Daar heb je gelijk in als je het zuiver over zijn rol als politicus hebt.quote:Op vrijdag 11 september 2020 09:44 schreef Hanca het volgende:
En anderen overtuigen van je mening, is dat niet je werk als politicus? Jij hebt dus op hem tegen dat hij doet waar hij voor verkozen is? En ook een SPer, GLer, VVDer, FvDer of PVVer ziet zijn/haar mening als waarheid.
Ik ben zwaar teleurgesteld in het compromis, maar dat zijn bijna alle CDA leden ook. Het lijkt echt dat VVD in zijn eentje een barmhartige daad hebben voorkomen.quote:Op vrijdag 11 september 2020 18:45 schreef Klopkoek het volgende:
Triest dit. En @:Hanca denk je na Lesbos nog steeds dat het CDA voortaan barmhartiger voor vluchtelingen zal zijn? Of is dat zij aan zij document uiteindelijk gewoon niks waard.
En zo is er weer ruimte voor publiek politiek debat, want wat is een democratie zonder.quote:De staat mag weer bijsturen. Maar hoe?
Veel partijen dromen over een grotere rol voor de overheid. Dat vraagt wel om ideologische strijd, ook komende week, tijdens de algemene beschouwingen.
[...]
Vrijer dromen
Maar dat vraagt ook iets van partijen: een doorwrochte visie op de kerntaken van de overheid en een idee wat de verhouding tussen staat, economie en burgers moet zijn. En van de partijen die klimaatverandering willen tegengaan: een plan dat decennia vooruit kijkt om de samenleving en economie klimaatneutraal te maken. Dat vergt niet zozeer een consensus tussen de grote partijen, maar in eerste instantie vooral een ideologisch kompas en politieke strijd.
In die zin kan de politiek leren van de ervaringen in de jaren negentig. Toen was er brede consensus onder politieke partijen dat overheidstaken geprivatiseerd en verzelfstandigd moesten worden, zonder dat er veel debat over was. Later was de breed gedeelde conclusie dat de overheid over te veel dingen ‘niet meer gaat’. Zoals nu veel partijen zeggen dat in de jaren tien te sterk bezuinigd is op de overheidsdiensten als UWV en de Belastingdienst.
Consensus zonder debat, een hegemonie zonder al te sterke ideologische overtuigingen, kan dus andere uitkomsten geven dan gehoopt. Een gebrek aan scherpe overtuigingen en een helder politiek doel kunnen beleid alle kanten op doen zwaaien.
Ongericht investeren zou wel eens net zo’n kater kunnen opleveren als ongericht bezuinigen of overenthousiast privatiseren: een overheid die niet doet wat mensen ervan verwachten.
Een afrekening met het neoliberalisme, dwz dat marktpartijen alles bepalen en de burger het nakijken heeft. Een marktdenken dat praat in termen van matigheid, realisme, kleine stapjes en pragmatisme, maar dan wel geheel binnen een marktideologisch denkkader, die daarmee als een onaantastbare waarheid wordt, zonder toe te geven dat het een eenzijdige ideologie is.quote:Anti-Rutte-sentiment, emocratie, en het verlangen naar een sterke staat
Nu het campagneseizoen is geopend – volgende week de laatste Prinsjesdag van Rutte III – zitten veel politiek leiders soms al dagen met hun hoofd in de volgende kabinetsperiode. Het verkiezingsprogramma moet af, er is nagedacht in de partij, plannen krijgen vorm – er sluimert verlangen naar grote veranderingen. Een ommezwaai.
Matigheid, realisme, kleine stapjes – het zuinige Haagse taaltje heeft even afgedaan. Je hoort over de terugkeer van de sterke staat, een krachtig en visionair bestuurscentrum, een etatistische lente. Je hoort over minder markt, minder individualisme, een nieuw evenwicht, een afrekening met het liberalisme.
Waarheen? Dat is de politieke vraag bij uitstek.quote:Woorden die de ware bedoeling van veel politiek leiders maskeren: zij richten het vizier op Rutte zelf.
