Draai hier alle platen in je platenkast #19 (We zullen doorgaan)

quote:

Op dinsdag 28 juli 2020 22:07 schreef bartrid het volgende:
Roisin Murphy maakt nog steeds solo muziek. Deze komt regelmatig voorbij op BBC Radio 6:

Róisín Murphy - Murphy's Law (Official Audio)

ze heeft solo erg leuke dingen gedaan ook hele wazige er is een plaat uit van haar met een producer die alleen maar muziek gemaakt heeft met groente en fruit

Oh beetje verkeerd onthouden:

quote:

The instruments, primarily brass and woodwinds,[3] are layered over sampled noises such as alarm clocks, a water cooler, hairspray and helmets.[

[ Bericht 9% gewijzigd door Bosbeetle op 28-07-2020 22:53:53 ]

quote:

Op dinsdag 28 juli 2020 18:40 schreef Bosbeetle het volgende:
BBCD184

[ afbeelding ]

Moloko een soort funk band later bekend geworden als een soort dance act maar eigenlijk zijn ze dat niet. Sowieso geweldige zangeres roisin murphy, die ook nog eens een ontzettende stage presence heeft.Deze muziek swingt altijd de pan uit

Moloko - Pure Pleasure Seeker (Official Video)

Moloko? Ik heb alleen hun eerste plaat (ik geloof althans dat het hun eerste is) Do You Like My Tight Sweater? uit de tijd dat ik allerlei triphop kocht. Die staat vol sterke, obscure én bizarre stukken en hij komt bij mij over een jaar of wat aan de beurt. Ik begrijp dat ze later wat gestroomlijnder en toegankelijker spul zijn gaan maken?

bazbo cd0284: David Bowie - David Live



Liveplaat uit 1974, opgenomen tijdens de Diamond Dogs tour. We horen Bowie in de nadagen van zijn glamtijd en de eerste geluiden uit zijn meer plastic soul periode. Veel stukken van Ziggy, Alladin en Diamond, maar ook All The Young Dudes (Mott The Hoople) en Knock On Wood (Eddie Floyd). Ik kocht deze - iets uitgebreidere dan de vinylversie - cd uit 2005 op 14 maart 2016.

bazbo cd0285: David Bowie - Young Americans



De overgang van Bowies glam naar plastic soul vind ik zelf nogal abrupt. Dit is echt heel andere koek. Goede koek, dat ook. Zou het iets met zijn verhuizing naar de VS en met zijn cokeverslaving te maken kunnen hebben? Vast. Young Americans verscheen in 1975 en ik kocht de cd op 8 maart 2016. Lekkere koortjes, sterke songs. En was het niet zo dat John Lennon bijdroeg aan dit album?

bazbo cd0286: David Bowie - Station To Station



The Thin White Duke maakt zijn entree in 1976 op dit album, in mijn oren een van Bowies beste. Of dat white slaat op zijn bleke huidskleur of op het witte poeder dat hij in deze periode tamelijk vaak naar binnen snoof weet ik niet precies. Dat er zes topstukken op deze plaat staan, weet ik dan weer wel. Titelnummer en TVC15 zijn wat mij betreft de hoogtepunten. Ik kocht de plaat op 20 oktober 2011 en het is de 2010 remaster in een kartonnen doosje met het concert Live at Nassau Coliseum '76 erbij in. Dat concert is een debiel goed concert. Vanaf opener Station To Station krijgen we een energieke set voorgeschoteld. Hoogtepunten te over. Vermeldenswaardig is de Velvet Underground cover van I'm Waiting For The Man, het Ziggy-medley, het knotsgave gitaarspel van Carlos Alomar en ook aardig is ene Tony Kaye (ex-Yes en ex-Badger) in de liveband. Mooi!

bazbo cd0287: David Bowie - Low



Tijdens die tour in 1976 ontmoet Bowie ene meneer Brian Eno. Bowie is zeer onder de indruk van diens ambient werk, vooral Discreet Music. De twee heren liggen elkaar wel en besluiten samen te gaan werken. Low laat de eerste vruchten van die samenwerking horen. De plaat is grotendeels instrumentaal en de tweede plaatkant zelfs bijna atmosferisch (niet helemaal ambient, want er zijn wel degelijk melodieën te horen). Sound And Vision is de grote hit. De plaat verschijnt begin 1977 en ik koop 'm op 4 juni 2013. Hoort in mijn oren bij De Grote Drie Bowies: Hunky, Station en Low.

