Het Elektronische Gedicht

Het Poème électronique of elektronisch gedicht is een multimediaspektakel dat werd uitgevoerd in het Philipspaviljoen op de wereldtentoonstelling Expo 58 te Brussel in 1958.

De bedoeling van Philips was om de boodschap van vooruitgang en technische innovatie te presenteren als een kunstwerk.

Oorspronkelijk zou Gerrit Rietveld de leiding over dit alles hebben, maar toen ook Le Corbusier werd aangezocht bleek deze zelfstandig te willen opereren zodat Rietveld buiten spel kwam te staan.

Architect van het futuristisch ogende Philipspaviljoen werd dus het atelier van Le Corbusier. De muziek voor het multimediaspectakel (voor die tijd iets totaal nieuws en aangekondigd als een nieuwe kunst met schier onbegrensde mogelijkheden) werd gecomponeerd door Edgard Varèse, terwijl het concept en ontwerp voornamelijk door Iannis Xenakis werd verzorgd, Le Corbusier bemoeide zich vooral met het verhalende concept en de getoonde projecties in het paviljoen. In steeds wisselende beelden werd de opkomst van de menselijke beschaving gesymboliseerd en de onbegrensde mogelijkheden van de toekomst.

Bij de ingang verscheen een door Le Corbusier ontworpen installatie, het Objet Mathématique geheten, waarin de titel van de voorstelling in kleurig neonlicht werd aangekondigd. Dit voorwerp kwam uiteindelijk in bezit van het Centrum Kunstlicht in de Kunst te Eindhoven.

De uitvoering, waarvoor 425 luidsprekers werden gebruikt, was uiteraard ook een demonstratie van het technisch kunnen van Philips. Ze bestond uit avant-gardistische muziek die begeleid werd door een diavoorstelling op de binnenmuren van het paviljoen.