[Centraal] Crisis in Syrië en Irak. Turkse interventie #482

quote:

Op vrijdag 11 september 2020 21:41 schreef Aloulu het volgende:

[..]

Vervangen van Assad moet je naar mijn mening eerder met Teheran praten dan met Moskou. Als Iran daarin niet meegaat en een stokje voor steekt kunnen de Russen nog zoveel willen maar dan gebeurt dat niet. En de Iraanse invloed in het huidige Syrie is nauw verbonden met het lot van Assad als president.

Ik denk bovendien dat er nog wel wat meer voor nodig is. Syriërs hebben echt een verandering van ethos nodig. Sweeney legt in dit artikel de vinger op de zere plek. Syrië moet echt af van de Takhween-mentaliteit waarbij iedereen die afwijkt als verrader wordt bestempeld. Assad moet daarvoor natuurlijk wel weg - hij is de verpersoonlijking van die mentaliteit - maar hoe weet je of zijn vervanger niet snel terugvalt in het keihard onderdrukken van iedereen die een iets andere visie heeft. Ik zie eigenlijk geen andere mogelijkheid dan keiharde en constante druk van alle buitenlandse partijen(Turkije, Iran, Rusland, de Verenigde Staten, Arabische landen). Ik zie zeker de Arabische landen en Iran daar niet aan meedoen. Die laatste heeft vooral belang bij een verdeeld Syrië aan de bedelstaf.

quote:

Al-Rabi’u’s book demonstrates that this idea of takhween among intellectuals, writing any opposition out of the body politic, has been as destructive to pluralism in the Arab world as political actions taken against opponents. It has undermined the ability of Arab countries to establish diversity of thought and ideas, and therefore the foundations needed for a democratic consensus.

quote:

But it is not just the economic and humanitarian disaster that unites these otherwise divergent areas of control. It is also the unwillingness to accept a pluralism of ideas, as Turki Ali al-Rabiu's described. To a large extent this is a practical necessity. Nascent political projects with little power could scarcely afford to allow those trying to undermine their authority to operate freely in areas under their control. If your opponent is playing a zero-sum game, it is suicidal not to play one as well. This also meant, however, that no group was actively working towards an intellectual or political pluralism, despite claims to the contrary.

quote:

Which brings us to the opposition. There was never a coherent structure to either the military or civilian components of the Syrian opposition after 2011. But one characteristic that encompasses all the areas that fell under their control is, like other areas, the unwillingness to tolerate dissenters. Samira Khalil is a good example. She was not alone among former political prisoners, who were then targeted by groups that also opposed the Syrian government and claimed to support "freedom" and "dignity," as the slogans went. It became practically impossible for non-Sunnis to live in opposition areas, a few exceptions notwithstanding. But to take a representative example, a friend of mine from Raqqa who asked not to be named was a political prisoner in the 2000s for a year and locally was well-known as a critic of the Syrian government. After the government withdrew from Raqqa in March 2013, he was immediately threatened, largely because he is not Sunni. Despite being known in Raqqa as a government critic, he had to slip out of the city and eventually ended up in government-controlled areas, where he lives today. The regime that imprisoned him was a safer bet than the opposition, even before ISIS finally eliminated its rivals and took sole control over the city. Slogans demanding freedom did not equate to democratic governance when the government left.

quote:

Op zaterdag 12 september 2020 12:44 schreef Slayage het volgende:

[..]

Je afwezigheid op het forum heeft je goed gedaan

Syrië staat echt aan de rand van de afgrond en zelfs de Alawieten pikken hem niet meer als leider. Hij had jaren geleden al af moeten treden, want met hem aan het roer is de toekomst voor Syrië donkerzwart. De vraag is alleen: wie gaat hem vervangen en wie regelt dat?

quote:

Op vrijdag 11 september 2020 21:41 schreef Aloulu het volgende:

[..]

Vervangen van Assad moet je naar mijn mening eerder met Teheran praten dan met Moskou. Als Iran daarin niet meegaat en een stokje voor steekt kunnen de Russen nog zoveel willen maar dan gebeurt dat niet. En de Iraanse invloed in het huidige Syrie is nauw verbonden met het lot van Assad als president.

