Ik ding niet mee naar de prijs, maar ik mis sowieso:
- Het duimen voor één specifiek nummer; dat het iig minimaal de finale haalt, en bij voorkeur ook nog hoog scoort. Gelukkig is België nog vijfde geworden bij het 'alternatieve' Songfestival (ik had het een stuk lager verwacht), maar het voelt toch niet helemaal echt.
- Al het geouwehoer op fora en blogs - dat er nu ook wel is, maar dan over een juist níet doorgaand festival.
- De slowchat op de avond zelf. Als er een of andere hysterische jurk in beeld komt, of zo.
- Het jaarlijkse overzicht in m'n tv-gids (die al sinds mensenheugenis jaarlijks vlijmscherp alle liedjes naloopt). Ook dit jaar staan er Songfestival-artikelen in, maar dan met een zweem van teleurstelling eromheen.
Dat van twee posts terug kan ik ook wel volgen; het bestuderen van zo'n 'bouwpakket'.