Afrikaans wielrennen #2

Net als vorig jaar wint Jhonatan Restrepo de korte tijdrit in de straten van Kigali, die onderweg de Wall of Kigali bevat. Een lege Wall of Kigali, dat levert hallucinante beelden op. Normaal staan de mensen hier tien rijden dik, nu stond er bijna niemand.



Restrepo is pas net terug na corona en rijdt een ietwat andere Ronde van Rwanda dan vorig jaar. Vorig jaar won hij liefst vier ritten, maar liet hij tijdens andere ritten veel tijd liggen. Dit jaar won hij nog niet, maar hij is wel extreem stabiel. Iedere rit sloop hij mee, zonder in beeld te komen. Cristian Rodriguez zag dat het goed was. Met vijf ritzeges voegt Restrepo zich nu in een rijtje bij Eyob en Ndayisenga. Illuster, zeker. Hij was vijf seconden sneller dan vorig jaar, dus met de vorm zit het langzaam goed. Tijdens deze ronde werd hij 5e, 7e, 10, 11e, 8e, 8e en nu 1e. In het klassement schoof hij steeds op, hij staat nu tweede op vijf tellen van Cristian Rodriguez.



Rodriguez werd eerst op 7:35 gezet, maar dat was een klein tikfoutje. In plaats daarvan ging het om 6:35, acht tellen achter Restrepo. De Colombiaan sluipt dus dichterbij, ook Piccoli is iets dichterbij gekomen. Twee seconden sneller dan Rodriguez, dus staan ze nu met z'n drieeën op vijf seconden van elkaar. Alex Hoehn reed enorm sterk, hij strandt op een seconde van Restrepo. Pacher deed het iets minder, terwijl Boileau dit ook al blijkt te kunnen. Met bizar kleine verschillen gaan we nu toewerken naar de laatste rit. Hohoho.




In het klassement zien we acht renners binnen een minuut van elkaar staan. De egoïstische klootzak Carlos Quintero staat op exact één minuut van Rodriguez. De tot nu toe helaas vrij onzichtbare Oscar Sevilla staat op 56 tellen. Hoehn en Pacher allebei op 36 seconden, Boileau op 30 seconden. Piccoli en Restrepo dus op vijf tellen van Rodriguez. De Ronde van Rwanda is nog lang niet beslist, het gaat morgen waanzinnig spannend worden. Zelfs Vuillermoz zou nog kunnen winnen, hij staat ook maar 1:02 achter. Hoewel je zou denken dat hij nu gewoon gaat werken voor ploeggenoot Rodriguez. Weet je maar nooit, om een of andere reden besloot Alexandre Geniez zich vandaag ook ineens te smijten. Waarom eigenlijk? Spaar dan de beentjes voor morgen, maar goed. Nahom Zerai bleek helaas toch een zwakke plek te hebben, hij werd slechts 44e tijdens deze tijdrit. In het klassement valt hij van de zevende plaats terug naar de 10e, dat is toch wel zonde. Van mij mag hij morgen alles of niets spelen, ga maar lekker in de aanval jongen. Dan komt ie ook een keer in beeld, die afbeeldingen van hem op het podium met een mondkapje maken je ook niet veel wijzer.



Zo spannend was het waarschijnlijk nog nooit in Rwanda. In 2019 was het verschil tussen KUDUS en Taaramae ook vrij beperkt, zeven seconden voor de afsluitende rit. Die rit was toen alleen wel een stuk minder lastig, waardoor KUDUS niet meer in de problemen kwam. Dat is morgen wel een ander verhaal, het wordt een pittige rit. Een paar keer de Muur van Kigali, maar vooral een paar keer de klim naar Rebero. En in de laatste ronde moeten ze zelfs nog verder dan dat. Vorig jaar kwam Restrepo tijdens een vergelijkbare rit in de problemen, op de laatste keer Rebero was hij eraan voor de moeite. José Manuel Diaz won toen, op papier is dit wel een aankomst die Rodriguez beter zou moeten liggen. Of misschien toch Piccoli. Of gaat B&B de boel overhoop gooien? Dit is een rit die ik graag integraal zou willen zien, het kan werkelijk alle kanten op. Nou, niet alle kanten. De Afrikaanse kant zit er niet meer in. Zonde, doet toch afbreuk aan deze ronde. Vijf Franse en twee Colombiaanse zeges tot nu toe, het is niet om vrolijk van te worden. Volgend jaar moeten de Afrikanen rapper trappen. Een terugkeer naar februari zal helpen, maar het zal nog veel meer helpen als ze de rest van het jaar en het begin van volgend jaar überhaupt weer kunnen koersen. Desondanks gaat sowieso het broekje uit voor de rit van morgen. Ongeacht de kanshebbers wordt dit een grandioos schouwspel. Buiten het feit dat we er niks van gaan zien, maar hey. Twitterupdates volgen kan ook spannend zijn.

