abonnement bol.com Unibet Coolblue
  donderdag 13 augustus 2020 @ 12:20:04 #1
470095 Kaizen_
Luck favors the prepared
pi_194535063
Wil even iets van me afschrijven en natuurlijk ook jullie tips horen:

Zelf heb ik een mooie baan waarbij ik de afgelopen jaren mezelf goed heb bewezen. Pro-actief, projecten aanpakken en mezelf altijd goed inzetten. Volle bak overwerken heb ik nooit aan gedaan overigens: Een goede werk/prive balans is me enorm belangrijk. Dus hoe goed ik me ook inzet qua werk; ik hou me netjes aan mijn uren en spendeer heerlijk veel tijd met familie en vrienden.

Echter merk ik op het moment dat ik qua werk enorm lusteloos ben. Ik doe mijn dagelijkse werk, maar de pro-activiteit heb ik niet meer. Die 'drive' om meer te doen is verdwenen. Mijn werk blijf ik goed doen, maar de extra's blijven buiten. Bij veel meetings die ik nu heb verlies ik ook mijn concentratie. Dan gaan mijn gedachtes naar bijvoorbeeld Fok :7 of andere niet werkgerelateerde onderwerpen. 'Blablabla' gaat er door mijn hoofd als ik met collega's over projecten aan het discussiëren ben. Mijn betrokkenheid is de afgelopen tijd langzaam weggeëbd lijkt het wel.

Ook merk ik dat veel collega's me hebben ingehaald qua projecten en verbeteringen waar ze mee bezig zijn. Waar ik eerst op de voorgrond stond, sta ik nu meer vanaf de zij-lijn te kijken naar hoe de rest presteert. In plaats van meedoen aan deze competitie laat ik het allemaal maar lopen.

Er zijn wel wat veranderingen geweest de afgelopen tijd, wat zeer zeker meespeelt:
1) Geboorte van eerste kind
2) Verlies in de familie wat hard aankwam
3) 100% thuiswerken op het moment
4) Veel pro-actieve collega's waardoor ik me vaak 'ingehaald' voel.
5) Het warme weer

Hebben jullie dit ook meegemaakt? Ik vraag me af of dit een normaal fenomeen is bij bijvoorbeeld de geboorte van een kind. Daarnaast zien jullie dit misschien als een eerste symptoom is van een burn-out, gerelateerd aan het familie-verlies.
Without new experiences, something inside of us sleeps. The sleeper must awaken.
  donderdag 13 augustus 2020 @ 12:29:10 #2
486092 Zilverberk
Neem ook een abo!
pi_194535159
Bij geboorte van je eerste kind blijkt je werk ineens niet meer zo belangrijk te zijn. Je verlegt je prioriteiten, je ziet in dat andere zaken belangrijker zijn. Dat is de normale gang van zaken.
pi_194536083
quote:
0s.gif Op donderdag 13 augustus 2020 12:20 schreef Kaizen_ het volgende:
Wil even iets van me afschrijven en natuurlijk ook jullie tips horen:

Zelf heb ik een mooie baan waarbij ik de afgelopen jaren mezelf goed heb bewezen. Pro-actief, projecten aanpakken en mezelf altijd goed inzetten. Volle bak overwerken heb ik nooit aan gedaan overigens: Een goede werk/prive balans is me enorm belangrijk. Dus hoe goed ik me ook inzet qua werk; ik hou me netjes aan mijn uren en spendeer heerlijk veel tijd met familie en vrienden.

Echter merk ik op het moment dat ik qua werk enorm lusteloos ben. Ik doe mijn dagelijkse werk, maar de pro-activiteit heb ik niet meer. Die 'drive' om meer te doen is verdwenen. Mijn werk blijf ik goed doen, maar de extra's blijven buiten. Bij veel meetings die ik nu heb verlies ik ook mijn concentratie. Dan gaan mijn gedachtes naar bijvoorbeeld Fok :7 of andere niet werkgerelateerde onderwerpen. 'Blablabla' gaat er door mijn hoofd als ik met collega's over projecten aan het discussiëren ben. Mijn betrokkenheid is de afgelopen tijd langzaam weggeëbd lijkt het wel.

Ook merk ik dat veel collega's me hebben ingehaald qua projecten en verbeteringen waar ze mee bezig zijn. Waar ik eerst op de voorgrond stond, sta ik nu meer vanaf de zij-lijn te kijken naar hoe de rest presteert. In plaats van meedoen aan deze competitie laat ik het allemaal maar lopen.

Er zijn wel wat veranderingen geweest de afgelopen tijd, wat zeer zeker meespeelt:
1) Geboorte van eerste kind
2) Verlies in de familie wat hard aankwam
3) 100% thuiswerken op het moment
4) Veel pro-actieve collega's waardoor ik me vaak 'ingehaald' voel.
5) Het warme weer

Hebben jullie dit ook meegemaakt? Ik vraag me af of dit een normaal fenomeen is bij bijvoorbeeld de geboorte van een kind. Daarnaast zien jullie dit misschien als een eerste symptoom is van een burn-out, gerelateerd aan het familie-verlies.
Bij een burnout ga je juist harder en harder en dat voor jaren.
NEe jij bent gewoon toe aan een nieuwe uitdaging
Je hoort bij de betere, maar nog lang niet bij de beste
pi_194536203
Lijkt me meer dat je uitgekeken bent en iets nieuws moet gaan zoeken waar je weer energie van krijgt
  donderdag 13 augustus 2020 @ 13:53:22 #5
470095 Kaizen_
Luck favors the prepared
pi_194536409
quote:
0s.gif Op donderdag 13 augustus 2020 12:29 schreef Zilverberk het volgende:
Bij geboorte van je eerste kind blijkt je werk ineens niet meer zo belangrijk te zijn. Je verlegt je prioriteiten, je ziet in dat andere zaken belangrijker zijn. Dat is de normale gang van zaken.
Grote kans dat dit het is, zou dat na een periode 'weg gaan'?
Without new experiences, something inside of us sleeps. The sleeper must awaken.
  donderdag 13 augustus 2020 @ 13:55:01 #6
470095 Kaizen_
Luck favors the prepared
pi_194536430
quote:
1s.gif Op donderdag 13 augustus 2020 13:32 schreef halfway het volgende:
NEe jij bent gewoon toe aan een nieuwe uitdaging
quote:
0s.gif Op donderdag 13 augustus 2020 13:40 schreef Paszzz het volgende:
Lijkt me meer dat je uitgekeken bent en iets nieuws moet gaan zoeken waar je weer energie van krijgt
Zelf ben ik niet uitgekeken op mijn huidige functie. Superbaan, mooi salaris en variërend werk. Ook wisselt het takenpakket regelmatig, waardoor ik wel nieuwe dingen blijf bijleren. Dus ik ga echt niet verder kijken. :)
Without new experiences, something inside of us sleeps. The sleeper must awaken.
  donderdag 13 augustus 2020 @ 20:25:28 #7
450148 KapiteinIglo
Als dat geen neuken wordt...
pi_194542530
quote:
1s.gif Op donderdag 13 augustus 2020 13:32 schreef halfway het volgende:

[..]

Bij een burnout ga je juist harder en harder en dat voor jaren.
NEe jij bent gewoon toe aan een nieuwe uitdaging
Een bore out!
Ik moest de groeten doen van Kapitein Ortega.
  donderdag 13 augustus 2020 @ 20:28:31 #8
450148 KapiteinIglo
Als dat geen neuken wordt...
pi_194542582
Misschien kun je binnen je werk iets erbij doen waardoor je meer energie krijgt. Soms is het logisch dat als je alles al vaker en langer doet, dat alles gemakkelijker gaat en je meer routine gevoel krijgt. Kijk eens naar een studie oid.

Geboorte eerste kind is ook duidelijk een nieuwe fase in je leven en werk is dan niet zo belangrijk meer. Je ziet dat er meer is dan carrière maken.

Ik heb zelf wel een burnout nu en ik zie niet meteen signalen van een burnout in je verhaal. Ik zie eerder een bore-out.
Ik moest de groeten doen van Kapitein Ortega.
  donderdag 13 augustus 2020 @ 20:29:15 #9
450148 KapiteinIglo
Als dat geen neuken wordt...
pi_194542594
Oh en 100% thuiswerken motiveert ook niet :')
Ik moest de groeten doen van Kapitein Ortega.
pi_194542646
quote:
0s.gif Op donderdag 13 augustus 2020 20:28 schreef KapiteinIglo het volgende:
Misschien kun je binnen je werk iets erbij doen waardoor je meer energie krijgt. Soms is het logisch dat als je alles al vaker en langer doet, dat alles gemakkelijker gaat en je meer routine gevoel krijgt. Kijk eens naar een studie oid.

Geboorte eerste kind is ook duidelijk een nieuwe fase in je leven en werk is dan niet zo belangrijk meer. Je ziet dat er meer is dan carrière maken.

Ik heb zelf wel een burnout nu en ik zie niet meteen signalen van een burnout in je verhaal. Ik zie eerder een bore-out.
Misschien kun je uitleggen waarom je niet meteen signalen van een burnout ziet maar eerder van een bore out? Dat is wat leerzamer.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
pi_194542655
Denk dat je de impact van thuiswerken onderschat. Dat maakte bij mij in ieder geval veel verschil mentaal. Vandaag lekker alleen op kantoor gezeten en maar 1 collega gesproken en toch zit ik dan in een veel lekkerder werkvibe dan thuis.
  vrijdag 14 augustus 2020 @ 08:45:12 #12
470095 Kaizen_
Luck favors the prepared
pi_194548707
quote:
0s.gif Op donderdag 13 augustus 2020 20:28 schreef KapiteinIglo het volgende:
Misschien kun je binnen je werk iets erbij doen waardoor je meer energie krijgt. Soms is het logisch dat als je alles al vaker en langer doet, dat alles gemakkelijker gaat en je meer routine gevoel krijgt. Kijk eens naar een studie oid.

