Ik heb een paar herinneringen uit mijn jeugd waarin ik dat ervaarde. Daardoor weet ik dat het kan.
Maar het gebeurt nooit meer. Er is altijd dat gevoel dat er iets niet goed is. Nooit echt ontspanning, altijd angst, onrust, zorgen. Soms weet ik niet eens waarom ik gespannen ben.
Is die serene staat iets dat enkel voorbehouden is aan mensen die sowieso wat relaxter in het leven staan? Hoort het bij volwassen zijn dat je minder goed of helemaal niet meer kunt ontspannen? Heeft het zin om ernaar te streven dit gevoel weer te ervaren of moet ik me erbij neerleggen dat dingen gewoon nooit oké zijn of voelen en dat dat bij het leven hoort?
Vroeger had ik dat wel eens van mezelf, toen ik een kind was.
Nu niet meer. Maar soms op een feestje met wat hulpmiddelen voel ik wel min of meer hetzelfde. Dat het moment geweldig is en ik niet denk aan vroeger of later.
En verder herken ik het ook wel. Ik denk wel dat je omstandigheden kan creëren waarin je dat weer kan (kŕn) ervaren. Door rust te nemen. En aandacht voor je omgeving. Bepaalde dingen in je leven om te gooien waar je je nu aan irriteert.
Ik denk dat het met prikkels te maken heeft. Maar wat je er tegen kunt doen? Geen idee.
Soms heb ik het wel op een feestje met wat drank op. Niet straalbezopen, maar er tegenaan. Vooral dansend
Nu je het zegt. Ik had dat eens toen ik helemaal alleen 's avonds in een stad in Zuid-Spanje liep om nog wat boodschappen te halen op vakantie. Toen was er niets anders dan ik en de straat.quote:Op donderdag 9 juli 2020 21:25 schreef Postbus100 het volgende:
Ik had het laatst. Ik liep een rondje, zoals ik wel vaker doe. En ineens vond ik mezelf terug, starend naar het water, helemaal in gedachten verzonken/in het moment. Ik schrok ervan. Dat was de rust die ik vroeger ook wel eens ervoer. Waar was de tijd dat ik met een vriendin gewoon kon zijn in het hier en nu? Zoals nu?
Koester die momentenquote:Op donderdag 9 juli 2020 21:28 schreef BasEnAad het volgende:
[..]
Nu je het zegt. Ik had dat eens toen ik helemaal alleen 's avonds in een stad in Zuid-Spanje liep om nog wat boodschappen te halen op vakantie. Toen was er niets anders dan ik en de straat.
Ja, die modusquote:Op donderdag 9 juli 2020 21:27 schreef ZarB het volgende:
Iedereen lijkt in die modus te zijn (van stress/angst/etc).
Ja dit herken ik wel. Van op reis dan. Vorig jaar in een knaldruk smal straatje in Napels. Ik was net 5 min daarvoor gearriveerd. Liep met een plastic tasje om een sixpackje bier te halen in 1 of ander rommelwinkeltje op de hoek. Het gevoel alsof ik er al jaren vertoefde. Ging er helemaal in op.quote:
[..]
Nu je het zegt. Ik had dat eens toen ik helemaal alleen 's avonds in een stad in Zuid-Spanje liep om nog wat boodschappen te halen op vakantie. Toen was er niets anders dan ik en de straat.
Het hoort juist andersom te zijn.quote:
Hebben jullie momenten waarop je echt ontspannen bent, in het moment leeft, opgaat in en geniet van wat je aan het doen bent, het gevoel hebt dat alles goed is (al is het maar eventjes)? Of iets vergelijkbaars.
Ik heb een paar herinneringen uit mijn jeugd waarin ik dat ervaarde. Daardoor weet ik dat het kan.
Maar het gebeurt nooit meer. Er is altijd dat gevoel dat er iets niet goed is. Nooit echt ontspanning, altijd angst, onrust, zorgen. Soms weet ik niet eens waarom ik gespannen ben.
Is die serene staat iets dat enkel voorbehouden is aan mensen die sowieso wat relaxter in het leven staan? Hoort het bij volwassen zijn dat je minder goed of helemaal niet meer kunt ontspannen? Heeft het zin om ernaar te streven dit gevoel weer te ervaren of moet ik me erbij neerleggen dat dingen gewoon nooit oké zijn of voelen en dat dat bij het leven hoort?
In je jeugd vaak het gevoel “ik moet nog, ik ben niet compleet enz.”
Als je ouder word ben je steeds meer tevreden, fijn gezin met leuke kinderen, leuk huis en spullen, maar voornamelijk de opgebouwde rust van een volwassen man, niemand doet je meer wat. Je hebt je shit voor elkaar!
Succes met deze tocht.
Zeker, dat was echt heerlijkquote:
Is dat niet de onbezorgdheid van vroeger, die je dan mist?quote:
Ik had het laatst. Ik liep een rondje, zoals ik wel vaker doe. Meestal is dat een 'verplicht nummer', omdat ik weet dat het me mentaal en fysiek goed doet. Nu dus weer. Maar wel met iets meer aandacht voor mijn omgeving. En ineens vond ik mezelf terug, starend naar het water, helemaal in gedachten verzonken/in het moment. Ik schrok ervan. Dat was de rust die ik vroeger ook wel eens ervoer. Waar was de tijd dat ik met een vriendin gewoon kon zijn in het hier en nu? Zoals nu?
Misschien. Maar ook wel een bepaald soort rusteloosheid nu. Altijd bezig, altijd leven met het volgende moment of met de volgende stap in gedachten. Dat had ik vroeger niet. Dan kon ik echt op een stoel zitten en heerlijk om me heen kijken en that's it.quote:
[..]
Is dat niet de onbezorgdheid van vroeger, die je dan mist?
Herkenbaar.quote:
[..]
Misschien. Maar ook wel een bepaald soort rusteloosheid nu. Altijd bezig, altijd leven met het volgende moment of met de volgende stap in gedachten. Dat had ik vroeger niet. Dan kon ik echt op een stoel zitten en heerlijk om me heen kijken en that's it.
