Draai hier alle platen in je platenkast #19 (We zullen doorgaan)

G618 Judy Collins - Who Knows Where The Time Goes



Even een tussenpauze thuis van een paar tripjes weg voor vakantie, voordat we weer vertrekken. Deze LP's van de week gekocht in Nijmegen. Fijne zaak, Waaghals

Als eerste Judy Collins, zachte singer/songwriter folk met een fijne stem. Vooral gekocht om haar vertolking van de traditional Pretty Polly, die juist wat meer knalt en wat macabere tekst heeft dan de rest. (en deze versie is dan weer gecovert door Queen Adreena, waar ik 'm weer van ken) Erg fijn plaatje wel

G619 Gray Matter - Food for Thought



Gray Matter, zo'n beetje de uitvinders van de emo. Een genre waarvan ik altijd dacht dat het een (ronduit irritant) dingetje was rond 2005, maar de roots daarvan bleken verassend genoeg gruwelijk tof. Zo ook deze. potdomme wat een toffe plaat en een goede hoes

Een van de eerste Discord Bandjes. Uit die hoek kwam altijd klasse

G620 Outkast - Southernplayalisticadillacmuzik



En de laatste, weer even heel wat anders. Het debuut van Outkast. Wederom een klassieker. Heerlijke laid back southern hip hop. Ik ga hier wel goed op

quote:

Op woensdag 22 juli 2020 12:11 schreef Gehenna het volgende:
G618 Judy Collins - Who Knows Where The Time Goes

[ afbeelding ]

Even een tussenpauze thuis van een paar tripjes weg voor vakantie, voordat we weer vertrekken. Deze LP's van de week gekocht in Nijmegen. Fijne zaak, Waaghals

Als eerste Judy Collins, zachte singer/songwriter folk met een fijne stem. Vooral gekocht om haar vertolking van de traditional Pretty Polly, die juist wat meer knalt en wat macabere tekst heeft dan de rest. (en deze versie is dan weer gecovert door Queen Adreena, waar ik 'm weer van ken) Erg fijn plaatje wel

Judy Collins - Pretty Polly

Ha, wat leuk om te lezen dat De Waaghals nog steeds bestaat! In mijn studententijd ('89-'92) in Nijmegen heb ik daar heel wat tweedehands platen gekocht, van Stevie Wonder tot Tuxedomoon en van alles daartussen!

BBCD180



Mijn enige cd van metallica en misschien wel de slechtste mijn broer was van de eerste orde metallica luisteraars, de naam was mij dus van horen en van posters zien al wel bekend. Ikzelf werd het meeste door ze gegrepen door hun optreden op het freddy mercury tribute concert, waar mijn broer bij de black album afhaakte kocht zijn kleine broertje dit geval Met daarop gimme fue gimme fie gimme jabababab, the memory remains met mevrouw faithful, en the unforgiven ... two. Het leukste liedje op de plaat vind ik zelf low mans lyrics.

Hij is leuker dan z'n broertje Load daar had ik helemaal niets mee, maar iets als The memory remains vind ik wel tof

quote:

Op woensdag 22 juli 2020 12:11 schreef Gehenna het volgende:

Deze LP's van de week gekocht in Nijmegen. Fijne zaak, Waaghals

Diezelfde Waaghals waar ze de platen in losse binnenhoezen achter de kassa hebben staan?

bazbo 0884: Bee Gees - Too Much Heaven



1978. Ik ben dertien jaar en heb mijn eerste twee vinylsingles gekocht. Paradise By The Dashboard Light en deze. Een jaar later, eind mei 1979, koop ik - met het geld van mijn verjaardag - de elpee Spirits Having Flown. Daar staat Too Much Heaven ook op. Mooi liedje. Rond die tijd ben ik nogal verliefd op een meisje van school. Ik ken haar: onze ouders zijn bevriend, we zien elkaar zondag in de kerk en we zijn zelfs een keer gezamenlijk met de gezinnen op vakantie geweest. We zitten soms op haar slaapkamer en luisteren naar muziek. Op een dag heb ik de eerste twee singles meegenomen. Ze vindt ze mooi. 'Je mag ze wel hebben,' zeg ik met mijn stomme kop. 'Die van de Bee Gees staat ook al op de elpee die ik heb en van Meat Loaf koop ik ooit de hele elpee wel.' Nou, Meat Loaf heb ik nooit gekocht en ik heb nog altijd spijt dat ik mijn eerste zelfgekochte vinyl heb weggegeven. Met het meisje werd het natuurlijk niets. Jaren later zag ik haar weer eens. Een week geleden ben ik ergens in Noordoost-Duitschland en in een vlaag van 'watzullenwevandaageensrustigaandoen' belanden we op een heuse Flohmarkt. Te midden van alle zolderrommel en zelfgemaakte rotzooi staat een tafel met bakken vinyl. Geen Alle Dreizehn Lecker, maar heuse pop- en rockplaten. Ik kan niet te veel kopen, want de koffer is maar klein en zit al goed vol. En dus peuter ik er drie singles uit. Deze dus ook. Meer dan veertig jaar later heb ik mijn singletje weer terug. Het is absoluut geen zeldzaamheid en het hoesje is wat beschadigd, maar dat dondert me niet.

bazbo 0885: The Spencer Davis Group - Keep On Running



Plaatje uit mijn geboortejaar! En wat een tijdloze en krachtige song is en blijft het! Ook een week geleden op de Flohmarkt gekauft.

bazbo 0886: The Spencer Davis Group - Somebody Help Me



Deze is van een jaar later, 1966 dus. Geen enorme hit geweest, wel een pakkend lied. Eveneens van de Flohmarkt een week geleden.

quote:

Op zaterdag 25 juli 2020 07:56 schreef bazbo het volgende:
bazbo 0884: Bee Gees - Too Much Heaven

[ afbeelding ]

1978. Ik ben dertien jaar en heb mijn eerste twee vinylsingles gekocht. Paradise By The Dashboard Light en deze. Een jaar later, eind mei 1979, koop ik - met het geld van mijn verjaardag - de elpee Spirits Having Flown. Daar staat Too Much Heaven ook op. Mooi liedje. Rond die tijd ben ik nogal verliefd op een meisje van school. Ik ken haar: onze ouders zijn bevriend, we zien elkaar zondag in de kerk en we zijn zelfs een keer gezamenlijk met de gezinnen op vakantie geweest. We zitten soms op haar slaapkamer en luisteren naar muziek. Op een dag heb ik de eerste twee singles meegenomen. Ze vindt ze mooi. 'Je mag ze wel hebben,' zeg ik met mijn stomme kop. 'Die van de Bee Gees staat ook al op de elpee die ik heb en van Meat Loaf koop ik ooit de hele elpee wel.' Nou, Meat Loaf heb ik nooit gekocht en ik heb nog altijd spijt dat ik mijn eerste zelfgekochte vinyl heb weggegeven. Met het meisje werd het natuurlijk niets. Jaren later zag ik haar weer eens. Een week geleden ben ik ergens in Noordoost-Duitschland en in een vlaag van 'watzullenwevandaageensrustigaandoen' belanden we op een heuse Flohmarkt. Te midden van alle zolderrommel en zelfgemaakte rotzooi staat een tafel met bakken vinyl. Geen Alle Dreizehn Lecker, maar heuse pop- en rockplaten. Ik kan niet te veel kopen, want de koffer is maar klein en zit al goed vol. En dus peuter ik er drie singles uit. Deze dus ook. Meer dan veertig jaar later heb ik mijn singletje weer terug. Het is absoluut geen zeldzaamheid en het hoesje is wat beschadigd, maar dat dondert me niet.

Bee Gees - Too Much Heaven (Official Music Video)

bazbo cd0277: David Bowie - David Bowie



Het hilarische debuut. Er volgt nu een rijtje Bowie. Deze eersteling uit 1967 staat vol amusante, rijk georkestreerde liedjes. Theatraal, uitermate geestig en bijzonder intrigerend. The Laughing Gnome staat er helaas niet op. Ik kocht de cd op 29 februari 2016 en draai 'm nog geregeld met een enorme grijns op m'n smoel.

bazbo cd0278: David Bowie - David Bowie



Ook bekend als Space Oddity. Ik heb altijd gevonden dat ik gruwelijk te weinig Bowie in huis had. Begin 2016 haalde ik de schade redelijk in. Op 29 januari 2016 kocht ik dit album uit 1969. Wat een enorme stap is dit album na het heerlijk mallotige debuutplaatje van twee jaar eerder. Hier horen we een volwassen en toch jeugdig en ontdekkende Bowie en het klinkt al heel erg Bowie zoals we van Bowie verwachten: onverwacht en verrassend, dus. Met de doodgedraaide wereldhit erop (waarop ene meneer Rick Wakeman de mellotron voor zijn rekening neemt; bijna was hij lid van de tourband geworden, maar hij was net ingelijfd bij Strawbs en verdiende een goede boterham als sessiemuzikant). Veel heerlijks op deze plaat.

bazbo cd0279: David Bowie - The Man Who Sold The World



Deze plaat uit 1970 ligt in het verlengde van z'n voorganger, zij het dat we nu van folk rock en akoestisch een wat hardere rock kant op gaan. Niet erg. Zeer onderhoudend, namelijk. Ik kocht deze cd op 8 maart 2016 tijdens De Grote Bowie Inhaalslag.

bazbo cd0280: David Bowie - Hunky Dory



Mijn favoriete Bowieplaat komt uit 1971 en kocht ik op 4 juni 2013. Ik weet niet waarom deze plaat er juist zo uitspringt, misschien vanwege het intieme en akoestische karakter van de mooie songs. Op de plaat horen we ook weer Rick Wakeman, dit keer op piano, en hij is hedentendagedatisnu nog immer lyrisch over Bowie en diens liedschrijverskunst. Niet verwonderlijk. Neem alleen al de hemelse akkoordwendingen in Life On Mars. Daar waar je 'normaal' gesproken een bepaald volgend akkoord verwacht, daar gaat Bowie net de andere kant op. Ogenschijnlijk kan het niet, maar hij doet het en het pakt verrassend goed uit. Wat een meester. Life On Mars bracht hij overigens in 1973 nog eens uit op single, dit keer met heuse videoclip. Veel, heel veel sterke songs op dit album. Had ik al gezegd dat dit mijn favoriete Bowie is?

bazbo cd0281: David Bowie - The Rise And Fall Of Ziggy Stardust And The Spiders From Mars



Ongelofelijk toch hoe Bowie in de jaren zeventig van de ene prachtplaat in het andere meesterwerk viel. Een jaar later (1972) brengt hij dit ding uit, waarop hij glamrock omarmt. Het is het begin van een hele serie podiumpersonages en imagowisselingen. Ik kocht deze plaat pas op 15 juni 2007. Het album vertelt het verhaal van een buitenaards wezen dat op aarde neerstrijkt en een grote rockster wordt. Belachelijk, maar uitermate succesvol.

bazbo cd0282: David Bowie - Alladin Sane



Volgende vreemde personage op het podium. De glamrock is gebleven, dit keer geschreven vanuit het perspectief van de rockster. Omdat Bowie met zijn band een jaar op tour was geweest, vooral in Amerika, klinkt het allemaal wat rauwer. Niet erg. 'A Lad Insane'. De plaat verscheen in 1973 en ik kocht 'm op 14 maart 2016.

bazbo cd0283: David Bowie - Diamond Dogs



Weer een jaar later heeft Bowie weer een ander personage en een andere podiumpersoonlijkheid. Dit album is nog wat hardrockeriger. (Sjesus! Rebel Rebel rockt als de Stones, maar dan goed!) Schijnt dat Bowie een podiumdecorontwerp had dat werkelijk de spuigaten uitliep, zo ingenieus en complex. Hij moest het doen met een soberder tourentourage. Deel van deze plaat is geënt op Orwell's 1984. Verder nog wat te melden? Ja, dat ik deze plaat uit 1974 kocht op 29 februari 2016 tijdens De Grote Bowieinhaalslag.

BBCD181



Het debut van de Japanse mono op het tzadik label van John Zorn, deze valt onder het kopje cresendo rock wat weer onder het kopje post-rock valt. Maar dit is wel hele goede cresendo rock, later werk van ze heb ik op LP maar dit is nog ruw aan de randjes dus veel distortion na de pionierende bands zoals godspeed you black emperor pakten jonge bands het genre op zo rond 2000 wat zorgde voor een overvloed in het genre wat het genre ook weer heeft laten vervagen. Ik heb altijd wel een zwak gehad voor mono, vooral waar ze later met words end girlfriend de explosies hebben weten te vervangen voor hele mooie melodiën en spanning hebben ze het genre toch spannender gekregen. Maar live is het heerlijk om gewoon even tegen de minimalistisch raggende gitaren te hangen, japanners op stoelen die in mijn ogen veel goed doen

BBCD182



Wat mij betreft het enige leuke album van muse en ook de enige die heb, gewoon een erg degelijk album. Vooral de bas vond ik er op deze plaat uitspringen, en nogsteeds eigenlijk wel.

BBCD183



Tijd voor het Nick Olivieri project Mondo Generator genaamd a drug problem that never existed, maar misschien heeft dat drugsprobleem wel bestaan. Geen lieverdje meneer olivieri maar toch ook wel een vrij duidelijk onderdeel van kyuss en queens of the stoneage, en wel de wat rafelige rommelige gruizige randjes van die laatste twee bandjes maar toch ook de stevige ritme sectie. Zowel de rafilige randjes als de fijne bas komen terug op dit album

BBCD184



Moloko een soort funk band later bekend geworden als een soort dance act maar eigenlijk zijn ze dat niet. Sowieso geweldige zangeres roisin murphy, die ook nog eens een ontzettende stage presence heeft.Deze muziek swingt altijd de pan uit

BBCD185



Deze cd en deze hoes Iets minder funky iets meer dance maar nogsteeds zo'n toffe plaat Ikzelf vind dit zo ontzettend vrolijke muziek maar eigenlijk zijn de teksten helemaal niet zo heel vrolijk en de muziek ook niet. Het was voor mij denk ik vooral het genre dat voor mijn doen wat aan de upbeat kant was. Grappig eigenlijk dat ik de twee laatste platen van moloko heb en "do you like my tight sweater" en "i am not a doctor" mis, wellicht moet ik die nog eens aanschaffen. Want ik mis nu wel de grote hit "sing it back".