Ik heb me hier een persoonlijke Meltdown, kan amper nog verbinding maken met internet sinds gistermiddag vroeg. Moet thuiswerken tot iig eind maart, waarschijnlijk langer. Gelukkig kan ik vanaf morgen tijdelijk op een locatie hier in de stad terecht (andere dan waar ik zelf werk; dat pand is tijdelijk gesloten sinds vandaag).
Dus thuiswerken lukt even niet, internetten lukt niet of amper, oja, televisie sinds gistermiddag ook een storing.
Verder zitten wij hier met zijn allen in paniek te schieten, de een in meerdere mate dan de ander, kopen wij massaal in, kunnen we niet meer naar café's, sportscholen en restaurants, maken we ruzie over godbetert toiletpapier en hebben we de hele dag onze kinderen thuis. Je zult maar tentamens of examens hebben nu. Of rijlessen, of je zult afrijden of trouwen binnenkort.
Stress om vakanties die niet doorgaan, bruiloften, feestjes. Paniek om de economie, het psychologische effect van thuis zitten in isolatie, depressies, verveling en gebrek aan beweging dat op de loer ligt...
Ondertussen schijnt hier, hartje Brabant, het zonnetje en maakt mijn kat van de gelegenheid gebruik om net die ene straal zon die door de lamellen heen schijnt mee te pikken, languit liggend op de vloer.
Constatering/klacht: waarom doet mijn kat net alsof er niets aan de hand is, alsof de wereld niet in brand staat, alsof de beurzen niet gaan crashen en alsof er geen huwelijken op springen staan vanwege verplicht thuisblijven...?
Waarom heeft de een meer last van dit hele gedoe dan de ander, maakt de een zich zorgen om familie, vrienden, economie en dergelijke, en leeft de ander door alsof het allemaal maar wat onzin is (totdat het dichtbij komt, uiteraard)?
Soms zou je toch beter een kat kunnen zijn, of iemand die niet al te veel nadenkt of piekert over mensheid, milieu, economie en andere zogenaamd verheven zaken.
Je kunt nu best wel jaloers zijn op dat soort personen, of op je eigen huisdier. Lekker doorleven alsof er weinig aan de hand is.
Wat jullie?
"The man who never alters his opinion is like standing water, and breeds reptiles of the mind." - William Blake, The Marriage of Heaven and Hell.