In een sociaal isolement vallen

Kom van die zolder af.

quote:

Op dinsdag 4 augustus 2020 00:20 schreef W.H.I.S.T.L.E het volgende:

[..]

niks mis met niet op stap gaan in weekend

klopt. alsof die jongens met een relatie nog op stap MOGEN!
Enige verschil tussen single/relatie is dat de single guy geen gezeik krijgt te horen als hij de vieze vaat niet opruimt of niet stofzuigt maar kan doen wat hij wil.
Als hij voor het slapen gaan het lege bierfles op de salontafel laat staan en de lege chipszak op de grond laat liggen, niemand die hem wat maakt!!!!!

Even serieus, sinds corona kom ik eigenlijk niet meer onder de mensen. Ik voel alsof ik helemaal ben vervreemd, heel gek gevoel.

Vaak eigenlijk ook niet het gevoel dat ik wat mis maar soms ook wel, maar dan toch energie missend om inzet te tonen. Herkenbaar?

quote:

Op maandag 3 augustus 2020 22:26 schreef Hexagon het volgende:
Vrijwilligerswerk doen en je ergens voor inzetten werkte voor mij goed. Zelf ben ik politiek actief geworden (bij D66) na mijn studie. Veel leuke avonturen beleefd, veel vrienden en kennissen mee ontmoet en veul borrels en feesten aan te danken gehad, en nog steeds. En je deelt dan ook iets met elkaar waardoor je elkaar ook meer spontaan ziet. Dus dat heeft mijn sociale leven zeer veel goeds gedaan. En bij andere partijen zal het niet anders zijn.

Maargoed, mocht je politiek niet boeiend vinden zijn er nog wel meer mogelijkheden

-Je kan lid worden van de supportersvereniging van een BVO waar je fan van bent en een seizoenskaart kopen als het weer met publiek kan.

-Je kan een muziekinstrument leren bespelen en cursussen volgen. En mogelijk ook mensen vinden waarmee je
samen kunt spelen.

-Je kan lid worden van een of andere nerdy gamenetwerk waar veel events zijn. Van LARPEN tot Airsoften

-Je kan een hobbybedrijfje beginnen en daar mee gaan netwerken

En bedenk nog zo eens wat. Het is maar wat je leuk vind om te doen. Maar als het een beetje inhoud heeft heb je al snel een klik met degenen die dezelfde interesses hebben.

Uiteindelijk vind ik dit een prima advies. Doe vooral dingen die je leuk en zinvol vindt. Dan kom je vanzelf mensen tegen met de zelfde interesse.

Sport is uiteraard ook een goede. Team sport moet je leuk vinden, maar er zijn hardloopgroepen zat. En fietsclubs. En in de sportschool kent iedereen elkaar na een tijdje ook (de mensen die wel regelmatig trainen tenminste).

Ook vakanties- ga lekker op een groepsreis oid. Zeker met een hobby kun je soms heel leuke dingen doen. Van vlinders fotograferen in Griekenland tot fietsen in de Andes.

quote:

Op vrijdag 18 september 2020 18:53 schreef osodevo het volgende:
Even serieus, sinds corona kom ik eigenlijk niet meer onder de mensen. Ik voel alsof ik helemaal ben vervreemd, heel gek gevoel.

Vaak eigenlijk ook niet het gevoel dat ik wat mis maar soms ook wel, maar dan toch energie missend om inzet te tonen. Herkenbaar?

Denk dat veel mensen juist energie krijgen door je tussen de mensen te begeven?

Zit ongeveer in dezelfde schuit als jou TS, ikzelf had alleen vorig jaar allemaal nieuwe zaken als: vriendin, baan, studie klaar en wou nog veel dingen voor het eerst zien proberen (reizen, sauna, uitgaan, concerten etc.)

Nu met de corona zit het potdicht en is ineens het einde van m'n 20 jaren snoeihard op mij afgekomen..

Familie is belangrijk, een fijne woning, werk komt neer op je ritme vinden, activiteiten gaan niet voor eeuwig door, vriendin moet dezelfde waardes hebben anders loop je vast/kost het veel energie...

Je bent niet voor altijd die party ganger.. als je dat nog wil ga dingen doen als cafe bezoeken, speeddate evenement etc.

Verder accepteer dat je nu meer dingen langzaamaan permanent voor het leven aangaat..

quote:

Op woensdag 23 september 2020 20:43 schreef faf het volgende:
Zit ongeveer in dezelfde schuit als jou TS, ikzelf had alleen vorig jaar allemaal nieuwe zaken als: vriendin, baan, studie klaar en wou nog veel dingen voor het eerst zien proberen (reizen, sauna, uitgaan, concerten etc.)

Nu met de corona zit het potdicht en is ineens het einde van m'n 20 jaren snoeihard op mij afgekomen..

Familie is belangrijk, een fijne woning, werk komt neer op je ritme vinden, activiteiten gaan niet voor eeuwig door, vriendin moet dezelfde waardes hebben anders loop je vast/kost het veel energie...

Je bent niet voor altijd die party ganger.. als je dat nog wil ga dingen doen als cafe bezoeken, speeddate evenement etc.

Verder accepteer dat je nu meer dingen langzaamaan permanent voor het leven aangaat..

Nou ja niet iedereen verwacht dat je dingen voor het leven aangaat. Alles wordt tegenwoordig juist steeds vrijblijvender, leeftijd maakt niet uit.

quote:

Op vrijdag 18 september 2020 18:53 schreef osodevo het volgende:
Even serieus, sinds corona kom ik eigenlijk niet meer onder de mensen. Ik voel alsof ik helemaal ben vervreemd, heel gek gevoel.

Vaak eigenlijk ook niet het gevoel dat ik wat mis maar soms ook wel, maar dan toch energie missend om inzet te tonen. Herkenbaar?

Herkenbaar, sinds corona zijn alle (sociale) activiteiten stil gevallen. I.v.m. mantelzorg zie ik ook haast niemand. Daarnaast ben ik ook vaker ziek geweest met de bekende mix van symptomen; woon in een dichtbevolkt corona haard, testen was niet mogelijk wegens allerlei redenen. Dus moest ook lang binnen blijven.

Het lijkt wel dat ik afgestompt ben, en dat alle hersen functies achteruit gaan. Net een robot; alleen bij een robot is tenminste nog sprake van efficientie. Alles wordt langzamer, niet afgemaakt of uitgesteld, enz.

Supermarkt medewerker bij de kassa lijkt top punt van de maand Inmiddels is dit ook niet meer aanwezig, i.v.m. steeds oplopende besmettingen worden de boodschappen thuis bezorgd.

quote:

Op maandag 3 augustus 2020 19:25 schreef ZureAnanas het volgende:
Hai!

Soms wordt je even met de neus op de feiten gedrukt,zo ook ik afgelopen week. Twee collega's vroegen eens naar mijn relationele status en kruisde een klein verhoor af. De vraag "Ga je wel eens op stap in het weekend?" Was toch ietwat confronterender als gedacht.

Ik draaide er een tikkeltje omheen, maar feit is wel dat dit eigenlijk niks meer is. Ik ben 28 jaar werk 40u in de week en ben single. En dat is het momenteel eigenlijk wel.

Vrienden wonen samen, zijn getrouwd en hebben kinderen. Kortom allemaal settled waar ik eigenlijk stil ben blijven staan. Heel sporadisch doen we nog wel eens wat, maar dat staat op een heel laag pitje. Zeker nu. De laatste keren was ik altijd diegene die eens een bal opgooit en dan gebeurt er wat. Het is niet meer het elke weekend stappen van vroeger. En dat begrijp ik dondersgoed. Iedereen gaat verder.

Ik ben alleen eigenlijk stil meegegaan in hun levensverandering. Zit vaak alleen thuis en ergens vind ik dat allemaal niet zo ramp. Of het gezond is en goed is, dat is weer te betwijfelen. Ergens wil ik het wel.