Ik dacht dat ik Iran en Rusland had geschreven, op de één of andere manier niet. Iran heeft inderdaad veel meer invloed aan de grond: ten eerste in buurlanden Irak en Libanon en ten tweede controleren zij de meeste provincies met al hun milities. Iran zal lijkt mij echter nooit toestaan dat een Soenniet aan de macht komt.

quote:

Op zaterdag 12 september 2020 17:33 schreef Frikandelbroodje het volgende:
Ik denk bovendien dat er nog wel wat meer voor nodig is. Syriërs hebben echt een verandering van ethos nodig. Sweeney legt in dit artikel de vinger op de zere plek. Syrië moet echt af van de Takhween-mentaliteit waarbij iedereen die afwijkt als verrader wordt bestempeld. Assad moet daarvoor natuurlijk wel weg - hij is de verpersoonlijking van die mentaliteit - maar hoe weet je of zijn vervanger niet snel terugvalt in het keihard onderdrukken van iedereen die een iets andere visie heeft. Ik zie eigenlijk geen andere mogelijkheid dan keiharde en constante druk van alle buitenlandse partijen(Turkije, Iran, Rusland, de Verenigde Staten, Arabische landen). Ik zie zeker de Arabische landen en Iran daar niet aan meedoen. Die laatste heeft vooral belang bij een verdeeld Syrië aan de bedelstaf.

Syrië gaat natuurlijk never nooit een democratie worden waar pluriformiteit gevierd zal worden. Dat is ook niet de inzet (meer). Noch gelooft men daarin.

De vraag is hoe Syrië internationaal in ander vaarwater komt waardoor investeringen (van vermogende landen) hun weg naar het land vinden voor een soort van wederopbouw. Zolang Assad er blijft en dus ook de sancties en internationale onwil die op te heffen zal er helemaal niets verbeteren qua levensomstandigheden en eerder slechter dan beter worden. Rusland en Iran kunnen hierin niets betekenen omdat ze geen geld hebben ervoor. De EU, VS, Golfstaten wel maar dan moet dus Assad wijken zodat het land ondanks dat het een dictatuur zal blijven “een nieuwe doorstart” kan maken en er mogelijke ruimte is om enige sancties af te bouwen en buitenlandse investeringen het land binnenstromen.

Wie moet er akkoord gaan dat Assad aftreedt? Rusland en Iran. Iran heeft er geen enkel baadt bij. Rusland mogelijk wel maar in hoeverre kunnen zij zoiets forceren als Iran weigert Assad op te geven. Buiten het luchtruim en de militaire basis zijn het Iran-gelieerde troepen op de grond die de doorslag geven in het veilig stellen van belangrijke gebieden die het regime in handen heeft. Je zit hier dus op een dood spoor zolang Iran weigert in te geven. Iran’s grootste internationale project (Hizbullah en “as van verzet”) gaan ze niet opgeven door akkoord te gaan met een vertrek van Assad zodat Syrië als land aan wederopbouw kan beginnen met bijv geld uit de Golf en/of internationale steun.

quote:

Op zaterdag 12 september 2020 20:05 schreef Richestorags het volgende:
Syrië staat echt aan de rand van de afgrond en zelfs de Alawieten pikken hem niet meer als leider. Hij had jaren geleden al af moeten treden, want met hem aan het roer is de toekomst voor Syrië donkerzwart. De vraag is alleen: wie gaat hem vervangen en wie regelt dat?

Dat Alawieten hem niet meer pikken zegt wat maar niet alles. Zolang ze niet tegen hem in opstand komen. De enige mogelijke vervanger was Rami al Makhlouf, uit een Alawi familie die onder Alawieten van oudsher (Rami’s vader) veel diepere invloed had dan de Assad’s familie onder Alawi’s (Eerst Hafez toen Bashar). Hafez al Assad kwam pas op het toneel door een militaire coupe, maar de wortels van de Makhlouf’s (en dus invloed) onder alawieten was veel dieper.
Toen onlangs de crisis tussen Rami en Bashar uitbrak waren er geruchten dat dat mogelijk kon leiden tot een opstand/overname. Maar Rami heeft die strijd verloren en zijn tegoeden zijn in naam van de staat (Bashar) bevroren. Er kwam geen reactie op uit de Alawieten ondanks dat Rami in zijn oproep op FB weldegelijk probeerde sentimenten daarin aan te spreken. Als Rusland had gewild hadden ze hem kunnen steunen (even theoretisch) om Bashar af te zetten en de boel over te nemen. Maar blijkbaar was dat geen optie omdat die stap nooit is genomen. Wellicht hebben ze het overwogen maar geen kans van slagen gegeven, of nooit bereid zo ver te willen gaan.

Assad blijft de machtigste militie-leider dus nu. Want meer dan dat is hij niet in de praktijk. En zonder backing van Rusland of Iran is er geen andere militie-leider die hem van de troon kan stoten. Want hij mag in naam nog president zijn maar hij kan bij wijze van spreken nog geen burgemeester van een dorpje afzetten in de praktijk. Volledig afhankelijk van lokale leiders die over hun gebied/markt regeren en ieder met eigen gewapende mensen die ze betalen. Bewijs daarvan is dat een lokale Alawi heerser zo ver ging om de Russische militaire basis te bestoken met raketten uit onvrede naar Russisch handelen. Als waarschuwing.