Dat lukt me op vakantie dus wel min of meer. Want al zou iemand iets van me willen of van me verwachten, het is toch niet mogelijk, want ik ben 2000 kilometer van alles vandaan. Dan kan ik me daar wel van afsluiten.quote:
[..]
Misschien. Maar ook wel een bepaald soort rusteloosheid nu. Altijd bezig, altijd leven met het volgende moment of met de volgende stap in gedachten. Dat had ik vroeger niet. Dan kon ik echt op een stoel zitten en heerlijk om me heen kijken en that's it.
In het nu dan weer wel. Ik ben over het algemeen veel meer ontspannen. Niet constant bezig met later, wat beter zou moeten, anders kan. Het leven is mooi, ik geniet daar van en sta daar ook heel vaak bij stil.
Wat voel je dan?quote:Op donderdag 9 juli 2020 23:05 schreef Seven. het volgende:
Ik sta eigenlijk elke dag wel Even stil bij hoe mooi het leven wel niet is.
Gewoon, eventjes compleet tevreden zijn. Verwondering over al het goede dat mij overkomt. Zit 'm in hele kleine dingetjes. Vogeltjes kijken in de tuin, lachen met m'n partner.quote:
Als kind zijnde was ik voor nogal wat (onlogische) dingen bang. Als kind was zowat altijd bang/depressief, waardoor ik nooit echt van dingen genoot, of me schuldig voelde dat ik genoot.
Ik ervaar wel meer stress dan vroeger. Dus stress gaat omhoog, maar angst ging vreemd genoeg naar beneden/was beter te managen door rationeler denken.
Alleen als ik nu dus nog angst ervaar (soms), dan komt het wel 10x zo hard binnen en ben ik dus ook echt bang. Vroeger was het dus meer een soort constant onderdeel van mijn leven, nu komt het heel soms nog opzetten.
Ik denk dat je zulke gevoelens/ervaringen van ontspanning en rust terug kunt vinden als je iets doet wat je echt heel leuk vind, waar je helemaal in op gaat. Maar dat komt dus neer op een soort meditatie wat je dan eigenlijk doet.
. Mindfullness, maar dan zonder ervoor te gaan zitten en daadwerkelijk mediteren.Maar wat is stress? En wat is angst?quote:
Ik heb juist nu ik wat ouder ben, ik wat realistischer kan kijken/meer kan relativeren, waardoor ik minder angst ervaar. Hierdoor heb ik als 'volwassene' wel wat meer ontspanning kunnen vinden, ervaring leert dat dingen linksom of rechtsom wel goed komen.
Als kind zijnde was ik voor nogal wat (onlogische) dingen bang. Als kind was zowat altijd bang/depressief, waardoor ik nooit echt van dingen genoot, of me schuldig voelde dat ik genoot.
Ik ervaar wel meer stress dan vroeger. Dus stress gaat omhoog, maar angst ging vreemd genoeg naar beneden/was beter te managen door rationeler denken.
Alleen als ik nu dus nog angst ervaar (soms), dan komt het wel 10x zo hard binnen en ben ik dus ook echt bang. Vroeger was het dus meer een soort constant onderdeel van mijn leven, nu komt het heel soms nog opzetten.
Ik denk dat je zulke gevoelens/ervaringen van ontspanning en rust terug kunt vinden als je iets doet wat je echt heel leuk vind, waar je helemaal in op gaat. Maar dat komt dus neer op een soort meditatie wat je dan eigenlijk doet.
Stress is als ik bijv denk, die taak moet nu wel af, want er is bijv. een deadline. Ik heb dan (gezonde) stress want ik wil het afmaken, maar weet dat ik niet doodga als ik het niet haal. Het zou alleen wel fijn zijn als het lukt.quote:
Angst is wanneer ik bijv. stress heb dat ik iets af moet maken, maar dat ik superbang ben dat het niet lukt, en dat ik denk dat de wereld vergaat als ik het niet red.
Snap je?
Ja.quote:
[..]
Stress is als ik bijv denk, die taak moet nu wel af, want er is bijv. een deadline. Ik heb dan (gezonde) stress want ik wil het afmaken, maar weet dat ik niet doodga als ik het niet haal. Het zou alleen wel fijn zijn als het lukt.
Angst is wanneer ik bijv. stress heb dat ik iets af moet maken, maar dat ik superbang ben dat het niet lukt, en dat ik denk dat de wereld vergaat als ik het niet red.
Snap je?
Laatste keer dat ik het gevoel had dat alles oké was kan ik me nog wel goed herinneren. Dat was 7 of 8 jaar geleden en ik was op een mooie zomeravond aan het hardlopen door de bossen en weilanden
Ja! Ik heb precies hetzelfde! Altijd is er wel wat , ook al weet ik dat ik in theorie gelukkig ben, dan nog ga ik weer bedenken wat voor ergs er allemaal binnekort zou kunnen gebeuren wat het weer kan verpesten. Het houdt nooit op. Maarja, het is onze eigen schuldquote:
Hebben jullie momenten waarop je echt ontspannen bent, in het moment leeft, opgaat in en geniet van wat je aan het doen bent, het gevoel hebt dat alles goed is (al is het maar eventjes)? Of iets vergelijkbaars.
Ik heb een paar herinneringen uit mijn jeugd waarin ik dat ervaarde. Daardoor weet ik dat het kan.
Maar het gebeurt nooit meer. Er is altijd dat gevoel dat er iets niet goed is. Nooit echt ontspanning, altijd angst, onrust, zorgen. Soms weet ik niet eens waarom ik gespannen ben.
Is die serene staat iets dat enkel voorbehouden is aan mensen die sowieso wat relaxter in het leven staan? Hoort het bij volwassen zijn dat je minder goed of helemaal niet meer kunt ontspannen? Heeft het zin om ernaar te streven dit gevoel weer te ervaren of moet ik me erbij neerleggen dat dingen gewoon nooit oké zijn of voelen en dat dat bij het leven hoort?