Toen vorige week dinsdagochtend het parlementaire jaar in Nieuwspoort werd geopend door de fractievoorzitters Lodewijk Asscher (PvdA) en Pieter Heerma (CDA), vonden deze twee het niet ingewikkeld het beestje bij de naam te noemen.
„De tijd van Rutte is voorbij”, zei Asscher, de vicepremier van Rutte in 2012-17.
„De Rutte van de afgelopen jaren is ongeschikt voor de toekomst van het land”, zei Heerma, coalitiepartner van Rutte sinds 2017.
„We hebben mensen in systemen proberen te duwen, we hebben efficiëntie op een voetstuk geplaatst, we zijn vergeten elkaar te vertrouwen”, schreef D66-leider Sigrid Kaag, minister in Rutte III, vorige maand in een stuk over economische politiek – zonder Rutte of de VVD te noemen.
„Het is tijd het liberale feest op te breken”, schreef haar CU-collega Gert-Jan Segers, coalitiepartner van Rutte sinds 2017, deze week in een pamflet.
Dit zijn analyses van concurrenten, relativering is op zijn plaats, maar evengoed was dit soort krasse taal contra Rutte en de VVD in de vorige drie campagnes niet het uitgangspunt. Er beweegt hier iets.
De vraag is alleen wel: waarheen?
Waarom is de debatcultuur in onze democratie een emocratie geworden? Neoliberalen gingen prat op hun rationaliteit, maar politiek en bedrijfsleven gebruikte dat alleen om de bevolking op hun onderbuikgevoelens aan te spreken, als de meest effectieve vorm van manipulatie.quote:Een van de handicaps van de huidige debatcultuur is dat de democratie een emocratie is geworden. Met structuurthema’s als etatisme en liberalisme bereik je het grote publiek niet, omdat ze geen emotionele impact hebben. En zonder gevoelswaarde geen agendamacht.
Maar denk niet dat de politiek de neus ophaalt voor dit soort structuurthema’s. Deze week voerde de Kamer debatten over het referendum en het Europees coronaherstelfonds, met fundamentele vragen over zeggenschap van burgers en het principe van schuldendeling tussen EU-lidstaten.
Media hadden er zeker aandacht voor – maar die viel in het niet bij de politieke opwinding over de brand in het Griekse vluchtelingenkamp Moria en de Haagse discussie die daarop volgde.
Al voor de zomer besloot de coalitie kinderen uit Moria niet toe te laten. Mildheid noch genade. De VVD, die rond het kinderpardon in 2018 nog boog voor de coalitiepartners, hield ook deze week voet bij stuk. Wel honderd vluchtelingen uit Moria, maar dan honderd minder uit andere landen. Het had ongemakkelijk veel weg van handjeklap over mensenlevens.
Tegelijk was het ook lastig verdedigbaar dat deze kwestie nu wél hoog opliep. Dat kamp in Moria bestond jaren, er zijn legio reportages verschenen over de erbarmelijke omstandigheden, maar die brachten beperkt beroering in de nationale politiek. Dat dit nu wel gebeurde, laat precies het manco van de Haagse cultuur zien: incidenten brengen politiek en media in beweging. Niet de structurele wantoestanden waaruit die incidenten voortkomen.
Dat de politiek lichtvaardig de regie uit handen heeft gegeven op het terrein van huur en zorg is bedenkelijk. Hoe heeft dat kunnen gebeuren? Zonder veel publiek debat is de samenleving verbouwd op grond van een marktideologie. Dat is typisch geweest voor het neoliberalisme.quote:En niemand moet verbaasd zijn als dit verschijnsel zich volgende week met andere onderwerpen herhaalt.
De oppositie zal bij de algemene beschouwingen veel aandacht vragen voor gevoelige onderwerpen als de zorgsalarissen (verhogen) en de huren (bevriezen). Beide discussies lopen al een tijdje, maar probleem is dat de overheid haar invloed hierop de laatste decennia uit handen heeft gegeven. En als de politiek die wil terugkrijgen heb je weer zo’n jarenlang structuurdebat nodig waar bijna niemand naar komt kijken. Dus of dat gebeurt?
