BBCD132Korn is voor mij een bandje dat niet goed ouder geworden is, ik heb er op zijn zachtst gezegd helemaal niets meer mee. Bij het terugluisteren van het debut wat ik toch veel gedraaid heb (al heb ik de opvolger life is peachy nog meer geluisterd) doet het me niets eigenlijk. Het is best wel zeurmuziek. Bij deze cd wat hun derde is haakte ik helemaal af. Het leven is kut riedeltje ging me tegenstaan en dat je dat dan moet uiten door in clips ferraries van een berg te gooien. En het werd allemaal wel heel erg "ik ben een freak", "mijn leven is moeilijk", "wat is het toch lastig". Wat denk ik ook meestpeelt dat ik rond deze tijd 1998 bandjes als primus, faith no more en mr bungle begon te ontdekken en daar had ik heel veel meer mee.
Wat ook wel veelzeggend is trouwens is dat dit een dubbel cd is met een bonus schijfje en dat ik dat compleet vergeten ben
wist het niet meer.
Korn heeft daarna in 2005 op het sziget festival helemaal voor mij afgedaan, pink floyd en metallica coveren en om het nummer 10 min weglopen voor beademing, je bastonen zo rommelig spelen (dat was hun ding ofzo) dat hele nummers niet meer te volgen waren... nee niet (meer) mijn band.
Trouwens wel grappig dat ze op deze cd beginnen met nummer 13 waarmee ze wilden zeggen dat ze verder gaan naar waar hun debut is opgehouden, net alsof life is peachy er niet tussen zat.