Geboorte eerste kind is ook duidelijk een nieuwe fase in je leven en werk is dan niet zo belangrijk meer. Je ziet dat er meer is dan carrière maken.

Ik heb zelf wel een burnout nu en ik zie niet meteen signalen van een burnout in je verhaal. Ik zie eerder een bore-out.
quote:
0s.gif Op donderdag 13 augustus 2020 20:29 schreef KapiteinIglo het volgende:
Oh en 100% thuiswerken motiveert ook niet :')
quote:
0s.gif Op donderdag 13 augustus 2020 20:32 schreef Chia het volgende:
Denk dat je de impact van thuiswerken onderschat.
Bijna een half jaar thuiswerken is inderdaad niet ideaal voor je werk-drive...
Without new experiences, something inside of us sleeps. The sleeper must awaken.
  vrijdag 14 augustus 2020 @ 08:46:59 #13
486092 Zilverberk
Neem ook een abo!
pi_194548732
quote:
0s.gif Op donderdag 13 augustus 2020 13:53 schreef Kaizen_ het volgende:

[..]

Grote kans dat dit het is, zou dat na een periode 'weg gaan'?
Dit is het nieuwe normaal.
pi_194548879
Herkenbaar, want heb zelf ook geen werkdrive momenteel. Bijkomend voordeel is dat ik werkloos ben.
  vrijdag 14 augustus 2020 @ 10:25:30 #15
25794 Detroit
Per aspera ad astra
pi_194550083
Je hebt vrij goed in zicht waarom die werkdrive weg is. Ik herken er enkele die voor mijzelf verklaren waarom ik niet zo hard meer werk als voorheen. Ergens fijn om te horen dat ik niet de enige ben.
So, if you're frightened of dying and... and you're holding on, you'll see devils tearing your life away. But if you've made your peace, then the devils are really angels...
  vrijdag 14 augustus 2020 @ 10:29:44 #16
35098 Metalfreak
Maar bijt niet
pi_194550161
Herkenbaar wel. Maar ik werk inmiddels niet meer 100% thuis. Ik heb de laatste tijd ook vaak het gevoel dat iedereen maar een of andere fake rol speelt in zijn werk. Dat we allemaal onszelf maar heel belangrijk proberen te maken en ook in vergaderingen proberen heel wijs over te komen, maar dat het eigenlijk nergens op slaat.

Er ligt ook een groot taboe op het bespreekbaar maken hiervan. Ik weet ook als ik dit bij mijn teamleider zou neerleggen, hij alleen maar meer taken aan me toe wil kennen die mij zelf toch geen energie geven. Dat is nu niet waar ik naar op zoek ben.
Don't let my username fool you...
pi_194550386
Het is maar werk. Waarom zou je altijd een enorme drive moeten hebben en er energie van krijgen? Je verdient er geld mee, het laat de schoorsteen roken, het is niet perse je diepste levensvervulling. Ga anders lekker minder werken en ga enaast andere dingen doen die je wel echt heel leuk vindt.
pi_194552249
quote:
0s.gif Op vrijdag 14 augustus 2020 10:41 schreef Farenji het volgende:
Het is maar werk. Waarom zou je altijd een enorme drive moeten hebben en er energie van krijgen? Je verdient er geld mee, het laat de schoorsteen roken, het is niet perse je diepste levensvervulling. Ga anders lekker minder werken en ga enaast andere dingen doen die je wel echt heel leuk vindt.
Nou ja ze moeten wel genoeg in je zien om je aan het werk te houden hé. Ik zie nu vooral door de hele corona perikelen dat mensen bang zijn voor hun baan bij eventuele bezuinigingen en inderdaad er veel concurrentie is om maar te laten zien we het snelst en meest werkt. Zitten hier ook allemaal in de leeftijd dat ze nog actief carrière willen maken dus je moet sterk in je schoenen staan om niet onder te sneeuwen.
pi_194552446
quote:
0s.gif Op vrijdag 14 augustus 2020 10:41 schreef Farenji het volgende:
Het is maar werk. Waarom zou je altijd een enorme drive moeten hebben en er energie van krijgen? Je verdient er geld mee, het laat de schoorsteen roken, het is niet perse je diepste levensvervulling. Ga anders lekker minder werken en ga enaast andere dingen doen die je wel echt heel leuk vindt.
Maar als je je werk eerst wel best leuk vond, voor werkbegrippen iig, en nu niet meer is dat toch wel even balen. Al werk je nog maar 2 dagen per week en doe je de rest van de tijd alleen maar leuke dingen.
pi_194554215
quote:
0s.gif Op vrijdag 14 augustus 2020 12:48 schreef Chia het volgende:
Maar als je je werk eerst wel best leuk vond, voor werkbegrippen iig, en nu niet meer is dat toch wel even balen. Al werk je nog maar 2 dagen per week en doe je de rest van de tijd alleen maar leuke dingen.
Ja, dat is even balen. Maar men relativeert alles altijd net zo lang totdat de ts geen enkel recht meer heeft om ergens van te balen. Waarom doet men dat hier niet? Als hij in een ontwikkelingsland was geboren en kreupel was met aids dan had hij dit dilemma niet eens.
Daarnaast snap ik niet hoe iemand van zichzelf kan verwachten naast van alles tegelijk in prive sfeer te hebben meegemaakt nog even goed te kunnen functioneren. Dat lukt nou eenmaal niet gelijk, zo gaan die dingen.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
pi_194554419
quote:
1s.gif Op vrijdag 14 augustus 2020 14:55 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ja, dat is even balen. Maar men relativeert alles altijd net zo lang totdat de ts geen enkel recht meer heeft om ergens van te balen. Waarom doet men dat hier niet?
Dat zul je mij niet gauw zien doen tenzij het een klacht is over iets waar iemand al tig keren over heeft geklaagd, maar waar diegene zelf amper iets aan heeft gedaan. En ben het met je eens dat er tal van oorzaken zijn die waarschijnlijk tot dit dipje hebben geleid.

Ter beantwoording van de vraag van TS wil ik nog wel even aanstippen dat ik daarom denk dat de lusteloosheid waarschijnlijk tijdelijk van aard is.
pi_194555896
quote:
0s.gif Op vrijdag 14 augustus 2020 10:41 schreef Farenji het volgende:
Het is maar werk. Waarom zou je altijd een enorme drive moeten hebben en er energie van krijgen? Je verdient er geld mee, het laat de schoorsteen roken, het is niet perse je diepste levensvervulling. Ga anders lekker minder werken en ga enaast andere dingen doen die je wel echt heel leuk vindt.
_O_
pi_194555921
quote:
0s.gif Op vrijdag 14 augustus 2020 12:48 schreef Chia het volgende:

[..]

Maar als je je werk eerst wel best leuk vond, voor werkbegrippen iig, en nu niet meer is dat toch wel even balen. Al werk je nog maar 2 dagen per week en doe je de rest van de tijd alleen maar leuke dingen.
Als iemand nog maar 2 dagen per week werkt is dat inderdaad prima te relativeren. Bij een full-time job is het zuur maar moet je het ook niet groter maken dan het is.
  vrijdag 14 augustus 2020 @ 17:24:25 #24
191317 Nobu
Nobutada Yakitori
pi_194556605
quote:
0s.gif Op vrijdag 14 augustus 2020 16:34 schreef Generationalpha het volgende:

[..]

Bij een full-time job is het zuur maar moet je het ook niet groter maken dan het is.
Duidelijk nog nooit ergens met tegenzin gewerkt.
pi_194557160
quote:
0s.gif Op donderdag 13 augustus 2020 13:55 schreef Kaizen_ het volgende:

[..]


[..]

Zelf ben ik niet uitgekeken op mijn huidige functie. Superbaan, mooi salaris en variërend werk. Ook wisselt het takenpakket regelmatig, waardoor ik wel nieuwe dingen blijf bijleren. Dus ik ga echt niet verder kijken. :)
Thuiswerken vind ik ook behoorlijk de demotiverend. Je verliest alle binding met het bedrijf en de andere werknemers. Out of sight, out of mind geldt hier heel erg. Fysieke nabijheid en werkelijke interactie is enorm belangrijk. Er zijn best veel mensen die dit als de toekomst beschouwen 'thuiswerken'. We gaan nog zien hoe de depressies, sociale angst en andere stoornissen gaan toenemen en hoe aan de zakelijk kant van het verhaal, werknemers nog meer een nummertje worden voor bedrijven.
  vrijdag 14 augustus 2020 @ 18:13:37 #26
313769 ieniminimuis
Zo gek als een muis
pi_194557299
"Het is maar werk" vind ik altijd maar een rare uitspraak. Je bent spendeert er vaak 40 uur. Waarom mogen die 40 uur dan niet leuk zijn? Het hoeft nou ook weer niet je droombaan te zijn, maar om alleen voor je salaris naar je werk te gaan is ook weer zoiets. Het is geen schande om het leuk te hebben op werk. Ik zie het juist als een vereiste. Werk hoort iets te zijn waar je met redelijke goede moed naar heen gaat.

Thuiswerken motiveert natuurlijk ook niet. Veel van de mensheid krijgt energie van het samen zijn met mensen. Je motiveert elkaar natuurlijk ook.

TS kijk het even aan en anders voor een nieuwe bron van leukheid aan op werk.
Het officiële liefje van @Monitor O+
Woont samen met de man van haar dromen: Robbie de robotstofzuiger
They think she is fragile like a flower, but she is fragile like a bomb
pi_194557327
quote:
0s.gif Op vrijdag 14 augustus 2020 18:04 schreef Cockwhale het volgende:

[..]

Thuiswerken vind ik ook behoorlijk de demotiverend. Je verliest alle binding met het bedrijf en de andere werknemers. Out of sight, out of mind geldt hier heel erg. Fysieke nabijheid en werkelijke interactie is enorm belangrijk. Er zijn best veel mensen die dit als de toekomst beschouwen 'thuiswerken'. We gaan nog zien hoe de depressies, sociale angst en andere stoornissen gaan toenemen en hoe aan de zakelijk kant van het verhaal, werknemers nog meer een nummertje worden voor bedrijven.
Ook voor COVID-19 bestond al thuiswerken, alleen dan 2 dagen in de week. En mijn ervaring is dat het veel rust geeft.
ROBODEMONS..................|:(
pi_194557945
quote:
14s.gif Op vrijdag 14 augustus 2020 18:15 schreef Morrigan het volgende:

[..]

Ook voor COVID-19 bestond al thuiswerken, alleen dan 2 dagen in de week. En mijn ervaring is dat het veel rust geeft.
Twee dagen ja. Daar kan ik ook wel mee leven. Fulltime is een ander verhaal.
  vrijdag 14 augustus 2020 @ 22:00:50 #29
450148 KapiteinIglo
Als dat geen neuken wordt...
pi_194561647
quote:
0s.gif Op donderdag 13 augustus 2020 20:32 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Misschien kun je uitleggen waarom je niet meteen signalen van een burnout ziet maar eerder van een bore out? Dat is wat leerzamer.
Ik hoor niks over vermoeidheid. Alleen lusteloosheid mbt extra inzet op werk.

Ik quote even TS
quote:
Dus hoe goed ik me ook inzet qua werk; ik hou me netjes aan mijn uren en spendeer heerlijk veel tijd met familie en vrienden.
Ook dit laat bij mij geen alarmbellen afgaan. TS weer duidelijk zijn grenzen aan te houden. Daar waar mensen met een burnout daar meestal moeite mee hebben.


quote:
Die 'drive' om meer te doen is verdwenen. Mijn werk blijf ik goed doen, maar de extra's blijven buiten. Bij veel meetings die ik nu heb verlies ik ook mijn concentratie. Dan gaan mijn gedachtes naar bijvoorbeeld Fok :7 of andere niet werkgerelateerde onderwerpen. 'Blablabla' gaat er door mijn hoofd als ik met collega's over projecten aan het discussiëren ben.
Hier ook weer. Het is vooral de drive die weg is. Hij zegt zijn werk wel goed te doen. Misschien is de groei er een beetje uit oid??


Ik denk dan dus niet meteen aan burnout: moe, opgebrand, niet meer weten waar te beginnen, boos op de hele wereld, schaamte, nog meer vermoeidheid, huilbuien, werk-slaap-werk

Ik denk meer aan bore-out: geen motivatie, verveling, misschien zelfs wat lusteloos.

Maar zoals al eerder gezegd dat 100% thuiswerken is ook megakut. Je voelt en ziet de waardering ook niet meer, hierdoor ga je ook minder hard je best doen.
Ik moest de groeten doen van Kapitein Ortega.
  vrijdag 14 augustus 2020 @ 22:04:56 #30
277627 Seven.
We are Borg.
pi_194561747
Hoe lang heb je dit gevoel al?
Resistance is futile.
pi_194561805
quote:
0s.gif Op vrijdag 14 augustus 2020 10:29 schreef Metalfreak het volgende:
Herkenbaar wel. Maar ik werk inmiddels niet meer 100% thuis. Ik heb de laatste tijd ook vaak het gevoel dat iedereen maar een of andere fake rol speelt in zijn werk. Dat we allemaal onszelf maar heel belangrijk proberen te maken en ook in vergaderingen proberen heel wijs over te komen, maar dat het eigenlijk nergens op slaat.

Er ligt ook een groot taboe op het bespreekbaar maken hiervan. Ik weet ook als ik dit bij mijn teamleider zou neerleggen, hij alleen maar meer taken aan me toe wil kennen die mij zelf toch geen energie geven. Dat is nu niet waar ik naar op zoek ben.
Dit herken ik ook wel idd. Ik kom er toch wel aardig achter dat m'n collega's net zulke kneuzen zijn als dat ik zelf ben. Daarnaast valt het nogal op dat veel mensen doen alsof ze mega druk zijn terwijl ze dat niet zijn.

Verder merk ik zelf heel erg dat werk niet meer op plaats 1 komt. Werk is iets geworden waar ik 40 uur per week voor reserveer, meer niet. Het vele thuis werken heeft me veel meer de waarde van m'n vriendin, vrienden en familie in laten zien.
  vrijdag 14 augustus 2020 @ 22:09:24 #32
338319 ZarB
Piña colada
pi_194561859
De collega's die bij ons een eerste kind krijgen werken ook een heel lange tijd een stuk minder actief dan daarvoor. Als de 2e zich aandient of de 1e wordt ouder dan worden ze weer wat actiever.

Betreft wel vrouwen die naar parttime zijn gegaan over het algemeen. Ze vinden hun werk minder belangrijk.

Thuiswerken vond ik zelf overigens ernstig demotiverend. Uberhaupt zijn de corona-aanpassingen op geen enkel gebied echt motiverend
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
  woensdag 19 augustus 2020 @ 12:46:48 #33
320891 Geelman
Uw conservatieve baken
pi_194631457
Ik heb dit gevoel eigenlijk sinds de eerste dag dat ik begon met werken. :{

Maar ik voel me wel verantwoordelijk voor mijn werk en ik doe alsof ik in control ben, dus m'n collega's merken er niks van. Nu met het thuiswerken word ik totaal niet gecontroleerd en doe ik vooral de dingen die echt moeten. Daar ben ik meestal vrij vlot klaar mee en daarna kijk ik maar een beetje.

Zou niet weten of een andere baan / werkgever de oplossing is voor zoiets.
Ook zag ik, dat al het zwoegen, alsook alle bekwaamheid in het werk, louter naijver is van de een op de ander; ook dit is ijdelheid en najagen van wind.
pi_194633075
quote:
1s.gif Op vrijdag 14 augustus 2020 22:00 schreef KapiteinIglo het volgende:
Ik hoor niks over vermoeidheid. Alleen lusteloosheid mbt extra inzet op werk.

Ik quote even TS

Ook dit laat bij mij geen alarmbellen afgaan. TS weer duidelijk zijn grenzen aan te houden. Daar waar mensen met een burnout daar meestal moeite mee hebben.

Hier ook weer. Het is vooral de drive die weg is. Hij zegt zijn werk wel goed te doen. Misschien is de groei er een beetje uit oid??


Ik denk dan dus niet meteen aan burnout: moe, opgebrand, niet meer weten waar te beginnen, boos op de hele wereld, schaamte, nog meer vermoeidheid, huilbuien, werk-slaap-werk

Ik denk meer aan bore-out: geen motivatie, verveling, misschien zelfs wat lusteloos.

Maar zoals al eerder gezegd dat 100% thuiswerken is ook megakut. Je voelt en ziet de waardering ook niet meer, hierdoor ga je ook minder hard je best doen.
Oke, dat is duidelijker voor ts ja.
Lusteloos kan ook moe zijn.. is tekort aan energie maar ts weet zelf beter wat hij daarmee bedoelt
Die symptomen van een burnout is precies hoe ik me voel, maar ik kan geen burnout hebben want ik heb geen werk.
Ik vind het dan ook jammer dat burnout geen exacte diagnose is. Dezelfde symptomen kan men hebben zonder uberhaupt iets te hebben, het kan volgens de dokter ook gewoon aanstelleritus zijn, of depressie, het ligt er maar net aan hoe hij zich zelf op dat moment voelt of hoe aardig hij je vindt denk ik, want lichamelijk aan te tonen is heg niet? Of meten ze cortisol of adrenaline zo?
Als je bijv. 60 uur of meer werkt of zware zorgtaken hebt is de oorzaak aan de ene kant natuurlijk duidelijk, maar waarom kunnen anderen dat wel volhouden en sommige mensen niet? Waarom hebben sommigen zoveel moeite met grenzen aangeven en anderen juist weer totaal niet?
Het standaard advies is “doe een stapje terug” maar niemand wil een stapje terug doen. Je hebt er dus weinig aan. Tenzij het juist over de dingen gaat die je niet wil doen maar doet omdat het van je verwacht wordt dan is het natuurlijk wel prettig als je dan voortaan verzoeken af mag wijzen met als reden burnout.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
  woensdag 19 augustus 2020 @ 17:22:25 #35
332757 Dizorn
Herrieschopper.
pi_194635453
quote:
0s.gif Op donderdag 13 augustus 2020 12:20 schreef Kaizen_ het volgende:
Wil even iets van me afschrijven en natuurlijk ook jullie tips horen:

Zelf heb ik een mooie baan waarbij ik de afgelopen jaren mezelf goed heb bewezen. Pro-actief, projecten aanpakken en mezelf altijd goed inzetten. Volle bak overwerken heb ik nooit aan gedaan overigens: Een goede werk/prive balans is me enorm belangrijk. Dus hoe goed ik me ook inzet qua werk; ik hou me netjes aan mijn uren en spendeer heerlijk veel tijd met familie en vrienden.

Echter merk ik op het moment dat ik qua werk enorm lusteloos ben. Ik doe mijn dagelijkse werk, maar de pro-activiteit heb ik niet meer. Die 'drive' om meer te doen is verdwenen. Mijn werk blijf ik goed doen, maar de extra's blijven buiten. Bij veel meetings die ik nu heb verlies ik ook mijn concentratie. Dan gaan mijn gedachtes naar bijvoorbeeld Fok :7 of andere niet werkgerelateerde onderwerpen. 'Blablabla' gaat er door mijn hoofd als ik met collega's over projecten aan het discussiëren ben. Mijn betrokkenheid is de afgelopen tijd langzaam weggeëbd lijkt het wel.

Ook merk ik dat veel collega's me hebben ingehaald qua projecten en verbeteringen waar ze mee bezig zijn. Waar ik eerst op de voorgrond stond, sta ik nu meer vanaf de zij-lijn te kijken naar hoe de rest presteert. In plaats van meedoen aan deze competitie laat ik het allemaal maar lopen.

Er zijn wel wat veranderingen geweest de afgelopen tijd, wat zeer zeker meespeelt:
1) Geboorte van eerste kind
2) Verlies in de familie wat hard aankwam
3) 100% thuiswerken op het moment
4) Veel pro-actieve collega's waardoor ik me vaak 'ingehaald' voel.
5) Het warme weer

Hebben jullie dit ook meegemaakt? Ik vraag me af of dit een normaal fenomeen is bij bijvoorbeeld de geboorte van een kind. Daarnaast zien jullie dit misschien als een eerste symptoom is van een burn-out, gerelateerd aan het familie-verlies.
Ik denk dat je sowieso al vrij goed doorhebt wat de factoren zijn die meespelen. Je hebt andere prioriteiten (erbij) gekregen, je hebt nare dingen meegemaakt, lichamelijk gaat het minder (warme weer).
Daarbij weet ik niet precies wat voor werk je doet natuurlijk, maar ik kan me goed voorstellen dat je eigenlijk geen idee hebt wat je nou precies bereikt met je werk op dit moment: je zit thuis maar een beetje achter een schermpje je shit te doen, maar je 'ziet' niets gebeuren. Zelf kan ik me thuis ook minder goed focussen op werk, afleiding is dicht(er)bij.

Daarnaast ben ik het wel eens met de stelling "het is maar werk", zoals door sommigen gepresenteerd. Nee, dat betekent niet dat je met volle tegenzin 40 uur per week moet werken, maar het hoeft ook niet per se een droombaan te zijn of superfantastisch. Het is in jouw situatie vooral jammer dat je erop achteruit gegaan bent, eerst was je enthousiaster dan nu. Ik zou verwachten dat dat in jouw geval een tijdelijke verandering is, op basis van wat je hier vertelt, en het zou mij niet verbazen dat je over een aantal maanden je "flow" weer te pakken hebt en bijna net zo lekker werkt als voorheen. Je zal je kindje (hopelijk) wel houden, dus dat zal wel enige verandering in prioriteiten blijven geven, en voor slechte nachten zorgen waardoor je ook iets minder zin hebt in je werk :P

Maar het lijkt mij allemaal normaal dus, en volgens mij zit je ook niet in een crisis-situatie dat je hierdoor je carrière kwijtraakt? Ook niet iedereen kan tegelijk op de voorgrond staan natuurlijk ;)

quote:
1s.gif Op woensdag 19 augustus 2020 14:38 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]
Ik vind het dan ook jammer dat burnout geen exacte diagnose is.
Ik ook, want er zijn veel teveel mensen die claimen dat ze een "burnout" hebben, die hebben gewoon voor het eerst in hun leven een tegenslag meegemaakt of zijn even gestresst en hebben daar moeite mee. Niet elke klacht hoeft een naam te krijgen, zeker niet als je dan gaat zoeken op je klachten en horror-verhalen meekrijgt en duizenden verschillende adviezen over hoe je je leven ingrijpend moet veranderen, dat is gewoon lang niet voor iedereen nodig of nuttig.
WFPB!
  donderdag 20 augustus 2020 @ 08:17:18 #36
450148 KapiteinIglo
Als dat geen neuken wordt...
pi_194641993
quote:
0s.gif Op woensdag 19 augustus 2020 17:22 schreef Dizorn het volgende:

[..]
Ik ook, want er zijn veel teveel mensen die claimen dat ze een "burnout" hebben, die hebben gewoon voor het eerst in hun leven een tegenslag meegemaakt of zijn even gestresst en hebben daar moeite mee. Niet elke klacht hoeft een naam te krijgen, zeker niet als je dan gaat zoeken op je klachten en horror-verhalen meekrijgt en duizenden verschillende adviezen over hoe je je leven ingrijpend moet veranderen, dat is gewoon lang niet voor iedereen nodig of nuttig.
Het mooie van een burnout is dat een psycholoog of huisarts die term of diagnose niet zo snel stelt...
Mensen noemen het zelf vaak een burnout.

Maar het is in feite een combinatie van verschillende andere diagnoses zoals bv oververmoeidheid, depressie, ADHD, geringe egosterkte :s)

Maar soms is het idd aanstelleritis, want tegenslagen horen bij het leven :o
Ik moest de groeten doen van Kapitein Ortega.
  donderdag 20 augustus 2020 @ 08:21:11 #37
332757 Dizorn
Herrieschopper.
pi_194642014
quote:
1s.gif Op donderdag 20 augustus 2020 08:17 schreef KapiteinIglo het volgende:

[..]

Het mooie van een burnout is dat een psycholoog of huisarts die term of diagnose niet zo snel stelt...
Dit is niet mijn ervaring. Ik zie en hoor bijzonder veel mensen, en laatste tijd vooral veel jonge mensen (<30), die beweren dat de huisarts/POH/psycholoog de diagnose heeft gesteld. Zou overdreven/gelogen kunnen zijn, dat wel.
WFPB!
pi_194642198
quote:
0s.gif Op woensdag 19 augustus 2020 17:22 schreef Dizorn het volgende:
Ik denk dat je sowieso al vrij goed doorhebt wat de factoren zijn die meespelen. Je hebt andere prioriteiten (erbij) gekregen, je hebt nare dingen meegemaakt, lichamelijk gaat het minder (warme weer).
Daarbij weet ik niet precies wat voor werk je doet natuurlijk, maar ik kan me goed voorstellen dat je eigenlijk geen idee hebt wat je nou precies bereikt met je werk op dit moment: je zit thuis maar een beetje achter een schermpje je shit te doen, maar je 'ziet' niets gebeuren. Zelf kan ik me thuis ook minder goed focussen op werk, afleiding is dicht(er)bij.

Daarnaast ben ik het wel eens met de stelling "het is maar werk", zoals door sommigen gepresenteerd. Nee, dat betekent niet dat je met volle tegenzin 40 uur per week moet werken, maar het hoeft ook niet per se een droombaan te zijn of superfantastisch. Het is in jouw situatie vooral jammer dat je erop achteruit gegaan bent, eerst was je enthousiaster dan nu. Ik zou verwachten dat dat in jouw geval een tijdelijke verandering is, op basis van wat je hier vertelt, en het zou mij niet verbazen dat je over een aantal maanden je "flow" weer te pakken hebt en bijna net zo lekker werkt als voorheen. Je zal je kindje (hopelijk) wel houden, dus dat zal wel enige verandering in prioriteiten blijven geven, en voor slechte nachten zorgen waardoor je ook iets minder zin hebt in je werk :P

Maar het lijkt mij allemaal normaal dus, en volgens mij zit je ook niet in een crisis-situatie dat je hierdoor je carrière kwijtraakt? Ook niet iedereen kan tegelijk op de voorgrond staan natuurlijk ;)
Ik ook, want er zijn veel teveel mensen die claimen dat ze een "burnout" hebben, die hebben gewoon voor het eerst in hun leven een tegenslag meegemaakt of zijn even gestresst en hebben daar moeite mee. Niet elke klacht hoeft een naam te krijgen, zeker niet als je dan gaat zoeken op je klachten en horror-verhalen meekrijgt en duizenden verschillende adviezen over hoe je je leven ingrijpend moet veranderen, dat is gewoon lang niet voor iedereen nodig of nuttig.
In principe ben ik het ermee eens, maar hoezo bepaal jij voor anderen welke klacht wel en geen naam moeten krijgen?
En idd duizend verschillende adviezen over hoe je je leven ingrijpend moet veranderen... heb er zo’n hekel aan als iets niet gewoon vaststaat en mensen daarvan “profiteren” om allemaal medisch gezien hun zegje te kunnen doen zonder dat iemand garantie heeft dat het werkt.

quote:
1s.gif Op donderdag 20 augustus 2020 08:17 schreef KapiteinIglo het volgende:
Het mooie van een burnout is dat een psycholoog of huisarts die term of diagnose niet zo snel stelt...
Mensen noemen het zelf vaak een burnout.

Maar het is in feite een combinatie van verschillende andere diagnoses zoals bv oververmoeidheid, depressie, ADHD, geringe egosterkte :s)

Maar soms is het idd aanstelleritis, want tegenslagen horen bij het leven :o
De concepten oververmoeidheid, depressie, ADHD en geringe egosterkte zijn even erg als burnout. Misschien is het wel allemaal gewoon hetzelfde.
Ik ben wel benieuwd wanneer iets dan aanstelleritus is en welke tegenslagen wel bij het leven horen en welke niet. Het minste wat artsen dan kunnen doen is een lijst daarvan maken, zodat iedereen in ieder geval weet wanneer diegene hulp moet zoeken en wanneer diegene dat beter niet kan doen en zodat iedereen hetzelfde behandeld wordt.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
  donderdag 20 augustus 2020 @ 08:52:57 #39
450148 KapiteinIglo
Als dat geen neuken wordt...
pi_194642237
quote:
0s.gif Op donderdag 20 augustus 2020 08:21 schreef Dizorn het volgende:

[..]

