R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hi all
Complex verhaal en daardoor extra moeilijk...
Ik zal het in de hoofdlijnen proberen uit te leggen. Al is het maar om het even van mij af te typen. En om er wellicht een andere blik op te krijgen.
Sinds een jaar een relatie. Ik 34, zij 33.
Ze heeft een relatie van 12 jaar achter de rug en is hierin bedrogen door haar ex. Die opeens met de noorderzon was vertrokken.
i.v.m. een aantal situaties zowel privé als op het werk (alles kwam in 1 keer) heeft ze bijna 2 jaar thuis gezeten met een burnout.
Ze loopt ook bij een psycholoog en slikt medicatie. Hierin is ze na al die tijd nog zeer intensief mee bezig.
Ik: Nog nooit een relatie gehad. Ik heb er geen tijd voor vrij gemaakt en had nooit de behoefte aan een vaste relatie gehad. Ook nooit iemand tegengekomen waarvan ik dacht...daar wil ik mijn leven mee delen. Verder erg druk met mijn bedrijf waar ik al mijn ziel en zaligheid in stop. En wat super loopt.
We wonen niet bij elkaar (ook geen kinderen in het spel). Ik heb wel sinds kort de sleutel van haar huis gekregen.
Toch knaagt er vaak wat aan mij. Waardoor het mijn hele dagen kan verpesten en het mijn energie opvreet. En ik zakelijk ook tot niets meer in staat ben.
Het is lastig om te omschrijven maar het voelt alsof ik een leuke bijkomstigheid ben voor haar. Dat ze mij heeft omdat ik een zeer stabiele basis ben. Zaken op orde, wilde stapavonden zitten er niet tot niet vaak meer in, ik ben betrouwbaar. Mijn vrienden zijn allemaal gesetteld en aan het huisje/boompje/beestje gebeuren en spreek ik zelden.
Zij daarentegen heeft een druk sociaal leven met vriendinnen (die allemaal iets hebben en daarnaast vrijgezel). En van mijn vriendin veel energie vragen. Waardoor ze een aantal dagen niet lekker in haar vel kan zitten omdat haar vriendinnen allemaal verhalen uitstorten bij haar. Laatst was ze in tranen omdat ze eenzaam was. Daar liep ik mij toevallig bij uit.
Eenzaam in een relatie terwijl ze altijd bij mij terecht kan met haar verhaal. En waarbij ik interesse toon naar haar....klinkt niet goed. Ook wilde ze iedereen pleasen, ook mij. Ik heb haar uiteraard gesteund op dat moment. Maar later hebben we het er nog over gehad omdat het mij niet lekker zat. Uiteindelijk was de boodschap dat het niet zo bedoeld was. Op de vraag of ze mij ook deed pleasen was "ja". Maar kon ze geen voorbeeld geven.
Haar omgeving vraagt zoveel energie van haar dat ik er ook last van begin te krijgen.
Ze maakt haar eigen keuzes, en terecht. Maar ik weet al hoe zaken gaan lopen op de manier hoe zij haar week indeelde. Ik voel mij ook regelmatig ingeplanned. Spontane dingen gebeuren niet tot zelden. Terwijl dit met vriendinnen wel kan. Ik probeer ook aan te geven dat ze wellicht iets minder moet inplannen, dat dit te vermoeiend is voor haar. Maar uiteindelijk moet ze het zelf doen.
Voorbeeld. Zij heeft vakantie (aantal weken). Ik werk momenteel vaak dagen van 12u per dag (dit ga ik minderen), en vaak nog in het weekend. Vooral nu voor mijn vakantie wil ik even doorpakken zodat er veel is gedaan. En ik met een gerust hart even vrij heb.
Ze heeft mij ook geholpen om mijn werk beter in te delen. Waarvoor ik haar zeer dankbaar ben.
Nu gaan we in de eerste week van mijn vakantie een paar dagen weg in NL. Leuk! Maar 2 weken geleden komt ze aan dat ze ook met een vriendin (waarmee het blijkbaar altijd m.b.t. de stapavonden uit de klauwen loopt) een lang weekend weg gaat. Op de eerste dag dat ik vakantie heb. Ik zou verwachten dat we dat samen zouden vieren. En er niet een vraag zou komen van "is dat goed?". Ik zei dat het prima was, maar ze voelde nattigheid (ze weet dus wel dat ik het eens niet zo leuk zou kunnen vinden). Na het hier over gehad te hebben heb ik toch aangegeven dat ze maar gewoon moet gaan. Ik wil haar niets ontnemen. Een andere optie was het laatste weekend van mijn vakantie. Maar dat vind ik al helemaal niets.
Ik wilde ons tripje al annuleren omdat ze vaak niet veel energie heeft (bij mij, bij vriendinnen is dat anders heb ik het idee). Ik ben daar al rekening mee aan het houden (eigenlijk te gek voor woorden). Omdat ik weet dat als ze met haar vriendin het weekend weg gaat, ze halfbakken is op onze trip (2 dagen later). Ik heb er eigenlijk ook al geen zin meer in. En zou ons tripje het liefst annuleren.
Na een dag werken is even ontspannen buiten (uur of 21:00) zitten geen optie voor haar. Zij zit voor de TV. En ik wil even lekker buiten afschakelen met dit mooi weer. Desnoods gaan we een terrasje pakken. Ze is al snel moe (ook deels door de medicatie). En ligt om 21:30 a 22:00 al in bed als ik er ben. En kan rustig tot een uur of 9:00 in bed blijven liggen.
Wel kan ze de hele dag met vriendinnen de stad in van 's morgens vroeg tot 's avonds.
Een aantal maanden geleden was ze ook erg controlerend naar mij toe. En heeft veel bevestiging nodig of het nog goed zit tussen ons.. Nog steeds een beetje. Als ik niet op het werk was (bv naar een klant) terwijl zij dat wel verwachte begon ze te appen. Eerst met een grap maar uiteindelijk belde ze op als ik niet op haar app reageerde (ik zag het pas 4uur later). Ik kijk niet de hele dag op de app als ik aan het werk ben. Daar moet ze maar mee dealen. Ook dat ik alleen op vakantie (buitenland) ging (pre Corona plannen) als zij met haar vriendin ging vond ze even slikken, en reageerde niet heel enthousiast.
Het controlerend gedrag zorgt er voor dat ik haar ook begin te wantrouwen.
Als we bij elkaar zijn is weinig aan de hand. We hebben het samen superleuk en echt weinig op aan te merken.
Kunnen goed met elkaar lachen en ook serieus praten. Weten wat we aan elkaar hebben en steunen elkaar hierin. Maar bovenstaand gedrag draait mij helemaal gek en is niet gezond. Ik weet dus niet of ik hiermee door moet gaan en of het probleem niet bij mij zit.
Tijdens ons eerste half jaar genoot ik echt van de verliefdheid. Maar nu brengt het veel stress met zich mee. Nu ik haar beter begin te begrijpen en te kennen.
Jeetje wat een lap tekst...
[ Bericht 0% gewijzigd door Blaatieblaat op 28-07-2020 19:18:05 ]
Complex verhaal en daardoor extra moeilijk...
Ik zal het in de hoofdlijnen proberen uit te leggen. Al is het maar om het even van mij af te typen. En om er wellicht een andere blik op te krijgen.
Sinds een jaar een relatie. Ik 34, zij 33.
Ze heeft een relatie van 12 jaar achter de rug en is hierin bedrogen door haar ex. Die opeens met de noorderzon was vertrokken.
i.v.m. een aantal situaties zowel privé als op het werk (alles kwam in 1 keer) heeft ze bijna 2 jaar thuis gezeten met een burnout.
Ze loopt ook bij een psycholoog en slikt medicatie. Hierin is ze na al die tijd nog zeer intensief mee bezig.
Ik: Nog nooit een relatie gehad. Ik heb er geen tijd voor vrij gemaakt en had nooit de behoefte aan een vaste relatie gehad. Ook nooit iemand tegengekomen waarvan ik dacht...daar wil ik mijn leven mee delen. Verder erg druk met mijn bedrijf waar ik al mijn ziel en zaligheid in stop. En wat super loopt.
We wonen niet bij elkaar (ook geen kinderen in het spel). Ik heb wel sinds kort de sleutel van haar huis gekregen.
Toch knaagt er vaak wat aan mij. Waardoor het mijn hele dagen kan verpesten en het mijn energie opvreet. En ik zakelijk ook tot niets meer in staat ben.
Het is lastig om te omschrijven maar het voelt alsof ik een leuke bijkomstigheid ben voor haar. Dat ze mij heeft omdat ik een zeer stabiele basis ben. Zaken op orde, wilde stapavonden zitten er niet tot niet vaak meer in, ik ben betrouwbaar. Mijn vrienden zijn allemaal gesetteld en aan het huisje/boompje/beestje gebeuren en spreek ik zelden.
Zij daarentegen heeft een druk sociaal leven met vriendinnen (die allemaal iets hebben en daarnaast vrijgezel). En van mijn vriendin veel energie vragen. Waardoor ze een aantal dagen niet lekker in haar vel kan zitten omdat haar vriendinnen allemaal verhalen uitstorten bij haar. Laatst was ze in tranen omdat ze eenzaam was. Daar liep ik mij toevallig bij uit.
