MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
BBCD203
Nu metal dat wil zeggen van die basrijke muziek met veel rap. Deze rap gaat over van die typische jaren 90 onderwerpen gelijkheid, racisme en politiegeweld... oh wacht....
Ik vond dit toen in 1998 een erg leuk plaatje hij is niet heel erg goed opgedroogd eigenlijk vooral de productie vind ik inmiddels vrij slecht en blikkerig klinken. Toch is dit debut een stuk leuker dan wat ze hierna deden op hun tweede plaat (die hierna komt)
Dus voor nu pigs until proven cop.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-6137338-1412023435-4875.jpeg.jpg)
Nu metal dat wil zeggen van die basrijke muziek met veel rap. Deze rap gaat over van die typische jaren 90 onderwerpen gelijkheid, racisme en politiegeweld... oh wacht....
Ik vond dit toen in 1998 een erg leuk plaatje hij is niet heel erg goed opgedroogd eigenlijk vooral de productie vind ik inmiddels vrij slecht en blikkerig klinken. Toch is dit debut een stuk leuker dan wat ze hierna deden op hun tweede plaat (die hierna komt) Dus voor nu pigs until proven cop.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd0361: California Guitar Trio - A Christmas Album
Precies. Een kerstalbum, dat verschijnt in 2002. Ik koop het op 6 december 2002. Mooie akoestische versies van klassieke kerstliederen op de drie gitaren, maar ook stukken als Forbidden Colours (Ryuichi Sakamoto en David Sylvian) uit Merry Christmas, Mrs. Lawrence, Happy X-mas (Lennon, gelijk ook de enige echte miskleun op de plaat) en werk van klassiekers als Bach en Handel. Vijfendertig minuten schoon werk om in de stemming te geraken. Normaal komt de plaat eens per jaar uit de kast, dit jaar dus twee keer.
Precies. Een kerstalbum, dat verschijnt in 2002. Ik koop het op 6 december 2002. Mooie akoestische versies van klassieke kerstliederen op de drie gitaren, maar ook stukken als Forbidden Colours (Ryuichi Sakamoto en David Sylvian) uit Merry Christmas, Mrs. Lawrence, Happy X-mas (Lennon, gelijk ook de enige echte miskleun op de plaat) en werk van klassiekers als Bach en Handel. Vijfendertig minuten schoon werk om in de stemming te geraken. Normaal komt de plaat eens per jaar uit de kast, dit jaar dus twee keer.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0362: California Guitar Trio - Whitewater
Tony Levin doet ook weer mee op deze plaat. Hij verschijnt in 2004 en ik koop 'm op 26 augustus van dat jaar. Op het repertoire nog slechts twee composities van anderen: iets van Bach en een linke versie van een stuk van The Doors dat hier Gliders On The Storm heet. Ook doet ene Tyler Trotter mee; die brengt wat effecten in. Dat en het geluid van de Chapman stick zijn een welkome aanvulling op het trio akoestische gitaren. Want als ik eerlijk ben: hoe mooi deze plaat ook is, het is veel van hetzelfde en ik merk verzadiging. Dit is als geheel misschien wel het sterkste album van het California Guitar Trio, maar na deze houd ik het werk dat de drie heren uitbrengen niet meer bij.
Tony Levin doet ook weer mee op deze plaat. Hij verschijnt in 2004 en ik koop 'm op 26 augustus van dat jaar. Op het repertoire nog slechts twee composities van anderen: iets van Bach en een linke versie van een stuk van The Doors dat hier Gliders On The Storm heet. Ook doet ene Tyler Trotter mee; die brengt wat effecten in. Dat en het geluid van de Chapman stick zijn een welkome aanvulling op het trio akoestische gitaren. Want als ik eerlijk ben: hoe mooi deze plaat ook is, het is veel van hetzelfde en ik merk verzadiging. Dit is als geheel misschien wel het sterkste album van het California Guitar Trio, maar na deze houd ik het werk dat de drie heren uitbrengen niet meer bij.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0363: Tim Bowness - Late Night Laments
De albums van Tim Bowness worden mooier en mooier. Het geluid en de instrumentatie steeds beter uitgekristalliseerd en de perfectie benaderd. Deze plaat verscheen onlangs en ik heb hem sinds eergisteren. Nog maar een paar keer gehoord, maar ik ben zeer onder de indruk. Ook weer een gastenlijstje: Colin Edwin, Richard Barbieri, Peter Hammill, Kavus Torabi, enzovoorts. Meneer Steven Wilson mixte de boel. De plaat duurt net negenendertig minuten en dan heb ik de versie met een tweede cd'tje waarop nog eens vijf extra stukken in achttien minuten. Lijkt het nu zo of is dit album afwisselender qua geluid, dynamiek, tempo, atmosfeer? Wat blijft is de mooie stem en de prachtmelodieën. Fijne plaat. Dank u, Tim.
De albums van Tim Bowness worden mooier en mooier. Het geluid en de instrumentatie steeds beter uitgekristalliseerd en de perfectie benaderd. Deze plaat verscheen onlangs en ik heb hem sinds eergisteren. Nog maar een paar keer gehoord, maar ik ben zeer onder de indruk. Ook weer een gastenlijstje: Colin Edwin, Richard Barbieri, Peter Hammill, Kavus Torabi, enzovoorts. Meneer Steven Wilson mixte de boel. De plaat duurt net negenendertig minuten en dan heb ik de versie met een tweede cd'tje waarop nog eens vijf extra stukken in achttien minuten. Lijkt het nu zo of is dit album afwisselender qua geluid, dynamiek, tempo, atmosfeer? Wat blijft is de mooie stem en de prachtmelodieën. Fijne plaat. Dank u, Tim.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0364: Robert Calvert - Captain Lockheed & The Star Fighters
Dit is zo'n kleine klassieker. In 1974 maakt Robert Calvert, de psychisch wankele tekst- en theatermaker van Hawkwind, deze soloplaat. Het vertelt het verhaal over de 'widowmaker', een gevechtsvliegtuig dat het Britse leger her en der inzette en nogal onbetrouwbaar bleek. Tussen verschillende spacerockachtige songs door zijn er allerlei flarden dia- en monoloog te horen die het drama van de techniek en de humane gevolgen weergeven. Calvert heeft het verhaal en de hoes gemaakt, spreekt en zingt en speelt wat percussie. Voor de rest van de instrumentatie is hij afhankelijk van Lemmy, Simon King, Paul Rudolph, een koor, Nik Turner, een batterij toetsenisten en vele anderen. Ook duiken er allerlei acteurs op, waaronder Jim Capaldi (van Traffic) en de minstens zo geschifte Vivian Stanshall. Deze legendarische plaat kreeg in 2009 een remaster met wat extra stukken en ik kocht de cd op 18 november 2010.
Dit is zo'n kleine klassieker. In 1974 maakt Robert Calvert, de psychisch wankele tekst- en theatermaker van Hawkwind, deze soloplaat. Het vertelt het verhaal over de 'widowmaker', een gevechtsvliegtuig dat het Britse leger her en der inzette en nogal onbetrouwbaar bleek. Tussen verschillende spacerockachtige songs door zijn er allerlei flarden dia- en monoloog te horen die het drama van de techniek en de humane gevolgen weergeven. Calvert heeft het verhaal en de hoes gemaakt, spreekt en zingt en speelt wat percussie. Voor de rest van de instrumentatie is hij afhankelijk van Lemmy, Simon King, Paul Rudolph, een koor, Nik Turner, een batterij toetsenisten en vele anderen. Ook duiken er allerlei acteurs op, waaronder Jim Capaldi (van Traffic) en de minstens zo geschifte Vivian Stanshall. Deze legendarische plaat kreeg in 2009 een remaster met wat extra stukken en ik kocht de cd op 18 november 2010.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0365: Camel - Camel
Dan volgt nu een kudde kamelen. In 1973 start deze band. Toetsenist Pete(r) Bardens is dan al een gevierde man in de muziekwereld; hij heeft al twee soloalbums op zijn naam staan en is een veelgevraagd sessiemuzikant. Hij sluit zich aan bij gitarist Andy Latimer, bassist Doug Ferguson en drummer Andy Ward. Dit is hun debuutplaat uit 1973. Wat we horen is een zevental krachtige, melodieuze progrockstukken, met een hoofdrol voor de orgelpartijen van Bardens en de subtiele gitaarmelodieën van Latimer. Het geluid is nog niet helemaal zoals het niet veel later zou worden/zijn, maar dit is een mooie voorbode. Ik heb de elpee natuurlijk op vinyl. In 2002 verscheen een remaster met wat extra materiaal op cd (waaronder een knetterlange liveversie van Homage To The God Of Light dat afkomstig is van een van de twee soloplaten van Bardens), die ik aanschafte op 8 juni 2002.
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 03-09-2020 15:03:52 ]
Dan volgt nu een kudde kamelen. In 1973 start deze band. Toetsenist Pete(r) Bardens is dan al een gevierde man in de muziekwereld; hij heeft al twee soloalbums op zijn naam staan en is een veelgevraagd sessiemuzikant. Hij sluit zich aan bij gitarist Andy Latimer, bassist Doug Ferguson en drummer Andy Ward. Dit is hun debuutplaat uit 1973. Wat we horen is een zevental krachtige, melodieuze progrockstukken, met een hoofdrol voor de orgelpartijen van Bardens en de subtiele gitaarmelodieën van Latimer. Het geluid is nog niet helemaal zoals het niet veel later zou worden/zijn, maar dit is een mooie voorbode. Ik heb de elpee natuurlijk op vinyl. In 2002 verscheen een remaster met wat extra materiaal op cd (waaronder een knetterlange liveversie van Homage To The God Of Light dat afkomstig is van een van de twee soloplaten van Bardens), die ik aanschafte op 8 juni 2002.
![Camel - Slow Yourself Down (Full Version) [Camel - 1973]](https://i.ytimg.com/vi/zx6RDohSfXA/0.jpg)
![Camel - Arubaluba (Full Version) [1973]](https://i.ytimg.com/vi/fSFCxtJ1l58/0.jpg)
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 03-09-2020 15:03:52 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0366: Camel - Mirage
De opvolger van het debuut is een weergaloze klapper. Mirage verschijnt in 1974 en bevat vijf sterke stukken, waaronder het legendarische Lady Fantasy. Ook opvallend is de Nimrodel-suite, geïnspireerd op het boek Lord Of The Rings. Latimer trekt regelmatig zijn fluit tevoorschijn en dat zorgt dan weer voor een afwisselender geluid. De Britse band heeft z'n karakteristieke geluid gevonden. Op deze remaster uit 2002 (die ik kocht op 8 juni 2002) staan nog vier extra stukken, drie live opgenomen in de Marquee in 1974 en een iets andere mix van Lady Fantasy.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 04-09-2020 20:23:14 ]
De opvolger van het debuut is een weergaloze klapper. Mirage verschijnt in 1974 en bevat vijf sterke stukken, waaronder het legendarische Lady Fantasy. Ook opvallend is de Nimrodel-suite, geïnspireerd op het boek Lord Of The Rings. Latimer trekt regelmatig zijn fluit tevoorschijn en dat zorgt dan weer voor een afwisselender geluid. De Britse band heeft z'n karakteristieke geluid gevonden. Op deze remaster uit 2002 (die ik kocht op 8 juni 2002) staan nog vier extra stukken, drie live opgenomen in de Marquee in 1974 en een iets andere mix van Lady Fantasy.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 04-09-2020 20:23:14 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Ja jeetje, nu ik hem weer eens hoor vind ik dit toch wel een heul sterke, zeg.quote:Op donderdag 3 september 2020 15:44 schreef Gehenna het volgende:
Mirage
Afgelopen tijd vrij grijs gedraaid
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
GCD114 Nurse With Wound - Chance Meeting On A Dissecting Table Of A Sewing Machine And An Umbrella
haha zo dan! Dit hoesje valt wel op tussen de rest. Nurse With Wound was in 1979 nog een band van 3 personen, in plaats van een solo project van Stephen Stapelson. Of nouja 'band', het grappige is juist dat deze 3 vrienden elkaar kende van het verzamelen van allerlei obscure albums; krautrock, zeuhl, avant garde, hoe vreemder hoe beter. In de tijd dat niemand ze nog wou en ze voor het oprapen lagen in de uitverkoopbakken (terwijl juist nu die platen voor honderden euro's op discogs staan).
Een kennis die een studio had vertelde Stephen dat - als hij een band had - hij in het weekend (als de studio gesloten was) hiervan wel gebruik kon maken. Jazeker had hij een band, was het gelogen antwoord. Direct belde hij z'n vrienden op om instrumenten te kopen en elkaar daar te ontmoeten.
Deze plaat is letterlijk het resultaat van dat weekend, de enige regels die ze zichzelf hadden gegeven: Het moeten lange stukken worden, geen 'songs'. Geen vocalen, en de muziek moet geïnspireerd zijn door 'drug related' albumhoezen. Het eerste wat opgenomen werd (zonder verdere vorm van afspraak of plan) was het derde nummer hier 'Stain, Crack, Break'. Eigenlijk net als één hun helden Exmagma dat jaren daarvoor gedaan hadden, complete vrijheid. Een mijlpaal in de industrial.
De albumhoes moest flink opvallen, en ook dat is gelukt. De titel en bandnaam komen van één van de eerste surrealistische boeken 'le chants de maldoror' van Comte de Lautréamont.
En NWW was geboren, alleen wist niemand toen nog dat er onder die naam nog zo'n 200 albums volgden
Dit was ook het album dat de NWW-lijst bevatte, een opsomming van bands die de band zelf de moeite waard vond, en nog steeds een soort heilige graal voor verzamelaars.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-125208-1395088054-7723.jpeg.jpg)
haha zo dan! Dit hoesje valt wel op tussen de rest. Nurse With Wound was in 1979 nog een band van 3 personen, in plaats van een solo project van Stephen Stapelson. Of nouja 'band', het grappige is juist dat deze 3 vrienden elkaar kende van het verzamelen van allerlei obscure albums; krautrock, zeuhl, avant garde, hoe vreemder hoe beter. In de tijd dat niemand ze nog wou en ze voor het oprapen lagen in de uitverkoopbakken (terwijl juist nu die platen voor honderden euro's op discogs staan).
Een kennis die een studio had vertelde Stephen dat - als hij een band had - hij in het weekend (als de studio gesloten was) hiervan wel gebruik kon maken. Jazeker had hij een band, was het gelogen antwoord. Direct belde hij z'n vrienden op om instrumenten te kopen en elkaar daar te ontmoeten.
Deze plaat is letterlijk het resultaat van dat weekend, de enige regels die ze zichzelf hadden gegeven: Het moeten lange stukken worden, geen 'songs'. Geen vocalen, en de muziek moet geïnspireerd zijn door 'drug related' albumhoezen. Het eerste wat opgenomen werd (zonder verdere vorm van afspraak of plan) was het derde nummer hier 'Stain, Crack, Break'. Eigenlijk net als één hun helden Exmagma dat jaren daarvoor gedaan hadden, complete vrijheid. Een mijlpaal in de industrial.
De albumhoes moest flink opvallen, en ook dat is gelukt. De titel en bandnaam komen van één van de eerste surrealistische boeken 'le chants de maldoror' van Comte de Lautréamont.
En NWW was geboren, alleen wist niemand toen nog dat er onder die naam nog zo'n 200 albums volgden
Dit was ook het album dat de NWW-lijst bevatte, een opsomming van bands die de band zelf de moeite waard vond, en nog steeds een soort heilige graal voor verzamelaars.
nee, jij dan!
bazbo cd0367: Camel - Music inspired by The Snow Goose
De band wilde deze plaat gewoon The Snow Goose noemen, naar het gelijknamige boek van Paul Gallico, waarop de muziek is geïnspireerd. De erven Gallico staken er een stokje voor, vandaar het 'Music inspired by'. De plaat verscheen in 1975 en bevat instrumentale sfeertekeningen uit het verhaal over het meisje Fritha dat een bijzondere band krijgt met een oudere man, die uiteindelijk tijdens de invasie in Normandië zijn einde vindt. Prachtplaat dit. Ik heb hem niet eens op elpee, maar de 2002 remaster op cd kocht ik op 8 juni 2002. Er staan nog wat extra stukken op: singleversies en opnieuw live opgenomen in de Marquee Club. De band speelde het volledige album live in The Royal Albert Hall en die opnamen verschenen op het album A Live Record. In 2013 nam Latimer het hele album opnieuw op met zijn toenmalige band en hij breidde sommige stukken iets uit, maar daarover binnenkort meer.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 04-09-2020 20:22:52 ]
De band wilde deze plaat gewoon The Snow Goose noemen, naar het gelijknamige boek van Paul Gallico, waarop de muziek is geïnspireerd. De erven Gallico staken er een stokje voor, vandaar het 'Music inspired by'. De plaat verscheen in 1975 en bevat instrumentale sfeertekeningen uit het verhaal over het meisje Fritha dat een bijzondere band krijgt met een oudere man, die uiteindelijk tijdens de invasie in Normandië zijn einde vindt. Prachtplaat dit. Ik heb hem niet eens op elpee, maar de 2002 remaster op cd kocht ik op 8 juni 2002. Er staan nog wat extra stukken op: singleversies en opnieuw live opgenomen in de Marquee Club. De band speelde het volledige album live in The Royal Albert Hall en die opnamen verschenen op het album A Live Record. In 2013 nam Latimer het hele album opnieuw op met zijn toenmalige band en hij breidde sommige stukken iets uit, maar daarover binnenkort meer.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 04-09-2020 20:22:52 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0368: Camel - Moonmadness
Ik vrees dat dit mijn favoriete kamelenplaat is. Alles klopt: het wat ruwe geluid van de jaren zeventig, de composities (soms subtiel en romantisch, soms rauw en rockerig, veelal melodieus, dan weer complex, soms kort en puntig, dan weer uitgesponnen, altijd avontuurlijk), de afwisseling (ook in de spaarzame zang). De band klinkt bijzonder goed op elkaar ingespeeld. Hoogtepunten wat mij betreft zijn de instrumentalen op deze plaat: Chord Change en vooral Lunar Sea, maar als geheel maakt hij vooral grote indruk. Het album verscheen in 1976 en ik heb 'm natuurlijk op vinyl, maar ook een remaster uit 2002, die ik ook weer kocht op 8 juni 2002. Wederom veel extra materiaal: een singleversie, een demo en livewerk uit de Hammersmith Odeon van 14 augustus 1976. Gaahaaf!
Ik vrees dat dit mijn favoriete kamelenplaat is. Alles klopt: het wat ruwe geluid van de jaren zeventig, de composities (soms subtiel en romantisch, soms rauw en rockerig, veelal melodieus, dan weer complex, soms kort en puntig, dan weer uitgesponnen, altijd avontuurlijk), de afwisseling (ook in de spaarzame zang). De band klinkt bijzonder goed op elkaar ingespeeld. Hoogtepunten wat mij betreft zijn de instrumentalen op deze plaat: Chord Change en vooral Lunar Sea, maar als geheel maakt hij vooral grote indruk. Het album verscheen in 1976 en ik heb 'm natuurlijk op vinyl, maar ook een remaster uit 2002, die ik ook weer kocht op 8 juni 2002. Wederom veel extra materiaal: een singleversie, een demo en livewerk uit de Hammersmith Odeon van 14 augustus 1976. Gaahaaf!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0369: Camel - Rain Dances
Oei, de eerste barst in het Camelcollectief verschijnt. Drummer Andy Ward en toetseneur Peter Bardens willen graag een wat meer jazzy kant op. Dat ziet bassist Doug Ferguson niet zitten en hij vertrekt. Voor hem in de plaats komt Richard Sinclair, de bassist van Caravan met de heldere jongemannenstem. En voor de nieuwe plaat (deze dus, uit 1977) trekt de band ook nog Mel Collins op saxen aan. En ja, daardoor is er een iets meer jazzy geluid en klinkt het allemaal net even iets luchtiger. Niet erg. Er staat ook nog genoeg gitaarwerk op. Opener First Light zet de toon en daarna volgen nog acht zeer aardige stukken, waarbij vooral Unevensong een hoogtepunt (inventief en complex jazzrockstuk met gave gitaar) en Highways Of The Sun een dieptepunt (stom popdeuntje, lijkt het wel). De band gaat touren in deze bezetting mét Collins. In 2009 verschijnt een remaster op cd, met een dik half uur extra materiaal, live opgenomen voor de BBC. Ik koop die cd op 28 april 2009.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 04-09-2020 09:03:07 ]
Oei, de eerste barst in het Camelcollectief verschijnt. Drummer Andy Ward en toetseneur Peter Bardens willen graag een wat meer jazzy kant op. Dat ziet bassist Doug Ferguson niet zitten en hij vertrekt. Voor hem in de plaats komt Richard Sinclair, de bassist van Caravan met de heldere jongemannenstem. En voor de nieuwe plaat (deze dus, uit 1977) trekt de band ook nog Mel Collins op saxen aan. En ja, daardoor is er een iets meer jazzy geluid en klinkt het allemaal net even iets luchtiger. Niet erg. Er staat ook nog genoeg gitaarwerk op. Opener First Light zet de toon en daarna volgen nog acht zeer aardige stukken, waarbij vooral Unevensong een hoogtepunt (inventief en complex jazzrockstuk met gave gitaar) en Highways Of The Sun een dieptepunt (stom popdeuntje, lijkt het wel). De band gaat touren in deze bezetting mét Collins. In 2009 verschijnt een remaster op cd, met een dik half uur extra materiaal, live opgenomen voor de BBC. Ik koop die cd op 28 april 2009.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 04-09-2020 09:03:07 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0370: Camel - A Live Record
Deze heb ik natuurlijk ook op vinyl. Ik kocht die ergens in het najaar van 1983. Het dubbelalbum zelf kwam uit in 1977. Erop staan opnames uit 1974 (de Mirage tour) en 1975 (nog met Doug Ferguson op bas) en opnames uit 1977 (met Richard Sinclair en Mel Collins tijdens de Rain Dances tour0. De tweede plaat is helemaal gewijd aan The Snow Goose, uitgevoerd in 1975 in The Royal Albert Hall met the London Symphony Orchestra. Legendarische opnames, dus. In 2002 verscheen een remaster op dubbelcd, met een heleboel extra stukken. Die zijn wat mij betreft zeer welkom; echter, ze staan her en der tussen de stukken van de originele elpee door en dat vind ik dan wat minder. Mijn autistische brein wil de oorspronkelijke elpeevolgorde horen. Maar verder klaag ik niet. Integendeel, want dit is een fantastische weergave van de kameel in levenden lijve. Hoogtepunten te over, maar ik noem vooral Never Let Go (en de geweldige orgel- en gitaarsoli daarin), Lunar Sea met de weinig subtiel gierende sax aan het eind, de prachtige uitvoering van de gehele Snow Goose en een bijzonder geïnspireerde versie van Lady Fantasy. Ik kocht de dubbelcd op 6 juni 2002. Het was overigens niet voor niets dat de band koos voor een live-elpee. Vanaf 1978 had de band te kampen met nogal wat wisselingen in de bezetting. Wisselingen die ingrijpend tot zeer ingrijpend waren.
Deze heb ik natuurlijk ook op vinyl. Ik kocht die ergens in het najaar van 1983. Het dubbelalbum zelf kwam uit in 1977. Erop staan opnames uit 1974 (de Mirage tour) en 1975 (nog met Doug Ferguson op bas) en opnames uit 1977 (met Richard Sinclair en Mel Collins tijdens de Rain Dances tour0. De tweede plaat is helemaal gewijd aan The Snow Goose, uitgevoerd in 1975 in The Royal Albert Hall met the London Symphony Orchestra. Legendarische opnames, dus. In 2002 verscheen een remaster op dubbelcd, met een heleboel extra stukken. Die zijn wat mij betreft zeer welkom; echter, ze staan her en der tussen de stukken van de originele elpee door en dat vind ik dan wat minder. Mijn autistische brein wil de oorspronkelijke elpeevolgorde horen. Maar verder klaag ik niet. Integendeel, want dit is een fantastische weergave van de kameel in levenden lijve. Hoogtepunten te over, maar ik noem vooral Never Let Go (en de geweldige orgel- en gitaarsoli daarin), Lunar Sea met de weinig subtiel gierende sax aan het eind, de prachtige uitvoering van de gehele Snow Goose en een bijzonder geïnspireerde versie van Lady Fantasy. Ik kocht de dubbelcd op 6 juni 2002. Het was overigens niet voor niets dat de band koos voor een live-elpee. Vanaf 1978 had de band te kampen met nogal wat wisselingen in de bezetting. Wisselingen die ingrijpend tot zeer ingrijpend waren.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0371: Camel - Breathless
Van die hele jazzy invalshoek is bijna niets te merken op het volgende album, dat in 1978 verschijnt. Op Breathless staan vooral lichtvoetige progpopliederen, al is Echoes de schitterende uitzondering. Down On The Farm had zo op een plaat van Caravan (zie binnenkort, even volhouden) kunnen staan, met die typische zang en zangmelodie van Richard Sinclair. Het is allemaal heul niet slecht, het ligt allemaal heul fijn in het gehoor en er staan heul mooie dingen op, maar om nou te spreken van een topper in het kamelenoeuvre: nee. Pete Bardens vond het ook allemaal niet zo spannend meer en toen deze plaat uitkwam, maakte hij geen deel meer uit van de band en richtte hij zich op zijn solocarrière. In 2009 verscheen er een remaster van de elpee op cd (die ik kocht op 17 december 2009), met slechts één extra stuk erop (de singleversie van afsluiter Rainbow's End).
