Ondertussen ben ik ook wat meer paranoïde geworden. Je kan mensen voor het hoofd kijken en niet in het hoofd. Ik weet niet meer zo goed of mensen te vertrouwen zijn. Natuurlijk is een vriendschap niet meer dan de relatie tussen een plant en een bij, maar ja je verwacht altijd dat de bij een bij is en de plant een gewone plant. Niet een wesp of een vleesetende plant.
Mijn methode om met het leven om te gaan is altijd ascese geweest. Soms eet ik een paar dagen niet en ik vast sowieso dagelijks. Ik vast 18 uur per dag. Ik drink wel water tussendoor. Verder gebruik ik vaker pijn meditaties waarbij ik mezelf op mijn rug sla met een brede leren riem. Dit zal wel wat mensen met het hoofd doen schudden. Maar ik geloof in ascese, je moet het lichaam trainen want het lichaam is zwak. De geest is sterk. Ik heb het nooit vaak over mijn ascese met andere. Ik beoefen het gewoon en ik sla mezelf ook niet tot bloedens toe of dat ik een rug vol met littekens heb laten we dat wel duidelijk vaststellen. Ik doe niet aan automutilatie. Ik en zuinig op mijn lichaam maar ascese zoals soms eens een nacht op de vloer slapen is gewoon een uitlaatklep voor mij.
Sommige mensen eten als ze stress hebben. Ik heb het omgekeerde bereikt. Wanneer ik stress heb eet ik niks. Soms lig ik wakker in bed en denk ik aan de dood. Maar nu ik al een jaar of vier op dit pad zit merk ik dat het leven aan me ontglipt. Mensen om me heen hebben plezier in dingen en ontwikkelen talenten. Ze nemen risico's en komen soms op de koude koffie. De enige makker die ik had heeft onlangs blijkbaar risico's genomen en dat heeft niet goed uitgepakt.
Het is kut voor hem en voor mij. Een goeie enige vriend is weggevallen en nu merk ik dat hij met hele andere dingen bezig was. Dingen waar ik niks van wist.
En zo gaat het eigenlijk de laatste paar jaren. Mijn ascese helpt me stabiel te zijn maar nu komen er verscheuren. Sommige hebben plezier in schrijven of het spelen van een instrument, nemen zangles of gaan iets leren. Ik sta vrijwel stil. Ascese is alles waar ik goed in ben maar dat is niets waar je openlijk over kan praten. Het gesel verhaal zal ook wel direct negatieve aandacht trekken ook al zeg ik dat het voor mij een methode is.
Nu merk ik dat ik paranoïde ben om alles. Niemand is te vertrouwen en ik heb een muur om mezelf gebouwd met mijn ascese. Het werkt niet meer maar ik ben nu te oud om mijn dromen na te jagen. Ik zou graag gedichten schrijven en misschien wat creatiefs willen doen. Maar aan de andere kant heb ik het gevoel dat ik misschien teveel verleid ben door het dagelijkse leven de media en al die dingen waar ik aan blootgesteld wordt.
Daardoor ben ik nu nog meer paranoïde. Want werkt ascese niet meer voor me omdat ik de buren elke dag een lekkere cake zie eten en ik dus daardoor in de verleiding ben gekomen. Of werkt ascese in zichzelf niet? Bij 1 zou ik de ascetische levenswijze moeten uitbreiden en de verleiding platleggen. Maar dat is lastig. Misschien thais leren en in een klooster gaan wonen daar?
Het is lastig en het maakt me dus alleen maar meer paranoïde. Richting mensen om me heen en richting mezelf. Het is alsof mijn zintuigen niet meer werken maar ik er toch van overtuigd ben dat mensen me alsnog willen blinddoeken.
Monnikkenbestaan lijkt je niet slecht te passen inderdaad...
Nog steeds ‘clean’?
Honger verdwijnt na een tijd. Op de grond slapen is ook niet zo slecht ik leg twee yogamatjes op elkaar. Je moet wel genoeg electrolyten binnenkrijgen. Zout en dat soort mineralen anders wordt je zwak en krijg je hoofdpijn.quote:Op vrijdag 31 juli 2020 20:25 schreef Tyr80 het volgende:
Serieuze vraag: krijg je nog werk gedaan met gebroken nachten op de vloer en amper calorieën om je gaande te houden?