Vergelijk het Libië. Haftar kon alleen zo ver komen als militie-leider vanwege de financiële backing van vermogende landen als de Emiraten en mankrachten zoals huurlingen. Assad heeft Iran die mankrachten daar hebben, als zij niet bereid zijn hem in te ruilen voor een andere militie-leider kan Rusland op eigen houtje niets beginnen om Assad af te zetten. De Russen hebben enkel het luchtruim in handen en wat special forces in een bepaalde straal rondom hun militaire basis.

Grote kans dat Syrië blijft zoals het nu is. In de praktijk een volledig ontmantelde staat. Waar een proxy-oorlog woedt tussen Israël en Iran. Wat voor Iran een launch pad is in diens oorlog naar Israël toe. En waar de Russen anderzijds hun belangen veilig blijven stellen. En dan heb je een deel wat gewoon in de praktijk onder Turkse heerschappij blijft en waar men al in de Turkse munt alles betaald ipv de Syrische pond. En de Amerikanen zullen niet snel uit de olierijke gebieden vertrekken nee. Een kleine elite levend in het gebied onder het regime houdt het hoofd boven water en 80% van de bevolking leeft in diepe armoede en onder extreme wetteloosheid. Dat 80% in armoede leeft is nu al het geval las ik niet lang geleden. Ik weet niet of ze bedoelen van 1$ per dag. Volledig afhankelijk van de grillen van lokale heersers/warlords.

[ Bericht 2% gewijzigd door Aloulu op 13-09-2020 03:21:40 ]

quote:

Op zondag 13 september 2020 03:15 schreef Aloulu het volgende:

[..]

Dat Alawieten hem niet meer pikken zegt wat maar niet alles. Zolang ze niet tegen hem in opstand komen. De enige mogelijke vervanger was Rami al Makhlouf, uit een Alawi familie die onder Alawieten van oudsher (Rami’s vader) veel diepere invloed had dan de Assad’s familie onder Alawi’s (Eerst Hafez toen Bashar). Hafez al Assad kwam pas op het toneel door een militaire coupe, maar de wortels van de Makhlouf’s (en dus invloed) onder alawieten was veel dieper.
Toen onlangs de crisis tussen Rami en Bashar uitbrak waren er geruchten dat dat mogelijk kon leiden tot een opstand/overname. Maar Rami heeft die strijd verloren en zijn tegoeden zijn in naam van de staat (Bashar) bevroren. Er kwam geen reactie op uit de Alawieten ondanks dat Rami in zijn oproep op FB weldegelijk probeerde sentimenten daarin aan te spreken. Als Rusland had gewild hadden ze hem kunnen steunen (even theoretisch) om Bashar af te zetten en de boel over te nemen. Maar blijkbaar was dat geen optie omdat die stap nooit is genomen. Wellicht hebben ze het overwogen maar geen kans van slagen gegeven, of nooit bereid zo ver te willen gaan.

Ik ben volledig op de hoogte hiervan ja. Helemaal ingelezen, maar dank voor het delen toch. Rami zou natuurlijk ook geen goede vervanger zijn, die heeft zich middels SyriaTel en naar blijkt offshore accounts waar Assad niks van wist jarenlang verrijkt. De verhouding tussen Rami en Assad is ook weer zo vreemd natuurlijk. Samen opgegroeid, Rami zat altijd aan tafel etc. en opeens vertelt Assad hem dat alleen de Assad's de echte familie zijn.

Het schijnt overigens dat zijn opvolger er al is (van Rami als meest succesvolle zakenman en rechterhand), één of andere Soenniet. Ben de naam even kwijt. Ga even kijken of ik het kan vinden.

quote:

Assad blijft de machtigste militie-leider dus nu. Want meer dan dat is hij niet in de praktijk. En zonder backing van Rusland of Iran is er geen andere militie-leider die hem van de troon kan stoten. Want hij mag in naam nog president zijn maar hij kan bij wijze van spreken nog geen burgemeester van een dorpje afzetten in de praktijk. Volledig afhankelijk van lokale leiders die over hun gebied/markt regeren en ieder met eigen gewapende mensen die ze betalen. Bewijs daarvan is dat een lokale Alawi heerser zo ver ging om de Russische militaire basis te bestoken met raketten uit onvrede naar Russisch handelen. Als waarschuwing.

Vergelijk het Libië. Haftar kon alleen zo ver komen als militie-leider vanwege de financiële backing van vermogende landen als de Emiraten en mankrachten zoals huurlingen. Assad heeft Iran die mankrachten daar hebben, als zij niet bereid zijn hem in te ruilen voor een andere militie-leider kan Rusland op eigen houtje niets beginnen om Assad af te zetten. De Russen hebben enkel het luchtruim in handen en wat special forces in een bepaalde straal rondom hun militaire basis.

Grote kans dat Syrië blijft zoals het nu is. In de praktijk een volledig ontmantelde staat. Waar een proxy-oorlog woedt tussen Israël en Iran. Wat voor Iran een launch pad is in diens oorlog naar Israël toe. En waar de Russen anderzijds hun belangen veilig blijven stellen. En dan heb je een deel wat gewoon in de praktijk onder Turkse heerschappij blijft en waar men al in de Turkse munt alles betaald ipv de Syrische pond. En de Amerikanen zullen niet snel uit de olierijke gebieden vertrekken nee. Een kleine elite levend in het gebied onder het regime houdt het hoofd boven water en 80% van de bevolking leeft in diepe armoede en onder extreme wetteloosheid. Dat 80% in armoede leeft is nu al het geval las ik niet lang geleden. Ik weet niet of ze bedoelen van 1$ per dag. Volledig afhankelijk van de grillen van lokale heersers/warlords.

Een groot deel van de bevolking kan een paar watermeloenen kopen van hun maandsalaris ofzo. Maar dat zal dan wel met Amerikaanse prijzen zijn.

Het is een rampscenario maar Syrië wordt gewoon een soort Somalië / Bosnië / Libië natuurlijk. Hoewel Bosnië nog wel een enigszins functionerende staat heeft. Niemand zal ook bereid zijn met elkaar samen te werken na elf jaar oorlog. Het trieste is dat geen land ook de portemonnee trekt voor de gebieden waar het over heerst, want Turkije, Iran en Rusland zijn alle drie verpauperd en de Amerikanen zijn alleen geïnteresseerd in de olie.

quote:

Op zondag 13 september 2020 09:44 schreef Richestorags het volgende:
Ik ben volledig op de hoogte hiervan ja. Helemaal ingelezen, maar dank voor het delen toch. Rami zou natuurlijk ook geen goede vervanger zijn, die heeft zich middels SyriaTel en naar blijkt offshore accounts waar Assad niks van wist jarenlang verrijkt. De verhouding tussen Rami en Assad is ook weer zo vreemd natuurlijk. Samen opgegroeid, Rami zat altijd aan tafel etc. en opeens vertelt Assad hem dat alleen de Assad's de echte familie zijn.

Dikgedrukt en dat Assad er niets van wist moet je met een dikke korrel zout nemen natuurlijk. Hij was tot voor kort een van de grote mannen onder het regime en die verrijken zich allen zonder uitzondering. Die beschuldiging zal wel vanuit de staat als officiële aanklacht klinken om voor de vorm het bevriezen van zijn tegoeden te rechtvaardigen.

quote:

Het schijnt overigens dat zijn opvolger er al is (van Rami als meest succesvolle zakenman en rechterhand), één of andere Soenniet. Ben de naam even kwijt. Ga even kijken of ik het kan vinden.

Ik denk dat ik weet wie je bedoelt. Zijn naam ook kwijt. Maar dat is geen naam met diepe invloeden in Syrië enkel een snel succesvol geworden zakenman. De Makhlouf’s schijnen van de dagen van de vader van Rami onder Alawieten wel echt invloed en aanzien te hebben, altijd al meer dan de Assad’s.

Vergeet ook niet dat het bijna onmogelijk is dat er een soenniet president wordt. Door de oorlog is het sektarisme gigantisch en het regime nog veel meer afhankelijker van de Alawitische steun en vertrouwen. Die moet men terugbetalen en men gaat die positie niet uit handen geven. Belangrijker nog; Iran gaat als backer al niet snel Assad inwisselen en helemaal niet voor een soenniet.

quote:

Het is een rampscenario maar Syrië wordt gewoon een soort Somalië / Bosnië / Libië natuurlijk. Hoewel Bosnië nog wel een enigszins functionerende staat heeft. Niemand zal ook bereid zijn met elkaar samen te werken na elf jaar oorlog. Het trieste is dat geen land ook de portemonnee trekt voor de gebieden waar het over heerst, want Turkije, Iran en Rusland zijn alle drie verpauperd en de Amerikanen zijn alleen geïnteresseerd in de olie.

