Door uitwerpselen herinnerd aan vergankelijkheid.....

Dezen avond begaf ik mij door de roep des natuurs naar het kleinste kamertje.
Het gebeurt zelden dat ik aandacht schenk aan het eindproduct van deze dagelijkse trivialiteit maar dit keer stond ok op om een blik te werpen en mezelf een moment van overweging te gunnen...
Wat daar lag zo vormeloos, omrein, onwelriekend en onaantrekkelijk was het overblijfsel van wat eens een feestmaal was..

Het harde besef door deze grit der keiharde natuur onluikte in mij het besef dat alle pracht en praal en eens zo angename dingen vergankelijk en uiteindelijk wegwerpbaar zijn..
Met het vertrek van een bekende toonaangevende en gewaardeerde user alhier komt er een eveneens een einde aan een glorieus tijdperk wat eens zo aangenaam als mijn feestmaal was..

En dat gekd niet alleen voor dat geval, dat geld eveneens voor alles wat we waarderen, groot of klein, relaties, gezondheid, een mooie baan, het leven....uiteindelijk slaat de vreugde die onze geboorte brengt aan het einde van ons leven om in verdriet en afscheid, alleen maar herinneringen resterend aan een fijn en leifdevol tijdperk, ingerolen voor het moment dat wij allen ter aarde zakken als compost voor de wormen...
identiek aan het feestmaal dat voor mij lag.....

Uiteindelijk na dit moment van zware overweging trok ik door...in gemoedstoestand bijna in staat om een vingerdip te nemen om nog eenmaal in een wanhoopspoging nog iets te proeven van het voortreffelijke feestmaal te midden uit dat onreine , kotsverwekkende verderf....

klacht: vergeten de deur op slot te doen en mijn zus zag mij met den onreine vinger net voor den mond en verwart in haar oppervlakkigheid één van mijn diepste filosofische momenten met verderfeklijke perversiteit die ook op menig website te vinden is...