Gelijke of ongelijke behandeling zwarte Amerikanen?

quote:

Op dinsdag 11 augustus 2020 21:32 schreef falling_away het volgende:

[..]

Uit jouw bron:
[..]

Maar de Afro Amerikanen zijn dan ook relatief veel vaker dan blanken betrokken bij zware criminaliteit waardoor het ook logisch is dat ze relatief vaker te maken krijgen met agenten die in stressvolle situaties fouten maken.
Hoe zou het uitzien als je die cijfers die de NOS gebruikt verder zou ontleden naar de situaties waarin deze ongewapende doden zijn gevallen? Komt het vooral voor na relatief onschuldige meldingen, of komt het vooral voor in situaties waarin het slachtoffer zich zeer agressief gedroeg etc.

En dan dit:
[..]

Hier nog zo’n leuk gegoochel met cijfers. De afro-Amerikanen (inderdaad 13 procent van de bevolking) zorgen voor 52% van de moorden, en bijna 55 procent van de overvallen!! Gek he dat onder die bevolking ook relatief veel meer doden vallen door politiegeweld. https://ucr.fbi.gov/crime(...)ages/tables/table-21

Lekker praten vanaf je zolderkamertje, waar je niet na hoeft te denken over de situaties waar die agenten zich in bevinden, een paar dagen nadat weer een collega is doodgeschoten door een afro-Amerikaan. Je leeft echt in een extreem linkse waanwereld. Net als de verslaggevers van de NOS etc.

quote:

05-06-20 17:47
Update: 07-06-20 14:44

Zwarte Amerikanen zijn niet alleen boos over de dood van George Floyd, Ahmaud Arbery en Breonna Taylor. Tientallen jaren van wetenschappelijk onderzoek laten overtuigend zien dat zwarte Amerikanen niet alleen worden geconfronteerd met ongelijkheid in het rechtssysteem, maar op bijna alle niveaus van de maatschappij.

Rechtsongelijkheid tussen rassen is ingebakken in het systeem
Journalist Radley Balko publiceerde in 2018 een overzicht van meer dan honderd onderzoeken naar rassenongelijkheid in het Amerikaanse rechtssysteem in The Washington Post. Dat systeem werd grotendeels ontworpen in de late negentiende en vroege twintigste eeuw, toen rassensegregatie in de zuidelijke staten nog was vastgelegd in de zogeheten Jim Crow-wetten.

Discussies over ongelijkheid zijn niet makkelijk. De term 'systematisch racisme' wordt door conservatieve Amerikanen vaak geïnterpreteerd als een beschuldiging dat iedereen binnen dat systeem een racist is, schreef Balko. "In werkelijkheid betekent het bijna het tegenovergestelde. Het betekent dat we systemen en instituties hebben die rasongelijke uitkomsten produceren, los van de bedoelingen van de mensen die daarbinnen werken."

Een belangrijke kanttekening is dat veel van de onderzoeken een beperkte schaal hebben. Neem bijvoorbeeld een studie naar verkeerscontroles in Bloomfield, New Jersey. De conclusies daarvan kunnen niet zomaar worden doorgetrokken naar de rest van het land. Maar als de resultaten uit Bloomington overeenkomen met die van veel vergelijkbare studies op andere plekken (zoals Rhode Island of San Diego), ontstaat wel een beeld van bredere trends.

Gevallen van politiegeweld en klachten over politieoptredens worden in veel Amerikaanse steden en staten niet centraal bijgehouden of uit de openbaarheid gehouden. Onderzoekers houden daarom vaak eigen databases bij.

Ondanks die beperking laten tientallen jaren van onderzoek op verschillende fronten overtuigend zien dat ongelijkheid op basis van ras zit ingebakken op elk niveau van het Amerikaanse rechtssysteem, en met name in de strafrechtketen: van verkeerscontroles tot het uitvoeren van de doodstraf.

Van lichte vergrijpen...
Zwarte Amerikanen worden landelijk bijna twee keer zo vaak aangehouden voor controles in het verkeer als hun witte landgenoten, terwijl die laatste groep vaker op de weg te vinden is, concludeerden verschillende studies. Bij zo'n controle worden zwarte mensen twee tot vijf keer vaker onderwerp van fouilleren en doorzoeking van hun voertuig dan witte mensen, ondanks het feit dat die vaker verboden goederen bij zich hebben.