Bosnië is nog veel te goed zoals je zegt en komt niet overeen met de Syrische realiteit. Eerder Somalië aangezien Libië wel een volledig failed state is maar Libiërs het niet zo arm hebben als Syriërs nu. Voorheen bungelde op alle lijstjes van armoede in Arabische landen Jemen altijd onderaan. En nu zal Syrië met een beetje pech hen mogelijk van die troon afstoten.

quote:

Op zondag 13 september 2020 02:43 schreef Aloulu het volgende:

[..]

Syrië gaat natuurlijk never nooit een democratie worden waar pluriformiteit gevierd zal worden. Dat is ook niet de inzet (meer). Noch gelooft men daarin.

Ik heb het natuurlijk niet over iets wat enigszins lijkt op democratie. Pluriformiteit in de zin van etniciteit, religie en - zij het in bepaalde mate - politieke visie. Alle drie de overgebleven partijen hebben daar, hoewel de een wat erger dan de ander, veel moeite mee.

Met Assad verwijderen ben je een heel eind, maar er is veel meer voor nodig.

quote:

Op zondag 13 september 2020 20:03 schreef Frikandelbroodje het volgende:

[..]

Ik heb het natuurlijk niet over iets wat enigszins lijkt op democratie. Pluriformiteit in de zin van etniciteit, religie en - zij het in bepaalde mate - politieke visie. Alle drie de overgebleven partijen hebben daar, hoewel de een wat erger dan de ander, veel moeite mee.

Met Assad verwijderen ben je een heel eind, maar er is veel meer voor nodig.

Met de drie overgebleven partijen bedoel je Assad, de YPG en Al Qaeda? Of Rusland, Turkije en Iran?

quote:

Op zondag 13 september 2020 20:15 schreef Richestorags het volgende:

[..]

Met de drie overgebleven partijen bedoel je Assad, de YPG en Al Qaeda? Of Rusland, Turkije en Iran?

Assad/Ba'ath milities, YPG, AQ/rebellen met Turkse steun. Zoals in het artikel.

quote:

Op zondag 13 september 2020 20:03 schreef Frikandelbroodje het volgende:
Ik heb het natuurlijk niet over iets wat enigszins lijkt op democratie. Pluriformiteit in de zin van etniciteit, religie en - zij het in bepaalde mate - politieke visie. Alle drie de overgebleven partijen hebben daar, hoewel de een wat erger dan de ander, veel moeite mee.

Met Assad verwijderen ben je een heel eind, maar er is veel meer voor nodig.

Ik ben daar sceptisch over. Die pluriformiteit gaat er niet komen, ging er niet komen, en ook niet als Assad verdwijnt. Dat neemt niet weg dat je onder Assad ook als soenniet gewoon je leven kan leiden op basis van de voorwaarde dat je je niet uit in zaken die met politiek te maken hebben.

In de hele nabije regio zie je dat niet gebeuren; pluriformiteit en omarming ervan. Overal neemt zelfde sektarisme de overhand, eerst regeert groep A en dan verliezen ze de macht en deelt groep B de lakens uit ten koste van A. Libanon, Irak, Syrië. En wanneer het Arabische landen betreft waar geen grote sektarische verschillen zijn zie je dat men het bijna niet lukt om op natuurlijke wijze pluriformiteit wat verschillende politieke kleuren betreft vrijelijk toe te laten zonder terug te vallen in een dictatuur die een politieke kleur uitdraagt en alle opponenten vervolgd. Egypte was even MB gekleurd, zij leken de macht over te nemen en consolideren, en vervolgens weer allemaal de cel in en hun president omgekomen en allemaal vervolgd. Libië zou hetzelfde zijn gebeurd als Haftar de hele toko overnam. Soedan heeft gehele Omar al Bashir periode een semi-moslimbroederschap regime gehad waar ze nu vanaf zijn na demonstraties en en hij is afgezet. En nu ben je er als moslimbroeder je leven niet veilig, alle oude wetten worden teruggedraaid en men wil een wet erdoorheen jagen dat een ieder die onder zijn regime diende geen politiek meer mag bedrijven. Enige land waar dat niet is gebeurd is Tunesië. Daar zijn meerdere malen tussen tegengestelde politieke ideologieën coalities tot stand gekomen zonder de weg terug naar een dictatuur in te zetten of elkaar af te maken.
Maar dat ging en gaat gepaard met grote spanningen in de politiek en wantrouwen en soms slaat dat over op de maatschappij.

.

[ Bericht 97% gewijzigd door polderturk op 13-09-2020 22:16:04 ]

quote:

Op zondag 13 september 2020 21:02 schreef Aloulu het volgende:

[..]

