Je schreef dat ze lief voor je was in een periode dat je doodziek was of zo.
Denk je niet dat iedere fatsoenlijke vriendin dat zou zijn geweest? Heb je die periode wel verwerkt?
Daarnaast vind je haar de knapste vrouw die je ooit hebt gezien, waarom? Vind je zo weinig vrouwen echt knap dan?
En ze heeft dezelfde ambitie als jij, hebben ook zo weinig vrouwen dat dan? Ontmoet je zoveel ambitieloze vrouwen?
Daarnaast maakt het toch niet meer uit dat ze een periode lief, knap en ambitieus is als de liefde van haar voor jou niet wederzijds is? Kun jij wel een toekomst samen bedenken, maar dan is die mogelijkheid er helemaal niet geweest. Want van wat je hebt geschreven komt het op mij heel erg over alsof ze je leuk vond voor "in between" net iets beter dan niks maar zodra er een voor haar echt leuke gast voorbij kwam was de liefde voor jou over en dat liet ze op een nogal botte manier blijken, terwijl jij notabene aardig bleef.
Nou als ik jou was geweest dan had ik haar dan helemaal niet meer lief gevonden. Dan overrulede haar latere gedrag haar eerdere liefheid wel direct.
Maar goed, het gevoel is soms helaas niet wederzijds. Ze is je niets verplicht. Ik heb ook veel ervaring met niet wederzijdse verliefdheid, tot ook suicidale gevoelens aan toe. Ook bij mij was de psychologische hulp niet zo dat ze de dieperliggende oorzaak konden oprakelen. Het was een beetje oppervlakkig het erover hebben zodat ik het idee kreeg dat ze me wel wilden helpen, maar geen intensieve dieptepsychologie waar ik zo naar snakte. En achteraf besefte ik: ik had er misschien helemaal niet voor naar een psycholoog gehoeven. Mensen worden afgewezen, dat gebeurt. Maar ik voelde me er net als jou enorm slecht door, ging drugs gebruiken enz. Bij mij kwam het omdat ik het gevoel had dat ik nooit meer zo verliefd zou kunnen worden op een ander. Maar dat was een hele domme gedachte want ik was daarna gewoon nog even verliefd geworden op een ander. Die mij weer afwees, maargoed
is dat ook zo bij jou? Of is er een andere reden dat je zo geobsedeerd hiermee blijft? Waarom zou de relatie tussen jou en haar in jouw fantasie zo goed zijn geweest? Hoe zie je jullie toekomst nog voor je als ze je eerder zonder pardon inruilde voor een ander, hoe kun je haar dan nog vertrouwen? Of ben je vooral geobsedeerd met je eigen zelfverzonnen versie van haar die dat nooit zou hebben gedaan? Heb je vooral zelfmedelijden waarvan je vindt dat een ander dat weg moet nemen en waarom kan alleen zij dat dan? Of is het weer iets anders?