doen.

Wat is SM? Nee ik heb zelf gelukkig geen dramatisch autobiografisch verhaal zoals ts. Wat ik probeerde te schrijven waren meer verzonnen verhalen, maar dat mislukte.

quote:

Op zondag 30 augustus 2020 00:51 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Nou ja, goed om te weten dat dit kan,dan ben ik vanaf nu namelijk een expert in mensen met stukgelopen relaties want iedereen die dat meemaakte is uiteindelijk hetzelfde toch? het lijkt me sterk dat de ts niet over het emotionele proces heeft nagedacht. Dan heeft hij ideeën... en dan? De therapeut gaat niet zeggen of die goed of fout zijn. De therapeut kan niet in de toekomst kijken om te zien of ze kloppen. Wat het met hem doet weet hij pas zeker als hij het ervaart. Maargoed, misschien heeft hij behoefte aan een luisterend oor.
Ja, therapeutisch schrijven is al langer in gebruik, door clienten die daar zelf op zijn gekomen zonder hulp van de GGZ en rescripting is iets anders dan een heel boek.

Nee, dat is niet wat ik probeer aan te geven.

Zie het als taart. Chocoladetaart komt in verschillende verschijningen, bijvoorbeeld als red velvet of Sacher of Schwarzwälderkirsch. Allemaal chocolade, maar toch net even anders. Als je aardbeien je favoriet zijn, dan spreekt de Schwarzwälderkirsch je wellicht meer aan, maar in de Sacher zit ook fruit. Waar de Schwarzwälderkirsch van zichzelf room toegevoegd heeft, kun je die bij de Sacher ernaast serveren voor extra contrast en smeuïgheid.
De red velvet heeft de minst uitgesproken chocoladesmaak, maar het zit er wel degelijk in. De witte laag bestaat meestal of wel uit ermine, creamcheesefrosting of botercreme. Waar de eerste heel licht en fluffy is, zijn de andere twee iets zwaarder en heeft de creamcheese een lekker zuurtje.
Dit kun je allemaal zelf opzoeken en/of uitproberen door het online op te zoeken of te vragen bij de bakker. Misschien is er iemand in de omgeving die net zoals ik er gewoon al jaren boven gemiddeld geïnteresseerd in is en op basis van zowel de algemene kennis als enige kennis met betrekking tot jou de shortcut weet naar wat het beste voor je zou kunnen werken. Als je van cheesecake houdt, dan zou de red velvet met creamcheesefrosting wel de beste kandidaat kunnen zijn en heb je misschien verder geen behoefte meer om andere chocoladetaarten te proberen.
Maar als het om de smeuïgheid gaat kun je misschien net zo gelukkig worden van de Sacher met de dot slagroom ernaast, als je weet dat die taart iets droger is van nature en je dat op kan lossen door ieder hapje op te leuken met wat slagroom. Het zit er namelijk niet altijd standaard bij en als je niet van de smaak van slagroom houdt, sla je het af terwijl het een bredere functie heeft dan alleen smaak toevoegen.
En dat laagje wat erin zit, misschien raadt je zelf wel welke jam dat is. Of misschien heb je daar een hint bij nodig en proef je veel duidelijker dat het of abrikoos of framboos is als iemand je zegt wat het is. (Zie ook de mindfulnessoefening met de rozijn.)

Afijn, ik ben Scary_Mary en ik ben een chocoholic feeder.
Ik kan je niet zeggen wat technisch (ben geen patissier) de beste red velvet is, maar wel het verschil vertellen tussen die van De Drie Graafjes en die van de American Baking Company. Dan proef je wellicht beter het verschil als je beide proeft en kun je een bewustere keuze maken dan wanneer je het gewoon klakkeloos op zou hebben gegeten.
Als jij tussen Amsterdam en Den Haag in woont, zou ik je daarmee kunnen helpen om niet langs beide te hoeven gaan of makkelijker te kunnen kiezen naar welke je het eerst gaat. Of misschien wil of kun je er maar één kiezen, dat scheelt reistijd, kosten en calorieën.

Je hebt vast net als ik wel wat verschillende chocoladetaarten gegeten, maar heb jij er ooit zo over nagedacht? Over chocoladetaart zelf, maar ook over het adviseren daarover? Hoe zou jij mij adviseren over dit onderwerp? In hoeverre is dat afhankelijk van je kennis over chocoladetaart en in algemeen over voorkeuren? (Retorisch bedoelt)
Als jij niet verder komt dan ja maar die vind ik lekker, dan leer ik vooral over jouw smaak en als dat teveel verschilt van de mijne heb ik daar voor mezelf dus weinig aan ja. Dat is zeg maar ook de metafoor voor de therapeut die zou zeggen dat is slecht of dat is goed.
Therapie die ondersteunt zal de cliënt dan ook meer zelf laten ontdekken wat waarom je voorkeur heeft en hoe je dat beter voor je kan laten werken. Dat is wel vanuit het uitgangspunt dat er hulp gezocht is, omdat iets niet optimaal gaat en niet zozeer omdat iemand te achterlijk zou zijn. En ja, soms is dat bevestigd krijgen dat er niet veel meer andere, betere smaakjes te krijgen zijn.

Ik hoef dus geen patissier of chocoladeverkoper te zijn (acquisitie wordt voor dat laatste wel op prijs gesteld trouwens ) om te kunnen helpen kiezen. Maar als je geen Duits spreekt of wat meer weet over chocoladetaart, dan zou het je misschien niet zijn opgevallen dat er stiekem helemaal geen aardbeien maar natuurlijk kersen in de Schwarzwälderkirschtaart zitten. En hoe weet je aantoonbaar gemiddeld meer over chocoladetaart? Als je patissier bent. Niet per se een kwaliteitsmerk dat altijd alles goed gaat, maar een brevet van gemiddeld meer kennis dan de gemiddelde internetwappie zeg maar.

Ik ben het overigens niet met je eens dat therapeutisch schrijven door cliënten zelf uitgevonden is als een noodzaak wegens tekortschietende GGZ, want het gaat echt wel verder terug dan dat de GGZ überhaupt bestaat. Voor sommige mensen is het een dusdanig goede copingtactiek dat men geen cliënt hoeft te worden, in dat opzicht kan het als een preventieve strategie werken. De kracht van verhalen vertellen en delen is zelfs oeroud.
De gezondheidszorg probeert zulke technieken denk ik wat te standaardiseren, zodat het toegankelijker aangeboden kan worden aan mensen die om wat voor reden vast lopen en het niet zo makkelijk vanuit zichzelf op pakken. Again, niet omdat ze achterlijk zouden zijn, maar vanwege bijvoorbeeld door de bomen het bos niet meer zien, etc. Door zo een standaard aan te brengen, kun je ook beter inzichtelijk proberen te maken bij wie of wat het beter aan zou kunnen slaan. Dat kan dus een en ander efficiënter maken en meer aantoonbaar maken.

Rescripting is niet per se hetzelfde als een boek schrijven ja, dat was mijn punt wederom dan ook niet. Het was bedoeld als voorbeeld van hoe therapeutisch schrijven (middel) ingezet wordt bij het verwerken van dingen (doel). Weet niet of ts dat ook echt als hoofddoel heeft, maar rescripting zou natuurlijk ook binnen een boek als zodanig ingezet kunnen worden indien daar behoefte aan zou zijn. Door rescripting als techniek aan te wenden zou je doelgerichter kunnen werken aan die verwerking ipv dat het meer een bijkomstigheid is van het doel een boek te willen schrijven. Als het doel is om een opbeurende boodschap aan anderen over te brengen, dan zul je daar meer de focus op moeten hebben en houden om dat duidelijk over te brengen.

Je hebt an sich een punt dat je pas weet wat iets met je doet als je het doet, maar dat neemt niet weg dat een goede voorbereiding toch echt wel handig kan zijn. In zo een geval als weer actief bezig gaan met traumatiserende dingen zou je kunnen denken aan alert zijn op bepaalde symptomen. Disassocieren, vergeetachtigheid, etc. kunnen voorkomen bijvoorbeeld. Als je dat weet, dan kan je zelf en je omgeving daar op voorbereiden en rekening mee houden. Sommige mensen kunnen dat misschien prima zelf aan de hand van een googletje, maar anderen gaan misschien liever in gesprek met een professional die op persoonlijk niveau mee kan denken en tips kan geven.
Je kan ook samen een checklist maken, waar je op terug kan vallen bij moeilijkheden. Staat ook wel bekend als signaleringsplan. Om zo beter de grens te kunnen bepalen, tot hoe ver je kan gaan voor je aan de bel trekt en wat je en je omgeving zelf kunnen doen. Dat kan een betere basis geven voor je zoiets intensief aan gaat en daarmee meer (zelf)vertrouwen en (zelf)redzaamheid kunnen creëren.

Voor de duidelijkheid, dit is geen betoog dat ts of wie dan ook het niet zonder professional kan of zou moeten doen. Ik probeer alleen wat grijs aan te brengen in jouw inktzwarte blik op de gezondheidszorg en wat het wel zou kunnen doen cq betekenen.
Mijn betoog over chocoladetaart zegt niets over mijn voorkeur voor of de kwaliteit van appeltaart. In dat opzicht vind ik het jammer dat je zo defensief op mij overkomt, want mijn grijze aanvulling is geen aanval en toch lijk ik me iedere keer wel als zodanig te moeten verdedigen. Wellicht ervaar je omgekeerd hetzelfde, maar voor nu is het wel lang genoeg geweest en te offtopic. Dus ik laat het hier even verder bij.

Om nog wel even ontopic te gaan, naast workshops en cursussen zijn er ook schrijfcoaches. Die kunnen persoonlijke begeleiding bieden tijdens het schrijfproces en dat kan handig zijn als je een wat langdurig project aangaat als een heel boek. Eentje wiens werk ik al jaren lees omschrijft het als niet zeggen hoe jij moet schrijven, maar dat ze je helpt ontdekken hoe jij het beste schrijft. Denk ook aan hulp als stok achter de deur om in een ritme te blijven en het af te krijgen, maar ook aan meedenken over het aan de man brengen enzo.

quote:

Op zondag 30 augustus 2020 14:17 schreef Scary_Mary het volgende:
Nee, dat is niet wat ik probeer aan te geven.

Zie het als taart. Chocoladetaart komt in verschillende verschijningen, bijvoorbeeld als red velvet of Sacher of Schwarzwälderkirsch. Allemaal chocolade, maar toch net even anders. Als je aardbeien je favoriet zijn, dan spreekt de Schwarzwälderkirsch je wellicht meer aan, maar in de Sacher zit ook fruit. Waar de Schwarzwälderkirsch van zichzelf room toegevoegd heeft, kun je die bij de Sacher ernaast serveren voor extra contrast en smeuïgheid.
De red velvet heeft de minst uitgesproken chocoladesmaak, maar het zit er wel degelijk in. De witte laag bestaat meestal of wel uit ermine, creamcheesefrosting of botercreme. Waar de eerste heel licht en fluffy is, zijn de andere twee iets zwaarder en heeft de creamcheese een lekker zuurtje.
Dit kun je allemaal zelf opzoeken en/of uitproberen door het online op te zoeken of te vragen bij de bakker. Misschien is er iemand in de omgeving die net zoals ik er gewoon al jaren boven gemiddeld geïnteresseerd in is en op basis van zowel de algemene kennis als enige kennis met betrekking tot jou de shortcut weet naar wat het beste voor je zou kunnen werken. Als je van cheesecake houdt, dan zou de red velvet met creamcheesefrosting wel de beste kandidaat kunnen zijn en heb je misschien verder geen behoefte meer om andere chocoladetaarten te proberen.
Maar als het om de smeuïgheid gaat kun je misschien net zo gelukkig worden van de Sacher met de dot slagroom ernaast, als je weet dat die taart iets droger is van nature en je dat op kan lossen door ieder hapje op te leuken met wat slagroom. Het zit er namelijk niet altijd standaard bij en als je niet van de smaak van slagroom houdt, sla je het af terwijl het een bredere functie heeft dan alleen smaak toevoegen.
En dat laagje wat erin zit, misschien raadt je zelf wel welke jam dat is. Of misschien heb je daar een hint bij nodig en proef je veel duidelijker dat het of abrikoos of framboos is als iemand je zegt wat het is. (Zie ook de mindfulnessoefening met de rozijn.)

Afijn, ik ben Scary_Mary en ik ben een chocoholic feeder.
Ik kan je niet zeggen wat technisch (ben geen patissier) de beste red velvet is, maar wel het verschil vertellen tussen die van De Drie Graafjes en die van de American Baking Company. Dan proef je wellicht beter het verschil als je beide proeft en kun je een bewustere keuze maken dan wanneer je het gewoon klakkeloos op zou hebben gegeten.
Als jij tussen Amsterdam en Den Haag in woont, zou ik je daarmee kunnen helpen om niet langs beide te hoeven gaan of makkelijker te kunnen kiezen naar welke je het eerst gaat. Of misschien wil of kun je er maar één kiezen, dat scheelt reistijd, kosten en calorieën.

Je hebt vast net als ik wel wat verschillende chocoladetaarten gegeten, maar heb jij er ooit zo over nagedacht? Over chocoladetaart zelf, maar ook over het adviseren daarover? Hoe zou jij mij adviseren over dit onderwerp? In hoeverre is dat afhankelijk van je kennis over chocoladetaart en in algemeen over voorkeuren? (Retorisch bedoelt)
Als jij niet verder komt dan ja maar die vind ik lekker, dan leer ik vooral over jouw smaak en als dat teveel verschilt van de mijne heb ik daar voor mezelf dus weinig aan ja. Dat is zeg maar ook de metafoor voor de therapeut die zou zeggen dat is slecht of dat is goed.
Therapie die ondersteunt zal de cliënt dan ook meer zelf laten ontdekken wat waarom je voorkeur heeft en hoe je dat beter voor je kan laten werken. Dat is wel vanuit het uitgangspunt dat er hulp gezocht is, omdat iets niet optimaal gaat en niet zozeer omdat iemand te achterlijk zou zijn. En ja, soms is dat bevestigd krijgen dat er niet veel meer andere, betere smaakjes te krijgen zijn.

Ik hoef dus geen patissier of chocoladeverkoper te zijn (acquisitie wordt voor dat laatste wel op prijs gesteld trouwens ) om te kunnen helpen kiezen. Maar als je geen Duits spreekt of wat meer weet over chocoladetaart, dan zou het je misschien niet zijn opgevallen dat er stiekem helemaal geen aardbeien maar natuurlijk kersen in de Schwarzwälderkirschtaart zitten. En hoe weet je aantoonbaar gemiddeld meer over chocoladetaart? Als je patissier bent. Niet per se een kwaliteitsmerk dat altijd alles goed gaat, maar een brevet van gemiddeld meer kennis dan de gemiddelde internetwappie zeg maar.