[ Bericht 5% gewijzigd door bazbo op 06-09-2020 20:10:51 ]
Van die hele jazzy invalshoek is bijna niets te merken op het volgende album, dat in 1978 verschijnt. Op Breathless staan vooral lichtvoetige progpopliederen, al is Echoes de schitterende uitzondering. Down On The Farm had zo op een plaat van Caravan (zie binnenkort, even volhouden) kunnen staan, met die typische zang en zangmelodie van Richard Sinclair. Het is allemaal heul niet slecht, het ligt allemaal heul fijn in het gehoor en er staan heul mooie dingen op, maar om nou te spreken van een topper in het kamelenoeuvre: nee. Pete Bardens vond het ook allemaal niet zo spannend meer en toen deze plaat uitkwam, maakte hij geen deel meer uit van de band en richtte hij zich op zijn solocarrière. In 2009 verscheen er een remaster van de elpee op cd (die ik kocht op 17 december 2009), met slechts één extra stuk erop (de singleversie van afsluiter Rainbow's End).
[ Bericht 5% gewijzigd door bazbo op 06-09-2020 20:10:51 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0372: Camel - I Can See Your House From Here
Titel van de plaat slaat op een klassieke mop. Komt helemaal niet op het album (uit 1979) voor. Peter Bardens en Richard Sinclair komen ook niet (meer) voor op deze plaat; hij heeft de band verlaten. Voor hen in de plaats zijn bassist Colin Bass en toetsenisten Jan Schelhaas en Kit Watkins. Vanaf heden is Camel een band met een voortdurend wisselende bezetting, met Andrew Latimer en Colin Bass als constante factoren. Andy Ward bleek gedurende de opnamen van het album al wat minder betrouwbaar vanwege zijn veelvuldige gebruik van alcohol in combinatie met andere middelen. Dit album is mede geproduceerd door Rupert Hine. Klinkt als een klok. Het materiaal is weer wat proggier (en dus in mijn oren sterker) dan op de voorganger. Er zijn progpopsongs, maar ook complexere stukken en fraaie lyrische instrumentale delen. Hymn To Her is een klassieker in het Camelrepertoire, maar de absolute klapper is het lange instrumentale Ice, een schoolvoorbeeld van het subtiele melodieuze gitaarwerk van Latimer. In 2009 verscheen er een geremasterde versie van de elpee op cd en die kocht ik op 16 november 2009. Er staat een singleversie van Remote Romance op en nogmaals het machtige Ice, dit keer opgenomen in Hammersmith Odeon op 22 februari 1981 voor de BBC. Primaplaat.
[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 05-09-2020 19:52:25 ]
Titel van de plaat slaat op een klassieke mop. Komt helemaal niet op het album (uit 1979) voor. Peter Bardens en Richard Sinclair komen ook niet (meer) voor op deze plaat; hij heeft de band verlaten. Voor hen in de plaats zijn bassist Colin Bass en toetsenisten Jan Schelhaas en Kit Watkins. Vanaf heden is Camel een band met een voortdurend wisselende bezetting, met Andrew Latimer en Colin Bass als constante factoren. Andy Ward bleek gedurende de opnamen van het album al wat minder betrouwbaar vanwege zijn veelvuldige gebruik van alcohol in combinatie met andere middelen. Dit album is mede geproduceerd door Rupert Hine. Klinkt als een klok. Het materiaal is weer wat proggier (en dus in mijn oren sterker) dan op de voorganger. Er zijn progpopsongs, maar ook complexere stukken en fraaie lyrische instrumentale delen. Hymn To Her is een klassieker in het Camelrepertoire, maar de absolute klapper is het lange instrumentale Ice, een schoolvoorbeeld van het subtiele melodieuze gitaarwerk van Latimer. In 2009 verscheen er een geremasterde versie van de elpee op cd en die kocht ik op 16 november 2009. Er staat een singleversie van Remote Romance op en nogmaals het machtige Ice, dit keer opgenomen in Hammersmith Odeon op 22 februari 1981 voor de BBC. Primaplaat.
[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 05-09-2020 19:52:25 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0373: Camel - Nude
Het moet het najaar van 1981 zijn geweest. Ik zit in 4 Havo en in de koffie- en lunchpauzes trek ik nogal veel op met Vincent. We ontdekken dat we - behalve dat we eenzelfde soort humor delen - een paar gezamenlijke interesses hebben, waaronder Freek de Jonge, Monty Python en muziek. Op een dag zegt hij tegen mij: 'Weet je wat een goede elpee is? Camel van Nude.' Hij heeft de elpee van zijn broer geleend en zet die voor mij op een cassettebandje. Ik hoor de plaat en het is het allereerste wat ik van Camel hoor. Ik vind het inderdaad een zeer mooie plaat. Een lange suite van songs die een verhaal vertellen. Als ik in de muziekbladen op zoek ga, ontdek ik dat Vincent de naam van de band en de titel van de elpee verwisseld heeft. Het album is gebaseerd op het waargebeurde verhaal over een Japanse soldaat die tijdens de Tweede Wereldoorlog schipbreuk lijdt en jarenlang op een onbewoond eiland vertoeft. Als hij weer contact krijgt met mensen, weigert hij te geloven dat de oorlog al jaren voorbij is. De plaat is grotendeels instrumentaal. Latimer en zijn gitaarwerk staan centraal en hij krijgt hulp van Colin Bass, Mel Collins, Jan Schelhaas en enkele gastmuzikanten. Het cassettebandje draai ik grijs en kapot en ik moet de elpee dan ook wel kopen. Al snel koop ik nog veel meer platen van Camel. In 2009 verschijnt de remaster van Nude op cd, aangevuld met opnames van een concert uit Hammersmith Odeon op 22 februari 1981 en we horen de suite in een iets verkorte versie. Ik kocht die cd op 6 november 2009 en draai hem nog geregeld. Blijft een hoogtepunt in het kamelenoeuvre!
Het moet het najaar van 1981 zijn geweest. Ik zit in 4 Havo en in de koffie- en lunchpauzes trek ik nogal veel op met Vincent. We ontdekken dat we - behalve dat we eenzelfde soort humor delen - een paar gezamenlijke interesses hebben, waaronder Freek de Jonge, Monty Python en muziek. Op een dag zegt hij tegen mij: 'Weet je wat een goede elpee is? Camel van Nude.' Hij heeft de elpee van zijn broer geleend en zet die voor mij op een cassettebandje. Ik hoor de plaat en het is het allereerste wat ik van Camel hoor. Ik vind het inderdaad een zeer mooie plaat. Een lange suite van songs die een verhaal vertellen. Als ik in de muziekbladen op zoek ga, ontdek ik dat Vincent de naam van de band en de titel van de elpee verwisseld heeft. Het album is gebaseerd op het waargebeurde verhaal over een Japanse soldaat die tijdens de Tweede Wereldoorlog schipbreuk lijdt en jarenlang op een onbewoond eiland vertoeft. Als hij weer contact krijgt met mensen, weigert hij te geloven dat de oorlog al jaren voorbij is. De plaat is grotendeels instrumentaal. Latimer en zijn gitaarwerk staan centraal en hij krijgt hulp van Colin Bass, Mel Collins, Jan Schelhaas en enkele gastmuzikanten. Het cassettebandje draai ik grijs en kapot en ik moet de elpee dan ook wel kopen. Al snel koop ik nog veel meer platen van Camel. In 2009 verschijnt de remaster van Nude op cd, aangevuld met opnames van een concert uit Hammersmith Odeon op 22 februari 1981 en we horen de suite in een iets verkorte versie. Ik kocht die cd op 6 november 2009 en draai hem nog geregeld. Blijft een hoogtepunt in het kamelenoeuvre!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
cd0374: Camel - The Single Factor
De opvolger van Nude is een tegenvaller. Dat kan ook bijna niet anders na zo'n mooie songsuite. Op The Single Factor uit 1982 staan luchtige progpopsongs, waarin de gitaar van Andrew Latimer de hoofdrol speelt. Niet vreemd, want hij is nog het enige overgebleven oerlid van de band. Hij krijgt op de plaat hulp van David Paton, Chris Rainbow en zowaar Peter Bardens (op een nummerke). Ik herinner me dat ik een recensie van een concert uit die tijd las en dat de schrijvert de mening was toegedaan dat het een soloconcert was van Latimer en dat het meer op hardrockconcert leek, zo hard stond de gitaar in de mix. Het zal. Toch staan er een paar heel mooie dingen op dit album. Wat mij betreft is het instrumentale Sasquatch het absolute hoogtepunt. (Het is het stuk waarop Bardens te gast is.) In 2009 verscheen een remaster van de plaat en ik kocht die op 22 december 2009. De extra's zijn dit keer zeer karig: slechts een enkele singleversie van You Are The One.
De opvolger van Nude is een tegenvaller. Dat kan ook bijna niet anders na zo'n mooie songsuite. Op The Single Factor uit 1982 staan luchtige progpopsongs, waarin de gitaar van Andrew Latimer de hoofdrol speelt. Niet vreemd, want hij is nog het enige overgebleven oerlid van de band. Hij krijgt op de plaat hulp van David Paton, Chris Rainbow en zowaar Peter Bardens (op een nummerke). Ik herinner me dat ik een recensie van een concert uit die tijd las en dat de schrijvert de mening was toegedaan dat het een soloconcert was van Latimer en dat het meer op hardrockconcert leek, zo hard stond de gitaar in de mix. Het zal. Toch staan er een paar heel mooie dingen op dit album. Wat mij betreft is het instrumentale Sasquatch het absolute hoogtepunt. (Het is het stuk waarop Bardens te gast is.) In 2009 verscheen een remaster van de plaat en ik kocht die op 22 december 2009. De extra's zijn dit keer zeer karig: slechts een enkele singleversie van You Are The One.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0375: Camel - Stationary Traveller
Nee, dan gooit deze plaat uit 1984 toch heel wat hogere ogen. Het is een conceptalbum, losjes verhalend over de pogingen van vluchtelingen van Oost- naar West-Berlijn ten tijde van De Muur. De plaat opent met het instrumentaaltje Pressure Points en daarna volgen negen schitterende progstukken. Chris Rainbow verzorgt met zijn uiterst herkenbare stem de meeste vocalen en achter de toetsen horen we ene meneer Ton Scherpenzeel. Ook Mel Collins mag een solootje spelen. In 2009 verscheen de remaster op cd (die ik kocht op 4 december van dat jaar) met twee extra stukken: In The Arms Of Walzing Frauleins (dat oorsponkelijk alleen op de b-kant van een Duitsche single stond) en een veel langere versie van Pressure Points. Zeer mooie plaat. Het knallende progvuur van de begin jaren zeventig is er niet, maar deze plaat mag er zeker zijn!
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 06-09-2020 16:34:25 ]
Nee, dan gooit deze plaat uit 1984 toch heel wat hogere ogen. Het is een conceptalbum, losjes verhalend over de pogingen van vluchtelingen van Oost- naar West-Berlijn ten tijde van De Muur. De plaat opent met het instrumentaaltje Pressure Points en daarna volgen negen schitterende progstukken. Chris Rainbow verzorgt met zijn uiterst herkenbare stem de meeste vocalen en achter de toetsen horen we ene meneer Ton Scherpenzeel. Ook Mel Collins mag een solootje spelen. In 2009 verscheen de remaster op cd (die ik kocht op 4 december van dat jaar) met twee extra stukken: In The Arms Of Walzing Frauleins (dat oorsponkelijk alleen op de b-kant van een Duitsche single stond) en een veel langere versie van Pressure Points. Zeer mooie plaat. Het knallende progvuur van de begin jaren zeventig is er niet, maar deze plaat mag er zeker zijn!
