Het heeft allemaal weinig met klassiek marxisme te maken. China is ook al lang geen pure planeconomie meer. Communisme is in het westen irrelevant. Dus nee ik zie er geen complot in.
Er zijn wel een aantal raakvlakken. Je ziet wel dat mensen die meer economisch links zijn, ook harder lopen te roepen om repressieve maatregelen tegen corona. Harder roepen om een mondkapjesplicht, mensen beboeten, opsluiten, gedwongen quarantaines, reisverboden, enz. Dat is meer autoritair in algemene zin, niet per se alleen communistisch. En het is aantrekkelijk voor mensen die vinden dat de overheid voor iedereen moet zorgen.
Denk ook wel dat mensen met een extreemlinks gedachtegoed hier wel een ingang zien. Kijk bijvoorbeeld naar die Van Ranst uit België die nu ook in Nederland niet van de buis te slaan is. Die man is dus gewoon een fellow traveller van de Partij van de Arbeid van België. Dat klinkt allemaal heel lief, arbeiders, wie is daar nu tegen? Maar dat is dus gewoon een partij met een maoïstische achtergrond die stiekem nog super-communistisch is, die alleen naar buiten toe wat meer knuffelbaar overkomt om meer steun te kunnen vergaren.
En deze man spreekt dus steeds op activiteiten van die club, manifesteert zich constant als extreemlinks, en is één van de meest gehoorde stemmen als het gaat om coronabeleid. En altijd in dezelfde eenrichtingsverkeer: meer regels, meer mondkapjes, meer lockdown. Hij wordt door Nederlandse media gepresenteerd als de Belgische Jaap van Dissel, terwijl zijn functie in feite heel anders is. Hij is immers niet de hoofdverantwoordelijke voor het Belgische coronabeleid, maar één van vele pratende hoofden op de tv.
Er hoeft geen communistisch complot te zijn, maar het is gewoon een feit dat overal in de wereld nog extreemlinkse groeperingen bestaan die niet alleen gezellige theekransjes houden om over de goede oude Sovjettijd te praten, maar die ook echt naar maatschappelijke invloed streven en propaganda bedrijven. Die weten dat hun ideeën op zich niet zo aantrekkelijk zijn voor de massa's, maar die wel crises gebruiken om een voet tussen de deur te krijgen.
Lockdowns, mondkapjes en social distancing zijn op zichzelf geen communisme. Maar het is wel een manier om een stukje communisme wortel te laten schieten in de vrije maatschappij. Je normaliseert zo wel dat de staat een enorme controle heeft op het dagelijks leven van mensen: waar je loopt, of je naar je werk kunt, wat je draagt. De overheid kan nu met een pennenstreek hele sectoren van bedrijvigheid kapotmaken. En dat brengt ons niet zozeer dichterbij puur jaren '50 Sovjet-communisme, maar wel richting een hybride Chinees model.