Nu ben ik toe wel aan een nieuwe impuls, het hele weekend ben ik mij echter suf aan het prakkezeren wat ik eens ga doen. Lid worden van een club? Opzoek naar liefde. Kan de (mogelijke) oplossingen allemaal wel invullen. Ik moet het toch zelf doen. Al moet ik mezelf daar nog even een flinke trap onder de reet voor geven. (Wat overigens nog een aardige uitdaging wordt mezelf kennende)

Ben benieuwd of mensen dezelfde ervaringen hebben gehad? Wat hebben jullie gedaan? Hoe aangepakt? Ben eigenlijk oprecht benieuwd.

Ha die Ananas, gelukkig is niet alles zo zuur als dat het lijkt.

Tot mijn 17e dacht ik dat alles van een leien dakje zou gaan. Ik zou het jaar daarop eindexamen doen, daarna verder studeren, bijbaantje waar ik tevreden mee was en een klein groepje hechte vrienden. En dat huisje boompje beestje dat zou wel komen.

Totdat de groep van 3 opeens voor de deur stond en vertelde dat ik HoS werd en zodra ik meerderjarig zou zijn overgoten zou worden met protocollen die gevolgd moesten worden. Gevolg: een vervolgstudie doen + ook nog leidinggevende ervaring gaan opdoen. Dat kleine groepje hechte vrienden is altijd in stand gebleven, ook nu zij hun eigen paden zijn opgegaan. We spreken elkaar via de digitale weg dagelijks (als Corona er niet zou zijn zou dat ook het geval zijn aangezien ze verspreid over het land wonen en zelfs in het buitenland).

Dagen van 60 uur in de week inclusief het weekend was op den duur automatisme en gewenning. Geen tijd voor andere zaken. Na al de studies te hebben afgerond werd het erger omdat je dan de volledige verantwoordelijkheid al kreeg.

Huisje is er maar boompje en beestje tot op heden niet (ongeveer 17 jaar verder). Daar komt ook eens bij dat ik het wel fijn vind zo. De momenten dat ik alleen ben en iets voor mijzelf kan doen geniet ik ook van. Dat zou denk ik anders zijn als ik een vriendin en gezin zou hebben. Ik sta er voor open maar veelal zijn het de meiden die al gauw de deur dicht doen als ze horen wat voor ambt ik heb (alleen bij dat al). Dan komen de vooroordelen bij hun naar boven en geven ze je niet de mogelijkheid om het goed uit te leggen.

Maar los daarvan: ga op zoek naar de kleine dingen die je gelukkig maken. En als er een andere ananas is die jou met kleine dingen blij kan maken dan groeit er vanzelf iets groots.

HoS?

quote:

Op maandag 3 augustus 2020 20:12 schreef hoechst het volgende:

[..]

Fokkers ontmoeten daar geen chicks.

De overgrote meerderheid van de mannen scoort niet in clubs of kroegen. Voor vrouwen is het een stuk makkelijker om tijdens het uitgaan een vent op te pikken, maar zelfs vrouwen halen het grootste deel van hun veroveringen uit social circle situaties en niet onbekenden in de kroeg.

quote:

Op zondag 27 september 2020 08:50 schreef Yiwei het volgende:

[..]

Herkenbaar, sinds corona zijn alle (sociale) activiteiten stil gevallen. I.v.m. mantelzorg zie ik ook haast niemand. Daarnaast ben ik ook vaker ziek geweest met de bekende mix van symptomen; woon in een dichtbevolkt corona haard, testen was niet mogelijk wegens allerlei redenen. Dus moest ook lang binnen blijven.

Het lijkt wel dat ik afgestompt ben, en dat alle hersen functies achteruit gaan. Net een robot; alleen bij een robot is tenminste nog sprake van efficientie. Alles wordt langzamer, niet afgemaakt of uitgesteld, enz.

Supermarkt medewerker bij de kassa lijkt top punt van de maand Inmiddels is dit ook niet meer aanwezig, i.v.m. steeds oplopende besmettingen worden de boodschappen thuis bezorgd.

Jezus wat triest.

quote:

Op zondag 27 september 2020 15:14 schreef Lospedrosa het volgende:

[..]

Jezus wat triest.