bazbo cd0288: David Bowie - "Heroes"



Bowie is gedurende de opnames van Low naar Berlijn verhuisd, aanvankelijk 'om inspiratie op te doen in een andere omgeving', maar ook om af te kicken van de inname van zekere middelen. "Heroes" is de tweede plaat uit zijn vruchtbare Berlijnse periode. Het album trekt de lijn van de voorganger door. Naast de vocale stukken is er ook weer een rol voor instrumentaaltjes, zij het dat die er nu wat minder op staan. Was dit de plaat dat Bowie voor het eerst gebruik maakte van zijn random tekstmaker, waarmee hij woorden en zinsdelen op een hoop gooide en die vervolgens in een willekeurige volgorde legde? Hoofdrol is weggelegd voor het abstracte en absurde gitaargeweld van ene meneer Robert Fripp. Eno had in 1974 en 1975 al veel met Fripp gewerkt (op de albums No Pussyfooting en Evening Star) en zijn inschatting blijkt juist: de snijdende gitaar sluit naadloos aan op het materiaal van Bowie. "Heroes" verschijnt eind 1977 en ik koop de cd op 27 juni 2013.

bazbo cd0289: David Bowie - Stage



In 1978 komt Bowie met een livealbum op de proppen, opgenomen in april en mei van dat jaar. Vooral veel spul van de voorgaande drie studioplaten. Opvallend is dat er ook een paar van de instrumentaaltjes op staan. Alles wijkt niet heel veel af van de studioversies en dat doet de vraag rijzen of het allemaal wat toevoegt. Naast Carlo Alomar horen we Adrian Belew op gitaar, zojuist door Bowie weggekaapt uit Zappa's tourband. Belew mocht de idiote gitaarlijnen spelen die Fripp op "Heroes" had ingebracht en nog geen drie jaar later speelde hij met Fripp samen in een band (King Crimson). Ik kocht dit album op 4 juni 2013. Het is de heruitgave uit 2005 dat een andere volgorde van de stukken kent dan de eerdere (vinyl)versies. Dit is kennelijk de volgorde zoals de band het op het podium bracht, zodat je een beeld krijgt van de setlijst. Leuk overzicht.

bazbo cd0290: David Bowie - Lodger



Nou, die random tekstmaker is hier volop aan de slag, hoor. Het meeste slaat nergens op. Verder valt op dit album, het derde uit de Berlijnperiode, uit 1979 op dat het geluid anders is. Belew heeft een grote rol in het geluid met zijn giertaar, Eno drukt zijn stempel als geen ander (met zijn malle geluiden en als mede-auteur van de helft van de tien stukken), ik hoor zelfs wat invloeden uit het Midden-Oosten (Yassassin) en bij vlagen funkt het als de gek (niet raar als je bedenkt dat Belew rond deze tijd ook Talking Heads gaat versterken - zou dat een Eno-streek zijn?). Leuke plaat, dit! Ik kocht hem op 21 maart 2016 en ik vind hem met vijfendertig minuten veel te kort.

BBCD186



Dit is een belangrijk cdtje in de geschiedenis van mijn muziekluisteren. Mr. Bungle is namelijk samen met Primus mijn opening naar de zogenaamde wtf muziek, en het is gebleken dat dat mijn genre naar keuze is. Mr. bungle heb ik leren kennen via mike patton die ik toen alleen nog van epic van faith no more kende, maar in interviews kwam mr bungle altijd aan de orde. Ik heb de cd geloof ik eerst een keer van iemand gekopieerd maar al snel besteld in de large ofzo. Dit is een knotsgekke cd die van ska achtige geluiden heen en weer hopt naar andere genres, Het was voor mij voor het eerst dat ik dit soort genre hoppen en tempowisselingen hoorde. Er zitten ook music concrete achtige stukken in, en ook wel onversneden ska maar ook metal, kortom all over the map. en nogsteeds zit het vol met verrassingen, ik hoor nu weer hele andere dingen erin dan toen ik hem vaak luisterde. Ik luister hem helaas ook nog eens te weinig. Alleen het eerste nummer quote unquote zit al zo vol met kleine dingetjes en ditjes en datjes. En dat is slechts het begin.

