MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Amen Dunes - Freedom
Ik heb Freedom al sinds de week waarin hij uitkwam op cd, maar besloot hem vorige week ook op lp te kopen. Hoewel ik positief verrast was over de 'aanbevolen'-sticker die op de hoes prijkte, hoorde ik van de verkoper dat de lp niet bepaald populair was. Dat bevestigt voor mij dat Freedom een van de meest ondergewaardeerde platen van de afgelopen jaren is.
De songwriter achter Amen Dunes, Damon McMahon, zet zich bij elk nummer vast in een hypnotische cadans. Hij bouwt deze zelden uit naar een climax, die overigens nooit bombastisch wordt. Meestal laat hij de muziek geregeld tot het einde voortkabbelen. Houd je van catchy refreintjes? Dan is Freedom niets voor jou. Des te knapper vind ik het dat hij het hele album interessant houdt. Dit komt deels door alle toegevoegde psychedelische details en hallucinante songwriting, alsof hij in een roes door L.A. loopt en vrede met zichzelf vindt ("I believe, can’t deny it / Seen heaven, don’t get down / When I was a kid I was afraid to die / But I growed up now"). Het is vooral zijn nadrukkelijke zang die je aandacht opeist. Mede door de gekwelde vibraties in zijn stem lijkt zich echt door het album te worstelen. Kortom: een hele interessante plaat die je aandacht, en z'n 'aanbevolen'-stickertje dik verdient.
[ Bericht 0% gewijzigd door Geluiden op 06-10-2020 10:48:00 ]
Ik heb Freedom al sinds de week waarin hij uitkwam op cd, maar besloot hem vorige week ook op lp te kopen. Hoewel ik positief verrast was over de 'aanbevolen'-sticker die op de hoes prijkte, hoorde ik van de verkoper dat de lp niet bepaald populair was. Dat bevestigt voor mij dat Freedom een van de meest ondergewaardeerde platen van de afgelopen jaren is.
De songwriter achter Amen Dunes, Damon McMahon, zet zich bij elk nummer vast in een hypnotische cadans. Hij bouwt deze zelden uit naar een climax, die overigens nooit bombastisch wordt. Meestal laat hij de muziek geregeld tot het einde voortkabbelen. Houd je van catchy refreintjes? Dan is Freedom niets voor jou. Des te knapper vind ik het dat hij het hele album interessant houdt. Dit komt deels door alle toegevoegde psychedelische details en hallucinante songwriting, alsof hij in een roes door L.A. loopt en vrede met zichzelf vindt ("I believe, can’t deny it / Seen heaven, don’t get down / When I was a kid I was afraid to die / But I growed up now"). Het is vooral zijn nadrukkelijke zang die je aandacht opeist. Mede door de gekwelde vibraties in zijn stem lijkt zich echt door het album te worstelen. Kortom: een hele interessante plaat die je aandacht, en z'n 'aanbevolen'-stickertje dik verdient.
![Amen Dunes - Freedom [FULL ALBUM]](https://i.ytimg.com/vi/D8MrafypXsw/0.jpg)
[ Bericht 0% gewijzigd door Geluiden op 06-10-2020 10:48:00 ]
bazbo cd0440: Clannad - Legend
In 1983 of 1984 zag ik op televisie een (jeugd)serie over Robin Hood. Korte afleveringen, zo'n vijfentwintig minuten, maar zeer onderhoudend. De muziek die bij de serie hoorde, vond ik indrukwekkend. Ik ontdekte dat die muziek was gemaakt door een band die Clannad heette. Onthouden. Jaren later (in 1988) ontmoette ik een jongedame en die had in haar platenverzamelingetje een elpee van Clannad. Mocht ik die eens horen? Ik schrok. Het was heel anders dan de muziek die ik in de serie had gehoord. Geen warme deken van synthesizers, maar akoestische Keltische folk. Wel de prachtsamenzang en interessante vertolkingen van klassieke volksmelodieën en krachtige eigen composities. Eigenlijk veel boeiender. Op 22 augustus 1989 woonde ik drie maanden samen met die jongedame en kocht ik de 'soundtrack' van de serie. Dat is deze plaat. Hij duurt met tweeëndertig minuten net iets langer dan een aflevering van de serie. Jaren niet gehoord. De muziek spreekt nog altijd zeer tot de verbeelding. De mix van Keltische melodieën en akoestische instrumenten met de synthesizerdekens werkt goed; ik begrijp wel dat de band deze kant op ging. Maar dat oorspronkelijke bandgeluid blijf ik het mooist vinden.
In 1983 of 1984 zag ik op televisie een (jeugd)serie over Robin Hood. Korte afleveringen, zo'n vijfentwintig minuten, maar zeer onderhoudend. De muziek die bij de serie hoorde, vond ik indrukwekkend. Ik ontdekte dat die muziek was gemaakt door een band die Clannad heette. Onthouden. Jaren later (in 1988) ontmoette ik een jongedame en die had in haar platenverzamelingetje een elpee van Clannad. Mocht ik die eens horen? Ik schrok. Het was heel anders dan de muziek die ik in de serie had gehoord. Geen warme deken van synthesizers, maar akoestische Keltische folk. Wel de prachtsamenzang en interessante vertolkingen van klassieke volksmelodieën en krachtige eigen composities. Eigenlijk veel boeiender. Op 22 augustus 1989 woonde ik drie maanden samen met die jongedame en kocht ik de 'soundtrack' van de serie. Dat is deze plaat. Hij duurt met tweeëndertig minuten net iets langer dan een aflevering van de serie. Jaren niet gehoord. De muziek spreekt nog altijd zeer tot de verbeelding. De mix van Keltische melodieën en akoestische instrumenten met de synthesizerdekens werkt goed; ik begrijp wel dat de band deze kant op ging. Maar dat oorspronkelijke bandgeluid blijf ik het mooist vinden.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0441: Clannad - In A Lifetime
Dat oorspronkelijker geluid van Clannad is wel te horen op deze verzamelaar die dit jaar verscheen en die ik kocht op 1 juli. Op twee cd's (er bestaat ook een dure dikke doos) horen we de ontwikkeling van de band. Allereerst dan dat mooie folkgeluid. Ik houd ervan. In 1983 mag de band de herkenningstune van de film Harry's Game maken en dat is zo ongeveer het moment dat de grote omslag naar een new age-achtiger synthesizergeluid komt. Wat gelukkig blijft is de sterke samenzang. Een van de gezusters Brennan die deel uitmaakt van de band stapt eruit en heeft succes onder haar eigen naam Enya. De band besluit dit jaar een punt te zetten achter haar bijna vijftigjarige carrière. Mooi om met dit verzamelalbum het verloop van die carrière te volgen.
Dat oorspronkelijker geluid van Clannad is wel te horen op deze verzamelaar die dit jaar verscheen en die ik kocht op 1 juli. Op twee cd's (er bestaat ook een dure dikke doos) horen we de ontwikkeling van de band. Allereerst dan dat mooie folkgeluid. Ik houd ervan. In 1983 mag de band de herkenningstune van de film Harry's Game maken en dat is zo ongeveer het moment dat de grote omslag naar een new age-achtiger synthesizergeluid komt. Wat gelukkig blijft is de sterke samenzang. Een van de gezusters Brennan die deel uitmaakt van de band stapt eruit en heeft succes onder haar eigen naam Enya. De band besluit dit jaar een punt te zetten achter haar bijna vijftigjarige carrière. Mooi om met dit verzamelalbum het verloop van die carrière te volgen.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
GCD 128 (John Zorn) Mark Feldman & Sylvie Courvoisier - Book Of Angels Volume 3: Malphas
De derde in de reeks. Violist Mark Feldman heb je wellicht gehoord op een van z'n honderden bijdragen bij andere artiesten, van Johnny Cash tot aan Swans. Hier wordt hij vergezeld door z'n vrouw Sylvie Courvoisier op piano. Die ook een indrukwekkende discografie aan bijdragen heeft, bijv. Okkyung Lee of een Ikue Mori.
De composities van Zorn vormen hier een basis waar flink mee geëxperimenteerd wordt. Muzikaal zit het dichter bij modern klassiek dan de vorigen in de serie. Denk aan: Arnold Schoenberg en Anton Webern. Zeker niet de makkelijkste in de serie, maar wel degelijk een interessante en mooie
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1060412-1269536396.jpeg.jpg)
De derde in de reeks. Violist Mark Feldman heb je wellicht gehoord op een van z'n honderden bijdragen bij andere artiesten, van Johnny Cash tot aan Swans. Hier wordt hij vergezeld door z'n vrouw Sylvie Courvoisier op piano. Die ook een indrukwekkende discografie aan bijdragen heeft, bijv. Okkyung Lee of een Ikue Mori.
De composities van Zorn vormen hier een basis waar flink mee geëxperimenteerd wordt. Muzikaal zit het dichter bij modern klassiek dan de vorigen in de serie. Denk aan: Arnold Schoenberg en Anton Webern. Zeker niet de makkelijkste in de serie, maar wel degelijk een interessante en mooie
nee, jij dan!
GCD 128 (John Zorn) Koby Israelite - Book Of Angels Volume 4: Orobas
Koby was voor mij een compleet onbekende voordat ik deze kocht. Maar dit is zeker een van de meest bijzondere uit de serie. Sowieso qua instrumentatie al een vreemde eend: Koby speelt o.a. Accordion, Bouzouki, Indische Banjo, Cajón. En gooit het geheel behoorlijk in de hakmolen. Van funky jazz tot aan metal, met duidelijke invloeden als Zappa, Cardiacs en Secret Chiefs 3.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1022006-1321463147.jpeg.jpg)
Koby was voor mij een compleet onbekende voordat ik deze kocht. Maar dit is zeker een van de meest bijzondere uit de serie. Sowieso qua instrumentatie al een vreemde eend: Koby speelt o.a. Accordion, Bouzouki, Indische Banjo, Cajón. En gooit het geheel behoorlijk in de hakmolen. Van funky jazz tot aan metal, met duidelijke invloeden als Zappa, Cardiacs en Secret Chiefs 3.
nee, jij dan!
bazbo cd0442: Camel - Royal Albert Hall
Nakomertje. Registratie van het concert op 17 september 2018. Drie maanden ervoor zag ik de band in Tivoli Vredenburg. Debiel goed concert. Op deze dubbelcd staat exact dezelfde setlijst. Roept dus mooie herinneringen op. De band speelt de gehele plaat Moonmadness (mijn favoriete Camelplaat) van voor naar achter. In de band, naast Andy Latimer horen we Colin Bass op bas, Dennis Clement op drums en Peter Jones (beter bekend als Tiger Moth Tales) op toetsen en zang. Vooral de laatste drukt nogal een stempel op het geluid, dat mooi, warm en uitgebalanceerd is. En wat een lekkere scheursax kan die (overigens blinde) gast spelen. Na de hele Moonmadness (en pauze) volgt er nog bijna anderhalf uur dwarsdoorsnede uit het oeuvre van de kameel. Vooral stukken als Unevensong, Rajaz, Coming Of Age en Ice zijn indrukwekkend. Toegift is uiteraard Lady Fantasy. Opvallend hoe energiek het allemaal klinkt en dat terwijl Latimer toch wat fragiel oogt. Hij heeft een hevige vorm van leukemie gehad en moest de tour onderbreken vanwege een hernia en de pleuris. Concert is ook gefilmd en uitgebracht op dvd. Gaaf om de Royal Albert Hall weer te zien. Ben er een paar keer geweest, zeer mooie zaal, geluid niet zo heel fijn.
Nakomertje. Registratie van het concert op 17 september 2018. Drie maanden ervoor zag ik de band in Tivoli Vredenburg. Debiel goed concert. Op deze dubbelcd staat exact dezelfde setlijst. Roept dus mooie herinneringen op. De band speelt de gehele plaat Moonmadness (mijn favoriete Camelplaat) van voor naar achter. In de band, naast Andy Latimer horen we Colin Bass op bas, Dennis Clement op drums en Peter Jones (beter bekend als Tiger Moth Tales) op toetsen en zang. Vooral de laatste drukt nogal een stempel op het geluid, dat mooi, warm en uitgebalanceerd is. En wat een lekkere scheursax kan die (overigens blinde) gast spelen. Na de hele Moonmadness (en pauze) volgt er nog bijna anderhalf uur dwarsdoorsnede uit het oeuvre van de kameel. Vooral stukken als Unevensong, Rajaz, Coming Of Age en Ice zijn indrukwekkend. Toegift is uiteraard Lady Fantasy. Opvallend hoe energiek het allemaal klinkt en dat terwijl Latimer toch wat fragiel oogt. Hij heeft een hevige vorm van leukemie gehad en moest de tour onderbreken vanwege een hernia en de pleuris. Concert is ook gefilmd en uitgebracht op dvd. Gaaf om de Royal Albert Hall weer te zien. Ben er een paar keer geweest, zeer mooie zaal, geluid niet zo heel fijn.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
damn.. Had ik even moeten weten toen
Aphex Twin - Selected Ambient Works 85-92
Toen ik een jaar of 18 was, rolde ik vanuit mijn Radiohead fase in de elektronische muziek. Mijn mening hierover bestond uit knullige vooroordelen: ik associeerde techno met lomp- en eentonigheid, hoempapa voor pillenslikkers. Kid A bracht daar verandering in. Ik hoorde ineens dat elektronische muziek ook warm, getextureerd, duister en emotioneel kon klinken. Via een zoekterm als 'What sounds like Idioteque' kwam ik bij Aphex Twin uit. Deze artiest was mij niet helemeaal onbekend. Windowlicker was het beste dat ik ooit op MTV en TMF heb gezien en ik had ook een mp3'tje van Digeridoo op mijn computer. Dat was nogal een gimmick-track die hij gebruikte om de dansvloer leeg te ruimen na een rave. Maar goed, ik dwaal een beetje af. Het komt erop neer dat het grote logo van deze plaat gelijk mijn aandacht trok, dus ik besloot 'm op te zetten. En zo begon mijn techno-fase.
Selected Ambient Works 85-92 is het eerste volwaardige album van Aphex Twin, ofwel Richard D. James. Dit is daarbij gelijk het puurste techno-album dat hij ooit gemaakt heeft. De rest van zijn discografie bestaat vooral uit abstracte nachtmerrie-techno, acid house, drill & base, IDM en de beatloze ambient waar ik tijdens mijn volgende plaat op terugkom. Zoals de titel al verklapt, is het album opgenomen in een tijdsbestek van 7 jaar. Niet dat je dit terughoort, want de muziek vormt één atmosferisch geheel. Als je hier 's nachts naar luistert, bij voorkeur met een koptelefoon op, brengt het album je bijna in een droomstaat. Er staat niet voor niets een voice sample op van 'We are the music makers, and we are the dreamers of dreams'. Ik zou SAW omschrijven als verstilde housemuziek, alsof je in een roes door een donkere stad loopt en in de verte de echo's van een rave hoort. De invloeden van Brian Eno en Detroit Techno zijn duidelijk hoorbaar, maar mede omdat James zijn eigen instrumenten, en daardoor zijn eigen geluiden maakt, klinkt zijn muziek nooit naar iets anders.
Ik grijp nog geregeld terug naar deze plaat, bijvoorbeeld omdat deze mij helpt te focussen als ik aan het werk ben. Ageispolis staat bovendien in mijn lijst met referentienummers wanneer ik de basweergave van een hoofdtelefoon of speakers wil testen.
Toen ik een jaar of 18 was, rolde ik vanuit mijn Radiohead fase in de elektronische muziek. Mijn mening hierover bestond uit knullige vooroordelen: ik associeerde techno met lomp- en eentonigheid, hoempapa voor pillenslikkers. Kid A bracht daar verandering in. Ik hoorde ineens dat elektronische muziek ook warm, getextureerd, duister en emotioneel kon klinken. Via een zoekterm als 'What sounds like Idioteque' kwam ik bij Aphex Twin uit. Deze artiest was mij niet helemeaal onbekend. Windowlicker was het beste dat ik ooit op MTV en TMF heb gezien en ik had ook een mp3'tje van Digeridoo op mijn computer. Dat was nogal een gimmick-track die hij gebruikte om de dansvloer leeg te ruimen na een rave. Maar goed, ik dwaal een beetje af. Het komt erop neer dat het grote logo van deze plaat gelijk mijn aandacht trok, dus ik besloot 'm op te zetten. En zo begon mijn techno-fase.
Selected Ambient Works 85-92 is het eerste volwaardige album van Aphex Twin, ofwel Richard D. James. Dit is daarbij gelijk het puurste techno-album dat hij ooit gemaakt heeft. De rest van zijn discografie bestaat vooral uit abstracte nachtmerrie-techno, acid house, drill & base, IDM en de beatloze ambient waar ik tijdens mijn volgende plaat op terugkom. Zoals de titel al verklapt, is het album opgenomen in een tijdsbestek van 7 jaar. Niet dat je dit terughoort, want de muziek vormt één atmosferisch geheel. Als je hier 's nachts naar luistert, bij voorkeur met een koptelefoon op, brengt het album je bijna in een droomstaat. Er staat niet voor niets een voice sample op van 'We are the music makers, and we are the dreamers of dreams'. Ik zou SAW omschrijven als verstilde housemuziek, alsof je in een roes door een donkere stad loopt en in de verte de echo's van een rave hoort. De invloeden van Brian Eno en Detroit Techno zijn duidelijk hoorbaar, maar mede omdat James zijn eigen instrumenten, en daardoor zijn eigen geluiden maakt, klinkt zijn muziek nooit naar iets anders.
Ik grijp nog geregeld terug naar deze plaat, bijvoorbeeld omdat deze mij helpt te focussen als ik aan het werk ben. Ageispolis staat bovendien in mijn lijst met referentienummers wanneer ik de basweergave van een hoofdtelefoon of speakers wil testen.
GCD 129 (John Zorn) The Cracow Klezmer Band - Book Of Angels Volume 5: Balan
The Cracow Klezmer band, uit - je raadt het nooit - Krakau en ze spelen, jawel: Klezmer.
Niet het meest spannende uit de serie, maar verder wel oerdegelijk van deze meesters van het genre. Hoewel ze af en toe best leuke dingen durven met wat zigeuner invloeden bijv.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1142070-1321464147.jpeg.jpg)
The Cracow Klezmer band, uit - je raadt het nooit - Krakau en ze spelen, jawel: Klezmer.
Niet het meest spannende uit de serie, maar verder wel oerdegelijk van deze meesters van het genre. Hoewel ze af en toe best leuke dingen durven met wat zigeuner invloeden bijv.
nee, jij dan!