quote:

En dan zijn we alweer aangekomen bij het slotstuk van de Tour du Rwanda. Terwijl de Giro tegen deze tijd al is begonnen sluiten we de mooiste ronde van het jaar af. De laatste rit is kort, maar pittig. Enorm pittig. Vorig jaar was het al een lastige rit, maar dit jaar hebben ze er ook weer wat van weten te maken. De rit begint en eindigt bij Canal Olympia, wat blijkbaar een soort van bioscoop is. Er is ook een theater buiten. Canal slaat op Canal+, dan weet je het wel. Tijdens deze rit gaan de renners drie keer een lokaal rondje afwerken. In dit rondje komen ze twee kasseienklimmetjes tegen. Weer de Muur van Kigali, maar ook de lastige klim naar Rebero. Deze klim zat vorig jaar ook in het parcours en verdient het predicaat moeilijk. Sowieso is ie gedeeltelijk voorzien van kasseien, maar het gaat sowieso 3,5 kilometer omhoog aan 6%. Goed. Beginnen met Rebero, daarna de Wall of Kigali. Een paar kilometer later weer Rebero, weer de muur, weer Rebero en weer de muur. Na de derde passage over die muur, kort maar enorm steil, rijden we weer naar Rebero. Nu rijden we na 3,5 kilometer klimmen alleen niet rechtdoor, maar volgt er een bocht naar links. Na die bocht moet er nog eens anderhalve kilometer geklommen worden, aan 7%. De organisatie vindt dat de klim naar Rebero slechts 1,1 kilometer lang is aan 7,2% en vindt dat de slotklim 2,8 kilometer aan 7,3% telt, maar aan het eind van de rit kom je toch echt aan 5 kilometer aan 6,5%. Steeds steiler richting de top, met dus ook nog een stukje kasseien tussendoor. Vorig jaar won José Manuel Diaz in Rebero, hij snelde Moise Mugisha voorbij in de laatste meters. Nu moet er nog anderhalve kilometer langer geklommen worden, jongens toch. Loodzwaar.

Zou iemand mij trouwens een plezier willen doen en het niet al te heldere licht dat naar de naam Rodriguez luistert willen uitleggen hoe een mondkapje werkt? Ik ga mee met de stelling van Mani, het lijkt me vrij waarschijnlijk dat hij morgen een manier gaat verzinnen om de koers te verliezen. Ik zet me schrap voor Piccoli. Ook niet leuk.




Tot slot nog een inspirerende quote van Samuel Mugisha, die gewoon enorm slecht heeft gereden de afgelopen week. Als het niet vandaag is, dan maar volgend jaar.



En op de valreep toch nog een foto gevonden van Nahom Zerai. Kijk die fiets dan. En kijk dat hoofd, duidelijk september 2002, geen twijfel over mogelijk.



Ik verwacht dat iedereen morgen aanwezig is in dit topic. Dé ontknoping van het jaar. Mag je niet missen.

Hup Kent!!

https://www.rba.co.rw/tv
https://www.rba.co.rw/tv
https://www.rba.co.rw/tv

WE HEBBEN BEELDEN JAAAAAAAAA KIJKEN ALLEMAAL ROLLAND IN DE AANVAL

Jeetje, vorig jaar hadden we toch meer beelden.

Cristian Rodriguez die heeft aangevallen én gewonnen. Ik voel me vies.

quote:

Op zondag 9 mei 2021 12:56 schreef Mani89 het volgende:

[..]

Gaat "Nahom Zerai" op het lijstje van de hoop?

Hij staat meteen bovenaan zelfs.

September 2002, wat een potentie.

quote:

Op zondag 9 mei 2021 13:02 schreef Mani89 het volgende:

[..]

Dit wordt een grootheid.

Dit zou Tao z'n mannetje kunnen worden.

Beelden die je nooit had verwacht te zien. De onzichtbare Cristian Rodriguez die ineens zichtbaar wordt. In de gele trui als eerste over de streep, ons allen aanmoedigend Rwanda met een bezoek te vereren. Vooraf wel een van de favorieten, maar het is erg jammer dat hij deze favorietenrol weet waar te maken. Zijn eerste zeges als prof, waarschijnlijk ook meteen zijn laatste zeges. Nu gaat hij weer anoniem overal rondrijden voor de 13e plaats.



De Tour du Rwanda werd gisteren afgesloten met een korte maar enorm lastige rit. Bijna 2000 hoogtemeters op 75 kilometer tijd, dat is buitengewoon lastig. Dat vond Pierre Rolland ook, die gaf aan dat hij eigenlijk nog nooit zo'n zwaar circuit was tegengekomen. Continu op en laf, met lastige beklimmingen onderweg. Had hij nog nooit gezien, maar de vaste volgers van de Tour du Rwanda weten dat het vaste prik is. Dit zou ook zomaar een heerlijk rondje kunnen zijn voor het potentiële WK in 2025. De Wall of Kigali, een kort klimmetje tussendoor en dan Rebero. Twee kasseienklimmetjes en dan tussendoor nog wat omhoog over het asfalt, loeiend lastig. Rebero is deels kasseien, deels asfalt. Maar bovenal buitengewoon lastig als geheel. Plak er een paar rondjes aan vast en reken maar uit hoeveel hoogtemeters dat oplevert.



Uiteraard werd het weer een felbetwiste rit, met talloze aanvalspogingen. Kent Main probeerde het onder meer, Renus Uhiriwi en Eric Manizabayo gingen ook in de aanval namens Rwanda. Al haalde Uhiriwi de finish uiteindelijk niet, erg jammer. In de kopgroep waar Kent Main aanwezig was zagen we ook de onvermijdelijke Lennert Teugels, Pierre Rolland en een paar renners van Medellin. Brayan Sanchez deed een poging, maar Bernardo Suaza bleek de sterkste Colombiaan van de dag. Jonathan Hivert reed ook nog even in beeld, gelukkig hebben we hem verder weinig in actie gezien. In het peloton was er de controle van Total Direct Energie, volgens Rolland was het lastige karakter van dit circuit in het voordeel van het peloton. Of dat echt zo is weet ik niet, maar Total had het in ieder geval wel onder controle. Wildlife Generation reed ook nog even mee op kop, dat maakte het een ondankbare taak voor de vluchters.



Met een paar kilometer te gaan reed Bernardo Suaza nog op kop, maar hij werd uiteindelijk weer ingehaald door Rolland. Dit terwijl het ineens weer begon te regenen, vlak voor het eind van de ronde nog een laatste tropische regenbui. Deze regenbui werd Jhonatan Restrepo bijna fataal, hij ging op twee kilometer van het eind onderuit. Eerder had hij ook al mechanische pech, blijkbaar. Een andere Colombiaan, Carlos Quintero, haalde de finish überhaupt niet, hij viel derhalve weg uit de top 10. Op de laatste beklimming van Rebero, die langer was dan de andere beklimmingen omdat we zouden finishen bij Canal Olympia, twee kilometer hogerop, ging leider Cristian Rodriguez ineens in de aanval. Hij vond dat hij moest aanvallen, nadat zijn ploeg de hele dag voor hem had gewerkt. De aanval is de beste verdediging, zei hij achteraf. Vandaar dat hij normaal nooit in de aanval gaat, hahaha, eikel. Zijn aanvalspoging was succesvol, niemand kon hem volgen. Daardoor mag hij zichzelf uiteindelijk wel de terechte winnaar van de Tour du Rwanda noemen. Zonder valpartij had Metkel Eyob hem misschien nog kunnen bedreigen, maar dat mocht niet zo zijn. Door het letterlijke wegvallen van Restrepo was Piccoli de enige overgebleven concurrent voor Rodriguez, maar op de kasseien van Rebero kon de Canadees niet mee. Hij reed wel weer weg van de rest van de favorieten, op Nahom Zerai na. De piepjonge Eritreeër kon het wiel van Piccoli best lang houden en moest pas aan het eind de rol lossen, waardoor hij als derde over de finish kwam. Na Boileau toch wel dé ontdekking van de Tour du Rwanda. Na een jaar zonder koersen en met beperkte mogelijkheden om te trainen zomaar derde worden tijdens deze rit en 7e in het klassement, Nahom Zerai is de nieuwe grote Eritrese hoop.




Cristian Rodriguez wint dus de rit en het klassement, hij is de eerste Europeaan die de Tour du Rwanda weet te winnen. Sowieso zien we voor het eerst een podium zonder Afrikanen, dat is wel bijzonder treurig. Al is het niet echt een verrassing, vooraf had ik er al voor gewaarschuwd. Vooral de Rwandezen lieten het afweten, maar volgens Africa Rising Cycling is ook dat geen verrassing. De mensen achter dit account, die alle ins en outs van het Rwandese wielrennen kennen, lijken zich zorgen te maken over de toekomst van het Rwandese wielrennen. We hebben andere mensen nodig aan het bewind, lijkt het.




In de tussentijd zijn de mensen achter dit account nog verder leeggelopen, het rommelt in Rwanda.






We sluiten de Ronde van Rwanda af met vijf Franse zeges, twee Colombiaanse zeges en twee Spaanse zeges als we de eindwinst meteen meerekenen. Net als vorig jaar wint een Spanjaar de afsluitende rit, maar nu gaat de eindzege dus ook naar Europa. Bijzonder, buitengewoon spijtig. De Afrikanen hadden het enorm zwaar. Eyob had de boel moeten redden, maar na zijn valpartij was het helemaal afgelopen. Door het wegvallen van Quintero hebben we uiteindelijk toch nog twee Afrikanen in de top 10, Kent Main sluipt op het laatste moment naar de 10e plaats. Toch ook lichtelijk teleurstellend, na zijn derde plaats van vorig jaar. Nahom Zerai was fantastisch, en verder was het kut. Eric Muhoza de beste Rwandees, op de 23e plaats. Aangezien Zerai en Muhoza allebei eerstejaars beloften zijn, van 2002 dus, mogen we heel blij zijn met hun prestaties. Dat is veelbelovend met het oog op de toekomst. Maar alle andere Afrikanen vielen eigenlijk gewoon door de mand. Het is de vraag welke rol corona heeft gespeeld. Het gebrek aan koersen, het gebrek aan training, de andere plaats op de kalender midden in het Europese seizoen... volgend jaar is de koers hopelijk weer terug in februari en kunnen we ontdekken in hoeverre dit allemaal een rol heeft gespeeld. Laten we hopen dat het volgend jaar beter gaan, want een Ronde van Rwanda zonder Afrikaanse successen is simpelweg een deprimerende gebeurtenis. Twee keer wist een Afrikaan derde te eindigen in een rit en één dag mocht een Afrikaan de gele trui dragen, dat waren de successen van deze ronde. Pover, heel pover. Volgend jaar ga ik niet uitgebreid terugblikken op deze koers, snel vergeten en doen alsof het niet gebeurd is. Uiteraard was het weer een mooie ronde, maar door het gebrek aan publiek en Afrikaanse successen valt het in het niet bij vorige edities.



Rodriguez, Piccoli, Hoehn. Geen podium om lang bij stil te staan. Hoehn vind ik dan nog de leukste renner, maar dit podium was leuker geweest met wat Afrikanen en Oscar Sevilla. Babyface slechts 8e uiteindelijk, is het einde van zijn tijdperk dan toch in zicht? Pacher ook teleurstellend, uiteindelijk. Racen in Afrika is toch niet zo makkelijk, blijkbaar. Je zou bijna denken van wel door de dominantie van de Franse ploegen, maar eenvoudig was het ook weer niet. Enfin, we sluiten de ronde dus af met Rodriguez als winnaar. Lennert Teugels wint het bergklassement en het sprintklassement. Boileau is de beste jongere, Nahom Zerai de beste Afrikaan. B&B Hotels de beste ploeg, dat we dat nog ooit mochten meemaken. Nergens een Rwandees te vinden, gelukkig is een jong talent als Jean Eric Habimana daar zelf ook niet tevreden mee, de Rwandezen zullen nog wat harder moeten pushen.



