F&F Flora & Fauna
Beesten in het nieuws, vragen over roerende en onroerende organismen, foto's en al het andere met betrekking op de levende have: hier kun je het kwijt...
Het gaat op dit moment niet zo lekker met mijn geweldige kater Dodge. We weten sinds eind 2018 dat zijn nieren niet goed meer werken en hij heeft het een hele poos goed gedaan op nierdieet, laxeermiddel en semintra.
Maar nu zijn zijn waardes weer waardeloos, hij heeft vorige week woensdag, vrijdag en gisteren vanaf 08:30 tot 16:30 aan het infuus gelegen in de hoop zijn nieren te spoelen en zijn waardes naar beneden te brengen maar gisteren bleek dat helemaal niets gedaan te hebben.
Vandaag is hij nog een dagje extra heen om te spoelen en ik duim me suf dat dit misschien net het duwtje is dat hij nodig heeft.
Hij is alert, knuffelt, zoekt muisjes en lijkt best alert. Hij eet slecht dus ik voer hem bij en probeer nog wat dingetjes te doen zodat ik hem misschien nog wat kan ondersteunen. Ik weet dat hij niet meer beter word maar zou hem graag nog wat langer bij me, natuurlijk zolang hij zich goed blijft voelen. Ik ben nog niet bereid het op te geven.
Ik weet dat er heel veel nierpatiëntjes zijn onder katten maar het viel me tegen hoeveel recente informatie/ervaringen van mensen zelf ik kon vinden op internet.
Ik zou zo graag ervaringen delen over wat daadwerkelijk helpt, over wat nog mogelijk is, welke aanvullingen op dieet bijvoorbeeld werkelijk iets doen, eigenlijk alle tips en ervaringen!
Momenteel heb ik Dodge op Hills K/D, ik dwangvoer hem ook met blikjes K/D gemengd met wat Viyo drank en water.
Verder ben ik vorige week gestart met tabletjes Puur Nier, las daar goede berichten over op internet en kon het prima proberen volgens de DA.
Verder krijgt hij Semintra en Laxulon.
Vanmorgen toen ik blikjes haalde bij een andere praktijk stelde een assistente royal canin renal liquid voor, daar heb ik een flesje van meegenomen. Maar die flesjes zijn best duur en hij heeft er ook best veel van nodig. En het moet binnen 48 uur op. Vanmiddag maar eens zien of hij het lust en wil eten.
Wellicht kunnen we van dit topic iets maken waar ook anderen die tips/informatie/ervaringen of een meedenkende geest zoeken iets aan hebben.
Dodge:
Maar nu zijn zijn waardes weer waardeloos, hij heeft vorige week woensdag, vrijdag en gisteren vanaf 08:30 tot 16:30 aan het infuus gelegen in de hoop zijn nieren te spoelen en zijn waardes naar beneden te brengen maar gisteren bleek dat helemaal niets gedaan te hebben.
Vandaag is hij nog een dagje extra heen om te spoelen en ik duim me suf dat dit misschien net het duwtje is dat hij nodig heeft.
Hij is alert, knuffelt, zoekt muisjes en lijkt best alert. Hij eet slecht dus ik voer hem bij en probeer nog wat dingetjes te doen zodat ik hem misschien nog wat kan ondersteunen. Ik weet dat hij niet meer beter word maar zou hem graag nog wat langer bij me, natuurlijk zolang hij zich goed blijft voelen. Ik ben nog niet bereid het op te geven.
Ik weet dat er heel veel nierpatiëntjes zijn onder katten maar het viel me tegen hoeveel recente informatie/ervaringen van mensen zelf ik kon vinden op internet.
Ik zou zo graag ervaringen delen over wat daadwerkelijk helpt, over wat nog mogelijk is, welke aanvullingen op dieet bijvoorbeeld werkelijk iets doen, eigenlijk alle tips en ervaringen!
Momenteel heb ik Dodge op Hills K/D, ik dwangvoer hem ook met blikjes K/D gemengd met wat Viyo drank en water.
Verder ben ik vorige week gestart met tabletjes Puur Nier, las daar goede berichten over op internet en kon het prima proberen volgens de DA.
