R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hebben jullie momenten waarop je echt ontspannen bent, in het moment leeft, opgaat in en geniet van wat je aan het doen bent, het gevoel hebt dat alles goed is (al is het maar eventjes)? Of iets vergelijkbaars.
Ik heb een paar herinneringen uit mijn jeugd waarin ik dat ervaarde. Daardoor weet ik dat het kan.
Maar het gebeurt nooit meer. Er is altijd dat gevoel dat er iets niet goed is. Nooit echt ontspanning, altijd angst, onrust, zorgen. Soms weet ik niet eens waarom ik gespannen ben.
Is die serene staat iets dat enkel voorbehouden is aan mensen die sowieso wat relaxter in het leven staan? Hoort het bij volwassen zijn dat je minder goed of helemaal niet meer kunt ontspannen? Heeft het zin om ernaar te streven dit gevoel weer te ervaren of moet ik me erbij neerleggen dat dingen gewoon nooit oké zijn of voelen en dat dat bij het leven hoort?
Ik heb een paar herinneringen uit mijn jeugd waarin ik dat ervaarde. Daardoor weet ik dat het kan.
Maar het gebeurt nooit meer. Er is altijd dat gevoel dat er iets niet goed is. Nooit echt ontspanning, altijd angst, onrust, zorgen. Soms weet ik niet eens waarom ik gespannen ben.
Is die serene staat iets dat enkel voorbehouden is aan mensen die sowieso wat relaxter in het leven staan? Hoort het bij volwassen zijn dat je minder goed of helemaal niet meer kunt ontspannen? Heeft het zin om ernaar te streven dit gevoel weer te ervaren of moet ik me erbij neerleggen dat dingen gewoon nooit oké zijn of voelen en dat dat bij het leven hoort?
Why are you wearing that stupid man suit?
Ik herken het wel een beetje.
Vroeger had ik dat wel eens van mezelf, toen ik een kind was.
Nu niet meer. Maar soms op een feestje met wat hulpmiddelen voel ik wel min of meer hetzelfde. Dat het moment geweldig is en ik niet denk aan vroeger of later.
Vroeger had ik dat wel eens van mezelf, toen ik een kind was.
Nu niet meer. Maar soms op een feestje met wat hulpmiddelen voel ik wel min of meer hetzelfde. Dat het moment geweldig is en ik niet denk aan vroeger of later.
Niet teveel over nadenken of naar op zoek gaan. Dat sowieso.
En verder herken ik het ook wel. Ik denk wel dat je omstandigheden kan creëren waarin je dat weer kan (kàn) ervaren. Door rust te nemen. En aandacht voor je omgeving. Bepaalde dingen in je leven om te gooien waar je je nu aan irriteert.
En verder herken ik het ook wel. Ik denk wel dat je omstandigheden kan creëren waarin je dat weer kan (kàn) ervaren. Door rust te nemen. En aandacht voor je omgeving. Bepaalde dingen in je leven om te gooien waar je je nu aan irriteert.
Somebody that I used to know
Ik had het laatst. Ik liep een rondje, zoals ik wel vaker doe. Meestal is dat een 'verplicht nummer', omdat ik weet dat het me mentaal en fysiek goed doet. Nu dus weer. Maar wel met iets meer aandacht voor mijn omgeving. En ineens vond ik mezelf terug, starend naar het water, helemaal in gedachten verzonken/in het moment. Ik schrok ervan. Dat was de rust die ik vroeger ook wel eens ervoer. Waar was de tijd dat ik met een vriendin gewoon kon zijn in het hier en nu? Zoals nu?
Somebody that I used to know
Ik heb het heel af en toe als we op reis zijn. Maar in het dagelijks leven niet. Ik ken ook niemand die dat anders heeft. Iedereen lijkt in die modus te zijn (van stress/angst/etc).
Soms heb ik het wel op een feestje met wat drank op. Niet straalbezopen, maar er tegenaan. Vooral dansend
Soms heb ik het wel op een feestje met wat drank op. Niet straalbezopen, maar er tegenaan. Vooral dansend
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
Nu je het zegt. Ik had dat eens toen ik helemaal alleen 's avonds in een stad in Zuid-Spanje liep om nog wat boodschappen te halen op vakantie. Toen was er niets anders dan ik en de straat.quote:Op donderdag 9 juli 2020 21:25 schreef Postbus100 het volgende:
Ik had het laatst. Ik liep een rondje, zoals ik wel vaker doe. En ineens vond ik mezelf terug, starend naar het water, helemaal in gedachten verzonken/in het moment. Ik schrok ervan. Dat was de rust die ik vroeger ook wel eens ervoer. Waar was de tijd dat ik met een vriendin gewoon kon zijn in het hier en nu? Zoals nu?
Koester die momentenquote:Op donderdag 9 juli 2020 21:28 schreef BasEnAad het volgende:
[..]