Eenzaam in een relatie terwijl ze altijd bij mij terecht kan met haar verhaal. En waarbij ik interesse toon naar haar....klinkt niet goed. Ook wilde ze iedereen pleasen, ook mij. Ik heb haar uiteraard gesteund op dat moment. Maar later hebben we het er nog over gehad omdat het mij niet lekker zat. Uiteindelijk was de boodschap dat het niet zo bedoeld was. Op de vraag of ze mij ook deed pleasen was "ja". Maar kon ze geen voorbeeld geven.
Haar omgeving vraagt zoveel energie van haar dat ik er ook last van begin te krijgen.
Ze maakt haar eigen keuzes, en terecht. Maar ik weet al hoe zaken gaan lopen op de manier hoe zij haar week indeelde. Ik voel mij ook regelmatig ingeplanned. Spontane dingen gebeuren niet tot zelden. Terwijl dit met vriendinnen wel kan. Ik probeer ook aan te geven dat ze wellicht iets minder moet inplannen, dat dit te vermoeiend is voor haar. Maar uiteindelijk moet ze het zelf doen.
Voorbeeld. Zij heeft vakantie (aantal weken). Ik werk momenteel vaak dagen van 12u per dag (dit ga ik minderen), en vaak nog in het weekend. Vooral nu voor mijn vakantie wil ik even doorpakken zodat er veel is gedaan. En ik met een gerust hart even vrij heb.
Ze heeft mij ook geholpen om mijn werk beter in te delen. Waarvoor ik haar zeer dankbaar ben.
Nu gaan we in de eerste week van mijn vakantie een paar dagen weg in NL. Leuk! Maar 2 weken geleden komt ze aan dat ze ook met een vriendin (waarmee het blijkbaar altijd m.b.t. de stapavonden uit de klauwen loopt) een lang weekend weg gaat. Op de eerste dag dat ik vakantie heb. Ik zou verwachten dat we dat samen zouden vieren. En er niet een vraag zou komen van "is dat goed?". Ik zei dat het prima was, maar ze voelde nattigheid (ze weet dus wel dat ik het eens niet zo leuk zou kunnen vinden). Na het hier over gehad te hebben heb ik toch aangegeven dat ze maar gewoon moet gaan. Ik wil haar niets ontnemen. Een andere optie was het laatste weekend van mijn vakantie. Maar dat vind ik al helemaal niets.
Ik wilde ons tripje al annuleren omdat ze vaak niet veel energie heeft (bij mij, bij vriendinnen is dat anders heb ik het idee). Ik ben daar al rekening mee aan het houden (eigenlijk te gek voor woorden). Omdat ik weet dat als ze met haar vriendin het weekend weg gaat, ze halfbakken is op onze trip (2 dagen later). Ik heb er eigenlijk ook al geen zin meer in. En zou ons tripje het liefst annuleren.
Na een dag werken is even ontspannen buiten (uur of 21:00) zitten geen optie voor haar. Zij zit voor de TV. En ik wil even lekker buiten afschakelen met dit mooi weer. Desnoods gaan we een terrasje pakken. Ze is al snel moe (ook deels door de medicatie). En ligt om 21:30 a 22:00 al in bed als ik er ben. En kan rustig tot een uur of 9:00 in bed blijven liggen.
Wel kan ze de hele dag met vriendinnen de stad in van 's morgens vroeg tot 's avonds.
Een aantal maanden geleden was ze ook erg controlerend naar mij toe. En heeft veel bevestiging nodig of het nog goed zit tussen ons.. Nog steeds een beetje. Als ik niet op het werk was (bv naar een klant) terwijl zij dat wel verwachte begon ze te appen. Eerst met een grap maar uiteindelijk belde ze op als ik niet op haar app reageerde (ik zag het pas 4uur later). Ik kijk niet de hele dag op de app als ik aan het werk ben. Daar moet ze maar mee dealen. Ook dat ik alleen op vakantie (buitenland) ging (pre Corona plannen) als zij met haar vriendin ging vond ze even slikken, en reageerde niet heel enthousiast.
Het controlerend gedrag zorgt er voor dat ik haar ook begin te wantrouwen.
Als we bij elkaar zijn is weinig aan de hand. We hebben het samen superleuk en echt weinig op aan te merken.
Kunnen goed met elkaar lachen en ook serieus praten. Weten wat we aan elkaar hebben en steunen elkaar hierin. Maar bovenstaand gedrag draait mij helemaal gek en is niet gezond. Ik weet dus niet of ik hiermee door moet gaan en of het probleem niet bij mij zit.
Tijdens ons eerste half jaar genoot ik echt van de verliefdheid. Maar nu brengt het veel stress met zich mee. Nu ik haar beter begin te begrijpen en te kennen.
Jeetje wat een lap tekst...
[ Bericht 0% gewijzigd door Blaatieblaat op 28-07-2020 19:18:05 ]
Dit wil je toch niet eens langer? Ermee stoppen voordat je over 10 jaar nog dieper hier in zit. Dit werkt niet.
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
Dat zegt mijn verstand ook.quote:Op dinsdag 28 juli 2020 19:18 schreef ZarB het volgende:
Dit wil je toch niet eens langer? Ermee stoppen voordat je over 10 jaar nog dieper hier in zit. Dit werkt niet.
Vooral omdat zij een kinderwens heeft (ik ook).
En ik een stabiele basis wil voor onze kinderen. En niet na 10 jaar iets wil hebben van...ik had het kunnen weten.
Mijn gevoel zegt helaas iets anders. Anders was het makkelijk geweest, over en uit.
We hebben het ook heel leuk samen, kunnen goed praten. Weten wat we aan elkaar hebben en hebben vaak aan een blik genoeg. En die zaken waarmee ze bij de psycholoog loopt, daar komen we samen wel uit.
En al die vriendinnen krijgen vroeg of laat ook weer een partner waardoor er een hoop rust voor haar terugkeert.
Ik vind het ook zeer lastig omdat ik nooit een serieuze relatie heb gehad. Wat is "normaal" in een relatie. En moet ik mij niet zo aanstellen.
Ik wilde ook even een paar dagen alleen ertussenuit. Om even zowel zakelijk als privé het e.a. op een rij te zetten.
Nou dit is in ieder geval niet normaalquote:
[..]
Ik vind het ook zeer lastig omdat ik nooit een serieuze relatie heb gehad. Wat is "normaal" in een relatie. En moet ik mij niet zo aanstellen.
Het werkt eigenlijk nu al niet, laat staan als er kinderen bij komen kijken.
In principe is 'normaal' voor iedereen anders, maar over het algemeen kun je wel stellen dat een relatie die meer energie kost dan ie oplevert, waarbij je continu aan jezelf twijfel, waarbij je op je tenen loopt en je aanpast aan je partner én waarbij je na een jaar al behoefte hebt aan een paar dagen alleen zijn, niet normaal is.
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
Wat normaal is binnen een relatie, dat bepalen jullie samen lijkt me.
Als je stelt dat die vriendinnen vanzelf een minder grote factor worden wanneer zij zelf weer onder de pannen zijn, dan komen jullie er dus niet uit. Een externe factor is zo een symptoom en geen oorzaak zolang de keuze niet zelf gemaakt wordt. Dan speelt dat gewoon weer op als er weer een single wordt en met kinderen in de mix is er een kans dat jij als niet hulpbehoevende partner voor je gevoel achter in de rij staat.
Ben je al eens mee geweest naar therapie?
Als je stelt dat die vriendinnen vanzelf een minder grote factor worden wanneer zij zelf weer onder de pannen zijn, dan komen jullie er dus niet uit. Een externe factor is zo een symptoom en geen oorzaak zolang de keuze niet zelf gemaakt wordt. Dan speelt dat gewoon weer op als er weer een single wordt en met kinderen in de mix is er een kans dat jij als niet hulpbehoevende partner voor je gevoel achter in de rij staat.
Ben je al eens mee geweest naar therapie?
TS als ik jou was....Lekker op je bedrijf focussen en knallen man. Laat haar gaan en je komt wel weer iemand anders tegen.
Ik heb nog nooit een vaste relatie gehad. Het is dus allemaal "nieuw".quote:
Waarom twijfel je of dit probleem bij jou zou zitten?
Ik ben helemaal niet zo'n twijfelaar hoewel ik wel alles analyseer. In ons eerste half jaar stond ik er onbezonnen in. Nu moet ik opletten hoe ik reageer. Rekening houden dat ik haar bevestiging geef. Soms zit ze mij te plagen waar we beiden om moeten lachen. Maar als ik dan ineens naar huis ga om spullen te halen (waarvan ik vooraf heb gezegd dat ik even naar huis ga). En vervolgens iets langer weg blijf. Dan denkt ze dat ik boos ben. En heeft bevestiging nodig. Terwijl ik lachend te deur ben uitgegaan.
Dan twijfel ik al van wat heb ik nu gedaan.
Yep 1 keer.quote:
Wat normaal is binnen een relatie, dat bepalen jullie samen lijkt me.
Als je stelt dat die vriendinnen vanzelf een minder grote factor worden wanneer zij zelf weer onder de pannen zijn, dan komen jullie er dus niet uit. Een externe factor is zo een symptoom en geen oorzaak zolang de keuze niet zelf gemaakt wordt. Dan speelt dat gewoon weer op als er weer een single wordt en met kinderen in de mix is er een kans dat jij als niet hulpbehoevende partner voor je gevoel achter in de rij staat.
Ben je al eens mee geweest naar therapie?
Om meer duidelijkheid te krijgen wat er nu precies speelt.
Ik had geen hoge pet op van de psycholoog, maar na het gesprek al helemaal niet.
Een en al chaos uitleg. Ze wist het soms zelf even niet. Mijn vraag hoe ze de zaken praktisch gaan aanpakken (ipv 2 jaar lang elke week de oorzaken oprakelen, heb ik zo uiteraard niet gezegd). Welke methodes, handvatten etc. Dat snapte ze niet helemaal en toen kreeg ik er een vaag antwoord op.
Ik had nog wel 20 vragen maar de tijd was inmiddels op.
Mijn vriendin voelt zich erbij geholpen. En geeft aan vooruit te gaan. Ik heb er mijn twijfels bij als je twee jaar lang elke week naar een psycholoog gaat.
Ik kan haar alleen ondersteunen in haar keuzes.
Is dit een situatie waar je graag de rest van je leven in zou willen zitten?quote:
[..]
Ik heb nog nooit een vaste relatie gehad. Het is dus allemaal "nieuw".
Ik ben helemaal niet zo'n twijfelaar hoewel ik wel alles analyseer. In ons eerste half jaar stond ik er onbezonnen in. Nu moet ik opletten hoe ik reageer. Rekening houden dat ik haar bevestiging geef. Soms zit ze mij te plagen waar we beiden om moeten lachen. Maar als ik dan ineens naar huis ga om spullen te halen (waarvan ik vooraf heb gezegd dat ik even naar huis ga). En vervolgens iets langer weg blijf. Dan denkt ze dat ik boos ben. En heeft bevestiging nodig. Terwijl ik lachend te deur ben uitgegaan.
Dan twijfel ik al van wat heb ik nu gedaan.
En het ligt echt niet aan jou, jij hebt niks verkeerd gedaan in zo'n geval.
Dat ze wat controlerend is door die vorige relatie kan ik nog wel snappen, maar die is gewoon psycho gedrag.. REN!quote:
[..]
Ik heb nog nooit een vaste relatie gehad. Het is dus allemaal "nieuw".
Ik ben helemaal niet zo'n twijfelaar hoewel ik wel alles analyseer. In ons eerste half jaar stond ik er onbezonnen in. Nu moet ik opletten hoe ik reageer. Rekening houden dat ik haar bevestiging geef. Soms zit ze mij te plagen waar we beiden om moeten lachen. Maar als ik dan ineens naar huis ga om spullen te halen (waarvan ik vooraf heb gezegd dat ik even naar huis ga). En vervolgens iets langer weg blijf. Dan denkt ze dat ik boos ben. En heeft bevestiging nodig. Terwijl ik lachend te deur ben uitgegaan.
Dan twijfel ik al van wat heb ik nu gedaan.
Join the Army, see the world, meet interesting people - and kill them.
Ow en iedereen bedankt voor de reacties! Waardeer ik zeer.
Zojuist een goed stuk lekker gaan wandelen. Werk neergelegd en aardig wat dingen op een rij gezet. En eens een avond niemand om mij heen. Is al teken dat dit bevrijdend voelt.
Ik hou ontzettend veel van haar. Ik heb nog nooit van iemand zoveel gehouden. Maar onze relatie is momenteel te complex ben ik bang.
Ik heb twee keuzes. Of ik ga ermee door en ondersteun haar in haar therapie. Ik neem sommige dingen voor lief. In de hoop dat het e.a. zal veranderen in komend jaar. En ik weet zeker dat ze het voor elkaar gaat krijgen om haar "punten" minder bepalend voor haar gedrag/gevoel te laten zijn. Dat haar dat gaat lukken ben ik van overtuigd. Of we een toekomst hebben moet blijken.
Of ik zet er een punt achter. Waar ik zelf kapot van zou zijn. Zij ook want ze ziet het niet aankomen. En vertrouwt mij sinds kort zelfs haar huissleutel toe. Dat is best een ding voor haar.
Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik zelf veel te veel werk afgelopen tijd.
Maar na al die tijd investeren (tijd en geld) begint het nu zijn vruchten af te werpen. En dan is het moeilijk om "nee" te verkopen tegen klanten. Waardoor ik soms dagen tot 24:00 aan het werk ben.
Maar stel ik zou een 9 tot 5 baan hebben. Dan weet ik zeker dat we elkaar niet vaker zullen zien.
Mbt even eruit doelde ik op dat het prive en zakelijk in een sneltrein gaat. En ik er achteraan zwaai.
Ook zakelijk moet ik dingen aanpakken. Maar gewoon geen tijd voor gehad. Ook al zou ik het willen.
Zojuist een goed stuk lekker gaan wandelen. Werk neergelegd en aardig wat dingen op een rij gezet. En eens een avond niemand om mij heen. Is al teken dat dit bevrijdend voelt.
Ik hou ontzettend veel van haar. Ik heb nog nooit van iemand zoveel gehouden. Maar onze relatie is momenteel te complex ben ik bang.
Ik heb twee keuzes. Of ik ga ermee door en ondersteun haar in haar therapie. Ik neem sommige dingen voor lief. In de hoop dat het e.a. zal veranderen in komend jaar. En ik weet zeker dat ze het voor elkaar gaat krijgen om haar "punten" minder bepalend voor haar gedrag/gevoel te laten zijn. Dat haar dat gaat lukken ben ik van overtuigd. Of we een toekomst hebben moet blijken.
Of ik zet er een punt achter. Waar ik zelf kapot van zou zijn. Zij ook want ze ziet het niet aankomen. En vertrouwt mij sinds kort zelfs haar huissleutel toe. Dat is best een ding voor haar.
Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik zelf veel te veel werk afgelopen tijd.
Maar na al die tijd investeren (tijd en geld) begint het nu zijn vruchten af te werpen. En dan is het moeilijk om "nee" te verkopen tegen klanten. Waardoor ik soms dagen tot 24:00 aan het werk ben.
Maar stel ik zou een 9 tot 5 baan hebben. Dan weet ik zeker dat we elkaar niet vaker zullen zien.
Mbt even eruit doelde ik op dat het prive en zakelijk in een sneltrein gaat. En ik er achteraan zwaai.
Ook zakelijk moet ik dingen aanpakken. Maar gewoon geen tijd voor gehad. Ook al zou ik het willen.
Even in je zin samengevat.'Vind 't leuk maar bovenstaande complicatie maakt me gek'.
Lekker laten varen deze relatie. Als dit al het startschot is dan spiraalt het straks helemaal naar het dieptepunt als jullie iets serieuzers beginnen. Been there, seen it.
Lekker laten varen deze relatie. Als dit al het startschot is dan spiraalt het straks helemaal naar het dieptepunt als jullie iets serieuzers beginnen. Been there, seen it.
Het lijkt erop dat ze niet echt moeite voor je doet en daar kan je onzeker van worden. Ik voel een beetje onzekerheid in je lap text.
Maar goed, je moet niet in een relatie willen zitten met iemand die geen moeite doet. Uitmaken dus..
Maar goed, je moet niet in een relatie willen zitten met iemand die geen moeite doet. Uitmaken dus..
ik voorspel een forever alone unhappy
of
not alone but still unhappy
choose one
of
not alone but still unhappy
choose one
Aan deze tekst kunnen geen rechten worden ontleend.
Ik ben geen robot.
niet bang voor ban
I stand with (the) Netherlands. w/
Ik ben geen robot.
niet bang voor ban
I stand with (the) Netherlands. w/
Jongen, luister niet naar al die maagden/ singles in dit topic.
Heb je überhaupt met haar hierover gecommuniceerd? En van een schaal van 1 tot 10 hoeveel hou je van haar?
P.s is heel normaal dat in het begin alles vloeiend lijkt te lopen, maar in een relatie kom je eenmaal struikelblokken tegen en je wordt telkens een beetje sterker als je ze succesvol hebt overwonnen.
Heb je überhaupt met haar hierover gecommuniceerd? En van een schaal van 1 tot 10 hoeveel hou je van haar?
P.s is heel normaal dat in het begin alles vloeiend lijkt te lopen, maar in een relatie kom je eenmaal struikelblokken tegen en je wordt telkens een beetje sterker als je ze succesvol hebt overwonnen.
De reden waarom nederlanders depressief en alleen achterblijven.quote:
Het lijkt erop dat ze niet echt moeite voor je doet en daar kan je onzeker van worden. Ik voel een beetje onzekerheid in je lap text.
Maar goed, je moet niet in een relatie willen zitten met iemand die geen moeite doet. Uitmaken dus..
Relaties zijn geen meubels ofzo. Niet goed genoeg? Op naar een ander.
Met die mindset zal je nooit echte liefde kunnen begrijpen.
