Draai hier alle platen in je platenkast #19 (We zullen doorgaan)

GCD089 Sigur Rós ‎– Með Suð Í Eyrum Við Spilum Endalaust



With a Buzz in Our Ears We Play Endlessly..
Hoe lastiger hun albumtitels hoe makkelijker de muziek? Dit namelijk Sigur Rós op hun meest pop. Een logisch vervolg op de rest, maar gelukkig maar 1 album uitgehouden. Het is best prima, maar ik draai het gewoon vrij weinig. Wel tof dat ze zingen in het IJslands (en zelfs in het Engels, whaaaat ), maar dat versta ik net zo goed als hun zelfverzonnen 'hopelandic'

quote:

Op vrijdag 26 juni 2020 10:10 schreef Bosbeetle het volgende:
God ik was gelukkig vergeten hoe slecht dit was:

Korn- All in the Family

Een fred durst johnatan davis battle

Oeh ja dit was achteraf wel vrij erg. Was destijds helemaal idolaat van dat album, maar terugkijkende is het een van hun minste platen. Staan wel een paar leuke nummers op, de eerste 3 en de laatste paar, maar daartussenin

Maar hoe cringey de teksten inmiddels ook zijn, heb nog steeds wel een zwak voor de sound van Korn, dat was best uniek en vindingrijk. Die veel te lage bass-loopjes, en dan van die opvuldingetjes met 2 gitaristen, daar ga ik nog steeds wel goed op op z'n tijd.

quote:

Op vrijdag 26 juni 2020 09:49 schreef bartrid het volgende:
AMM - AMMMusic

Engelse "free improvisation" group die naar verluidt een grote invloed waren op Syd Barrett en de vroege Pink Floyd. Verwacht geen hippie shit.

AMM - After Rapidly Circling The Plaza (1967)

AMM

BBCD133



Toen Fratsen stopten deden ze dat met de zin "and now for something completely different..." in de cd P.U.N.T. en dat andere kwam al snel in de vorm van krang. Samen met drummer Adri Karsenberg en zijn broertje maakte andré manuel de volgende stap. De teksten en de muziek gaan verder waar fratsen ophield, het is niet altijd meer grappig het gaat veel meer richting de poezie maar is nog wel doordrenkt van manuels zwarte cynisme wat grappig gekoppeld gaat aan een soort lust for life. Zijn cynisme is gericht op alles zijn lust for life weg wil nemen. Het geluid van krang (wat nedersaksisch is voor binnenstebuiten) gaat richting het tom waits achtige maar dan wel uptempo en meer gitaar gebaseerd. Wat ze wel gemeen hebben is de ijzersterke percussie. Krang zag ik in 2003 live in Ommen en daar begon mijn interesse voor alle muziek die manuel maakte en dat was nogal wat zoals jullie al gezien hebben in mijn platenkast Op het dubut van krang staat het nummer de ketterse fanfare al onder die moniker heeft manuel ook twee cds gemaakt zo gaat zijn ouevre wel rond een soort vaste line-up nummers en hij schroomt niet om andere versies op te nemen met andere bandleden.

Het bekendste nummer kraaien staat op het solo album van manuel dat ook krang heet en dat heb ik helaas (nog) niet.

Youtube spuugt bij krang voor mij slechts de slechterik van the teenage mutant ninja turtles eruit helaas.

bazbo cd0234: Black Sabbath - Sabbath Bloody Sabbath



Deze verscheen in 1973 en klinkt weer erg anders. Meer liedjes, lijkt het wel. Osbourne zingt nogal hoog en nasaal. Schijnt dat de plaat nogal moeizaam tot stand kwam; de band had lang geen inspiratie en zat nogal onder de coke. Totdat Iommi kwam met de riff voor het titelnummer en toen gutste het allemaal zo eruit. Ook experimenteerde Iommi met akoestischer instrumenten en synthesizer, hetgeen het lieflijke Fluff verklaart. Zelf kon de band geen piano of synthesizer spelen, dus vroeg men ene meneer Rick Wakeman om mee te helpen. Die deed dat. Ik kocht de cd op 7 november 2005. Leuk album, wel. (En ja, ik mis No. 4.)