Dit is niet mijn ervaring. Ik zie en hoor bijzonder veel mensen, en laatste tijd vooral veel jonge mensen (<30), die beweren dat de huisarts/POH/psycholoog de diagnose heeft gesteld. Zou overdreven/gelogen kunnen zijn, dat wel.
Ok. Nou ik heb twee keer burnout incl alles erop en eraan (waarvan 1x nu op.dot moment) en ik heb geen arts die die term letterlijk gebruikt. :@
Ik moest de groeten doen van Kapitein Ortega.
pi_194642312
quote:
0s.gif Op donderdag 20 augustus 2020 08:52 schreef KapiteinIglo het volgende:
Ok. Nou ik heb twee keer burnout incl alles erop en eraan (waarvan 1x nu op.dot moment) en ik heb geen arts die die term letterlijk gebruikt. :@
En bij de termen die hij/zij wel gebruikt kun je niet doorvragen denk ik
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
pi_194642374
Ik herken de botsing tussen projectleider zijn, en 100% thuiswerken wel. Projectleider zijn houdt niet op bij het hebben van een sluitend projectdossier, wat je thuis prima kunt onderhouden, dat is slechts een deel van het gereedschap.

Maar juist die kleine sociale interacties die mogelijk zijn wanneer je elkaar reallife zit worden door chats en videocalls effectief weggefilterd, er blijft een afstand. De concepten waarbij je mensen even extra motiveert of corrigeert zijn in reallife, moeten denk ik nog opnieuw uitgevonden worden als het gaat om calls.
Dat maakt projecten doen ook minder een kunde, wat het wel altijd is geweest.

Geen idee of jij je hierin herkent TS; de andere zaken, zeker thuis, versterken dit denk ik alleen nog maar.
Probably the last sound heard before the Universe folded up like a paper hat would be someone saying What happens if I do this?
  donderdag 20 augustus 2020 @ 09:58:14 #42
470095 Kaizen_
Luck favors the prepared
pi_194642953
quote:
0s.gif Op vrijdag 14 augustus 2020 18:57 schreef Cockwhale het volgende:

[..]

Twee dagen ja. Daar kan ik ook wel mee leven. Fulltime is een ander verhaal.
Precies. Over een tijd zal ik weer een paar dagen per week naar kantoor gaan, misschien gaat dat helpen.

quote:
1s.gif Op vrijdag 14 augustus 2020 22:00 schreef KapiteinIglo het volgende:
Hier ook weer. Het is vooral de drive die weg is. Hij zegt zijn werk wel goed te doen. Misschien is de groei er een beetje uit oid??
Het werk begint zeker zijn routines te krijgen, maar ik voel me zeker nog niet uitgeleerd. Bij nieuwe producten overnemen komen ook nieuwe processen en werkwijzes. Maar ik besef wel dat ik niet snel meer promotie zal krijgen, omdat ik (zoals aangegeven) niet meer op de voorgrond sta en nu wel 'lekker op mijn plek' zit.

quote:
7s.gif Op vrijdag 14 augustus 2020 22:04 schreef Seven. het volgende:
Hoe lang heb je dit gevoel al?
Niet erg lang, misschien een maand. Vandaar dat ik in de openingspost ook wat gebeurtenissen van de afgelopen tijd heb gezet. Die factoren zullen ermee te maken hebben..

quote:
0s.gif Op donderdag 20 augustus 2020 09:08 schreef fietsie het volgende:
Ik herken de botsing tussen projectleider zijn, en 100% thuiswerken wel. Projectleider zijn houdt niet op bij het hebben van een sluitend projectdossier, wat je thuis prima kunt onderhouden, dat is slechts een deel van het gereedschap.

Maar juist die kleine sociale interacties die mogelijk zijn wanneer je elkaar reallife zit worden door chats en videocalls effectief weggefilterd, er blijft een afstand. De concepten waarbij je mensen even extra motiveert of corrigeert zijn in reallife, moeten denk ik nog opnieuw uitgevonden worden als het gaat om calls.
Dat maakt projecten doen ook minder een kunde, wat het wel altijd is geweest.

Geen idee of jij je hierin herkent TS; de andere zaken, zeker thuis, versterken dit denk ik alleen nog maar.
Zeer zeker. De menselijke interactief qua werk blijven nu bij calls en video-meetings. Toch net iets anders natuurlijk. Even een bakje koffie met collega's zit er niet meer in.

Daarnaast ben ik nu fulltime bij de kleine baby, dus dat maakt alles ook wel weer geweldig. Ik kan me nu ook niet voorstellen om 40u per week weg te zijn thuis, dan maak je zoveel minder mee van de kleine.. Wat dat betreft is het thuiswerken dan wel een luxe. Het lijkt erop dat mijn werk-drive is ingeruild voor de liefde voor de kleine. Wie weet veranderd dat over een paar maandjes. Als de nieuwigheid er vanaf is. :7
Without new experiences, something inside of us sleeps. The sleeper must awaken.
pi_194642973
quote:
0s.gif Op donderdag 20 augustus 2020 09:58 schreef Kaizen_ het volgende:

[..]

Zeer zeker. De menselijke interactief qua werk blijven nu bij calls en video-meetings. Toch net iets anders natuurlijk. Even een bakje koffie met collega's zit er niet meer in.

Daarnaast ben ik nu fulltime bij de kleine baby, dus dat maakt alles ook wel weer geweldig. Ik kan me nu ook niet voorstellen om 40u per week weg te zijn thuis, dan maak je zoveel minder mee van de kleine.. Wat dat betreft is het thuiswerken dan wel een luxe. Het lijkt erop dat mijn werk-drive is ingeruild voor de liefde voor de kleine. Wie weet veranderd dat over een paar maandjes. Als de nieuwigheid er vanaf is. :7
Ik ben zelf destijds overgestapt naar 4x9 en iets minder salaris, om wat meer mee te krijgen. En een job op een half uurtje rijden.

Qua "corona regels" hebben wij overigens onze projectleiders inmiddels gewoon 3 a 4 dagen weer op de werkvloer. Zij schetsen allen vergelijkbare beelden die jij nu ook schetst.
Probably the last sound heard before the Universe folded up like a paper hat would be someone saying What happens if I do this?
pi_194644828
quote:
0s.gif Op donderdag 20 augustus 2020 09:58 schreef Kaizen_ het volgende:

[..]

Precies. Over een tijd zal ik weer een paar dagen per week naar kantoor gaan, misschien gaat dat helpen.
[..]

Het werk begint zeker zijn routines te krijgen, maar ik voel me zeker nog niet uitgeleerd. Bij nieuwe producten overnemen komen ook nieuwe processen en werkwijzes. Maar ik besef wel dat ik niet snel meer promotie zal krijgen, omdat ik (zoals aangegeven) niet meer op de voorgrond sta en nu wel 'lekker op mijn plek' zit.
[..]

Niet erg lang, misschien een maand. Vandaar dat ik in de openingspost ook wat gebeurtenissen van de afgelopen tijd heb gezet. Die factoren zullen ermee te maken hebben..
[..]

Zeer zeker. De menselijke interactief qua werk blijven nu bij calls en video-meetings. Toch net iets anders natuurlijk. Even een bakje koffie met collega's zit er niet meer in.

Daarnaast ben ik nu fulltime bij de kleine baby, dus dat maakt alles ook wel weer geweldig. Ik kan me nu ook niet voorstellen om 40u per week weg te zijn thuis, dan maak je zoveel minder mee van de kleine.. Wat dat betreft is het thuiswerken dan wel een luxe. Het lijkt erop dat mijn werk-drive is ingeruild voor de liefde voor de kleine. Wie weet veranderd dat over een paar maandjes. Als de nieuwigheid er vanaf is. :7
Ik zit nog wel tot januari full-time thuis. Mijn werkdrive neemt drastisch af, net als de werkzaamheden die urgentie hebben. Resultaat, snel geen concentratie meer, weinig betrokken voelen, geen zin hebben, lusteloos op het gebied van werk, uitstelgedrag etc. Echte oplossingen zijn er niet. Dan krijg je allemaal van die schijn hulpmiddelen die ik zelf ook wel had kunnen verzinnen en die overduidelijk geen vervanging zijn voor echt contact.

Er wordt totaal geen rekening gehouden met mensen die het qua energie, motivatie en psyche zwaarder hebben. Alles moet opzij geschoven voor een paar minder doden.
  donderdag 20 augustus 2020 @ 13:50:44 #45
470095 Kaizen_
Luck favors the prepared
pi_194646171
quote:
0s.gif Op donderdag 20 augustus 2020 12:19 schreef Cockwhale het volgende:
Ik zit nog wel tot januari full-time thuis. Mijn werkdrive neemt drastisch af, net als de werkzaamheden die urgentie hebben. Resultaat, snel geen concentratie meer, weinig betrokken voelen, geen zin hebben, lusteloos op het gebied van werk, uitstelgedrag etc. Echte oplossingen zijn er niet. Dan krijg je allemaal van die schijn hulpmiddelen die ik zelf ook wel had kunnen verzinnen en die overduidelijk geen vervanging zijn voor echt contact.
'Goed' te horen dat ik niet de enige ben die in dit schuitje zit...
Without new experiences, something inside of us sleeps. The sleeper must awaken.
pi_194646596
quote:
0s.gif Op donderdag 20 augustus 2020 12:19 schreef Cockwhale het volgende:

[..]

Ik zit nog wel tot januari full-time thuis. Mijn werkdrive neemt drastisch af, net als de werkzaamheden die urgentie hebben. Resultaat, snel geen concentratie meer, weinig betrokken voelen, geen zin hebben, lusteloos op het gebied van werk, uitstelgedrag etc. Echte oplossingen zijn er niet. Dan krijg je allemaal van die schijn hulpmiddelen die ik zelf ook wel had kunnen verzinnen en die overduidelijk geen vervanging zijn voor echt contact.

Er wordt totaal geen rekening gehouden met mensen die het qua energie, motivatie en psyche zwaarder hebben. Alles moet opzij geschoven voor een paar minder doden.
Ik heb precies hetzelfde probleem. Mis totaal het gevoel van urgentie. Ik doe het minimale en dan ga ik een beetje uit t raam kijken. En als ik aangeef dat ik t allemaal even niet zo goed meer trek is de reactie "Ja kan gebeuren, maar heb je dat "blabla" al af?"

Flikker toch op :')
I am the Milkman! My milk is delicious!
pi_194646914
quote:
0s.gif Op donderdag 20 augustus 2020 14:15 schreef Frankii het volgende:

[..]

Ik heb precies hetzelfde probleem. Mis totaal het gevoel van urgentie. Ik doe het minimale en dan ga ik een beetje uit t raam kijken. En als ik aangeef dat ik t allemaal even niet zo goed meer trek is de reactie "Ja kan gebeuren, maar heb je dat "blabla" al af?"

Flikker toch op :')
Ik ga gewoon naar de sportschool, of wandelen. Ik ga niet de hele dag in huis zitten lanterfanten, omdat zij het nodig vinden om thuis te werken. Hun beslissing, hun verantwoordelijkheid.
  donderdag 20 augustus 2020 @ 15:10:47 #48
332757 Dizorn
Herrieschopper.
pi_194647360
quote:
1s.gif Op donderdag 20 augustus 2020 08:48 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

In principe ben ik het ermee eens, maar hoezo bepaal jij voor anderen welke klacht wel en geen naam moeten krijgen?
Omdat ik zelf arts ben? :+

quote:
En idd duizend verschillende adviezen over hoe je je leven ingrijpend moet veranderen... heb er zo’n hekel aan als iets niet gewoon vaststaat en mensen daarvan “profiteren” om allemaal medisch gezien hun zegje te kunnen doen zonder dat iemand garantie heeft dat het werkt.
[..]

De concepten oververmoeidheid, depressie, ADHD en geringe egosterkte zijn even erg als burnout. Misschien is het wel allemaal gewoon hetzelfde.
Ik ben wel benieuwd wanneer iets dan aanstelleritus is en welke tegenslagen wel bij het leven horen en welke niet. Het minste wat artsen dan kunnen doen is een lijst daarvan maken, zodat iedereen in ieder geval weet wanneer diegene hulp moet zoeken en wanneer diegene dat beter niet kan doen en zodat iedereen hetzelfde behandeld wordt.
Dat is juist het probleem van lijstjes met symptomen. Er is een reden dat er jarenlange opleiding en eventueel specialisatie nodig is om goed problematiek vast te kunnen stellen en de juiste behandeling in te kunnen schatten. Sinds iedereen hun klachten kan googlen, heeft iedereen zo'n lijstje. Niet dat er specifiek 1 lijstje bestaat, dus je kan gewoon "shoppen" naar een lijstje waar jij in gelooft. op zich is thuisarts.nl een goede poging vanuit artsen om daar wat sturing aan te geven.

De voorbeelden die je noemt, ADHD, depressie, oververmoeidheid, geringe egosterkte, hebben allemaal een andere behandeling (nodig). Ritalin kan je helpen met ADHD, zal niets doen op de andere zaken. Van antidepressiva zou je behalve bij depressie waarschijnlijk alleen maar negatieve effecten/bijwerkingen krijgen.

Om klachten te behandelen/verbeteren moet je wel een idee hebben waar de oorzaak ligt om de behandeling aan te passen. Maar op zich heb je ook geen specifieke diagnose (bij voorbaat) nodig om naar je huisarts te gaan of om begeleiding/behandeling te vragen. Alleen in de DBC-wereld moet een psycholoog je een sticker geven (burnout bijvoorbeeld) om je een aantal behandelingen te mogen geven (en daarvoor betaald te krijgen). Dat is de reden waarom bepaalde ziektebeelden door de behandelende sector soms opeens veel vaker gebruikt worden.
WFPB!
pi_194680960
quote:
0s.gif Op donderdag 20 augustus 2020 15:10 schreef Dizorn het volgende:
Omdat ik zelf arts ben? :+
Ik wist niet dat ook artsen hun tijd verspilden op Fok maar als dat echt zo is ja dan mag je dat natuurlijk letterlijk bepalen ja

quote:
Dat is juist het probleem van lijstjes met symptomen. Er is een reden dat er jarenlange opleiding en eventueel specialisatie nodig is om goed problematiek vast te kunnen stellen en de juiste behandeling in te kunnen schatten. Sinds iedereen hun klachten kan googlen, heeft iedereen zo'n lijstje. Niet dat er specifiek 1 lijstje bestaat, dus je kan gewoon "shoppen" naar een lijstje waar jij in gelooft. op zich is thuisarts.nl een goede poging vanuit artsen om daar wat sturing aan te geven.
Goede site bedankt voor de link. Misschien heeft ts er iets aan.
Maar
quote:
Bij een burn-out heeft u al een half jaar last van deze drie dingen:

1) U heeft 3 of meer spanningsklachten zoals:

vooral lichamelijke moeheid: een uitgeput gevoel
en geestelijke moeheid: moeite uw aandacht erbij te houden (concentreren) en/of dingen te onthouden (geheugen);
onrustig slapen
prikkelbaar zijn (snel boos of geïrriteerd)
niet tegen drukte of lawaai kunnen
gemakkelijk huilen
piekeren
een gejaagd gevoel
2) U heeft het gevoel dat u de vele problemen in uw leven niet meer aankunt. U voelt zich machteloos, alsof u geen grip meer heeft op uw situatie. Alsof u de controle over uw leven verliest.

3) Het lukt u niet meer om uw gewone dagelijkse bezigheden goed te blijven doen. Bijvoorbeeld op uw werk, thuis, in uw contacten of in het verkeer.
Volgens dit lijstje zou iedereen met deze klachten dus een burnout hebben, ongeacht of dit hun eerste tegenslag is.
Het tijdslimiet van een half jaar vind ik heel goed en concreet, maar dan vraag ik me wel af hoe ze daarop gekomen zijn. Waarom een half jaar en geen maand of jaar?
En het contrast qua tijd met een depressie, waarvan de symptomen overlappen, is dan weer vreemd groot:
quote:
Bij een depressie bent u langer dan 2 weken somber en/of heeft u nergens zin in.
Ook kunt u zich moe, onrustig, schuldig en waardeloos voelen.
quote:
De voorbeelden die je noemt, ADHD, depressie, oververmoeidheid, geringe egosterkte, hebben allemaal een andere behandeling (nodig). Ritalin kan je helpen met ADHD, zal niets doen op de andere zaken. Van antidepressiva zou je behalve bij depressie waarschijnlijk alleen maar negatieve effecten/bijwerkingen krijgen.
Maar dat iemand AdHD klachten of depressie heeft betekent niet dat diegene automatisch geholpen is met medicijnen:
https://www.researchgate.(...)ice_with_30_patients

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Treatment-resistant_depression
Hoe verklaar je dit dan, als het bewijs van de diagnoses ligt in de reactie op de medicijnen?

quote:
Om klachten te behandelen/verbeteren moet je wel een idee hebben waar de oorzaak ligt om de behandeling aan te passen. Maar op zich heb je ook geen specifieke diagnose (bij voorbaat) nodig om naar je huisarts te gaan of om begeleiding/behandeling te vragen. Alleen in de DBC-wereld moet een psycholoog je een sticker geven (burnout bijvoorbeeld) om je een aantal behandelingen te mogen geven (en daarvoor betaald te krijgen). Dat is de reden waarom bepaalde ziektebeelden door de behandelende sector soms opeens veel vaker gebruikt worden.
Maar vanwaar dat verschil dan? Waarom is het bij de huisarts niet nodig en bij de psycholoog wel?
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
pi_194681046
quote:
1s.gif Op zaterdag 22 augustus 2020 21:35 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ik wist niet dat ook artsen hun tijd verspilden op Fok maar als dat echt zo is ja dan mag je dat natuurlijk letterlijk bepalen ja
Niet iedereen heeft zoveel moeite met niet 100% productief tijdverdrijf als jij.
  zaterdag 22 augustus 2020 @ 21:54:14 #51
332757 Dizorn
Herrieschopper.
pi_194681252
quote:
1s.gif Op zaterdag 22 augustus 2020 21:35 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ik wist niet dat ook artsen hun tijd verspilden op Fok maar als dat echt zo is ja dan mag je dat natuurlijk letterlijk bepalen ja
Geen enkele arts werkt 24 uur per dag/7 dagen per week.
(En laten we zeggen dat gezondheidsbevordering zélfs op Fok mogelijk is. Hoop ik).

quote:
[..]

Goede site bedankt voor de link. Misschien heeft ts er iets aan.
Maar
[..]

Volgens dit lijstje zou iedereen met deze klachten dus een burnout hebben, ongeacht of dit hun eerste tegenslag is.
Het tijdslimiet van een half jaar vind ik heel goed en concreet, maar dan vraag ik me wel af hoe ze daarop gekomen zijn. Waarom een half jaar en geen maand of jaar?
En het contrast qua tijd met een depressie, waarvan de symptomen overlappen, is dan weer vreemd groot:
[..]
Als het om lijstjes gaat, is het meestal uit de DSM gehaald. Dat is niet een manier om een diagnose te stellen, maar om te classificeren. Het feit dat iemand voor ZICHZELF bepaalt dat hij aan de voorwaarden van een lijstje voldoet, is absoluut niet voldoende om een diagnose te stellen. Een diagnose stellen is in principe ook een voorbehouden handeling die alleen bepaalde mensen (bepaalde beroepen) mogen doen; daarvoor heb je een hoeveelheid kennis (en ervaring) nodig.

quote:
[..]

Maar dat iemand AdHD klachten of depressie heeft betekent niet dat diegene automatisch geholpen is met medicijnen:
https://www.researchgate.(...)ice_with_30_patients

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Treatment-resistant_depression
Hoe verklaar je dit dan, als het bewijs van de diagnoses ligt in de reactie op de medicijnen?
[..]
Het bewijs van de diagnose ligt niet in de reactie op medicijnen. Maar de standaardbehandeling ligt wel in de diagnose. Dus als een professional de diagnose ADHD stelt, heeft het zin om Ritalin te proberen. Als die geen ADHD vaststelt (en eventueel dus een andere diagnose), heeft Ritalin vrij zeker geen zin.

quote:
Maar vanwaar dat verschil dan? Waarom is het bij de huisarts niet nodig en bij de psycholoog wel?
Moet je aan de zorgverzekering vragen :+ huisartsenzorg moet voor iedereen toegankelijk zijn, geld mag geen drempel zijn om naar de huisarts te stappen. Bij de psycholoog (of andere hulpverleners) moet er een goede reden zijn om daar onder behandeling te komen; dat is een economische keuze van ons zorgstelsel.

Beeldvormend onderzoek (CT/MRI) is daarbij een duidelijker voorbeeld; heel veel mensen willen een scan of denken dat nodig te hebben. Er moet alleen eerst bepaald worden of dat ook echt nodig is - het behandelbeleid moet dan afhankelijk zijn van de uitslag van het onderzoek. Anders geef je bakken met geld uit aan scans en/of ontstaan gigantische wachtlijsten, zonder dat het medisch nodig is.
WFPB!
pi_194684240
quote:
7s.gif Op zaterdag 22 augustus 2020 21:54 schreef Dizorn het volgende:
Geen enkele arts werkt 24 uur per dag/7 dagen per week.
(En laten we zeggen dat gezondheidsbevordering zélfs op Fok mogelijk is. Hoop ik).
Oh oke. Gelukkig maar.

quote:
Als het om lijstjes gaat, is het meestal uit de DSM gehaald. Dat is niet een manier om een diagnose te stellen, maar om te classificeren. Het feit dat iemand voor ZICHZELF bepaalt dat hij aan de voorwaarden van een lijstje voldoet, is absoluut niet voldoende om een diagnose te stellen. Een diagnose stellen is in principe ook een voorbehouden handeling die alleen bepaalde mensen (bepaalde beroepen) mogen doen; daarvoor heb je een hoeveelheid kennis (en ervaring) nodig.
Wat voor kennis dan? Van statistieken? Waarom is de ervaring van belang dan? Hoe controleer je de diagnose?

quote:
Het bewijs van de diagnose ligt niet in de reactie op medicijnen. Maar de standaardbehandeling ligt wel in de diagnose. Dus als een professional de diagnose ADHD stelt, heeft het zin om Ritalin te proberen. Als die geen ADHD vaststelt (en eventueel dus een andere diagnose), heeft Ritalin vrij zeker geen zin.
Ja maar waar is de diagnose dan wel op gebaseerd? Als mensen afhankelijk zijn van iets dat ze niet mogen weten/begrijpen zijn ze erg machteloos ten opzichte van hun eigen gezondheid en kunnen ze het niet controleren.

quote:
Moet je aan de zorgverzekering vragen :+ huisartsenzorg moet voor iedereen toegankelijk zijn, geld mag geen drempel zijn om naar de huisarts te stappen. Bij de psycholoog (of andere hulpverleners) moet er een goede reden zijn om daar onder behandeling te komen; dat is een economische keuze van ons zorgstelsel.

Beeldvormend onderzoek (CT/MRI) is daarbij een duidelijker voorbeeld; heel veel mensen willen een scan of denken dat nodig te hebben. Er moet alleen eerst bepaald worden of dat ook echt nodig is - het behandelbeleid moet dan afhankelijk zijn van de uitslag van het onderzoek. Anders geef je bakken met geld uit aan scans en/of ontstaan gigantische wachtlijsten, zonder dat het medisch nodig is.
Ja dat snap ik ook wel, dat het vanwege geldgebrek niet bij iedereen kan... maar het komt op mij dan eerder over alsof dat achteraf gerationaliseerd wordt ipv andersom
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
  zondag 23 augustus 2020 @ 07:51:15 #53
332757 Dizorn
Herrieschopper.
pi_194684567
quote:
0s.gif Op zondag 23 augustus 2020 05:32 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Oh oke. Gelukkig maar.
[..]

Wat voor kennis dan? Van statistieken? Waarom is de ervaring van belang dan? Hoe controleer je de diagnose?
[..]

Ja maar waar is de diagnose dan wel op gebaseerd? Als mensen afhankelijk zijn van iets dat ze niet mogen weten/begrijpen zijn ze erg machteloos ten opzichte van hun eigen gezondheid en kunnen ze het niet controleren.
[..]

Ja dat snap ik ook wel, dat het vanwege geldgebrek niet bij iedereen kan... maar het komt op mij dan eerder over alsof dat achteraf gerationaliseerd wordt ipv andersom
Ik kan niet in een paar zinnen uitleggen hoe dit allemaal werkt; weet niet eens zeker of ik dat uberhaupt echt onder woorden kan brengen. Maar er is een reden dat een psychiater minstens 10,5 jaar opleiding moet volgen hiervoor.
Diagnosen zijn gebaseerd op een combinatie van symptomen, anamnese (verhaal van de 'patiënt'), psychisch (en evt lichamelijk) onderzoek en eventueel aanvullend onderzoek. In het geval van psychologie/psychiatrie vaak een zeer uitgebreide voorgeschiedenis, ontwikkelingsbiografie etc. Alleen als alles voldoende past bij een diagnose, wordt dat gesteld. Als voorbeeld: ADHD is een ontwikkelingsstoornis, dus daar moet je ook symptomen van hebben (gehad) tijdens je jeugd, op school, etc. Als je op je 20e 'opeens' druk wordt en concentratie verliest, is het zeer onwaarschijnlijk dat het ADHD is. Maar dat is een kort door de bocht voorbeeld en het kan dus best ingewikkeld zijn.

Maar je bent nooit machteloos zelf. Je bent als het goed is zelf altijd degene die het beste je eigen klachten kent, maar ook weet in hoeverre je daar invloed op kan uitoefenen. Wat zijn dingen waardoor je je beter gaat voelen? wat zijn dingen die je kan vermijden? Je kan zelf zorgen dat je (genoeg) sport, gezond eet, voldoende slaapt en ritme/regelmaat in je leven aanbrengen. Dat helpt bij elke aandoening die je maar kan verzinnen
WFPB!
pi_194687724
quote:
14s.gif Op zondag 23 augustus 2020 07:51 schreef Dizorn het volgende:
Ik kan niet in een paar zinnen uitleggen hoe dit allemaal werkt; weet niet eens zeker of ik dat uberhaupt echt onder woorden kan brengen.
Maar er is een reden dat een psychiater minstens 10,5 jaar opleiding moet volgen hiervoor.
Oke, klinkt wel erg mysterieus zo, alsof het geheim is alleen voor ingewijden. Als ik meer tijd had/sneller had kunnen begrijpend lezen was ik een wat completere zelfstudie ervan begonnen alleen maar om te weten wat het echt inhield.

quote:
Diagnosen zijn gebaseerd op een combinatie van symptomen, anamnese (verhaal van de 'patiënt'), psychisch (en evt lichamelijk) onderzoek en eventueel aanvullend onderzoek. In het geval van psychologie/psychiatrie vaak een zeer uitgebreide voorgeschiedenis, ontwikkelingsbiografie etc. Alleen als alles voldoende past bij een diagnose, wordt dat gesteld. Als voorbeeld: ADHD is een ontwikkelingsstoornis, dus daar moet je ook symptomen van hebben (gehad) tijdens je jeugd, op school, etc. Als je op je 20e 'opeens' druk wordt en concentratie verliest, is het zeer onwaarschijnlijk dat het ADHD is. Maar dat is een kort door de bocht voorbeeld en het kan dus best ingewikkeld zijn.
Ja maar dat lees ik dus ook al op internet.
Ik heb mijn eigen onderzoeken teruggelezen want ik wilde alles ervan weten. Maar of er wordt helemaal niet diep op dingen ingegaan, of niet alles wordt genoteerd. Wat niet eerlijk is tegenover de client vind ikzelf maar ja.er stond amper onderbouwing bij. Meer aannames dan onderbouwing en de cijfers werden niet uitgelegd. Ze willen dus expres dat leken hun eigen diagnoses niet begrijpen. Van sommige onderzoeken zeiden ze letterlijk “deze telt niet, we geloven niet in de uitslag”. Zonder verklaring. Als ze meer uitleg erbij konden geven had ik meer vertrouwen gehad in de psychiatrie.