Er is contact met de buiten wereld via instagram; zo zie ik via een scherm ook wat bomen, vogels, honden, mensen, enz. Ik kan ook via het raam naar buiten kijken.

De winter corona brandhaarden overleef ik wel, alleen merk ik bijv. dat praten niet meer vanzelf en niet meer zo gemakkelijk gaat. Dit merk ik bijv. bij het mantelzorgen, dus bij contact met mensen. Of als ik in winkel ben, lijkt een goedemorgen ook heel intensief om te zeggen.

Dus daarom herkenbaar, lange tijd niet praten, of niet zo vaak. Tja, dat merk je wel dat je daarna weer moet inkomen met praten. Zinnen worden ook korter; meer ja nee. Eerder gefrustreerd, enz. Als er een gesprek is: wat duurt het zo lang, ik kan niet eens meer concentreren op wat er gezegd wordt. Terwijl een gesprek misschien maar 10 min. duurt ofzo. M.a.w. contact vreemd geworden.

quote:

Op zondag 27 september 2020 14:23 schreef stokj het volgende:

[..]

Ha die Ananas, gelukkig is niet alles zo zuur als dat het lijkt.

Tot mijn 17e dacht ik dat alles van een leien dakje zou gaan. Ik zou het jaar daarop eindexamen doen, daarna verder studeren, bijbaantje waar ik tevreden mee was en een klein groepje hechte vrienden. En dat huisje boompje beestje dat zou wel komen.

Totdat de groep van 3 opeens voor de deur stond en vertelde dat ik HoS werd en zodra ik meerderjarig zou zijn overgoten zou worden met protocollen die gevolgd moesten worden. Gevolg: een vervolgstudie doen + ook nog leidinggevende ervaring gaan opdoen. Dat kleine groepje hechte vrienden is altijd in stand gebleven, ook nu zij hun eigen paden zijn opgegaan. We spreken elkaar via de digitale weg dagelijks (als Corona er niet zou zijn zou dat ook het geval zijn aangezien ze verspreid over het land wonen en zelfs in het buitenland).

Dagen van 60 uur in de week inclusief het weekend was op den duur automatisme en gewenning. Geen tijd voor andere zaken. Na al de studies te hebben afgerond werd het erger omdat je dan de volledige verantwoordelijkheid al kreeg.

Huisje is er maar boompje en beestje tot op heden niet (ongeveer 17 jaar verder). Daar komt ook eens bij dat ik het wel fijn vind zo. De momenten dat ik alleen ben en iets voor mijzelf kan doen geniet ik ook van. Dat zou denk ik anders zijn als ik een vriendin en gezin zou hebben. Ik sta er voor open maar veelal zijn het de meiden die al gauw de deur dicht doen als ze horen wat voor ambt ik heb (alleen bij dat al). Dan komen de vooroordelen bij hun naar boven en geven ze je niet de mogelijkheid om het goed uit te leggen.

Maar los daarvan: ga op zoek naar de kleine dingen die je gelukkig maken. En als er een andere ananas is die jou met kleine dingen blij kan maken dan groeit er vanzelf iets groots.

quote:

Op zondag 27 september 2020 15:10 schreef Hexagon het volgende:
HoS?

Dit.

Sommige mensen maken het zich zelf ook heel moeilijk met rigide denkbeelden.

"Je leven ligt straks vast" en andere onzin. Niks ligt vast. Wel wordt je lijf naarmate je ouder wordt anders en ook de visie van anderen naar jou verandert. Dat is niet erg, moet je wel door hebben en je sociale leven op af stemmen. Je zal merken dat tot 6 uur uit gaan niet meer wekelijks lukt als je 48 bent, je voelt al na 1 week dat je nog moe bent van vorige week.
Prima, doe je het 1x/maand.

Je wordt raar aan gekeken in de studenten vereniging op je 39e. Prima, zeg je het lidmaatschap op en wordt lid van een bordspellen club met leden van 8-80 jaar.

