R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
In mijn tiener jaren heb ik veel last van depressies gehad.
Toen ik op de MAVO terecht kwam begonnen de problemen, de joints waren niet aan te slepen en ik kreeg een psychose.
Ik heb zelfs een keer met xtc op in de les gezeten.
Na een grote omweg ben ik via het mbo naar het hbo gegaan en deze afgerond.
Ik heb nog wel geprobeerd om een soort van buitendiensten te draaien, met de auto op pad, maar daardoor komt mijn depressie weer terug.
Dus dat houd ik niet vol.
Echter zit ik nu wel heel vaak op kantoor en doe ik meer administratieve taken.
Maar ik ben redelijk intelligent en het begint te vervelen. Het is MBO+ niveau.
Maar het dilemma is dus dat het werk wellicht wat saai is, maar ik het goed aan kan en ik doe mijn werk goed.
Ik kom ook regelmatig mensen met een Master tegen en die doen altijd een beetje denigrerend over het werk dat ik doe, dat voel ik een beetje.
Zelf denk ik namelijk ook dat ik Universiteit aan zou kunnen.
Toen ik nog thuis woonde en ontzorgd werd zou dat wellicht een optie zijn geweest. Maar nu op mijzelf zal studeren naast werken alleen maar uit huishouden, studeren en werken bestaan.
Of zeur ik en moet ik gewoon solliciteren of studeren nu het nog kan?
Toen ik op de MAVO terecht kwam begonnen de problemen, de joints waren niet aan te slepen en ik kreeg een psychose.
Ik heb zelfs een keer met xtc op in de les gezeten.
Na een grote omweg ben ik via het mbo naar het hbo gegaan en deze afgerond.
Ik heb nog wel geprobeerd om een soort van buitendiensten te draaien, met de auto op pad, maar daardoor komt mijn depressie weer terug.
Dus dat houd ik niet vol.
Echter zit ik nu wel heel vaak op kantoor en doe ik meer administratieve taken.
Maar ik ben redelijk intelligent en het begint te vervelen. Het is MBO+ niveau.
Maar het dilemma is dus dat het werk wellicht wat saai is, maar ik het goed aan kan en ik doe mijn werk goed.
Ik kom ook regelmatig mensen met een Master tegen en die doen altijd een beetje denigrerend over het werk dat ik doe, dat voel ik een beetje.
Zelf denk ik namelijk ook dat ik Universiteit aan zou kunnen.
Toen ik nog thuis woonde en ontzorgd werd zou dat wellicht een optie zijn geweest. Maar nu op mijzelf zal studeren naast werken alleen maar uit huishouden, studeren en werken bestaan.
Of zeur ik en moet ik gewoon solliciteren of studeren nu het nog kan?
Er zijn heel veel mensen die een studie naast het werk doen (ik ook), en dat is prima te doen als je de motivatie hebt. Maar doe het voor jezelf, niet omdat je denkt dat anderen op je neer kijken. En is dat uberhaupt wel zo? Of voel je je sowieso snel minderwaardig, ook in andere situaties?
Misschien kun je je skillset ook uitbreiden zonder eerst een universitaire studie te doen? Kijk eens naar wat korter durende dingen, zoals workshops en cursussen. Dan kun je kijken hoe je met de impact naast je werk dit trekt zonder de druk van gelijk vast te zitten aan een heel meerjarig- of jaartraject. Met als bijkomend voordeel dat je ook makkelijker aan bepaalde dingen kan snuffelen.
Is er binnen je huidige organisatie iets als loopbaanbegeleiding en opleidingsbudget? Anders kun je extern kijken naar een loopbaancoach. Wel goed onderzoek doen, de kwaliteit kan nogal variėren.
Wat betreft de (over)belasting, ben je bekend met ergotherapie? Zo een therapeut zou met je mee kunnen kijken naar je energielevel en hoe je belasting managet enzo. Misschien kun je een en ander leren optimaliseren?
Loop ook je financiėn na. Is het wellicht mogelijk om met wat minder werkuren te draaien, zodat je totale belasting omlaag gaat en je toch ernaast kan studeren? #balans
En fuck die denigrerende lui. Jij moet ermee leven, niet zij. In dat opzicht is kijken naar vrijwilligerswerk in het kader van meer voldoening krijgen ook wel een leuke optie. Check je lokale vrijwilligersbank en/of buurthuis of organisaties die je aanspreken.
Succes en laat je niet gek maken!
Is er binnen je huidige organisatie iets als loopbaanbegeleiding en opleidingsbudget? Anders kun je extern kijken naar een loopbaancoach. Wel goed onderzoek doen, de kwaliteit kan nogal variėren.
Wat betreft de (over)belasting, ben je bekend met ergotherapie? Zo een therapeut zou met je mee kunnen kijken naar je energielevel en hoe je belasting managet enzo. Misschien kun je een en ander leren optimaliseren?
Loop ook je financiėn na. Is het wellicht mogelijk om met wat minder werkuren te draaien, zodat je totale belasting omlaag gaat en je toch ernaast kan studeren? #balans
En fuck die denigrerende lui. Jij moet ermee leven, niet zij. In dat opzicht is kijken naar vrijwilligerswerk in het kader van meer voldoening krijgen ook wel een leuke optie. Check je lokale vrijwilligersbank en/of buurthuis of organisaties die je aanspreken.
Succes en laat je niet gek maken!
Zijn er banen/sectoren die je interessant lijken? Langsgaan en simpelweg vragen of je een keer een dag mee mag lopen. Zo kun je alvast een beetje ervaren/inschatten of je het werk leuk vindt en aan kan. Tot die tijd, dat je daadwerkelijk iets gevonden hebt en daar een pad voor hebt uitgestippeld, zou ik niet zomaar stoppen met je huidige baan.
Ik heb wat last van depressieve periodes, en daar heb ik dan persoonlijkheisstoornissen van zoals minderwaardigheidquote:Op woensdag 27 mei 2020 03:37 schreef kwiwi het volgende:
Er zijn heel veel mensen die een studie naast het werk doen (ik ook), en dat is prima te doen als je de motivatie hebt. Maar doe het voor jezelf, niet omdat je denkt dat anderen op je neer kijken. En is dat uberhaupt wel zo? Of voel je je sowieso snel minderwaardig, ook in andere situaties?
|
|