Monnikkenbestaan lijkt je niet slecht te passen inderdaad...
Nog steeds ‘clean’?
Ja maar ik heb nooit een alcoholverslaving gehad. Ik zuip teveel wanneer ik drink. Ik heb geen rem wanneer ik eenmaal begin. Ik kan er prima vanaf blijven verder maar ik moet er niet aan beginnen dan blijf ik drinken. Ik kan het niet bij 2 flesjes laten of moeizaam.
Ja hallo, wat is het nou, op de grond of op twee yoga matjes? Chinezen slapen op een harder bed dan 'twee yogamatjes' hoor...quote:Op vrijdag 31 juli 2020 20:34 schreef Fernweh het volgende:
[..]
Honger verdwijnt na een tijd. Op de grond slapen is ook niet zo slecht ik leg twee yogamatjes op elkaar. Je moet wel genoeg electrolyten binnenkrijgen. Zout en dat soort mineralen anders wordt je zwak en krijg je hoofdpijn.
Ja maar ik heb nooit een alcoholverslaving gehad. Ik zuip teveel wanneer ik drink. Ik heb geen rem wanneer ik eenmaal begin. Ik kan er prima vanaf blijven verder maar ik moet er niet aan beginnen dan blijf ik drinken. Ik kan het niet bij 2 flesjes laten of moeizaam.
Het bestaan van een Thaise monnik lijkt me verder echt perfect voor je. Denk oprecht dat je daar gelukkig van zou kunnen worden.
Maar werken, is dat nog te doen zo?
[ Bericht 6% gewijzigd door Tyr80 op 31-07-2020 20:48:34 ]
Ik denk dat het tijd is dat je gaat stoppen met de ascese en de boetedoening. Het is goed geweest!
De geest kan ook op een andere manier rust vinden! Daar hoeft het lichaam niet voor af te zien! Zeker het jouwe niet...
Ik weet ook zeker dat het goed komt met je want jij bent een sterke man!
Twee yogamatten op de grond. Als een ninja zeg maar.quote:Op vrijdag 31 juli 2020 20:41 schreef Tyr80 het volgende:
[..]
Ja hallo, wat is het nou, op de grond of op twee yoga matjes? Chinezen slapen op een harder bed dan 'twee yogamatjes' hoor...
Het bestaan van een Thaise monnik lijkt me verder echt perfect voor je. Denk oprecht dat je daar gelukkig van zou kunnen worden.
Maar werken, is dat nog te doen zo?
Ja ik denk daar zelf ook wel over soms. Alleen misschien hemel ik het op? De Nederlandse cultuur spreekt mij niet zo aan. Maar of de Thaise dat doet?
Werken is wel te doen maar ik werk niet veel Ik ben opnieuw een studie gaan doen.
Ik geloof niet in God er is een thais klooster in Duitsland in een traditie die mij aanspreekt binnen het boeddhisme. Alleen ik spreek geen thais en Duits is niet echt een voertaal. Dat maakt het lastig. Sommige worden geboren in het verkeerde lichaam andere in de verkeerde cultuur.quote:
Heb je er wel eens aan gedacht in te treden in een klooster?
Lenny alles is okay. De oosterse spiritualiteiten kennen best veel ascese. Van monikken in het boeddhisme. Hindus in India en de wijze. Het is waar dat ik misschien een ander pad moet zoeken.quote:
Ferntje, gaat het?
Ik denk dat het tijd is dat je gaat stoppen met de ascese en de boetedoening. Het is goed geweest!
De geest kan ook op een andere manier rust vinden! Daar hoeft het lichaam niet voor af te zien! Zeker het jouwe niet...
Ik weet ook zeker dat het goed komt met je want jij bent een sterke man!