Ik ben daar sceptisch over. Die pluriformiteit gaat er niet komen, ging er niet komen, en ook niet als Assad verdwijnt. Dat neemt niet weg dat je onder Assad ook als soenniet gewoon je leven kan leiden op basis van de voorwaarde dat je je niet uit in zaken die met politiek te maken hebben.

In de hele nabije regio zie je dat niet gebeuren; pluriformiteit en omarming ervan. Overal neemt zelfde sektarisme de overhand, eerst regeert groep A en dan verliezen ze de macht en deelt groep B de lakens uit ten koste van A. Libanon, Irak, Syrië. En wanneer het Arabische landen betreft waar geen grote sektarische verschillen zijn zie je dat men het bijna niet lukt om op natuurlijke wijze pluriformiteit wat verschillende politieke kleuren betreft vrijelijk toe te laten zonder terug te vallen in een dictatuur die een politieke kleur uitdraagt en alle opponenten vervolgd. Egypte was even MB gekleurd, zij leken de macht over te nemen en consolideren, en vervolgens weer allemaal de cel in en hun president omgekomen en allemaal vervolgd. Libië zou hetzelfde zijn gebeurd als Haftar de hele toko overnam. Soedan heeft gehele Omar al Bashir periode een semi-moslimbroederschap regime gehad waar ze nu vanaf zijn na demonstraties en en hij is afgezet. En nu ben je er als moslimbroeder je leven niet veilig, alle oude wetten worden teruggedraaid en men wil een wet erdoorheen jagen dat een ieder die onder zijn regime diende geen politiek meer mag bedrijven. Enige land waar dat niet is gebeurd is Tunesië. Daar zijn meerdere malen tussen tegengestelde politieke ideologieën coalities tot stand gekomen zonder de weg terug naar een dictatuur in te zetten of elkaar af te maken.
Maar dat ging en gaat gepaard met grote spanningen in de politiek en wantrouwen en soms slaat dat over op de maatschappij.

Waar komt dit door in jouw ogen? Ik kan me toch niet aan de indruk onttrekken dat religie hier een grote rol in speelt (cultuur als afgeleide van religie). Aan de andere kant kan religieuze beleving ook juist een afgeleide zijn van cultuur. Religie in land A wordt niet hetzelfde beleefd als in land B. Ik kan me prima voorstellen dat de harde, dorre omgeving van het Midden-Oosten en het nomadische karakter in vroeger tijden harde maatschappijen heeft gekweekt en dat religie hier niet eens zo'n gek grote rol in speelt. Dat religieuze spanningen meer het gevolg zijn van de mentaliteit dan dat het intrinsiek in de religie zit zeg maar.

quote:

Op zondag 13 september 2020 22:55 schreef Richestorags het volgende:
Waar komt dit door in jouw ogen? Ik kan me toch niet aan de indruk onttrekken dat religie hier een grote rol in speelt (cultuur als afgeleide van religie). Aan de andere kant kan religieuze beleving ook juist een afgeleide zijn van cultuur. Religie in land A wordt niet hetzelfde beleefd als in land B. Ik kan me prima voorstellen dat de harde, dorre omgeving van het Midden-Oosten en het nomadische karakter in vroeger tijden harde maatschappijen heeft gekweekt en dat religie hier niet eens zo'n gek grote rol in speelt. Dat religieuze spanningen meer het gevolg zijn van de mentaliteit dan dat het intrinsiek in de religie zit zeg maar.

Waar dat door komt is een vraag. En of en welke rol de religie daarin speelt een ander. Het komt natuurlijk door meerdere factoren. Ik heb daar wel door de jaren heen en na meer levenservaring (na oa vier jaar in Tunesië te hebben gewoond) een mening over gevormd maar die is veel te uitbreid en met mitsen en maaren dat ik weinig zin heb om dat helemaal uit te schrijven.

In welke mate de religie daarin een rol speelt is echt aan wie je het vraagt. Religie en cultuur zijn vaak intrinsiek met elkaar verbonden. En wat de een als religie bestempelt zal een andere van vaak dezelfde religie als cultuur bestempelen. Ik denk wel dat wat we benoemden vaak verbonden is het hoe men in het M-Oosten in het algemeen in het leven staat en dus ook religieuze beleving vorm geeft, en dat verschilt met moslims uit Indonesië, Senegal of een ander ver gebied met totaal andere historie, volk en levenswijze. Er is sowieso in Arabische landen weinig ruimte om qua levenswijze en opvattingen openlijk tegen de rode lijnen van de mainstream in te gaan bijv, er wordt weinig rekening gehouden met individu. Collectieve gemeenschap en overschrijden van rode lijnen wordt ook binnen de maatschappij hard afgestraft, moreel en soms leidt dat tot uitspattingen van geweld ja van individuen. Praktijkvoorbeelden? Openlijk homoseksueel zijn, dan overschrijdt je zo een rode lijn en kan je ook vanuit de maatschappij veel weerstand en fysiek geweld verwachten. Of als meisje openlijk relatie voor het huwelijk aangaan. Afvalligheid openlijk. Islamkritiek openlijk of kritiek op nog niet eens specifiek Koran of Mohammed maar algemeen gedeelde orthodoxe opvattingen die niet direct aan religieuze bronnen zijn gerelateerd.
Legio voorbeelden van.

