Depressie & Angst #167 dikke knuffel voor iedereen hier!

quote:

Op dinsdag 8 september 2020 10:17 schreef Stigma86 het volgende:
Ik merk dat ik ook echt een probleem met eten heb. Niet alleen de hoeveelheid, die is al heel laag namelijk.

Maar ook de smaken. Ik had pasta gemaakt, met pijn en moeite. Een gerecht wat eerst wel smaakte, en 2x besteld om een keer te kijken hoe het smaakte , 1x indiaas en 1x indonesisch eten. en elke keer na 2 happen smaakt het gewoon werkelijk nergens meer naar. En ik zit ook nog eens meteen vol.
Kan net zo goed droog brood eten.

En dan weer een schuld gevoel want in veel landen hebben ze nauwelijks eten
Zo is de cirkel rond en het blijft het gevecht ook bezig.

Psych had het ook nog over lotgenoten groepen maar weet niet of ik daar zo voor te porren ben.

Het gekke is ook dat het lijkt, ofja voelt alsof ik vanaf mijn geboorte al depressief ben geweest, en dat ik zo ook nog (of erger) ga zijn de rest van mijn leven, terwijl ik ergens wel weet dat dat niet zo is.

Maar ik merk het verschil met een dipje en zware depressie wel duidelijk nu.
Met een dipje heb je nog een verleden en een toekomst, hierbij niet (voor het gevoel) alles lijkt grijs verleden heden tot toekomst. Van leven naar overleven.
En dan heeft je overgrootvader nog in WW2 gevochten en lukt het jezelf nauwelijks om van je bed naar de badkamer te gaan.

Over ad zou ik nog gaan spreken met de psych en ha. Maar heb wel gelezen dat de bijwerkingen ook geen pretje zijn en dat daarom ook veel mensen stoppen met ad. En het liefst begin ik er toch niet aan want je moest het wel een jaar innemen +- en het liefst neem ik geen medicijnen. Maar mischien heb ik geen keus meer.

Heb ook het idee dat ik daar wel een keer uitgepraat ben, het steeds maar oprakelen en herkauwen. Dadelijk doorverwezen worden en wéér je verhaal opnieuw kunnen doen.

Van hemel naar hel gegaan in een paar jaar, geen idee hoe er werkelijk uit te komen maar we gaan nog even door.