Nou eh.... no offense, maar je komt zelf ook een beetje over als een internetwappie met dit verhaal. Zij het dan geen gemiddelde, dus het was leuk om te lezen. Ooit gedacht aan een carriereswitch? Iets met kookliteratuur of zo? Kun je wellicht een nieuw genre creeeren.
Dat terzijde, je vergelijking van een psycholoog met patissier was wel spot on. Patissier bakt taarten, psycholoog creeert trauma’s. maar ja dat was flauw. Psycholoog creeert niet echt trauma’s, bij de meesten niet iig, schrijft zelf ook geen boeken over trauma’s. Psycholoog is zelfs geen proever van taarten, wordt zelf immers niet uitgezocht op het aantal eigen trauma’s of het aantal gelezen boeken van mensen met trauma’s. Verkoopt zelf geen boeken van mensen met trauma’s. De kennis van mensen met trauma’s die ook boeken schrijven die een psycholoog opdoet, is in mijn ogen in dit geval dus niet te vergelijken met die van een patissier of chocoladeverkoper over taarten. In het eerste geval is er een duidelijk recept waar de patissier zelf mee werkt om iets te creeren waardoor deze meer weet over de ingredienten en het maken ervan . In het tweede geval weet die persoon meer over de afzetmarkt.
Maargoed jij gaf aan dat men dat niet hoeft te kunnen zijn om te kunnen adviseren. Dus de kennis die de psycholoog heeft is over andere mensen met trauma’s waar diegene dan over vertelt. Maar dat mag niet op jouw uitgebreide manier vanwege de privacywet. Dus het moet een soort andere versie ervan zijn. Maar even serieus, hoe groot is de kans dat een psycholoog die ts zou bezoeken voldoende clienten met trauma’s die boeken hebben geschreven heeft geholpen om daar zo beeldend geanonimiseerd over te kunnen vertellen, inclusief hun resultaten, en dat die psycholoog ook van tevoren al de garantie kan geven dat te kunnen doen?
Hoe groot is de kans dat die psycholoog dat dan ook direct doet op ts’ verzoek, in plaats van eerst haar/zijn eigen ding te doen?

quote:

Ik ben het overigens niet met je eens dat therapeutisch schrijven door cliënten zelf uitgevonden is als een noodzaak wegens tekortschietende GGZ, want het gaat echt wel verder terug dan dat de GGZ überhaupt bestaat. Voor sommige mensen is het een dusdanig goede copingtactiek dat men geen cliënt hoeft te worden, in dat opzicht kan het als een preventieve strategie werken. De kracht van verhalen vertellen en delen is zelfs oeroud.
De gezondheidszorg probeert zulke technieken denk ik wat te standaardiseren, zodat het toegankelijker aangeboden kan worden aan mensen die om wat voor reden vast lopen en het niet zo makkelijk vanuit zichzelf op pakken. Again, niet omdat ze achterlijk zouden zijn, maar vanwege bijvoorbeeld door de bomen het bos niet meer zien, etc. Door zo een standaard aan te brengen, kun je ook beter inzichtelijk proberen te maken bij wie of wat het beter aan zou kunnen slaan. Dat kan dus een en ander efficiënter maken en meer aantoonbaar maken.

Ja, dat klopt ook wel. Het is fijn dat het bestaat voor de mensen die er zelf nog niet aan gedacht hadden of moeite hebben om er uit zichzelf mee te beginnen.

quote:

Rescripting is niet per se hetzelfde als een boek schrijven ja, dat was mijn punt wederom dan ook niet. Het was bedoeld als voorbeeld van hoe therapeutisch schrijven (middel) ingezet wordt bij het verwerken van dingen (doel). Weet niet of ts dat ook echt als hoofddoel heeft, maar rescripting zou natuurlijk ook binnen een boek als zodanig ingezet kunnen worden indien daar behoefte aan zou zijn. Door rescripting als techniek aan te wenden zou je doelgerichter kunnen werken aan die verwerking ipv dat het meer een bijkomstigheid is van het doel een boek te willen schrijven. Als het doel is om een opbeurende boodschap aan anderen over te brengen, dan zul je daar meer de focus op moeten hebben en houden om dat duidelijk over te brengen.