Verder krijgt hij Semintra en Laxulon.
Vanmorgen toen ik blikjes haalde bij een andere praktijk stelde een assistente royal canin renal liquid voor, daar heb ik een flesje van meegenomen. Maar die flesjes zijn best duur en hij heeft er ook best veel van nodig. En het moet binnen 48 uur op. Vanmiddag maar eens zien of hij het lust en wil eten.
Wellicht kunnen we van dit topic iets maken waar ook anderen die tips/informatie/ervaringen of een meedenkende geest zoeken iets aan hebben.
Dodge:
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Weet hier niet veel van maar wil je heel veel sterkte wensen met je lieve kat, hoop dat het allemaal goed komt
Dat is altijd een goede vraag. Op dit moment gaat het buiten het slecht eten echt nog best goed met hem. Ik ga hem niet laten lijden maar wil ook niet de handdoek te snel in de ring gooien.quote:Op dinsdag 26 mei 2020 10:18 schreef Dries4Ever het volgende:
Hoe ver moet je willen gaan met zo'n dier?
Ik kijk vooral naar hem, als hij aangeeft het niet meer leuk te vinden dan is het klaar. Maar hij speelt, knuffelt, zoekt muisjes in de tuin, etc. Op het afvallen na is er nog niets aan hem te merken.
En als er dan dingen zijn die ik nog kan doen om te zorgen dat hij zich langer prettig kan blijven voelen of misschien nog wel beter dan nu dan wil ik dat graag doen.
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Dank je welquote:
Weet hier niet veel van maar wil je heel veel sterkte wensen met je lieve kat, hoop dat het allemaal goed komt
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Met een dieet gericht op de nieren kon mijn kat best nog een tijd een goed leven hebben. Maar toen de kat op een gegeven moment minimaal een keer per week een dag naar de DA moest voor een infuus met vocht en me kat regelmatig lusteloos was heb ik de beslissing genomen me kat te laten inslapen.quote:
Hoe ver moet je willen gaan met zo'n dier?
Maar na diagnose nierproblemen heeft de kat het met een dieet goed kunnen leven langer dan de DA voorspelde.
En los van het bovenstaande hoop ik dat de TS nog veel plezier van Dodge zal hebben.
Wordt als iemand die voortdurend dood is. De ware volgeling van bushidõ sterft elke ochtend en avond opnieuw. En wordt niet gehinderd door angst voor de dood. Yamamoto Tsunetomo's hagakure.
Toch is sterk afvallen meestal wel een teken van het begin van het einde.
Als ze dan ook niet meer willen eten en drinken, moet je niet te lang meer willen wachten.
Als ze dan ook niet meer willen eten en drinken, moet je niet te lang meer willen wachten.
In de hemel is geen bier. Daarom brouwen we het hier
Het beste bier brouw je zelf.
Bier is bitter. Bier is best. Bier is beter dan de rest.
Ik heb alleen een drankprobleem als het op is.
Het beste bier brouw je zelf.
Bier is bitter. Bier is best. Bier is beter dan de rest.
Ik heb alleen een drankprobleem als het op is.
Al eens laten testen op suikerziekte???quote:
De oude oude layout was veel beter!!
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
Bedankt voor het meedenken.quote:
Op Ik heb hem van de week op van alles laten testen, ik wilde ook zeker weten dat er niet een bijkomende infectie was die de waardes omhoog stuwde, zijn suiker was heel licht verhoogd maar dat paste goed bij de stress van de dierenarts.
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Is waar hoor. Vorige keer heeft hij ons echt verrast met hoe goed hij herstelde maar dit keer zijn zijn waardes slechter dus de kans dat hij het deze keer weer flikt is heel klein. Maar hij zit qua waardes nog niet in het eindstadium dus ik wil ook niet opgeven zonder iets geprobeerd te hebben en ik wil natuurlijk voor hem doen wat ik kan.quote:
Toch is sterk afvallen meestal wel een teken van het begin van het einde.
Als ze dan ook niet meer willen eten en drinken, moet je niet te lang meer willen wachten.
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Snap ik, hoor.quote:
[..]
Is waar hoor. Vorige keer heeft hij ons echt verrast met hoe goed hij herstelde maar dit keer zijn zijn waardes slechter dus de kans dat hij het deze keer weer flikt is heel klein. Maar hij zit qua waardes nog niet in het eindstadium dus ik wil ook niet opgeven zonder iets geprobeerd te hebben en ik wil natuurlijk voor hem doen wat ik kan.
Hou alleen in de gaten of je het voor hem of voor jezelf doet.
Mijn zus is ook een tijd aan het slepen geweest met haar katten.
Die heeft echt de grens gelegd bij eten.
Zou ik ook doen met m'n meisje.
In de hemel is geen bier. Daarom brouwen we het hier
Het beste bier brouw je zelf.
Bier is bitter. Bier is best. Bier is beter dan de rest.
Ik heb alleen een drankprobleem als het op is.
Het beste bier brouw je zelf.
Bier is bitter. Bier is best. Bier is beter dan de rest.
Ik heb alleen een drankprobleem als het op is.
Sterkte. Ik hoop mee dat het toch nog goed komt.
Bij mijn kat was nierfalen vastgesteld op 7 jarige leeftijd, ze is 12 geworden.
Eerst speciaal dieetvoer en 2 jaar later kwam er een medicijn bij waar ze het goed op deed tot ze op een dag heel veel overgaf, om 16.00 uur de dierenarts gebeld om 16.30 afspraak en om 16.45 was ze ingeslapen.
Voor die tijd at ze normaal, speelde ze nog en vond het heerlijk om bij mijn man te liggen en dan zo in ene is het afgelopen zonder een echte waarschuwing van te voren als in sloom worden, niet meer willen eten, afvallen (ze heeft nooit veel gewogen ze hing rond de 2,8 kilo dus dat hielden we haarscherp in de gaten) etc.
Sterkte Senesta.
Eerst speciaal dieetvoer en 2 jaar later kwam er een medicijn bij waar ze het goed op deed tot ze op een dag heel veel overgaf, om 16.00 uur de dierenarts gebeld om 16.30 afspraak en om 16.45 was ze ingeslapen.
Voor die tijd at ze normaal, speelde ze nog en vond het heerlijk om bij mijn man te liggen en dan zo in ene is het afgelopen zonder een echte waarschuwing van te voren als in sloom worden, niet meer willen eten, afvallen (ze heeft nooit veel gewogen ze hing rond de 2,8 kilo dus dat hielden we haarscherp in de gaten) etc.
Sterkte Senesta.
Ik heb Dodge helaas op vrijdag 05-06 moeten laten gaan. Hij heeft spoelingen gehad die weinig effect hadden, ik heb hem gevoerd, ik heb hem zelf thuis nog infuus gegeven maar die hadden allemaal geen effect en hij bleef te beroerd om te eten of zich prettig te voelen.
Hij bleef enorm beroerd en misselijk en in de laatste 3 dagen viel hij bijna 500 gram af ondanks het dwangvoeren. Hij wilde ook gewoon niet meer. Hij kreeg al 1,5 jaar nierdieet, semintra en een laxeermiddel dus er was ook gewoon niets meer wat ik nog kon inzetten of voor hem kon doen.
Ondanks dat voelde ik me enorm schuldig dat ik hem liet inslapen, voelde zo enorm als verraad al weet je verstandelijk wel dat je hem er een langere lijdensweg mee bespaard.
Ik heb me wel veel ingelezen en ik las ook dat er nu een bloedtest is waarmee ze nu al nierschade kunnen aantonen vanaf ongeveer 25% schade in plaats van de 75% voorheen. Ik wil dus binnenkort mijn andere oudjes laten testen.
Het komt zoveel voor bij katten en hoe eerder je nierbesparende maatregelen kunt nemen hoe langer je de kat een leventje kunt geven met zo min mogelijk symptomen en achteruitgang van de nieren.
Wel bedankt iedereen voor het meeleven en meedenken
Hij bleef enorm beroerd en misselijk en in de laatste 3 dagen viel hij bijna 500 gram af ondanks het dwangvoeren. Hij wilde ook gewoon niet meer. Hij kreeg al 1,5 jaar nierdieet, semintra en een laxeermiddel dus er was ook gewoon niets meer wat ik nog kon inzetten of voor hem kon doen.