GCD 130 (John Zorn) Uri Caine - Book Of Angels Volume 6: Moloch
Inmiddels alweer aangekomen bij: Uri Caine, klassiek en jazz pianist. Speelde op vele tientallen albums, waar ik alleen deze van gehoord heb.
Gewoon solo piano spel van de bovenste plank, waar maar 1 ding op aan te merken is: 71 minuten ervan is wat lang.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-957435-1322038443.jpeg.jpg)
Inmiddels alweer aangekomen bij: Uri Caine, klassiek en jazz pianist. Speelde op vele tientallen albums, waar ik alleen deze van gehoord heb.
Gewoon solo piano spel van de bovenste plank, waar maar 1 ding op aan te merken is: 71 minuten ervan is wat lang.
nee, jij dan!
GCD 131 (John Zorn) Erik Friedlander - Book Of Angels Volume 8: Volac
Hé, gaan we van 6 naar 8? Ja, nummer 7 (van Marc Ribot) heb ik nog niet, maar wel al besteld dus die komt later
Nu dus eerst Erik Friedlander solo, we hoorden 'm al eerder met de Masada String Trio op deel 2 (en later op deel 10 en 16). Solo op cello. En ik ben wel een vrij grote sucker voor cello's dus deze gaat er prima in
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1387027-1269536095.jpeg.jpg)
Hé, gaan we van 6 naar 8? Ja, nummer 7 (van Marc Ribot) heb ik nog niet, maar wel al besteld dus die komt later
Nu dus eerst Erik Friedlander solo, we hoorden 'm al eerder met de Masada String Trio op deel 2 (en later op deel 10 en 16). Solo op cello. En ik ben wel een vrij grote sucker voor cello's dus deze gaat er prima in
nee, jij dan!
bazbo cd0443: Les Claypool's Frog Brigade - Live Frogs - Live Set 2
Daar is-ie! Ik heb alleen Set 2 (2001). Hier speelt bizarrebasman Claypool (Primus) samen met zijn Frog Brigade de complete plaat Animals van Pink Floyd. Nu is dat niet mijn favoriete Floydplaat. De kikkerbrigade speelt het allemaal vrij precies na, dus het is mij niet duidelijk of dit iets toevoegt. Er live bij aanwezig zijn zal ongetwijfeld een prachtervaring zijn en het is ook echt een zeer goede vertolking. Ik draai het (sinds ik het kocht op 25 augustus 2005) niet echt vaak. Pigs (Three Different Ones) en Sheep zijn wel erg gaaf.
[ Bericht 9% gewijzigd door bazbo op 08-10-2020 15:24:43 ]
Daar is-ie! Ik heb alleen Set 2 (2001). Hier speelt bizarrebasman Claypool (Primus) samen met zijn Frog Brigade de complete plaat Animals van Pink Floyd. Nu is dat niet mijn favoriete Floydplaat. De kikkerbrigade speelt het allemaal vrij precies na, dus het is mij niet duidelijk of dit iets toevoegt. Er live bij aanwezig zijn zal ongetwijfeld een prachtervaring zijn en het is ook echt een zeer goede vertolking. Ik draai het (sinds ik het kocht op 25 augustus 2005) niet echt vaak. Pigs (Three Different Ones) en Sheep zijn wel erg gaaf.
[ Bericht 9% gewijzigd door bazbo op 08-10-2020 15:24:43 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0444: Les Claypool's Frog Brigade - Purple Onion
Rhaaawwwww, dit is gaaf. Blijf dit zo'n toffe plaat vinden, hè. Claypool trekt hier alle registers van zijn bizarre band open. Wat mij betreft is Whamola het onbetwiste hoogtepunt: knorrende bas, gierende giertaar en onnavolgbare drumpartij. Maar songs als David Makalaster, Buzzards Of Green Hill, Ding Dang en D's Diner mogen er ook zijn. Het is Primus, maar dan nog een tandje debieler. Grote grijns op mijn gezicht hier. En niet stil kunnen zitten. De plaat verscheen in 2002 en ik kocht 'm lekker al op 14 oktober 2002.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 08-10-2020 19:33:26 ]
Rhaaawwwww, dit is gaaf. Blijf dit zo'n toffe plaat vinden, hè. Claypool trekt hier alle registers van zijn bizarre band open. Wat mij betreft is Whamola het onbetwiste hoogtepunt: knorrende bas, gierende giertaar en onnavolgbare drumpartij. Maar songs als David Makalaster, Buzzards Of Green Hill, Ding Dang en D's Diner mogen er ook zijn. Het is Primus, maar dan nog een tandje debieler. Grote grijns op mijn gezicht hier. En niet stil kunnen zitten. De plaat verscheen in 2002 en ik kocht 'm lekker al op 14 oktober 2002.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 08-10-2020 19:33:26 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
GCD 132 (John Zorn) Secret Chiefs 3 - Book Of Angels Volume 9: Xaphan
Mijn introductie tot de serie. Secret Chiefs 3 kende ik namelijk al, en die brachten ineens deze uit. En SC3 kennende, duurde het vrij lang voordat ik door had dat 'Book of Angels: Volume 9', niet gewoon een (quasi-)random album naam was, maar dat deze plaat daadwerkelijk deel was van een hele serie.