De laatste rit werd voorzien van wat livebeelden, nouja, enigszins, een heel klein beetje. Vooral twee mannen die de koers aan het becommentariëren waren, met tussendoor sporadisch een fragment van de koers. En toen we op het eind wel beelden kregen liep de boel vast. Gelukkig is daar ook nog altijd Jozee, die ondanks corona toch weer een filmpje heeft ingesproken. De laatste.
https://www.eurosport.co.(...)d1473264/video.shtml



Tot zover de Tour du Rwanda. Volgend jaar mag er hopelijk weer een Afrikaan op de schouders. Dit topic kan weer weg gaan zakken in het moeras der vergetelheid. Wellicht dat we in juli nog wat koersjes hebben in Algerije, ergens nog wat nationale kampioenschappen en in oktober een koers in Marokko. Dat is het zo ongeveer, niet best. De achterstand van de Afrikaanse renners gaat alleen nog maar groter worden, dat de tijden maar snel weer normaal mogen worden. Hoe dan ook hoop ik dat de lezers (zijn die er überhaupt?) toch genoten hebben van deze Tour du Rwanda en ook weer wat broodnodige kennis hebben opgedaan over de koers op het Afrikaanse continent. Mijn missie als zendeling zit er voorlopig weer op, tabee.

[ Bericht 10% gewijzigd door Rellende_Rotscholier op 10-05-2021 17:16:19 ]

Boh, jongens, er is weer koers in Afrika.

De legendarische Ronde van Kameroen wordt momenteel verreden. Een koers met een imponerend deelnemersveld, er staan liefst tien ploegen aan het vertrek. Twee Franse amateurploegen, een Nederlandse amateurploeg en dan wat landenteams. Een team uit Benin, uit Congo, Burkina Faso en natuurlijk Kameroen.

Er zijn al twee ritten verreden, de eerste rit werd gewonnen door de Bulgaar Yordan Andreev, uitkomend voor een Franse amateurploeg. De tweede rit werd dan weer gewonnen door mooie jongen Paul Daumont, de beste fietsende Burkinees. Hij gooide er een flinke solo uit, zodoende noteren we weer eens een Afrikaanse overwinning in Afrika. Maar eigenlijk is dat helemaal niet de reden om dit topic van een schopje te voorzien. Nee, mijn oog viel op de renner die 28e werd.



Jules Jalabert. Het zal toch niet? Het zal toch wel, Jules Jalabert is de zoon van Laurent Jalabert. Jaja jr. is momenteel 19 jaar oud, rijdt voor een Franse amateurploeg en wordt op een hoop gefietst in Kameroen. Dat is er een om in de gaten te houden, @Mani89 en @sowiesoiedereen.

De Ronde van Kameroen kent liefst acht ritten, we mogen dus nog zes dagen in de gaten houden of Jules over enig talent beschikt. Mocht dat niet het geval zijn dan zie ik graag Paultje Daumont nog een aantal ritten winnen. In West-Afrika lopen er weinig grotere talenten rond. Een week geleden won hij ook al de Ronde van Benin, dan ben je een hele grote. Geen UCI-koers, maar toch.



Zoek de Jalabert.

quote:

Op maandag 31 mei 2021 23:05 schreef Dale__Cooper het volgende:
Gewiss-Bulgaria?

Ja, dat was een Gewiss-achtige putsch. Klein beetje context, maar niet veel:


De Bulgaren zaten in de vlucht, en wisten in de bergen hun vluchtgenoten achter te laten. Oppermachtig waren ze desondanks nog steeds niet, want na deze bewuste rit stonden ze 14e, 12e en 15e in het klassement. Hun landgenoot Yordan Andreev zat niet in de vlucht, maar bleef wel aan de leiding staan. Degene die tijdens de derde rit als tweede over de streep kwam zou de volgende twee etappes winnen. Borislav Ivanov, een Bulgaar van 32. Bij zijn eerste ritzege versloeg hij landgenoot maar niet ploeggenoot Lachezar Angelov, terwijl die bewuste dag onze vriendelijke vriend Jules Jalabert allerlaatste werd. Maar, Jules had een excuus. Gelukkig is het meer mensen opgevallen dat de zoon van Jaja deelnam aan deze ronde, dus is er een interview!

https://www.rfi.fr/fr/spo(...)du-cameroun?ref=tw_i



Jules fietst pas een jaar, leren we. Genoeg ruimte voor progressie, dus. De dag dat hij laatste werd had hij pech, eigenlijk lag hij uit de koers maar ze hebben hem opgevist. En dat is maar goed ook, want tijdens de vijfde rit werd Jules spontaan 12e! Meer dan een minuut achter Borislav Ivanov, want die won dus twee keer achter elkaar. Alexandre Leonien was ondertussen de leider geworden, maar dat zou niet blijven duren. Nee, de zesde rit gooide de boel nog eens overhoop.

We komen nu uit bij de ritzege van Sybren Welling, die van het interview in de post hierboven. Leuk om te lezen, dat geeft altijd wel een lekker inkijkje in het Afrikaanse circuit. Het laat ook wel zien dat er nog een behoorlijk groot verschil is tussen de Afrikaanse landen. In Rwanda kun je heerlijk fietsen, in Kameroen is het duidelijk iets meer behelpen. Later op het jaar, dus ook nog eens veel warmer. Een behoorlijke uitdaging, die de Nederlanders behoorlijk goed doorstaan. Sybren Welling won deze rit dus, maar Peter Merx liet ook een paar keer van zich horen. De Afrikanen leken het enigszins af te laten weten, maar deze rit was ondanks de overwinning van Welling toch een doorslaand succes. De Ivoriaan Abou Sanogo op de tweede plaats, Paultje Daumont uit Burkina Faso derde. Eigenlijk slecht van Daumont, want die jongen is rap en zou zo'n sprintje toch moeten winnen. Enfin, Clovis Kamzong werd 7e en was de laatste jongen die in dezelfde tijd eindigde als Welling. De Kameroense veteraan, vorig jaar nog winnaar van een rit in La Tropicale Amissa Bongo Bongo nam daardoor de leiderstrui over van Alexandre Leonien. Leonien verloor een minuut of vijf, het Afrikaanse voedsel zal die dag slecht gevallen zijn. Yordan Andreev, die in dezelfde tijd als Leonien op de tweede plaats stond, moest dan weer 14 seconden toegeven op Kamzong. Clovis aan de leiding, toch nog feest in Kameroen.



Er moesten daarna nog twee ritten verreden worden, met dubieuze tactieken van Martigues Sport Cyclisme Payden-Rygel. Deze Franse amateurploeg had Andreev in de gelederen, 12 seconden achter Kamzong. Toch besloot tijdens rit 7 Thomas Metge in de aanval te gaan. Die stond 53e in het klassement, hij was voorlaatste op dat moment. Geen poging om Andreev te helpen, nee, gewoon lekker zelf in de aanval gaan. Leverde wel een mooie zege op, hij won met meer dan twee minuten voorsprong. Paultje Daumont werd tweede, een paar tellen voor de rest van het peloton. Andreev een paar plaatsen achter Kamzong, de Kameroener of Kameroenees of hoe zeg je dat hoefde daarna alleen nog maar de laatste rit te overleven.
De laatste rit kan onmogelijk lastig zijn geweest, gezien de tijdsverschillen. Alleen onze Nederlandse vrienden van Global Cycling hadden wat verkeerds gegeten waarschijnlijk. Martijn Knol kwam niet eens aan de start, Johan Betten kwam als laatste binnen en Hermen Bode had ook geen prettige dag. Verder kwam bijna iedereen in dezelfde tijd binnen. Het werd dus een sprint, waarin Paul Daumont eindelijk zijn snelheid weer eens liet zien. Hij droogde ONZE Peter Merx en zijn landgenoot Souleymane Kone af. Kamzong werd zesde en wist zodoende zonder problemen de eindwinst binnen te slepen. Waar zijn die Bulgaren dan, he? Na zijn tweede ritzege neemt Daumont ook nog de puntentrui mee naar huis, maar de 13e plaats in het klassement valt toch teleurstellend te noemen. Desalniettemin heeft hij het zelf prima naar zijn zin gehad. Sympathieke knul.



Het eindklassement:


Clovis Kamzong en zijn schitterende haarlijn krijgen een prachtige bokaal mee naar huis. Het is pas de tweede keer dat Kamzong de Tour du Cameroun wint, eigenlijk wel opvallend aangezien hij al minstens tien jaar de beste Kameroenerees is. Normaal gesproken wint hij wel makkelijk zijn ritjes, maar juist dat zat er dan dit jaar weer niet in. Na de eindzege in 2015 was het zes jaar later dus weer eens raak. De enige goede renner uit Kameroen redt de eer van het land weer. Jules Jalabert uiteindelijk 41e, waarschijnlijk zit hij net als zijn vader vroeger nog in de sprintfase. De klassementen komen later.



Tot zover de Ronde van Kameroen, niets aan te doen.