quote:
Maar je bent nooit machteloos zelf. Je bent als het goed is zelf altijd degene die het beste je eigen klachten kent, maar ook weet in hoeverre je daar invloed op kan uitoefenen. Wat zijn dingen waardoor je je beter gaat voelen? wat zijn dingen die je kan vermijden? Je kan zelf zorgen dat je (genoeg) sport, gezond eet, voldoende slaapt en ritme/regelmaat in je leven aanbrengen. Dat helpt bij elke aandoening die je maar kan verzinnen
Ik snap niet goed hoe je dit kunt schrijven als sommige stoornissen volgens de dsm juist een gezonde levensstijl verhinderen, zoals depressie waarbij de symptomen juist zijn verminderde of vergrote eetlust, slecht slapen enz. Of ADHD waarbij men symptomen heeft als “ volgt vaak aanwijzingen niet op”.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
  maandag 24 augustus 2020 @ 12:40:59 #55
332757 Dizorn
Herrieschopper.
pi_194703259
quote:
1s.gif Op zondag 23 augustus 2020 13:29 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Oke, klinkt wel erg mysterieus zo, alsof het geheim is alleen voor ingewijden. Als ik meer tijd had/sneller had kunnen begrijpend lezen was ik een wat completere zelfstudie ervan begonnen alleen maar om te weten wat het echt inhield.
[..]

Ja maar dat lees ik dus ook al op internet.
Ik heb mijn eigen onderzoeken teruggelezen want ik wilde alles ervan weten. Maar of er wordt helemaal niet diep op dingen ingegaan, of niet alles wordt genoteerd. Wat niet eerlijk is tegenover de client vind ikzelf maar ja.er stond amper onderbouwing bij. Meer aannames dan onderbouwing en de cijfers werden niet uitgelegd. Ze willen dus expres dat leken hun eigen diagnoses niet begrijpen. Van sommige onderzoeken zeiden ze letterlijk “deze telt niet, we geloven niet in de uitslag”. Zonder verklaring. Als ze meer uitleg erbij konden geven had ik meer vertrouwen gehad in de psychiatrie.
Een deel van behandelingen is vaak juist (psycho-)educatie, dus mensen leren wat ze hebben/hoe dat werkt. Weet niet waarom je vrij wantrouwend bent richting de GGZ, ken je persoonlijke situatie niet, maar ik ga er in zijn algemeenheid vanuit dat het niet bewust je in het donker houden is. Alleen je kan sommige dingen pas goed begrijpen na een bepaalde tijd en met bepaalde opleiding. Daarom moet je voor je BIG-geregistreerd bent zoveel jaar bezig zijn; niet omdat je dan pas 'deel van de kult' mag worden, maar gewoon om genoeg (voor)kennis te leren.

quote:
[..]

Ik snap niet goed hoe je dit kunt schrijven als sommige stoornissen volgens de dsm juist een gezonde levensstijl verhinderen, zoals depressie waarbij de symptomen juist zijn verminderde of vergrote eetlust, slecht slapen enz. Of ADHD waarbij men symptomen heeft als “ volgt vaak aanwijzingen niet op”.
Ook al is het een symptoom van je aandoening/ziekte, je hebt altijd de keuze om wel of niet proberen er iets aan te doen. Geef je alles en iedereen de schuld behalve jezelf, of doe je het maximale om je situatie te verbeteren? Daar zit een groot verschil tussen en ik durf te wedden dat het qua uitkomsten ook een groot verschil maakt uiteindelijk.
WFPB!
pi_194704001
quote:
0s.gif Op maandag 24 augustus 2020 12:40 schreef Dizorn het volgende:
Een deel van behandelingen is vaak juist (psycho-)educatie, dus mensen leren wat ze hebben/hoe dat werkt.
Mijn gevoel erbij zegt dat deze mensen ook geen gedetailleerde informatie krijgen. Ze krijgen wat algemeenheden te horen die niet te controleren zijn en waarmee ze alsnog niet echt een antwoord hebben op het bewijs waarom zij in lachelijke zin anders zijn dan anderen (dit is immers vaak de enige manier waarop psychisch gezonden nog enigszins begrip ervoor op kunnen brengen, aangezien ze bij zwart op wit bewijs weinig anders kunnen). Behalve als men de uitslag van bijv. hersenscans krijgt. In die zin vind ik dat psycho educatie het alleen maar erger maakt, omdat het verdoezelt dat men juist te weinig informatie krijgt.

quote:
Weet niet waarom je vrij wantrouwend bent richting de GGZ, ken je persoonlijke situatie niet, maar ik ga er in zijn algemeenheid vanuit dat het niet bewust je in het donker houden is. Alleen je kan sommige dingen pas goed begrijpen na een bepaalde tijd en met bepaalde opleiding. Daarom moet je voor je BIG-geregistreerd bent zoveel jaar bezig zijn; niet omdat je dan pas 'deel van de kult' mag worden, maar gewoon om genoeg (voor)kennis te leren.
Waarom ik zo wantrouwend ben heb ik uitgelegd... ze zeiden dat de uitslag van onderzoeken er niets toe deed, maar gaven mij geen reden waarom.
Tja ik hoop maar dat ze die kennis dan bij anderen wel goed inzetten.

quote:
Ook al is het een symptoom van je aandoening/ziekte, je hebt altijd de keuze om wel of niet proberen er iets aan te doen. Geef je alles en iedereen de schuld behalve jezelf, of doe je het maximale om je situatie te verbeteren? Daar zit een groot verschil tussen en ik durf te wedden dat het qua uitkomsten ook een groot verschil maakt uiteindelijk.
Proberen doet iedereen, maximale om situatie te verbeteren ook vaak nog wel.
Maar als iedereen daar succes mee behaalde, waren er dan uberhaupt psychiaters/psychologen nodig?
Daarnaast geef je dus aan dat iemand maar gewoon enkele symptomen niet serieus moet nemen. Dus het is bedacht dat het bij een stoornis hoort die behandeld moet worden door de GGZ, maar eigenlijk is dat alleen ter opvulling want die symptomen staan er wel bij maar degene die deze heeft wordt gewoon even capabel geacht als anderen daarin. Als diegene dat niet is dan geeft diegene anderen de schuld en ligt het allemaal aan een zwak karakter.
Niet zo consequent. Als dat het geval is en er geen verklaring wordt gegeven waarom zo’n symptoom er helemaal niet toe doet en de rest wel dan neem
ik zelf geen enkele criteria uit de dsm serieus.

[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 24-08-2020 13:34:52 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
  maandag 24 augustus 2020 @ 13:52:18 #57
25794 Detroit
Per aspera ad astra
pi_194704286
quote:
1s.gif Op maandag 24 augustus 2020 13:25 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Mijn gevoel erbij zegt dat deze mensen ook geen gedetailleerde informatie krijgen. Ze krijgen wat algemeenheden te horen die niet te controleren zijn en waarmee ze alsnog niet echt een antwoord hebben op het bewijs waarom zij in lachelijke zin anders zijn dan anderen (dit is immers vaak de enige manier waarop psychisch gezonden nog enigszins begrip ervoor op kunnen brengen, aangezien ze bij zwart op wit bewijs weinig anders kunnen). Behalve als men de uitslag van bijv. hersenscans krijgt. In die zin vind ik dat psycho educatie het alleen maar erger maakt, omdat het verdoezelt dat men juist te weinig informatie krijgt.
[..]

Waarom ik zo wantrouwend ben heb ik uitgelegd... ze zeiden dat de uitslag van onderzoeken er niets toe deed, maar gaven mij geen reden waarom.
Tja ik hoop maar dat ze die kennis dan bij anderen wel goed inzetten.
[..]

Proberen doet iedereen, maximale om situatie te verbeteren ook vaak nog wel.
Maar als iedereen daar succes mee behaalde, waren er dan uberhaupt psychiaters/psychologen nodig?
Daarnaast geef je dus aan dat iemand maar gewoon enkele symptomen niet serieus moet nemen. Dus het is bedacht dat het bij een stoornis hoort die behandeld moet worden door de GGZ, maar eigenlijk is dat alleen ter opvulling want die symptomen staan er wel bij maar degene die deze heeft wordt gewoon even capabel geacht als anderen daarin. Als diegene dat niet is dan geeft diegene anderen de schuld en ligt het allemaal aan een zwak karakter.
Niet zo consequent. Als dat het geval is en er geen verklaring wordt gegeven waarom zo’n symptoom er helemaal niet toe doet en de rest wel dan neem
ik zelf geen enkele criteria uit de dsm serieus.
Lekker offtopic!
So, if you're frightened of dying and... and you're holding on, you'll see devils tearing your life away. But if you've made your peace, then the devils are really angels...
pi_194704326
quote:
0s.gif Op donderdag 13 augustus 2020 12:29 schreef Zilverberk het volgende:
Bij geboorte van je eerste kind blijkt je werk ineens niet meer zo belangrijk te zijn. Je verlegt je prioriteiten, je ziet in dat andere zaken belangrijker zijn. Dat is de normale gang van zaken.
Oh hier juist vice versa. Door geboorte kind juist het besef gekregen dat ik serieuzer moet zijn met werk ivm inkomstengarantie :') .
Dat is mijn mening en daar moet u het maar mee doen.
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')