Bij de huren is het allemaal het gevolg van een operatie, begin jaren negentig ingezet door de vader van Pieter Heerma, toenmalig CDA-staatssecretaris van Volkshuisvesting Enneüs Heerma, die de financiële banden van de staat met corporaties doorsneed. Sindsdien bepaalt de overheid nog wel de maximale huurverhoging voor sociale woningbouw. Maar als de minister de wens van de voltallige oppositie volgt en huren bevriest wegens corona, kan dat alleen met een financiële tegemoetkoming aan de corporaties. Dan is alleen de vraag of alle corporaties, zelfstandig als ze zijn, dat geld ook aan dat doel uitgeven. Dit nog los van de private huursector, waar de overheid überhaupt geen invloed op huren kan uitoefenen. Zoals deze week op Binnenlandse Zaken werd gezegd: „We hebben eigenlijk geen invloed meer op de huurontwikkeling.”
Bij de zorgsalarissen hetzelfde. Sinds de invoering van het private zorgverzekeringsstelsel in 2005 betaalt het ministerie zorgverzekeraars, zorgkantoren en gemeenten om bepaalde vormen van zorg aan te bieden. Op basis van dat budget sluiten zij een cao (loonakkoord) met vakbonden, bijvoorbeeld de cao ziekenhuizen. Maar nu de oppositie bovenop toegezegde bonussen structureel hogere zorgsalarissen eist, is niet gezegd dat de minister dit kan afdwingen. Hij kan extra geld aan bijvoorbeeld verzekeraars overmaken, maar heeft niet in de hand of zij dat uitgeven aan bijvoorbeeld ziekenhuispersoneel. „Het is gewoon heel complex”, hoorde ik deze week op VWS.
Anders gezegd: in twee van de gevoeligste politieke kwesties die volgende week spelen – huren en zorgpersoneel – heeft de overheid de regie erg lichtvaardig opgegeven.
Het neoliberalisme was extreem en dient daarom te worden begrensd. Het is een vorm van machtsoverdracht geweest, niet zozeer naar gewone burgers breed, al is het wel zo verkocht, maar naar een kapitaalkrachtige economische bovenlaag. Daarmee is een competitie tussen burgers georganiseerd om te behoren tot die economische bovenlaag. Allerlei onderbuikgevoelens spelen daarbij op.quote:De verzelfstandiging van de corporaties werd bedacht onder Lubbers III (CDA en PvdA) en ingevoerd tijdens Kok I (PvdA, VVD, D66). De basis voor het private zorgverzekeringsstelsel werd gelegd onder Kok II (PvdA, VVD, D66) en ingevoerd onder Balkenende II (CDA, VVD, D66). Alle grote partijen hebben dus met hun vingers tussen de deur gezeten.
Maar gezien de actuele discussie begrijp je het brede verlangen naar versterking van de staat. Het paradoxale is alleen wel dat de Kamer beter verandering van structuren kan afdwingen dan telkens verbetering van huren en zorgsalarissen eisen – dat is dweilen met de kraan open zolang die structuren in tact blijven.
Maar wie weet hoe emocratie werkt, moet er rekening mee houden dat het niet zo uitpakt: toch weer een snelle oplossing – en anders de schuldige aanwijzen.
Een sterke staat is alleen wenselijk als deze democratisch is. Een democratie staat of valt bij een goed functionerend publiek debat. De eerste vraag is daarom, of mensen uberhaupt in staat zijn tot een functionerend publiek debat.quote:In die context is zeker zo belangrijk dat zich de laatste jaren in de Kamer ook een andere omslag voordeed: de linkse en rechts-nationalistische oppositie gaan samenwerken, ook over huren en zorgsalarissen, en zo is in het dagelijkse Kamerwerk een monsterverbond van Asscher en Klaver c.s. met Wilders (vooral hij) en Baudet ontstaan. Zeker sinds het wegloopdebat in de zomer profiteert Wilders hiervan.