Dat blijft lastig voor mij. Momenteel ben ik vooral in een tussenfase naar een nieuwe fase. Het is een aanloop naar iets nieuws maar in die aanloop moet ik even geduld hebben. Mijn huidige studie duurt nog even en daarna kan ik pas nieuw werk doen wat mij leuker lijkt.
Dan voel ik me wellicht ook beter alleen van enkel studeren wordt ik niet happy. Ik moet iets hebben wat me sterk houdt en me op het goede pad houdt. Dat ik die studie goed afsluit en me niet verlies in het ongeduld.
Nou dan kan je die studie toch als een soort ascese bekijken? Daarna volgt de verlichting!quote:
[..]
Lenny alles is okay. De oosterse spiritualiteiten kennen best veel ascese. Van monikken in het boeddhisme. Hindus in India en de wijze. Het is waar dat ik misschien een ander pad moet zoeken.
Dat blijft lastig voor mij. Momenteel ben ik vooral in een tussenfase naar een nieuwe fase. Het is een aanloop naar iets nieuws maar in die aanloop moet ik even geduld hebben. Mijn huidige studie duurt nog even en daarna kan ik pas nieuw werk doen wat mij leuker lijkt.
Dan voel ik me wellicht ook beter alleen van enkel studeren wordt ik niet happy. Ik moet iets hebben wat me sterk houdt en me op het goede pad houdt. Dat ik die studie goed afsluit en me niet verlies in het ongeduld.
Ja dat is waar, Ik moet alleen die knop vinden.quote:
[..]
Nou dan kan je die studie toch als een soort ascese bekijken? Daarna volgt de verlichting!
Dat is zeker waar maar bullshit is overal. Kijk naar de geschiedenis van Semmelweis. De waarheid is soms verborgen.quote:
If you believe in bullshit, you become bullshit.
Betekent dat geloven in urineren op individuen jou urine maakt?quote:
If you believe in bullshit, you become bullshit.
Ten eerste, wat vervelend van je dipjes.quote:
Mijn methode om met het leven om te gaan is altijd ascese geweest. Soms eet ik een paar dagen niet en ik vast sowieso dagelijks. Ik vast 18 uur per dag. Ik drink wel water tussendoor. Verder gebruik ik vaker pijn meditaties waarbij ik mezelf op mijn rug sla met een brede leren riem. Dit zal wel wat mensen met het hoofd doen schudden. Maar ik geloof in ascese, je moet het lichaam trainen want het lichaam is zwak. De geest is sterk. Ik heb het nooit vaak over mijn ascese met andere. Ik beoefen het gewoon en ik sla mezelf ook niet tot bloedens toe of dat ik een rug vol met littekens heb laten we dat wel duidelijk vaststellen. Ik doe niet aan automutilatie. Ik en zuinig op mijn lichaam maar ascese zoals soms eens een nacht op de vloer slapen is gewoon een uitlaatklep voor mij.
Wat betreft het over langere periodes vasten en je niet optimaal voelen, wanneer ben je voor het laatst bij de huisarts geweest? Misschien een goed idee om een en ander uit te sluiten daar, bijvoorbeeld dmv bloedtesten?
Tevens kan het handig zijn om toch even te overleggen wat betreft je pijnmeditaties. Ook als je niet tot bloedens slaat op dezelfde plek, kan het misschien best belastend zijn en iets waar je toch enigszins van moet herstellen?
Klote van je maat, maar is dat ook niet een beetje wat je zelf doet momenteel?quote:Sommige mensen eten als ze stress hebben. Ik heb het omgekeerde bereikt. Wanneer ik stress heb eet ik niks. Soms lig ik wakker in bed en denk ik aan de dood. Maar nu ik al een jaar of vier op dit pad zit merk ik dat het leven aan me ontglipt. Mensen om me heen hebben plezier in dingen en ontwikkelen talenten. Ze nemen risico's en komen soms op de koude koffie. De enige makker die ik had heeft onlangs blijkbaar risico's genomen en dat heeft niet goed uitgepakt.
Het is kut voor hem en voor mij. Een goeie enige vriend is weggevallen en nu merk ik dat hij met hele andere dingen bezig was. Dingen waar ik niks van wist.