. Want we denken na.Toch gek he? Eerst word op school erin gedrild om na te denken oh wee als dat mislukt dan zie je het gelijk terug in je cijfers. En op het werk moet je wel constant na denken zelfs bij automatische piloot werk wat bijna niet meer bestaat behalve lopende band of schoonmaak of spoelkeuken misschien dan word er nog minimaal havo/vwo gevraagd en creatief oplossingsvermogen out of the box weet ik wat voor shit want dan heb je soms nog steeds onverwachte situaties die eigen denkwerk vereisen.
Maar oh nee! Nadenken buiten werk om is des duivels! Hoe mega dom dat we dat doen en niet onmiddellijk op commando uit kunnen schakelen! Ja, eigen schuld als je geen 100% controle hebt over wat je denkt, had je maar meer moeten mediteren. Buiten je werk om mag je helemaal niet denken (op het plannen van je vakanties en je doe het zelf klussen na als je dat kan wat ik dus niet), dan is het altijd goed. Tussen geen gedachten kunnen immers geen zelf belemmerende zitten.
Psychiatrie heeft er natuurlijk geen antwoord op want discomfort hoort bij het leven, ook als het chronisch.
Maar ik hoop gewoon dat binnekort alles biochemiscg gezien te verklaren zal zijn.
Voor teveel gedachten schrijven ze meestal antipsychotica voor, maar bij mij hielp het niets. Veel Medicijnen uit de psychiatrie zijn vaak niet werkend of helaas te zwaar qua bijwerkingen voor het dagelijks leven.
Vroeger geloofde ik daarom nog in supplementen, dat is nu aan het afnemen omdat weinig werkt maar sam-e hielp wel, en sommige andere dingen een beetje. Maar wat ik heel erg interessant vind is het fenomeen van mensen die dachten dat ze een psychedelische drug kregen en daarom gingen hallucineren. De conclusie "zie je wel alles is mindset en verder niks" is misschien wel juist maar ik kan dan niet anders dan denken ja maar waar komt die mindset dan vandaan, wat is dat. En daar heeft nog steeds niemand een antwoord op en dat haat ik.
[ Bericht 16% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 10-07-2020 00:44:20 ]
Maar goed het loopt samen met stress, nu recent afgestudeerd en begonnen met werken en merk dan even een periode dat ik wat vaker onrustig ben, en dit zal ik over een aantal weken tot maanden vergeten zijn. Dan wandel ik dagdromend rond met de honden uitlaten daar merk ik het dan soms aan.
Ben ook wel goed in dingen bagatelliseren misschien kunnen jullie daarmee oefenen.
Ik denk niet dat ik zelf moet oefenen, van Kuolema weet ik het niet.quote:Op vrijdag 10 juli 2020 01:01 schreef FlippingCoin het volgende:
Als ik dat heb dan ben ik mij er zelden van bewust, wanneer ik het niet heb dan wel.
Maar goed het loopt samen met stress, nu recent afgestudeerd en begonnen met werken en merk dan even een periode dat ik wat vaker onrustig ben, en dit zal ik over een aantal weken tot maanden vergeten zijn. Dan wandel ik dagdromend rond met de honden uitlaten daar merk ik het dan soms aan.
Ben ook wel goed in dingen bagatelliseren misschien kunnen jullie daarmee oefenen.
Als je iedere dag al tegen jezelf zegt wat je wel hebt en waar je wel blij mee bent en bij alles zelf de positieve gedachte erbij moet schrijven dan oefen je allang of heb ik dat weer eens fout?
Het genereren van negatieve gedachte en die vervolgens handmatig moeten weerleggen vreet energie, dat gaat er bij de meesten gewoonweg niet in.
Jouw partner is een lilliputter?quote:
Zit 'm in hele kleine dingetjes. Vogeltjes kijken in de tuin, lachen met m'n partner.
Zo vaak. Vooral als ik er lekker bij lig en anderen druk aan het werk zie.quote:
Hebben jullie momenten waarop je echt ontspannen bent, in het moment leeft, opgaat in en geniet van wat je aan het doen bent, het gevoel hebt dat alles goed is (al is het maar eventjes)? Of iets vergelijkbaars.
Sinds wanneer zijn kabouters lilliputter?quote:
Op quote:
Enkel als ik XTC gebruikt hebquote:
Hebben jullie momenten waarop je echt ontspannen bent, in het moment leeft, opgaat in en geniet van wat je aan het doen bent, het gevoel hebt dat alles goed is (al is het maar eventjes)? Of iets vergelijkbaars.
Pas nu ik richting de 40 ga begint het weer te komen.quote:
Hebben jullie momenten waarop je echt ontspannen bent, in het moment leeft, opgaat in en geniet van wat je aan het doen bent, het gevoel hebt dat alles goed is (al is het maar eventjes)? Of iets vergelijkbaars.
Ik heb een paar herinneringen uit mijn jeugd waarin ik dat ervaarde. Daardoor weet ik dat het kan.
Maar het gebeurt nooit meer. Er is altijd dat gevoel dat er iets niet goed is. Nooit echt ontspanning, altijd angst, onrust, zorgen. Soms weet ik niet eens waarom ik gespannen ben.
Is die serene staat iets dat enkel voorbehouden is aan mensen die sowieso wat relaxter in het leven staan? Hoort het bij volwassen zijn dat je minder goed of helemaal niet meer kunt ontspannen? Heeft het zin om ernaar te streven dit gevoel weer te ervaren of moet ik me erbij neerleggen dat dingen gewoon nooit oké zijn of voelen en dat dat bij het leven hoort?
Mensen houden elkaar soms wel voor dat dit bij volwassen zijn hoort en dat je goed tegen dit soort druk zou moeten kunnen, maar daar ben ik het niet per se mee eens. Ik denk dat je niet zwak bent als je hier niet tegen kan, maar dat mensen niet gemaakt zijn voor chronische stress en dat je dus te afgestompt en te gehard bent als je er wel tegen kan. Dat wreekt zich op den duur.
Ik heb ook langdurig continu in die angst/stress staat gezeten, waarbij ik het grootste gedeelte van die tijd dacht dat ik alleen nog ff moest leren er tegen te kunnen (omdat 'iedereen' dat kan). Nu voel ik dat de meeste van die stress door mezelf (mindset) werd veroorzaakt en hoe kapot ik er geestelijk en lichamelijk door geraakt ben. En dat kost veel tijd om te herstellen.