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 06-09-2020 16:34:25 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0376: Camel - Pressure Points
Met Stationary Traveller op zak gaat Latimer in 1984 touren. In de band Colin Bass, Paul Burgess, Ritchie Close, Chris Rainbow en Ton Scherpenzeel. Op 11 mei doet de band de Hammersmith Odeon aan en opnames daarvan verschijnen eind 1984 op een enkele elpee. Ik heb de vinylversie destijds gekocht. In 2009 verschijnt een remaster op dubbelcd, die ik koop op 19 november 2009. Het album is mooi uitgebreid en nu horen we zo ongeveer het hele concert. De opener Pressure Points (uitgebreide versie) is gelijk zeer sterk. Daarna volgt een kleine suite uit Nude en vervolgens komen nog wat meer stukken van Stationary Traveller voorbij. Op de tweede cd nog meer van Stationary Traveller (waarbij vooral de gitaarsynth in Cloak Add Dagger Man fijn de bocht uit giert) en een paar klassiekers. Wait, Sasquatch en het concert eindigt met Rhayader en Rhayader Goes To Town van The Snow Goose. Mel Collins komt een solootje spelen in twee nummers en Peter Bardens is te gast in twee stukken. Toegift is het onvermijdelijke Lady Fantasy. Van het concert verscheen destijds een video, later ook op dvd. Helaas zitten dwars door de concertbeelden allerlei kunstzinnige filmflarden die de Berlijnsfeer moeten versterken, maar ik wil muzikanten aan het werk zien. Concertfilm mislukt, maar de plaat blijft een goeie.
Met Stationary Traveller op zak gaat Latimer in 1984 touren. In de band Colin Bass, Paul Burgess, Ritchie Close, Chris Rainbow en Ton Scherpenzeel. Op 11 mei doet de band de Hammersmith Odeon aan en opnames daarvan verschijnen eind 1984 op een enkele elpee. Ik heb de vinylversie destijds gekocht. In 2009 verschijnt een remaster op dubbelcd, die ik koop op 19 november 2009. Het album is mooi uitgebreid en nu horen we zo ongeveer het hele concert. De opener Pressure Points (uitgebreide versie) is gelijk zeer sterk. Daarna volgt een kleine suite uit Nude en vervolgens komen nog wat meer stukken van Stationary Traveller voorbij. Op de tweede cd nog meer van Stationary Traveller (waarbij vooral de gitaarsynth in Cloak Add Dagger Man fijn de bocht uit giert) en een paar klassiekers. Wait, Sasquatch en het concert eindigt met Rhayader en Rhayader Goes To Town van The Snow Goose. Mel Collins komt een solootje spelen in twee nummers en Peter Bardens is te gast in twee stukken. Toegift is het onvermijdelijke Lady Fantasy. Van het concert verscheen destijds een video, later ook op dvd. Helaas zitten dwars door de concertbeelden allerlei kunstzinnige filmflarden die de Berlijnsfeer moeten versterken, maar ik wil muzikanten aan het werk zien. Concertfilm mislukt, maar de plaat blijft een goeie.
![Camel - Pressure Points Live in Concert 1984. 10 - Cloak and Dagger Man [HQ]](https://i.ytimg.com/vi/Xwtz7xvNcrI/0.jpg)
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0377: Camel - Dust And Dreams
En dan is het een tijdje stil rond Camel. In 1991 is er een teken van leven. Dit album verschijnt. Latimer is inmiddels met zijn vrouw verhuisd van Engeland naar de Verenigde Staten, heeft daar een studio gebouwd en zijn label Camel Productions opgezet. Dust And Dreams is een conceptalbum, gebaseerd op The Grapes Of Wrath, het grote boek van John Steinbeck. Zestien stukken, deels vocaal en deels instrumentaal, vertellen het verhaal. Latimer krijgt gezelschap van bassist Colin Bass, drummer Paul Burgess en toetseneur Ton Scherpenzeel. Het is een sfeervolle plaat geworden, melodieus met hier een daar een wat rauwere uitspatting. Fraaie plaat. Ik hoorde hem halverwege de jaren negentig voor het eerst, een kennis had hem voor mij op een cassettebandje gezet, maar dat liep al snel vast. Ik kocht de cd pas op 9 juni 2018, toen ik Camel live hoorde en zag spelen in Tivoli Vredenburg.
En dan is het een tijdje stil rond Camel. In 1991 is er een teken van leven. Dit album verschijnt. Latimer is inmiddels met zijn vrouw verhuisd van Engeland naar de Verenigde Staten, heeft daar een studio gebouwd en zijn label Camel Productions opgezet. Dust And Dreams is een conceptalbum, gebaseerd op The Grapes Of Wrath, het grote boek van John Steinbeck. Zestien stukken, deels vocaal en deels instrumentaal, vertellen het verhaal. Latimer krijgt gezelschap van bassist Colin Bass, drummer Paul Burgess en toetseneur Ton Scherpenzeel. Het is een sfeervolle plaat geworden, melodieus met hier een daar een wat rauwere uitspatting. Fraaie plaat. Ik hoorde hem halverwege de jaren negentig voor het eerst, een kennis had hem voor mij op een cassettebandje gezet, maar dat liep al snel vast. Ik kocht de cd pas op 9 juni 2018, toen ik Camel live hoorde en zag spelen in Tivoli Vredenburg.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0378: Camel - Harbour Of Tears
Het duurt nog weer eens vijf jaar voordat er een nieuw album verschijnt. Harbour Of Tears is het wachten echter meer dan waar. Ook deze plaat vertelt een verhaal: over grote groepen mensen die in de vorige eeuw vanuit Ierland naar de Verenigde Staten vertrokken op zoek naar een betere toekomst. Naaste familie van Andrew Latimer's grootouders ondernamen een dergelijke reis vanuit de Ierse havenstad Cóbh. De bijnaam van die stad is sinds lange tijd, vanwege de vele afscheiden die er plaatsvonden: 'Harbour Of Tears'. Muzikaal gezien kent het album nogal wat Keltische invloeden en dat geeft de plaat een bijzondere sfeer, die erg goed bij Camel past. Latimer krijgt assistentie van Colin Bass en toetsenist Mickey Simmonds en daarnaast van veel gastmuzikanten (strijkers, houtblazers, een Keltische zangeres): Compositorisch staat er geen enkel minder stuk op. Hoogtepunt is wat mij betreft Coming Of Age, dat weer eens zo'n typische slome gitaarsolo van Latimer bevat. Prachtig album, dat ik in 1996 hoorde. Ik hoopte hem ooit nog eens te kunnen vinden omdat hij al snel en jarenlang uitverkocht was. Plots lag er eentje in een plaatselijke platenwinkel die ik regelmatig bezoek en sinds 20 november 2017 staat hij bij mij in de kast, om er met grote regelmaat uit te komen.
