Mijn ouders (71 en 77) zijn in wezen brave zielen, die ook in coronatijd netjes doen wat er van ze wordt gevraagd: blijf thuis, ga niet naar plekken waar het druk is, doe efficiënt je boodschappen, schud geen handen, houd anderhalve meter afstand, blabla etc.
Maar onder de oppervlakte schuurt het. Niet alleen doet het pijn dat ze hun kinderen al vier maanden lang niet hebben mogen omhelzen, dat de bridgeclub niet meer samenkomt, dat al het vrijwilligerswerk wat ze deden op z'n gat ligt... ook krijgen ze een steeds grotere afkeer van de post-coronawereld op zichzelf.
Het "gedoe" in cafés en restaurants...
de "absurde" taferelen in bioscopen of theaters...
de "griezelige" mondkapjes in het openbaar vervoer...
of Rutte nu wel of niet zijn goedkeuring over iets heeft uitgesproken, op de een of andere manier is het nooit goed zoals het er nu aan toe gaat. Mijn ouders vinden telkens wat te klagen over de huidige staat van de wereld. Ik hoor ze praten alsof ze menen dat er een kwade genius is die deze "onzin" heeft verzonnen om het klootjesvolk eronder te houden.
Die opvatting komt in langere gesprekken met hen steeds duidelijker naar voren: het coronavirus is eigenlijk niet meer dan "een griepje", de gruwelverhalen over massasterfte in verzorgingstehuizen of in Brabantse dorpsgemeenschappen of in Bergamo zijn allemaal "opgeblazen door de MSM", de dodelijkheid van het virus is "overdreven". En de bazen van het RIVM ("Jaap voorop") hebben natuurlijk allemaal belangen in Big Pharma. Bovendien, ken jij iemand met corona dan?
Nu zou me dat allemaal worst kunnen wezen. Mensen denken wat ze willen denken, mijn ouders evengoed. Maar ik ben zelf iemand die de ernst van het virus echt wil erkennen en zich het nut van de maatregelen goed kan voorstellen. Willen we verspreiding van het virus stoppen, dan kan dat alleen door zo min mogelijk fysiek contact en door afstand tot elkaar te houden. Vervelend, voor iedereen, maar het is nu niet anders.
Een "discussie" met mijn ouders hierover, die helaas al een paar keer is ontbrand, brengt ons weinig bij elkaar. Mild uitgedrukt. Echt vervelende emoties maakt dat los. Ik zou me er bijna schuldig over gaan voelen dat ik zonder morren alle overheidsmaatregelen in acht neem. Alsof ik mijn eigen ouders daarmee tekort doe.
Hoe zit dat bij jullie?
[ Bericht 0% gewijzigd door Ringo op 13-07-2020 07:14:34 ]
He's simple, he's dumb, he's the pilot.