Nu je het zegt. Ik had dat eens toen ik helemaal alleen 's avonds in een stad in Zuid-Spanje liep om nog wat boodschappen te halen op vakantie. Toen was er niets anders dan ik en de straat.
Somebody that I used to know
Ja, die modusquote:Op donderdag 9 juli 2020 21:27 schreef ZarB het volgende:
Iedereen lijkt in die modus te zijn (van stress/angst/etc).
Somebody that I used to know
Ja dit herken ik wel. Van op reis dan. Vorig jaar in een knaldruk smal straatje in Napels. Ik was net 5 min daarvoor gearriveerd. Liep met een plastic tasje om een sixpackje bier te halen in 1 of ander rommelwinkeltje op de hoek. Het gevoel alsof ik er al jaren vertoefde. Ging er helemaal in op.quote:
[..]
Nu je het zegt. Ik had dat eens toen ik helemaal alleen 's avonds in een stad in Zuid-Spanje liep om nog wat boodschappen te halen op vakantie. Toen was er niets anders dan ik en de straat.
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
Het hoort juist andersom te zijn.quote:
Hebben jullie momenten waarop je echt ontspannen bent, in het moment leeft, opgaat in en geniet van wat je aan het doen bent, het gevoel hebt dat alles goed is (al is het maar eventjes)? Of iets vergelijkbaars.
Ik heb een paar herinneringen uit mijn jeugd waarin ik dat ervaarde. Daardoor weet ik dat het kan.
Maar het gebeurt nooit meer. Er is altijd dat gevoel dat er iets niet goed is. Nooit echt ontspanning, altijd angst, onrust, zorgen. Soms weet ik niet eens waarom ik gespannen ben.
Is die serene staat iets dat enkel voorbehouden is aan mensen die sowieso wat relaxter in het leven staan? Hoort het bij volwassen zijn dat je minder goed of helemaal niet meer kunt ontspannen? Heeft het zin om ernaar te streven dit gevoel weer te ervaren of moet ik me erbij neerleggen dat dingen gewoon nooit oké zijn of voelen en dat dat bij het leven hoort?
In je jeugd vaak het gevoel “ik moet nog, ik ben niet compleet enz.”
Als je ouder word ben je steeds meer tevreden, fijn gezin met leuke kinderen, leuk huis en spullen, maar voornamelijk de opgebouwde rust van een volwassen man, niemand doet je meer wat. Je hebt je shit voor elkaar!
Succes met deze tocht.
Vakman pur sang
Een tamelijk ontspannen staat van zijn ervaar ik nu tamelijk constant, vroeger (10-15 jaar geleden) slechts zelden. Ik denk dat voldoening uit een realistisch streven en vermijden, en ook goed voor ogen hebben waar dit zich dan voor jou persoonlijk op moet richten, er een belangrijke rol in speelt.
Is dat niet de onbezorgdheid van vroeger, die je dan mist?quote:
Ik had het laatst. Ik liep een rondje, zoals ik wel vaker doe. Meestal is dat een 'verplicht nummer', omdat ik weet dat het me mentaal en fysiek goed doet. Nu dus weer. Maar wel met iets meer aandacht voor mijn omgeving. En ineens vond ik mezelf terug, starend naar het water, helemaal in gedachten verzonken/in het moment. Ik schrok ervan. Dat was de rust die ik vroeger ook wel eens ervoer. Waar was de tijd dat ik met een vriendin gewoon kon zijn in het hier en nu? Zoals nu?
Misschien. Maar ook wel een bepaald soort rusteloosheid nu. Altijd bezig, altijd leven met het volgende moment of met de volgende stap in gedachten. Dat had ik vroeger niet. Dan kon ik echt op een stoel zitten en heerlijk om me heen kijken en that's it.quote:
[..]
Is dat niet de onbezorgdheid van vroeger, die je dan mist?
Somebody that I used to know
Herkenbaar.quote:
[..]
Misschien. Maar ook wel een bepaald soort rusteloosheid nu. Altijd bezig, altijd leven met het volgende moment of met de volgende stap in gedachten. Dat had ik vroeger niet. Dan kon ik echt op een stoel zitten en heerlijk om me heen kijken en that's it.
Dat lukt me op vakantie dus wel min of meer. Want al zou iemand iets van me willen of van me verwachten, het is toch niet mogelijk, want ik ben 2000 kilometer van alles vandaan. Dan kan ik me daar wel van afsluiten.quote:
[..]
Misschien. Maar ook wel een bepaald soort rusteloosheid nu. Altijd bezig, altijd leven met het volgende moment of met de volgende stap in gedachten. Dat had ik vroeger niet. Dan kon ik echt op een stoel zitten en heerlijk om me heen kijken en that's it.
Ik kan me dat gevoel van vroeger niet herinneren. Juist niet, denk ik.
