quote:
Op woensdag 10 juni 2020 12:18 schreef _-_ratjetoe_-_ het volgende:[..]
Mooi, dat is iig al iets
[..]
Je bent wel een koning in framen
. 550.000 slaven (elders geschat op 1 à 2 miljoen) met veel semantische flexibiliteit een kleine slavenhandelaar noemen. Ja, het kan, als jij daar gelukkig van wordt. Op wereldschaal is alles klein. Nederland was in 2014 de tweede landbouwexporteur ter wereld met een totale waarde van 114 miljard euro. Tegelijkertijd is het maar 6% van de totale wereldwijde landbouwexport. Nederland is dus een kleine landbouwexporteur.
Maar gelukkig zijn we het eens dat ook als jij het graag wil framen als een kleine slavenhandelaar met slechts 550.000 slaven, het immoreel is en een zwarte pagina uit onze geschiedenis
.
Het gaat gewoon om de feiten. Er zijn staatjes van de Transatlantische slavenhandel, en dan bungelt Nederland onderaan. De mate van morele verontwaardiging of het leed moet je niet gaan uitdrukken in onware cijfers, kwalificaties of economisch belang. Er is geen numerieke of monetaire tegenwaarde van het leed.
quote:
Dat vind ik interessant. Waren er morele bezwaren van hooggeplaatste Nederlanders hiertegen? Want het komt op mij meer over dat ze zodra ze de kans kregen er vol voor gingen, niet dat ze zich verzetten tegen slavernij en daarom een morele leider in de wereld waren om deze "spierwitte" bladzijdes in onze geschiedenis te vullen. En ik ben ook wel benieuwd hoe je Nederland zijnde dan met het voortschrijdend inzicht komt dat je toch immoreel moet gaan handelen en, hoewel op zeer kleine schaal (slechts 550.000 slaven), slavernij moet gaan toepassen.
Dat is inderdaad heel interessant. Je zou zeggen dat bij al die aandacht voor het slavernijverleden juist die ommekeer centraal zou staan, maar dat past niet in het beeld van de gewetenloze Nederlanders die o zo graag aan slavernij wilden doen want het waren nou eenmaal witten en dus racisten en incompetent om hun geld op een andere manier te verdienen.
Ten eerste waren het Calvinisten die in een 80-jarige oorlog met het Spaanse imperium verwikkeld waren en het idee van absolute monarchie hadden verworpen en een republiek waren geworden met de argumentatie dat een vorst zich om zijn volk moest bekommeren zoals een herder zijn schapen en niet als meester van slaven. Dat ging dan om de vrijheid van godsdienst, maar de slavernij metafoor kwam nog wel vaker terug en slavernij was iets slechts uit een inmiddels ver verleden en waarschijnlijk niet eens Nederlands. Ook de boeren waren doorgaans nooit horig geweest maar zelf landeigenaar. Dat had alles te maken met het water. Iedereen in de Republiek was van rechtswege vrij en het was ook een multiraciale samenleving hier en daar. Bovendien waren het calvinisten en alle mensen waren god's kinderen.
De WIC werd opgericht met staatssteun om bij te dragen aan de oorlog tegen Spanje,meteen na afloop van het twaalfjarig bestand, want handel en oorlog waren verweven en de oorlog tegen de Republiek werd gefinancierd met opbrengsten uit de Amerika's. Dus het was kaapvaart en handel overnemen en uitbreiden wat de WIC ging doen dmv handelsposten.Willem Usselincx, een oprichter van de WIC en een belangrijk figuur was van een andere stroming, die wilde echte kolonien als nieuwe versies van het paradijselijke Nederland om daarmee de Spanjaarden te bestrijden. Dat was de grote vijand, hij was Antwerpenaar van geboorte, en zat er op die manier in voor de lange adem van het ware geloof tegen het katholicisme met diens tyrannie. Het ging hem dus ook om de oorlog, maar via kolonien die protestants zouden worden door de macht van het woord en was een fel tegenstander van slavernij. Behalve een humanistische weerzin en een calvinistisch bezwaar gaan slaven natuurlijk ook niet tegen de Spanjaarden vechten, en 'Nieuw-Nederlanders' wel.
