Er zijn echter periodes geweest dat zogenaamde Synthesizermuziek in de marketing werd gepromoot als iets exotisch.
Jarre, Vangelis, Moroder en vele popproducers en al die Synthesizer Greatest albums van o.a. Arcade (Starink) en Midget e.v.a.
Maar op een gegeven moment was 't voorbij.
Uiteraard zou een verklaring kunnen zijn dat eigenlijk de hele House en Eurodance scene van de 80s en 90s de strop heeft gelegd omdat er een vloed van electronische muziek kwam in de jaren '90.
Maar als ik een laatste stuiptrekking voor de dood van dit alles in een nummer moet samenvatten dan is dat wellicht 'Conquest of Paradise' van Vangelis geweest. Ik kan er nooit echt helemaal bijkomen of het nu net kunst is of kitch. Daarna kan ik me eigenlijk geen nummers meer herinneren die het subgenre eer aan deden.
Maar misschien heeft iemand een andere verklaring.
FM-84, de gehele synthwave-beweging, zoveel bands die synth-muziek levend houden.
Dr. Fink
God, ja. Dat heeft ook nog een jaar of 10/15 geduurd, van iets van 85 tot 97 of zo.quote:Op zaterdag 30 mei 2020 01:13 schreef Beathoven het volgende:
De synthesizer op zich is nooit overleden.
Er zijn echter periodes geweest dat zogenaamde Synthesizermuziek in de marketing werd gepromoot als iets exotisch.
Jarre, Vangelis, Moroder en vele popproducers en al die Synthesizer Greatest albums van o.a. Arcade (Starink) en Midget e.v.a.
Maar op een gegeven moment was 't voorbij.
Uiteraard zou een verklaring kunnen zijn dat eigenlijk de hele House en Eurodance scene van de 80s en 90s de strop heeft gelegd omdat er een vloed van electronische muziek kwam in de jaren '90.
Maar als ik een laatste stuiptrekking voor de dood van dit alles in een nummer moet samenvatten dan is dat wellicht 'Conquest of Paradise' van Vangelis geweest. Ik kan er nooit echt helemaal bijkomen of het nu net kunst is of kitch. Daarna kan ik me eigenlijk geen nummers meer herinneren die het subgenre eer aan deden.
Maar misschien heeft iemand een andere verklaring.
Die Synthesizer Greatest albums heb ik nog op cassette gehad. Deel 1 t/m 5, van 7 of 8 en wat compilaties.
Een oom van me is nog begraven met Conquest of Paradise.
Tijdens het nummer bulderde de wind langs het dak.
Veel bezoekers dachten dat het bij het nummer hoorde.
Anderen hadden door dat dat niet zo was.
Er blies daarna nog veel zand weg, op de begraafplaats.
Maar het wordt niet meer zo mainstream bejubeld als in die hele periode zoals beschreven.quote:Op zaterdag 30 mei 2020 01:17 schreef SolletjeinhetBolletje het volgende:
Synthesizer-muziek is nog springlevend, bands als Chvrches bewijzen dat
FM-84, de gehele synthwave-beweging, zoveel bands die synth-muziek levend houden.
Tsja, popmuziek verandert over de jaren.quote:
[..]
Maar het wordt niet meer zo mainstream bejubeld als in die hele periode zoals beschreven.
Er is gewoon heel veel muziek die amper aandacht en airplay krijgt. Van alles wat elke week uitkomt, krijgt maar een fractie airplay op Nederlandse radiozenders. En daarbij hebben de conservatieve muziekredacties ook nog eens gigantische oogkleppen op. Het wordt allemaal steeds veiliger, steeds meer formulepop. Luistercijfers zijn belangrijker dan het publiek iets goeds en origineels voorschotelen. Liever veilige eenheidsworst dan variatie.
Als het een te 'klein', rustig liedje is hoor je het niet. Is het te zwaar, heeft het te veel gitaren, hoor je het niet. Zijn de artiesten in kwestie "te oud" en worden ze om hun leeftijd afgeschreven, hoor je het niet. Instrumentale muziek hoor je ook zelden tot nooit op de radio. En zo kun je vast nog wel even doorgaan.
Dus ga vooral lekker zelf op YouTube of Spotify zoeken.
Met Conquest of paradise kwam er volgens mij wel een kleine opleving van het genre.
In de jaren 90 werden te technieken beter en konden synths bijna echt klinken, bijvoorbeeld door pcm samples ipv oscillators te gebruiken.
Sindsdien kwamen complete pop albums uit de “synthesizer” en raakte synthesizer muziek op de achtergrond.
Sowieso zijn de meeste synthesizers nu volledig digitaal beschikbaar, als plug-ins binnen muziekproductie-software, zoals Cubase, Reason en Ableton. Je hoeft het geluid van synthesizers niet meer analoog op te nemen. Je kunt er digitaal mee aan de haal en je kunt er feitelijk alles mee doen.quote:
Volgens mij waren synthesizers in eerste instantie gemaakt om instrumentgeluiden na te maken. Dit lukte maar half en gaven het de kenmerkende synthesizer klank.
In de jaren 90 werden te technieken beter en konden synths bijna echt klinken, bijvoorbeeld door pcm samples ipv oscillators te gebruiken.
Sindsdien kwamen complete pop albums uit de “synthesizer” en raakte synthesizer muziek op de achtergrond.
Er zijn echt nog meer dan genoeg artiesten die nog volop die synthesizer-sound in hun muziek verwerken.
Conquest of Paradise was dan zowel de opleving als mogelijk de laatste nagel in de doodskist.quote:Op zaterdag 30 mei 2020 18:42 schreef ToT het volgende:
Mijn broer had Synthesizers Greatest deeltje 1 t/m 365 of zo.
Met Conquest of paradise kwam er volgens mij wel een kleine opleving van het genre.
Als men die oude synthesizer albums beluisterd is het wel iets dat ook met de hele revoluties in verfijning erbij nog wel te omlijnen valt als iets dat opzichzelf staat buiten het gegeven om dat de techniek is verbeterd. Het zijn vaak iconische melodieuze instrumentale stukken met een eigen klankkleur en dat opzich is daarna ook wat verdwenen.quote:
Volgens mij waren synthesizers in eerste instantie gemaakt om instrumentgeluiden na te maken. Dit lukte maar half en gaven het de kenmerkende synthesizer klank.
In de jaren 90 werden te technieken beter en konden synths bijna echt klinken, bijvoorbeeld door pcm samples ipv oscillators te gebruiken.
Sindsdien kwamen complete pop albums uit de “synthesizer” en raakte synthesizer muziek op de achtergrond.
Een Jarre kwam ergens na 2000 nog met teo & tea wat imho weinig toevoegde aan zowel het muzikale landschap als aan zijn eigen lijn van albums. Als hij een album als Oxygene vandaag de dag uit had gebracht was het nog steeds een bijzondere productie met iconische nummers.
Dat laatste is wat er wat mist. Een tijd waarin dit soort producties de mainstream halen en gecompileerd worden.