Sinds maart werk ik thuis, en plezierig is dat niet. Maar liever thuis dan Corona.
Via Skype en Zoom spreek ik met mensen op verschillende continenten en ik hoor steeds hetzelfde. Zo was er in Australië een grote familie die ondanks Covid-19 bij elkaar kwam, met een familielid die het virus had, waardoor 20 of meer mensen besmet raakten. En daardoor weer veel anderen.
Een Amerikaanse onderzoeker in Colorado waarmee we samenwerken kon de haren uit z’n hoofd trekken, omdat mensen zo onvoorzichtig zijn en elkaar besmetten. De toename in besmettingen gaat daar ook weer tot lockdowns leiden.
Voor ons in Seoul geldt hetzelfde. Het gros van de mensen is voorzichtig, maar zo liep ik door een straat waar een BBQ lucht hing. Keek door het raam van het restaurant waar mensen aan het feesten waren alsof Covid-19 niet bestaat.
We hebben een probleem met eigen verantwoordelijkheid. Er lopen (te) veel mensen rond die denken “dat moet toch kunnen” (al hoestende naar een feestje gaan).
Als je je als een peuter gedraagt, dan zullen grote mensen maatregelen moeten treffen. Zou het wat zijn om iedere onverlaat die iemand anders aansteekt een boete per besmetting op te leggen? De effecten van Covid-19 zijn niet mals. Mensen moeten verantwoordelijk gehouden worden voor hun gedrag. Dat vrijblijvende blijkt niet goed te werken.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson