Recentelijk ben ik eens aan mijzelf gaan werken
vanwege angst en dissociatie.Die angst is alleen maar erger geworden, maar ben nu in behandeling dus hoop dat dit uiteindelijk weer beter zal worden. Het is ook niet erg gek dat ik me zo voel na alles, en dat is ook het enige wat ik erover wil zeggen nu. Ik moet er gewoon even doorheen bijten en dan zal de zon wel weer gaan schijnen.
Het gaat namelijk hierom: ik heb recent werk aangenomen, het is meer een soort bijbaan (ik zit in de wachttijd voor mijn opleiding, dus wilde niet thuiszitten en mezelf nuttig maken). Het is dus niet dat dit om een fulltime baan gaat of zo, of om een belangrijke bron van inkomsten (maar het is wel fijn om wat extra geld te hebben).
Ik heb al eerder op deze manier gewerkt en dat is me goed bevallen, was leuk en leerzaam en sloot aan bij mijn vakgebied/opleiding.
Even wat context. Ik begon me slechter te voelen al voordat ik aan het werk begon, mijn angst/dissociatie begon hiervoor al op te spelen. Ik dacht alleen: doorbijten, gewoon gaan werken. Echter op werk kreeg ik hier nog meer last van, waarschijnlijk omdat ik al zenuwachtig was om alles goed te doen etc. Hierdoor begon ik denk ik onbewust werk ook te associëren met angst. Ik functioneer wel goed op werk, kan mijn taken netjes afmaken, niemand merkt wat aan mij. Maar ik voel mij er wel slecht onder en ook uitgeput, omdat ik dus continu extra mijn best moet doen om goed te functioneren naast die angst. Ik slaap daardoor slecht en voel me soms gewoon een wrak op werk.
Nu is het ook zo dat ik het werk eigenlijk helemaal niet zo leuk vind. De taken die ik moet doen zijn niet de taken die mij in den beginne beloofd waren. Nu doe ik vooral administratief werk en zit ik koffie te schenken voor de hele tent. Als ik op werk aankom 's ochtends, is het maar de vraag of ik een fatsoenlijke werkplek heb, en wat voor taken ik mag gaan doen. Niet echt mentaal opbeurend
. Bij mijn andere werkplekken was de sfeer ook anders, meer ontspannen, had ik een vaste plek, een vast takenpakket, en hier heb ik het idee dat ze niet echt weten wat ze met me aanmoeten, en ik de hele dag eigenlijk maar een beetje koffie sta te schenken en vaatwassers in- en uit te ruimen (ja, ik ben gefrustreerd ).Wat ook meespeelt is dat ik erg lang moet reizen voordat ik bij mijn werk ben. Dit met het slechte slapen is niet erg fijn. In combinatie met bovenstaande werksituatie denk ik vaak: ben ik hier mijzelf zo voor aan het uitputten, ben ik hiervoor zo vroeg opgestaan?
Ik twijfel dus of ik ga stoppen met dit werk (bijbaan).
Dit is voor mij een dilemma omdat ik aan de ene kant denk, mens, zet jezelf er overheen, juist die regelmaat is wat je nu nodig hebt, werk opgeven is falen etc.
Aan de andere kant denk ik, als ik hiermee doorga dan krijg ik alleen maar meer stress, doe ik niet wat ik leuk vind, ik leer hier niks van, ik haal er niks positiefs uit, en ik wil ook nog even rust hebben voordat ik straks weer vol in mijn opleiding duik (over ongeveer een maand begint dit weer). Straks duw ik mezelf met die extra stress van dit werk 'over het randje' en raak ik nog verder van huis.
En naast dit alles vind ik het werk ook gewoon echt niet motiverend of leuk.
Normaal ben ik iemand die niet moeilijk doet en gewoon doorgaat. Mijn motto is altijd geweest niet lullen maar poetsen en 'gewoon even doorbijten'. Ik denk ook dat ik dit prima zou kunnen doen in deze situatie, omdat dat mijn mentaliteit is, maar ik weet niet of dat op dit moment goed voor me is en of ik dat vol kan houden.
Mijn moeder en vriendinnen zeggen: meid, stop er mee, ook mensen zonder angststoornis o.i.d. zouden dit niet pikken, je kan makkelijk ergens anders leuker en leerzamer werk vinden, en straks begint je opleiding ook weer.
Mijn vader zegt: juist met die angststoornis die je nu hebt is het goed om regelmaat te houden, ik zou niet opgeven en doorzetten.
Ik weet echt niet wat de juiste keuze is op dit moment.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 02-08-2020 15:52:13 ]
Zeker als het geld niet noodzakelijk is.
Dit. Ik zie buiten de structuur die het je geeft ook geen toegevoegde waarde.quote:Op zondag 2 augustus 2020 15:55 schreef Filosoofert het volgende:
Ik snap je punt wel, maar zou niet zo streng voor mezelf zijn. Als die bijbaan kutwerk is en je daar ook nog ver voor moet reizen moet je gewoon stoppen. Juist in zo'n lastigere periode moet je geen extra stress op je schouders nemen door jezelf daarnaartoe te slepen.
Zeker als het geld niet noodzakelijk is.
Die structuur kun je zelf ook thuis proberen in te bouwen.
Dankje voor je reactie, ik weet eigenlijk ook wel dat ik graag wil stoppen, maar voelde me zo'n slappeling als ik dat dan ook echt zou doen. Maar het lijkt me nu wel de gezondste keuze.quote:
Ik snap je punt wel, maar zou niet zo streng voor mezelf zijn. Als die bijbaan kutwerk is en je daar ook nog ver voor moet reizen moet je gewoon stoppen. Juist in zo'n lastigere periode moet je geen extra stress op je schouders nemen door jezelf daarnaartoe te slepen.
Zeker als het geld niet noodzakelijk is.
Nu is het meer dat ik denk van, hoe kan ik dit zo netjes mogelijk aan mijn werkgever melden. Kijk, het boeit ze wss geen flikker, ze hebben zo weer iemand anders en het is ook een soort invaller-functie. Maar baal er wel van, wil ook niet te boek staan als iemand die niet loyaal is/mensen laat zitten zegmaar.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 02-08-2020 16:15:57 ]
Ja, dat zei mn mama ook al haha. Sporten, op tijd opstaan, thuisstudie.quote:Op zondag 2 augustus 2020 16:07 schreef F.Sinatra het volgende:
[..]
Dit. Ik zie buiten de structuur die het je geeft ook geen toegevoegde waarde.
Die structuur kun je zelf ook thuis proberen in te bouwen.
Precies. En het zijn wat? 2 maanden?quote:
[..]
Ja, dat zei mn mama ook al haha. Sporten, op tijd opstaan, thuisstudie.
Nee joh, je bent juist slap als je niet voor jezelf kiest.quote:
[..]
Dankje voor je reactie, ik weet eigenlijk ook wel dat ik graag wil stoppen, maar voelde me zo'n slappeling als ik dat dan ook echt zou doen. Maar het lijkt me nu wel de gezondste keuze.
Nu is het meer dat ik denk van, hoe kan ik dit zo netjes mogelijk aan mijn werkgever melden. Kijk, het boeit ze wss geen flikker, ze hebben zo weer iemand anders en het is ook een soort invaller-functie. Maar baal er wel van, wil ook niet te boek staan als iemand die niet loyaal is/mensen laat zitten zegmaar.
En ik zou wel eerlijk zijn, zeggen dat het werk meer "huishoudelijk" van aard is dan aangegeven en dat je wat anders gaat doen (al is dat "anders" in dit geval thuiszitten, hoeven hun niet te weten). Dan kijk je er zelf ook met een beter gevoel op terug.
Wees wel voorbereid op een evt. tegenvoorstel, vraag gerust om een avondje bedenktijd voor je te haastig/onder druk ja of nee zegt.
Ha die Gallemeid, dit is hoe je op dit moment als persoon bent. Daar kan je niet binnen een uur iets aan veranderen.quote:
Ik denk dat dit in R&P thuishoort.
Recentelijk ben ik eens aan mijzelf gaan werken
Die angst is alleen maar erger geworden, maar ben nu in behandeling dus hoop dat dit uiteindelijk weer beter zal worden. Het is ook niet erg gek dat ik me zo voel na alles, en dat is ook het enige wat ik erover wil zeggen nu. Ik moet er gewoon even doorheen bijten en dan zal de zon wel weer gaan schijnen.
Het gaat namelijk hierom: ik heb recent werk aangenomen, het is meer een soort bijbaan (ik zit in de wachttijd voor mijn opleiding, dus wilde niet thuiszitten en mezelf nuttig maken). Het is dus niet dat dit om een fulltime baan gaat of zo, of om een belangrijke bron van inkomsten (maar het is wel fijn om wat extra geld te hebben).
Ik heb al eerder op deze manier gewerkt en dat is me goed bevallen, was leuk en leerzaam en sloot aan bij mijn vakgebied/opleiding.
Even wat context. Ik begon me slechter te voelen al voordat ik aan het werk begon, mijn angst/dissociatie begon hiervoor al op te spelen. Ik dacht alleen: doorbijten, gewoon gaan werken. Echter op werk kreeg ik hier nog meer last van, waarschijnlijk omdat ik al zenuwachtig was om alles goed te doen etc. Hierdoor begon ik denk ik onbewust werk ook te associëren met angst. Ik functioneer wel goed op werk, kan mijn taken netjes afmaken, niemand merkt wat aan mij. Maar ik voel mij er wel slecht onder en ook uitgeput, omdat ik dus continu extra mijn best moet doen om goed te functioneren naast die angst. Ik slaap daardoor slecht en voel me soms gewoon een wrak op werk.
Nu is het ook zo dat ik het werk eigenlijk helemaal niet zo leuk vind. De taken die ik moet doen zijn niet de taken die mij in den beginne beloofd waren. Nu doe ik vooral administratief werk en zit ik koffie te schenken voor de hele tent. Als ik op werk aankom 's ochtends, is het maar de vraag of ik een fatsoenlijke werkplek heb, en wat voor taken ik mag gaan doen. Niet echt mentaal opbeurend
Wat ook meespeelt is dat ik erg lang moet reizen voordat ik bij mijn werk ben. Dit met het slechte slapen is niet erg fijn. In combinatie met bovenstaande werksituatie denk ik vaak: ben ik hier mijzelf zo voor aan het uitputten, ben ik hiervoor zo vroeg opgestaan?
Ik twijfel dus of ik ga stoppen met dit werk (bijbaan).
Dit is voor mij een dilemma omdat ik aan de ene kant denk, mens, zet jezelf er overheen, juist die regelmaat is wat je nu nodig hebt, werk opgeven is falen etc.
Aan de andere kant denk ik, als ik hiermee doorga dan krijg ik alleen maar meer stress, doe ik niet wat ik leuk vind, ik leer hier niks van, ik haal er niks positiefs uit, en ik wil ook nog even rust hebben voordat ik straks weer vol in mijn opleiding duik (over ongeveer een maand begint dit weer). Straks duw ik mezelf met die extra stress van dit werk 'over het randje' en raak ik nog verder van huis.
En naast dit alles vind ik het werk ook gewoon echt niet motiverend of leuk.
Normaal ben ik iemand die niet moeilijk doet en gewoon doorgaat. Mijn motto is altijd geweest niet lullen maar poetsen en 'gewoon even doorbijten'. Ik denk ook dat ik dit prima zou kunnen doen in deze situatie, omdat dat mijn mentaliteit is, maar ik weet niet of dat op dit moment goed voor me is en of ik dat vol kan houden.
Mijn moeder en vriendinnen zeggen: meid, stop er mee, ook mensen zonder angststoornis o.i.d. zouden dit niet pikken, je kan makkelijk ergens anders leuker en leerzamer werk vinden, en straks begint je opleiding ook weer.
Mijn vader zegt: juist met die angststoornis die je nu hebt is het goed om regelmaat te houden, ik zou niet opgeven en doorzetten.
Ik weet echt niet wat de juiste keuze is op dit moment.
Ook voor een bijbaantje geldt: doe iets/het als je het leuk vindt en je er ook bij op je gemak voelt. Ik denk dat jijzelf wel weet over welke hobbels je zelf heen moet en of je dat kan. Je kan structuur in je werk hebben e.d. maar wel met een 'naar' gevoel naar huis komen. Laat jezelf niet verder aftakelen meid!
Ja, idd.quote:
[..]
Dit. Ik zie buiten de structuur die het je geeft ook geen toegevoegde waarde.
Die structuur kun je zelf ook thuis proberen in te bouwen.
Begin aan een weekplanning. Print hem uit & hang hem op
Zo heb je meteen die structuur er goed in.Dat is al je antwoord lijkt mijquote:Aan de andere kant denk ik, als ik hiermee doorga dan krijg ik alleen maar meer stress, doe ik niet wat ik leuk vind, ik leer hier niks van, ik haal er niks positiefs uit, en ik wil ook nog even rust hebben voordat ik straks weer vol in mijn opleiding duik (over ongeveer een maand begint dit weer). Straks duw ik mezelf met die extra stress van dit werk 'over het randje' en raak ik nog verder van huis.
En naast dit alles vind ik het werk ook gewoon echt niet motiverend of leuk.
Op zich had je vader gelijk gehad als het werk ook was wat ze je in eerste instantie hadden beloofd.
Maar dat is het niet, ze hebben je een beetje ‘bedrogen’.
Als het nou nog een soort non profit organisatie was en liefdewerk oud papier, of als ze je lieten merken dat ze je waardeerden. Maar dat gevoel krijg ik er niet bij. En ook niet dat ze je veel betalen of zo. Als het echt kutwerk is waar je niks van leert en het betaalt slecht... en ze kunnen ook nog eens zo een ander krijgen of zijn er niet rouwig om dat je weg zou gaan... dan klinkt het niet als iets wat nog beter kan worden als je doorzet.
Als je dat uitlegt aan toekomstige werkgevers, dat het anders was wat je ervan verwachtte en je energie over wou hebben voor je studie snappen ze het wel denk ik.
Maar je kunt nog 1x je wensen op tafel leggen en duidelijk maken dat dit teveel van je vraagt. Dan geef je ze in ieder geval nog 1 kans en dan zie je het wel