Daarnaast ligt in vrijwel alle Arabische en M-Oosterse een groot spanningsveld tussen de rol die de islam als religie moet spelen in nationale wetgeving. Ene groep ziet die rol liever beperkt tot wat symbolen, en een andere groep wil meer invloed van de religie in wetgeving en meer aspecten van het leven. En daarin, verhouding tussen politiek en religie, verschilt de islam in ieder geval in de beleving van het gros van de moslims in M-Oosten fundamenteel van hoe Westerse christenen tegen hun religie vandaag de dag aankijken en welke rol zij die willen toedichten in wetgeving. Maar, eerlijk is eerlijk, ook als je het Nieuwe Testament met de Koran vergelijkt verschillen die wezenlijk mbt teksten die aangeven hoe je de maatschappij vorm moet geven.

Die impasse, tussen de rol die de islam moet hebben, in het M-Oosten staat in mijn beleving de doorgang naar democratie fundamenteel in de weg. En die democratie is noodzakelijk voor het ontwikkelen van pluriformiteit en toestaan dat niet gehoorde geluiden geuit mogen worden en worden.
Alle Arabische revoluties en de roep naar vrije verkiezingen en transparantie zijn vanwege deze impasse mbt de rol van de islam in wetgeving en maatschappij de das omgedaan of ernstig verzwakt. Kort gezegd; er zijn groepen (en niet alleen minderheden) die angstig worden bij het resultaat van vrije verkiezingen vanwege de mogelijkheid dat een partij aan de macht komt die islam en sharia op alle niveaus wil doorvoeren en zij geen zin hebben hun persoonlijke leven naar die maatstaven te moeten herindelen. De Syrische revolutie werd verzwakt door toenemende invloed van Islamitische groepen en de angst, ook onder Syriërs, dat het toekomstige post-Assad Syrië er weleens heel anders uit kan gaan zien en behalve minderheden ook moslims de dupe worden die geen zin hebben in een islamitische staat/of staat gestoeld op sharia. Aangedikt vanaf dag 1 door propaganda van de Syrische staat. Maar wel snel werkelijkheid geworden.
Egypte idemdito toen de Moslimbroeders 50% haalden bij verkiezingen en salafistische partij 25%.
Tunesië idemdito maar daar heeft men die impasse kunnen doorbreken zonder terug te vallen in een dictatuur/coupe/burgeroorlog. Algerije gebeurde hetzelfde scenario begin jaren 90 nadat islamitische partij eerste vrije verkiezingen won en uitkomst werd genegeerd door het leger vanwege zelfde angsten.

quote:

Op zondag 13 september 2020 21:57 schreef Slayage het volgende:
Wat maakt Tunesië zo anders dan die andere landen, dat het wel redelijk goed gaat?

Klein land, 11milj mensen. Geopolitiek gezien van 0 waarde dus in principe weinig bemoeienis vanwege gebrek aan grote belangen voor wereldmachten en/of regionale grootmachten. Sterke seculiere traditie die erin is gepompt 30 jaar door grondlegger van de republiek Bourguiba, a-la Ataturk waar hij tegenop keek oa. Maar veel waarden ervan zijn nu mainstream zoals verbod op polygamie sinds onafhankelijkheid itt andere Arabische landen, bij scheiding kinderen bij vrouw, gelijk scheidingsrecht, nooit verwijzing naar sharia in grondwet, toestaan van prostitutie in bepaalde gebieden waar men netjes belasting erover betaald etc. Homogene bevolking, allemaal zelfde taal spreken, etniciteit, sekte en niemand weet welke stam die toebehoort itt bij Libie en vele andere tribale landen in regio. En ik durf wel te zeggen dat vanwege seculiere traditie en eerder genoemde voorbeelden een van de meest liberale Arabische landen is mbt omgang tussen man en vrouw, vrouwenrechten, en op gebied van wetgeving en beperktere rol van de islam erin. Gevolg? Zelfs als de islamitische partij verkiezingen wint hebben ze nooit een meerderheid en alle overige partijen zijn seculier. Wat betekent dat? Hun speelveld is seculier, daarin moeten ze zich bewegen. Wat wat angst weghaalt bij seculiergezinde Tunesiërs. Voorbeeld hoe het anders kan? Eerste verkiezingen in Egypte won de MB 50% en salafi partij 25%. Samen als islamitische partijen 75%. Nachtmerrie scenario voor seculiere Egyptenaren en de twee partijen hadden volledige speelveld voor henzelf en dus macht.