Het is niet makkelijk. Maar ik denk dat het 100% de moeite waard is om ernaar te streven dit gevoel weer te ervaren en dat het echt wel kan. Volgens mij kan je een leven lang in een staat van 'spelen', ontdekken en verwonderen zijn, weliswaar afgewisseld met momenten van angst, grote zorgen, de crises die bij het leven/verandering horen.
Als je de momenten van diepe ontspanning kan ervaren kan je crisis ook beter aan en loop je minder risico om getraumatiseerd te raken van ervaringen.
Is langzaam weggeëbt naarmate ik ouder werd. niet dat ik het nu allemaal zo veel beter voor elkaar heb dan 10 jaar terug, maar die constante zorgen zijn er gewoon niet meer.
Tja, dat is toch waarom mensen uberhaupt motivatie hebben om te leven, om een goed gevoel te ervaren. Dat sommige mensen een goed gevoel krijgen van zo veel mogelijk afzien en masochisme onder het mom van succesvol en rijk worden en anderen niet is weer een ander verhaal.quote:
Pas nu ik richting de 40 ga begint het weer te komen.
Mensen houden elkaar soms wel voor dat dit bij volwassen zijn hoort en dat je goed tegen dit soort druk zou moeten kunnen, maar daar ben ik het niet per se mee eens. Ik denk dat je niet zwak bent als je hier niet tegen kan, maar dat mensen niet gemaakt zijn voor chronische stress en dat je dus te afgestompt en te gehard bent als je er wel tegen kan. Dat wreekt zich op den duur.
Ik heb ook langdurig continu in die angst/stress staat gezeten, waarbij ik het grootste gedeelte van die tijd dacht dat ik alleen nog ff moest leren er tegen te kunnen (omdat 'iedereen' dat kan). Nu voel ik dat de meeste van die stress door mezelf (mindset) werd veroorzaakt en hoe kapot ik er geestelijk en lichamelijk door geraakt ben. En dat kost veel tijd om te herstellen.
Het is niet makkelijk. Maar ik denk dat het 100% de moeite waard is om ernaar te streven dit gevoel weer te ervaren en dat het echt wel kan. Volgens mij kan je een leven lang in een staat van 'spelen', ontdekken en verwonderen zijn, weliswaar afgewisseld met momenten van angst, grote zorgen, de crises die bij het leven/verandering horen.
Als je de momenten van diepe ontspanning kan ervaren kan je crisis ook beter aan en loop je minder risico om getraumatiseerd te raken van ervaringen.
Ja zulke mensen zal je ook altijd hebben natuurlijk, als iemand daarvoor kiest is dat prima.quote:
[..]
Tja, dat is toch waarom mensen uberhaupt motivatie hebben om te leven, om een goed gevoel te ervaren. Dat sommige mensen een goed gevoel krijgen van zo veel mogelijk afzien en masochisme onder het mom van rijk worden en succesvol en anderen niet is weer een ander verhaal.
Het is pas kut als je er niet voor gekozen hebt om te lijden en de overtuiging hebt dat je dit maar moet ondergaan, omdat simpelweg het goede gevoel nooit meer komt.
En de dag daarna dan?quote:
Niet anders dan de dag ervoor.quote:
Verder wel herkenbaar. Bij mij zit het hem vooral in de kleine momenten, in de momenten waarin ik het bewust niet doorheb dat ik er even van geniet. Een goede film, even afspreken met wat vrienden, een wandeling, een feestje. De momenten zijn van korte duur. Bijvoorbeeld wanneer ik een reis maak heb ik nog steeds dingen aan m’n hoofd, maar soms zijn er van die momenten dat inderdaad alles oké is. Op dat moment heb je het niet door, wel als ik erop terugkijk.
Ik moet zeggen dat ik denk dat ik wel veranderd ben daardoor.quote:
Dat kan natuurlijk. In welke zin?quote:
Ik moet zeggen dat ik denk dat ik wel veranderd ben daardoor.
Ik ben van nature al wel een positief ingesteld mens en heb altijd wel gelukmomentjes gekend waar ik echt van kon genieten.quote:
Maar door xtc heb ik wel dat nog diepere gevoel leren kennen. En ja, dat wordt dan in eerste instantie wel chemisch opgewekt, maar het heeft mijn gevoel van geluk en verbinding met met name mijn partner wel een soort van ingeprent of zo?
Het is een gevoel dat ik heel gemakkelijk ook kan terugvinden en bereiken in mezelf zonder xtc. Ik heb het alweer een aantal jaar niet gebruikt, maar het gevoel ligt nog steeds heel dichtbij.
Aah zo, ook echt geholpen dus op een positieve manier. Dat is wel nicequote:
[..]
Ik ben van nature al wel een positief ingesteld mens en heb altijd wel gelukmomentjes gekend waar ik echt van kon genieten.
Maar door xtc heb ik wel dat nog diepere gevoel leren kennen. En ja, dat wordt dan in eerste instantie wel chemisch opgewekt, maar het heeft mijn gevoel van geluk en verbinding met met name mijn partner wel een soort van ingeprent of zo?
Het is een gevoel dat ik heel gemakkelijk ook kan terugvinden en bereiken in mezelf zonder xtc. Ik heb het alweer een aantal jaar niet gebruikt, maar het gevoel ligt nog steeds heel dichtbij.
Jaquote:Op vrijdag 10 juli 2020 13:45 schreef Cue_ het volgende:
[..]
Aah zo, ook echt geholpen dus op een positieve manier. Dat is wel nice
niet helemaal on topic, maar ik ben er voorstander van dat iedereen in zijn leven toch een of twee keer een avondje met xtc en geliefden doet
quote:
Ja
niet helemaal on topic, maar ik ben er voorstander van dat iedereen in zijn leven toch een of twee keer een avondje met xtc en geliefden doet
helemaal mee eens Nog verder offtopic. Door dat spul heb ik hem "zover gekregen" om een relatie aan te gaan met mij
En had achteraf geen spijt. Dus leuk spul! Voor de jongeren: Het is gevaarlijk spul!!! Die diepe verbindingquote:
[..]
Nog verder offtopic. Door dat spul heb ik hem "zover gekregen" om een relatie aan te gaan met mij
Ik was 36 toen ik het voor het eerst deed, dat scheelt misschien ook
En ik weet niet of het echt off topic is. Het gevoel dat alles oké is, daar gaat het in het topic om, toch?
Ja idd. Bij mij was 't twee jaar geleden voor 't eerst. En dan vorig jaar met m'n vriend voor 't eerst.quote:
[..]
Die diepe verbinding
Ik was 36 toen ik het voor het eerst deed, dat scheelt misschien ook
En ik weet niet of het echt off topic is. Het gevoel dat alles oké is, daar gaat het in het topic om, toch?
Zeker waar! Het is dan gewoon echt genieten van het moment en van elkaar. Die rust en dat gevoel krijg ik niet voor elkaar nuchter. Ben niet de persoon ernaar om te genieten "van kleine dingen". En als ik dat al wel doe, dan is 't niet bewust. En achteraf lukt 't me dan ook niet meer dat 't beseffen omdat ik het niet inzie dat ik dat eventueel deed. Zoiets
Ik kan dat gevoel ook zeker wel nuchter bereiken, moet ik zeggen, maar wel een stuk gemakkelijker dan vroeger. Dat zal zeker niet alleen door de ervaring met xtc komen, maar ik denk dat het wel helpt.quote:
[..]
Ja idd. Bij mij was 't twee jaar geleden voor 't eerst. En dan vorig jaar met m'n vriend voor 't eerst.
Zeker waar! Het is dan gewoon echt genieten van het moment en van elkaar. Die rust en dat gevoel krijg ik niet voor elkaar nuchter. Ben niet de persoon ernaar om te genieten "van kleine dingen". En als ik dat al wel doe, dan is 't niet bewust. En achteraf lukt 't me dan ook niet meer dat 't beseffen omdat ik het niet inzie dat ik dat eventueel deed. Zoiets
De momenten dat je geluk ervaart, zijn denk ik de momenten dat je bewust of onbewust die egocentrische filtermodus loslaat, waardoor geluk juist naar jou toekomt. We zijn eenvoudigweg niet gewend om met een dergelijke 'passieve' houding iets te bereiken; we hebben immers geleerd dat we ons moeten inspannen om iets voor elkaar te krijgen. Daarom puilen de boekenzaken en YouTube-kanalen ook uit van de zelfhulpboeken/video's.
En ja, meditatie is om een manier om daar aan te werken
Zitten jullie nu gewoon openlijk xtc aan te prijzen?quote:
[..]
Ik kan dat gevoel ook zeker wel nuchter bereiken, moet ik zeggen, maar wel een stuk gemakkelijker dan vroeger. Dat zal zeker niet alleen door de ervaring met xtc komen, maar ik denk dat het wel helpt.
Alle tieners zeggen ja tegen mdma.quote:
[..]
Zitten jullie nu gewoon openlijk xtc aan te prijzen?
Vind je het daar op lijken?quote:
[..]
Zitten jullie nu gewoon openlijk xtc aan te prijzen?
Jammer van dat laatste zinnetje. Daarmee bevestig je precies je voorgaande verhaalquote:
Wat ik bij mezelf waarneem, en wat ik denk hoe veel mensen bewustzijn, is dat we constant een filter gebruiken: vervelende dingen stoten we af, we klampen ons aan vast aan fijne dingen, en negeren de zaken die "saai" zijn. En in die constante achtbaan zoeken we vervolgens heel actief naar geluk. Een bijkomstigheid is dat we gebeurtenissen ook als "saai" of "uitgekauwd" gaan ervaren, en dat we in die zoektocht bovendien onszelf centraal stellen.
De momenten dat je geluk ervaart, zijn denk ik de momenten dat je bewust of onbewust die egocentrische filtermodus loslaat, waardoor geluk juist naar jou toekomt. We zijn eenvoudigweg niet gewend om met een dergelijke 'passieve' houding iets te bereiken; we hebben immers geleerd dat we ons moeten inspannen om iets voor elkaar te krijgen. Daarom puilen de boekenzaken en YouTube-kanalen ook uit van de zelfhulpboeken/video's.
En ja, meditatie is om een manier om daar aan te werken
Maar in het klein is dit elk weekend toch we het geval. Nu heb ik het geluk dat ik dingen goed kan relativeren en achter me laten. Ik heb zelden dat ik werk mee naar huis of mee naar bed neem. Dat gebeurt slechts zelden. Zelfs in coronatijd maar 1x gebeurd.
Het loslaten van dingen die je niet kunt beďnvloeden )in het geheel of op dat moment) heb ik mezelf actief aangeleerd. En het heeft me veel rust gebracht.
Tja, maar buiten drugs om, is meditatie volgens mij toch echt de manier om meer van dit soort momenten vaker te ervaren.quote:
Als kind voelde ik me een groot deel van de tijd zoals je beschrijft, maar rond het einde van mijn basisschool werden dit soort gevoelens steeds schaarser. In plaats daarvan kwam er een soort onrust tevoorschijn. Een onrust waar ik nog steeds dagelijks de neiging heb om van weg te rennen door me te focussen op de buitenwereld; werk, social media, netflix, materiele luxe en af en wat hulp van een glas wijn.
Toen ik dagelijks 2x 30 minuten mediteerde en me daarnaast veel bezig hield met dzogchen en advaita, ervaarde ik dit gevoel meerdere keren per dag; zowel tijdens meditatie als erbuiten. Helaas is die gewoonte er weer wat bij ingeschoten.
Als ik om me heen kijk, heb ik het vermoeden dat de meeste Nederlanders aan deze "aandoening" lijden. Komt het door de jachtige maatschappij en technologie waardoor ons fight-or-flight mechanisme nooit echt "uit" kan komen te staan ? Of hoort het vanwege de evolutie nou eenmaal bij een volwassen mens zijn om constant op je hoede te zijn?
Stress is de normale reactie om in beweging te blijven en te blijven werken aan je mini samenleving. Het heeft ons alle welvaart gebracht en we schieten weleens door.quote:
[..]
Tja, maar buiten drugs om, is meditatie volgens mij toch echt de manier om meer van dit soort momenten vaker te ervaren.
Als kind voelde ik me een groot deel van de tijd zoals je beschrijft, maar rond het einde van mijn basisschool werden dit soort gevoelens steeds schaarser. In plaats daarvan kwam er een soort onrust tevoorschijn. Een onrust waar ik nog steeds dagelijks de neiging heb om van weg te rennen door me te focussen op de buitenwereld; werk, social media, netflix, materiele luxe en af en wat hulp van een glas wijn.
Toen ik dagelijks 2x 30 minuten mediteerde en me daarnaast veel bezig hield met dzogchen en advaita, ervaarde ik dit gevoel meerdere keren per dag; zowel tijdens meditatie als erbuiten. Helaas is die gewoonte er weer wat bij ingeschoten.
Als ik om me heen kijk, heb ik het vermoeden dat de meeste Nederlanders aan deze "aandoening" lijden. Komt het door de jachtige maatschappij en technologie waardoor ons fight-or-flight mechanisme nooit echt "uit" kan komen te staan ? Of hoort het vanwege de evolutie nou eenmaal bij een volwassen mens zijn om constant op je hoede te zijn?
Besef dat stress en angst normaal is en leer het periodiek uit te schakelen. Want continu is niet nodig. We leven niet in oorlog of honger.
Ik besef opeens dat ik misschien een van de mensen ben die bijna geen zorgen ken. Komt, denk ik, ook omdat ik relaxt omga met dingen, "whatever".
En dat kan best zo zijn natuurlijk maar ik vind het lichtelijk irritant als dat telkens maar weer benadrukt moet worden. Vooral in combinatie met "heb geleerd om m'n ego opzij te zetten, nu jij nog!".
Het valt me wel op dat het de gem fokker ontzettend slecht gaat persoonlijk.quote:
Dit is net zoals veel topics een beetje een opscheptopic over "ja ik heb nooit zorgen maar dat komt allemaal door mijn eigen goede houding" aan het worden. Niet dat het daarin veel verschilt van andere topics. Of het nu gaat om succes, energie, humeur, relaties of bijna al het anderen, volgens de meeste mensen is al het goede altijd het resultaat van hun geweldige zelf.
En dat kan best zo zijn natuurlijk maar ik vind het lichtelijk irritant als dat telkens maar weer benadrukt moet worden. Vooral in combinatie met "heb geleerd om m'n ego opzij te zetten, nu jij nog!".
Ook enorm veel incels.
Denk niet dat dit alleen voor fok geldt....quote:
[..]
Het valt me wel op dat het de gem fokker ontzettend slecht gaat persoonlijk.
Echt?quote:
Dit is net zoals veel topics een beetje een opscheptopic over "ja ik heb nooit zorgen maar dat komt allemaal door mijn eigen goede houding" aan het worden. Niet dat het daarin veel verschilt van andere topics. Of het nu gaat om succes, energie, humeur, relaties of bijna al het anderen, volgens de meeste mensen is al het goede altijd het resultaat van hun geweldige zelf.
En dat kan best zo zijn natuurlijk maar ik vind het lichtelijk irritant als dat telkens maar weer benadrukt moet worden. Vooral in combinatie met "heb geleerd om m'n ego opzij te zetten, nu jij nog!".
Ik vind dit nou eigenlijk juist een topic waarin ik dat niet tegenkom. Kan ik er weer lekker in zitten kijken. Zitten ze daar nog?quote:
Voor mij helpt wandelen in het Bargerveen om dit gevoel te bereiken. Blijvend opletten voor de adders loopt je hoofd leeg. Heerlijk. Straks weer.
Moet er ook maar weer es heen.In welke zin precies?quote:
Jammer van dat laatste zinnetje. Daarmee bevestig je precies je voorgaande verhaal
Veel mensen, waaronder ikzelf, hebben ook moeite met ontspannen. Bij natuurlijke reactie moet je vaak ook eerst energie toevoeren voordat er meer energie vrijkomt.
Dat is voor veel mensen ook paradoxaal aan meditatie. Je doet het met een bepaald doel, maar als je teveel vastklampt aan die doelen, schiet je voorbij de essentie. Deze "paradox" is voor mij ook een heel mooi voorbeeld van hoezeer we zwart-wit denken en we de werkelijkheid willen bevriezen in concepten. Uiteindelijk is meditatie volslagen doelloos; doelen bevinden zich in de toekomst, terwijl meditatie zich juist op het "nu" richt. Maar niemand begint aan iets zonder doel; we moeten doelen voor onszelf stellen om te activeren.
Onze geest is nu eenmaal onrustig geconditioneerd. Je moet moeite doen om die onrust te temmen, net zoals je conditie opbouwt.
Goede post.quote:
[..]
In welke zin precies?
Veel mensen, waaronder ikzelf, hebben ook moeite met ontspannen. Bij natuurlijke reactie moet je vaak ook eerst energie toevoeren voordat er meer energie vrijkomt.
Dat is voor veel mensen ook paradoxaal aan meditatie. Je doet het met een bepaald doel, maar als je teveel vastklampt aan die doelen, schiet je voorbij de essentie. Deze "paradox" is voor mij ook een heel mooi voorbeeld van hoezeer we zwart-wit denken en we de werkelijkheid willen bevriezen in concepten. Uiteindelijk is meditatie volslagen doelloos; doelen bevinden zich in de toekomst, terwijl meditatie zich juist op het "nu" richt. Maar niemand begint aan iets zonder doel; we moeten doelen voor onszelf stellen om te activeren.
Onze geest is nu eenmaal onrustig geconditioneerd. Je moet moeite doen om die onrust te temmen, net zoals je conditie opbouwt.
Ik geloof dat veel stress/onrust opgekropte energie is. Lichamelijke energie. Ga maar eens 3 uur, wandelen, fietsen, sporten. Daarna voel jeje een paar uur opgeluchter en relaxter.
Sport, hobby, werk. Als je je er heel strak op kunt of moet focussen kan dat enorm helpen. Daarna ontspant je geest zich bijna als vanzelf. Tenminste hij mij.
Iets dat mij ook rust geeft is je alleen druk maken om zaken waar je ook echt invloed op kunt hebben. En dan is eigenlijk alleen actie van jouw kant de manier om je druk te maken, klagen of zorgen maken heeft weinig zin. En zaken waar jij geen invloed op hebt, tsja. Dat zijn nutteloze energieslurpers als je niet oppast. Dus ik weiger me druk te maken daaarover. Pech hebben kan altijd.
Ja er zitten genoeg. Was gister zelfs beetje druk van mensen en heb er geen gezien. Vroeger in het jaar is mooier als het er nog niet zo druk is.quote:
[..]
Zitten ze daar nog?
Okee, tof. Zet het in mijn agenda.quote:
[..]
Ja er zitten genoeg. Was gister zelfs beetje druk van mensen en heb er geen gezien. Vroeger in het jaar is mooier als het er nog niet zo druk is.
Ga er zekers weer eens heen.Dat je een goed ritme hebt waardoor het nauwelijks energie kost, lekker zonnetje op m'n gezicht, leuke mensen om me heen. Dan
. Meditatie is de manier om met die natuurlijke flow in contact te komen als je denkt dat je er out of touch mee bent.
Ja ik heb vooral een ontspannen leven. Mijn vrienden ook. Gewoon werk, geld, wat plezier. Het lijkt hier net alsof wat jij ervaart standaard is maar dat is het volgens mij helemaal niet. Wat is er om je druk over te maken als je leven gewoon op orde is..?quote:
Hebben jullie momenten waarop je echt ontspannen bent, in het moment leeft, opgaat in en geniet van wat je aan het doen bent, het gevoel hebt dat alles goed is (al is het maar eventjes)? Of iets vergelijkbaars.
Ik heb een paar herinneringen uit mijn jeugd waarin ik dat ervaarde. Daardoor weet ik dat het kan.
Maar het gebeurt nooit meer. Er is altijd dat gevoel dat er iets niet goed is. Nooit echt ontspanning, altijd angst, onrust, zorgen. Soms weet ik niet eens waarom ik gespannen ben.
Is die serene staat iets dat enkel voorbehouden is aan mensen die sowieso wat relaxter in het leven staan? Hoort het bij volwassen zijn dat je minder goed of helemaal niet meer kunt ontspannen? Heeft het zin om ernaar te streven dit gevoel weer te ervaren of moet ik me erbij neerleggen dat dingen gewoon nooit oké zijn of voelen en dat dat bij het leven hoort?
Ja precies dit.quote:
[..]
Ja ik heb vooral een ontspannen leven. Mijn vrienden ook. Gewoon werk, geld, wat plezier. Het lijkt hier net alsof wat jij ervaart standaard is maar dat is het volgens mij helemaal niet. Wat is er om je druk over te maken als je leven gewoon op orde is..?
Ohja dat zou ook kunnen.quote:
Lekker ontspannen en relaxed leven vind ik wel nog altijd iets anders dan die totale kinderlijke onbezorgdheid herbeleven. Waar TS naar mijn idee aan refereert.
Ik merk het nu ik kinderen heb, ze spelen dan met zoveel fantasie en passie dat ze helemaal “van de wereld” zijn. Op die momenten herinner ik me met vlagen ook mijn jonge kindertijd en dat je soms helemaal de tijd kunt vergeten
Wakker worden en zien hoe het licht langs je gordijnen naar binnen schijnt, en spelletjes speelt met kleine stofdeeltjesquote:
[..]
Gewoon, eventjes compleet tevreden zijn. Verwondering over al het goede dat mij overkomt. Zit 'm in hele kleine dingetjes. Vogeltjes kijken in de tuin, lachen met m'n partner.
Het licht speelt spelletjes met stofdeeltjes? Het belicht gewoon die deeltjes toch? Verder doen die deeltjes wat ze altijd doen.quote:
[..]
Wakker worden en zien hoe het licht langs je gordijnen naar binnen schijnt, en spelletjes speelt met kleine stofdeeltjes
Hier mist duidelijk wat kinderlijke verwonderingquote:
[..]
Het licht speelt spelletjes met stofdeeltjes? Het belicht gewoon die deeltjes toch? Verder doen die deeltjes wat ze altijd doen.
Ik vond het net mooi geschreven
Jij mist wat. Einstein verwonderde zich hier ook over en kwam achter de verklaring voor de "Brownse beweging"quote:
[..]
Het licht speelt spelletjes met stofdeeltjes? Het belicht gewoon die deeltjes toch? Verder doen die deeltjes wat ze altijd doen.
Alleen bekeek hij het minder poëtisch
Laatst nog, genoten van een zonsondergang en de aanwezigheid van mijn vriendin. Of ik ben blij dat ik op de racefiets zit en ga op in de omgeving. Of met mijn vrienden een gezellig moment deel. Ook al weet ik ook wel dat een lastig moment op werk er aan gaat komen, dat doet op dat ogenblik niet ter zake. Of dat mijn raamkozijnen nog wel een likje verf kunnen gebruiken. Later maar eens aandacht aan besteden.
Beetje zonde om alleen maar gestresst te zijn...
Wakker worden...
pyama aan...
broodje smeren, kopje koffie
Buiten: 22 graden... een flink hete dag staat ons te wachten..
Inmiddels de parasol opgezet want de zon gluurt om het hoekje. Een pittig zonnetje; dat is nu al duidelijk.
Nog een kopje koffie gepakt.
Oops per ongeluk op 2 kopjes gedrukt.
Geeft niet...
Boekje erbij... vandaag is vandaag.
Vanavond ga ik wel weer nadenken over wat ik morgen nog moet doen.
Mooi uitzicht. Dat is lekker wakker worden. Geniet ervan 👍🙌quote:
[ afbeelding ]
Wakker worden...
pyama aan...
broodje smeren, kopje koffie
Buiten: 22 graden... een flink hete dag staat ons te wachten..
Inmiddels de parasol opgezet want de zon gluurt om het hoekje. Een pittig zonnetje; dat is nu al duidelijk.
Nog een kopje koffie gepakt.
Oops per ongeluk op 2 kopjes gedrukt.
Geeft niet...
Boekje erbij... vandaag is vandaag.
Vanavond ga ik wel weer nadenken over wat ik morgen nog moet doen.
[ afbeelding ]
Goddelijk dit.quote:
[..]
Mooi uitzicht. Dat is lekker wakker worden. Geniet ervan 👍🙌
Zijn op zoek naar een huis..
en waren we nog niet veeleisend dan kwamen er nu nog wel wat extra eisen bij
Gister achter het huis door het bos gewandeld..
jammer dat dat in de randstad nauwelijks te doen is.
Succes nog met de zoektocht! Aanhouder wint 😜 beetje realisme erbij hopelijk kan je wel de meeste eisen afvinken.. echt een toegevoegde waarde wel uitzicht met wat grond en mooie omgevingquote:
[..]
Goddelijk dit.
Zijn op zoek naar een huis..
en waren we nog niet veeleisend dan kwamen er nu nog wel wat extra eisen bij
Gister achter het huis door het bos gewandeld..
jammer dat dat in de randstad nauwelijks te doen is.
Haha nouja.. we hebben geen haast.quote:
[..]
Succes nog met de zoektocht! Aanhouder wint 😜 beetje realisme erbij hopelijk kan je wel de meeste eisen afvinken.. echt een toegevoegde waarde wel uitzicht met wat grond en mooie omgeving
Alleen beetje moe van het continu plannen van 2 huizen inclusief huisdieren.
Donderdag weer ergens een huis bekijken..
dat is de 2e in denk 4 maanden ofzo.
Prima. Geen haast
Oh en eentje die verkocht was voor we de makelaar te pakken hadden.. dat was jammer
Ik versta daar zelf meer onder dan alleen maar geen seks kunnen krijgen, maar als je het met de meest gezegenden der aarde vergelijkt die al het theoretisch menselijke potentieel er wel uit hebben geperst heeft men het op fok gemiddeld behoorlijk slecht ja. Deze mening verandert geen reet aan andermans situatie verder.quote:
Het valt me wel op dat het de gem fokker ontzettend slecht gaat persoonlijk.
Ook enorm veel incels.
Dan ontgaan de details van ongevraagde adviezen je waarschijnlijk, maar ik ben daar nou eenmaal meer op ingesteld.quote:
Echt?
Is dit een vakantiehuisje of zo? Of zijn jullie op zoek naar een ander huisquote:
Goddelijk dit.
Zijn op zoek naar een huis..
en waren we nog niet veeleisend dan kwamen er nu nog wel wat extra eisen bij
Gister achter het huis door het bos gewandeld..
jammer dat dat in de randstad nauwelijks te doen is.
Hoe dan ook uitzicht is mooi leuke foto
Huizenzoektocht met eisen is mij volkomen vreemd... ben opgelucht genoeg als ik een dak boven m’n hoofd heb
Maar ik kan begrijpen dat als je op de gezin-huisdier-carrieretrein bent gestapt het een noodzakelijk kwaad is. Goed dat je ondertussen geniet ipv stress voor jezelf creeert.
[ Bericht 21% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 10-08-2020 02:31:16 ]
Nachtje logeren in huis Van vrienden met grote tuin.
En het dak hebben we inmiddels... maar nu graag een gezamenlijk dak.
Liefst eentje waar we pas weer weg willen als we te oud zijn om de trap naar boven nog te nemen
En de wensen/eisenlijst heeft eigenlijk oa erg te maken met dat wel heel graag en veel thuis zijn.
En bovendien tegenwoordig ook allebei veel thuis werken.
Dus daar moet gewoon ruimte voor zijn... en ook voor de mini-puber natuurlijk want die woont er voorlopig ook gewoon.
En afgelopen weekend bevestigde vooral waar we al naar kijken.. we willen graag in buitengebied wonen. Want tja.. buiten.
Als je ouder wordt krijg je vanzelf andere wensen
Zie overigens niet waarom willen verhuizen en Het Huis zoeken.. heel veel stress zou moeten veroorzaken. We leven niet op straat tenslotte.
Alleen beetje moe van tussen 2 huizen pendelen steeds. En als je dan toch een huis koopt... moet je wel wat leuks kopen anders is het ook zonde.
Ja dat is ook zo. Als het kan, gewoon blijven zoeken tot je iets geschikts vindt natuurlijk.quote:
@ geeninspiratie1235
Nachtje logeren in huis Van vrienden met grote tuin.
En het dak hebben we inmiddels... maar nu graag een gezamenlijk dak.
Liefst eentje waar we pas weer weg willen als we te oud zijn om de trap naar boven nog te nemen
En de wensen/eisenlijst heeft eigenlijk oa erg te maken met dat wel heel graag en veel thuis zijn.
En bovendien tegenwoordig ook allebei veel thuis werken.
Dus daar moet gewoon ruimte voor zijn... en ook voor de mini-puber natuurlijk want die woont er voorlopig ook gewoon.
En afgelopen weekend bevestigde vooral waar we al naar kijken.. we willen graag in buitengebied wonen. Want tja.. buiten.
Als je ouder wordt krijg je vanzelf andere wensen
Zie overigens niet waarom willen verhuizen en Het Huis zoeken.. heel veel stress zou moeten veroorzaken. We leven niet op straat tenslotte.
Alleen beetje moe van tussen 2 huizen pendelen steeds. En als je dan toch een huis koopt... moet je wel wat leuks kopen anders is het ook zonde.
Veel thuis zijn bespaart ook weer geld en als je het huis voor langere tijd koopt is dat voor een kind ook wat prettiger. Gelukkig dat het niet snel moet en niet veel stress oplevert.
In een buitengebied wonen is als je gewoon een auto hebt wel heel mooi ja.