Nu ligt dit genuanceerd: op allerlei terreinen (bijvoorbeeld het derde steunpakket) werkt een partij als de PvdA ook samen met het kabinet.
Maar nu verkiezingen dichterbij komen, levert samenwerking met Wilders ook lastige vragen op. Is het de bedoeling van linkse kritiek op het liberalisme dat de PVV Rutte verslaat? Is een partij op de wereld om een tegenstander uit te schakelen, of om de wereld te verbeteren?
Het verlangen naar een sterke staat en minder liberalisme kan nog een paar venijnige dilemma’s bevatten.
Door het liberalisme te verengen tot marktwerking en aan het prijsmechanisme godgelijke eigenschappen toe te kennen, lijkt het net alsof daarmee in 1 klap het informatieprobleem, het machtsprobleem en het rechtsvaardigheidsprobleem is opgelost. Dit vereist dat men het prijsmechanisme voorstelt als de bewegingswet van de samenleving, zo niet van het hele universum.quote:Drik Bezemer: ‘De financiële sector is een kolossaal blok aan het been’
[...]
Uit uw boek krijgt de lezer de indruk dat de financiele wereld een parasitaire sector in de economie is geworden.
"Ja, daar lijkt het wel op. Idealiter vormen banken en bedrijven een symbiose en ondersteunen vermogens - aandelen, obligaties, etc. - de economie: bedrijven geven aandelen uit en kopen daar bijvoorbeeld machines van. Maar zo is het allang niet meer. De financiële markten zijn los gezongen van de reële economie. Aandeelmarkten zijn nu de plekken waar bedrijven vaak geld kwijtraken. Hun hoge winsten keren ze uit aan de aandeelhouders in plaats van te investeren, ze kopen zelfs hun eigen aandelen op om de koers te verhogen."
"De financialisering van de economie begon in de jaren 80 in Groot-Brittannië en de VS, en iets later ook in Nederland. Sindsdien is het overheidsbeleid om de financiële sector te stimuleren. De schulden en de risico's groeiden enorm. Zo veranderde de conservatieve, ondersteunende financiële sector in een kolossaal blok aan het been van de economie. Het bedrijfsleven en de publieke sector is ermee vervlochten geraakt via belastingconstructies en financiële producten als derivaten. Huishoudens zijn ermee verbonden via hypotheken en pensioenen."
De financiering van de economie valt samen met de opkomst en verbreiding van het neoliberalisme. Er zijn economen die neoliberalisme een onzinnig begrip vinden. U ook?
"In het klassieke liberalisme ging het om individuele vrijheid in het algemeen, politiek, sociaal en economisch. In het neoliberalisme is de vrijheid verengd tot die van de markt, en is de rol van de staat beperkt tot de bevordering van marktwerking op allerlei terreinen: onderwijs, gezondheidszorg, en soms zelfs het gevangeniswezen. Maar marktwerking heeft zijn grenzen, en de economie kent ook andere ordeningsmechanismen dan de markt: de gemeenschap en de staat. Nu in de coronacrisis ondervinden we dat overheidsingrijpen hard nodig is."
"De publieke sector is uitgehold in Nederland. Zelfs de rechtsspraak en politie, die klassieke liberalen toch tot de kern taken van de overheid rekenen, zijn in ongerede geraakt. Dat geldt ook voor de zorg, onderwijs, welzijnswerk, kunst en wetenschap."
Premier Rutte heeft wel eens gezegd dat hij geen visie heeft omdat die het zicht belemmert. Maar uit het beleid van zijn kabinetten blijkt iets anders: hij is een aanhanger van het neoliberalisme.
"Ik zou het geen visie willen noemen, maar een ideologie. En bij ideologieën staan ideeën zozeer op de voorgrond, dat ze het zicht op de feiten belemmeren. Als aanhanger van het neoliberalisme blijf je dan bijvoorbeeld geloven dat privatisering altijd goed is, ook al laat de praktijk anders zien. Dan wantrouw je ook de staat en geloof je dat staatsuitgaven altijd kosten zijn en geen investeringen. En dan vind je zelfs een staatsschuld die historisch laag is, zoals in Nederland, nog een probleem dat tot verdere bezuinigingen noopt. Intussen laat je de private schulden, die vier keer zo hoog zijn als de staatsschuld, ongemoeid."
"Dan zie je ook niet in dat de Nederlandse economie te veel gericht is op het ophopen van geld, waarvan maar een heel klein deel van de bevolking profiteert. En dat de loongroei, mede door de uit de hand gelopen flexibilisering van arbeid, ver is achtergebleven, blijft ook onopgemerkt. Het besteedbaar inkomen van mensen met lage en middeninkomens is de afgelopen twintig jaar vrijwel niet vooruit gegaan. Veel mensen hebben moeite rond te komen, er zijn veel probleemschulden. Dit vormt een vruchtbare bodem voor populisme."
[...]
Ik ben geen fiscalist, maar het idee lijkt te zijn dat men de zuivere onderhandelingsactiviteiten wil scheiden van het transferrecht en de eerste belast te laten worden in Nederland (om hen moverende redenen) en de laatste ergens op een belastingparadijs.quote:Op zondag 13 september 2020 16:45 schreef Klopkoek het volgende:
Het is al van een paar jaar terug maar graag jouw gedachten over de Paros praktijken en dat over slechts 10% van de inkomsten (maximaal) belasting wordt geheven.
Waarom hebben de EU en Duitsland vooral hun pijlen gericht op Ierland en Nederland? Omdat ze daar nog enige invloed op hebben en niet op de Kaaiman eilanden vermoed ik?quote:Op zondag 13 september 2020 19:27 schreef nostra het volgende:
[..]
Ik ben geen fiscalist, maar het idee lijkt te zijn dat men de zuivere onderhandelingsactiviteiten wil scheiden van het transferrecht en de eerste belast te laten worden in Nederland (om hen moverende redenen) en de laatste ergens op een belastingparadijs.
Of dat een juiste allocatie is: ik heb geen idee. Die inschatting, en dat heb ik nu al een paar keer herhaald, is a) aan de Nederlandse fiscus als die meent benadeeld te worden en b) het gevolg van het feit dat royalty's en dergelijke onbelast zijn op vreemde eilandengroepjes.
Als je daar iets aan wil doen, moet je dus internationaal iets doen aan de échte tax havens (en dat is Nederland niet) én aan je handhavingscapaciteit in de landen die zich benadeeld menen.
Omdat beide dit soort constructies welbewust faciliteren om er wat aan te verdienen.quote:Op zondag 13 september 2020 19:37 schreef Klopkoek het volgende:
Waarom hebben de EU en Duitsland vooral hun pijlen gericht op Ierland en Nederland?
Ja en ik vraag dus waarom ze dan niet even bij de echte belastingparadijzen gaan polsen...quote:Op zondag 13 september 2020 19:41 schreef nostra het volgende:
[..]
Omdat beide dit soort constructies welbewust faciliteren om er wat aan te verdienen.
Dát is ook mijn vraag Klop. Het enige antwoord dat ik tot nu toe kan bedenken is dat men dat niet wil.quote:Op zondag 13 september 2020 19:48 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Ja en ik vraag dus waarom ze dan niet even bij de echte belastingparadijzen gaan polsen...
quote:Komt er een einde aan het neoliberalisme?
Alexandra van Ditmars 17 september 2020
Is het heilige geloof in de markt aan het uitdoven? Zelfs prominente liberalen als Sigrid Kaag van D66 en Klaas Dijkhoff van de VVD pleiten voor een herwaardering van de overheid. Ook bij andere partijen klinkt de opvatting dat je niet alles aan de markt over kunt laten. Ondanks de krimpende economie en het oplopende begrotingstekort stond Prinsjesdag niet in het teken van bezuinigen; de opvatting van VVD-minister Eric Wiebes dat ‘we ons uit de crisis moeten investeren’ wordt breed gedragen. “Het jaar 2020 zal de geschiedenisboeken ingaan als het einde van het neoliberalisme”, sprak minister en CDA-leider Hugo de Jonge zondag in de Abel Herzberglezing. Zal dat inderdaad het geval zijn? En zo ja, wat betekent dat voor de toekomst?