quote:

Trump changes story, says he wanted to assassinate Syria's Assad

Trump's comments are similar to a report in journalist Bob Woodward's 2018 book "Fear."


President Donald Trump revealed Tuesday that he wanted to assassinate Syrian President Bashar Assad earlier in his presidency, reversing his previous denial that the issue ever came up.

quote:

Op zondag 13 september 2020 21:02 schreef Aloulu het volgende:

[..]

Ik ben daar sceptisch over. Die pluriformiteit gaat er niet komen, ging er niet komen, en ook niet als Assad verdwijnt. Dat neemt niet weg dat je onder Assad ook als soenniet gewoon je leven kan leiden op basis van de voorwaarde dat je je niet uit in zaken die met politiek te maken hebben.

Ik ook. Precies de reden dat ik de toekomst voor Syrië pikzwart in zie.

quote:

Soedan heeft gehele Omar al Bashir periode een semi-moslimbroederschap regime gehad waar ze nu vanaf zijn na demonstraties en en hij is afgezet. En nu ben je er als moslimbroeder je leven niet veilig, alle oude wetten worden teruggedraaid en men wil een wet erdoorheen jagen dat een ieder die onder zijn regime diende geen politiek meer mag bedrijven.

Ik had juist de indruk dat Soedan goed op weg was met de vredesdeals tussen rebellengroepen en het afschaffen van de Islam als staatsgodsdienst. Dat valt dus tegen.

https://nos.nl/artikel/23(...)htenschendingen.html


Nederland stelt Syrië aansprakelijk voor grove mensenrechtenschendingen
Nederland stelt Syrië aansprakelijk voor grove mensenrechtenschendingen en in het bijzonder voor foltering. Minister Blok heeft een diplomatieke nota verstuurd, waarin staat dat het land hiermee moet stoppen en de slachtoffers volledig rechtsherstel moet bieden. Hij dreigt naar een internationale rechter te stappen.

Blok wil dat Syrië eerst met Nederland in onderhandeling treedt. Dat is een noodzakelijke eerste stap, schrijft hij in een brief aan de Tweede Kamer. Als de twee landen er niet uitkomen, kan Nederland een arbitrage-procedure beginnen en de zaak uiteindelijk voorleggen aan een internationale rechter.

Chemische wapens
Blok wijst erop dat er jarenlang en veelvuldig door internationale organisaties is gerapporteerd over grove mensenrechtenschendingen. "Het Assad-regime heeft zich keer op keer schuldig gemaakt aan vreselijke misdrijven", schrijft hij. Het gaat dan onder meer om martelingen, de inzet van chemische wapens en bombardementen op ziekenhuizen. "De bewijzen zijn overduidelijk. Dit kan niet zonder gevolgen blijven."

Een eerdere poging om Syrië door te verwijzen naar het Internationaal Strafhof stuitte op een veto van de VN Veiligheidsraad. Blok: "Nu de bewijzen zich blijven opstapelen, neemt Nederland de stap om de Syrische staat aansprakelijk te stellen."

De minister van Buitenlandse Zaken zegt dat er in het conflict in Syrië bijna 200.000 burgers zijn omgekomen. Daarnaast zijn er zo'n 100.000 mensen vermist. Meer dan zes miljoen Syriërs zijn in eigen land op de vlucht en 5,5 miljoen Syriërs hebben het land verlaten.

De relatie tussen de KRG en PKK/YPG is slechter dan ooit.

De KRG is verboden in YPG/PKK gebied in Syrië. Ook mogen ze niet in PKK gecontrolleerd gebied in Noord-Irak komen. De KRG ziet de YPG/PKK nu als een bedreiging. "Als we niet in Syrië mogen komen, dan mogen jullie niet in Noord-Irak blijven".

Turkije is een offensief begonnen tegen de PKK in Noord-Irak en de PKK beschuldigt nu de KRG ervan samen te werken met Turkije. Turkije heeft een aantal hooggeplaatste PKK'ers gedroned en de PKK denkt dat de KRG de info geleverd heeft.