In het nu dan weer wel. Ik ben over het algemeen veel meer ontspannen. Niet constant bezig met later, wat beter zou moeten, anders kan. Het leven is mooi, ik geniet daar van en sta daar ook heel vaak bij stil.
In het nu dan weer wel. Ik ben over het algemeen veel meer ontspannen. Niet constant bezig met later, wat beter zou moeten, anders kan. Het leven is mooi, ik geniet daar van en sta daar ook heel vaak bij stil.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Wat voel je dan?quote:Op donderdag 9 juli 2020 23:05 schreef Seven. het volgende:
Ik sta eigenlijk elke dag wel Even stil bij hoe mooi het leven wel niet is.
Gewoon, eventjes compleet tevreden zijn. Verwondering over al het goede dat mij overkomt. Zit 'm in hele kleine dingetjes. Vogeltjes kijken in de tuin, lachen met m'n partner.quote:
Resistance is futile.
Ik heb juist nu ik wat ouder ben, ik wat realistischer kan kijken/meer kan relativeren, waardoor ik minder angst ervaar. Hierdoor heb ik als 'volwassene' wel wat meer ontspanning kunnen vinden, ervaring leert dat dingen linksom of rechtsom wel goed komen.
Als kind zijnde was ik voor nogal wat (onlogische) dingen bang. Als kind was zowat altijd bang/depressief, waardoor ik nooit echt van dingen genoot, of me schuldig voelde dat ik genoot.
Ik ervaar wel meer stress dan vroeger. Dus stress gaat omhoog, maar angst ging vreemd genoeg naar beneden/was beter te managen door rationeler denken.
Alleen als ik nu dus nog angst ervaar (soms), dan komt het wel 10x zo hard binnen en ben ik dus ook echt bang. Vroeger was het dus meer een soort constant onderdeel van mijn leven, nu komt het heel soms nog opzetten.
Ik denk dat je zulke gevoelens/ervaringen van ontspanning en rust terug kunt vinden als je iets doet wat je echt heel leuk vind, waar je helemaal in op gaat. Maar dat komt dus neer op een soort meditatie wat je dan eigenlijk doet.
. Mindfullness, maar dan zonder ervoor te gaan zitten en daadwerkelijk mediteren.
Als kind zijnde was ik voor nogal wat (onlogische) dingen bang. Als kind was zowat altijd bang/depressief, waardoor ik nooit echt van dingen genoot, of me schuldig voelde dat ik genoot.
Ik ervaar wel meer stress dan vroeger. Dus stress gaat omhoog, maar angst ging vreemd genoeg naar beneden/was beter te managen door rationeler denken.
Alleen als ik nu dus nog angst ervaar (soms), dan komt het wel 10x zo hard binnen en ben ik dus ook echt bang. Vroeger was het dus meer een soort constant onderdeel van mijn leven, nu komt het heel soms nog opzetten.
Ik denk dat je zulke gevoelens/ervaringen van ontspanning en rust terug kunt vinden als je iets doet wat je echt heel leuk vind, waar je helemaal in op gaat. Maar dat komt dus neer op een soort meditatie wat je dan eigenlijk doet.
. Mindfullness, maar dan zonder ervoor te gaan zitten en daadwerkelijk mediteren.
Maar wat is stress? En wat is angst?quote:
Ik heb juist nu ik wat ouder ben, ik wat realistischer kan kijken/meer kan relativeren, waardoor ik minder angst ervaar. Hierdoor heb ik als 'volwassene' wel wat meer ontspanning kunnen vinden, ervaring leert dat dingen linksom of rechtsom wel goed komen.
Als kind zijnde was ik voor nogal wat (onlogische) dingen bang. Als kind was zowat altijd bang/depressief, waardoor ik nooit echt van dingen genoot, of me schuldig voelde dat ik genoot.
Ik ervaar wel meer stress dan vroeger. Dus stress gaat omhoog, maar angst ging vreemd genoeg naar beneden/was beter te managen door rationeler denken.
Alleen als ik nu dus nog angst ervaar (soms), dan komt het wel 10x zo hard binnen en ben ik dus ook echt bang. Vroeger was het dus meer een soort constant onderdeel van mijn leven, nu komt het heel soms nog opzetten.
Ik denk dat je zulke gevoelens/ervaringen van ontspanning en rust terug kunt vinden als je iets doet wat je echt heel leuk vind, waar je helemaal in op gaat. Maar dat komt dus neer op een soort meditatie wat je dan eigenlijk doet.
Stress is als ik bijv denk, die taak moet nu wel af, want er is bijv. een deadline. Ik heb dan (gezonde) stress want ik wil het afmaken, maar weet dat ik niet doodga als ik het niet haal. Het zou alleen wel fijn zijn als het lukt.quote:
Angst is wanneer ik bijv. stress heb dat ik iets af moet maken, maar dat ik superbang ben dat het niet lukt, en dat ik denk dat de wereld vergaat als ik het niet red.
Snap je?
|
|