“Als ik dit soort uitspraken hoor, is mijn reactie sceptisch”, zegt politiek filosoof Ivana Ivkovic. “Dit is namelijk de zoveelste keer dat wordt geroepen dat het neoliberalisme doodgaat. Het sterfbed duurt inmiddels wel erg lang. Zo werd na de financiële crisis in 2008 ook gezegd dat het neoliberalisme een catastrofaal systeem is. De bonuscultuur was het kwaad van alles, en er kwam enorme staatssteun voor de omvallende banken. Maar het was allerminst het einde van het neoliberalisme. We zaten met een hoge werkloosheid en een economie die moest herstellen. Daarom werd besloten dat de arbeidsmarkt moest flexibiliseren. Dat komt zo uit het neoliberale boekje. Terwijl iedereen zich blindstaarde op de bonussen, werd op grote schaal een laag flexwerkers en zzp’ers gecreëerd. En waar vallen de harde klappen nu? Binnen die flexibele arbeidsmarkt. In plaats van dat er destijds afstand is gedaan van het neoliberalisme, kregen we enkel een andere vorm van neoliberalisme. Ik zie geen overtuigende signalen dat dit nu anders zal zijn.”
Meer collectieve voorzieningen of burgerinitiatieven
“Ik kan me wel voorstellen dat mensen verwachten dat het dit keer anders zal zijn”, reageert Ingrid Robeyns, hoogleraar ethiek aan de Universiteit Utrecht en econoom. “Kenmerkende aspecten van het neoliberalisme zijn geloof in de markt en onderlinge competitie, ten behoeve van onze economische vrijheden. De huidige crisis in het neoliberalisme zou aangegrepen kunnen worden om zaken op een andere manier te regelen, zoals meer collectieve voorzieningen of via burgerinitiatieven. Want door corona is onze onderlinge afhankelijkheid en het belang van een meer zorgzame samenleving enorm helder gemaakt. Maar het neoliberalisme afschaffen vergt meer dan enkel meer ruimte voor de overheid. Een bepaald wantrouwen jegens de mens is namelijk ook kenmerkend voor deze stroming. In de publieke sector krijgen mensen niet het vertrouwen dat ze voor de publieke zaak gaan, maar wordt ook interne competitie georganiseerd en is er veel controle. Dat zie je nu terug bij alle sectoren die in opstand zijn – de zorg, het onderwijs, de politie. Ze klagen niet alleen over onderbetaling, maar ook over al het papierwerk, het eindeloze verantwoording afleggen. Die controlerende rol van de overheid is ook heel erg neoliberaal.”
Ivkovic: “De Franse filosoof Michel Foucault (1926-1984, red.) heeft laten zien dat meer overheid niet per se hand in hand gaat met minder neoliberalisme. Aan het Collège de France in Parijs gaf hij lezingen over de geschiedenis van het neoliberalisme, die nog steeds actueel zijn. Daarbij ging hij ook in op historische stromingen waar juist werd ingezet op meer overheidssturing. De neoliberale gedachte is dat het economische proces altijd op gang moet blijven. Foucault toont dat er sprake is van een slingerbeweging in de geschiedenis; soms viert een overheid de teugels ten behoeve van dat proces, maar soms ook juist niet. Maar dat zijn twee zijden van dezelfde medaille, stelt hij. Waar het werkelijk om gaat, is de achterliggende logica. In Nederland werd een aantal jaar gedacht dat de overheid laten krimpen het meest efficiënt was voor het economische proces. Nu grijpt de overheid meer in op de markt, maar nog steeds omwille van die efficiëntie. Het doel is nog steeds de economie zo goed mogelijk houden; de nadruk ligt niet opeens op verduurzaming of het aanpakken van sociaal-economische gelijkheid. Zolang dat doel hetzelfde blijft, kun je je afvragen of dit een breuk is met het neoliberalisme. Want daarvoor moeten gesprekken aangezwengeld worden over fundamentele herverdeling, over hoe we onze rijkdom creëren, over hoe we de kwetsbaren in onze samenleving beschermen. En daar is geen sprake van.”