Ondanks dat voelde ik me enorm schuldig dat ik hem liet inslapen, voelde zo enorm als verraad al weet je verstandelijk wel dat je hem er een langere lijdensweg mee bespaard.
Ik heb me wel veel ingelezen en ik las ook dat er nu een bloedtest is waarmee ze nu al nierschade kunnen aantonen vanaf ongeveer 25% schade in plaats van de 75% voorheen. Ik wil dus binnenkort mijn andere oudjes laten testen.
Het komt zoveel voor bij katten en hoe eerder je nierbesparende maatregelen kunt nemen hoe langer je de kat een leventje kunt geven met zo min mogelijk symptomen en achteruitgang van de nieren.
Wel bedankt iedereen voor het meeleven en meedenken
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Ach Senesta, gecondoleerd met het verlies van jouw katertje Dodge!
Jij hebt alles goed gedaan, maar soms is de wetenschap nog niet zo ver om een kater te redden... laat staan ze nog een goed leven te kunnen garanderen.
Soms moet je hem of haar laten gaan... en nee dat zeg ik niet lichtvaardig.
Ik had een poes, die ik al een keertje twee jaar eerder op de rand van de dood heb kunnen kunnen weg halen door haar naar de dierenarts te brengen.
Ze kwam wel bij mij terug (wat ik al heel bijzonder vond), want met een tak van circa 20 cm in haar lijf, die van onder haar lichaam, net langs de buitenkant van haar ribben... had ze niet overleefd als ze niet was teruggekomen. Maar mijn meisje vertrouwde mij zo, dat ze toch nog naar mij toekwam (waar vele andere katten zouden kiezen om eenzaam te sterven).
Hoe dan ook, ze overleefde dankzij de dierenarts.
Maar rond kerst (dezelfde tijd maar dan 2 jaar later) ging het weer verkeerd.
Ik had vol vertrouwen op de dierenarts haar net nog voor kerst naar de dierenarts gebracht in alle overtuiging dat ze weer zou opknappen.
Hoewel ik het gevoel had dat ik mijn meisje moest bezoeken... heb ik dat niet gedaan.
Ik voelde me in de tijd voordat ik haar bij de dierenarts achterliet.. al niet al te zeker... maar dat ze zou sterven... dat kwam niet bij mij op. Mijn gedachte was dat ze dit ook wel zou overleven, want ze was nog jong... nog geen 4 a 5 jaar (ze was vroeg komen aanlopen).d
En verdomme, ze had gewoon geen kans meer. Had ik dat toen geweten, dan had ik haar elke dag bezocht bij de dierenarts. Maar ik was zo opgelucht dat ze onder behandeling was dat ik na vele dagen haar zelf niet op de been kreeg... dat ik vertrouwde op de dierenartsen, haar weer op de been te krijgen. Tot ik een paar jaar geleden onverwacht een bericht van de dierenarts een telefoontje kreeg dat ze zelfs een operatie niet meer kon overleven. Haar hele maag etc was aangetast met kanker.
Ik had alleen nog de keuze om haar te opereren, met heel erg weinig overlevingskans. Of haar in te laten slapen, nu ze nog onder narcose was. Ik koos voor dit laatste met een blok beton in mijn maag.
En ze had geen levensverwachting meer... hoorde ik achteraf. En toch... ik voel me nog steeds schuldig... al zouden 1.000 dierenartsen mij gelijk geven. Heb ik gefaald? Die vraag blijft overeind.
En dat is de enige vraag die ik niet kan beantwoorden.
Jij hebt alles goed gedaan, maar soms is de wetenschap nog niet zo ver om een kater te redden... laat staan ze nog een goed leven te kunnen garanderen.
Soms moet je hem of haar laten gaan... en nee dat zeg ik niet lichtvaardig.
Ik had een poes, die ik al een keertje twee jaar eerder op de rand van de dood heb kunnen kunnen weg halen door haar naar de dierenarts te brengen.
