R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Heb je ooit stilgestaan bij het idee dat jouw bubbel de aangenomen waarheid is die doorbroken moet worden? Ten slotte zijn die denkbeelden al véél ouder dan feminisme en stimuleren van immigratie.
Als je daar nog nooit serieus over nagedacht hebt, dan weet je in ieder geval 100% zeker dat jij in een bubbel zit.
Ik wacht nog op de 'ja, over nagedacht maar de absolute waarheid is toch echt wel die van de boze witte man'.
Als je daar nog nooit serieus over nagedacht hebt, dan weet je in ieder geval 100% zeker dat jij in een bubbel zit.
Ik wacht nog op de 'ja, over nagedacht maar de absolute waarheid is toch echt wel die van de boze witte man'.
Resistance is futile.
Ik snap je redenering, maar zorgwekkend vind ik het wel dat de gevoelens van je vrouw geen prioriteit heeft. Dat of de maanlanding heeft plaatsgevonden, wat jij als respectvol vind, enz. allemaal belangrijker is dan het gevoelsleven van je vrouw. Als buitenstaander denk ik dan: als je zelfs zo bent naar je vrouw, een heel belangrijk iemand, dan hoe kan je dan zijn naar anderen.quote:Op vrijdag 28 augustus 2020 20:10 schreef matigeuser het volgende:
[..]
Ja dat laatste was ik de afgelopen dagen al aan het doen. Ik kan het nog niet 'pinpointen' maar wellicht is er ooit wat gebeurd dat zwaarder woog dan ik nu weet.
Overigens was het woord 'waarheid' wellicht verkeerd gekozen. Er is natuurlijk, meestal, geen absolute waarheid. Het gaat dus meer om het tegenovergestelde hiervan waar ik een probleem mee heb:
- Sugarcoaten
- Leugens
- Dooddoeners
- 'In het midden zitten' en dus tot niks komen
Ik vind vertellen wat er echt in je omgaat ook een teken van respect naar de ander toe. Bijvoorbeeld toen mijn vriendin mij vroeg of ik wel eens ooit aan andere vrouwen dacht. Ik had toen twee opties:
- De waarheid
- Een leugen
Ik vind de waarheid dan respectvoller. Als je liegt impliceer je namelijk dat de ander de waarheid waarschijnlijk niet aan zal kunnen. En daarbij vind ik het een vorm van échte liefde als je elkaar door en door kent en dan nóg van elkaar houdt. Elkaar leugens voorhouden, maskers opzetten ofwel nooit het ware gezicht laten zien is daar de tegenpool van. Ik denk dan, 'als je echt van me houdt dan accepteer je dit simpele feit over mij ook'. En zo raar is het niet, want ik durf te stellen dat vrijwel alle mannen (en vrouwen) wel eens over een ander fantaseren. Dus het was ook nog eens vragen naar de bekende weg.
Conclusie: Eerlijk en oprecht zijn, ook in doen en laten, is respectvol naar jezelf én de ander toe. Dus ergens rechtvaardig ik mijn eigen mindset met dit gegeven.
Wij kennen je vrouw niet, maar voor velen ongeacht of iemand man of vrouw is: je reactie is horror. Een nachtmerrie om zoiets te moeten horen. Ik denk dan: je hebt het in je opening over van alles en nog wat niets toevoegt aan je leven. Over onbelangrijke zaken zoals of de maanlanding heeft plaatsgevonden. En over je vrouw, een belangrijk iemand dus, 2 zinnen ofzo alsof zij niet toedoet in jouw leven.
Ik denk: is het bij je wel opgekomen dat iemand niet zomaar gaat vragen of die wel aan andere vrouwen denkt. Iedereen weet heus wel dat in het leven ooit wel eens aan een ander iemand kan worden gedacht, wat pijnlijk is, maar dit betekent niet dat het zelfs hardop wordt gevraagd. Of dat hierop gereageerd moet worden met ja. I.p.v. de ervaren keuzes van jou, ja of nee zeggen, kon je haar ook een knuffel en een zoen geven. Zulke vragen en formuleringen komen niet zomaar uit het niks uit de lucht vallen.
Het komt over alsof je zo bezig bent met "de waarheid" dat alles ondergeschikt is eraan; dat je zelfs alarmbellen mist van je vrouw, een belangrijk iemand. Als buitenstaander vind ik het zelfs erg pijnlijk dat je je bezig houdt met of de maanlanding heeft plaatsgevonden, dan het gevoelsleven van andere mensen. Alsof mensen niet toedoen in jouw leven; je bent alleen met jezelf bezig lijkt wel. Dat bijv. een maanlanding zoveel prioriteit en aandacht heeft in jouw leven vind ik erg zorgwekkend; lijkt wel obsessief gedrag waar je (nog) geen controle over hebt. Ook alsof je geen prioriteiten kan stellen en/of bewaken.
Vooral tijdens jong adolescentie kwam ik per toeval achter meer insiders info. over bepaalde onderwerpen. Zo kwam ik erachter: ik word niet gelukkiger bij meer info. Eerder depressief. Dat ik selectief moet zijn; dit draagt niet bij aan mijn welzijn, dit wil en hoef ik niet te weten. Ik moet mijzelf ook beschermen, negatief in het leven staan als gevolge van dingen weten wil ik niet. En het hoeft ook niet zo te gaan. Info. beperken kan altijd. Het gaat beter met mijn welzijn als ik bepaalde en/of meer zaken niet weet. Ik hoef niet telkens belast te worden met zaken waar ik niks aan heb. Dus hoe je het zegt: onwetendheid is verlossing.quote:
Enige hoe je jezelf rust kunt geven is acceptatie van onwetendheid.
Acceptatie dat je nooit achter 'de waarheid' zult komen want er is niet '1 waarheid' en daarnaast is ook helemaal niks zeker.
Het feit dat je nog in een bestaande 'waarheid' gelooft geeft aan dat je niet zo 'woke' bent als je zelf denkt.
Als je de hele tijd je 'waarheid' zal blijven zoeken ben je als een hond die achter zijn eigen staart aanvangt.
[ Bericht 0% gewijzigd door Yiwei op 28-08-2020 23:19:41 ]
Ja, ik snap je. Die periode doorga ik nu ook. Niet perse met insiders info maar meer dat mijn blik ineens veel ruimer is. En dat doet mij beseffen dat dat best kan leiden tot depressie/angst (als je bijv. te diep gaat nadenken over het 'waarom', de betekenis van het leven e.d.). Dan is onwetendheid, en, ik durf het bijna niet te zeggen maar, 'domheid' in die zin echt een zegening. Zo simpel mogelijk houden, dan ben je het gelukkigst. Niet bij alles je wat afvragen.quote:
[..]
Vooral tijdens jong adolescentie kwam ik per toeval achter meer insiders info. over bepaalde onderwerpen. Zo kwam ik erachter: ik word niet gelukkiger bij meer info. Eerder depressief. Dat ik selectief moet zijn; dit draagt niet bij aan mijn welzijn, dit wil en hoef ik niet te weten. Ik moet mijzelf ook beschermen, negatief in het leven staan als gevolge van dingen weten wil ik niet. En het hoeft ook niet zo te gaan. Info. beperken kan altijd. Het gaat beter met mijn welzijn als ik bepaalde en/of meer zaken niet weet. Ik hoef niet telkens belast te worden met zaken waar ik niks aan heb. Dus hoe je het zegt: onwetendheid is verlossing.
Onwetendheid is helemaal geen oplossing voor TS.
De absolute waarheid is allereerst al gelul van de bovenste plank. Die bestaat helemaal niet. Het enige dat je kunt om dat niveau te ontstijgen, is je ten volste beseffen dat beide kampen, zowel links als rechts, in een bubbel leven. Je bewust zijn van het feit dat jouw eigen denkbeelden helemaal niet 'eigen' zijn en al helemaal geen 'absolute waarheid'. Het is puur gebaseerd op wat je ouders en omgeving ervan vinden. De wetenschap en het besef dat ieder mens op basis van de ingegeven denkbeelden zijn eigen bubbel creëert, dat is de enige absolute waarheid.
De absolute waarheid is allereerst al gelul van de bovenste plank. Die bestaat helemaal niet. Het enige dat je kunt om dat niveau te ontstijgen, is je ten volste beseffen dat beide kampen, zowel links als rechts, in een bubbel leven. Je bewust zijn van het feit dat jouw eigen denkbeelden helemaal niet 'eigen' zijn en al helemaal geen 'absolute waarheid'. Het is puur gebaseerd op wat je ouders en omgeving ervan vinden. De wetenschap en het besef dat ieder mens op basis van de ingegeven denkbeelden zijn eigen bubbel creëert, dat is de enige absolute waarheid.
Resistance is futile.
Ten eerste, hoe kom jij er in godsnaam bij dat ik de maanlanding belangrijker vind dan mijn vrouw of haar gevoelens? Dat kan ik zelf nergens uit opmaken. En dat is ook zeker niet het geval. Natuurlijk.quote:Op vrijdag 28 augustus 2020 23:13 schreef Yiwei het volgende:
[..]
Ik snap je redenering, maar zorgwekkend vind ik het wel dat de gevoelens van je vrouw geen prioriteit heeft. Dat of de maanlanding heeft plaatsgevonden, wat jij als respectvol vind, enz. allemaal belangrijker is dan het gevoelsleven van je vrouw. Als buitenstaander denk ik dan: als je zelfs zo bent naar je vrouw, een heel belangrijk iemand, dan hoe kan je dan zijn naar anderen.
Wij kennen je vrouw niet, maar voor velen ongeacht of iemand man of vrouw is: je reactie is horror. Een nachtmerrie om zoiets te moeten horen. Ik denk dan: je hebt het in je opening over van alles en nog wat niets toevoegt aan je leven. Over onbelangrijke zaken zoals of de maanlanding heeft plaatsgevonden. En over je vrouw, een belangrijk iemand dus, 2 zinnen ofzo alsof zij niet toedoet in jouw leven.
Ik denk: is het bij je wel opgekomen dat iemand niet zomaar gaat vragen of die wel aan andere vrouwen denkt. Iedereen weet heus wel dat in het leven ooit wel eens aan een ander iemand kan worden gedacht, wat pijnlijk is, maar dit betekent niet dat het zelfs hardop wordt gevraagd. Of dat hierop gereageerd moet worden met ja. I.p.v. de ervaren keuzes van jou, ja of nee zeggen, kon je haar ook een knuffel en een zoen geven. Zulke vragen en formuleringen komen niet zomaar uit het niks uit de lucht vallen.
Het komt over alsof je zo bezig bent met "de waarheid" dat alles ondergeschikt is eraan; dat je zelfs alarmbellen mist van je vrouw, een belangrijk iemand. Als buitenstaander vind ik het zelfs erg pijnlijk dat je je bezig houdt met of de maanlanding heeft plaatsgevonden, dan het gevoelsleven van andere mensen. Alsof mensen niet toedoen in jouw leven; je bent alleen met jezelf bezig lijkt wel. Dat bijv. een maanlanding zoveel prioriteit en aandacht heeft in jouw leven vind ik erg zorgwekkend; lijkt wel obsessief gedrag waar je (nog) geen controle over hebt. Ook alsof je geen prioriteiten kan stellen en/of bewaken.
[..]
Vooral tijdens jong adolescentie kwam ik per toeval achter meer insiders info. over bepaalde onderwerpen. Zo kwam ik erachter: ik word niet gelukkiger bij meer info. Eerder depressief. Dat ik selectief moet zijn; dit draagt niet bij aan mijn welzijn, dit wil en hoef ik niet te weten. Ik moet mijzelf ook beschermen, negatief in het leven staan als gevolge van dingen weten wil ik niet. En het hoeft ook niet zo te gaan. Info. beperken kan altijd. Het gaat beter met mijn welzijn als ik bepaalde en/of meer zaken niet weet. Ik hoef niet telkens belast te worden met zaken waar ik niks aan heb. Dus hoe je het zegt: onwetendheid is verlossing.
Daarbij heb ik het al uitgelegd, maar ik bedoel het dus zeker niet zo 'lomp' als dat het bij jou overkomt. Ik vind liegen op zo'n vraag namelijk ook verderfelijk. En zij gelooft dat uiteraard toch niet. En dan gaat het straks nog een eigen leven lijden. Wat win ik daarmee? Een knuffel geven en de vraag 'ontwijken' is ook respectloos mijn inziens. Alsof ik a) denk dat ze de waarheid niet aankan en b) denk / hoop dat ze het maar snel vergeet. Alsof je met een klein kind te maken hebt die je afleidt van de pijn door een koekje aan te bieden. Kom op zeg.
We zijn twee volwassen personen. Ik had het zeker meer tactvol kunnen brengen, ik had er een gigantisch verhaal van kunnen maken waaruit de conclusie is dat zij de mooiste en liefste is van de hele wereld. Maar het komt op hetzelfde neer. Namelijk dat zowel ik als alle mannen op deze wereld wel eens seksuele gedachten hebben bij een andere vrouw. Overigens zei ik het ook niet zo lomp als dat ik beschreef in de OP, maar ik heb er wel direct eerlijk op geantwoord.
Uit liefde... Want nogmaals, ik vind dat elkaar respecteren, hoog inschatten én alles open en eerlijk met elkaar delen peilers van echte liefde. Dat je van je man / vrouw houdt terwijl je al zijn of haar tekortkomingen en imperfecties weet. Dat je altijd eerlijk je gevoelens kunt uiten. En dat je er vanuit gaat dat de ander intelligent, bekwaam en volwassen is. In zo'n relatie kun je alles tegen elkaar zeggen. Dat is de liefde zoals ik hem graag zie. dan kunnen we samen groeien in dit leven. Samen sterker worden. Ik vind dat meer een romantisch beeld dan het beeld wat jij er nu van schept.
Rekening met elkaar houden is natuurlijk goed. Rekening houden met elkaars gevoelens ook. Maar elkaar voorliegen of kinderachtig proberen af te leiden op een vraag die leidt naar de bekende weg vind ik daar geen acute voorbeelden van.
Ik ben helaas dit topic verkeerd begonnen door het woord 'waarheid' te includeren. Nu valt iedereen daar over. Terwijl ik veel meer beschreef. Het gaat eigenlijk om dat ik wil dat mensen eerlijk zijn, hun echte bedoelingen niet verhullen en streven naar meer informatie voordat ze een besluit nemen. En vervolgens iets durven concluderen, al is maar voorlopig tot dat nieuwe feiten aan het licht komen.quote:Op vrijdag 28 augustus 2020 23:29 schreef Seven. het volgende:
Onwetendheid is helemaal geen oplossing voor TS.
De absolute waarheid is allereerst al gelul van de bovenste plank. Die bestaat helemaal niet. Het enige dat je kunt om dat niveau te ontstijgen, is je ten volste beseffen dat beide kampen, zowel links als rechts, in een bubbel leven. Je bewust zijn van het feit dat jouw eigen denkbeelden helemaal niet 'eigen' zijn en al helemaal geen 'absolute waarheid'. Het is puur gebaseerd op wat je ouders en omgeving ervan vinden. De wetenschap en het besef dat ieder mens op basis van de ingegeven denkbeelden zijn eigen bubbel creëert, dat is de enige absolute waarheid.
Zoals je hebt kunnen lezen doe ik zelf geen enkele uitspraak over dat ik de waarheid in pacht heb. Of dat rechts gelijk heeft en links niet. Of dat de maanlanding nep was. Ik snap dat in veel onderwerpen de waarheid niet bestaat en slechts een interpretatie is. Nogmaals, ik had dat woord moeten schrappen. Het gaat namelijk over andere dingen die ik in alle posts hier al heb beschreven.
Dat doe je natuurlijk wel, je hebt een hele duidelijke mening over wat de waarheid is, maar je sugarcoat het om zo genuanceerder over te komen.quote:
[..]
Ik ben helaas dit topic verkeerd begonnen door het woord 'waarheid' te includeren. Nu valt iedereen daar over. Terwijl ik veel meer beschreef. Het gaat eigenlijk om dat ik wil dat mensen eerlijk zijn, hun echte bedoelingen niet verhullen en streven naar meer informatie voordat ze een besluit nemen. En vervolgens iets durven concluderen, al is maar voorlopig tot dat nieuwe feiten aan het licht komen.
Zoals je hebt kunnen lezen doe ik zelf geen enkele uitspraak over dat ik de waarheid in pacht heb. Of dat rechts gelijk heeft en links niet. Of dat de maanlanding nep was. Ik snap dat in veel onderwerpen de waarheid niet bestaat en slechts een interpretatie is. Nogmaals, ik had dat woord moeten schrappen. Het gaat namelijk over andere dingen die ik in alle posts hier al heb beschreven.
Ondertussen ga je voorbij aan de kern van mijn posts, waaruit blijkt dat het je waarschijnlijk niet gaat lukken maar OK, zonder omhaal: ben je in staat om jezelf te overstijgen door je eigen bubbel te doorzien?
Resistance is futile.
Dat eerste is dus niet waar. Ik zeg nergens 'de maanlanding is nep'. Ik zeg dat ik mijn twijfels heb bij het officiële verhaal. Er zijn aanwijzingen dat het niet gebeurd is. Maar ik kan het nooit 100% zeker weten, zeker niet nu 50 jaar na dato. En dus neig ik naar 'niet gebeurd' maar durf dat zeker niet met zekerheid te stellen. Dus dat is GEEN absolute waarheid.quote:Op vrijdag 28 augustus 2020 23:41 schreef Seven. het volgende:
[..]
Dat doe je natuurlijk wel, je hebt een hele duidelijke mening over wat de waarheid is, maar je sugarcoat het om zo genuanceerder over te komen.
Ondertussen ga je voorbij aan de kern van mijn posts, waaruit blijkt dat het je waarschijnlijk niet gaat lukken maar OK, zonder omhaal: ben je in staat om jezelf te overstijgen door je eigen bubbel te doorzien?
Ik heb wel een mening over wat ik een ethisch verantwoorde manier vind om in het leven te staan. Door altijd 'echt' te zijn. En dat verwacht ik dus van anderen ook. Maar omdat de meeste mensen dat niet doen, zowel in hun persoonlijke leven als in werk / politiek, 'moet' ik continu op zoek naar de 'waarheid'. 'Wat bedoelen ze nou echt?' 'Klopt deze informatie wel?' 'Wat is de achterliggende gedachte?'
In die zin leef ik dus niet in een bubbel. Maar ik moet wel leren accepteren dat de wereld niet werkt zoals ik het graag zou zien. En dus dit grotendeels loslaten om zelf gelukkiger te worden.
Verder heb ik dus niks met uitspraken als 'niemand weet het' en 'we doen allemaal maar wat' en 'feiten bestaan niet' en 'het hele leven is een illusie' en 'iedereen leeft in zijn eigen bubbel en voor de rest bestaat er niks'.
Daarmee zwak je een extreem af, maar voor de rest zeg je niks. Je mag best een kant kiezen, tot dat nieuwere / betere informatie aan het oppervlak komt die een ander licht op de zaak schijnt.
Overigens is dat stukje over 'wat je ouders en je omgeving er van vinden' helemaal grote kwats. Dat geldt inderdaad helaas voor heeel veel mensen zo, maar dat gaat dus voor mij niet op. En is zelfs de reden dat ik dit topic open en zo in het leven sta als dat ik beschrijf. Ik probeer dus precies dat NIET te doen wat jij aanhaalt. Namelijk op zoek naar antwoorden en feiten, met een 100% eerlijke houding ongeacht wat de omgeving hier van vindt of mij vroeger heeft wijsgemaakt. Het is juist de ontsnapping uit die bubbel die jij beschrijft.
Daarmee kom je vast en zeker in een nieuwe bubbel te zitten, heb je toch een beetje gelijk, maar heeft hier dus niks mee te maken. Maar het lijkt wel alsof wij in elk topic op een totaal andere golflengte of zelfs taal met elkaar communiceren. Waarschijnlijk snap jij geen fuck van wat ik zeg en andersom geldt dat ook zo.
En wat ook hier weer geldt, net zoals in elk topic, ik acteer en jij reageert.
Ik smacht naar gelijkgestemden, ook al zijn we het oneens. Ik zou graag willen dat iemand hier zou reageren met een verhaal over zijn of haar kijk op deze fenomenen. Met voorbeelden, argumenten en een eigen inbreng. Iets zegt wat ik nog nooit gehoord heb.
Ik begin het beu te geraken dat vrijwel iedereen altijd alleen maar reageert als iemand iets zegt. Lekker makkelijk om anderen alleen maar proberen 'af te zwakken' of naar het midden te geleiden met dooddoeners, kritiek, persoonlijke aanvallen, etc.
Of het nou op dit forum is, in de politiek, iemand op TV, een columnist, etc. Het is altijd hetzelfde. Iemand komt met een theorie, idee, een verfrissende kijk op een zaak en wordt dan direct door iedereen aangevallen met afzwakkende termen om maar weer snel het extreme af te vlakken zodat we weer door kunnen met ons leven van en de status quo. Zonde. Hier maakt vrijwel iedereen zich schuldig aan lijkt wel en is dus, wederom net zoals ik beschreef in de OP, de reden dat ik zo in het leven sta als dat ik doe. Ik kan hier gewoon niks mee.
TLDR. Je kunt er nog zulke lange epistels omheen verzinnen maar alleen al dat je er zo omheen leutert, geeft wel aan dat jij net als de rest van het plebs in een bubbel zit. Sterker nog, je snapt niet eens dat je in een bubbel zit. En dat is geen enkel probleemquote:
. Je ben zeker niet de enige die vanuit zo'n beperkt kader denkt dat hij qua normen en waarden met kop en schouders boven zijn medemensen uitsteekt.
Resistance is futile.
Ik begrijp wat je bedoelt: dat je minder lomp in real life reageert dan doet overkomen. En het is ook zeker waar dat er ook vrouwen zijn die hetzelfde in het leven staan als jij (zowel in een bepaald levensgebied, als in alles); recht toe recht aan.
Zelf heb ik zelden problemen om uit te vogelen wat de ander nou echt bedoeld enz. Als iemand iets zegt, weet ik na een paar zinnen het verhaal al d.m.v. ervaring met die persoon, voorstelling, achtergrond info. over diegene wat ik al weet, non-verbaal gedrag, enz. Bij deze wil ik meegeven dat niet iedereen problemen heeft met hoe en wat anderen zeggen. Efficient is het wel als de ontvanger het sneller en effectiever kan ontvangen i.p.v. eerst urenlang over onnozele dingen te moeten aanhoren; en hiermee ook al mentaal uitgeput raakt zonder dat het ergens naartoe gaat. Hier selecteer ik ook op als ik omga met mensen; uiteraard kies ik ervoor om niet om te gaan met mensen waar ik van nature slecht mee klik. Als ik de luxe heb om te kiezen uiteraard.
Jij snakt naar continue nieuw informatie, en komt onrustig over wanneer je dit niet krijgt. Je zou gelijkgestemden willen hebben die compleet iets nieuws vertelt wat je nog nooit hebt gehoord. Alleen dit zou voldoen, want iets nieuws. Anders heb je er niks aan zeg je wat gefrustreerd overkomt. Gezien je lange opening en de moeite om het erover te hebben begrijp ik het ook wel.
Dan denk ik: je weet dat gelijkgestemden niet overal (zichtbaar) zijn, daarom heb je de actie ondernomen om online over dit thema te beginnen. De drempel is op zo'n manier ook lager voor iedereen om te reageren. En het bereik is ook groter. Kennelijk zit je er heel lang en heel erg mee, door wat en hoe je omschrijft. Waarom betaal je niet een psycholoog om hierover in gesprek te gaan? Zo stimuleer je ook de economie, en ze kunnen het ook veel beter. Al gebaseerd op het principe dat ze meer overzicht op je leven kunnen verkrijgen en gerichter kunnen zijn. Ik neem aan dat jij niet zit te wachten dat je alles over je leven hier vertelt en/of wil vertellen. (Dat moet je ook niet willen, vind ik.) Dan is het ook logisch dat reacties niet matchen als mensen beperkt info. hebben; logisch gevolg dat niet alles gaat hoe jij dat wil. Als je dit al ziet aankomen, waarom doe je het dan nog? Kennelijk ben je er erg belast mee.
Je moet beseffen dat er vele mogelijkheden zijn, en voor ons ook niet sportief is om uitgebreid te vragen naar van alles in het leven van een ander tenzij iemand met bepaalde info. er zelf mee komt wat aangeeft dat die het aankan.
Bijv. er was een kerel die hetzelfde beschreef als jij, die is later zijn droom aangegaan om op ~35 jaar een extra full-time opleiding te doen. Volledig uit eigen zak betaald enz. Ik denk dan: past wel bij hem dat hij ongelukkig is als zijn hersenen lange tijd amper gestimuleerd worden, en nu is hij ook minder onrustig aangezien hij weer in contact is met zichzelf door te doen wat hij altijd al wou. Nu is hij minder onrustig, er is minder ruis, hij zoekt en kiest ook niet voor afleiding, heeft meer focus in zijn leven, enz.
Zo zie je dat iets persoons gebonden is, vandaar mijn voorstel om iemand ervoor te betalen. Mooi neven effect is dan dat de economie in deze tijden ook wordt gestimuleerd.
Zelf heb ik zelden problemen om uit te vogelen wat de ander nou echt bedoeld enz. Als iemand iets zegt, weet ik na een paar zinnen het verhaal al d.m.v. ervaring met die persoon, voorstelling, achtergrond info. over diegene wat ik al weet, non-verbaal gedrag, enz. Bij deze wil ik meegeven dat niet iedereen problemen heeft met hoe en wat anderen zeggen. Efficient is het wel als de ontvanger het sneller en effectiever kan ontvangen i.p.v. eerst urenlang over onnozele dingen te moeten aanhoren; en hiermee ook al mentaal uitgeput raakt zonder dat het ergens naartoe gaat. Hier selecteer ik ook op als ik omga met mensen; uiteraard kies ik ervoor om niet om te gaan met mensen waar ik van nature slecht mee klik. Als ik de luxe heb om te kiezen uiteraard.