Hoe dan ook, dit is duidelijk een van de meest speelse, bombastische en funky uit de serie.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1321884-1322038073.jpeg.jpg)
Mijn introductie tot de serie. Secret Chiefs 3 kende ik namelijk al, en die brachten ineens deze uit. En SC3 kennende, duurde het vrij lang voordat ik door had dat 'Book of Angels: Volume 9', niet gewoon een (quasi-)random album naam was, maar dat deze plaat daadwerkelijk deel was van een hele serie.
Hoe dan ook, dit is duidelijk een van de meest speelse, bombastische en funky uit de serie.
nee, jij dan!
Overigens heb ik plank zeven nu ook gedraaid; op naar plank acht!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0445: Colonel Claypool's Bucket Of Bernie Brains - The Big Eyeball In The Sky
Dit prachtige project start in 2002 als Les gaat samenwerken met Buckethead, Bernie Worrell en Brain. Een supergroep. Het resultaat is een geweldige mix van de bascapriolen en bizarre teksten van Claypool, de giertaar van Buckethead, de funky toetsen van Worrell en het energieke drumgeluid van Brain. In 2002 tourt de band door Amerika en tijdens de shows smeren de muzikanten boterhammen die ze in het publiek uitdelen. Na de tour is het stil. In 2004 komt de groep opnieuw bijeen en neemt dit album op, dat ik koop op 17 oktober van dat jaar. De stukken lijken te zijn ontstaan uit jams, maar worden nergens echt freakerig. Aanstekelijk is het wel degelijk. Van verder toeren komt het niet en met het overlijden van Bernie Worrell in 2016 lijkt een reünie definitief uitgesloten. Wat ons rest, is deze prima plaat die ik nog regelmatig uit de kast trek.
Dit prachtige project start in 2002 als Les gaat samenwerken met Buckethead, Bernie Worrell en Brain. Een supergroep. Het resultaat is een geweldige mix van de bascapriolen en bizarre teksten van Claypool, de giertaar van Buckethead, de funky toetsen van Worrell en het energieke drumgeluid van Brain. In 2002 tourt de band door Amerika en tijdens de shows smeren de muzikanten boterhammen die ze in het publiek uitdelen. Na de tour is het stil. In 2004 komt de groep opnieuw bijeen en neemt dit album op, dat ik koop op 17 oktober van dat jaar. De stukken lijken te zijn ontstaan uit jams, maar worden nergens echt freakerig. Aanstekelijk is het wel degelijk. Van verder toeren komt het niet en met het overlijden van Bernie Worrell in 2016 lijkt een reünie definitief uitgesloten. Wat ons rest, is deze prima plaat die ik nog regelmatig uit de kast trek.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0446: The Claypool Lennon Delirium - Monolith Of Phobos
Hangt hier nu wat Beatlesesque overheen? Vast. In 2016 werkt Claypool samen met Sean Lennon. Claypool als vanouds op bas. mellotron en zang, Lennon doet de rest op gitaren, drums en mellotron. Beide heren vullen elkaar goed aan. Beiden dragen om en om composities aan en eerlijk gezegd vind ik de stukken die Lennon heeft gecomponeerd net iets sterker. Het is een prachtige plaat met een mix van Primusachtig gepiel, redelijk pakkende songs en volop ruimte voor experiment in het instrumentarium. Het geluid is overgoten met zo'n saus van psychadelica die me doet watertanden. Ik koop de cd op 12 september 2016 en ja ook deze draai ik nog geregeld.
Hangt hier nu wat Beatlesesque overheen? Vast. In 2016 werkt Claypool samen met Sean Lennon. Claypool als vanouds op bas. mellotron en zang, Lennon doet de rest op gitaren, drums en mellotron. Beide heren vullen elkaar goed aan. Beiden dragen om en om composities aan en eerlijk gezegd vind ik de stukken die Lennon heeft gecomponeerd net iets sterker. Het is een prachtige plaat met een mix van Primusachtig gepiel, redelijk pakkende songs en volop ruimte voor experiment in het instrumentarium. Het geluid is overgoten met zo'n saus van psychadelica die me doet watertanden. Ik koop de cd op 12 september 2016 en ja ook deze draai ik nog geregeld.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0447: The Claypool Lennon Delirium - South Of Reality
Opvolger, verscheen vorig jaar en kocht ik op 4 maart 2019. Tsjonge, deze vind ik nóg lekkerder. Het klinkt allemaal nog weer wat fijner en ik vind de composities nog weer even wat sterker. Dit keer hebben de twee alle stukken samen geschreven. Misschien dat dat het is. Je hoort goed dat Sean een zoon van z'n vader is. Het duo klinkt of ze beter op elkaar zijn ingespeeld.Op dit album zet het duo af en toe wel een paar extra muzikanten in, niet veel. Prachtplaat met zo'n heerlijke sfeer van jaren zestig eroverheen, terwijl alles toch fris klinkt alsof het gisteren is opgenomen. Dat is het niet. Het is alweer bijna twee jaar geleden.
Opvolger, verscheen vorig jaar en kocht ik op 4 maart 2019. Tsjonge, deze vind ik nóg lekkerder. Het klinkt allemaal nog weer wat fijner en ik vind de composities nog weer even wat sterker. Dit keer hebben de twee alle stukken samen geschreven. Misschien dat dat het is. Je hoort goed dat Sean een zoon van z'n vader is. Het duo klinkt of ze beter op elkaar zijn ingespeeld.Op dit album zet het duo af en toe wel een paar extra muzikanten in, niet veel. Prachtplaat met zo'n heerlijke sfeer van jaren zestig eroverheen, terwijl alles toch fris klinkt alsof het gisteren is opgenomen. Dat is het niet. Het is alweer bijna twee jaar geleden.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
GCD 133 (John Zorn) Bar Kokhba - Book Of Angels Volume 10: Lucifer
Er was een reden dat ik nog een aparte cd had (tijdje terug gedraaid) van Bar Kokhba, want deze is namelijk mijn favoriet in deze hele serie en ook een beetje de aanstichter om aan het verzamelen te raken. Lijstje aan muzikanten die meedoen hierop is dan ook indrukwekkend: Cyro Baptista, Erik Friedlander, Greg Cohen, Joey Baron, Marc Ribot, Mark Feldman.
Een van die handjevol aan albums die ik altijd op kan zetten.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1328155-1264354102.jpeg.jpg)
Er was een reden dat ik nog een aparte cd had (tijdje terug gedraaid) van Bar Kokhba, want deze is namelijk mijn favoriet in deze hele serie en ook een beetje de aanstichter om aan het verzamelen te raken. Lijstje aan muzikanten die meedoen hierop is dan ook indrukwekkend: Cyro Baptista, Erik Friedlander, Greg Cohen, Joey Baron, Marc Ribot, Mark Feldman.
Een van die handjevol aan albums die ik altijd op kan zetten.
nee, jij dan!
bazbo cd0448: Billy Cobham - Spectrum
Het jaar 1973 was toch wel een heel goed jaar voor de muziek, zeg. Dit is zo'n album dat dan verschijnt. Billy Cobham is meesterdrummer en hij speelde destijds bij Mahavishnu Orchestra. Op deze eerste soloplaat gaat hij lekker tekeer. Niet dat je alleen maar drums hoort; integendeel. Het is een fijne jazzrockfusionplaat vol gave composities van meneer Cobham zelf. Hij krijgt hulp van Mahavishnumaatje Jan Hammer en zo meer van die lui. Ik kocht deze (Japanse) cd overigens pas op 27 mei 2019. Soms valt een kwartje pas laat, hè.
Het jaar 1973 was toch wel een heel goed jaar voor de muziek, zeg. Dit is zo'n album dat dan verschijnt. Billy Cobham is meesterdrummer en hij speelde destijds bij Mahavishnu Orchestra. Op deze eerste soloplaat gaat hij lekker tekeer. Niet dat je alleen maar drums hoort; integendeel. Het is een fijne jazzrockfusionplaat vol gave composities van meneer Cobham zelf. Hij krijgt hulp van Mahavishnumaatje Jan Hammer en zo meer van die lui. Ik kocht deze (Japanse) cd overigens pas op 27 mei 2019. Soms valt een kwartje pas laat, hè.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
GCD 134 (John Zorn) Medeski, Martin & Wood - Book Of Angels Volume 11: Zaebos
Eentje meer richting de fusion. Medeski, Martin en Mood hebben alledrie op tientallen albums gespeeld, David Byrne, Morphine en The Lounge Lizzard, maar vooral ook veel met John Zorn.
Qua instrumentatie is het een trio van bass, drum en toetsen. Die best intens kunnen zijn op momenten
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1554259-1275480877.jpeg.jpg)
Eentje meer richting de fusion. Medeski, Martin en Mood hebben alledrie op tientallen albums gespeeld, David Byrne, Morphine en The Lounge Lizzard, maar vooral ook veel met John Zorn.
Qua instrumentatie is het een trio van bass, drum en toetsen. Die best intens kunnen zijn op momenten
nee, jij dan!
GCD 135 (John Zorn) Masada Quintet - Book Of Angels Volume 12: Stolas
Weer Masada, nu aangevuld met Joe Lovano. Het meest jazzy van de serie. En op deze speelt John Zorn (die de muziek schreef) ook zelf een stukje mee op een track, wat de enige keer in de serie is volgens mij.
[ Bericht 0% gewijzigd door Gehenna op 09-10-2020 17:16:34 ]
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1919159-1321463582.jpeg.jpg)
Weer Masada, nu aangevuld met Joe Lovano. Het meest jazzy van de serie. En op deze speelt John Zorn (die de muziek schreef) ook zelf een stukje mee op een track, wat de enige keer in de serie is volgens mij.
[ Bericht 0% gewijzigd door Gehenna op 09-10-2020 17:16:34 ]
nee, jij dan!
Hé, koel! Wist helemaal niet dat MMW aan het boek der engelen hebben medegedaan. Geweldig trio.quote:Op vrijdag 9 oktober 2020 14:29 schreef Gehenna het volgende:
GCD 134 (John Zorn) Medeski, Martin & Wood - Book Of Angels Volume 11: Zaebos
[ afbeelding ]
Eentje meer richting de fusion. Medeski, Martin en Mood hebben alledrie op tientallen albums gespeeld, David Byrne, Morphine en The Lounge Lizzard, maar vooral ook veel met John Zorn.
Qua instrumentatie is het een trio van bass, drum en toetsen. Die best intens kunnen zijn op momenten
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0449: Billy Cobham - Crosswinds
Crosswinds is de waardige opvolger uit 1974, zij het dat het tempo van de composities wat lager ligt. Het lijkt wel of Cobham iets meer de tijd neemt om zijn melodieën en instrumentatie tot zijn recht te laten komen. De eerste plaatkant bevat een songsuite van vier stukken en op kant twee drie losse werken. Nogal wat groten spelen op dit album mee. John Abercrombie (gitaar en dood), Michael Brecker (blazers en dood), George Duke (toetsen en dood), om er maar een paar te noemen. Lekker werk weer. Mag samen met Spectrum tot de klassiekers van de jazzfusion gerekend. Ik kocht een Japanse remaster uit 2014 op 19 maart 2018. Waarom ook niet?
Crosswinds is de waardige opvolger uit 1974, zij het dat het tempo van de composities wat lager ligt. Het lijkt wel of Cobham iets meer de tijd neemt om zijn melodieën en instrumentatie tot zijn recht te laten komen. De eerste plaatkant bevat een songsuite van vier stukken en op kant twee drie losse werken. Nogal wat groten spelen op dit album mee. John Abercrombie (gitaar en dood), Michael Brecker (blazers en dood), George Duke (toetsen en dood), om er maar een paar te noemen. Lekker werk weer. Mag samen met Spectrum tot de klassiekers van de jazzfusion gerekend. Ik kocht een Japanse remaster uit 2014 op 19 maart 2018. Waarom ook niet?
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
GCD 136 (John Zorn) Mycale - Book Of Angels Volume 13: Mycale
Een bijzondere in de reeks. Mycale is namelijk een (gelegenheids) a capella groep. En eerlijk gezegd, ik moet er een beetje voor in de stemming zijn, want deze kan maar zo heel op mijn zenuwen werken
Vandaag gaat ie er lekker in trouwens.
Mycale zijn: Basya Schechter, Ayelet Rose Gottlieb, Malika Zarra en Sofia Rei. Een exotisch gezelschap uit de USA, Israel, Marokko en Argentinië. Ik ken eigenlijk alleen de laatste uit het rijtje, zij doet ook mee op het Songbook project waar ze enkele duetten zingt met Mike Patton.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-2230442-1272544743.jpeg.jpg)
Een bijzondere in de reeks. Mycale is namelijk een (gelegenheids) a capella groep. En eerlijk gezegd, ik moet er een beetje voor in de stemming zijn, want deze kan maar zo heel op mijn zenuwen werken
Vandaag gaat ie er lekker in trouwens.Mycale zijn: Basya Schechter, Ayelet Rose Gottlieb, Malika Zarra en Sofia Rei. Een exotisch gezelschap uit de USA, Israel, Marokko en Argentinië. Ik ken eigenlijk alleen de laatste uit het rijtje, zij doet ook mee op het Songbook project waar ze enkele duetten zingt met Mike Patton.
![Mycale (John Zorn) - Mycale: Book of Angels Volume 13 (2010) [FULL ALBUM]](https://i.ytimg.com/vi/r-C8wf_8r_4/0.jpg)
nee, jij dan!
