W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
Hallo dan,
Vandaag weer iets verdiept in zwarte gaten etc.. je leest dat de tijd stil staat bij zwarte gaten.
Ik lees nergens WAAROM dit is. Is dit omdat licht er niet kan ontsnappen en licht ook de tijd bepaald?
Vandaag weer iets verdiept in zwarte gaten etc.. je leest dat de tijd stil staat bij zwarte gaten.
Ik lees nergens WAAROM dit is. Is dit omdat licht er niet kan ontsnappen en licht ook de tijd bepaald?
Tijd en ruimte zijn met elkaar verbonden. Zonder ruimte is er ook geen tijd.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
In een zwart gat gaat de tijd gewoon met 1 seconde per seconde. Van buiten het zwarte gat lijkt het er binnen veel langzamer te gaan.
Relativiteit baby.
Relativiteit baby.
Zonder ruimte is er niets.quote:Op maandag 17 augustus 2020 22:53 schreef speknek het volgende:
Tijd en ruimte zijn met elkaar verbonden. Zonder ruimte is er ook geen tijd.
Je hoort bij de betere, maar nog lang niet bij de beste
De tijd staat niet stil. De tijd staat stil op de waarnemershorizon ten opzichte van een waarnemer buiten dat zwarte gat. Voor de persoon die naar het zwarte gat toereist gebeurt er niks bijzonders op die waarnemershorizon.quote:Op maandag 17 augustus 2020 22:45 schreef Jardis het volgende:
Hallo dan,
Vandaag weer iets verdiept in zwarte gaten etc.. je leest dat de tijd stil staat bij zwarte gaten.
Ik lees nergens WAAROM dit is. Is dit omdat licht er niet kan ontsnappen en licht ook de tijd bepaald?
Wiskundig kun je dit als volgt vergelijken: de rails hieronder lijkt voor jou op een punt aan de horizon samen te komen. Maar voor iemand die naar dat punt reist, blijven de rails netjes parallel lopen. De conclusie "de rails komen samen" is dus afhankelijk van je standpunt.
Zie ook deze (oeroude)topics:
W&T / Zwarte gaten voor dummies
of W&T / Wat gebeurt er als je in een zwart gat valt? met deze post:
quote:
Stel dat een waarnemer A een waarnemer B in een zwart gat ziet vallen. A zit op een grote afstand van het zwarte gat, zodat het zwarte gat niet of nauwelijks invloed heeft op A. We willen weten wat er met B gebeurt, en dan kunnen we 2 dingen doen: we kunnen bij A gaan zitten en toekijken, maar we kunnen ook met B meereizen.
Als we bij A gaan zitten, zien we iets aparts. We zien dat B naar het zwarte gat valt, maar dat zwarte gat kromt de ruimte-tijd waarin B zich bevindt. We zullen zien dat B uitmekaar getrokken wordt door de zogenaamde getijdekrachten; de kracht op het hoofd van B zal op een gegeven moment veel groter zijn dan de kracht op z'n voeten, en hij wordt uitmekaar getrokken en valt als spaghetti naar het zwarte gat toe. Het bijzonder is alleen, dat vanuit B gezien A steeds langzamer naar het oppervlak van het zwarte gat toevalt, en hij op een gegeven moment stil zal staan
Dat oppervlak noemt men de Schwarzschildradius. Als iets daar éénmaal voorbij is, zit het object voor altijd opgesloten. Zelfs licht kan dan niet meer ontsnappen ! Dus A ziet dat B nooit in het zwarte gat zal vallen; hij zal meten dat het oneindig veel tijd kost voordat B dat oppervlak heeft bereikt. En nou gaan we met B meereizen.
Als we met B meereizen, meten we de eigentijd van B. De eigentijd van een object is de tijd, gemeten vanuit een meereizend stelsel. Die zal in het algemeen verschillen van de tijd die een waarnemer meet die ergens stilstaat, zoals onze A. Als je nou weer je berekeningen doet, dan blijkt er niks aan de hand te zijn: B sterft nog steeds een pijnlijke dood, maar vliegt binnen een eindige tijd voorbij dat oppervlakte.
Samengevat: je wordt uitmekaar getrokken, maar wat je waarneemt hangt af van je gekozen waarnemerstelsel
Wat je zou zien als je met B zou reizen, is denk ik het volgende: je komt steeds dichter bij het zwarte gat, daardoor zal je beeld voor je steeds nauwer in een cirkel worden getrokken, en er zal natuurlijk roodverschuiving plaatsvinden; het licht moet een sterke zwaartekrachtspotentiaal ondergaan, en daardoor verliest het energie. Dat uit zich in een verandering van de kleur.
-
Nou, in de klassieke natuurkunde misschien, maar in theorieën van kwantumzwaartekracht kun je een vacuüm definiëren, een toestand waarin ruimte en tijd niet bestaan op de voor ons bekende klassieke manier. Dat is zo ongeveer datgene wat het dichtst bij "niets" komtquote:
Het is ook het "niets" waar Krauss het over heeft in deze video:
-
Dat is tegenwoordig een hot topic: is ruimte emergent of niet, en is tijd fundamenteel of niet?quote:
Tijd en ruimte zijn met elkaar verbonden. Zonder ruimte is er ook geen tijd.
-
Zijn er al wat theorieën of hypothesen wat er nou precies gebeurd in de daadwerkelijke singulariteit van een zwart gat? Wat gebeurt daar in godsnaam? We weten het niet, I know, maar wat denken sommige natuurkundigen? Gaat alles gewoon naar één enkel punt met een oneindige dichtheid en that's it?quote:
Nou, in de klassieke natuurkunde misschien, maar in theorieën van kwantumzwaartekracht kun je een vacuüm definiëren, een toestand waarin ruimte en tijd niet bestaan op de voor ons bekende klassieke manier. Dat is zo ongeveer datgene wat het dichtst bij "niets" komt Het is ook het "niets" waar Krauss het over heeft in deze video:
A Robin Redbreast in a Cage Puts all Heaven in a Rage.
Hypothesen genoegquote:
[..]
Zijn er al wat theorieën of hypothesen wat er nou precies gebeurd in de daadwerkelijke singulariteit van een zwart gat? Wat gebeurt daar in godsnaam? We weten het niet, I know, maar wat denken sommige natuurkundigen? Gaat alles gewoon naar één enkel punt met een oneindige dichtheid en that's it?
Ik denk niet dat er veel natuurkundigen zijn die daadwerkelijk menen dat de dichtheid in een singulariteit daadwerkelijk naar oneindig gaat. Oneindigheden zijn in de natuurkunde dikwijls een indicatie dat de onderliggende theorie simpelweg niet meer opgaat (dit behandel ik ook in mijn boek voor diverse theorieën). Een eenvoudig voorbeeld is het geval waarin je 2 puntdeeltjes in exact hetzelfde punt neerlegt en de onderlinge Newtonse zwaartekracht of Coulombse elektrische kracht bekijkt: die gaat ook naar oneindig, omdat beide krachten als 1 over r2 gaan. In de thermodynamica kom je nog wel es singulariteiten tegen vanwege de zogenaamde 'thermodynamische limiet' waarin je oneindig veel deeltjes beschouwt in plaats van heel erg veel, oftewel een continuüm limiet neemt die op hele kleine lengte(kwantum)schalen niet meer opgaat. Een singulaliteit kan dus nog het beste worden opgevat als 'punt waarin je onderliggende theorie haar geldigheid verliest'.
Hoe singulariteiten dan precies worden gladgestreken, hangt af van je favoriete kandidaat voor kwantumzwaartekracht
In snaartheorie wordt een singulariteit wel eens als een kluwen van snaren opgevat, een zogenaamde fuzzball,https://en.wikipedia.org/wiki/Fuzzball_(string_theory)
Met luskwantumzwaartekracht ben ik minder bekend, maar blijkbaar zijn er daar ook 'kwantumcorrecties' die de uiteindelijke instorting tot 1 enkel punt tegenhouden,
https://www.spacedaily.co(...)tum_gravity_999.html
Kortom, singulariteiten geven de neergang van de algemene relativiteitstheorie aan, maar bij gebrek aan een volledig begrip van kwantumzwaartekracht blijft het onduidelijk wat er daadwerkelijk gebeurt in zo'n 'singulariteit'.
-
|
|