BBCD134



Singletje van het liedje popster "slechts een aanstekelijk refrein en een clipje van corbijn, ik ben een popster" leuk liedje dus dacht ik dan koop ik het singletje ook maar

quote:

Op vrijdag 26 juni 2020 12:05 schreef bartrid het volgende:
Ik ga van Zweedse death metal naar Duitse krautrock. Amon Duul II - Yeti.

De enige Amon Duul die ik heb, maar die is wel lekker.

Amon Düül II - Yeti (1970) German Prog

Yeti

BBCD135



Roes van krang met hierop het memorabele druif, de druif is een goede vrucht! Krang gaat hier een stapje verder met experimenteren het komt allemaal wat duisterder over, het blijft prachtig je hoort gewoon de muzikanten die iets heel tofs willen maken. Deze schaar ik echt onder het kopje onnederlands goed al is dat een stomme term dus zeg maar nederlands goed!

Bij het zoeken naar een nummer van roes op youtube vind ik er 1 van how... zo jammer dat er zo weinig van krang op youtube te vinden is.

bazbo cd0235: Blackfield - Blackfield



In 2004 ging Steven Wilson (u weet wel) samenwerken met een muzikant die wij hier in het westen helemaal niet kenden. Aviv Geffen is in Israël een gevierde rockheld. Onder de naam Blackfield bracht het duo deze plaat uit met het idee: we maken de perfecte popplaat. Tien liedjes, op iedere plaatkant vijf stuks en alles duurt net zo lang als een elpee hoort te duren. Ik moet zeggen dat het de heren griezelig goed gelukt is. Wilson verzorgt zo'n beetje alle instrumenten en beiden wisselen de leadzang af. Het titelnummer is zo'n gruwelijk goed in het gehoor liggende Wilsondeun. Ik kocht de cd op 28 augustus 2004 toen hij net uit was. Ik heb de limited edition met op de bonus disc drie extra stukken. Ha, ik zag Blackfield live op 30 november van dat jaar in Lucky & Co in Rijssen. Richard Barbieri (oud-Japan, toenmalig toetsenist van Porcupine Tree) speelde solo het voorprogramma vol. Hij was die dag jarig en kreeg op het podium van Wilson een taart aangeboden. Wat daarna volgde zal ik me de rest van mijn leven herinneren. Het tweetal had drie muzikanten bij zich (bas, drum, toetsen) en speelde in vijftig minuten de negen liedjes van de plaat. Perfect uitgevoerd. Prachtig. Concert afgelopen. In de toegift kwam het tiende liedje van de plaat en nog een cover van Feel So Low (Porcupine Tree). Publiek brak de zaal af en om nog erger te voorkomen keerde de band terug op het podium. Omdat ze alles wat ze kenden al gespeel hadden, kregen we het nummer Blackfield nog maar een keer. Niet erg. Net als deze plaat.






[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 26-06-2020 15:06:10 ]

bazbo cd0236: Blackfield - Blackfield II



Het duurde bijna drie jaar voordat er een opvolger kwam en dat was dan ook niet de minste. Wederom een zwik goed in het gehoor liggende poprocksongs in nog geen drie kwartier. Dit keer speelt de 'band' de muziek in en opnieuw wisselen Geffen en Wilson de solozang. Veel hoogtepunten op deze plaat; wat mij betreft een stuk of tien. Net als op de vorige. Ik kocht het album op 12 februari 2007, zo ongeveer op de dag dat hij verscheen.

GCD089 Sigur Rós ‎– Inni



En de laatste van de IJsland boys (of ik moet al de vinyl kast induiken om de bonus-cd's daarvan te draaien ). Dit is een 3 dubbelaar. 2 cd's + 1 DVD. Mooie live opname die speelt als een best of. Geen klachten hier

Amon tobin dat is een naam die ik lang niet gehoord heb

BBCD136



De volgende van Krang is ten aarzel, de titel geeft al goed aan dat het woordkunstenaars zijn die luu van krang. Vind het een geweldig titel in twee woordjes iets zeggen wat zowel mysterieus als grappig is waar je je van kunt afvragen wat er mee bedoeld wordt, je denkt aan ten aanval, je denkt aan aarzelen en hoe de fuck kun je ten aarzel gaan. De plaat zelfs gaat ook op volle vaart ten aarzel namelijk erg rustig maar zeker experimenteel. Op deze plaat staat het nummer pantani waaruit de quote in mijn onderschrift komt "mochten we vallen dan is het omhoog" en krang valt wat mij betreft erg effectief omhoog Krang had als het niet in nederland gevestigd was zijn op vele llijstje terecht gekomen helaas is dat dus niet zo...