Zwarte Amerikanen die een joint opsteken in New York worden daar acht keer vaker voor gearresteerd dan witte stadsgenoten. In het overwegend witte stadsdeel Manhattan is dat zelfs vijftien keer. De meeste arrestaties vinden plaats in buurten waar een meerderheid van de inwoners zwart is, hoewel daar niet significant vaker bij de politie wordt geklaagd over marihuanagebruik.

Landelijk worden zwarte personen in de VS volgens de ACLU 3,73 keer vaker opgepakt voor softdrugsdelicten, terwijl het gebruik van die middelen onder zwarte en witte Amerikanen grofweg gelijk is. In 88 procent van de arrestaties betreft het bezit van softdrugs voor persoonlijk gebruik.

… tot de zwaarste misdrijven
Moorden op witte Amerikanen worden vaker opgelost dan die op zwarte Amerikanen, aldus verschillende onderzoeken. Die cijfers zijn het laagst in arme buurten waar een meerderheid van de inwoners zwart is.

Moordenaars die zwarte slachtoffers maken, krijgen daarvoor zelden de doodstraf. Een onderzoek van Amnesty International stelde in 2003 dat ongeveer 80 procent van de gevangenen in een dodencel daar zat wegens moord op een witte persoon. Een zwarte man die een witte vrouw vermoordt, loopt veruit het grootste risico op die zwaarst mogelijke straf.

Een zwarte Amerikaan heeft zeven keer meer kans om onterecht veroordeeld te worden voor moord, aldus een onderzoek uit 2017 naar 1.900 zaken waarin een veroordeling later werd teruggedraaid. Voor drugsmisdrijven is dat twaalf keer en voor aanranding of verkrachting 3,5 keer.

Politie toont minder respect en treedt harder op tegen zwarte Amerikanen
Onderzoek uit 2017 naar interacties tussen de politie en burgers op basis van bodycambeelden van de agenten concludeerde dat "agenten zwarte leden van de gemeenschap consequent met minder respect bejegenen dan witte leden, zelfs als wordt gecorrigeerd voor het ras van de agent in kwestie, de ernst van het vergrijp, de locatie van de interactie en de uitkomst daarvan".

Een uitgebreide statistische analyse van dodelijke schietincidenten waarbij politie betrokken was uit 2015 concludeerde dat een ongewapende zwarte Amerikaan 3,49 keer meer kans heeft om te worden neergeschoten door de politie dan een ongewapende witte Amerikaan. De onderzoekers vonden geen relatie tussen die schietincidenten en de misdaadcijfers in de verschillende onderzochte regio's, ook niet als die per regio werden uitgesplitst op ras.

Andere onderzoekers keken naar andere periodes of komen uit op een andere ratio, maar het algemene beeld verandert daardoor niet aanzienlijk. The Washington Post berekende bijvoorbeeld begin deze maand dat zwarte verdachten sinds januari 2015 meer dan twee keer zo vaak werden doodgeschoten door de politie als witte verdachten, op basis van gegevens uit nieuws- en sociale mediaberichten en politierapporten.

'Wij tegen zij': politie handelt klachtenprocedures vaak zelf af
Het is op veel plekken in de VS niet makkelijk om agenten te ontslaan of te vervolgen als zij zich misdragen tijdens hun werk. Landelijke en lokale wetgeving en afspraken met de machtige politievakbonden bieden wetshandhavers flinke juridische rugdekking.

Een besluit van het Hooggerechtshof in 1967 legde een hoge lat voor de bewijslast in zaken over politieoptredens: klagers moeten niet alleen aantonen dat een politiemedewerker niet 'te goeder trouw' handelde, maar om de immuniteit van wetshandhavers te omzeilen moet bovendien een precedent worden gevonden - een eerdere uitspraak in een zaak over eenzelfde vergrijp met een vergelijkbare context, waarin van die immuniteit werd afgezien. In de praktijk betekent dat dat agenten zeer zelden worden vervolgd.

"Toezicht en klachtenprocedures worden in de meeste steden en regio's intern afgehandeld door de politie zelf", zei Suzanne Luban, docent Rechtsgeleerdheid aan Stanford University, donderdag. "De politie beschermt haar eigen mensen. Dat maakt deel uit van een diepgewortelde cultuur van 'wij tegen zij' en leidt tot onwil om agenten te straffen als zij de burgerrechten van degenen die ze moeten beschermen met voeten treden."