Het beleid was meer korte termijn, imperium was te duur, de kaapvaart was succesvol, Nieuw Nederland (NY en omstreken) dreef op de beverhuidenhandel met de Indianen en er werd wel een poging gedaan om kolonisten daar heen te krijgen met patroonschappen bijvoorbeeld, maar het leven in de Republiek was te goed. Het was een multicultureel allegaartje van Nederlanders, Duitsers, Walen, zeelieden van over de hele wereld, van gekaapte schepen bevrijdde Afrikaanse slaven, Indianen, Engelsen etc. Het was allemaal niet zo heel christelijk en overtuigd om de oorlog tegen Spanje met volle kracht te voeren. Meer opportunisten, avonturiers dan devote geloofsvluchtelingen. Daar kwam nog het mismanagement van Kieft bij en wederom verkeerde zuinigheid vanuit het bestuur, waardoor de kolonie uiteindelijk weerloos was tegen de Engelsen.
Ook de bemanning van de meeste WIC-schepen was vaak niet erg Nederlands en niet zo calvinistisch. Die waren vaak jaren weg van huis, en het harde leven aan boord was nou niet echt bevorderlijk om sentimele sneeuwvlokjes te kweken, bovendien zagen ze overal slavernij behalve in Nederland, dat natuurlijk ook decadenter werd terwijl de theologische kwesties zich toespitsen op fijnslijperij rondom predestinatie. En die slaven op gekaapte schepen kon je ook niet even thuis afzetten en moesten ergens aan de slag, dus niet alle kapiteins zullen als de rechtlijnige calvinist Piet Hein geweest zijn en er waren genoeg havens in de Cariben om te ze verkopen, corruptie was er ook bij de WIC. En het was oorlog natuurlijk, en handel en oorlog waren verweven.
Het geld van de zilvervloot werd gebruikt voor een nieuw offensief. Johan Maurits ging de net veroverde Portugese kolonie in Brazilie besturen. Dat lukte maar door de oorlogsschade lag de kolonie en met name de suikerplantages op zijn gat, er moest natuurlijk wel geld verdiend worden want de handel moest de kolonie en daarmee de oorlog financieren. De animo om vanuit Nederland in Brazilie te komen werken was gering en Indianen mochten niet op de plantages zelf werken van de WIC en velen daarvan werden ziek van westerlingen. Hij schreef aan de Heren 19 dat hij niets van kolonie kon maken zonder 'negers', goed bestand tegen Europese ziektes en Zuid-Amerikaanse plantages, en verzocht hen om over hun scrupules heen te stappen in deze moeilijke tijden. De WIC gaf hem toestemming onder de voorwaarde dat de slaven na 7 jaar werden vrijgelaten, niet aan katholieken verkocht werden en in die tijd onderricht kregen in het christendom. En dus ging hij ook slavenforten aan de Afrikaanse Westkust afpakken, de Nederlanders handelden daar al maar niet in slaven, te beginnen met Elmina. Ondertussen was in Nederland een bijbelse rechtvaardiging van slavernij gevonden, god had een of ander bijbelfiguur en diens nazaten tot slavernij veroordeeld en de Nederlanders wisten nu wie die nazaten waren, wellicht dat die 7 jaar daar ook mee te maken heeft.
Het ironische is dat die Johan Maurits verder een ontzettend verlicht bestuurder was en in Brazilie nog steeds als stichter van de multiculturele samenleving met godsdienstvrijheid geldt. In Nederland was het een ver van mijn bed show, een van de verschrikkingen van de oorlog wellicht, terwijl vaak joden waren zodat ze makkelijker in laag aanzien konden worden gezet, je kwam ze niet tegen voor de kerk. In de idyllische republiek veranderde er niks, dan is het makkelijke wegkijken. Met Nieuw-Brazilie werd het uiteindelijk niks, maar er was genoeg vraag naar slaven voor de slavenforten vanuit de andere mogendheden. De driehoekshandel begon, welke ook als voordeel had dat de schepen vanuit vaak Zeeland vertrokken met een gewone lading, aan de Afrikaanse westkust werden dan wat aanpassing gedaan voor het personenvervoer, om weer als gewone vrachtschepen vanuit de Amerika's naar Nederland te vertrekken. Ook dat maakte het makkelijker om het er niet over te hebben.
Het is even snel uit mijn hoofd en er zal vast wel wat aan toe te voegen en een aantal dingen zijn mijn eigen interpretaties, maar dat is wel de hoofdlijn.
Wees gehoorzaam. Alleen samen krijgen we de vrijheid eronder.