Filosofen zijn geen waarzeggers
Robeyns: “Er klinkt wel de kritiek dat het neoliberalisme de economische ongelijkheid versterkt heeft. Maar dat betekent nog niet dat een breuk ermee vanzelfsprekend een meer zorgzame samenleving betekent. Deze kritiek klinkt namelijk uit twee hoeken. Aan de ene kant heb je de links-progressieven, die een samenleving willen waarin we meer opkomen voor de zwakkeren en waar welzijn belangrijker is dan economische groei. Aan de andere kant heb je de populistische groepen. Die zijn ook niet tevreden met hoe de maatschappij zich ontwikkelt, maar hun antwoord daarop luidt heel anders. Zij keren zich meer tegen de liberale component in het neoliberalisme, bijvoorbeeld het onderschrijven van politieke en burgerrechten voor iedereen. Dat zie je momenteel onder andere in Hongarije, Polen en Rusland. De economische ongelijkheid wordt dan niet per se verminderd. Het schoolvoorbeeld hiervan is Trump, die een belastingverlaging voor de superrijken heeft doorgevoerd.
Filosofen zijn geen waarzeggers, dus wij kunnen niet voorspellen of we aan het einde van het neoliberalisme staan. Maar we kunnen wel kijken naar wat er in de samenleving gebeurt en dat duiden. Ik denk dat er een kans is dat we de weg van het huidige neoliberalisme verlaten. Alleen is de vraag welk pad we vervolgens inslaan.”
quote:Filosoof Michael J. Sandel: ‘De elite ziet te weinig dat succes óók komt door toeval, geluk en aanleg’
Hoe schrijft de schrijver? De problemen die filosoof Michael J. Sandel aansnijdt in zijn nieuwe boek zijn complex, maar de boodschap is helder: de elite moet ophouden zich verheven te voelen boven de rest. Want succes is niet altijd een kwestie van verdienste.
Laura de Jong 18 september 2020, 15:00
quote:Ook in zijn nieuwe boek De tirannie van verdienste, dat komende week in Nederlandse vertaling verschijnt, waarschuwt hij voor het groeiende verschil tussen de elite en de rest. Een te grote kloof maakt het steeds moeilijker om onszelf te zien als burgers die een gemeenschappelijk leven delen. Dat brengt schade toe aan onze democratische samenlevingen.
quote:‘Ik denk dat het vooral ingrijpende gevolgen heeft gehad dat linkse politieke partijen de afgelopen vier decennia het marktdenken en het neoliberalisme zo enthousiast hebben omarmd. Het idee was dat neoliberalisme en globalisering zouden zorgen voor stijging van de welvaart. Er werd gedacht dat, ook al zouden hiermee banen verloren gaan, de winnaars de verliezers zouden compenseren. Het probleem is dat dat niet is gebeurd. Er is een steeds extremere ongelijkheid in inkomen en bezit ontstaan. Links heeft weinig tegen deze groeiende ongelijkheid gedaan.
quote:‘De bovenlaag heeft te weinig oog voor het feit dat succes óók komt door zaken als toeval, geluk, aanleg, de juiste omstandigheden en ouders en docenten die je de weg wijzen. De elite denkt dat ze haar succes uitsluitend aan zichzelf te danken heeft, waardoor ze geen enkele dankbaarheid en nederigheid voelt.
quote:Uit opinieonderzoek in de VS en meerdere Europese landen, waaronder Nederland, blijkt dat hoogopgeleide respondenten meer vooroordelen hebben over laagopgeleide mensen dan over andere groepen die doorgaans slachtoffer zijn van discriminatie. De onderzoekers peilden de houding van hoogopgeleide Europeanen tegenover mensen die vaak slachtoffer zijn van discriminatie, zoals moslims en Turkse migranten, en mensen die arm, obees en laagopgeleid zijn. Hun conclusie was dat deze laatste groep het minst geliefd was.
quote:Bovendien, schrijft Sandel, schamen de elites zich totaal niet voor hun vooroordelen. ‘Ze mogen dan heel sterk gekant zijn tegen racisme en seksisme, maar vinden niet dat ze zich dienen te verontschuldigen voor hun negatieve houding ten opzichte van laagopgeleiden.’