Het duurt nog weer eens vijf jaar voordat er een nieuw album verschijnt. Harbour Of Tears is het wachten echter meer dan waar. Ook deze plaat vertelt een verhaal: over grote groepen mensen die in de vorige eeuw vanuit Ierland naar de Verenigde Staten vertrokken op zoek naar een betere toekomst. Naaste familie van Andrew Latimer's grootouders ondernamen een dergelijke reis vanuit de Ierse havenstad Cóbh. De bijnaam van die stad is sinds lange tijd, vanwege de vele afscheiden die er plaatsvonden: 'Harbour Of Tears'. Muzikaal gezien kent het album nogal wat Keltische invloeden en dat geeft de plaat een bijzondere sfeer, die erg goed bij Camel past. Latimer krijgt assistentie van Colin Bass en toetsenist Mickey Simmonds en daarnaast van veel gastmuzikanten (strijkers, houtblazers, een Keltische zangeres): Compositorisch staat er geen enkel minder stuk op. Hoogtepunt is wat mij betreft Coming Of Age, dat weer eens zo'n typische slome gitaarsolo van Latimer bevat. Prachtig album, dat ik in 1996 hoorde. Ik hoopte hem ooit nog eens te kunnen vinden omdat hij al snel en jarenlang uitverkocht was. Plots lag er eentje in een plaatselijke platenwinkel die ik regelmatig bezoek en sinds 20 november 2017 staat hij bij mij in de kast, om er met grote regelmaat uit te komen.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0379: Camel - Coming Of Age
Ook met Harbour Of Tears maakt Latimer een tour, waarvan in 1998 een verslag verschijnt in de vorm van het volledige concert van 13 maart 1997 op dit dubbelalbum. Tijdens de tour bestaat Camel naast Latimer uit Bass, Foss Peterson (toetsen) en Dave Stewart (niet dé, drums). Ik koop het album op 9 juni 2018 in Tivoli Vredenburg. Op het eerste plaatje krijgen we een mooi uittreksel uit het oeuvre van de band. Het begint al gelijk lekker met Lunar Sea en daarna volgt een rijtje klassiekers: Hym To Her, wat spul van The Snow Goose en Nude, eindigend met de twee instrumentaaltjes Ice en Sasquatch, Plaatje twee opent met een paar stukjes van Dust And Dreams en ten slotte krijgen we de gehele Harbour Of Tears te horen. Er schijnt ook een filmversie van te zijn, maar die ken ik niet. De cd bevat zeer mooi werk, weer.
Ook met Harbour Of Tears maakt Latimer een tour, waarvan in 1998 een verslag verschijnt in de vorm van het volledige concert van 13 maart 1997 op dit dubbelalbum. Tijdens de tour bestaat Camel naast Latimer uit Bass, Foss Peterson (toetsen) en Dave Stewart (niet dé, drums). Ik koop het album op 9 juni 2018 in Tivoli Vredenburg. Op het eerste plaatje krijgen we een mooi uittreksel uit het oeuvre van de band. Het begint al gelijk lekker met Lunar Sea en daarna volgt een rijtje klassiekers: Hym To Her, wat spul van The Snow Goose en Nude, eindigend met de twee instrumentaaltjes Ice en Sasquatch, Plaatje twee opent met een paar stukjes van Dust And Dreams en ten slotte krijgen we de gehele Harbour Of Tears te horen. Er schijnt ook een filmversie van te zijn, maar die ken ik niet. De cd bevat zeer mooi werk, weer.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0380: Camel - Rajaz
In 1999 verschijnt deze wonderbaarlijk mooie en sterke plaat. Muzikaal geïnspireerd op het loopritme van de kameel en Arabisch aandoende melodieën, maar volledig overgoten met dat uit duizenden herkenbare kamelensausje (lees: gitaarwerk van Andrew Latimer). Acht langere prachtstukken vol atmosferische instrumentale passages. Je waant je in de woestijn. Bass, Scherpenzeel en Stewart helpen Latimer weer. Ook deze cd koop ik op 9 juni 2018 in Tivoli Vredenburg.
In 1999 verschijnt deze wonderbaarlijk mooie en sterke plaat. Muzikaal geïnspireerd op het loopritme van de kameel en Arabisch aandoende melodieën, maar volledig overgoten met dat uit duizenden herkenbare kamelensausje (lees: gitaarwerk van Andrew Latimer). Acht langere prachtstukken vol atmosferische instrumentale passages. Je waant je in de woestijn. Bass, Scherpenzeel en Stewart helpen Latimer weer. Ook deze cd koop ik op 9 juni 2018 in Tivoli Vredenburg.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0381: Camel - A Nod And A Wink
Weer drie jaar later horen we A Nod And A Wink. Wederom een goede plaat van Andrew Latimer, vol melancholieke stukken, zeven in totaal. De gitaar speelt de hoofdrol, maar er is genoeg ruimte voor zang, toetsenpartijen en subtiele unisoli. Naast Latimer en Bass horen we Dennis Clement (op drums) en Guy LeBlanc (op toetsen). Op 9 juni 2018 koop ik deze cd als ik in Tivoli Vredenburg ben. Mooie parel te midden van de kamelen.
Weer drie jaar later horen we A Nod And A Wink. Wederom een goede plaat van Andrew Latimer, vol melancholieke stukken, zeven in totaal. De gitaar speelt de hoofdrol, maar er is genoeg ruimte voor zang, toetsenpartijen en subtiele unisoli. Naast Latimer en Bass horen we Dennis Clement (op drums) en Guy LeBlanc (op toetsen). Op 9 juni 2018 koop ik deze cd als ik in Tivoli Vredenburg ben. Mooie parel te midden van de kamelen.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