Dit is echt een hele sterke plaat hoor allemaal van die zinnen die er zo in knallen "waar ik ongeneeselijk voor behandeld ben"

[ Bericht 10% gewijzigd door Bosbeetle op 26-06-2020 16:48:16 ]

BBCD137



Gluut rond deze tijd zag ik krang voor het eerst live. Ik had wel eens van manuel gehoord en ook wel eens van krang maar opeens stonden ze op een lokaal festivallejte. Nouja festival is een groot woord een podium bij een skatepark met 5 bandjes waar krang afsloot. Sowieso staan de bandjes van manuel er wel bekend om dat ze overal en nergens spelen vrijwel hoe kleiner hoe beter
En wat een concert was dat! Het begon te schemeren er stonden vliegers met manen erop in de lucht op een vast plek, die mensen werden met spotjes belicht daarnaast waren er nog allerhande verlichte sculpturen die in de wind hingen. Het paste goed bij het "huilen noar de maan" in de liedjes. Op het podium ging het los en de mannen hadden er zin in. Er werd duchtig van instrument gewisseld het podium werd soms vervangen door het gras en het stoomde door. Dat alles met een geweldige intensiteit en vrolijkheid, het eindigde in een omhelzing van de gitarist (manuel) en de bassist waarbij ze elkaars instrument bij de ander op de rug hingen en gewoon door gingen met spelen en dansen. Dat ging niet heel lang goed en ze vielen uiteindelijk in een soort van chaos solo op de grond waarbij de jackplug van één van de gitaren kapot ging. Het publiek (dat bestond uit een hlave cirkel van maar 1 man dik rond het podium) wilde meer, en de bandleden ook wat bleek toen ze maar bij het publiek kwamen staan we want more schreeuwen omdat ze toch niet verder konden. Gevolgd door een huilen naar de maan van het hele publiek.

Uiteindelijk bleef het daarbij maar ze hadden er vanaf dat moment een fan bij. Niet kort daarna kocht ik beide cds die onze platenzaak had van krang, één daarvan had ik al vaak zien liggen omdat het nogal een vreemde verpakking had (daar kende ik de naam mischien ook van en ik wist dat het nederlands was vanwege het nederlandse woord gluut natuurlijk ) De foto hierboven is die van mijzelf. Het bestaat uit een doosje dat beschilderd is met daarin een vergrootglas lineaaltje en dunne stripjes papier met de teksten.

Dit is trouwens de eerste plaat in het twents vandaar ook de titel gluut wat nedersaksisch is voor geluid

BBCD138


Als je zelf wilt weten hoe krang live klinkt dan kun je deze cd luisteren dit is een live sessie opgenomen door stubru. hier zitten ook wat manuel nummers zoals kraaien en soogdier.

BBCD139



De laatste cd die krang ooit gemaakt heeft aait. Bij gluut werd het allemaal wat donker veel thema's rond om pim en van gogh (die biele kwam van links en de gesel gods van boven) ook aait is iets donkerder dan alles voor gluut maar niet zo donker als gluut zelf.
Het klimaat in nederland heeft meneer manuel duidelijk aangegrepen ook zijn solo dingen hierna zijn wat duister maar gelukkig heeft hij het weer bij kunnen draaien.

Ook deze is weer in het dialect trouwens.

Fratsen is nu weer bij elkaar dus wie weet komt er nog eens een krang cd maar ik vraag het me af, de huidige fratsen cds hebben namelijk ook wel wat krang invloeden. Maar ik zou het wel tof vinden als er weer eens een volledig maf krang album kwam.

"Heavy Nova" van Robert Palmer. Eerste LP die ik kocht zonder invloed van anderen. Geen invloed door vrienden, familie, top 40 of andere reclame's. In 1988 gok ik.

Ik zag de LP in een etalage van een platenzaak in Amsterdam en liep naar binnen om 'm eens te beluisteren. Medewerkster legde 'm op de draaitafel, gaf mij de koptelefoon en na opzetten was ik verkocht. Een geweldig mooi album. En ik luister die nog wel elke maand.