Ja klopt.. het doel ervan is belangrijk om in kaart te brengen. Natuurlijk heb je ook schrijvers die helemaal voor zichzelf een resultaat van schrijftherapie tot een succes weten te maken, maar die kans is denk ik kleiner en zelfs dan moet ts er rekening mee houden wat de reacties kunnen zijn en hoe hij daar mee omgaat. En mss heeft hij wat aan dat rescripting.

quote:

Je hebt an sich een punt dat je pas weet wat iets met je doet als je het doet, maar dat neemt niet weg dat een goede voorbereiding toch echt wel handig kan zijn. In zo een geval als weer actief bezig gaan met traumatiserende dingen zou je kunnen denken aan alert zijn op bepaalde symptomen. Disassocieren, vergeetachtigheid, etc. kunnen voorkomen bijvoorbeeld. Als je dat weet, dan kan je zelf en je omgeving daar op voorbereiden en rekening mee houden. Sommige mensen kunnen dat misschien prima zelf aan de hand van een googletje, maar anderen gaan misschien liever in gesprek met een professional die op persoonlijk niveau mee kan denken en tips kan geven.
Je kan ook samen een checklist maken, waar je op terug kan vallen bij moeilijkheden. Staat ook wel bekend als signaleringsplan. Om zo beter de grens te kunnen bepalen, tot hoe ver je kan gaan voor je aan de bel trekt en wat je en je omgeving zelf kunnen doen. Dat kan een betere basis geven voor je zoiets intensief aan gaat en daarmee meer (zelf)vertrouwen en (zelf)redzaamheid kunnen creëren.

Ja ok, dit staat te ver van mij af om er iets over te kunnen zeggen maar voor ts kan het idd misschien wel nuttig zijn.

quote:

Voor de duidelijkheid, dit is geen betoog dat ts of wie dan ook het niet zonder professional kan of zou moeten doen. Ik probeer alleen wat grijs aan te brengen in jouw inktzwarte blik op de gezondheidszorg en wat het wel zou kunnen doen cq betekenen.
Mijn betoog over chocoladetaart zegt niets over mijn voorkeur voor of de kwaliteit van appeltaart. In dat opzicht vind ik het jammer dat je zo defensief op mij overkomt, want mijn grijze aanvulling is geen aanval en toch lijk ik me iedere keer wel als zodanig te moeten verdedigen. Wellicht ervaar je omgekeerd hetzelfde, maar voor nu is het wel lang genoeg geweest en te offtopic. Dus ik laat het hier even verder bij.

Sorry als het zo overkwam. Ik heb gewoon het gevoel dat het hier 1 front is, aanbidders van psychiaters/psychologen en mij. Daarom reageer ik zo defensief. Maar dit nuanceert je reactie wel een beetje.

quote:

Om nog wel even ontopic te gaan, naast workshops en cursussen zijn er ook schrijfcoaches. Die kunnen persoonlijke begeleiding bieden tijdens het schrijfproces en dat kan handig zijn als je een wat langdurig project aangaat als een heel boek. Eentje wiens werk ik al jaren lees omschrijft het als niet zeggen hoe jij moet schrijven, maar dat ze je helpt ontdekken hoe jij het beste schrijft. Denk ook aan hulp als stok achter de deur om in een ritme te blijven en het af te krijgen, maar ook aan meedenken over het aan de man brengen enzo.

Ja maar dat kost geld. Weet niet of ts dat heeft. Als hij serieus is en wel goed in de slappe was zit dan zou het mss wel een aanrader kunnen zijn ja. Of als schrijven echt niet zijn talent is kan hij net zo goed gelijk een ghostwriter nemen, bespaart ook typwerk. Maar dan is de lol er denk ik ook snel af.

[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 31-08-2020 13:09:10 ]

Veel lezen, literatuur

Beginnen met korte verhalen schrijven, wellicht een cursus creative writing doen.

En je afvragen of het inderdaad een goed verhaal is. Zoals al meermaals is gezegd, er zijn heul veul mensen die veel problemen hebben gehad en erover willen schrijven. Wat goed is want schrijven kan een manier van verwerken zijn, maar vraag je af of anderen het ook willen lezen wat uitkomt op een andere vraag: wil je graag een roman schrijven of je problemen op papier zetten? Want als het het eerste is kan je natuurlijk overal over schrijven.

Oh zie nu pas dat het een topic uit augustus betreft

Maar, waarom gelijk een boek schrijven en niet kleiner beginnen? Iets van een blog of column?