Belastingparadijzen hoeven geen integraal onderdeel te zijn van het financieel stelsel. Je kunt ze de toegang ontzeggen. Dan houdt het snel op.quote:Op zondag 13 september 2020 19:48 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Ja en ik vraag dus waarom ze dan niet even bij de echte belastingparadijzen gaan polsen...
Niet als het aan dit soort denkers populisten ligt:quote:Op donderdag 17 september 2020 06:22 schreef Bondsrepubliek het volgende:
“Het jaar 2020 zal de geschiedenisboeken ingaan als het einde van het neoliberalisme”, sprak minister en CDA-leider Hugo de Jonge zondag in de Abel Herzberglezing
Nogal utopisch stukje. Als we ons een situatie voorstellen waarin de huidige Trump regering, democratisch verkozen, directe controle heeft over grote delen van de telecom infrastructuur en de bedrijven daarin dan zie ik dat niet als een verbetering tegenover de huidige situatie. Jij wel?quote:Op zaterdag 19 september 2020 18:04 schreef deelnemer het volgende:
Laat technologie niet alleen over aan bedrijven.
Waarom denk je dat Trump zo graag Tiktok onder Amerikaanse controle wil?quote:Op zaterdag 19 september 2020 19:29 schreef Tijger_m het volgende:
[..]
Nogal utopisch stukje. Als we ons een situatie voorstellen waarin de huidige Trump regering, democratisch verkozen, directe controle heeft over grote delen van de telecom infrastructuur en de bedrijven daarin dan zie ik dat niet als een verbetering tegenover de huidige situatie. Jij wel?
Dus als dat een doelstelling is zal je toch echt eerst de democratie flink moeten gaan verbeteren, volgens mij.
Leg dat even uit aan deelnemer want die komt met dat verhaal over techreuzen.quote:Op zaterdag 19 september 2020 19:32 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Waarom denk je dat Trump zo graag Tiktok onder Amerikaanse controle wil?
Dat van de veiligheid en privacy is maar het halve verhaal. Wat hier speelt is de macht van het Amerikaanse old boys network; macht over wat de bevolking mag denken.
*Ik denk* dat het stuk een impliciet voorbehoud maakt voor hoe democratisch de VS is, en ook welke rol de tech bedrijven spelen in de democratisering op de terugtocht.quote:Op zaterdag 19 september 2020 19:33 schreef Tijger_m het volgende:
[..]
Leg dat even uit aan deelnemer want die komt met dat verhaal over techreuzen.
Ik snap het wel.
Leuk bedacht maar het probleem is en blijft dat een democratie eigenlijk niet zo weerbaar is en dat bad faith actors als Trump instituten kunnen slopen binnen heel korte termijn, zie het CDC ter illustratie.quote:Op zaterdag 19 september 2020 19:36 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
*Ik denk* dat het stuk een impliciet voorbehoud maakt voor hoe democratisch de VS is, en ook welke rol de tech bedrijven spelen in de democratisering op de terugtocht.
Klopt. De groep aan de onderkant van de arbeidsmarkt is de enige groep die je schaamteloos mag discrimineren. Volgens de marktideologie zijn deze mensen werkelijk laakbaar of minderwaardig en in dit geval is ongegeneerd generaliseren een pré.quote:Op zaterdag 19 september 2020 06:08 schreef Bondsrepubliek het volgende:
Uit opinieonderzoek in de VS en meerdere Europese landen, waaronder Nederland, blijkt dat hoogopgeleide respondenten meer vooroordelen hebben over laagopgeleide mensen dan over andere groepen die doorgaans slachtoffer zijn van discriminatie.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |