Wellicht dat anderen zich hier in herkennen. Ik ben wel benieuwd naar andere meningen en wellicht ook wel tips en adviezen.
Ik ben er achter gekomen dat ik een extreme drang heb om achter de 'waarheid' te komen. Maakt niet uit over welk onderwerp of thema het gaat. Ik kan niet tegen leugens, smoesjes, nep gedrag of nep uiterlijk, etc. Ik kan er ook niet tegen om 'genept' te worden of het gevoel te hebben dat mensen oneerlijk zijn of een dubbele agenda hebben. Ik walg van mensen die zich anders voordoen dan ze zijn en van plastische chirurgie, botoxhoofden, etc. Ik spreek zelf ook altijd 'de waarheid', als in, ik zeg wat ik voel en wat ik denk. Ik sugarcoat niks. Toen mijn vrouw mij jaren geleden vroeg of ik wel eens fantaseerde over andere vrouwen zei ik ook gewoon 'ja, net als iedere man'. Om maar een zijstraat te noemen.
Maar het gaat verder. Ik heb niks met religie en twijfel continu aan de motieven van 'hoogwaardigheidsbekleders'. Niet op een ongezonde manier. Niet met een continu aluhoedje op. Maar ik kijk wel overal 'doorheen'. Als er iets op het NOS nieuws komt dan denk ik 'waarom wordt dit zo gebracht? En waarom nu? En wat is de andere kant van het verhaal?'
Als ik een politicus iets hoor zeggen dan denk ik 'waarom zegt hij dat? Omdat het waar is of om meer stemmen te krijgen?'
Bij elke uitspraak van een fabrikant of bedrijf, of een reclame-uiting denk ik 'logisch dat jullie dit claimen, jullie willen meer verkopen'.
Daarnaast heb ik de zogenaamde 'red pill' genomen, zoals sommigen hier wel kennen als referentie aan de scene uit The Matrix. Ik kan al jaren soms uren op het internet zitten kijken of zoeken naar 'alternatieve versies' van de 'waarheden' die wij als kind zijn verteld door onze ouders, leraren, media, etc. En die wil ik nu met mijn 'volwassen brein' eens herzien. Klopt dat wel? Werd dat niet alleen gezegd om ons tevreden te houden?
Bijvoorbeeld:
- Uiterlijk doet er niet toe, het gaat erom dat je zelfverzekerd bent
- Op ieder potje past een dekseltje
- Alles komt altijd goed
- Het goede overwint altijd van het kwade
- Als je maar goed je best doet dan krijg je alles voor elkaar
Maar ook kleine, wellicht nietige collectief aangenomen uitspraken zoals:
- Melk is gezond
- Margarine is gezond
- Plantaardig vet is beter om in te frituren dan dierlijk vet
- Insert andere eet- en levensstijlen die ons aangepraat zijn en worden overgenomen door anderen die achteraf onwaar blijken te zijn
En dan zijn er uiteraard nog een aantal grote events waarbij ik ten minste twijfel aan het 'officiele' verhaal:
- De maanlanding in 1969
- De aanslagen op 9/11
Of politici die ons wijs maken dat:
- Immigratie goed voor ons is
- Er alleen maar voordelen aan ontwikkeling x zitten
- het goed is om aan de Irak missie mee te doen
Om het af te maken heb ik dan weer een extreme waardering voor mensen die de andere kant van het verhaal belichten. Die tegen het standaard narratief ingaan wat vrijwel iedereen lijkt over te nemen zonder er over na te denken. Dat leidt vaak tot 'controversie' en zijn mijn inziens vrijwel altijd interessante persoonlijkheden die staan waarvoor ze staan. Denk aan caberetiers zoals Daniel Arends, Hans Teeuwen, Theo Maassen, Louis CK, etc. Of personen als Jordan Peterson, Pim Fortuyn, etc. En zelfs minder intellectueel begaafden zoals Baudet of Trump. Ondanks dat de meerderheid ze continu aanvalt, afvalt, beledigt en weg probeert te zetten, komen ze met alternatieve versies van de door iedereen aangenomen waarheid. En dat boeit. En vergt ballen en een sterke wil.
Daar tegenover kan ik dus niet tegen simpele zielen die alleen maar de media of het hedendaagse narratief napraten en maar vooral niemand voor het hoofd willen stoten. Figuren die altijd maar 'in het midden' willen gaan zitten. Zelf nooit met iets creatiefs of iets zelfbedachts op de proppen komen. Nooit twijfelen aan wat ze voorgeschoteld krijgen. Dat zijn dus religieuzen, napraters, virtue signallers en andere hypocrieten die nooit aan hun eigen denkbeelden twijfelen maar wel altijd vingertje wijzen naar anderen die iets controversieels durven bedenken of uitspreken.
Wat is dan eigenlijk het probleem?
Ik ben me er van bewust dat bij vele onderwerpen de 'absolute' waarheid ofwel niet bestaat, ofwel dat er niet achter te komen is. In ieder geval niet vanuit mijn positie. Ik merk ook dat ik veel mensen 'afkeur' omdat zij hier anders in staan. Ik kan daar simpelweg geen respect voor voelen. En andersom ook. Ik doe zelf ook vaak 'controversiele' uitspraken, al dan niet als grap, en merk dat niet iedereen dat waardeert. Ik maak er vrienden mee, maar ook vijanden. En ik denk ook dat het me psychisch niet veel goeds meer doet. Het was goed om te 'ontwaken' van de standaard riedeltjes en moeders leugens, maar nu brengt het me eigenlijk verder niets meer. Ik heb een gezin, een succesvol bedrijf. Het gaat goed zo. Ik heb het 'voor elkaar'. Ik denk dat het veel beter is dat ik me niet meer druk moet maken om wat waar en niet waar is. Ook ben ik keihard voor mezelf als het aankomt op mijn werk. Er mag van mezelf niks mis gaan, het moet perfect. Anders heb ik keihard gefaald. Geen excuusjes, geen smoesjes. Het werkt. Maar ik lijd hier wel onder. Ik denk dat deze dingen allemaal dezelfde oorsprong hebben.
Mijn denkbeelden zijn overigens niet extreem. Ik functioneer prima. Ik claim zelf ook zeker niet de absolute waarheid in pacht te hebben. Ik zal bijvoorbeeld niet zeggen 'de maanlanding is nep'. Ik heb echter wel mijn twijfels aan het officiële verhaal. Dus in die zin gaat het niet de verkeerde kant op, maar ergens wil ik er wel eens mee stoppen. Ik heb denk ik een 'fobie' om 'genept' te worden. Dit allemaal 'loslaten' en niet continu de controversie opzoeken zou me echter mentaal wel wat rustiger maken denk ik. Wellicht is het ook de angst om te veranderen in een persoon waar ik geen respect voor heb. Mijn inziens moeten mensen namelijk opstaan en hun mond open trekken indien het collectieve narratief feitelijk onwaar en moreel verwerpelijk begint te worden. Zoals met de hedendaagse 'jacht' op de 'witte man', het collectieve schuldgevoel en de gigantische immigratie die daarmee gepaard gaat in het westen, het continu vergoelijken van alles wat afwijkt van de norm en alles aanvallen wat daar wel binnen valt, het niks meer mogen zeggen wat beledigend kan worden opgepakt door wie dan ook, het doorgeslagen feminisme, de overheveling van de steeds maar groter wordende EU, etc. Iemand móet mijn inziens deze luchtbellen blijven doorprikken met op zijn minst een andere kant van het verhaal. Waar deze drang vandaan komt? Geen idee.
Wie herkent dit? En hoe hiermee om te gaan?
[ Bericht 1% gewijzigd door matigeuser op 28-08-2020 22:13:44 ]