Sorry hoor maar als bij dit stukje je alarmbellen niet afgaan.quote:Op woensdag 29 juli 2020 00:25 schreef Medusa666 het volgende:
Jongen, luister niet naar al die maagden/ singles in dit topic.
Heb je überhaupt met haar hierover gecommuniceerd? En van een schaal van 1 tot 10 hoeveel hou je van haar?
P.s is heel normaal dat in het begin alles vloeiend lijkt te lopen, maar in een relatie kom je eenmaal struikelblokken tegen en je wordt telkens een beetje sterker als je ze succesvol hebt overwonnen.
Ja een relatie is werken voor elkaar maar echt niet op deze manier en al helemaal niet zo snel.
Als je iemand tegenkomt die je neemt zoals je bent dan heb je dit soort gedoe maar minimaal.
Tjah het is een beetje dubbel.
Jij werkt graag veel, wellicht uitlaatklep of een mooi streven.
En zij wil dan ook iets te doen hebben, zoals 'leuke' dingen met haar vriendinnen doen.
Ik denk niet eens dat zij door heeft dat zij uitgeblust raakt van haar vriendinnen.
Zij heeft ook door haar medicatie en andere zaken die spelen waarschijnlijk ook geen werk. Althans uitslapen tot 09.00 lijkt mij een signaal van niet.
Dus wat moet zij dan de hele dag doen?
Wellicht veranderd dat door kinderen.
Of ga mee naar de therapie?
Koop een puppy voor haar?
Jij werkt graag veel, wellicht uitlaatklep of een mooi streven.
En zij wil dan ook iets te doen hebben, zoals 'leuke' dingen met haar vriendinnen doen.
Ik denk niet eens dat zij door heeft dat zij uitgeblust raakt van haar vriendinnen.
Zij heeft ook door haar medicatie en andere zaken die spelen waarschijnlijk ook geen werk. Althans uitslapen tot 09.00 lijkt mij een signaal van niet.
Dus wat moet zij dan de hele dag doen?
Wellicht veranderd dat door kinderen.
Of ga mee naar de therapie?
Koop een puppy voor haar?
Nemen zoals iemand is, kan je ook leren. Ik zie bij -beide dat er voornamelijk onzekerheid op het spel zit. Als ze dit goed met elkaar kunnen communiceren, kunnen ze misschien beide hun eigen aandeel inzien en daaraan werken. En het is al helemaaaaal niet zo snel. Het is logisch dat ze na 6 maanden deze struikelblokken hebben en dat TS denkt “maar de eerste maanden waren zo leuk en gemakkelijk”. Helemaal aangezien het zijn eerste relatie is. Maar het is altijd werken en motivatie opbrengen om elkaar opnieuw te leren kennen en op elkaar in te spelen/ weg vinden die voor beide bevredigend is. Dit lukt echter niet zonder communicatie.quote:Op woensdag 29 juli 2020 00:33 schreef S95Sedan het volgende:
[..]
Sorry hoor maar als bij dit stukje je alarmbellen niet afgaan.
Ja een relatie is werken voor elkaar maar echt niet op deze manier en al helemaal niet zo snel.
Als je iemand tegenkomt die je neemt zoals je bent dan heb je dit soort gedoe maar minimaal.
Als de communicatie ruk is en je hebt het vaker geprobeerd om te communiceren, kun je het beter uitmaken.
Maar vraag mij überhaupt af wat jouw ervaring met relaties is.
En TS ik vind dat je echt teveel overanalyseert. Wellicht doe je dat omdat het je eerste relatie is. Maar blijf chill en bespreek het liever met haar dan dat je met ons doet. Kortom, wees een man. Toon leiderschap.
En TS, probeer zoveel mogelijk voor jezelf te denken. Mensen in dit subforum en met name mannen zijn enorm miserabel. En miserabele mensen willen onbewust ook anderen miserabel maken.
En TS, probeer zoveel mogelijk voor jezelf te denken. Mensen in dit subforum en met name mannen zijn enorm miserabel. En miserabele mensen willen onbewust ook anderen miserabel maken.
quote:
En TS ik vind dat je echt teveel overanalyseert. Wellicht doe je dat omdat het je eerste relatie is. Maar blijf chill en bespreek het liever met haar dan dat je met ons doet. Kortom, wees een man. Toon leiderschap.
En TS, probeer zoveel mogelijk voor jezelf te denken. Mensen in dit subforum en met name mannen zijn enorm miserabel. En miserabele mensen willen onbewust ook anderen miserabel maken.
sommige mensen kiezen liever voor een leuke relatie ipv een destructieve toestand "want hard werken zal je!". Dat je jezelf dat niet gunt prima, maar misgun het een ander niet. Zelfs een blinde maagd ziet van mijlen ver dat de relatie van ts op niks gaat uitlopen en voor beide partijen niet goed is.