Het is trouwens geen wonder dat dit geproduceerd is door John Zorn. want de mr bungle's waren enorm geinspireerd door naked city (later nog in de kast).

BBCD187



Disco Volante van mr. bungle ze hadden na hun debut het ska genre hoppen kunnen uitdiepen en voor altijd blijven hangen in een soort carnavals muziek. Maar dat hebben ze zeker niet gedaan, op deze cd gaan ze duidelijk weer wat stappen verder. Dit album zit wederom boordevol van alles en nogwat. Het begint met een monotoon metal nummer "everyone I went to highschool with is dead" om daarna in een soort exotica te belanden van chemical mariage. Daarna gaan we naar crarry stress in the jaw die een soort jazzy invloeden heeft met rare ritmesectie die al snel uitmond in bliksemsnelle metal riffs die weer ontaarden in een soort verstikkende slome gesycopiseerde bassloopjes zang dan weer een jazzmetal vorm met blazers om weer terug te buigen naar exotica etc etc etc. En de hele plaat gaat zo door om toch nog te eindigen in het carnivalesque merry go bye bye, ik zeg carnivalesque en dat kan natuurlijk niet zonder white noise toch? toch?

Kortom, wat een ontzettend goede plaat

bazbo cd0291: David Bowie - Scary Monsters (And Super Creeps)



Eno was niet meer betrokken op dit album uit 1980. Belew ook niet. Nam Eno Belew mee naar Talking Heads? Terug was Fripp en zijn beangstigende gitaarlijnen overheersen deze plaat, die velen zien als 'de laatste goede Bowie'. Opener It's No Game No. 1 is gelijk al raak, maar alle tien stukken zijn sterk. Hits zijn er ook. Ashes To Ashes en het ietwat uit de albumtoon vallende Fashion. Ik kocht deze plaat op 4 juni 2013. Ik vind het niet Bowies laatste goede plaat, maar het duurde wel even voordat ik 'm weer echt interessant vind.

bazbo cd0292: David Bowie - Tonight



Ik kende de muziek van David Bowie al van vrij jongs af aan. Sound And Vision zag ik bij Toppop toen ik twaalf was, daarna kwamen de clips van Boys Keep Swinging en Ashes To Ashes die indruk maakten en in mijn hoofd bleven hangen. Ik had een set iets oudere neven die erg veel muziek hadden, waaronder een hele rij Bowieplaten. Ik vond het mooi en goed, maar toen ik zelf elpees ging kopen, schafte ik geen Bowie aan. In 1989 ging ik samenwonen met De Vrouw die niet veel later De Vrouw werd. Zij had Let's Dance op vinyl en die draaiden we soms. Ik vond hem niet zo goed dat ik er meer van wilde hebben. In dat jaar begon ik ook met serieus cd's kopen. Op 10 december 1990 kwamen we goedkoop Tonight uit 1984 op cd tegen en die kochten we. Ik hoor hem nu (na jaren) weer eens. Ik vind het niet slecht, maar een echte hoogvlieger vind ik het ook niet. Er staat nogal wat stom spul op (denkt u maar aan het titelnummer, de nietszeggende reggae van Don't Look Down en de tenenkrommende cover van God Only Knows), gelukkig staan daar opener Loving The Alien en Blue Jean tegenover. Beide waren singles. Het titelnummer werd natuurlijk heel bekend in de duet-uitvoering tussen Bowie en La Turner. Hoe dan ook: deze heb ik jaren niet gedraaid en in mijn oren terecht.

bazbo cd0293: David Bowie - The Singles Collection



Deze dubbelcd uit 1993 kocht ik op 29 mei 1998. Het is wat de titel zegt: een verzameling singles. Ze staan ook nog eens netjes in chronologische volgorde. Compleet is-ie niet; je zou anders wel vier cd's nodig hebben. De boel start met het onvermijdelijke Space Oddity en op het eerste plaatje is het daarna een groot feest. Changes, The Jean Genie, Fame, Sound And Vision, om maar een paar hoogtepunten te noemen. Plaatje twee gaat door met de latere jaren zeventig en laat dan in de laatste acht stukken het 'verval' horen. Ook de duetten met Freddy Mercury en Mick Jagger komen voorbij. Een paar verrassingen slechts (tenminste, voor mij zijn het verrassingen omdat ik niet wist dat het ooit singles waren): Drive In Saturday en Sorrow. Mooi dat het erop staat vind ik de wat vergeten hit die hij samen met Pat Metheny maakte. Leuk overzicht, wel.

bazbo cd0294: David Bowie Bowie At The Beeb - The Best Of The BBC Radio Sessions 68-72



Bij de eerste uitgave van dit album uit 2000 zat een derde plaatje met een liveconcert uit 2000. Die heb ik niet. Mijn dubbelcd uit datzelfde jaar kocht ik op 11 maart 2019 en dat had ik veel eerder moeten doen. Dit overzicht staat vol met intieme versies van voornamelijk obscuur Bowiemateriaal, zeker op het eerste plaatje. Op de tweede cd is de wat ruigere glamperiode aan de beurt - ook niet erg. Verrassend sterke verzameling.

bazbo cd0295: David Bowie - The Next Day



Ik mis een boel platen van Bowie uit de periode na 1980. Ik weet ook niet goed hoe dat spul klinkt, heb het nauwelijks gehoord. Tin Machine schijnt hard maar wel gaaf te zijn, voor die drum&bass op Earthlings houd ik mijn hart vast en het materiaal op 1. Outside lijkt me, ondanks de invloed van Eno, te chaotisch. Maar nogmaals: ik heb het nauwelijks gehoord. In 2013 verschijnt deze The Next Day - ik koop hem pas op 8 maart 2016 - en die is verrassend goed. Ongekend goed, zelfs. Zo goed, dat hij zich kan meten met veel van zijn werk uit de jaren zeventig. Bowie is gerijpt, maar bruist van de energie. Dit spul is rauw, meeslepend en gelaagd. Goede plaat of had ik dat al gezegd?





[ Bericht 4% gewijzigd door bazbo op 10-08-2020 20:08:32 ]

bazbo cd0296: David Bowie - Blackstar



Wat zullen we over deze plaat zeggen dat nog niet over deze plaat is gezegd? Niet veel. Ik kocht 'm op 6 februari 2016, een maand nadat hij verscheen en drieënhalve week nadat Bowie overleed. Bowie dood? Dat kan niet. Hij is er altijd, hij is er altijd geweest en zal er altijd blijven. 5 maart 2016 bezocht ik de tentoonstelling David Bowie IS in het Groninger Museum. Daar dompelde ik me een dagje in het zijn van de kunstenaar en werd ik me nog meer gewaar van de invloed die hij heeft gehad en nog heeft op bijna alle facetten van de kunst en mode. De video's bij de twee singles van deze plaat vind ik angstaanjagend. Angstaanjagend goed en mooi, ook. Net als de rest van het album, het laatste in mijn rijtje van deze man. Dag David. Bye Bowie.

bazbo cd0297: Annie Barbazza - Vive



Annie Barbazza is een zangeres en liedjesschrijfster. Op een vorige plaat (zie bazbo cd0122) zong ze de liederen van Greg Lake (King Crimson en Emerson Lake & Palmer); hier vertolkt ze veelal haar eigen werk. Greg Lake - ook al is hij eind 2016 overleden - heeft toch nog een klein vingertje in de pap. Afsluiter Boîte à Tisanes is geproduceerd door Lake. Hij is niet de enige beroemdheid die heeft meegewerkt aan deze plaat (die ik kocht op 28 juli 2020, onlangs dus). Het meest opvallende is John Greaves (van Henry Cow), die in een paar stukken de tweede stem vertolkt. Die twee stukken zijn dan ook covers van Henry Cow. Ook Fred Frith komt een duitje in de zak doen. En wat dachten we van Daniel Lanois? Ook niet de minste. De instrumentatie is sober: een harmonium, een akoestische gitaar, een enkele bas of hobo. Veel rust en ruimte, waardoor de hemelse stem van Barbazza naar voren komt. Mooie plaat!