Ze kwam wel bij mij terug (wat ik al heel bijzonder vond), want met een tak van circa 20 cm in haar lijf, die van onder haar lichaam, net langs de buitenkant van haar ribben... had ze niet overleefd als ze niet was teruggekomen. Maar mijn meisje vertrouwde mij zo, dat ze toch nog naar mij toekwam (waar vele andere katten zouden kiezen om eenzaam te sterven).
Hoe dan ook, ze overleefde dankzij de dierenarts.
Maar rond kerst (dezelfde tijd maar dan 2 jaar later) ging het weer verkeerd.
Ik had vol vertrouwen op de dierenarts haar net nog voor kerst naar de dierenarts gebracht in alle overtuiging dat ze weer zou opknappen.
Hoewel ik het gevoel had dat ik mijn meisje moest bezoeken... heb ik dat niet gedaan.
Ik voelde me in de tijd voordat ik haar bij de dierenarts achterliet.. al niet al te zeker... maar dat ze zou sterven... dat kwam niet bij mij op. Mijn gedachte was dat ze dit ook wel zou overleven, want ze was nog jong... nog geen 4 a 5 jaar (ze was vroeg komen aanlopen).d
En verdomme, ze had gewoon geen kans meer. Had ik dat toen geweten, dan had ik haar elke dag bezocht bij de dierenarts. Maar ik was zo opgelucht dat ze onder behandeling was dat ik na vele dagen haar zelf niet op de been kreeg... dat ik vertrouwde op de dierenartsen, haar weer op de been te krijgen. Tot ik een paar jaar geleden onverwacht een bericht van de dierenarts een telefoontje kreeg dat ze zelfs een operatie niet meer kon overleven. Haar hele maag etc was aangetast met kanker.
Ik had alleen nog de keuze om haar te opereren, met heel erg weinig overlevingskans. Of haar in te laten slapen, nu ze nog onder narcose was. Ik koos voor dit laatste met een blok beton in mijn maag.
En ze had geen levensverwachting meer... hoorde ik achteraf. En toch... ik voel me nog steeds schuldig... al zouden 1.000 dierenartsen mij gelijk geven. Heb ik gefaald? Die vraag blijft overeind.
En dat is de enige vraag die ik niet kan beantwoorden.
Oh bah, wat naar. Gecondoleerd met je verlies. 
Je hebt er zo te lezen echt alles aan gedaan wat je kon, en hij had gewoon geen kwaliteit van leven meer, dus probeer je niet schuldig te voelen.
Je hebt er zo te lezen echt alles aan gedaan wat je kon, en hij had gewoon geen kwaliteit van leven meer, dus probeer je niet schuldig te voelen.
Wat k21 zegt je eigen niet schuldig gaan voelen (alhoewel je dat toch wel gedaan/gaat doen) maar er dan niet te lang mee door lopen, je hebt je best gedaan en meer kon je niet doen.
Schuld lijkt er wel bij te horen he?quote:
Ach Senesta, gecondoleerd met het verlies van jouw katertje Dodge!
Jij hebt alles goed gedaan, maar soms is de wetenschap nog niet zo ver om een kater te redden... laat staan ze nog een goed leven te kunnen garanderen.
Soms moet je hem of haar laten gaan... en nee dat zeg ik niet lichtvaardig.
Ik had een poes, die ik al een keertje twee jaar eerder op de rand van de dood heb kunnen kunnen weg halen door haar naar de dierenarts te brengen.
Ze kwam wel bij mij terug (wat ik al heel bijzonder vond), want met een tak van circa 20 cm in haar lijf, die van onder haar lichaam, net langs de buitenkant van haar ribben... had ze niet overleefd als ze niet was teruggekomen. Maar mijn meisje vertrouwde mij zo, dat ze toch nog naar mij toekwam (waar vele andere katten zouden kiezen om eenzaam te sterven).
Hoe dan ook, ze overleefde dankzij de dierenarts.
Maar rond kerst (dezelfde tijd maar dan 2 jaar later) ging het weer verkeerd.
Ik had vol vertrouwen op de dierenarts haar net nog voor kerst naar de dierenarts gebracht in alle overtuiging dat ze weer zou opknappen.
Hoewel ik het gevoel had dat ik mijn meisje moest bezoeken... heb ik dat niet gedaan.
Ik voelde me in de tijd voordat ik haar bij de dierenarts achterliet.. al niet al te zeker... maar dat ze zou sterven... dat kwam niet bij mij op. Mijn gedachte was dat ze dit ook wel zou overleven, want ze was nog jong... nog geen 4 a 5 jaar (ze was vroeg komen aanlopen).d
En verdomme, ze had gewoon geen kans meer. Had ik dat toen geweten, dan had ik haar elke dag bezocht bij de dierenarts. Maar ik was zo opgelucht dat ze onder behandeling was dat ik na vele dagen haar zelf niet op de been kreeg... dat ik vertrouwde op de dierenartsen, haar weer op de been te krijgen. Tot ik een paar jaar geleden onverwacht een bericht van de dierenarts een telefoontje kreeg dat ze zelfs een operatie niet meer kon overleven. Haar hele maag etc was aangetast met kanker.
Ik had alleen nog de keuze om haar te opereren, met heel erg weinig overlevingskans. Of haar in te laten slapen, nu ze nog onder narcose was. Ik koos voor dit laatste met een blok beton in mijn maag.
En ze had geen levensverwachting meer... hoorde ik achteraf. En toch... ik voel me nog steeds schuldig... al zouden 1.000 dierenartsen mij gelijk geven. Heb ik gefaald? Die vraag blijft overeind.
En dat is de enige vraag die ik niet kan beantwoorden.
Toen Dodge was opgenomen voor de spoelingen vond ik dat ook vreselijk. Dodge hing heel erg aan mij en was verder best een banging katje, ik was echt zijn wereld, waar ik was daar was hij en als we paar dagen weg waren dan liet hij zich niet zien tot we terug waren, zelfs niet toen mijn zoon gewoon thuis bleef.
Een vriendin opperde dat het misschien een idee was om hem te bezoeken maar eerlijk gezegd leek me dat nog erger. Ik kon me zo voorstellen dat hij dan zo opgelucht zou zijn om me weer te zien en hem dan weer achter moeten laten leek me nog erger voor hem
Ik voel me vreselijk over het inslapen, over de achteruitgang van zijn nieren (hij pikte ondanks zijn niervoer ook nog wel eens wat bij de anderen en dat zal zijn nieren geen goed hebben gedaan, had ik het nu maar afgepakt als ik het zag maar ik gunde hem de spaarzame lekkere hapjes eigenlijk gewoon ook
) Ik weet niet of dat echt de oorzaak is geweest van de crisis nu weer maar het zit me niet lekker. Ik hoop dat mijn andere katjes gewoon in hun slaap gaan als het hun tijd is want dat inslapen vind ik echt verschrikkelijk.
Dank je welquote:
Oh bah, wat naar. Gecondoleerd met je verlies.
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Dank je wel.quote:
Wat k21 zegt je eigen niet schuldig gaan voelen (alhoewel je dat toch wel gedaan/gaat doen) maar er dan niet te lang mee door lopen, je hebt je best gedaan en meer kon je niet doen.
Het lijkt wel alsof het er bij hoort he? Heb het bij all diertjes die ik heb moeten laten gaan, wat een ellende elke keer. Maar veel nut heeft het inderdaad niet
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Van een verkeerd hapje af en toe ontstaat niet gelijk een crisis. Daarbij; kwaliteit van leven is belangrijker dan kwantiteit.quote:
[..]
Schuld lijkt er wel bij te horen he?
Toen Dodge was opgenomen voor de spoelingen vond ik dat ook vreselijk. Dodge hing heel erg aan mij en was verder best een banging katje, ik was echt zijn wereld, waar ik was daar was hij en als we paar dagen weg waren dan liet hij zich niet zien tot we terug waren, zelfs niet toen mijn zoon gewoon thuis bleef.
Een vriendin opperde dat het misschien een idee was om hem te bezoeken maar eerlijk gezegd leek me dat nog erger. Ik kon me zo voorstellen dat hij dan zo opgelucht zou zijn om me weer te zien en hem dan weer achter moeten laten leek me nog erger voor hem
Ik voel me vreselijk over het inslapen, over de achteruitgang van zijn nieren (hij pikte ondanks zijn niervoer ook nog wel eens wat bij de anderen en dat zal zijn nieren geen goed hebben gedaan, had ik het nu maar afgepakt als ik het zag maar ik gunde hem de spaarzame lekkere hapjes eigenlijk gewoon ook
Ik hoop dat mijn andere katjes gewoon in hun slaap gaan als het hun tijd is want dat inslapen vind ik echt verschrikkelijk.
[..]
Dank je wel
Nierfalen is daarbij echt een van de meest voorkomende problemen bij katten, en het leidt zelfs bij veel grote katachtigen in gevangenschap tot de dood. Het is niet te genezen, het is enkel soms een beetje te vertragen.
Voel jezelf niet schuldig over het inslapen. Echt niet doen, liefde is vaak ook durven loslaten
En voor Dodge is het gaan slapen, en gewoon niet meer wakker worden. Er is eigenlijk geen zachtere manier om te sterven. Natuurlijk inslapen is zo verschrikkelijk zeldzaam.... hou je daar niet aan vast, want dat betekent vrijwel altijd een langere lijdensweg.
Je hebt gedaan wat je moest doen, hoe moeilijk het ook is.
Sterkte!
Oh ik wou net een tip geven maar ik zie dat je hem hebt moeten laten inslapen. Heel veel sterkte! Voel je je niet schuldig je hebt alles gedaan
Kom een kijkje nemen op onze facebookpagina van Stichting Queri.
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
Ja mijn meisje was zoals jouw kat. Bang voor iedereen, bij bezoek school ze onder mijn bed en kwam er niet eerder onder vandaan tot ze zeker wist dat het bezoek weg was.quote:
[..]
Schuld lijkt er wel bij te horen he?
Toen Dodge was opgenomen voor de spoelingen vond ik dat ook vreselijk. Dodge hing heel erg aan mij en was verder best een banging katje, ik was echt zijn wereld, waar ik was daar was hij en als we paar dagen weg waren dan liet hij zich niet zien tot we terug waren, zelfs niet toen mijn zoon gewoon thuis bleef.
Een vriendin opperde dat het misschien een idee was om hem te bezoeken maar eerlijk gezegd leek me dat nog erger. Ik kon me zo voorstellen dat hij dan zo opgelucht zou zijn om me weer te zien en hem dan weer achter moeten laten leek me nog erger voor hem
Ik voel me vreselijk over het inslapen, over de achteruitgang van zijn nieren (hij pikte ondanks zijn niervoer ook nog wel eens wat bij de anderen en dat zal zijn nieren geen goed hebben gedaan, had ik het nu maar afgepakt als ik het zag maar ik gunde hem de spaarzame lekkere hapjes eigenlijk gewoon ook
Ik hoop dat mijn andere katjes gewoon in hun slaap gaan als het hun tijd is want dat inslapen vind ik echt verschrikkelijk.
[..]
Dank je wel
Ja een bange poes, maar net als de jouwe volledig vertrouwen in haar "bediende."
Zoveel vertrouwen dat ik haar buik ook mocht aaien, tot in een mate dat ze het zelfs prettig vond.
En daar bij de dierenarts heeft ze drie dagen in een hokje gezeten, terwijl ze (naar mijn gevoel) altijd bang was dat iemand haar zou ophalen.
Maar ze heeft nog wel een nestje jongen voortgebracht, waarvan ik er eentje heb gehouden. Hij is ook bang voor andere mensen en honden... maar hij is (ondanks zijn ongelukkig start; overal waar hij zijn pootje tussen kon krijgen, gebeurde ook... en vooral bij deuren)... en toch is hij het alfa mannetje geworden van het huis (met 4 andere katten). En ook buitens huis.
Een tastbare en levende herinnering aan zijn moeder.
Och wat verdrietig. Ik lees dit te laat, we hadden nog iets aan elkaar kunnen hebben. Wij hebben de onmogelijke keuze afgelopen week gemaakt en woensdag gaat ons 16-jarige cypertje slapen om zo ongeveer dezelfde redenen (zie kattenvraagbaak).
Sterkte jij! Wat was Dodge een vorstelijke kater
Sterkte jij! Wat was Dodge een vorstelijke kater
|
|