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
12 uur werken en ook vaak in het weekend... Waarom heb je dan in godsnaam een relatie? Zij voelt zich eenzaam omdat jij er nooit bent. Dus ja, dan maar afspreken met die vermoeiende vriendinnen.
quote:
In principe is 'normaal' voor iedereen anders, maar over het algemeen kun je wel stellen dat een relatie die meer energie kost dan ie oplevert, waarbij je continu aan jezelf twijfel, waarbij je op je tenen loopt en je aanpast aan je partner én waarbij je na een jaar al behoefte hebt aan een paar dagen alleen zijn, niet normaal is.
Let niet op mij, de kan is uitzonderlijk groot dat deze gebeurtenis slechts één van mn wanen is.
De relatie met jou en die ze heeft met haar vriendinnen is heel anders. Met hen kan ze zo te horen gek doen /zuipen / whatever
Met jou is het rustig en relaxed.
Dus wil ze een uitlaatklep, dan wil ze die vriendinnen en dan kan ze bij jou wel weer relaxed/rustig zijn. En blijkbaar hebben die vriendinnen gewoon soms voorkeur bij haar.
Jij werkt zelf nu heel veel (12 uur per dag), dus pas laat beschikbaar en dan wil jij dingen doen. Zij kan dat momenteel niet (blijkbaar) door die medicatie, dan wil ze rust en slapen. Dus in hoeverre hebben jullie echt tijd voor elkaar?
Met jou is het rustig en relaxed.
Dus wil ze een uitlaatklep, dan wil ze die vriendinnen en dan kan ze bij jou wel weer relaxed/rustig zijn. En blijkbaar hebben die vriendinnen gewoon soms voorkeur bij haar.
Jij werkt zelf nu heel veel (12 uur per dag), dus pas laat beschikbaar en dan wil jij dingen doen. Zij kan dat momenteel niet (blijkbaar) door die medicatie, dan wil ze rust en slapen. Dus in hoeverre hebben jullie echt tijd voor elkaar?
Mijn ex was iemand met een vergelijkbaar tijdsschema als de TS die nooit rekening hield met mij. TS steekt overduidelijk moeite om met haar samen te kunnen zijn in zijn vrije uurtjes/vakantiedagen, terwijl zijn vriendin geen rekening met hem houdt. Zo'n eenzijdige benadering gaat niet werken, ongeacht wie van de twee de 80 uur maakt.quote:
12 uur werken en ook vaak in het weekend... Waarom heb je dan in godsnaam een relatie? Zij voelt zich eenzaam omdat jij er nooit bent. Dus ja, dan maar afspreken met die vermoeiende vriendinnen.
Nog nooit een relatie gehad en dan gelijk als eerste relatie deze uitdaging? Knap dat je het in elk geval probeert.
Maar vraag je wel af je nu gelukkiger bent dan toen je geen relatie had en trek daar je conclusies uit om je vervolgstappen mee te bepalen.
Ja, het is eerder gezegd: elke relatie moet aan gewerkt worden en zijn er struikelblokken. Maar daar moet wel samen op gelijkwaardig niveau aan gewerkt worden.
Maar vraag je wel af je nu gelukkiger bent dan toen je geen relatie had en trek daar je conclusies uit om je vervolgstappen mee te bepalen.
Ja, het is eerder gezegd: elke relatie moet aan gewerkt worden en zijn er struikelblokken. Maar daar moet wel samen op gelijkwaardig niveau aan gewerkt worden.
Op die leeftijd heb je vrees ik niet meer veel keuze wat dat betreft. Ik liep tegen hetzelfde aan toen ik 27 was en met mijn ex-vriend voor het eerst in een relatie stapte. Nu ik 30 ben, zie ik nog meer mensen met zakken aan bagage rondlopen in vergelijking met een paar jaar terug. Niet dat ik dat persé erg vind, zolang men bereid is het verleden opzij te zetten, maar een vergelijkbare partner vinden is een behoorlijke opgave, zo niet een speld in een hooiberg.quote:
Nog nooit een relatie gehad en dan gelijk als eerste relatie deze uitdaging? Knap dat je het in elk geval probeert.
Maar vraag je wel af je nu gelukkiger bent dan toen je geen relatie had en trek daar je conclusies uit om je vervolgstappen mee te bepalen.
Ja, het is eerder gezegd: elke relatie moet aan gewerkt worden en zijn er struikelblokken. Maar daar moet wel samen op gelijkwaardig niveau aan gewerkt worden.
|
|