bazbo cd0298: Tim Bowness / Samuel Smiles - The Way We Used To Live



Op 3 december 1999 speelde Tim Bowness met Peter Chilvers, Michael Bearpark en Myke Clifford (onder de bandnaam Samuel Smiles) een intiem concert in The Cambridge Folk Club. We horen slechts gitaar, piano en sax/fluit, plus natuurlijk de schitterende hijgstem van Bowness zelf. Op het repertoire een paar No-Manstukken (Watching Over Me en All That You Are) en Brightest Blue) van de Barbieri/Bowness-plaat; verder veelal nieuw materiaal. Het album uit 2000 duurt nog geen drie kwartier, het concert duurde waarschijnlijk niet veel langer en ik kocht deze plaat op 4 april 2001. Niets te vinden op YT van dit album. Bijzondere kost.

bazbo cd0299: Tim Bowness - My Hotel Year



Het eerste echte soloalbum van Tim Bowness verschijnt in 2004 en ik koop het op 28 februari 2005. Hulp krijgt hij van zijn oude bekenden Peter Chilvers, Stephen Bennett en anderen en van enkele grote namen: Markus Reuter, Hugh Hopper, Roger Eno, Het repertoire bestaat uit veertig minuten lang de atmosferische en gedragen songs waarin de hijgstem de hoofdrol speelt, hoe kan het ook anders.

BBCD188



Nummer drie van mr bungle is het prachtige californa, dit is mr bungle's intrepetatie over alles wat californie is. We krijgen dus surf muziek met mooie arrangementen, Een zoals Henry Miller het noemde een "air-conditioned nightmare" wat ook één van de titels is en ééntje die dit album wel goed samenvat het is een erg gelikt album en het zit daardoor supergoed in elkaar maar het zou mr bungle niet zijn als het toch spannend is. Het is een soort lynchiaans album waar je de white picket fences ziet maar af en toe een glimpsje opvangt van wat er eigenlijk binnen gebeurt. Een erg goed onderhuids album.

Dit is het laatste album van mr bungle ik kocht deze in 1999 toen hij uitkwam. Helaas was het daarna gedaan met de band tot.... eind vorig jaar ze ineens een tour aankondigden en wat voor tour. Geen nieuw album maar ook geen tour gefocussed op één van deze drie platen maar een tour waarin hun allereerste trashmetal demo bijna integraal gespeeld zou worden (deze tour vond in februari van dit jaar plaats) De demo raging wrath of the easter bunny is dit jaar voor het eerst ook op plaat gezet en lijkt donderdag uit te komen

BBCD189



De EPs 1988 - 1991 van my bloody valentine, shoegaze van de bovenste plank twee cds de eerste bevat de EPs You made me realize, Feed me with your kiss en glider op cd2 staat Tremelo twee bonus nummers die bij isnt anything zaten Een remix van glider het nummer sugar van een flexidisc en drie niet eerder uitgebrachte nummers. Al met al een erg toffe reissue helemaal leuk omdat ik de EPs allemaal niet had.

bazbo cd0300: Tim Bowness - Abandoned Dancehall Dreams



Pas in 2014 brengt Bowness zijn tweede soloalbum uit en ik koop hem op 10 oktober van dat jaar. Ik heb de dubbelcdversie. Op het eerste plaatje staat het reguliere album, op het tweede drie mixen en vijf outtakes. Die reguliere plaat duurt vierenveertig minuten; Bowness houdt van het oude vinylplaatidee dat drie kwartier voldoende is om de aandacht van de luisteraar gevangen te houden. Op de plaat heeft hij hulp van niet de minsten: Colin Edwin, Pat Mastelotto, Steve Bingham, Andrew Keeling en eerdere maatjes als Stephen Bennett en Michael Bearpark. Ene meneer Steven Wilson heeft het album gemixt. Hoge kwaliteit van de songs, schitterende arrangementen en kortom een prachtplaat.