Etc. Geen beperkingen zien, maar mogelijkheden

Hard maar waar, een echte klik heb je niet vaak. En het hoeft maar één keer mis te gaan en die persoon is er voor goed niet meer. Doe gewoon lekker waar je zin in hebt.

Ik heb er ook last van. Afgelopen week sinds tijden weer lekker gezopen met vrienden in de stad. Nou, dat lucht wel op en je rijdt met een goed gevoel weer terug naar huis de volgende dag. Sinds corona en thuiswerken is mijn sociale leven ook behoorlijk stil komen te staan en is een leuke afspraak maken best lastig geworden.
Ook NMLK maar is uitproberen

Sorry om te zeggen, maar ik denk dat je een wat stillere leven nooit gewend bent geweest en dus altijd verlangt naar die thrill van uitgaan en meiden doen. Het leven kan simpelweg erg doodsaai zijn op momenten.

Met deze Coronahoax krijg je ook niet veel keus.

Ik merk ook dat ik steeds meer in een sociaal isolement raak. Sommige mensen bezitten gewoon te weinig sociale vaardigheden om er nog iets van te kunnen maken. Dat wordt niet beter met ouder worden, alleen maar slechter. Alcohol of andere vreemde substsnties zijn dan een tijdelijke optie, maar niet voor dagelijks gebruik.

quote:

Op maandag 3 augustus 2020 19:25 schreef ZureAnanas het volgende:
Hai!

Soms wordt je even met de neus op de feiten gedrukt,zo ook ik afgelopen week. Twee collega's vroegen eens naar mijn relationele status en kruisde een klein verhoor af. De vraag "Ga je wel eens op stap in het weekend?" Was toch ietwat confronterender als gedacht.

Ik draaide er een tikkeltje omheen, maar feit is wel dat dit eigenlijk niks meer is. Ik ben 28 jaar werk 40u in de week en ben single. En dat is het momenteel eigenlijk wel.

Vrienden wonen samen, zijn getrouwd en hebben kinderen. Kortom allemaal settled waar ik eigenlijk stil ben blijven staan. Heel sporadisch doen we nog wel eens wat, maar dat staat op een heel laag pitje. Zeker nu. De laatste keren was ik altijd diegene die eens een bal opgooit en dan gebeurt er wat. Het is niet meer het elke weekend stappen van vroeger. En dat begrijp ik dondersgoed. Iedereen gaat verder.

Ik ben alleen eigenlijk stil meegegaan in hun levensverandering. Zit vaak alleen thuis en ergens vind ik dat allemaal niet zo ramp. Of het gezond is en goed is, dat is weer te betwijfelen. Ergens wil ik het wel.

Nu ben ik toe wel aan een nieuwe impuls, het hele weekend ben ik mij echter suf aan het prakkezeren wat ik eens ga doen. Lid worden van een club? Opzoek naar liefde. Kan de (mogelijke) oplossingen allemaal wel invullen. Ik moet het toch zelf doen. Al moet ik mezelf daar nog even een flinke trap onder de reet voor geven. (Wat overigens nog een aardige uitdaging wordt mezelf kennende)

Ben benieuwd of mensen dezelfde ervaringen hebben gehad? Wat hebben jullie gedaan? Hoe aangepakt? Ben eigenlijk oprecht benieuwd.

Ha die Ananas,

Herkenbaar. Vanwege mijn ambt heb ik hier ook wel last van. Ik denk dat er ook een mate van acceptatie in moet zitten.

quote:

Op maandag 19 april 2021 21:57 schreef TFL het volgende:
Sorry om te zeggen, maar ik denk dat je een wat stillere leven nooit gewend bent geweest en dus altijd verlangt naar die thrill van uitgaan en meiden doen. Het leven kan simpelweg erg doodsaai zijn op momenten.

Ben jij nou steeds oude topics omhoog aan het schoppen?

quote:

Op dinsdag 20 april 2021 17:11 schreef stokj het volgende:

[..]

Ha die Ananas,

Herkenbaar. Vanwege mijn ambt heb ik hier ook wel last van. Ik denk dat er ook een mate van acceptatie in moet zitten.

Oud topic. TS heeft al heel lang het forum niet meer bezocht.