Je houdt dus ook met dingen bezig, waarvan anderen geen idee hebben. Als dit zo een belangrijk onderdeel van jou is en je denkt het altijd maar weg te moeten stoppen, dan is het misschien ook wel logisch dat je moeite hebt om je verbonden te voelen met iemand anders.quote:En zo gaat het eigenlijk de laatste paar jaren. Mijn ascese helpt me stabiel te zijn maar nu komen er verscheuren. Sommige hebben plezier in schrijven of het spelen van een instrument, nemen zangles of gaan iets leren. Ik sta vrijwel stil. Ascese is alles waar ik goed in ben maar dat is niets waar je openlijk over kan praten. Het gesel verhaal zal ook wel direct negatieve aandacht trekken ook al zeg ik dat het voor mij een methode is.
Nu merk ik dat ik paranoïde ben om alles. Niemand is te vertrouwen en ik heb een muur om mezelf gebouwd met mijn ascese. Het werkt niet meer maar ik ben nu te oud om mijn dromen na te jagen. Ik zou graag gedichten schrijven en misschien wat creatiefs willen doen. Maar aan de andere kant heb ik het gevoel dat ik misschien teveel verleid ben door het dagelijkse leven de media en al die dingen waar ik aan blootgesteld wordt.
Waarom zou je te oud zijn om je dromen na te jagen? Gedichten schrijven en creatieve dingen doen kun je tot op hoge leeftijd beoefenen. Kun je geen brug proberen te maken van je dagelijkse leven en de media en dat als startpunt gebruiken voor je creatieve proces? Of je nou een limerick probeert te maken van een nieuwsitempje of een politiek getinte cartoon of je misschien kan laten inspireren door een natuurdocumentaire of een foto van iemand anders en daar je eigen draai aan geeft dmv tekenen of schilderen? Ofzo?
Of misschien is het tijd een nieuwe droom te zoeken?
Is ascese echt je doel of zou het ook een middel kunnen zijn? Eentje waarmee je nu een periode aan jezelf hebt gewerkt, maar die je nu in een andere fase heeft gebracht waarin het misschien niet zozeer niet werkzaam is, maar waar je even niet volgens je eigen markers vooruit mee lijkt te komen. Soms is een pas op de plaats maken en je heroriënteren precies wat je nodig hebt om verder te komen ipv in een sleur te vervallen of krampachtig vast te houden aan iets bekends. Ofzo..quote:Daardoor ben ik nu nog meer paranoïde. Want werkt ascese niet meer voor me omdat ik de buren elke dag een lekkere cake zie eten en ik dus daardoor in de verleiding ben gekomen. Of werkt ascese in zichzelf niet? Bij 1 zou ik de ascetische levenswijze moeten uitbreiden en de verleiding platleggen. Maar dat is lastig. Misschien thais leren en in een klooster gaan wonen daar?
Misschien moet je je zintuigen weer meer trainen op waarnemingen van buitenaf, na je zo een focus op jezelf en je ascese hebt gehad?quote:Het is lastig en het maakt me dus alleen maar meer paranoïde. Richting mensen om me heen en richting mezelf. Het is alsof mijn zintuigen niet meer werken maar ik er toch van overtuigd ben dat mensen me alsnog willen blinddoeken.
In Nederland zijn er ook boeddhistische tempels, heb je daar al eens naar gekeken? Ook al is het niet de gewenste stroming, dan nog kun je even uit je dagelijkse sleur komen en een beetje proeven van hoe het er daar aan toe gaat. Beetje netwerken. Misschien bevestigt het alleen maar dat het niet voor jou is, maar dan zit je in ieder geval niet meer met de vraag of het wat zou kunnen zijn. Zonder helemaal naar Thailand te hoeven..quote:
[..]
Ik geloof niet in God er is een thais klooster in Duitsland in een traditie die mij aanspreekt binnen het boeddhisme. Alleen ik spreek geen thais en Duits is niet echt een voertaal. Dat maakt het lastig. Sommige worden geboren in het verkeerde lichaam andere in de verkeerde cultuur.
Of misschien is een ander soort klooster juist fijn om eens te proberen? In Nederland kun je op diverse plekken terecht, maar in België heb je bijvoorbeeld ook Chevetogne. Dat is niet één stroming, maar een combinatie van de westerse en oosterse tradities binnen het christendom. Er wordt ook gezongen, bij uitstek een manier om je zintuigen weer te laten wennen en je letterlijk en figuurlijk weer bij een groep aan te laten sluiten. Leuk ook om de verschillen op te merken tussen de westerse en orthodoxe zang en het effect op je lijf.
Tevens is er een uitgebreide bibliotheek waar je op afspraak terecht kan.
Oh en haptonomie is wellicht interessant voor je.
Ik ben al een hele tijd niet bij de huisarts geweest. Op zich ben ik zo gezond als wat, ik sport nog wat en zo, ben niet duizelig etc. Heb een basiskennis van voeding en weet ook ongeveer wat nodig is, verder heb ik me goed ingelezen in het vasten en bouw ik ook dagen in om bij te komen. Je kan niet blijven vasten tot in de oneindigheid. Qua pijn meditatie doe ik natuurlijk rust inbouwen, ik heb het idee dat men denkt dat ik dit de hele dag doe dag in dag uit. Men denkt vermoedelijk ook dat ik dit uren doe. Het valt wel mee allemaal zoals ik al eerder zei. Het klinkt raar en zo maar het is niet zo extreem.quote:
Ten eerste, wat vervelend van je dipjes.
Wat betreft het over langere periodes vasten en je niet optimaal voelen, wanneer ben je voor het laatst bij de huisarts geweest? Misschien een goed idee om een en ander uit te sluiten daar, bijvoorbeeld dmv bloedtesten?
Tevens kan het handig zijn om toch even te overleggen wat betreft je pijnmeditaties. Ook als je niet tot bloedens slaat op dezelfde plek, kan het misschien best belastend zijn en iets waar je toch enigszins van moet herstellen?
Ik heb eigenlijk geen contacten meer met niemand, mijn relatie is een tijd terug kapot gelopen. Met haar had ik goed contact maar zij had genoeg van mij nu de liefde voorbij is. Ze wilde vrienden blijven maar we hebben even geen contact wat mij betreft, is dat wel beter zo, hoewel ik haar wel nog soms mis. Maar ja ik denk ook niet dat ik dingen doe die echt geheimzinnig zijn of zo. Ik bedoel van mijn makkers vroeger wist ik ook niet waar ze zich op zaten af te trekken bv. Dat is allemaal irrelevant.quote:
Klote van je maat, maar is dat ook niet een beetje wat je zelf doet momenteel?
Sinds ik jong ben, krijg ik of kreeg ik te horen dat ik niets kan dat het nooit wat van me zal worden etc. Ik heb nooit echt zelfvertrouwen terug gewonnen. Ik schaam me voor de meeste dingen en bij alles wat ik doe denk ik dat het toch gaat mislukken. Dan ga ik dichten en dan lukt het me niet. Overigens ben ik erachter gekomen dat ik aphantasia heb. https://en.wikipedia.org/wiki/Aphantasia Dit maakt creatieve dingen niet makkelijker. Misschien is mijn droom steeds wel iets waarmee ik iets van erkenning wil, maar niemand geeft me erkenning. Als ik ga schrijven mijn boeken zullen toch nooit in de winkel komen, het blijft dan iets voor mezelf, maar daar krijg ik geen erkenning mee. Met ascese dacht ik wel een staat te bereiken dat dat niet meer hoeft.quote:
Waarom zou je te oud zijn om je dromen na te jagen? Gedichten schrijven en creatieve dingen doen kun je tot op hoge leeftijd beoefenen. Kun je geen brug proberen te maken van je dagelijkse leven en de media en dat als startpunt gebruiken voor je creatieve proces? Of je nou een limerick probeert te maken van een nieuwsitempje of een politiek getinte cartoon of je misschien kan laten inspireren door een natuurdocumentaire of een foto van iemand anders en daar je eigen draai aan geeft dmv tekenen of schilderen? Ofzo?
Of misschien is het tijd een nieuwe droom te zoeken?
Jawel het is een middel om door te kunnen gaan zonder dat ik wakker lig op bed denkend aan het leven en hoe mijn leven compleet fout is gelopen vanaf dag 1. Er zijn dingen die ik wil bereiken maar niet kan, mijn leven staat stil en dan voelt alles een beetje klote. Weer denk ik dan, ik wil teveel of kijk te veel naar wat mensen om mij heen hebben, ik heb dat niet nodig. Het antwoord? Ascese.quote:
Is ascese echt je doel of zou het ook een middel kunnen zijn? Eentje waarmee je nu een periode aan jezelf hebt gewerkt, maar die je nu in een andere fase heeft gebracht waarin het misschien niet zozeer niet werkzaam is, maar waar je even niet volgens je eigen markers vooruit mee lijkt te komen. Soms is een pas op de plaats maken en je heroriënteren precies wat je nodig hebt om verder te komen ipv in een sleur te vervallen of krampachtig vast te houden aan iets bekends. Ofzo..
Mijn leven staat dus stil en ik heb niet veel contact met de buitenwereld. Zeker toen corona kwam ging alles bergafwaarts.quote:
Misschien moet je je zintuigen weer meer trainen op waarnemingen van buitenaf, na je zo een focus op jezelf en je ascese hebt gehad?
Ik zal eens gaan kijken over haptonomie. Er ligt een Thais klooster in Duitslands uit de Therevada traditie, hier in Nederland zijn het vooral Mahayana tempels. Maar ik weet niet of daar het antwoord ligt. Ik denk zelf van niet eigenlijk, mijn leven is gewoon te veel gestagneerd. Ik moet ergens aan gaan werken of zo maar ik weet niet hoe of wat en vaak denk ik dat ik alleen maar bezig met erkenning te halen. Misschien wil ik gewoon ergens goed in zijn dat men mij prijst in plaats van alle negatieve dingen die ik al mijn hele leven hoor.quote:
In Nederland zijn er ook boeddhistische tempels, heb je daar al eens naar gekeken? Ook al is het niet de gewenste stroming, dan nog kun je even uit je dagelijkse sleur komen en een beetje proeven van hoe het er daar aan toe gaat. Beetje netwerken. Misschien bevestigt het alleen maar dat het niet voor jou is, maar dan zit je in ieder geval niet meer met de vraag of het wat zou kunnen zijn. Zonder helemaal naar Thailand te hoeven..
Of misschien is een ander soort klooster juist fijn om eens te proberen? In Nederland kun je op diverse plekken terecht, maar in België heb je bijvoorbeeld ook Chevetogne. Dat is niet één stroming, maar een combinatie van de westerse en oosterse tradities binnen het christendom. Er wordt ook gezongen, bij uitstek een manier om je zintuigen weer te laten wennen en je letterlijk en figuurlijk weer bij een groep aan te laten sluiten. Leuk ook om de verschillen op te merken tussen de westerse en orthodoxe zang en het effect op je lijf.
Tevens is er een uitgebreide bibliotheek waar je op afspraak terecht kan.
Oh en haptonomie is wellicht interessant voor je.
Goed dat je het nodige onderzoek hebt gedaan en jezelf in de peiling houdtquote:
[..]
Ik ben al een hele tijd niet bij de huisarts geweest. Op zich ben ik zo gezond als wat, ik sport nog wat en zo, ben niet duizelig etc. Heb een basiskennis van voeding en weet ook ongeveer wat nodig is, verder heb ik me goed ingelezen in het vasten en bouw ik ook dagen in om bij te komen. Je kan niet blijven vasten tot in de oneindigheid. Qua pijn meditatie doe ik natuurlijk rust inbouwen, ik heb het idee dat men denkt dat ik dit de hele dag doe dag in dag uit. Men denkt vermoedelijk ook dat ik dit uren doe. Het valt wel mee allemaal zoals ik al eerder zei. Het klinkt raar en zo maar het is niet zo extreem.
Maar je geeft ook aan niet lekker in je vel te zitten, dus dat zou toch een aanleiding kunnen zijn om weer eens bij de huisarts langs te gaan. Verder kan een huisarts meerwaarde hebben in die zin dat basiskennis van voeding niet uitsluit of het ook daadwerkelijk goed opgenomen wordt. Kennis van de adh is wat algemeen. Wie weet ligt een individuele behoefte aan het of ander hoger?
Begrijpelijk dat je haar mist en de mate waarin je dat doet zegt misschien ook iets over waar je in je verwerkingsproces zit. Dan kan het inderdaad fijn zijn om even afstand te houden.quote:[..]
Ik heb eigenlijk geen contacten meer met niemand, mijn relatie is een tijd terug kapot gelopen. Met haar had ik goed contact maar zij had genoeg van mij nu de liefde voorbij is. Ze wilde vrienden blijven maar we hebben even geen contact wat mij betreft, is dat wel beter zo, hoewel ik haar wel nog soms mis. Maar ja ik denk ook niet dat ik dingen doe die echt geheimzinnig zijn of zo. Ik bedoel van mijn makkers vroeger wist ik ook niet waar ze zich op zaten af te trekken bv. Dat is allemaal irrelevant.
Niet zo zeer geheimzinnig, maar je geeft zelf aan dat je denkt het niet te kunnen delen zonder problemen. Dan lijk je het actief achter te houden. Of dat irrelevant is lijkt me vooral liggen aan hoe een belangrijk onderdeel dit is van je leven. Als dit iets is wat bij je hoort, dan voel je je misschien ook niet zo snel geaccepteerd of verbonden met mensen voor wie je het actief verbergt zeg maar. Het kan dus gevoelens en contacten in de weg zitten, zij het niet altijd even bewust.
Jammer dat je niet wat meer opbouwende kritiek hebt gehad vroeger. Je schrijft terug gewonnen, herinner je nog wel een vroege periode waarin je wel wat zelfvertrouwen had?quote:[..]
Sinds ik jong ben, krijg ik of kreeg ik te horen dat ik niets kan dat het nooit wat van me zal worden etc. Ik heb nooit echt zelfvertrouwen terug gewonnen. Ik schaam me voor de meeste dingen en bij alles wat ik doe denk ik dat het toch gaat mislukken. Dan ga ik dichten en dan lukt het me niet. Overigens ben ik erachter gekomen dat ik aphantasia heb. https://en.wikipedia.org/wiki/Aphantasia Dit maakt creatieve dingen niet makkelijker. Misschien is mijn droom steeds wel iets waarmee ik iets van erkenning wil, maar niemand geeft me erkenning. Als ik ga schrijven mijn boeken zullen toch nooit in de winkel komen, het blijft dan iets voor mezelf, maar daar krijg ik geen erkenning mee. Met ascese dacht ik wel een staat te bereiken dat dat niet meer hoeft.
Waarom schaam je je voor de meeste dingen?
Kan me voorstellen dat aphantasia schrijven in de weg kan zitten, maar misschien kun je een andere aanpak proberen? Een heel personage visualiseren vergt een andere creativiteit dan een gebeurtenis creatief omschrijven.
Je woordenschat uitbreiden en schrijven over iets wat al gebeurd is geeft een ander uitgangspunt. Of neem iets wat dichter bij je ligt en daardoor tastbaarder wordt. Heb je weleens geprobeerd te dichten over ascese bijvoorbeeld?
Ik lees dat Derek Parfit geïnteresseerd is in fotografie. Zou dat iets anders kunnen zijn? Al is het misschien alleen maar om voor jezelf weer iets anders te proberen. Je kan er een visie mee (leren) uitdragen, net als met schrijven. Misschien kun je het instrumenteel maken en je foto's gebruiken voor je schrijfwerk? Ter inspiratie, als writing prompts, etc?
Is er eigenlijk iets waarmee jij jezelf erkent, naast de ascese?
Teveel willen kan ergens ook bescherming bieden, in die zin dat je een comfortzone behoudt binnen een bekend gebied waarin je niet nog meer afwijzingen ervaart. Als je die lat (te) hoog houdt, dan kun je jezelf ook een incentive geven om op bed te blijven liggen peinzen wat er fout is gegaan en dat het een volgende keer vast ook fout zal gaan ipv dat je je kwetsbaar opstelt in weer een nieuwe poging. En je jezelf een nieuwe kans gunt op iets waar je misschien wel wat uit kan halen, erkenning van een ander of in ieder geval jezelf dat je je best doet om niet te blijven zitten in een situatie die je niet bevalt.quote:[..]
Jawel het is een middel om door te kunnen gaan zonder dat ik wakker lig op bed denkend aan het leven en hoe mijn leven compleet fout is gelopen vanaf dag 1. Er zijn dingen die ik wil bereiken maar niet kan, mijn leven staat stil en dan voelt alles een beetje klote. Weer denk ik dan, ik wil teveel of kijk te veel naar wat mensen om mij heen hebben, ik heb dat niet nodig. Het antwoord? Ascese.
Ja, corona hakt er op veel fronten in. Maar je kan je zintuigen natuurlijk ook trainen zonder coronaregels te overtreden. Bijvoorbeeld in de natuur.quote:[..]
Mijn leven staat dus stil en ik heb niet veel contact met de buitenwereld. Zeker toen corona kwam ging alles bergafwaarts.
En online heb je ook mogelijkheden om bezig te blijven. Ik lees op de wiki ook dat ze het er kennelijk op social media over hebben gehad. Lotgenotencontact via zo een weg al eens geprobeerd? Tussen de bekende mensen staan ook creatievelingen, dus misschien kun je hen via social media om tips vragen?
Haptonomie klinkt misschien zweverig, maar dat is ook sterk afhankelijk met hoe de behandelaar er in staat. Er zitten ook hele praktische lui tussen, die met je mee zouden kunnen kijken naar hoe je letterlijk en figuurlijk beter in je lijf zou kunnen komen te zitten. Wie weet vindt je naast ascese een andere manier om je lekkerder te voelen of ligt je winst in een stukje bewustwording hoe je negatieve gevoelens zich fysiek uiten. Ofzo.quote:[..]
Ik zal eens gaan kijken over haptonomie. Er ligt een Thais klooster in Duitslands uit de Therevada traditie, hier in Nederland zijn het vooral Mahayana tempels. Maar ik weet niet of daar het antwoord ligt. Ik denk zelf van niet eigenlijk, mijn leven is gewoon te veel gestagneerd. Ik moet ergens aan gaan werken of zo maar ik weet niet hoe of wat en vaak denk ik dat ik alleen maar bezig met erkenning te halen. Misschien wil ik gewoon ergens goed in zijn dat men mij prijst in plaats van alle negatieve dingen die ik al mijn hele leven hoor.
Misschien ligt het antwoord ook niet zozeer op één locatie of in één bepaalde stroming, maar meer in jezelf. In dat opzicht ben je hoe dan ook op reis, ook als je stil staat. Stilstand is niet per se slecht, kijk maar de winter (ok, in Nl ligt het niet zo plat, maar denk meer aan vroeger) en een rune als isa(z).
Net als de ascese is zo een klooster ook gewoon een middel. En de effectiviteit ligt ook aan je verwachtingspatroon en je doel en hoe je dat omschrijft en in wil vullen enzo. In dat opzicht kan een normen en waardenkompas invullen interessant zijn. Erkenning willen is vrij ruim en kan als een te hoge lat aanvoelen. Het kleiner maken en daarmee bereikbaarder kan drempelverlagend en positiever werken. Je kan ook gerichter ergens naar toe (leren) werken.
Begin eens met hoe jij erkenning het beste ervaart of zou willen ervaren te omschrijven en maak daar een glijdende schaal van. Een fantastisch boek schrijven is een top. In het midden vindt je misschien zo een klooster, waarin je door mee te draaien je erkent voelt oid. Maar hoe zit het in de lagere regionen en dichter bij huis? Waar zou je in de kleine dingen erkenning kunnen ervaren denk je?