Jij snakt naar continue nieuw informatie, en komt onrustig over wanneer je dit niet krijgt. Je zou gelijkgestemden willen hebben die compleet iets nieuws vertelt wat je nog nooit hebt gehoord. Alleen dit zou voldoen, want iets nieuws. Anders heb je er niks aan zeg je wat gefrustreerd overkomt. Gezien je lange opening en de moeite om het erover te hebben begrijp ik het ook wel.
Dan denk ik: je weet dat gelijkgestemden niet overal (zichtbaar) zijn, daarom heb je de actie ondernomen om online over dit thema te beginnen. De drempel is op zo'n manier ook lager voor iedereen om te reageren. En het bereik is ook groter. Kennelijk zit je er heel lang en heel erg mee, door wat en hoe je omschrijft. Waarom betaal je niet een psycholoog om hierover in gesprek te gaan? Zo stimuleer je ook de economie, en ze kunnen het ook veel beter. Al gebaseerd op het principe dat ze meer overzicht op je leven kunnen verkrijgen en gerichter kunnen zijn. Ik neem aan dat jij niet zit te wachten dat je alles over je leven hier vertelt en/of wil vertellen. (Dat moet je ook niet willen, vind ik.) Dan is het ook logisch dat reacties niet matchen als mensen beperkt info. hebben; logisch gevolg dat niet alles gaat hoe jij dat wil. Als je dit al ziet aankomen, waarom doe je het dan nog? Kennelijk ben je er erg belast mee.
Je moet beseffen dat er vele mogelijkheden zijn, en voor ons ook niet sportief is om uitgebreid te vragen naar van alles in het leven van een ander tenzij iemand met bepaalde info. er zelf mee komt wat aangeeft dat die het aankan.
Bijv. er was een kerel die hetzelfde beschreef als jij, die is later zijn droom aangegaan om op ~35 jaar een extra full-time opleiding te doen. Volledig uit eigen zak betaald enz. Ik denk dan: past wel bij hem dat hij ongelukkig is als zijn hersenen lange tijd amper gestimuleerd worden, en nu is hij ook minder onrustig aangezien hij weer in contact is met zichzelf door te doen wat hij altijd al wou. Nu is hij minder onrustig, er is minder ruis, hij zoekt en kiest ook niet voor afleiding, heeft meer focus in zijn leven, enz.
Zo zie je dat iets persoons gebonden is, vandaar mijn voorstel om iemand ervoor te betalen. Mooi neven effect is dan dat de economie in deze tijden ook wordt gestimuleerd.
Hoe kunnen ze meer overzicht krijgen op het leven van de ts en gerichter zijn? Meer uitleg aub. Zonder argumenten is het niet zo moeilijk om iets te beweren.quote:
Ik begrijp wat je bedoelt: dat je minder lomp in real life reageert dan doet overkomen. En het is ook zeker waar dat er ook vrouwen zijn die hetzelfde in het leven staan als jij (zowel in een bepaald levensgebied, als in alles); recht toe recht aan.
Zelf heb ik zelden problemen om uit te vogelen wat de ander nou echt bedoeld enz. Als iemand iets zegt, weet ik na een paar zinnen het verhaal al d.m.v. ervaring met die persoon, voorstelling, achtergrond info. over diegene wat ik al weet, non-verbaal gedrag, enz. Bij deze wil ik meegeven dat niet iedereen problemen heeft met hoe en wat anderen zeggen. Efficient is het wel als de ontvanger het sneller en effectiever kan ontvangen i.p.v. eerst urenlang over onnozele dingen te moeten aanhoren; en hiermee ook al mentaal uitgeput raakt zonder dat het ergens naartoe gaat. Hier selecteer ik ook op als ik omga met mensen; uiteraard kies ik ervoor om niet om te gaan met mensen waar ik van nature slecht mee klik. Als ik de luxe heb om te kiezen uiteraard.
Jij snakt naar continue nieuw informatie, en komt onrustig over wanneer je dit niet krijgt. Je zou gelijkgestemden willen hebben die compleet iets nieuws vertelt wat je nog nooit hebt gehoord. Alleen dit zou voldoen, want iets nieuws. Anders heb je er niks aan zeg je wat gefrustreerd overkomt. Gezien je lange opening en de moeite om het erover te hebben begrijp ik het ook wel.
Dan denk ik: je weet dat gelijkgestemden niet overal (zichtbaar) zijn, daarom heb je de actie ondernomen om online over dit thema te beginnen. De drempel is op zo'n manier ook lager voor iedereen om te reageren. En het bereik is ook groter. Kennelijk zit je er heel lang en heel erg mee, door wat en hoe je omschrijft. Waarom betaal je niet een psycholoog om hierover in gesprek te gaan? Zo stimuleer je ook de economie, en ze kunnen het ook veel beter. Al gebaseerd op het principe dat ze meer overzicht op je leven kunnen verkrijgen en gerichter kunnen zijn. Ik neem aan dat jij niet zit te wachten dat je alles over je leven hier vertelt en/of wil vertellen. (Dat moet je ook niet willen, vind ik.) Dan is het ook logisch dat reacties niet matchen als mensen beperkt info. hebben; logisch gevolg dat niet alles gaat hoe jij dat wil. Als je dit al ziet aankomen, waarom doe je het dan nog? Kennelijk ben je er erg belast mee.
Je moet beseffen dat er vele mogelijkheden zijn, en voor ons ook niet sportief is om uitgebreid te vragen naar van alles in het leven van een ander tenzij iemand met bepaalde info. er zelf mee komt wat aangeeft dat die het aankan.
Bijv. er was een kerel die hetzelfde beschreef als jij, die is later zijn droom aangegaan om op ~35 jaar een extra full-time opleiding te doen. Volledig uit eigen zak betaald enz. Ik denk dan: past wel bij hem dat hij ongelukkig is als zijn hersenen lange tijd amper gestimuleerd worden, en nu is hij ook minder onrustig aangezien hij weer in contact is met zichzelf door te doen wat hij altijd al wou. Nu is hij minder onrustig, er is minder ruis, hij zoekt en kiest ook niet voor afleiding, heeft meer focus in zijn leven, enz.
Zo zie je dat iets persoons gebonden is, vandaar mijn voorstel om iemand ervoor te betalen. Mooi neven effect is dan dat de economie in deze tijden ook wordt gestimuleerd.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Dat is hun taak. Om iets (passend) te kunnen verrichten, is basis info. van mensen nodig. Of cliënten dan eerlijk en oprecht zijn, is dan weer hun eigen verantwoordelijkheid. Beetje therapeut ziet er ook wel doorheen als iets vreemds/opmerkelijk/enz. klinkt. Over het algemeen geldt dat waar betaald voor moet worden, beter wordt gewaardeerd dan iets wat gratis is. Degene die betaalt, is meer geneigd meer moeite te doen.quote:
[..]
Hoe kunnen ze meer overzicht krijgen op het leven van de ts en gerichter zijn? Meer uitleg aub. Zonder argumenten is het niet zo moeilijk om iets te beweren.
Hoe ik als leek het zie omtrent psychologen:
- het is de taak van cliënten om doelen en verwachtingen kenbaar te maken, eerlijk en oprecht te zijn, uit te voeren wat door therapeut is gezegd, bij twijfels deze ook uit te spreken, kenbaar te maken hoe je het vind gaan, pro-actief te zijn, enz.
- het is de taak van de therapeut om doelen van cliënten te bereiken, overzicht te houden, mogelijkheden en onmogelijkheden te bespreken, welzijn te bewaken en vooruit doen gaan, doelmatig te werken, regelmatig te vragen aan cliënten hoe ze het vinden gaan, enz.
Dan wat moet er anders in de kamer gebeuren waar niemand toegang heeft, beide partijen moeten geen geld en tijd verspillen naar mijn mening. Niet praten om te praten, maar doelen bereiken.
Ja mee eens, daarom vond ik het betreurenswaardig dat er tijdens de therapie die ik heb gevolgd niet eens doelen waren afgesproken. Laat staan dat er gecontroleerd werd of die waren gehaald. Er was letterlijk geen behandelplan, en dat werd niet erg gevonden, omdat ik toch nog maar in de onderzoeksfase zat. Niet iedereen komt dus in de fase terecht die jij beschrijft. Zelfs niet naar jaren erheen te zijn gegaan voor psychologische onderzoeken en alles te vertellen.quote:
Dat is hun taak. Om iets (passend) te kunnen verrichten, is basis info. van mensen nodig. Of cliënten dan eerlijk en oprecht zijn, is dan weer hun eigen verantwoordelijkheid. Beetje therapeut ziet er ook wel doorheen als iets vreemds/opmerkelijk/enz. klinkt. Over het algemeen geldt dat waar betaald voor moet worden, beter wordt gewaardeerd dan iets wat gratis is. Degene die betaalt, is meer geneigd meer moeite te doen.
Hoe ik als leek het zie omtrent psychologen:
- het is de taak van cliënten om doelen en verwachtingen kenbaar te maken, eerlijk en oprecht te zijn, uit te voeren wat door therapeut is gezegd, bij twijfels deze ook uit te spreken, kenbaar te maken hoe je het vind gaan, pro-actief te zijn, enz.
- het is de taak van de therapeut om doelen van cliënten te bereiken, overzicht te houden, mogelijkheden en onmogelijkheden te bespreken, welzijn te bewaken en vooruit doen gaan, doelmatig te werken, regelmatig te vragen aan cliënten hoe ze het vinden gaan, enz.
Dan wat moet er anders in de kamer gebeuren waar niemand toegang heeft, beide partijen moeten geen geld en tijd verspillen naar mijn mening. Niet praten om te praten, maar doelen bereiken.
Maar ja, het zal wel weer 100% mijn eigen schuld geweest zijn. Whatever.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Ik vind jouw OP dan weer heel basic. Het is tegenwoordig juist een trend om overal sceptisch over te zijn. Dan ben je pas cool, woke en intelligent. In dat wereldje dan.
Misschien is "de waarheid" niet zozeer te vinden in je hersenspinsels, als wel in het bewustworden van je eigen gedachten en gevoelens en de daarbij horende directe waarneming.
-
Ken ook zo'n persoon. Zijn aanwezigheid voelt af en toe aan als een dementor die alle vreugde uit een ruimte zuigt.quote:Op vrijdag 28 augustus 2020 08:40 schreef Twiitch het volgende:
Zo iemand noemen we een cynische lul en die zijn inderdaad erg vermoeiend in de omgang.
Nou ja, woke, zijn hele realiteit lijkt op een samenraapsel van conspiracy-theorieen waar hij van de ene bias-conformiation site naar de ander is gehobbeld waardoor het voor hem bijzonder moeilijk is geworden toe te geven dat ie het bij het verkeerde end heeft.quote:
Je komt enorm woke en arrogant over. Vind je jezelf heel wat?
Hij ziet het gezicht in de wolk, en als je dat eenmaal gezien hebt kun je het niet meer unseen. Maar het is nog steeds gewoon een wolk.
beter een knipoog dan een blauw oog
Zo eentje hadden we ook in onze vriendengroep. Op een gegeven moment kwam dat MAGA petje te voorschijn, het mysogyne gezeik op vrouwen en het cynisch reageren op alles wat het leven leuk maakt. Uit alle groepjes is hij gekickt.quote:
[..]
Ken ook zo'n persoon. Zijn aanwezigheid voelt af en toe aan als een dementor die alle vreugde uit een ruimte zuigt.
beter een knipoog dan een blauw oog
Ik herken wel het één en ander in TS zijn verhaal.
Als je dan toch die "rode pil" hebt geslikt: als je nu heel eerlijk naar jezelf bent, wat denk je dan dat gelukkiger maakt:
• Allerlei kennis over de wereld om je heen vergaren waar je grotendeels niet zoveel mee kunt, waarvan het erg lastig is om te beoordelen in hoeverre deze kennis door jou subjectief gefilterd wordt en waar het gevaar bestaat dat je er (deels onterecht, want subjectief) cynisch van wordt, en waarmee je je bovendien kunt vervreemden van de mensen om je heen en jezelf kunt overprikkelen waardoor het steeds lastiger wordt van de alledaagse dingen te genieten, of
• Kennis vergaren over jezelf door innerlijke contemplatie en zelfreflectie, waardoor je direct ziet wat er in je geest omgaat, hoe je je eigen lijden creëert en daarmee een innerlijke vorm van rust kunt vinden
?
Maakt dit je gelukkiger denk je?quote:
Daarnaast heb ik de zogenaamde 'red pill' genomen, zoals sommigen hier wel kennen als referentie aan de scene uit The Matrix. Ik kan al jaren soms uren op het internet zitten kijken of zoeken naar 'alternatieve versies' van de 'waarheden' die wij als kind zijn verteld door onze ouders, leraren, media, etc. En die wil ik nu met mijn 'volwassen brein' eens herzien. Klopt dat wel? Werd dat niet alleen gezegd om ons tevreden te houden?
Als je dan toch die "rode pil" hebt geslikt: als je nu heel eerlijk naar jezelf bent, wat denk je dan dat gelukkiger maakt:
• Allerlei kennis over de wereld om je heen vergaren waar je grotendeels niet zoveel mee kunt, waarvan het erg lastig is om te beoordelen in hoeverre deze kennis door jou subjectief gefilterd wordt en waar het gevaar bestaat dat je er (deels onterecht, want subjectief) cynisch van wordt, en waarmee je je bovendien kunt vervreemden van de mensen om je heen en jezelf kunt overprikkelen waardoor het steeds lastiger wordt van de alledaagse dingen te genieten, of
• Kennis vergaren over jezelf door innerlijke contemplatie en zelfreflectie, waardoor je direct ziet wat er in je geest omgaat, hoe je je eigen lijden creëert en daarmee een innerlijke vorm van rust kunt vinden
?
-
Het is wel vreselijk moeilijk soms. Onlangs heb ik mijn vriendin ook de waarheid over sommige dingen moeten vertellen. Dit was extra moeilijk omdat die dingen haar erg konden kwetsen, en een van mijn ergste angsten in het leven is anderen enorm pijn doen, tot een punt waarop dit hun leven psychisch kapot kan maken.quote:
De waarheid is ook weer een plooibaar begrip. Om je voorbeeld te nemen van "alles komt altijd goed". Dit is zo subjectief als de pest. Het feit dat bijvoorbeeld een geliefde van je sterft, kan de orgaandonatie betekenen van een ander.
De waarheid weten veronderstelt dat er een soort universele waarheid bestaat. Er zit een waardeoordeel aan verbonden, namelijk dat het iets uit maakt wat we als mensen doen. In mijn opinie maakt het objectief geen flikker uit wat we doen. Niks betekent dan ook maar iets. Objectief gezien dan.
Ik stel voor dat je jezelf de vraagt stelt, waarom je zo bang bent voor "leugens". Op welk punt of meerdere puntrn in je leven heb je een leugen ervaren die een significante emotionele impact op je heeft gehad?
Toch ben ik blij dat de waarheid verteld heb. Zij vroeg er ook expliciet om. Ik denk dat altijd de waarheid vertellen je als mens uiteindelijk sterker maakt. Het isgoed voor de ziel.
Ignorance is bliss
|
|