Klachten over racistische politieoptredens worden, zelfs in die context, opvallend vaak afgewezen, en klagers die tot minderheden behoren krijgen veel minder vaak gelijk. In Los Angeles kwamen in twee jaar tijd, van 2012 tot 2014, 1.350 klachten binnen over etnische profilering. Geen van die klagers werd in het gelijk gesteld. Witte burgers die klaagden over politiegeweld in North Charleston (in South Carolina) tussen 2006 en 2016 werden zeven keer vaker in het gelijk gesteld dan zwarte burgers.


Binnen de Amerikaanse politie heerst een 'wij tegen zij'-cultuur, zeggen deskundigen.

Zwarte Amerikanen niet alleen binnen rechtssysteem ongelijk
De ongelijkheid van zwarte Amerikanen binnen het rechtssysteem is niet los te zien van hun positie in de maatschappij. Ze verdienen gemiddeld minder, zijn lager opgeleid en hebben een slechtere gezondheid. Door die kwetsbaarheden worden ze harder getroffen door crises zoals die rond het coronavirus (zwarte Amerikanen maken drie keer meer kans daaraan te overlijden dan witte landgenoten) en de economische problemen die dat met zich meebrengt.

Sara Polak, docent American Studies aan de Universiteit Leiden, denkt dat Nederlanders vaak niet goed weten hoe diep de wortels van de rassenongelijkheid in de VS zijn. "Het is iets wat - ook hier, maar zeker daar - erg samenhangt met bijvoorbeeld armoede. De Amerikaanse vermogensongelijkheid tussen etnische groepen is enorm. Dat raakt daar extra hard, omdat onderwijs duurder is en een groot sociaal vangnet ontbreekt."

Denktank Economic Policy Institute berekende dat een zwarte Amerikaan gemiddeld 73 cent verdient op elke dollar die een witte Amerikaan krijgt uitbetaald. De armoedegraad is onder zwarten 2,5 keer zo hoog.

Volgens de recentste cijfers van de Amerikaanse Centrale Bank (uit 2016) bedraagt het netto vermogen van een gemiddeld zwart huishouden 17.000 dollar. Voor een gemiddeld wit huishouden is dat 171.000 dollar: ruim tien keer zoveel. Statische uitschieters, zoals de vermogens van overwegend witte multimiljardairs, zijn al uit de cijfers gehaald.

Als de inkomenscijfers worden gecorrigeerd voor opleidingsniveau, blijkt dat zwarte Amerikanen met een universitair diploma gemiddeld ongeveer een even groot vermogen hebben als witte Amerikanen zonder middelbare schooldiploma (68.000 dollar versus 62.000 dollar).

Mediane netto vermogen per ras in de VS
Armoedekloof krimpt niet en versterkt zichzelf
In de afgelopen halve eeuw is de economische kloof tussen wit en zwart niet kleiner geworden. Hij is net zo groot als tijdens de golf van protesten na de moord op burgerrechtenicoon Martin Luther King Jr. in 1968, schreef The Washington Post deze week.

Armoede werkt door op allerlei terreinen en versterkt zichzelf, zegt Polak. Ze noemt als voorbeeld het verband tussen huisvesting en onderwijs. "Het is moeilijker voor zwarte Amerikanen om een huis te kopen in bepaalde witte wijken, mede omdat ze economisch en op onderwijsgebied generaties achterlopen. Openbaar onderwijs wordt voor een groot deel bekostigd door de woz-belasting uit het district waar een school staat, wat betekent dat het veel beter is in een buurt waar de huizen duurder zijn. Dat stuwt de ongelijkheid."

De huidige golf BLM-demonstraties begon naar aanleiding van politiegeweld, maar de oplossingen die door de betogers worden aangedragen leggen ook een brug naar de bredere maatschappelijke positie van zwarte Amerikanen. Zij pleiten voor divestment: minder gemeenschapsgeld naar de politie en meer geld naar het verminderen van de grote ongelijkheid in de gemeenschap zelf, op het gebied van huisvesting, zorg en onderwijs

https://www.nu.nl/weekend(...)s-overweldigend.html